Creatieve luiheid
Soms hè, soms word ik behoorlijk moe van al die muziekrecensies. Dat iedereen tegenwoordig een mening heeft, is nog tot daar aan toe. Het gaat mij om de voorspelbare manier waarop een en ander wordt verwoord. En dan heb ik het niet over veelvoorkomende fouten als ‘sferisch’ (bolvormig) of ‘trash metal’ (in plaats van ‘thrash metal’), nee, ik heb het over muzikale stoplappen, over ingeslepen stijlbloempjes.
Zo zijn gitaren steevast aan het scheuren, drums aan het beuken en bassen aan het zoemen. Producers zitten altijd ‘achter de knoppen’. Een album is ‘on-Nederlands goed’ en ‘kan zich moeiteloos meten met buitenlandse voorbeelden’. En zodra het om het tweede album van een artiest of band gaat, is het altijd ‘die moeilijke tweede plaat’. Als de recensent in kwestie niet van weet wat hij of zij met een artiest aanmoet, laat ‘de muziek zich niet in een hokje plaatsen’ of is er sprake van ‘een groeiplaat die pas na meerdere luisterbeurten zijn geheimen prijsgeeft’.
En zo kan ik nog wel even doorgaan: ‘Laat de [vul jaargetijde in] nu maar komen!’, ‘nu al een van de kandidaten voor mijn jaarlijstje’, ‘het glimmende schijfje’, ‘een must voor de fans’, ‘hoofdstedelijke poptempel’, ‘een volwassen geluid’, ‘verrassen vriend en vijand’ enzovoort enzovoort – HELP!
Ik overdrijf? Als je alle stoplappen achter elkaar zet, ziet het er als volgt uit:
The Walking Bricks - Music volume 2 *
Nadat ze met hun debuut ‘Music volume 1’ vriend en vijand verrasten met hun opzwepende en verfrissende mix van rock en punk, bleef het lange tijd stil rond de Amsterdamse groep The Walking Bricks. En nu is er dan eindelijk het altijd moeilijke tweede album, dat de naam ‘Music volume 2’ heeft meegekregen. Op dit album laten de mannen een volwassen geluid horen, dat zich moeilijk in een hokje laat plaatsen. De gitaren scheuren, de drums roffelen en zanger Herman zingt vol overgave. Halverwege nemen de Amsterdammers het gas wat terug en worden we getrakteerd op enkele sferische ballads. Fans van het eerste uur kunnen ‘Music volume 2’ blindelings aanschaffen. Dit is gewoon on-Nederlands goed en nu al een kandidaat voor mijn jaarlijstje – en het jaar is pas net begonnen. Of ze het live kunnen waarmaken, zal de tijd moeten leren. Al met al: dit album verdient het om door een groot publiek omarmd te worden. Gaat dat zien en horen!
* En nee, The Walking Bricks bestaan niet.
Op 20 januari 2010 overleed totaal onverwacht op 37-jarige leeftijd dj