Na dat akkefietje met de Fotograaf weet ik meer van auteursrecht dan me lief is. En om te voorkomen dat ik onverhoopt en onverwacht weer een schadeclaim aan mijn broek krijg, ben ik momenteel met een sleepnet door mijn archieven aan het gaan. Het is geen excuus natuurlijk, maar in de begindagen van Araglin.nl (eind 2003) waren weblogs in Nederland nog een relatief nieuw fenomeen. En was het soms nog niet geheel duidelijk wat wel en wat niet was toegestaan; denk aan het embedden van YouTube-filmpjes of het linken naar mp3’tjes die elders op een server stonden.
Maar goed, om gedoe te voorkomen heb ik met mijn virtuele machete rücksichtslos afbeeldingen verwijderd waarbij je auteursrechtelijke vraagtekens kon stellen. Want die ene Boze Fotograaf is geen uitzondering. Zo werd de TROS begin december veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding aan het internationale fotopersbureau Getty Images. De omroep had in 2012 drie via Google gevonden foto’s op de site van het programma Radar geplaatst, zonder toestemming te vragen aan Getty. De TROS moest bijna 1500 euro betalen – da’s 500 euro per foto. Ik moest meer betalen, overigens.
En terwijl ik me begaf op deze trip down memory lane, heb ik ook maar gelijk teksten verwijderd die ik in de loop der jaren heb overgenomen van andere bronnen. Want zo heeft bijvoorbeeld krantenbedrijf De Persgroep, waartoe onder anderen Trouw en de Volkskrant behoren, het bureau Auxen (vroeger bekend als Cozzmoss) in de arm genomen.
Dit bureau speurt het web af naar websites waarop (kranten)artikelen zijn geplaatst waarvoor geen auteursrecht is betaald. Vaak gaat het om kleine sites en weblogs die honderden en soms duizenden euro’s schadevergoeding moeten betalen. De hoogte van dit bedrag wordt berekend op basis van de ‘economische waarde’. Redelijk willekeurig wordt uitgegaan van een woordprijs van 36 tot 44 cent, waarbij de boete wordt verdubbeld (‘verlies aan misgelopen inkomsten van potentiële abonnees’) en er nog een bedrag bijkomt om het ‘misbreuk op te sporen’. Een doorgeplaatst artikel (of een pdf’je) van 1000 woorden kan dus zomaar een factuur van 1200 euro opleveren.
Niet dat ik vind dat je maar van alles op je site mag zetten zonder toestemming te hoeven vragen, maar het lijkt wel alsof alle redelijkheid uit het raam is geknikkerd. De blogger als melkkoe. Maar in ieder geval: wie per ongeluk wat in mijn archieven roert en op witte plekke stuit, I’m working on it…
Een week geleden kreeg ik vanuit het niets een ellenlange mail vol juridische spierballentaal van een Fotograaf. Volgens hem gebruikte ik een door hem gemaakte foto en hij eiste een schadevergoeding van 1120 euro. Maar omdat hij ook de beroerdste niet was: als ik binnen vijf dagen zou betalen, hoefde ik slechts 800 euro op te hoesten (*1 – zie onderaan).
Ehhh… Wat? Het bleek te gaan om een stukje over Marco Borsato, dat ik bijna vier jaar geleden schreef. Uit nieuwsgierigheid luisterde ik destijds naar Borsato’s nieuwe album ‘Dromen Durven Delen’. Ik verbaasde me toen vooral over de wazige songteksten van John Ewbank en schreef hier een min of meer lollig verhaaltje over. Ik plaatste er een minuscule foto van Ewbank bij (van 4 bij 4 centimeter), die ik had gevonden via Google. De daaropvolgende jaren vergat ik dat ik ooit naar dit album had geluisterd. Araglin.nl werd gehackt, was vervolgens ruim anderhalf jaar offline en meer van die dingen.
Vier jaar later werd ik echter weer geconfronteerd met het lachende hoofd van Ewbank. Vanzelfsprekend schrok ik me een hoedje na het lezen van de mail, verwijderde direct de desbetreffende afbeelding en meldde dit aan de Fotograaf. Hij reageerde snel: dit betekende niet dat de zaak nu was afgedaan. Ik moest nog altijd betalen: 800 dan wel 1120 euro (*2).
Ik legde de Fotograaf uit dat Araglin.nl een persoonlijk weblog is, zonder winstoogmerk, (reclame-)inkomsten en advertenties en met slechts een handjevol bezoekers. En dat ik de foto in kwestie destijds had gevonden via Google Afbeeldingen en te goeder trouw heb gebruikt, zonder iemand te willen benadelen of moedwillig inbreuk te willen maken op auteursrechten. Niets mee te maken, was het antwoord. Het maakt voor de wet niet uit of je wel of geen inkomsten hebt. Of wat de aard van je site of publicatie is. En o ja, had ik inmiddels al betaald?
Lees meer »
Goed, waar waren gebleven?
Op 20 januari 2010 overleed totaal onverwacht op 37-jarige leeftijd dj Arjen Grolleman, de drijvende en inspirerende kracht achter het inmiddels opgeheven Kink FM. Ik was geschokt en met stomheid geslagen. Een dag of wat eerder had ik nog met hem getwitterd; hij deed mee aan een pubquiz en vroeg zijn volgers om hulp. Ik had Arjen wel eens gesproken, de hand geschud en bedankt voor het feit dat hij mij begin jaren negentig liet kennismaken met tal van obscure, maar o zo prachtige muziek in zijn programma X-Rated (nu te beluisteren op de Concertzender). Grolleman was een van die zeldzame dj’s die het ene moment een flauwe grap kon maken en het andere moment aan een erudiet betoog kon beginnen over Oswald Spenglers ‘Der Untergang des Abendlandes’.
In de diverse - vaak prachtige - stukken over Grolleman wordt steevast Arjens uitspraak ‘Er is niets mooier dan mensen overtuigen van jouw muzieksmaak. Het is een roeping’ geciteerd. Ik moet zeggen dat ik dit aanvankelijk maar een raar citaat vond. Waarom zou je mensen willen overtuigen? Waarom zou je dat überhaupt willen doen? Laat iedereen toch lekker naar zijn of haar muziek luisteren! Maar toen ik een keer slaapdronken onder de douche stond, viel opeens het kwartje. Het is niet zo dat je anderen jouw smaak op wilt dringen, maar wilt uitleggen waarom je naar bepaalde dingen luistert. Dat iets meer is dan een beetje gepingel, bizar geschreeuw of gepiep en geknars. Horizonnen verleggen. Muzieksmaken masseren.
Eigenlijk niets anders dan wat ik de afgelopen jaren op Araglin.nl heb gedaan. En inderdaad, het klinkt misschien wat zwaar, maar het is een roeping. En zeg nu zelf, als niemand schrijft over vergeten easy listening-helden of kosmische synthesizerpareltjes, dan offer ik me wel op…
Anyway, ik ben er weer! Heb ik nog wat gemist?
Niet alleen in de winter zoeken sommige dieren een rustig plekje op voor hun slaapzak en een welverdiend tukkie, ook in de zomer houden sommigen dieren een ‘zomerslaap’. Neem nu bijvoorbeeld de dwerglemur uit Madagaskar. Dit vrolijk gestreepte aapje slaapt vanwege de extreme hitte zo'n zeven maanden per jaar. Ook het Australische vogelbekdier is een groot gedeelte van het jaar niet aanspreekbaar en houdt zich schuil in een hol boven de waterspiegel.
En ik denk dat zoiets ook voor mij geldt. Niet dat ik nu al een paar maanden opgekruld in de hoek van mijn woonkamer aan de gordijnrails hang, maar op Araglin.nl is het al een tijdje angstvallig stil. En gek genoeg was dat eigenlijk helemaal geen bewuste keuze. Een festivalletje zus en een concertje zo, een artikeltje hier en een interview daar... De afgelopen tijd ben ik behoorlijk druk geweest met van alles nog wat, maar vooral voor en met 3VOOR12/Utrecht, zoals de aandachtige lezer ongetwijfeld al had gemerkt.
Vriendin Eva kent het stukje over 'Dusk… and Her Embrace' inmiddels uit haar hoofd en mijn blog is door diverse mensen al ten grave gedragen. Maar hoho, zo’n vaart loopt het nu ook weer niet. Ik zal niet ontkennen dat het door mijn hoofd is geschoten om Araglin.nl stilzwijgend naar het webblogkerkhof te begeleiden, maar het zou toch wel heel erg jammer zijn om er na bijna zeven jaar een eind aan te breien, nietwaar? Ik vind het nog altijd bijzonder leuk om te doen en er gaat bijna geen dag voorbij waarin ik niet een of ander bijzonder of buitenissig album opduikel, om dan steevast te denken: goh, hier moet ik eens een stukje over tikken.
Kortom, waar waren we gebleven?
Poepoe, nounou. Drukdrukdruk. Je kent het wel. Concertje hier, festival daar, deadline zus en dj-klusje zo. En o ja, ik heb ook nog een weblog (en een Twitter-, Tumblr- en Facebook-account – houdt het dan nooit op!). De stofnesten begonnen zich al in de hoekjes op te hoppen, maar wees gerust: ik leef nog. De afgelopen tijd heb ik niet stilgezeten, maar het is jammer dat je daar op Araglin.nl zo weinig van merkt…
De komende weken wordt het iets rustiger en zal ik weer eens wat verse stukjes gaan tikken (waaronder een verslag van de Elf Fantasy Fair in en rond kasteel De Haar). Maar tot het zover is, een redelijk willekeurige greep uit de afgelopen weken: een bijzonder interview dat ik begin april had met de Utrechtse grindcore-formatie Kutschurft (hilarisch, al zeg ik het zelf), backstage met de aardige dames van The Secret Love Parade en een wat ouder artikel over het Wild Wild East Festival dat begin februari plaatsvond.
Lijkt het je overigens leuk om zelf iets te schrijven voor Araglin.nl (waarbij vanzelfsprekend jouw naam en eventueel aanvullende informatie wordt vermeld)? Dan kan dat natuurlijk! Stuur je bijdrage naar araglin@araglin.nl.
Volgens kenners is het dé platenbeurs van Europa en misschien zelfs wel van de wereld: de Mega Platen & CD Beurs. Een gigantische hal in de Utrechtse Jaarbeurs gevuld met vele duizenden lp’s, cd’s, (cd-)singletjes en allerhande muziekparafernalia.
Overweeg je om zaterdag 9 of zondag 10 april langs te wippen bij alweer de 35e editie? Ben je op zoek naar dat ene ontbrekende album in je collectie? Die exclusieve boxset? Die zeldzame 12-inch? Of vraag je je überhaupt af of de Mega Platen & CD Beurs de moeite waard is? Voor 3VOOR12/Utrecht heb ik een aantal tips op een rijtje gezet, die wellicht ook handig zijn voor de Araglin.nl-lezer.
Tip 1: Bier of lp’s?
Om te beginnen moet je natuurlijk af en toe nog wel lp’s en cd’s draaien. Als je al je cd’s hebt gedigitaliseerd en weggegeven, bent overgestapt op een online muziekdienst als Spotify of vrolijk aan het downloaden bent geslagen, kun je het entreegeld beter besteden aan twee biertjes en een terrasje pikken aan de Oudegracht. Het schijnt mooi weer te worden komend weekend.
Tip 2: Weet wat je aantreft
Als je de hal met kraampjes binnenstapt, zakt de moed wellicht direct in je schoenen: het aanbod is overweldigend. En hoewel niet te ontkennen valt dat het ‘heul veel’ is, valt het aangebodene ook te omschrijven als 'meer van hetzelfde': metal/punk, psychedelica/krautrock, sixties, ‘mainstream alternative’, progressive rock en een bescheiden hoeveelheid funk, disco en soul. Nieuwe albums zijn in de minderheid (maar zijn er wel) en als je van wat minder gangbare genres houdt (zoals wereldmuziek, klassiek of ambient) moet je bijzonder goed graven in de bakken en geluk hebben.
Tip 3: Merchandise
De Mega Platen & CD Beurs is niet alleen uitermate geschikt om je muziekvoorraad weer aan te vullen, ook als je op zoekt bent naar uiteenlopende parafernalia (T-shirts, beeldjes, gouden platen, kalenders, oude muziektijdschriften, boeken, cd-koffers, pick-upnaalden, stickers, lp-hoezen en noem het maar op) kom je aan je trekken. Verder zijn elke editie de Elvis-, Beatles- en Rolling Stones-fanclubs van de partij, die de meest uiteenlopende fanmerchandise aanbieden. En wie op zoek is naar metalshirts en dito patches, zal zeker niet misgrijpen.
Tip 4: Zoom uit en weer in
Bij de ingang krijg je een plattegrond in je handen gedrukt waarop precies staat aangegeven waar welke standhouder staat en wat hij verkoopt. Neem de tijd om het kaartje te bestuderen zodat je weet waar je moet zijn. Houd je bijvoorbeeld niet van metal, dan kun je al bijna een kwart van de hal overslaan. Als je binnenkomt, maak dan eerst een globaal en oriënterend rondje door de hal. Stort je niet als een kip zonder kop op het eerste het beste kraampje dat je tegenkomt – als je op deze manier te werk gaat, ben je na een uur namelijk al doodop.
Lees meer »
Ik ben de eerste om toe te geven dat Araglin.nl de afgelopen tijd op een behoorlijk laag pitje heeft gestaan. Drukdrukdruk met van alles en nog wat (nieuwe baan, 3VOOR12/Utrecht, concertje hier, festivalletje daar en natuurlijk moet er ook nog getwitterd, getumblrd en gefacebookt worden).
Ik zat al te geinen dat nu een mooi moment zou zijn om de stekker uit mijn weblog te trekken, maar natuurlijk ga ik dat niet doen. Het lijstje met muziek en albums waar ik ooit nog eens iets over wil schrijven, wordt in ieder geval nog bijna elke dag aangevuld en uitgebreid... Mijn goede voornemen voor 2011: meer muziek, meer leuke dingen en meer stukjes tikken voor Araglin.nl! Graag wens ik iedereen een gezond, vrolijk en bovenal muzikaal 2011!
Afgelopen weekend vond in de Utrechtse Jaarbeurs de 33ste editie plaats van de Mega Platen & CD Beurs en vanzelfsprekend was ik van de partij - wat is er immers leuker dan uren door bakken met cd's spitten? Ik hád een keurige lijst (of een notebookje met Excel) en een handzaam platenspelertje mee kunnen nemen, me manmoedig en nauwgezet door vele kilometers vinyl worstelend. Hád gekund. In plaats daarvan liep ik vrolijk pompommend langs de tientallen kraampjes, de stands mijdend waar het te druk was of waar diep voorovergebogen mannen (het zijn altijd mannen) met uitpuilende rugzakken de groeven van lp's aan het bestuderen waren.
Ik heb het al vaker gezegd: ik ben geen verzamelaar, maar een liefhebber. En zonder een greintje stress en met een gestaag uitdijende tas met cd's, liep ik dan ook door de immense hal, af en toe op een koopje stuitend (Leon Verdonschots meer dan vuistdikke muziekverhalenboek voor 5 euro bij de Oor-stand kan niemand laten liggen, toch? Of anders 'Farscape' van Klaus Schulze en Lisa Gerrard voor 6 euro?). En zoals altijd viel het me op dat het aanbod weliswaar ontzettend groot is, maar dat het aangebodene valt te omschrijven als 'meer van hetzelfde': metal, psychedelica, de onvermijdelijke Elvis-, Beatles- en Rolling Stones-fanclubs, sixties en af en toe een prog-standje.
Je hoort mij overigens niet klagen, want dat houdt in dat in de bakken op de grond soms new age, elektronica en andere wazige shit was te vinden, die toch niemand wil hebben. Tot mijn verrassing ontwaarde ik overigens één kraampje met neofolk, martial, dark ambient en meer van dat duistere fraais. Ik geloof niet dat de standhouder in kwestie veel klanten had en vrees het ergste voor de volgende editie.
Ik ben in ieder geval in mijn nopjes met onder andere cd's van de Duitse new age-fluitiste Luna, albums van Gert Emmens, een handvol Freedom Call, de fraaie box 'Looking for Europe', een fikse stapel easy listening én de nieuwe Heidevolk – om er eens een paar uit te lichten. En voor de liefhebbers: de volgende editie staat gepland voor het weekend van 20 en 21 november!
Toen ik ooit per ongeluk en kort na elkaar twee keer dezelfde cd kocht (terwijl ik er heilig van overtuigd was dit album nog niet in de kast te hebben staan), besloot ik om mijn cd-verzameling eens netjes in Excel te gieten. Om een tijdje later over te stappen op Music Collector van Collectorz, een handig (soms wat nukkig) programma waarmee je gedetailleerd je cd-verzameling in kaart brengt.
En zo leefde ik nog lang en gelukkig – totdat een van de handigste features van Music Collectorz niet meer werkte: het automatisch ophalen van hoesjes en uitgebreide (track)informatie bij de diverse Amazon-winkels (de eigen Collectorz-database werd nog wel geraadpleegd). Ik ging op onderzoek uit en al snel bleek wat het probleem was. Amazon had de manier gewijzigd waarop externe partijen een zoekopdracht kunnen uitvoeren, of althans, dat meldde Collectorz. De oplossing was helaas behoorlijk rigoureus: tegen betaling upgraden, of anders helaas pindakaas. En net toen ik me zo'n beetje peinzend op mijn hoofd aan het krabben was, dacht ik aan het Catawiki-project.
Catawiki is een mix tussen Marktplaats, Wikipedia (of beter gezegd: Allmusic en Discogs) en Hyves . Het idee is simpel: wie wat verzamelt krijgt tools aangeboden om zijn collectie in kaart te brengen. Catawiki is ooit begonnen als stripcatalogus, maar inmiddels biedt de site onderdak aan uiteenlopende collecties, variërend van modeltreinen en parfumflesjes tot rekenmachines en theezakjes. Maar mij ging het natuurlijk om de lp- en cd-collectie.
En om maar gelijk met de deur in huis te vallen: daar heb je als doorgewinterde muziekliefhebber niet zo heel veel aan. Een beetje verzamelaar houdt natuurlijk een lijst bij van hetgeen hij in zijn bezit heeft. En helaas beschikt Catawiki niet over een importeerfunctie. Kan gebeuren natuurlijk.
Gelukkig is het ook mogelijk om door de centrale catalogus te bladeren en lp's of cd's met een muisklik toe te voegen. Jammer is alleen dat de database nog niet al te groot is (waarbij vooral de wat minder gangbare artiesten en genres ontbreken), laat staan compleet (zo zijn bijvoorbeeld van Bach maar vier lp's te vinden). En moet je vaker wel dan niet zelf aan het invoeren slaan. En dat kost tijd – heel veel tijd. Als ik kijk naar mijn cd-verzameling en het minieme aantal treffers in de Catawiki-database, schat ik een jaar of twee, drie bezig te zijn...
Voor wie met een schone lei begint en alle tijd en geduld van de wereld heeft, is Catawiki bijzonder handig. Het is een fluitje van een cent om dingen te koop te zetten, een zoeklijst aan te leggen en in contact te komen met medefans om het oeuvre van een bepaalde artiest of band zo gedetailleerd mogelijk inzichtelijk te maken. Kortom, ik heb er niet zo veel aan, maar er zullen vast wel muziekliefhebbers in hun nopjes zijn met Catawiki. Ik blijf voorlopig nog even invoeren met Music Collector van Collectorz...
Overigens: wie écht wil, kan zijn/haar collectie (in Excel-formaat) laten importeren door een Catawiki-admin. Mijn mailtjes en PM's werden helaas niet beantwoord.
|
Toon berichten 1-10 van 247 |
Volgende Pagina »
