COMUNICADO FINAL ANONIMXS LIBERTARIXS   Leave a comment

COMUNICADO FINAL ANONIMXS LIBERTARIXS

 

ESTE BLOG ANONIMXS LIBERTARIXS LLEGA A SU FIN…

PERO NO TODO TERMINA AQUI NOS JUNTAMOS CON OTRXS INDIVIDUXS Y NOS TRASLADAMOS A:

https://cyberpunk.noblogs.org

(si hay dificultades para ingresar con httpS ver aquí)

 

EL CORREO SEGUIRÁ ACTIVO: anonimxslibertarixs@riseup.net

 

NOS VEREMOS…

Publicado octubre 25, 2015 por anonimxslibertarixs en ANONIMXS LIBERTARIXS

Atenas, Grecia: Evi Statiri anuncia una huelga de hambre a partir del 14 de septiembre. (ES-GR-IT)   Leave a comment

Atenas, Grecia: Evi Statiri anuncia una huelga de hambre a partir del 14 de septiembre. (ES-GR-IT)

 

 

Ya han pasado 6 meses desde el día en que me obligaron a mirar el cielo a través del alambre de púas y contar el tiempo entre los cierres de puerta de mi celda. El nuevo rechazo del consejo judicial sobre la reexaminación de mi excarcelación solo viene a reafirmar lo que sabía ya desde los primeros días en que me encontré en los calabozos de los servicios antiterroristas. Mi encarcelamiento no es meramente un caso personal, sino el reflejo de una estrategia entera de represión que tiene como fin la dominación del miedo y la satisfacción del odio vengativo de las autoridades persecutorias en contra de lxs presxs políticxs y lxs que no se alinean con los valores de la cultura del Poder.

Sigo estando en prisión con única prueba “incriminatoria” el hecho de que estoy casada con el preso político y miembro de la CCF Gerasimos Tsakalos.

Sigo estando en prisión porque no firmé un “certificado de creencias sociales” y porque no renuncié a mi compañero ni a nuestra relación.

Sé que el rechazo fascista del consejo judicial de devolverme la libertad que me han quitado es el resultado de las órdenes del Poder y de los procesos policiales-judiciales que buscan emitir un claro mensaje de miedo.

Quien se posiciona junto a lxs presxs políticxs corre el riesgo de encontrarse en la celda vecina… Quien no baja la cabeza, quien no baja la mirada, quien no amordaza su propia voz contra los ídolos del Poder, puede acabar arrastrándose con grilletes en los calabozos, en las sedes de la fiscalía, en las salas de los tribunales…

Pero los gestos de solidaridad que se llevaron a cabo la semana pasada me demostraron que aunque el miedo gobierna, no reina en los corazones y las mentes de las personas libres.

Un gran agradecimiento para todxs aquellxs que con sus acciones hacen desaparecer la dictadura de la mentira y la hipocresía de la justicia que insiste en mantenerme encerrada en sus celdas. Ahora una nueva batalla comienza…

Al ultimátum negativo de los jueces no me queda otra opción que responder con el último refugio de una persona en cautiverio, la huelga de hambre por mi liberación.

Mi intención era comenzar la huelga de hambre el 8 de septiembre, como había mencionado en mi carta anterior, en caso de que la decisión fuera negativa. Sin embargo, los días después del anuncio de mi decisión, muchxs compañerxs, especialmente de las provincias, me pidieron que se retrasara para que más compas volvieran a sus ciudades y para que se organice mejor la lucha solidaria. Comprendo las dificultades que hay, también en relación con el período pre-electoral, y dado que entiendo la solidaridad como el repartir de ansias, deseos y luchas comunes, y no como una herramienta para usar, respetando y estando de acuerdo con el pensar de lxs compas para que se multipliquen las posibilidades de solidaridad, he optado por posponer el inicio de la huelga de hambre para la semana que viene.

El lunes, 14 de septiembre de 2015 comienzo una huelga de hambre contra el miedo y la injusticia.

Se trata de una decisión cuyo peso me puede aplastar, pero ya no quedan más opciones… Me niego a aceptar el golpe de estado de la mentira y de la hipocresía de una justicia que ejecuta contratos de exterminación de la libertad en nombre del Poder.

Esta huelga de hambre no es solo una lucha por mi liberación, sino también un homenaje a todxs aquellxs que lucharon antes de mí en contra de la fealdad del Poder, además de una barricada de resistencia para lxs que el sistema intentará capturar después de mí porque se atreverán a posicionarse del lado de lxs presxs políticxs, porque gritarán por lo justo y se atreverán a vivir libres y no como esclavos.

LUCHA HASTA LA LIBERACIÓN
LA SOLIDARIDAD ES NUESTRA ARMA

Evi Statiri
Prisiones de Koridallos
7 de septiembre del 2015

______________________________________

Ελληνικές φυλακές: Κείμενο της Εύης Στατήρη για έναρξη απεργίας πείνας

 

Λάβαμε στις 7/9 από Συγγενείς-Φίλους κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών:

Πέρασαν έξι μήνες από τη μέρα που μου επέβαλλαν να αντικρίζω τον ουρανό πίσω από συρματοπλέγματα και να μετρώ τον χρόνο ανάμεσα στα κλειδώματα της πόρτας του κελιού μου. Η νέα άρνηση του δικαστικού συμβουλίου στην εξέταση της αποφυλάκισής μου ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που ήξερα ήδη από τις πρώτες μέρες που βρέθηκα στα κελιά της αντιτρομοκρατικής. Η φυλάκισή μου δεν είναι απλά μία προσωπική υπόθεση. Η φυλάκισή μου είναι η αντανάκλαση μιας συνολικής κατασταλτικής στρατηγικής που στόχο έχει την κυριαρχία του φόβου και την ικανοποίηση του εκδικητικού μένους των διωκτικών αρχών απέναντι στους πολιτικούς κρατούμενους και σε όσους δεν συμβαδίζουν με τις αξίες του πολιτισμού της εξουσίας.

Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φυλακή με μοναδικό «ενοχοποιητικό» στοιχείο το γεγονός ότι είμαι σύζυγος του πολιτικού κρατούμενου μέλους της Σ.Π.Φ. Γεράσιμου Τσάκαλου.

Εξακολουθώ να βρίσκομαι στη φυλακή γιατί δεν υπέγραψα «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων» και δεν αποκήρυξα τον σύντροφό μου και τη σχέση μας.

Γνωρίζω πως η φασιστική άρνηση του δικαστικού συμβουλίου να μου επιστρέψει την ελευθερία που μου έχουν στερήσει, είναι αποτέλεσμα εντολών της εξουσίας και αστυνομικο-δικαστικών διαδικασιών με σκοπό να περάσουν ένα σαφές μήνυμα φόβου.

Όποιος στέκεται δίπλα σε πολιτικούς κρατούμενους, κινδυνεύει να βρεθεί στο διπλανό κελί… Όποιος δεν σκύβει το κεφάλι, δεν χαμηλώνει το βλέμμα , δεν φιμώνει τη φωνή του απέναντι στα είδωλα της εξουσίας, μπορεί να συρθεί με χειροπέδες, σε κρατητήρια, σε ανακριτικά γραφεία, σε δικαστήρια…

Όμως οι κινήσεις αλληλεγγύης που έγιναν την τελευταία βδομάδα μου απέδειξαν ότι ο φόβος μπορεί να κυβερνά, αλλά δεν βασιλεύει στις καρδιές και στο μυαλό των ελεύθερων ανθρώπων.

Στέλνω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους αυτούς που με τις δράσεις ξορκίζουν την δικτατορία του ψέματος και της υποκρισίας της δικαιοσύνης που επιμένει να με κρατά κλειδωμένη στα κελιά της. Τώρα μια νέα μάχη ξεκινά…

Στο απορριπτικό τελεσίγραφο των δικαστών δεν μου μένει παρά να απαντήσω με το ύστατο καταφύγιο του αιχμάλωτου ανθρώπου την απεργία πείνας για την απελευθέρωσή μου.

Η πρόθεσή μου ήταν να ξεκινήσω από αύριο, καθώς το είχα ήδη αναφέρει σε προηγούμενο γράμμα μου, σε περίπτωση απόρριψης της αίτησής μου. Στις μέρες που ακολούθησαν μετά την ανακοίνωση της απόφασής μου, αρκετοί σύντροφοι, κυρίως από την επαρχία, μου ζήτησαν να υπάρξει μια χρονική παράταση ώστε να επιστρέψουν κι άλλοι σύντροφοι και να οργανωθεί καλύτερα ο αγώνας αλληλεγγύης. Κατανοώντας τις δυσκολίες που υπάρχουν σε συνδυασμό με την προεκλογική περίοδο και επειδή αντιλαμβάνομαι την αλληλεγγύη σαν μοίρασμα κοινών αγωνιών, επιθυμιών και αγώνων και όχι σαν χρηστικό εργαλείο, σεβόμενη και συμφωνώντας με τη σκέψη των συντρόφων ώστε να πυκνώσουν οι δυνατότητες αλληλεγγύης, επέλεξα να μεταθέσω την έναρξη της απεργίας μία βδομάδα αργότερα.

ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΞΕΚΙΝΑΩ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ενάντια στο φόβο και στο άδικο.

Είναι μια απόφαση που το βάρος της μπορεί να με συνθλίψει, αλλά δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια… Αρνούμαι να δεχτώ το πραξικόπημα του ψέματος  και της υποκρισίας μιας δικαιοσύνης που εκτελεί συμβόλαια εξόντωσης της ελευθερίας για λογαριασμό της εξουσίας.

Η απεργία πείνας εκτός από αγώνας για την απελευθέρωση μου είναι κι ένας φόρος τιμής για όλους όσους αγωνίστηκαν πριν από μένα ενάντια στην ασχήμια της εξουσίας, αλλά και ένα ανάχωμα αντίστασης για όσους επιδιώξει να αιχμαλωτίσει το σύστημα μετά από μένα επειδή θα σταθούν πλάι στους πολιτικούς κρατούμενους, επειδή θα φωνάξουν για το δίκιο τους και θα τολμήσουν να ζήσουν ελεύθεροι και όχι σαν δούλοι.

ΑΓΩΝΑΣ ΩΣ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Εύη Στατήρη
Φυλακές Κορυδαλλού 07/09/2015

______________________________________

Grecia: Testo di Evi Statiri per l’ inizio dello sciopero della fame del 14 settembre

 

Sono passati sei mesi dal giorno in cui mi hanno costretta a guardare il cielo da dietro il filo spinato e a misurare il tempo tra una chiusura e l’altra della porta della mia cella. Il nuovo rifiuto espresso dal consiglio giudiziario riguardo la mia liberazione ha confermato quello che già sapevo fin dai primi giorni in cui mi sono trovata nelle celle della forza antiterroristica. La mia detenzione non è stata semplicemente una questione personale: è il riflesso di una strategia oppressiva totale che ha come scopo la creazione di uno stato di terrore e la soddisfazione di una mania vendicativa dell’apparato persecutivo contro i detenuti politici e i refrattari ai valori della cultura del potere.

Continuo a trovarmi in carcere con come unica prova di “colpevolezza” l’essere la moglie del detenuto politico, membro della Cospirazione delle Cellule di Fuoco, Gerasimos Tsakalos.

Continuo a trovarmi in carcere perché non ho “firmato” un certificato di coscienza sociale (*) e non ho rinnegato il mio compagno e il nostro rapporto.

So che il rifiuto fascista del consiglio giudiziario di ridarmi la libertà di cui mi hanno privato è il risultato degli ordini dell’autorità e di procedure poliziesco-giudiziarie che hanno lo scopo di trasmettere un chiaro messaggio intimidatorio.

Chiunque stia vicino ai detenuti politici rischia di trovarsi nella cella a fianco… Chiunque non chini il capo, non abbassi lo sguardo, non zittisca la propria voce di fronte agli idoli autoritari, viene trascinato in manette in guardina, nelle stanze degli interrogatori, nei tribunali…

Però le iniziative di solidarietà dell’ultima settimana mi hanno provato che la paura governa, ma non regna nel cuore e nella mente degli uomini liberi.

Un grande grazie a tutt* quell* che con le loro azioni esorcizzano la dittatura della bugia e dell’ipocrisia della giustizia che si ostina a mantenermi rinchiusa nelle sue celle. Adesso inizia una nuova battaglia…

All’ulteriore sentenza negativa dei giudici non mi resta che rispondere con l’arma ultima della persona prigioniera, lo sciopero della fame per la mia liberazione.

La mia intenzione era di iniziare da domani (8 settembre), visto che vi avevo già fatto riferimento in una lettera precedente nel caso di un nuovo rifiuto alla mia richiesta. Nei giorni successivi all’annuncio della mia decisione tanti compagni, principalmente dalla provincia, mi hanno chiesto di posticiparlo per permettere anche ad altri compagni di ritornare per poter meglio organizzare la lotta solidale. Capendo le difficoltà che ci sono in un periodo pre-elezioni e poiché concepisco la solidarietà come una condivisione di tensioni, desideri e lotte comuni e non come uno strumento da sfruttare, rispettando e in accordo con il pensiero dei compagni per far sì che si possano moltiplicare le possibilità di solidarietà, ho deciso di posporre l’inizio del mio sciopero di una settimana.

LUNEDÌ 14 SETTEMBRE INIZIO LO SCIOPERO DELLA FAME contro la paura e l’ingiustizia.

È una decisione il cui peso può schiacciarmi, però non esistono altre opzioni… Mi rifiuto di accettare il golpe della bugia e dell’ipocrisia di una giustizia che realizza contratti di sterminio della libertà in nome dell’autorità.

Lo sciopero della fame oltre a una lotta per la mia liberazione è un omaggio a tutt* coloro che hanno lottato prima di me contro la bruttezza dell’autorità e una barricata di resistenza per chiunque il sistema tenterà di incarcerare dopo di me perché vicini ai detenuti politici, perché urleranno per la giustizia e oseranno vivere liberi e non come schiavi.

LOTTA FINO ALLA LIBERAZIONE
LA SOLIDARIETÀ È LA NOSTRA ARMA

Evi Statiri
Carcere di Koridallos 07/09/2015

(*) Certificato di coscienza sociale : dichiarazione in uso nella polizia e nell’esercito greco tra gli anni 1938-1981, istituita dal dittatore Metaxas, che veniva fatta sottoscrivere ai cittadini, in cui garantivano di non avere a che fare con gruppi comunisti e che non ne condividevano le idee. Fu usata ampiamente durante la guerra civile greca, bollando ed escludendo dalla vita pubblica chi non la firmava, impedendo ad esempio l’accesso ad impieghi pubblici come l’insegnamento.

______________________________________
Fuentes:
http://es.contrainfo.espiv.net/2015/09/08/prisiones-griegas-evi-statiri-anuncia-una-huelga-de-hambre-a-partir-del-14-de-septiembre/
http://gr.contrainfo.espiv.net/2015/09/08/evi-statiri-apergia-peinas/
http://it.contrainfo.espiv.net/2015/09/10/grecia-testo-di-evi-statiri-per-l-inizio-dello-sciopero-della-fame-del-14-settembre

Publicado septiembre 11, 2015 por anonimxslibertarixs en CONTRA-INFO

Etiquetado con , , , ,

Buenos aires, Argentina: Sellado de cerraduras de comercios que explotan animales   Leave a comment

Buenos aires, Argentina: Sellado de cerraduras de comercios que explotan animales

 

0e668-polc3a9mica2ben2bzimbabue2bpor2bla2bventa2bde2b272bcrc3adas2bde2belefante2ba2bchina

 

Hace unos días, se han sellado varias cerraduras de comercios en buenos aires que comercian y explotan animales, algo sencillo de hacer que esta al alcance de todxs, no hace una diferencia en contra de la explotación animal, pero jode bastante a lxs explotadorxs, teniendo que gastar dinero en arreglos y teniendo demoras en su lucro con la muerte.

Enmarcamos este gesto en la semana de Propaganda por Sebastián oversluij, recordándolo por sus palabras y acciones.

Sebastián Oversluij Presente!

Buenos aires, Argentina: Accion, incendio de una camioneta de lujo   Leave a comment

Buenos aires, Argentina: Accion, incendio de una camioneta de lujo

 

2af1e-10247212_729917790391528_6381628365862712792_nImagen no correspondiente a la accion

Revindicamos el incendio de una camioneta de lujo en una zona acomodada de Buenos Aires. El gran, lujoso y destructor motor contaminante es ahora chatarra.

Con este gesto recordamos al angry, y saludamos a sol vergara, tato, javi y las recientes secuestradas por el estado $hileno.

Conspiración Sebastián Oversluij

Santiago, Chile: Palabras de los compañeros subversivos desde la CAS   Leave a comment

Santiago, Chile: Palabras de los compañeros subversivos desde la CAS

 

Estas letras que nacen desde la complicidad y el respeto, viajan desde estas celdas menguantes y cuajan en el continuo de resistencia ofensiva que nos nutre día a día en la kárcel y en la kalle.

Saludamos la insisistencia y terquedad que estimulan mentes, pasos y manos, que nos indican que la solidaridad, además de ser un arma a empuñar, camina de la mano de la imaginación y esta se atreve a expresarse.

Nuestra solidaridad cómplice para la Actividad de Lanzamiento del Compilado Regional Anticarcelario, en solidaridad kon lxs presxs secuestradxs por el estado, en Lorenzo Arenas de Concepción, sur del territorio kontrolado por el estado chileno y para el Campeonato Solidario I de Disciplinas de Combate Mixtas, en Villa Francia. Santiago. Ambas enmarcadas en un mismo camino de axión multiforme permanente.

Viajando en los pasos libres de todxs lxs fugitivxs, prisionerxs, guerrerxs inkansables en esta lucha a muerte por la desaparición del Estado, de sus kárceles y su dinero lxs saludamos y akompañamos en este hermosamente pedregoso kamino de Libertad.

Hasta destruir el ultimo bastión de la sociedad carcelaria!!
Aquí nada termina y nadie se rinde, la lucha continua!!
Mientras exista miseria Habrá rebelión!!

 

Freddy Fuentevilla Saa
Carlos Gutierrez Quiduleo
Marcelo Villarroel Sepulveda
Juan Aliste Vega

Cárcel de alta seguridad.-
Stgo, 05 de septiembre de 2015.-

Publicado septiembre 11, 2015 por anonimxslibertarixs en CONTRA-INFO

Etiquetado con , , , ,

España: Operación Piñata, llamamiento a la solidaridad.   Leave a comment

España: Operación Piñata, llamamiento a la solidaridad.

Llamamiento a la solidaridad de parte de las personas represaliadas durante la Operación Piñata

Ya han pasado casi cinco meses desde el día que nos detuvieron bajo la acusación de pertenencia a organización criminal con fines terroristas y tal vez pueda resultar un poco extraño ver un llamamiento a la solidaridad a estas alturas. Pero, pese a las acusaciones de la policía y del juez, no somos ni éramos un grupo organizado con un trabajo en común; por ello y por haber tenido durante casi dos meses a cinco de nosotros en la cárcel, con todo el trabajo que ello comporta, no es fácil juntarnos para hablar ni para hacer ni un comunicado ni un posicionamiento frente a nada. Por eso, sale ahora este texto consensuado y que tal vez sea aplicable a la solidaridad con otras personas y colectivos.

Como bien es sabido, el pasado 30 de marzo tuvo lugar la llamada “Operación Piñata” a cargo de la Policía Nacional, en la que fuimos detenidas 15 personas entre las ciudades de Barcelona, Madrid y Palencia, todas nosotras de militancia anarquista y/o antiautoritaria.
5 personas fueron secuestradas por el Estado en forma de prisión preventiva durante 2 meses, mientras que las 10 restantes fuimos puestas en libertad con cargos a espera de juicio, todas acusadas de organización criminal con fines terroristas.

En todos estos meses, (teniendo en cuenta tambien las muestras de solidaridad en relación a la anterior “Operación Pandora”), los gestos solidarios para visualizar y mostrar el rechazo a estas operaciones represivas se han dado alrededor de todo el globo y nos han hecho sonreír en ciertos momentos grises. La solidaridad es una herramienta inherente a toda lucha y más cuando el Estado golpea. Para que ésta responda verdaderamente a su nombre no es, ni puede ser, controlable ni dirigible por nadie. La expresión solidaria no entiende ni de normas ni de jerarquías siendo así válidas todas sus expresiones.
La legitimidad de analizar un golpe represivo, o de marcar cuáles son los límites tanto discursivos como prácticos de los actos solidarios, no son ni pueden venir dados sólo por aquellas personas imputadas o las más cercanas los casos, sobretodo cuando se puede valorar que los grupos fijos o de apoyo específico no son lo único válido como perspectiva de lucha para confrontar la represión, sino que la solidaridad tiene que ir de la mano de la iniciativa individual y autónoma así como de su capacidad de adaptación en cada caso y momento de conflicto.

Considerando que no tenemos la potestad de decir ni cómo ni cuando, pero sí con la intencionalidad de hacer un llamamiento a la solidaridad y buscando que esta se extienda en todas sus formas y remarcando que, a pesar de lo que considera la acusación, las aquí fuera presentes, no tenemos ni teníamos un trabajo político previo en común, queremos definir una línea de mínimos en este llamamiento a la solidaridad:

-Que nadie hable en nuestro nombre, como nosotrxs no hablamos en nombre de ninguna otra persona ni de ningún colectivo.

-No queremos ningún tipo de vinculación con, ni que se busque el apoyo de, partidos ni instituciones políticas. Porque, como es evidente, no sólo significa un choque frontal con nuestras ideas políticas, sino porque tampoco queremos que ningún partido ni institución del Estado saque rédito político a nuestra costa.

-Que no se plantee la dualidad inocencia/culpabilidad. Sabemos que éste es un ataque a la disidencia y no somos nosotrxs las que actuaremos en términos de inocencia o culpabilidad. Buscar la absolución de “las inocentes” puede significar señalar a “lxs culpables” además de obligar (a lxs imputadxs) a posicionarse sobre determinadas prácticas en vez de analizar en sí la situación represiva. Además lo reduce todo a un mero conflicto legal —si se tiene relación con el delito o no— en lugar de valorar la represión como un hecho político.

-Que no se hable de montaje policial, pese a que en este caso se da una clara construcción de un enemigo interno gracias a la tan manida literatura policial. La palabra montaje ha sido utilizada abusivamente por parte de los diferentes movimientos de izquierda en el pasado, y su abuso deslegitima las prácticas de lucha de mucha gente además de enfrentarse a la represión sólo desde el posicionamiento del binomio inocencia-culpabilidad. Siguiendo la lógica anterior hablar de montaje policial en algunos casos deja entender que en el resto la actuación policial estaría justificada. Aun así, es evidente que la policía miente y se inventa pruebas, que los medios de comunicación propagan estas mentiras y que los jueces encarcelan sin contrastar toda la literatura policial que se les presenta en cada caso. Y esto sucede siempre, desde el atestado policial exagerado que ayuda a encarcelar al carterista reincidente hasta la enésima operación antiterrorista. Este posicionamiento, en sí mismo, es fruto de obviar la existencia de un conflicto abierto entre el Estado y todo aquel que se posicione y actúe en contra de sus intereses y su orden establecido y de cuya confrontación se deriva una represión lógica. No consideramos, dicha represión, ni más ni menos legítima cuando se efectúa en base a pruebas sobre actos que el estado decide que son delictivos (y penalizables de tal o cual modo) según sus intereses ó cuando se materializa en forma de una construcción policial en la que se encajan las piezas a su gusto… al fin y al cabo, el objetivo es el mismo: eliminar, paralizar y silenciar un discurso y unas prácticas políticas que confrontan directamente sus intereses y que por lo tanto resultan incómodas al poder.

-No consideramos los medios de comunicación de masas como canales utilizables ya que dichos medios desarrollan un papel crucial, entre muchas otras cosas, en la construcción de la imagen del enemigo necesario en cada momento. Es clara la vinculación de todos ellos con los diferentes intereses políticos así como su total dependencia de sus benefactores económicos. Es el circo mediático el que criminaliza, apunta y legitima la represión. Especialmente delicada es la situación de todas aquellas personas que están siendo acusadas de yihadismo en un nuevo intento de crear un enemigo exterior que vaya mano a mano con el enemigo interior. Ambos legitiman la existencia de todo el aparato antiterrorista.

-No es un ataque contra las ideas como algo abstracto. Detrás de las palabras hay unas prácticas consideradas mucho más peligrosas por el status quo actual y contra las que se lanzan estas acusaciones de terrorismo. La misma definición de terrorismo es voluntariamente ambigua para poder adaptarla en función de los deseos y necesidades de la policía y los jueces. Son la autoorganización, la creacion de redes de apoyo mutuo y de puntos de encuentro con otras luchas, la extensión de la solidaridad, la creación de comunidades… lo que se ataca. Y es por ello que los últimos golpes represivos, amparados en la ley antiterrorista, no están alejados de los que han golpeado a los compañeros de Galicia o al entorno de la izquierda abertzale. De la misma manera que se está atacando a lxs huelguistas, o a las compañerxas detenidas durante manifestaciones y/o desalojos, ecétera.

-También nos gustaría remarcar el hecho de que entre las personas imputadas en esta operación hay compañeras que se definen como anarquistas y otras que no y que tampoco necesitan definirse de ninguna manera. Esto es importante señalarlo porque ver en estas operaciones únicamente un ataque contra el entorno anarquista significa simplificar y reducir el conflicto x a un entorno, definido como tal desde la represión misma y aislarlo del resto de las luchas. No olvidemos que se trata de un ataque contra un conjunto de prácticas utilizadas, en el pasado y esperemos que muchas se mantengan en el futuro, por diferentes movimientos políticos.

Dicho todo esto, solo nos queda mandar un fraternal saludo lleno de fuerza a todas las compañeras represaliadas bajo diferentes casos, circunstancias e ideas políticas, especialmente a las que se encuentran secuestradas en prisión.

Entendemos la represión como algo inherente a toda lucha que busque transformar nuestra realidad de miseria y explotación. Por ello…
…la lucha es el único camino.

Publicado septiembre 1, 2015 por anonimxslibertarixs en CONTRA-INFO

Etiquetado con , , , , ,

Chile: Actividad. Turno de Correspondencia   Leave a comment

Chile: Actividad. Turno de Correspondencia

 

 

Turno de Correspondencia
(Enmarcado en la Semana Internacional de Solidaridad con lxs Presxs Anarquistas del 23 al 30 de Agosto)

Trae materiales, haz una Karta y comunicate con lxs compañerxs en Prisión

Habrá:
– Musika envasada
– Proyección del documental: La Fuga de Segovia
– Calzones rotos (vegan) para compartir

Trae tu Aporte para las Encomiendas:
Mate – Útiles de Aseo – Frutos Secos

Viernes 28 de Agosto
17:00 Hrs.

E.S.A & Biblioteca Autónoma Sante Geronimo Caserio
(Av. Los Mares #7377, Pudahuel. Metro: Laguna Sur)

Publicado agosto 24, 2015 por anonimxslibertarixs en EVENTOS

Etiquetado con , , ,