Venezuela’dan başka bir çeviri daha. Bu sefer ki tartışmalı. Daha önce de bahsettiğim gibi, Venezuela hakkında ülkenin dışından bakan bir çok solcu yazar, büyük oranda ya iktidardaki Sosyalist Parti’nin ya da sağcı muhalefet partilerinin etkisi altındaki kısıtlı “resmi” haber kaynaklarından doğru hareket etmektedir; Venezuela’daki bir çok bağımsız radikal bunu aşırı derecede moral bozucu olarak değerlendiriyor ve kendi görüşlerini ifade etmeye çalışıyorlar. Bu yazı da, bazı Şilili Platformistlerin Boli-Sosyalist hükümete eleştirel olmayan desteklerini ifade eden bir belgesele karşı Venezuelalı anarşist Armando Vergueiro tarafından gerçekleştirilen bir saldırı olarak karşımıza çıkıyor. Yorumlar kısmı, son baktığımda, FEL’den gelen sert yanıtları ve Şili’deki diğer anarşistlerden FEL’e (Liberter Öğrenci Federasyonu) yönelik iğneleyici eleştirileri içeren 75 yoruma ulaşmıştı. Yazı anarşist gazete EL LIBERT@RIO tarafından online olarak gönderilmişti. Satır içi bağlantılar ve editör notları tarafımdan eklenmişti. Her zamanki gibi, aynı uyarılara başvuruyorum: Her zaman bilmediğim bir çok bölgesel referansları takip etmeye çalışan ve tercüme edebildiğimden daha hızlı ortaya çıkan bir çok materyalden hareket eden ürkek bir çevirmenim; bu bir yazılı taslaktır; herhangi bir hataya rastlarsanız, yorumlarda belirtebilirsiniz, sonra uyarılarını notlar kısmına ekleyeceğim.

Şili’de anarko-Madurizmin kuruluşu noktasında bir aşama

Armando Vergueiro

“Liberter” Öğrenci Federasyonundan (FEL) Şilili Platformistlerin web sayfasında, hiç süphesiz ki hiyerarşik-olmayan düşüncenin [1] (veya daha doğrusu yanlış temsil etmenin) yeni ve renkli bir versiyonunun mihenk taşı olarak tarihe geçecek, harika bir plan içinde , gruba ait resmi bir deklarasyon yayınlandı. Bu deklarasyon “Venezuella halkı ile birlikte ve darbe hareketine karşı ” başlığını alıyor ve, kısa da olsa onu süsleyen incilerden bahsetmemizi hakediyor.

-Venezuella hakkındaki bilgisi sadece TeleSur’da gördükleriyle beslendiği ve yalnızca bunlara itibar ettiği için, birinci paragrafta “Venezuella toplumunun en imtiyazlı kesimlerinden oluşan bir üniversite öğrencileri yürüyüşünden” bahsediyor. Kimse bu “yoldaşlara” bugün bu sokaklardaki en imtiyazlı kesimlerin Boli-burjuvajisi, iktidardaki siyasi – askeri elitler ve bunların Chevron ve Gustavo Cisneros gibi uluslararası ortakları, Çinli “yoldaşlar” ve eski Küba bürokrasisinin asalakları olduğunu anlatmamış mı?

-FEL’e göre, Venezuella’da “Ülkede yaşayanların büyük kısmının, özellikle de sıradan halk ve işcilerin, yaşamını iyileştirmekte olan radikal bir dönüşüm süreci” yaşanıyor. Burası hakkında yalnızca Santiago’daki Madurocu hükümet elçiliğinin bekleme salonunda ellerine verilen şeyleri okuyanlardan başka bir fikir beklenemez, bu yüzden sokaklardaki Venezuellalılar arasındaki baskın görüşlere başvurmalarından bahsetmek bir yana, propagandacı fikri çürütebilecek kanıtlanabilir ve doğrulanabilir kitlesel kaynaklar aramalarını önermek bile zaman kaybı olacak.

-“Bugün Venezuella sağı, darbe planlarını gerçekleştirebilecekleri uygun ortamı yaratmak için meşru Maduro hükümeti zayıflatmaya çalışıyor.” Kafası meşru bir hükümetin geleceği ile meşgul olan bu “liberterlerin” dokunaklı görüşlerinin dışında, bu 15 yıl sonra, ve özellikle 2002’deki darbe girişiminden sonra, Silahlı Kuvvetlerin, bir yandan, muhalif olan ne varsa kökünü kazıyan siyasi-ideolojik bir aklanmaya gittiği gerçeğinden tamamen kopuk bir görüş. Ve diğer yandan, daha da önemlisi, Silahlı Kuvvetler devlet aygıtının militerleşmesini öyle bir dereceye kadar güçlendirdi ki, kendilerini verdiği geniş yetkiler ve yolsuzluk yoluyla zenginleşme imkanı ile kayıran bir hükümetin yerine geçmek için bir darbe istemeleri mantıksız hale geldi. Eğer öyle bir askeri darbe veya benzeri birşey olsaydı, ayrıcalıklarını ve dokunulmazlıklarını daha da fazla garanti altına almak için olurdu.

– “FEL-istalar? FEL-inler? FEL-onlar?”ın —beyanatı: “bugün bu teşebbüs, hükümetin çözmekten aciz olduğu bir kriz olduğu algısını yaratmak için sokaklardaki hareketlenmeler, şiddete çağrı, bilgi manipülasyonu ve malzeme istifleme gibi yollarla yapılıyor. Sandıkta kazanamadıkları için, temel ihtiyaçları istifleyerek, şiddete çağrı yaparak ve darbeyi meşru kılacak ortamı yaratarak hükümeti indirmek ve halkın devrimci projesini sonlandırmak istiyorlar.” Bir kez daha Venezuella’daki halihazırdaki duruma yabancı olduklarını açığa çıkarıyorlar ki bu, hükümetin belirttiğinin haricinde, yalnızca fanatik bir görmezden gelme, hesaplanmış bir sinizm veya saflık ile açıklanabilir. Diğer yandan, biz anarşistler olarak inandığımız görüşü kendimize saklıyoruz ki ,FEL’in hükümetin krizi çözme kapasitesi konusundaki şüphelerinden kaynaklı o ızdırabı hakediyor. Aynı şekilde, seçimin kokuşmuş tadı ile, iki yüzlü öfke karşısındaki sessizliğimizi, “sandıkta kazanamayanlara” karşı olarak yorumlayın.

Hüzünle yakınırlar çünkü Şili’de: “geleceğin başbakanı seçilmiştir ve Yeni Çoğunluk güçlerinin büyük kısmı sessiz kalarak suç ortaklığını sürdürmektedir ya da şiddet eylemlerinin yasını somut bir biçimde tutmaktadır. Herkes için siyasi ve sosyal adalet ve eşitlik projelerini durdurmaya çalışanları kınamazlar, çünkü bunu paylaşmazlar.” En azından bu yasın bilinen bir gerçek olduğu söylenmelidir, Doña Bachelet [2] ve çetesinden başka ne beklerdiniz ki?

1930’ların Stalinci Halk Cephesinin en iyi ruhunda, şöyle vaaz ederler: “Bizler Venezuela’daki darbe girişimi hareketleri keskin bir şekilde kınamak ve reddettmek için Şili’nin ve Latin Amerika solunun büyük birliğine ihtiyacımız olduğuna inanıyoruz. Bir kez daha liberterler olarak bizler Venezuela halkının sosyalist projelerini durdurmak için emperyalizmle ittifak halindeki sağcıların bir tip oyunlarına karşıyız.” Martha Harnecker’ın çalışkan öğrencileri ve kıtasal Marksist-Leninizm’in diğer klasikleri bile daha iyisini söyleyemezdi!

İtaatkar PaCos militanlarının (veya komünist parti, aynı şey) [3] halen süren efsanelerine şimdi layığını vermek gerek: “Tüm desteğimiz ve dayanışmamız kendi ülkelerindeki sosyalizmin inşaasında asıl aktör olan ve bundan tamamen emin olduğumuz Venezuela işçi sınıfına.” Bu mutlak inancın sebebi, ister anarşizmden gelsin ister solun diğer muhalif kesimlerinden gelsin, Maduro’nun kutsal hükümetine her kim karşı çıkarsa “15 yıldan beri istikrarlı bir şekilde devam eden değişim sürecinin sonunu getirmeyi” amaçlandığıı düşünmeleridir. Şüphesiz, FEL’deki “yoldaşlarla”, anarşizmin düşmana ihtiyacı yoktur!

Bu “yoldaşlar” muhakkak ki Venezuela konsolosluğunda biten alkışlayacakları ihtişamlı bir kutlama yapacaklardır, böylelikle Karayip Denizi’nin plajlarına devrimci bir turizm için uçuş ücretine değececeğini ileri sürmekten seçinmeyeceğiz: “Herhangi bir süreçte olduğu gibi gelişmesi gereken tartışmalar için çelişkiler ve sorunların mevcut olmasına karşın bir çok eksiklik de söz konusu. Bolivarcı sürecin derinleşmesine, sosyalizmin inşaasına dair.”

Şüphesiz, bu değerli nesnenin editörleri anarko-Madurist olarak nitelenmekten memnun olmayacaklardır. Şili’de ve Latin Amerika’nın kalan kısmındayken; Kuzey Amerika’da veya Avrupa’da kendilerini anlatma sırası geldiğinde kendilerine garip biçimde anarşist deseler de, “liberter” – ya da radikal duygulanım anlarında “liberter komünist” – olarak tanımlamayı tercih eder. Yine de, lakaplarını kendilerine bırakmak gerek, çünkü bu onlar çok uyuyor.

— Desde Chile se lanza documento para fundar el “anarco-madurismo,” (18 Şubat 2014) (http://periodicoellibertario.blogspot.com/2014/02/desde-chile-se-lanza-documento-para.html). Charles W. Johnson tarafından çevirildi.

[1] “pensamiento ácrata”,lit. akratik düşünce. İspanyolcada genellikle anarşizm için eş anlamlı olarak kullanılıyor. ↩
[2] En son Şili’de başbakan olarak yeniden seçilen sosyal demokrat Michelle Bachelet. ↩
[3] “PaCos:” Şili ulusal polisi veya Carabineros için kullanılan alaycı bir terim. ↩

Çeviri: Sel-u

Kaynak: Anarchist News