Arie en Bach

Je kunt er lang over ouwehoeren, maar Arie Boomsma is gewoon een uomo universale, hij is het prototype van de ideale mens. Hij heeft overal verstand van: Arie is spiritueel, gespierd, dol op poëzie en schrijft zelfrelativerende romans. Alsof dat nog niet genoeg is, blijkt hij ook nog van klassieke muziek te houden. En omdat Bekende Nederlanders dat nu eenmaal doen, schrijf je daar natuurlijk een boekje over – in dit geval samen met Thierry Baudet.

‘Van Bach tot Bernstein met Boomsma en Baudet’ is een gezellig bladerboekje over klassieke muziek zoals er zo veel zijn, met componistenbiografietjes, leuke feitjes en luistertips. Als je bijvoorbeeld niet weet wat je moet opzetten tijdens een romantisch diner met kaarslicht, schiet Arie Boomsma te hulp (luister in dat geval naar ‘Pianokwintet in f-klein’ van Brahms). Wie gaat voor de volledige Boomsma-ervaring, kiest natuurlijk voor het pakket met tien cd’s met toepasselijke thema’s als ‘Rustige Zaterdagochtend’, ‘Tijdens Het Sporten’, ‘Tijdens Het Koken’ en ‘Mijmerend De Avond Door’ (en nee, ik verzin dit niet).

Hoeveel instapboekjes over klassieke muziek (al dan niet geschreven door een BN’er) kan een mens tot zich nemen? Want niet alleen Boomsma en Baudet schotelen je allerlei leuke feitjes voor, ook onder anderen Paul Witteman en Tijl Beckand doen een duit in het componistenzakje. “We willen dat de drempel om klassieke concerten te bezoeken omlaag gaat. Om van klassieke muziek te houden hoef je er niet veel van te weten, grijs haar te hebben of netjes gekleed te gaan”, aldus Thierry Baudet.

Dat kan allemaal wel zo zijn, maar ik vraag me af of een boekje de meest aangewezen manier is om klassieke muziek aan de man te brengen. Hoe het dan wel moet? Goede vraag. Misschien door de prijzen van de kaartjes flink naar beneden te schroeven, alle stoelen weg te halen, de muzikanten een spijkerbroek aan te laten trekken en door luidkeels te juichen na elk nummer?

Of wacht, door meer initiatieven zoals dat van de Nederlandse Bach Vereniging? In 2021 bestaat de vereniging honderd jaar en in de aanloop naar dit jubileum is de site All of Bach in het leven geroepen. Wekelijks wordt op de site een handvol werken van Bach online gezet, om uiteindelijk in 2021 een compleet Bach-oeuvre te kunnen presenteren - 1080 composities, oftewel 160 uur muziek. De eerste stukken staan inmiddels online.

En het wachten is nu tot Arie Boomsma een van zijn vele andere talenten voor het voetlicht brengt. Balletdansen, schilderen, tuinieren…

Hellraiser

Volgens het Engelse duo Coil zelf was hun muziek voor de horrorfilm 'Hellraiser' (1987) simpelweg té eng. Clive Barker, die de film regisseerde en de novelle schreef waarmee het allemaal begon, deed er nog een schepje bovenop door te roepen dat zijn ingewanden zich letterlijk omdraaiden tijdens het luisteren.

Grote woorden, want het valt allemaal wel mee. Tenminste, als je het alleen hebt over de muziek. Want de film over een geheimzinnige puzzeldoosje dat de toegangspoort tot de hel lijkt te zijn, is bloederig en verontrustend, vooral ook omdat er geen greintje humor in zit – hoewel de zeven vervolgdelen wel steeds hilarischer werden, maar dat is weer een ander verhaal.

Dat uiteindelijk niet Coil maar componist Christopher Young Hellrasier van muziek voorzag, kwam ongetwijfeld doordat filmmaatschappij New World Pictures geen al te groot vertrouwen had in het experimentele duo (dat immers totaal onbekend was bij het grote publiek) en liever wat traditionelere filmmuziek wilde. Bovendien was muziek van Coil weliswaar niet slecht, maar nu ook weer niet zo heel erg bijzonder. Anno 2014 klinkt het zelfs gedateerd, terwijl de score van Young de tand des tijds beter heeft weten te doorstaan.

Coils ‘The Unreleased Themes for Hellraiser’ (met als ondertitel ‘The Consequences of Raising Hell’) verscheen in 1987 op lp, cassette en cd en om het verwarrend te maken, bevatten alle drie de configuraties een verschillende tracklisting. De Hellraiser-muziek van Coil (zie YouTube-clip hieronder) laat zich het beste omschrijven als licht schurende ambient met een hoop dissonanten en een af en toe opduikende jarentachtigdrumcomputer. Coil zou in de jaren negentig uitgroeien tot een invloedrijk experimenteel duo (waaraan in 2004 een einde kwam na de dood van John Balance), terwijl Christopher Young gestaag aan zijn carrière bouwde (en onder meer ‘The Fly 2’, ‘Species’ en ‘Spider-Man 3’ van muziek voorzag).

De liefhebber vindt in dit zipje (41 MB) de ‘Hellraiser Themes’ van Coil, aangevuld met de ‘Hellraiser Suite’ van Christopher Young.