ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΜΑ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΜΑ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ

Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ

Όλα “κανονικά” λοιπόν...

n Οι “φίλοι” μας δηλώνουν “πάτε καλά”. Τραμπ και Μακρόν, Λαγκάρντ και Ντάισελμπλουμ δίνουν συγχαρητήρια στον Τσίπρα για την παράδοση της χώρας και του λαού μας στους ιμπεριαλιστές προστάτες, για να εντείνουν τη ληστεία και την εκμετάλλευσή τους, για να “αναβαθμιστεί” ο ρόλος της σταθερής πλατφόρμας των αμερικανονατοικών επιδρομών και με πυρηνικά. Από κοντά και ο Μητσοτάκης περιμένοντας την προαγωγή του να διαγκωνίζεται σε αντιδραστικότητα και δουλικότητα ότι ξέρει να  κάνει καλύτερα αυτή την δουλειά.

n Η ανάπτυξη έρχεται οι σταθερές εργασιακές σχέσεις ...φεύγουν. Ελαστικότητα και συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα με αμοιβές κάτω από 400€ για 350.000 εργαζόμενους και με 100€ μικτά  για 127.000. Με προϋπολογισμό αύξησης φόρων και μείωσης των δαπανών και πλεονάσματα(!) στους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης την ίδια στιγμή  που είμαστε ουσιαστικά ανασφάλιστοι χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Με νέα 98 προαπαιτούμενα για την 3η αξιολόγηση για να φιλοτεχνηθεί το κυβερνητικό αφήγημα της εξόδου απ τα μνημόνια βυθίζοντας κι άλλο στην εκμετάλλευση τη φτώχεια και την εξαθλίωση που ήδη βιώνει το 1/3 του λαού μας. Με την απεργία παράνομη και τον συνδικαλισμό να υπάρχει  μόνο ως κρατικό-κυβερνητικό συμπλήρωμα.

n Ο ΟΟΣΑ σουλατσάρει στα σχολεία, οι αναπληρωτές-όσοι δεν πετάγονται στον καιάδα της ανεργίας- κοιμούνται στις παραλίες, η αξιολόγηση όπως διαπιστώσαμε και από την κυβερνητική επιχείρηση εφαρμογής της στο δημόσιο δεν θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα(!!), η μνημονιακή απαίτηση της μαθητείας για τους μαθητές των ΕΠΑΛ διαφημίζεται χωρίς τσίπα. Τόσο η τεχνολογία (myschool,e-epal) όσο και οι “επιτροπές εγγραφών” της Α/θμιας συγκροτούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου  και “αυτόματου” κόφτη. Ψαλίδι για εκατοντάδες ολιγομελή των ΕΠΑΛ, αντίστοιχα κινητικότητα για τους μαθητές δημοτικών και νηπιαγωγείων ρίχνοντας τίτλους τέλους για το σχολείο της γειτονιάς. Όσο για τα κενά στα σχολεία συνεχίζονται κανονικά όπως και τα πλεονάσματα- αποτελέσματα των αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων τα 7 τελευταία χρόνια- την ίδια στιγμή που το εκπαιδευτικό δυναμικό έχει συρρικνωθεί κατά το 1/3.

n Και στην εκπαίδευση ετοιμάζεται και άλλη “κανονικότητα”. Με τις προτάσεις Γαβρόγλου για το λύκειο να ορθώνουν νέους ταξικούς φραγμούς για τους μαθητές δημιουργώντας παράλληλα νέα πλεονάσματα καθηγητών.  Η αξιολογική περικύκλωση του κλάδου που χρόνια τώρα οικοδομείται με σειρά μέτρων, έχει δημιουργήσει το έδαφος για την εισβολή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση για να “ξεβολευτούν” οι εκπαιδευτικοί, σύμφωνα με την υπουργική δήλωση. Η έκθεση του ΟΟΣΑ προαναγγέλλει αύξηση ωραρίου, συγωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων και “αυτονομία” σχολικής μονάδας (βλέπε δραστική μείωση χρηματοδότησης).

            Συναδέλφισσες – συνάδελφοι

            Η προπαγάνδα περί “κανονικότητας” και η άνεση κίνησης της κυβέρνησης δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός.

            Αποτελεί αποτέλεσμα της μεσολάβησης ενός παραμορφωτικού φακού που αντιστοιχεί στην αποσυγκρότηση και στην περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα.

            Είναι συνέπεια της διαλυτικής κατεύθυνσης που κυριαρχεί στο συνδικαλισμό, να χειροκροτεί, να προτείνει διορθώσεις, να συμμετέχει σε διαλόγους, να εκδίδει άπειρα υπομνήματα ζητώντας “σεβασμό στο δίκιο”, αντί να οργανώνει την πάλη ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.

            Είναι απόρροια των αμέτρητων παραστάσεων διαμαρτυρίας, δηλαδή των συζητήσεων με τον υπουργό και τις τοπικές διοικήσεις, αλλά ούτε σκέψη για απεργία.

            Αυτή η “κανονικότητα” του συνδικαλισμού της ήττας και της υποταγής που διατρέχει τόσο τις ηγεσίες σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ αλλά και τις ΕΛΜΕ και τους διδασκαλικούς συλλόγους έχει συμβάλλει στην ψυχολογία ήττας που έχει επικρατήσει στον κλάδο (όπως και συνολικά στο λαό). Το μείγμα χαμηλές προσδοκίες- συνήθεια-προσαρμογή στα συνεχή αντιλαϊκά μέτρα, συγκροτούν τον εγκλωβισμό του στην αδράνεια και την παραίτηση όπως αποτυπώθηκε και στις τελείως άμαζες γενικές συνελεύσεις στα σωματεία των καθηγητών.

            Συναδέλφισσες-συνάδελφοι

            Το κλίμα της ηττοπάθειας και τελικά της υποταγής μπορεί και είναι ανάγκη να ανατραπεί. Όσο παγιώνεται, τόσο η κυβέρνηση, τα αφεντικά της και οι σύμμαχοί της θα αποθρασύνονται. Τόσο η ζωή θα γίνεται πιο δυσβάστακτη για τους εργαζόμενους, για τους άνεργους και για τα παιδιά μας. Τόσο η επίθεση θα κλιμακώνεται.

            Με την έννοια αυτή, χρέος μας είναι να σπάσουμε αυτόν το εγκλωβισμό να βγούμε από το τέλμα να παλέψουμε ενάντια στην εμπέδωση του κλίματος ήττας υποστηρίζοντας τη θεμελιώδη αρχή της δυνατότητας των λαϊκών αγώνων. Με σταθερή αντιπαράθεση στις γραμμές συμβιβασμού, οι οποίες στους χώρους της εκπαίδευσης εκφράζονται και με λογικές “ιδιαιτερότητας του κλάδου”, “αταξικότητας της εκπαίδευσης” και άρα “δυνατότητας προοδευτικής συνδιοίκησής της”.

            Η πάλη, σήμερα, ενάντια στις αυταπάτες αυτές είναι παράλληλη με την επιδίωξη να βγει ο κλάδος των εκπαιδευτικών στο δρόμο του αγώνα. Το γενικό πλαίσιο της πάλης προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα και είναι η στόχευση για ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, των απολύσεων, της ανεργίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ταξικών φραγμών. Για:

· Μαζικούς μόνιμους διορισμούς – Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση και στην κοινωνία – Όχι στις απολύσεις.

· Να ανατραπεί το πλαίσιο αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης. Όχι στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

· Αυξήσεις στους μισθούς.

· Κάτω τα χέρια από τα συνδικαλιστικά δικαιώματα – όχι στον κρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

· Να μην κατατεθεί το σχέδιο Γαβρόγλου – ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.

Οκτώβρης 2017

Οι δυσκολίες του κινήματος των εκπαιδευτικών λύνουν τα χέρια της κυβέρνησης, για να κλιμακώσει την επίθεσή της

(*) Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία φυλ. 810, στις 14/10/2017

Πραγματοποιήθηκε στις ΕΛΜΕ όλης της χώρας κύκλος γενικών συνελεύσεων ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, απόπειρα γενικών συνελεύσεων. Η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ) είχε εισηγηθεί πλαίσιο μιας σαφούς υποστήριξης της κυβέρνησης στην... κοινή πορεία εξόδου από τα μνημόνια (αυτό ήταν το πνεύμα του πλαισίου). Το γεγονός αυτό από μόνο του λειτουργούσε διαλυτικά και αποσυσπειρωτικά. «Κούμπωσε» με την ψυχολογία ήττας που διακρίνει τον κλάδο -αλλά και όλο τον λαό- κι έδωσε ένα αποτέλεσμα παρουσίας λίγων δεκάδων εκπαιδευτικών ανά ΕΛΜΕ. Οι συνελεύσεις κατέληξαν σε ανοιχτά ΔΣ, ενώ η συζήτηση σε πολλές περιπτώσεις καταπιάστηκε με ζητήματα εργασιακής καθημερινότητας και προσομοίασε σε... ανοιχτά ΠΥΣΔΕ (συνδιοικητικά όργανα ανά εκπαιδευτική περιοχή).

Στην ποικιλία των «αιτημάτων» της ΟΛΜΕ συμπεριλαμβάνονταν το... πάγιο -σε όλο τον εκπαιδευτικό αστικό και ρεφορμιστικό συνδικαλιστικό κόσμο- αίτημα για «επιμόρφωση», το επικίνδυνο αίτημα για «Λύκειο αυτόνομη μορφωτική βαθμίδα», το κυβερνητικό αίτημα για «αξιόπιστο απολυτήριο με ενδοσχολικές εξετάσεις και πρόσβαση στην Γ/θμια μετά το απολυτήριο με πανελλαδικές εξετάσεις» και άλλα... πάγια, κάτω από το καπέλο της ανατροπής «των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας και ύφεσης, των πολιτικών ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ», μιας και κυβέρνηση δεν υπάρχει για την ΟΛΜΕ στην ελληνική κοινωνία... Οι δύο (ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ) και μισή (ΠΕΚ) κυβερνητικές παρατάξεις απέδειξαν ποσό επίπλαστες είναι οι διαφωνίες των κομματικών τους φορέων και πόσο στενά μπορούν να συνεργαστούν στην κατεύθυνση της πλήρους απαξίωσης και διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος.

Με μπόλικο θράσος, τέλος, αυτή η πολύ φερέγγυα ΟΛΜΕ ζήτησε από τον κλάδο «εξουσιοδότηση κήρυξης 24ωρης απεργιακής κινητοποίησης, εάν υπάρξει αιφνιδιασμός από τη μεριά του Υπουργείου».

Αντίστοιχο πρόγραμμα δράσης-αδράνειας πρότεινε και το ΠΑΜΕ: Τις μερικές δεκάδες αιτήματα του πολιτικού του πλαισίου τις υποστήριξε με πρόταση για «24ωρη απεργία, σε περίπτωση που η κυβέρνηση φέρει σε ψήφιση μέτρα περιορισμού των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών», αλλά και αυτό όχι... με τους 70.000 εκπαιδευτικούς της Β/θμιας εκπαίδευσης μόνους τους, αλλά «μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα»!

Όπως είναι φανερό, η λέξη απεργία αποτελεί πλέον μια απαγορευμένη λέξη για την αστική και ρεφορμιστική συνδικαλιστική ηγεσία. Το γεγονός αυτό στη χειρότερη περίπτωση αποτελεί ανοιχτή απεργοσπασία και στην καλύτερη υποταγή και βόλεμα στον αρνητικό συσχετισμό.

Οι Παρεμβάσεις πρότειναν συγκεκριμένο απεργιακό βήμα μέσα στον Οκτώβρη (κάτι που είναι θετικό), αλλά με ένα πλαίσιο που καταλήγει πιθανά σε νέο ατομικό ρεκόρ των Παρεμβάσεων με καμιά εκατοστή αιτήματα! Προβληματική παραμένει η λογική υπεράσπισης των φοβερών και τρομερών αποφάσεων των συνεδρίων της ΟΛΜΕ, καθώς «παραμένουν σε ισχύ όλα τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις του κλάδου όπως διαμορφώθηκαν από το 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ, ψηφίστηκαν από τις ΓΣ των ΕΛΜΕ του Σεπτεμβρίου του 2013 από χιλιάδες εκπαιδευτικούς, επιβεβαιώθηκαν στο 17ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ». Θυμίζουμε, ότι οι όποιες θετικές αποφάσεις έχουν παρθεί σε συνέδρια έχουν ξεπουληθεί στην πραγματικότητα από όσους απλώς ήθελαν να τις χρησιμοποιήσουν για να ανέλθουν στο αστικό πολιτικό παιχνίδι.

Με όλα αυτά τα δεδομένα, το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο που έγινε στις 5 Οκτώβρη δεν κατάφερε να συσπειρώσει στην Αθήνα πάνω από 150 ανθρώπους και στη Θεσσαλονίκη πάνω από λίγες δεκάδες. Στην Αθήνα, μόνο αηδία προκαλούσε η «αγωνιστική» επιστροφή διαφόρων ξεφωνημένων καθεστωτικών συνδικαλιστών, οι οποίοι έπιασαν τις ντουντούκες, ενώ σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό του θα είχαν πεταχτεί με τις κλωτσιές έξω από τους κόλπους του, με βάση τα άθλια έργα τους ενάντια στον κλάδο.

Ένα τέτοιο κλίμα αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και του συστήματος. Νιώθει, ότι έχει λυμένα τα χέρια της να κλιμακώσει την επίθεση μέσω του «νέου λυκείου», αλλά και της αξιολόγησης και της παραπέρα διάλυσης των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών. Πρέπει ωστόσο να γίνει κάτι ξεκάθαρο. Η προπαγάνδα περί «κανονικότητας» και η άνεση κίνησης της κυβέρνησης δεν είναι ένα πραγματικό γεγονός. Αποτελεί αποτέλεσμα της μεσολάβησης ενός παραμορφωτικού φακού που αντιστοιχεί στην αποσυγκρότηση και στην περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Είναι διαπιστωμένο ιστορικά, ότι και οι πιο γελοίες πολιτικές συστημικές λύσεις μπορούν να δείχνουν σοβαρές, ότι και τα πιο μεγάλα αδιέξοδα του συστήματος είναι από αυτό διαχειρίσιμα στο βαθμό που η εργατική τάξη και ο λαός είναι ανασυγκροτημένοι.

Με την έννοια αυτή, χρέος των οργανωμένων δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα (ιδιαίτερα εκείνων που θέλουν να είναι κομμουνιστικές), αλλά και των ανένταχτων αγωνιστών είναι να παλέψουν ενάντια στην εμπέδωση του κλίματος ήττας και να υποστηρίξουν τη θεμελιώδη αρχή της δυνατότητας των λαϊκών αγώνων. Με σταθερή αντιπαράθεση στις γραμμές συμβιβασμού, οι οποίες στους χώρους της εκπαίδευσης εκφράζονται και με λογικές «ιδιαιτερότητας του κλάδου», «αταξικότητας της εκπαίδευσης» και άρα «δυνατότητας προοδευτικής συνδιοίκησής της». Με άλλα λόγια, παρά το γεγονός ότι οι ρεφορμιστικές αυταπάτες είναι βαθιά ριζωμένες στους χώρους της εκπαίδευσης (ως ένα από τα αποτελέσματα της αποσυγκρότησης της εργατικής τάξης που δυσκολεύει την καθαρή ταξική τοποθέτηση στα ζητήματα) η πάλη, σήμερα, ενάντια στις αυταπάτες αυτές είναι παράλληλη με την επιδίωξη να βγει ο κλάδος των εκπαιδευτικών στον δρόμο του αγώνα. Το γενικό πλαίσιο της πάλης προκύπτει από την ίδια την πραγματικότητα και είναι η στόχευση για ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, των απολύσεων, της ανεργίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ταξικών φραγμών. Για:

Ø  Μαζικούς μόνιμους διορισμούς - Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση και στη κοινωνία - Όχι στις απολύσεις.

Ø  Να ανατραπεί το πλαίσιο αξιολόγησης - αυτοαξιολόγησης. Όχι στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Ø  Αυξήσεις στους μισθούς.

Ø  Κάτω τα χέρια από τα συνδικαλιστικά δικαιώματα - όχι στον κρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Ø  Να μην κατατεθεί το σχέδιο Γαβρόγλου ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.

Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι!

Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ με την υποστήριξη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δίνει ρεσιτάλ φιλοαμερικανισμού και παράδοσης της χώρας στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια

Το πολυσυζητημένο ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ και η συνάντησή του με τον Τραμπ έδειξαν ανάγλυφα το μέγεθος της υποταγής της αστικής τάξης της χώρας στα αφεντικά των ΗΠΑ. Χαρακτηριστική είναι η ομοφωνία και οι πανηγυρισμοί όλου του αστικού πολιτικού σκηνικού για την τιμή που του έκαναν οι φονιάδες Αμερικάνοι. Χαρακτηριστικό επίσης είναι το γεγονός ότι η μόνη ντροπαλή συστημική κριτική που καταγράφηκε είναι μην εκφραστεί η κυβέρνηση τόσο ακραία φιλοαμερικάνικα, που ξεσηκώσει την οργή των άλλων αφεντικών, των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών.

Τη στιγμή που Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη, Υεμένη έχουν γίνει ερείπια, τη στιγμή που η πιο δολοφονική μηχανή του πλανήτη απεργάζεται νέα πολεμικά σχέδια, τη στιγμή που οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών παροξύνονται αυξάνοντας κατακόρυφα τους κινδύνους για τους λαούς, η κυβέρνηση της «υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής» και «της χρησιμοποίησης των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων της χώρας», ετοιμάζεται να αναβαθμίσει τη βάση της Σούδας, να δώσει νέες βάσεις, να πληρώσει με μερικά δισεκατομμύρια την αμερικάνικη στρατιωτική βιομηχανία (ενώ και ο εκπρόσωπος του γαλλικού ιμπεριαλισμού Μακρόν, στο πρόσφατο ταξίδι του, ντίλαρε και αυτός γαλλικά όπλα!).

Ο λαός και η εργατική τάξη της χώρας θα ξαναπληρώσουν από την τσέπη τους (και ίσως και με το αίμα τους) την υποταγή της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, την εμπλοκή της χώρας στα δολοφονικά σχέδια των ιμπεριαλιστών.

Η «Δεύτερη Φορά Αριστερά» αφού ξεπέρασε τους προηγούμενους στην αποτελεσματικότητα εφαρμογής μνημονίων, τους ξεπερνάει και στο φιλοϊμπεριαλισμό. Μητσοτάκης, Γεννηματά και οι διάφορες συστημικές γλάστρες συμφωνούν και προσπαθούν να κρύψουν τη ζήλια τους.

Σε ένα τέτοιο φόντο, η υποχώρηση των κάποτε ισχυρών αντιιμπεριαλιστικών αντανακλαστικών του λαού και του κινήματος (μεγάλη επιτυχία του συστήματος με την αρωγή της πολυποίκιλης κοσμοπολίτικης αριστεράς) αφήνει έδαφος στο σύστημα και αποτελεί εγγύηση για χειρότερες εξελίξεις για το λαό μας.

Αποτελεί καθήκον ζωής η συγκρότηση αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού και αντιβασικού κινήματος που θα παλεύει μαζί με τους γειτονικούς λαούς ενάντια στους πραγματικούς και κοινούς εχθρούς.

·        Καμία εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-ΕΕ.

·        Καμία νέα βάση στη χώρα – Να κλείσει η βάση της Σούδας.

·        Όχι στον φασισμό, στον εθνικισμό, στους άδικους πολέμους για τα συμφέροντα των ισχυρών.

·        Αλληλεγγύη στους αγώνες των λαών.

Η αντιλαϊκή πολιτική δεν αντιμετωπίζεται με παραστάσεις διαμαρτυρίας, με παρακάλια, με επερωτήσεις στη Βουλή! Μόνη προοπτική οι πραγματικοί αγώνες

Η επίθεση κλιμακώνεται

Η αντιλαϊκή πολιτική δεν αντιμετωπίζεται με παραστάσεις διαμαρτυρίας, με παρακάλια, με επερωτήσεις στη Βουλή! Μόνη προοπτική οι πραγματικοί αγώνες

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται εξαιρετικά αποδοτική στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, της συντριβής των λαϊκών δικαιωμάτων, του βαθέματος της εξάρτησης της χώρας από ΗΠΑ και ΕΕ. Μπροστά στην επόμενη αξιολόγηση από τα ξένα αφεντικά, νέοι αντιλαϊκοί νόμοι ετοιμάζονται, νόμοι που σχετίζονται με τις εργασιακές σχέσεις, με την αξιολόγηση, με τις συντάξεις αλλά και με τα δημοκρατικά δικαιώματα και το χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος.

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ βλέπουν με αμηχανία την κυβέρνηση να εκτελεί πιο αποτελεσματικά τη γραμμή τους και μαζί -κυβέρνηση και αντιπολίτευση- αποτελούν μια ευτυχισμένη οικογένεια που καυγαδίζει μόνο για το πάπλωμα. Με μια φωνή, μαζί, υποδέχονται την επιχειρηματικότητα και την «ανάπτυξη» που εγκληματεί στο Σαρωνικό, που καταστρέφει τις Σκουριές και που συντρίβει τα εργατικά δικαιώματα.

Και στην εκπαίδευση η κυβέρνηση έχει να επιδείξει πλούσιο αντιλαϊκό έργο: Με μια σειρά ρυθμίσεις, και πατώντας πάνω στη διάλυση συνειδήσεων που έχει φέρει η μακρόχρονη αστική και ρεφορμιστική κυριαρχία στα συνδικάτα, εμπεδώνει τη φτώχεια, νομιμοποιεί την απόλυτη εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων μέσω της μαθητείας, περικυκλώνει με «αξιολογική» κουλτούρα τον κλάδο για να προετοιμάσει την εφαρμογή της αξιολόγησης, προετοιμάζει το έδαφος για πέταγμα στον Καιάδα χιλιάδων αναπληρωτών. Συνεχίζει το έργο του κλεισίματος τμημάτων στα ΕΠΑΛ, αξιοποιώντας και όλο το πλαίσιο κεντρικού ελέγχου μέσω myschool και e-epal αλλά και την επινόηση του κλεισίματος τμημάτων στη μέση της χρονιάς. Ταυτόχρονα ετοιμάζει το «Νέο Λύκειο» του Γαβρόγλου, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια αντιδραστική επίθεση μεγάλης κλίμακας που οξύνει τους ταξικούς φραγμούς μέσω των απανωτών εξετάσεων αλλά και την επίθεση στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών μέσω των καταργήσεων μαθημάτων και ειδικοτήτων.

Η ΟΛΜΕ έχει πάρει καθαρή θέση. Αποτελεί ξετσίπωτο υποστηρικτή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης αλλά και των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η τωρινή της εισήγηση στον κλάδο αποτελεί μνημείο (όχι και τόσο καλά) συγκαλυμμένου κυβερνητισμού. Και καλεί τον κλάδο σε συνελεύσεις για να την… εξουσιοδοτήσει (αυτή την ΟΛΜΕ!) «να κηρύξει 24ωρη απεργία σε περίπτωση αιφνιδιασμού»!

Αντίστοιχα, το ΠΑΜΕ αφού προχωράει σε… «συσκέψεις» και «συνεντεύξεις τύπου», καταλήγει σε πρόταση 24ωρης απεργίας «σε περίπτωση που η κυβέρνηση φέρει σε ψήφιση μέτρα…»! Ενώ ο κομματικός του φορέας θα επεξεργάζεται προτάσεις νόμου απογειώνοντας τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Με όλη αυτή την καρικατούρα «αγωνιστικών» προτάσεων, δεν είναι και πολύ περίεργο το κλίμα ήττας και μοιρολατρίας που υπάρχει στα σχολεία. Ωστόσο, η ανάγκη να ανατραπεί αυτό το κλίμα είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Οσο παγιώνεται, τόσο η κυβέρνηση, τα αφεντικά της και οι σύμμαχοί της θα αποθρασύνονται. Τόσο η ζωή θα γίνεται πιο δυσβάστακτη για τους εργαζόμενους, για τους άνεργους και για τα παιδιά μας. Τόσο η επίθεση θα κλιμακώνεται.

Ενάντια στην ήττα, ενάντια στον υποτιθέμενο μονόδρομο της υποταγής, ενάντια στον αποπροσανατολισμό της κυβέρνησης που «δίνει τη μάχη» (τη δίνει εναντίον μας), χωρίς να περιμένουμε εύκολες λύσεις από σωτήρες που θα μας σώσουν, χωρίς να έχουμε ψεύτικα ερωτήματα «αν η κυβέρνηση μας αιφνιδιάσεις», να συγκροτήσουμε το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.

Παλεύουμε για ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, των απολύσεων, της ανεργίας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και των ταξικών φραγμών. Για:

·         Μαζικούς μόνιμους διορισμούς – Όχι στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση και στην κοινωνία – Όχι στις απολύσεις.

·         Να ανατραπεί το πλαίσιο αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης. Όχι στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

·         Αυξήσεις στους μισθούς.

·         Κάτω τα χέρια από τα συνδικαλιστικά δικαιώματα – όχι στον κρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

·         Να μην κατατεθεί το σχέδιο Γαβρόγλου – ενάντια στους ταξικούς φραγμούς.

24ωρη απεργία μέσα στον Οκτώβρη με νέες γενικές συνελεύσεις και νέα συνέλευση προέδρων αμέσως μετά – Διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα.

agkinekp.blogspot.gr

Σεπτέμβρης '17                   

ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ,

ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ  ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ.

    ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 21 Σεπτέμβρη 6μ.μ στην πλατεία της Αγοράς

Συνάδέλφισσες και συνάδελφοι,

 Ο πρωθυπουργός  Τσίπρας περιοδεύει στην Κρήτη επιδιώκοντας, για άλλη μια φορά με ηχηρά λόγια για ανάπτυξη και επενδύσεις να παραμυθιάσει τον κοσμάκη με ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες.

Είναι πια σε όλους ορατό ότι η λεγόμενη ανάπτυξη δεν είναι τίποτα άλλο παρά αύξηση της κερδοφορίας για τους λίγους πάμπλουτους- ντόπιους και ξένους, μια κερδοφορία που θα προέλθει απ’ το παραπέρα ξεζούμισμα των εργαζομένων. Ανάλογες και οι υποσχέσεις της αντιπολίτευσης, ενώ από κοινού υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ΕΕ και ΔΝΤ.

Είναι σε όλους ορατό ότι, παρά τις ταχυδακτυλουργίες των στατιστικολόγων και της κυβέρνησης, η ανεργία αυξάνει δραματικά και δίπλα της η μερική απασχόληση, η «μαύρη», η ελαστική και η απλήρωτη εργασία. Οι εργαζόμενοι βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα.

Στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση και στο χώρο της εκπαίδευσης. Οι περσινές αλλαγές σε δημοτικό- γυμνάσιο συμπληρώνονται φέτος με τις εξαγγελίες για το ‘Νέο Λύκειο’ και τις συνεχείς «ελέω ΕΣΠΑ» αλλαγές στα ΕΠΑΛ. Βασικός στόχος: περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές. Η μείωση των ωρών στα προγράμματα σπουδών, οι συγχωνεύσεις τομέων , οι ενοποιήσεις ειδικοτήτων, το «τέντωμα» των αναθέσεων θα οδηγήσουν στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων εκπαιδευτικών αλλά και στην απόλυση (μέσω της μη πρόσληψης) χιλιάδων αναπληρωτών που δούλευαν χρόνια και πια δεν είναι «απαραίτητοι». Δεν είναι τυχαίο ,ότι από τις 15000 προσλήψεις αναπληρωτών,(από τις 110000  αιτήσεις), μόνο οι  περίπου 900 είναι γενικής παιδείας στη Δευτεροβάθμια!!!. Οι δε διορισμοί  μονίμων εκπαιδευτικών ,όλο και απομακρύνονται

Την ίδια ώρα καταρρέουν οι μύθοι  της  «ΕΕ της ευμάρειας» και του «ΝΑΤΟ της ασφάλειας». Το  βάθεμα της εξάρτησης στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς και η παραχώρηση του τόπου μας στα φιλοπόλεμα σχέδια των ιμπεριαλιστών  σε συνδυασμό με την όξυνση των ανταγωνιστών ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές μόνο πολεμικούς κινδύνους εγκυμονεί για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής.. Ιδιαίτερα στα Χανιά η ανακοίνωση απ’ τον πρέσβη των ΗΠΑ  για αναβάθμιση  και επέκταση των βάσεων στο Ακρωτήρι και στη Σούδα  δεν αφήνει αμφιβολία για τις επικίνδυνες μέρες που μας ετοιμάζουν.

 Συνάδελφοι, Έτσι δεν θα πάνε τα πράγματα! θα πάνε πολύ χειρότερα, αν δεν…

      Ορθώσουμε το ανάστημά μας! Αν δεν συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που κρύβουμε, οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

      Και έχουμε δύναμη- η ιστορία το αποδεικνύει. Όλα τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο (ωράριο, μόνιμη και σταθερή δουλειά, ασφάλιση, σύνταξη, περίθαλψη, δωρεάν εκπαίδευση,…) δεν μας χαρίστηκαν. Τα κερδίσαμε οι εργαζόμενοι με τους αγώνες μας.

      Μπορούμε να τα κερδίσουμε πάλι! Φτάνει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, παραμερίζοντας τους αυτόκλητους Μεσσίες. Να ξαναοικοδομήσουμε συλλογικότητες. Να οργανωθούμε. Να βαδίσουμε το δικό μας δρόμο- το δρόμο της Αντίστασης και της Διεκδίκησης- το δρόμο της Αναμέτρησης μ’ αυτούς που μας γυρίζουν πίσω έναν αιώνα!

Ενόψει του ερχομού του πρωθυπουργού στα Χανιά

Την Πέμπτη 21 Σεπτέμβρη , στις 6μ.μ στην πλατεία της Αγοράς  συλλογικότητες της πόλης καλούν σε  συγκέντρωση καταγγελίας της πολιτικής της εξάρτησης και της εξαθλίωσης

Να είμαστε όλοι εκεί !

                                                         Χανιά 19-09-2017

Να δεις τι σου έχω για μετά… (Ξαναδιαβάζοντας το μνημόνιο στο σημειο που αφορά την εκπαίδευση)

Να δεις τι σου έχω για μετά…

(Ξαναδιαβάζοντας το μνημόνιο στο σημειο που αφορά την εκπαίδευση)

«Οι αρχές θα διασφαλίσουν τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό του τομέα της εκπαίδευσης σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ, …σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες…. Μεταξύ άλλων, η επανεξέταση θα αξιολογήσει την υλοποίηση της μεταρρύθμισης του «Νέου Σχολείου», …την αποδοτικότητα και αυτονομία των δημόσιων εκπαιδευτικών μονάδων, την αξιολόγηση και διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα…, και θα προτείνει συστάσεις σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ».
ΜΝΗΜΟΝΙΟ (2015). Ν. 4336, ΦΕΚ 94, τ.Α΄, 14-8-2015, (σελ. 1026-1027).

Αν θέλουμε να έχουμε κάποιες απαντήσεις στο ποιοι είναι οι στόχοι της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας, θα πρέπει να πάμε δύο χρόνια πίσω, στην υπογραφή του 3^ου μνημονίου το καλοκαίρι του 2015. Ας δούμε μόνο τέσσερις πτυχές από όσα μας εξαγγέλθηκαν, βιώνουμε ή μας περιμένουν .

Αξιολόγηση:

Το Υπουργείο επιχειρεί αναβάθμιση της Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. (που θα καταργούνταν). Αυτό σημαίνει ότι η αξιολόγηση με τη μορφή της αυτοαξιολόγησης θα προχωρήσει αφού είναι δέσμευση της Κυβέρνησης στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, ενώ αναφέρεται ρητά στο Μνημόνιο. Στην τελευταία μάλιστα ετήσια έκθεση της η Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε  θεωρεί καλύτερη μέθοδο αξιολόγησης την αυτοαξιολόγηση, κρατώντας την εξωτερική αξιολόγηση σε εφεδρεία προς το παρόν. Αυτό που προέχει, πάντα σύμφωνα με την ίδια έκθεση, είναι να εμπεδωθεί η κουλτούρα της αξιολόγησης.

Φυσικά, ένα από τα κύρια προβλήματα του Υπουργείου είναι πολιτικό: Πώς να εφαρμόσει από την μια την αξιολόγηση,  ενώ από την άλλη να την παρουσιάσει διαφορετική από αυτή του 2013-4, ενάντια στην οποία είχε υψώσει κορώνες τότε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΣΥΝΕΚ στην εκπαίδευση.

Μαθητεία: Η Μαθητεία είναι σαφής επιταγή της Τρόικας, έστω κι αν το Υπουργείο την διαφημίζει ως κάτι καινούργιο και πρωτοπόρο. Δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Είναι μια δοκιμασμένη συνταγή φτηνού εργατικού δυναμικού, η οποία ήδη έχει αποκτήσει αποδοχή στον τουριστικό τομέα. Από την άλλη, είναι φανερό ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι δύσκολο να δεχτούν την μαθητεία, ειδικά αν δεν ξέρουν οι ίδιες τι μέλλει γενέσθαι για την συνέχεια της λειτουργίας τους. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τους μαθητευόμενους του νομού Τρικάλων, μόνο ένας πήγε σε ιδιωτική επιχείρηση και οι άλλοι «μαθήτευσαν» στους ΟΤΑ του νομού. Επειδή η μαθητεία φαίνεται να καρκινοβατεί στην μεγάλη εικόνα της, το Υπουργείο προσπαθεί να την ενισχύσει θεσμικά.

Αύξηση ωραρίου-ειδικότητες: Η αύξηση του ωραρίου το 2013 έγινε σύμφωνα με την υπόδειξη της έκθεσης του ΟΟΣΑ του 2011 και στην ανάγκη να καλυφθούν τα τεράστια κενά από τους μηδενικούς διορισμούς. Ακόμα και τώρα υπάρχει στο οπλοστάσιο η αύξηση του ωραρίου, με την κατάργηση της μείωσης των ωρών για τους παλιότερους καθηγητές, όμως φαίνεται ότι μια οριζόντια αύξηση δεν λύνει το πρόβλημα, ειδικά στην δευτεροβάθμια. Εκεί παρατηρούνται σε άλλους κλάδους ελλείψεις και σε άλλους υπεραριθμίες.

Η άλλη λύση που διαφημίζεται εδώ και χρόνια, τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από την ΝΔ είναι η συγχώνευση των ειδικοτήτων, οι οποίες χαρακτηρίζονται ως υπερβολικές. Ας αφήσουμε το γεγονός ότι αυτές οι ειδικότητες είχαν χαιρετιστεί ως ευλογία για την εκπαίδευση και ότι θα έδιναν επαγγελματικές διεξόδους όταν θεσπίστηκαν κι ας δούμε τους στόχους τους: Ουσιαστικά ο εκπαιδευτικός δεν θα διδάσκει αναγκαστικά αυτό το οποίο σπούδασε, αλλά και με μια μικρή επανακατάρτιση, όπως ωραία το έθεσε ο κ. Μητσοτάκης πρόσφατα, να μπορεί να διδάσκει και διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα.

Φυσικά όλο αυτό γίνεται για το καλό μας, σύμφωνα με τον κ. Γαβρόγλου: Για να αποκτήσουν οι εκπαιδευτικοί την αίσθηση του συν-ανήκειν και να μην μετακινούνται σε πολλά σχολεία. Κι αυτό το λένε την ίδια στιγμή που ετοιμάζουν μετακινήσεις ενδοπεριφερειακά! Να μην αναφέρω και την μείωση του αριθμού των αναπληρωτών, οι οποίοι χρόνια τώρα είναι όμηροι της πολιτικής της αδιοριστίας και των ελαστικών σχέσεων εργασίας.

Διορισμοί: Έχουν καταντήσει πλέον ανέκδοτο οι 20000 διορισμοί που είχε εξαγγείλει ο κ. Φίλης. Είναι φανερό ότι οι διορισμοί, αν και όποτε γίνουν, θα είναι ελάχιστοι, καθώς υποδείχθηκε από τους «θεσμούς» ότι λόγω της κρίσης το μαθητικό δυναμικό θα μειωθεί κατά 25%. Επίσης, για να πραγματοποιηθούν, χρειάζονται προαπαιτούμενα, όπως η αξιολόγηση και άλλες αλλαγές.

Μία από αυτές βρίσκεται στην περίφημη αυτονομία της σχολικής μονάδας. Πάλι ο κ. Μητσοτάκης, με τον γνωστό κυνικό λόγο του, περιγράφει ξεκάθαρα το πλάνο: Αυτονομία σχολικής μονάδας, ελεύθερη επιλογή εκπαιδευτικών και αντικειμένων. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Κατηγοριοποίηση σχολείων και διορισμό κατά το δοκούν εκπαιδευτικών σε προσωπική βάση και με κριτήρια εντελώς αδιαφανή. Σε αυτή την λογική ξεφουρνίζονται φαεινές για κουπόνια και πιέσεις στους εκπαιδευτικούς να γεμίσουν το portfolio τους με κάθε είδους σεμινάρια.

Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι αυτό σημαίνει ταξική παιδεία και σπάσιμο κάθε είδους συλλογικότητας για τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι θα εξαρτώνται από τον διευθυντή και τους τοπικούς άρχοντες για την συνέχεια της θητείας τους. Αυτό το οποίο αξίζει να τονιστεί είναι ότι κι αυτό το μοντέλο έχει εφαρμοστεί παλιότερα σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και έχει αποδειχθεί άκρως καταστροφικό για σχολεία, μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Αποδοχή, υποταγή, μοιρολατρία ή κίνημα;

Μερικά από όσα αναφέρονταν στο Μνημόνιο και τα παρεπόμενα του (αξιολογήσεις, εκθέσεις κτλ) έχουν πραγματοποιηθεί, άλλα έχουν εξαγγελθεί κι άλλα κρατούνται ως εφεδρεία. Φυσικά, κανείς δεν πρέπει να βλέπει μηχανιστικά αυτά τα μνημόνια, ως θέσφατα που αναγκαστικά θα πέσουν στα κεφάλια μας, ούτε να πιστεύει ότι δεν μπορούν να ανατραπούν από το κίνημα. Είναι όμως αρκετά αποκαλυπτικά από τις προθέσεις της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών για την πορεία της εκπαίδευσης στην χώρα μας.

Το κακό είναι πώς υπάρχουν μέσα στους κόλπους των εκπαιδευτικών μεμονωμένες ή και οργανωμένες φωνές (βλ ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ), οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όχι μόνο συμφωνούν με όλα αυτά, αλλά προλειαίνουν και το έδαφος για την εφαρμογή τους, σπέρνοντας παράλληλα ηττοπάθεια. Χαρακτηριστική είναι η άρνηση της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ να συμμετάσχει ο κλάδος στον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, λέγοντας ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ιδιαίτερο κομμάτι, δεν θα μας πειράξουν κτλ. Κάτι παρόμοια ακούγαμε και για το ενιαίο μισθολόγιο και οι μισθοί μας καταβαραθρώθηκαν…

Αν θέλουμε να δούμε την πραγματικότητα κατάματα, δεν πρέπει να περιμένουμε μόνο καλό δεν πρέπει να περιμένουμε από όλες αυτές και άλλες φαεινές, ούτε για τους εκπαιδευτικούς ως εργαζόμενους, ούτε για την πλειοψηφία των μαθητών και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται λοιπόν δεν είναι αν όλα αυτά πρέπει να ανατραπούν από το κίνημα, αλλά το πώς θα ανατραπούν.

Η απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να δοθεί παρά μόνο μέσα από την συλλογικότητα, τις Γενικές Συνελεύσεις του κλάδου και τις κινητοποιήσεις μας.

Κώστας Μιχαλάκης

Μέλος Αγωνιστικής Κίνησης Εκπαιδευτικών Τρικάλων

Μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Τρικάλων

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Άλλο ένα βήμα στην αξιολογική περικύκλωση του κλάδου βρίσκεται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση, σε συνέχεια των ενεργειών της, του Ιουνίου που αφορούσαν στην επιλογή-αξιολόγηση των διευθυντών σχολικών μονάδων, καλεί τους εκπαιδευτικούς να επιλέξουν-αξιολογήσουν τους υποδιευθυντές των σχολικών μονάδων. Στόχος όλων αυτών είναι η διάλυση της συλλογικότητας στα σχολεία, η στήριξη των μηχανισμών διοίκησης της εκπαίδευσης και φυσικά η εμπέδωση από τον κλάδο του «κλίματος αξιολόγησης» σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ. Η μόνη απάντηση που μπορούν να δώσουν κι αυτή τη φορά οι εκπαιδευτικοί είναι η αποχή από τη διαδικασία επιλογής υποδιευθυντών.

Οι υποδιευθυντές των σχολείων μπορεί να φαντάζει ως ο τελευταίος τροχός της άμαξας, ωστόσο αυτή είναι διοικητική και μεταφέρει προς υλοποίηση αντιδραστικούς νόμους. Όλοι οι νόμοι των κυβερνήσεων κινούνται στα πλαίσια των επιταγών των απανωτών μνημονίων και της αντιδραστικής εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Τα τελευταία νομοθετήματα και διατάγματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χτυπούν τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς, συρρικνώνουν τα σχολεία από μαθητές και εκπαιδευτικούς, διαλύουν τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Στα πλαίσια των αντιδραστικών νόμων-διαταγμάτων, το υπουργείο αναθέτει καθήκοντα και αρμοδιότητες στους υποδιευθυντές. Αυτό το γεγονός δεν πρέπει να προσπερνιέται επειδή οι υποδιευθυντές διατηρούν τα διδακτικά τους καθήκοντα και συχνά μετατρέπονται στους χαμάληδες των σχολείων.

Οι υποδιευθυντές είναι μέρος της διοίκησης που δεν πρέπει να νομιμοποιείται. Βέβαια η διαδικασία επιλογής υποδιευθυντών από τους συλλόγους διδασκόντων των σχολείων σε μεγάλο βαθμό έχει απενοχοποιηθεί με ευθύνη του συνόλου σχεδόν των παρατάξεων από τότε που την εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ.

Αντιμετωπίστηκε ως «λαϊκή συμμετοχή» στους μηχανισμούς διοίκησης και μάλιστα σε μια εποχή που το κραταιό τότε ΠΑΣΟΚ είχε αρχίσει τη μεγάλη επίθεση στην εκπαίδευση (ν.2525 και κατάργηση της επετηρίδας). Ακόμη και σήμερα που η επίθεση στα σχολεία είναι τρομακτική, η σιωπή των κυρίαρχων παρατάξεων για την επιλογή υποδιευθυντών στα πλαίσια της αξιολόγησης-χειραγώγησης είναι εκκωφαντική, όπως προκλητική είναι και η σιωπή τους μπροστά στη λαίλαπα που ισοπεδώνει τις κατακτήσεις μας.

Απέχουμε από τις διαδικασίες επιλογής υποδιευθυντών

·  γιατί δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για δημοκρατική επιλογή διοίκησης όταν διαλύουν τη δουλειά και τη ζωή μας.

·  γιατί δεν κλίνουμε τα μάτια μας νομιμοποιώντας την επερχόμενη αξιολόγηση που απαιτούν οι «θεσμοί», ο ΟΟΣΑ και προωθούν διαχρονικά όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και απαιτεί φυσικά και το ντόπιο κεφάλαιο.

·  γιατί δεν ανοίγουμε την πόρτα στην αξιολόγηση.

· γιατί δε νομιμοποιούμε τους μηχανισμούς διοίκησης και την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Καλούμε τα σωματεία να πάρουν θέση υπέρ της αποχής από τις διαδικασίες επιλογής υποδιευθυντών και να προχωρήσουν σε έκτακτες γενικές συνελεύσεις όπου θα συζητήσουμε και θα οργανώσουμε την πάλη μας.

Να οργανώσουμε αγώνες που να μπορούν να βάλουν φρένο στην επίθεση