Ένα επίτευγμα της σύγχρονης ροκ ηχητικής ...μηχανικής κατάλληλο (λένε) και για οδήγηση. Εγώ πάντως -ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν οδηγώ... Του Άρη Καραμπεάζη
Κάποτε είχαν ρωτήσει τους Beatles για τον αγαπημένο τους αμερικανό καλλιτέχνη. Είχαν απαντήσει με μια φωνή: Nilsson. Και αγαπημένο αμερικάνικο συγκρότημα; Nilsson. Του Γιώργου Λεβέντη
"Μέρες οίνου και ρόδων" διάγουν οι ουκ ολίγοι οπαδοί του αγαπημένου συγκροτήματος. Εις εξ αυτών, ο Δημήτρης Κάζης, πιάνει τα πράγματα από την αρχή και φτάνει μέχρι βάθους
Έχει ειπωθεί από πολύ παλιά ότι ο ακροατής είναι και κατά μία έννοια συν-δημιουργός. Σε μερικά είδη αυτό είναι σχεδόν προαπαιτούμενο. Όπως στην ambient. Ειδικά εάν είναι καλή. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
"Εξωγήινος σαξοφωνίστας, ένας ψυχάκιας drummer , ένας αντι-ήρωας κιθαρίστας με διαταραγμένη σκέψη". Πως να ακούγεται άραγε το αποτέλεσμα; Είναι τζαζ ή μήπως .....; Ο Άρης Καραμπεάζης θέτει τα ερωτήματα και απαντά.
Ένας πίνακας, ένα χαμόγελο και τα τραγούδια του. Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς και ο Αντώνης Ξαγάς εξετάζουν τη Μόνα τη Λίζα από εικαστική και μουσική σκοπιά.
Ένα επίτευγμα της σύγχρονης ροκ ηχητικής ...μηχανικής κατάλληλο (λένε) και για οδήγηση. Εγώ πάντως -ευτυχώς ή δυστυχώς- δεν οδηγώ... Του Άρη Καραμπεάζη
Κάποτε είχαν ρωτήσει τους Beatles για τον αγαπημένο τους αμερικανό καλλιτέχνη. Είχαν απαντήσει με μια φωνή: Nilsson. Και αγαπημένο αμερικάνικο συγκρότημα; Nilsson. Του Γιώργου Λεβέντη
Μας αρέσουν οι εταιρίες με μια ολοκληρωμένη αισθητική πρόταση, με χαρακτήρα και προσωπικότητα. Ο Αναστάσιος Μπαμπατζιάς θυμάται μία τέτοια από τον καιρό του ξεχασμένου (;) techno.
Τα άνθη του Κακού είναι παντός καιρού και πάσης εποχής. Πάντοτε λοιπόν θα χρειαζόμαστε έναν συγγραφέα να μιλήσει για αυτά. Σαν και τούτο τον σπουδαίο Ισλανδό. Του Αντώνη Ξαγά
Εντάξει, διασκευές θυμόμαστε όλοι, είναι πολλές, είναι και της μόδας. Διασκευές όμως ολόκληρων δίσκων; Αν δυσκολεύεστε στην απάντηση, το άρθρο του Στέργιου Βολόγκα αποτελεί έναν καλό οδηγό.
"Μέρες οίνου και ρόδων" διάγουν οι ουκ ολίγοι οπαδοί του αγαπημένου συγκροτήματος. Εις εξ αυτών, ο Δημήτρης Κάζης, πιάνει τα πράγματα από την αρχή και φτάνει μέχρι βάθους
Έχει ειπωθεί από πολύ παλιά ότι ο ακροατής είναι και κατά μία έννοια συν-δημιουργός. Σε μερικά είδη αυτό είναι σχεδόν προαπαιτούμενο. Όπως στην ambient. Ειδικά εάν είναι καλή. Του Γιώργου Παπαδόπουλου
"Εξωγήινος σαξοφωνίστας, ένας ψυχάκιας drummer , ένας αντι-ήρωας κιθαρίστας με διαταραγμένη σκέψη". Πως να ακούγεται άραγε το αποτέλεσμα; Είναι τζαζ ή μήπως .....; Ο Άρης Καραμπεάζης θέτει τα ερωτήματα και απαντά.
"Τα κεφάλια μέσα", "Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του", "Καλό χειμώνα", "Θα έχουμε Κάτι Καλό αυτό το μήνα;" 13 συντάκτες του MiC δηλώνουν έτοιμοι στις επάλξεις.
Διαβάζοντας κείμενα σαν αυτό της Μαρίας Φλέδου για τους Ride αναρωτιέσαι αυθόρμητα τι να σημαίνει άραγε να γράφεις για τη μουσική "αντικειμενικά". Στον σεγόντο σχολιασμό ο Άρης Καραμπεάζης
Η Μαριάννα Βασιλείου ξεκινάει έναν κύκλο επαφών με τους ανθρώπους που διαμεσολαβούν (και κάτι παραπάνω πολλές φορές) για να φτάσει η μουσική στα αυτιά μας.
Δισκοπωλείο και δισκογραφική, ένας παραδοσιακός "δύο σε ένα" συνδυασμός. Πως τα βγάζει κανείς πέρα τους σημερινούς χαλεπούς καιρούς; Παρουσιάζει ο Μπάμπης Μιχαλόπουλος.
Ο συνθέτης Μάνος Μυλωνάκης έχοντας μόλις ολοκληρώσει μια ψυχοφθόρα θεατρική δοκιμασία, επιλέγει δέκα κομμάτια για την οικογένεια. Αυτή που αγαπάμε ή μισούμε (ενίοτε και τα δύο)
Μικρή βίβλος για ένα μηχάνημα που αποτέλεσε ολόκληρο κόσμο για μια εποχή. Τι μένει από την μνήμη, το σινεμά, τα βιβλία, την μουσική, το παιχνίδι; Του Λάμπρου Σκουζ