In 1952, at the first World Humanist Congress, the founders of IHEU agreed a statement of the fundamental principles of modern Humanism. They called it “The Amsterdam Declaration”. The Amsterdam Declaration of 1952 was a child of its time. For example, it was set in the world of great power politics and the Cold War, and it asserted that “humanists have confidence that the present crisis can be surmounted”.

As befits the nature of Humanism — friendly to evolution, anathema to dogma — the statement was updated in 2002. The 50th anniversary World Humanist Congress in 2002, again meeting in the Netherlands, unanimously passed a resolution known as “The Amsterdam Declaration 2002”. Following the Congress, this updated declaration was adopted unanimously by the IHEU General Assembly, and thus became the official defining statement of World Humanism.

Amsterdam Declaration 2002

Humanism is the outcome of a long tradition of free thought that has inspired many of the world’s great thinkers and creative artists and gave rise to science itself.

The fundamentals of modern Humanism are as follows:

1. Humanism is ethical. It affirms the worth, dignity and autonomy of the individual and the right of every human being to the greatest possible freedom compatible with the rights of others. Humanists have a duty of care to all of humanity including future generations. Humanists believe that morality is an intrinsic part of human nature based on understanding and a concern for others, needing no external sanction.

2. Humanism is rational. It seeks to use science creatively, not destructively. Humanists believe that the solutions to the world’s problems lie in human thought and action rather than divine intervention. Humanism advocates the application of the methods of science and free inquiry to the problems of human welfare. But Humanists also believe that the application of science and technology must be tempered by human values. Science gives us the means but human values must propose the ends.

3. Humanism supports democracy and human rights. Humanism aims at the fullest possible development of every human being. It holds that democracy and human development are matters of right. The principles of democracy and human rights can be applied to many human relationships and are not restricted to methods of government.

4. Humanism insists that personal liberty must be combined with social responsibility. Humanism ventures to build a world on the idea of the free person responsible to society, and recognises our dependence on and responsibility for the natural world. Humanism is undogmatic, imposing no creed upon its adherents. It is thus committed to education free from indoctrination.

5. Humanism is a response to the widespread demand for an alternative to dogmatic religion. The world’s major religions claim to be based on revelations fixed for all time, and many seek to impose their world-views on all of humanity. Humanism recognises that reliable knowledge of the world and ourselves arises through a continuing process of observation, evaluation and revision.

6. Humanism values artistic creativity and imagination and recognises the transforming power of art. Humanism affirms the importance of literature, music, and the visual and performing arts for personal development and fulfilment.

7. Humanism is a lifestance aiming at the maximum possible fulfilment through the cultivation of ethical and creative living and offers an ethical and rational means of addressing the challenges of our times. Humanism can be a way of life for everyone everywhere.

Our primary task is to make human beings aware in the simplest terms of what Humanism can mean to them and what it commits them to. By utilising free inquiry, the power of science and creative imagination for the furtherance of peace and in the service of compassion, we have confidence that we have the means to solve the problems that confront us all. We call upon all who share this conviction to associate themselves with us in this endeavour.

IHEU Congress 2002

إعلان أمستردام ٢٠٠٢

أصدر مؤسسو الاتحاد الدولي الأنسني الأخلاقي، في المؤتمر العالمي الأنسني الأول الذي عقد عام 1952، بيان المبادئ الأساسية للأنسنية المعاصرة. وقد شكل هذا البيان الذي عُرف بـ”إعلان أمستردام” انعكاسًا لتلك الفترة الزمنية التي سيطرت فيها سياسات القوى العظمى والحرب الباردة على العالم، فجاء ليؤكد على “ثقة الأنسني بإمكانية التغلب على الأزمة الحالية”.

تم تحديث البيان مجددًا  عام 2002 في هولندا، في الذكرى الخمسين للمؤتمر العالمي الأنسني الأول، ليتناغم مع الطبيعة الإنسانية الداعمة للتطور والمنوائة للدوغمائية، وصد قرار بالإجماع عُرف بـ”إعلان أمستردام 2002″. عقب المؤتمر، أقرّ الاتحاد الدولي الأنسني الأخلاقي بالإجماع الإعلان المحدّث وأصبح حينئذ البيان التعريفي الرسمي للأنسنية العالمية

إعلان أمستردام 2002

الأنسنية هي نتاج عملية مطولة من التفكير الحر الذي ألهم العديد من المفكرين العظماء والفنانين المبدعين حول العالم وأفضي إلى ظهور العلم. تتمثل أساسيات الأنسنية المعاصرة فيما يلي

الأنسنية أخلاقية، فهي تؤكد على قيمة الفرد وكرامته واستقلاليته، وحق كل إنسان في الحصول على جميع حرياته الممكنة بما لا يؤثر على حقوق الآخرين. يتوجب على الأنسني الاهتمام بجميع الإنسانية لاسيما أجيال المستقبل. يعتقد الأنسني بأن الأخلاق جزء لا يتجزأ من الطبيعة البشرية، ومستندة للتفاهم والاهتمام بالآخرين، ولا تحتاج لعقوبات خارجية.

الأنسنية عقلانية، حيث تسعى لاستغلال العلوم بطريقة خلاّقة وليس مدمرة. يؤمن الأنسني بأن حلول المشكلات العالمية تكمن في التفكير والعمل البشري وليس في التدخل الإلهي أو القوى الخارقة للطبيعة. يستخدم الأنسنيون وسائل البحث العلمي والتساؤل والبحث الحر لحل مشكلات الإنسان الحياتية، لكنهم يؤمنون بأن تطبيق هذا النهج لابد أن يكون محتكمًا للقيم الإنسانية. فالعلم يزودنا بالوسائل المساعدة، لكن القيم الإنسانية هي ما تحدد النهايات.

تدعم الأنسنية حقوق الانسان وترى في كل من الديموقراطية والتنمية البشرية حقّان يجب توفرهما لكل فرد، وتجد أنه من الممكن تطبيق الديموقراطية وحقوق الإنسان على العديد من العلاقات الانسانية دون حصرها في مناهج الحكم.

تؤمن الأنسنية بارتباط الحرية الشخصية بالمسؤولية الإجتماعية، فهي تناضل لبناء عالم يكون فيه الفرد مسؤولًا أمام مجتمعه، وتقرّ اعتمادنا على العالم الطبيعي ومسؤوليتنا اتجاهه. الأنسنية ليست دوغمائية، فهي لا تجبر أي من أتباعها على اعتناق عقيدة معينة، وبالتالي فهي مناوئة للتعليم العقائدي.

جاءت الأنسنية استجابة للحاجة الماسة لبديل عن الديانة الدوغمائية، حيث تدّعي أكثر ديانات العالم إتباعًا بأنها صالحة لكل زمان ومكان، ويسعى العديد من معتنقيها إلى فرض آرائهم العالمية على جميع الإنسانية.  تدرك الأنسنية بأن المعرفة الهادفة للعالم والفرد هي نتاج عملية مستمرة من الملاحظة و التقييم والمراجعة.

تقدّر الأنسنية الإبداع الفني والخيال وتدرك قوة الفن على التغيير. كما تؤكد على أهمية الأدب والموسيقى والفنون البصرية والتمثيلية لتنمية النفس وتحقيق الذات.

الأنسنية أسلوب حياة يهدف إلى تحقيق أقصى إكتفاء ممكن من خلال تهذيب العيش الأخلاقي والابداعي ويقدم وسائل أخلاقية وعقلانية لمواجهة تحديات حياتنا. قد تكون الأنسنية أسلوب حياة لأي فرد أينما كان.

تكمن مهمتنا الرئيسة في توعية البشر بأبسط الوسائل بما قد تعنيه الأنسنية لهم وما تلزمهم به. ونحن على ثقة بأننا نمتلك وسائل حل المشكلات التي تواجهنا جميعاً وذلك من خلال التساؤل والبحث الحر وقوة العلم والخيال الإبداعي لتعزيز السلام ونشر الرحمة. وندعو كل من يشاركنا هذه القناعة إلى الإنضمام إلينا لتحقيق هذا المسعى.

مؤتمر الاتحاد الدولي الأنسني الأخلاقي 2002

1952 թ, Առաջին Համաշխարհային Հումանիտար կոնգրեսին, որը տեղի է ունեցել Նիդերլանդներում, Միջազգային հումանիստական եւ էթիկական միության (ՄՀԷՄ) հիմնադիրները ընդունել էն ժամանակակից հումանիզմի սկզբունքների
հռչակագիր : Նրանք այն անվանել է «Ամստերդամի հռչակագիր»: 1952 թ Ամստերդամի հռչակագիրը եղել է իր ժամանակի երեխան: Օրինակ, այն հաշվի է առնում մեծ պետությունների քաղաքականությունը եւ Սառը պատերազմը, եւ պնդում է, որ «հումանիստները համոզված են, որ ներկայիս ճգնաժամը կարելի է հաղթահարել»:

Քանի որ հումանիզմի բնությանը բնորոշ է էվոլյուցիոն տեսությանը համակրումը եվ դոգմայի ժխտումը, այդ հռչակագիրը ուղղվել է 2002 թվականին Իսկ ՄՀԷՄ-ի հոբելյանական 50-րդ տարեդարձին Համաշխարհային Հումանիտար կոնգրեսը որը կրկին անցկացվեց Ամստերդամում միաձայն ընդունեց Հռչակագիրը , որը միաձայն ընդունված էր ՄՀԷՄ-ի գլխավոր վեհաժողովի կողմից, Այսպիսով, հռչակագիրը դարձել է համաշխարհային մարդասիրական շարժման պաշտոնական փաստաթուղտ:

2002 թ. Ամստերդամի հռչակագիրը

Հումանիզմը ազատ մտքի բազմադարյան արդյունք է, որը ոգեշնչել է ամենամեծ մտավորականներին ու արվեստագետներին ամբողջ աշխարհում եվ որը ծնունդ է տվել գիտությանը: Հետեվյալ դրույթները ժամանակակից հումանիզմի սկզբունքներն են:

1. Հումանիզմը բարոյական է: Նա հաստատում է անհատի արժեքը, արժանապատվությունն ու ինքնավարությունը եվ յուրաքանչյուր մարդու առավելագույն հնարավոր ազատության իրավունքը որը համատեղելի է ուրիշների իրավունքների հետ:
Հումանիստները իրենց պարտքն են հաարում հոգ տանել ամբողջ մարդկության համար, այդ թվում `ապագա սերունդների համար: Հումանիստները ելնումեն այն հանգամանքից, որ բարոյականությունը մարդկային բնության հատուկ առանձնահատկություն է , եվ հիմնված է այլ մարդկանց հասկանալու հաշվի առնելով նրանց շահերը : Բարոյականությունը արտաքին պատժամիջոցների կարիք չունի :

2. Հումանիզմը ռացիոնալ է: Նա փորձում է գիտությունը օգտագործել կերտելու եվ ոչ թե կործանման համար: Հումանիստները հավատոմ են, որ այս աշխարհի խնդիրների լուծումը կայանում մարդկային մտքի եւ մարդկային գործողությունների ոլորտում , եվ ոչ աստվածային միջամտությամբ: Հումանիզմը կոչ է անում գիտական մեթոդների եվ ազատ հետազոտությունների օգտագործման, մարդու բարեկեցության խնդիրները լուծելու համար: Բայց հումանիստները նաեվ կարծում էն, որ գիտության եվ տեխնոլոգիաների օգտագործումը , պետք է հավասարակշռվի մարդկային արժեքների հետ: Գիտությունը տալիս է մեզ միջոցները, բայց մարդկային արժեքները որոշում են նպատակը .

3. Հումանիզմը աջակցում է ժողովրդավարությանը եւ մարդու իրավունքներին. Հումանիզմի նպատակն է, յուրաքանչյուր անձի առավելագույն զարգացումը: Նա տեսնում է ժողովրդավարության եվ մարդկային զարգացումը, որպես իրավունք: Մարդու իրավունքները եվ ժողովրդավարության սկզբունքները չեն սահմանափակվում պետական կառավարման ոլորտում , եվ կարող էն օգտագործվել տարբեր մարդկային հարաբերություններում:

4. Հումանիզմը պնդում է, որ անձնական ազատությունը պետք է ուղեկցվի սոցիալական պատասխանատվության: Հումանիզմը ձգտում է կառուցել մի աշխարհ, որը հիմնված է մարդու ազատ գաղափարների հիման վրա , որը պատասխանատու է հասարակության դիմաց. Հումանիզմը ընդունում է մեր կախվածությունը բնութ յունից եվ մեր պատասխանատվությունը դրա դիմաց: Հումանիզմը դոգմատիկ չէ , նա իր
հետեվորդներին չի պարտադրում հավատամք (կրեդո): Հումանիստները հանձնառու են կռթության զերծ քարոզչության.

5. Հումանիզմը պատասխան է լայն տարածում ունեցող խնդրանքի, որպես այլընտրանք դոգմատիկ կրոնի դիմաց: Աշխարհի խոշոր կրոնները պնդում են, որ դրանք հիմնված են հայտնությունների վրա , որոնք բոլոր ժամանակներում ճիշտ էն, եվ փորձում են պարտադրել իրենց տեսակետը աշխարհի ողջ մարդկությանը: Հումանիստները հավատում են , որ աշխարհի հուսալի իմացությունը եվ ինքնաիմացությոնը ծնվում է երկար գործընթացի դիտարկելու, գնահատման եվ ճշգրտման ընթացքում:

6. Հումանիզմը հավատոմ է գեղարվեստական ստեղծագործման եւ երեւակայություն արժեքին: Նա ընդունում է արվեստի վերափոխող զորությունը . Հումանիզմը կարեվորություն է տալիս գրականությանը, երաժշտությանը, տեսողական եվ դրամատիկ արվեստներին, անձնական զարգացմանը եվ կատարմանը:

7. Հումանզիմը – կենսական դիրքորոշում է, ուղված առավելագույն կատարման բարոյական եվ ստեղծագործական կյանքի ձգտման միջոցով: Հումանիզմը առաջարկում է էթիկայի եվ ռացիոնալ միջոցները, որպեսզի արձագանքի մեր ժամանակի մարտահրավերներին . Հումանիզմը կարող է լինել կյանքի ձեվ ցանկացած անձի համար ամենուր աշխարհում :

Մեր ամենակարեվոր խնդիրն է – ամենապարզ բառերով օգնել մարդկանց հասկանալ, թե ինչ է իրենց համար նշանակում հումանիզմը:Օգտագործելով ազատ հետազոտությունը, գիտության եվ ստեղծագործական երեվակայության ուժը, մարդկանց միջեվ խաղաղություն ամրապնդելու եվ կարեկցանքի ոգով օգնելը, մենք վստահ ենք, որ մենք ունենք միջոցներ խնդիրները լուծելու համար: Մենք հրավիրում ենք բոլոր նրանց, ովքեր կիսում են այս միտքը, միանալ մեզ հասնելու այդ իդեալներին:

ՄՀԷՄ կոնգրես 2002

Em 1952, no 1º Congresso Humanista Internacional, os fundadores da IHEU convergiram para uma declaração dos princípios fundamentais do humanismo moderno. Eles a chamaram de “Declaração de Amsterdã”. Esta declaração foi um fruto de seu tempo: situada no mundo da política de grandes poderes da Guerra Fria.

O Congresso Humanista Internacional marcando seu aniversário de 50 anos, em 2002, novamente realizado na Holanda, unanimemente homologou uma resolução atualizando a declaração: a “Declaração de Amsterdã 2002”. Em seguida ao Congresso, a declaração atualizada foi adotada por unanimidade pela Assembleia Geral da IHEU, e assim se tornou a declaração oficial de definição do humanismo global.

Declaração de Amsterdã 2002

O humanismo é o resultado de uma longa tradição de livre pensamento que foi inspirada por muitos dos grandes pensadores e artistas criativos do mundo, e deu origem à própria ciência.

Os fundamentos do humanismo moderno são os seguintes:

1. O humanismo é ético. Ele afirma o valor, a dignidade e a autonomia do indivíduo e o direito de todo ser humano à maior liberdade possível compatível com os direitos dos outros. Humanistas têm um dever de cuidado para com toda a humanidade, incluindo gerações futuras. Humanistas acreditam que a moralidade é uma parte intrínseca da natureza humana, baseada no entendimento e na preocupação para com os outros, não necessitando de sanção externa.

2. O humanismo é racional. Busca usar a ciência criativamente, não de forma destrutiva. Humanistas acreditam que as soluções para os problemas do mundo estão no pensamento e ação humanos em vez de na intervenção divina. O humanismo defende a aplicação de métodos de ciência e livre investigação para os problemas de bem-estar humano. Mas humanistas também acreditam que a aplicação da ciência de da tecnologia deve ser moderada por valores humanos. A ciência nos dá os meios mas valores humanos devem propor os fins.

3. O humanismo apoia a democracia e os direitos humanos. O humanismo visa ao mais pleno desenvolvimento possível para cada ser humano. Defende que a democracia e o desenvolvimento humano são questões de direito. Os princípios da democracia e dos direitos humanos podem ser aplicados a muitas relações humanas e não se restringem aos métodos de governo.

4. O humanismo insiste que a liberdade pessoal deve ser combinada à responsabilidade social. O humanismo ousa construir um mundo sobre a ideia da pessoa livre responsável pela sociedade, e reconhece nossa dependência do mundo natural e nossa responsabilidade por ele. O humanismo é não-dogmático, e não impõe um credo a seus aderentes. É, assim, comprometido com a educação livre de doutrinação.

5. O humanismo é uma resposta à demanda generalizada por uma alternativa à religião dogmática. As religiões majoritárias do mundo alegam ser baseadas em revelações fixas para todo o tempo, e muitas buscam impor suas mundivisões a toda a humanidade. O humanismo reconhece que o conhecimento confiável sobre o mundo e nós mesmos emerge através de um processo contínuo de observação, avaliação e revisão.

6. O humanismo valoriza a criatividade artística e a imaginação e reconhece o poder transformador da arte. O humanismo afirma a importância da literatura, da música, e das artes visuais e performáticas para o desenvolvimento e plenitude pessoais.

7. O humanismo é uma postura de vida com meta na máxima plenitude possível através do cultivo de um viver ético e criativo e oferece meios éticos e racionais de atentar-se para os desafios de nossos tempos. O humanismo pode ser um modo de vida para todos em todo lugar.

Nossa tarefa primária é conscientizar os seres humanos nos termos mais simples do que o humanismo pode significar para eles e de que comprometimentos ele implica. Ao utilizar a livre investigação, o poder da ciência e da imaginação criativa para o avanço da paz e a serviço da compaixão, temos confiança de que temos os meios de solucionar os problemas que confrontam a todos nós. Chamamos a todos que compartilham dessa convicção para se associarem a nós nesse esforço.

Congresso da IHEU, 2002.

През 1952 г. на първия Световен хуманитарен конгрес, проведен в Холандия, създателите на Международния хуманитарен и етичен съюз (МХЕС) приемат заявление за фундаменталните принципи на съвременния хуманизъм. Те го наричат “Амстердамска декларация”. “Амстердамската декларация” от 1952 г. е дете на своето време. Например тя отчита политиката на великите държави и студената война и утвърждава, че “хуманистите са убедени в това, че кризата на сегашното време може да бъде преодоляна”.

Както е присъщо на природата на хуманизма, който се отнася със симпатия към еволюционната теория и отхвърля догмите, това заявление е коригирано през 2002г. Юбилейният, отбелязващ 50 години от създаването на МХЕС, Световен хуманитарен конгрес, отново проведен в Амстердам, единодушно одобрява Декларацията, приета единодушно на Генералната асамблея на МХЕС. По този начин Декларацията става официален документ на световното хуманитарно движение.

Амстердамска декларация 2002 г.

Хуманизмът се явява резултат на многовековната традиция на свободомислие, която е вдъхновявала най-великите мислители и художници в целия свят и която поражда науката.
Следващите положения са фундаменталните принципи на съвременния хуманизъм:

1. Хуманизмът е етичен. Той утвърждава ценността, достойнството и автономията на отделната личност, а също и правото на всяко човешко същество на максимална възможна свобода, съвместима с правата на другите хора. Хуманистите смятат за свой дълг да се грижат за цялото човечество, включително и за бъдещите поколения. Хуманистите изхождат от това, че моралността се явява вътрешно присъща черта на човешката природа и е основана на разбирането на другите хора и зачитането на техните интереси. Моралът не се нуждае от външни санкции.

2. Хуманизмът е рационален. Той се старае да използва науката за съзидание, а не за разрушение. Хуманистите вярват, че решението на проблемите на този свят лежи в сферата на човешките мисли и човешкото действие, а не в сферата на божествената намеса. Хуманизмът призовава за използване методите на науката и свободното изследване за решаването на проблемите на човешкото благополучие. Но хуманистите смятат също, че използването на науката и технологиите трябва да се съобразява с общочовешките ценности. Науката ни предоставя средства, а общочовешките ценности определят целите.

3. Хуманизмът поддържа демокрацията и правата на човека. Хуманизмът е насочен към максималното възможно развитие на всеки човек. Той разглежда демокрацията и човешкото развитие като право. Принципите на демокрацията и правата на човека не са ограничени в сферата на държавното управление и могат да се прилагат в сферата на различните човешки взаимоотношения.

4. Хуманизмът набляга на това, че личната свобода трябва да е съпътставана от социална отговорност. Хуманизмът се стреми да строи света на основата на идеите на свободния човек, отговорен пред обществото. Хуманизмът признава нашата зависимост от природата и нашата отговорност пред нея. Хуманизмът не е догматичен, той не натрапва на последователите си никакво кредо. Хуманистите са привърженици на образование, свободно от индоктринации.

5. Хуманизмът се явява отзвук на широко разпространеното търсене на алтернатива на догматичната религия. Големите световни религии твърдят, че са основани на откровенията, верни за всички времена и се опитват да наложат своята представа за света на цялото човечество. Хуманизмът признава надеждното познание за света и за самите нас, което се поражда в дългия процес на наблюдение, оценка и коректиране.

6. Хуманизмът признава ценността на художественото творчество и въображението. Той признава трансформиращата сила на изкуството. Хуманизмът приема важността на литературата, музиката, визуалните и драматичните изкуства за личното развитие и реализация.

7. Хуманизмът – това е жизнена позиция, насочена към максимално възможната реализация чрез стремеж към нравствен и творчески живот. Хуманизмът предлага етични и рационални средства, за да отговори на предизвикателствата на нашето време. Хуманизмът може да бъде начин на живот за всеки човек във всяка точка на Земята.

Нашата най-главна задача – чрез прости изразни средства да се помогне на хората да разберат какво може да означава за тях Хуманизмът и какво може да им предложи. Използвайки свободното търсене, силата на науката и творческото въображение за укрепване мира между хората и помощта в духа на състраданието ние сме уверени, че имаме средства за решение на проблемите, които стоят пред нас. Ние призоваваме всички, които споделят това убеждение, да да се обединят с нас в постигането на тези идеали.

Конгрес на IHEU 2002

Declaració Humanista d’Amsterdam 2002

L’humanisme és el resultat d’una llarga tradició de pensament lliure que ha inspirat a molts dels més importants pensadors i artistes, i que va donar origen a la ciència. Els fonaments de l’humanisme modern són els següents:

1. L’Humanisme és ètic. Afirma el valor, dignitat i autonomia de l’individu, i el dret de cada ser humà a la major llibertat possible, respectant els drets dels altres. Els humanistes tenen el deure de treballar pel benestar de tota la humanitat, incloent a les generacions futures. Els humanistes pensen que la moralitat és una part intrínseca de la naturalesa humana, basada en la comprensió i la preocupació pels altres, i que no necessita aprovació externa.

2. L’Humanisme és racional. Busca utilitzar la ciència creativament, no de forma destructiva. Les solucions als problemes del món es troben en el pensament i accions humanes i no en una intervenció divina. L’Humanisme promou l’aplicació dels mètodes de la ciència i de la investigació lliure als problemes del benestar humà. Però l’aplicació de la ciència i la tecnologia deu estar guiada pels valors humans. La ciència ens dóna els mitjans, i els valors humans ens deuen proposar els fins.

3. L’Humanisme recolza la democràcia i els drets humans. Busca el màxim desenvolupament possible de cada ser humà. Afirma que la democràcia i el desenvolupament humà són drets. Els principis de la democràcia i dels drets humans poden aplicar-se en moltes relacions humanes i no es limiten a ser formes de govern.

4. L’Humanisme afirma que la llibertat personal ha d’anar unida a la responsabilitat social. L’Humanisme busca construir un món basat en la idea que la persona lliure és responsable davant la societat i reconeix la nostra dependència i responsabilitat amb el món natural. L’Humanisme és anti-dogmàtic, i no imposa cap creença sobre els seus seguidors. Està compromés amb l’educació lliure d’adoctrinament.

5. L’Humanisme és una resposta a l’àmplia demanda de trobar una alternativa a la religió dogmàtica. Les principals religions del món afirmen estar basades en revelacions que se suposen fixes per a tots els temps, i moltes d’elles busquen imposar la seua visió del món a tota la humanitat. L’Humanisme reconeix que el coneixement fiable del món i de nosaltres mateixos sorgeix d’un procés continu d’observació, avaluació i revisió.

6. L’Humanisme valora la creativitat artística i la imaginació, i reconeix el poder transformador de l’art. Afirma la importància de la literatura, la música i les arts visuals i escèniques per al desenvolupament i la realització personal.

7. L’Humanisme és una postura davant la vida que busca la màxima realització possible per mitjà d’una vida creativa i ètica, i ofereix els mitjans ètics i racionals per afrontar els reptes actuals. L’Humanisme pot ser una forma de vida per a tot el món, en qualsevol lloc.

El nostre treball és fer als sers humans conscients, en els termes més senzills possibles, del que pot significar l’Humanisme per a ells i a què els compromet. Utilitzant la investigació lliure, el poder de la ciència i la imaginació creativa per a la promoció de la pau, i al servei de la compassió, tenim la confiança de comptar amb els mitjans adequats per a resoldre els nostres problemes. Fem una crida als que compartisquen esta convicció per unir-se a nosaltres en esta empresa.

IHEU Congrés 2002

在1952年的首屆世界人文主義大會（World Humanist Congress）上，國際人文主義與倫理聯盟（IHEU）的創辦人們訂定了一項聲明，作為現代人文主義的基本原則。他們稱之為「阿姆斯特丹宣言」。1952年的阿姆斯特丹宣言是那個世代下的產物，那是世界強權政爭和冷戰的時代，宣言中認定：「人文主義者有信心目前的危機可以被化解。」

在2002年，這項宣言經過修訂，正好反映了人文主義勇於改變、厭惡教條的本質。2002年的50周年世界人文主義大會再次於荷蘭舉行，大會中一致通過了一條稱作「阿姆斯特丹宣言2002年版」的決議。大會過後，國際人文主義與倫理聯盟聯合大會（General Assembly）一致採納了修訂後的宣言，而這宣言就此成為了世界人文主義的官方定義。

阿姆斯特丹宣言2002年版

人文主義源自源遠流長的自由思想傳統。自由思想啟發了世上眾多偉大的思想家和有創意的藝術家，也直接促成了科學的誕生。

現代人文主義的核心概念如下：

1. 人文主義重視道德，人文主義認同個人的價值、尊嚴和自主，每個人都有權在不侵犯他人權利下享有最大的自由。人文主義者對全體人類負有責任，包含未來的世代。人文主義者相信道德是人類天性的一部分，它來自對他人的理解和關懷，不須外在誘因驅使。

2. 人文主義是理性的，人文主義提倡用科學來創造而不是破壞。人文主義者相信要解決世上的問題必須透過人類的思想和行動而不是靠神的干涉。人文主義提倡運用科學方法和自由探究來解決與人類福祉相關的問題。不過人文主義者也堅持運用科學和科技時一定要考慮人的價值，科學給予我們方法，但我們的目標必須來自人的價值。

3. 人文主義支持民主和人權。人文主義強調讓每個人都能有盡可能完整的身心發展。人文主義堅持參與民主和身心發展是每個人的權利。民主和人權的原則不僅限於政策上適用，它們在許多人際相處的場合也適用。

4. 人文主義堅持個人自由必須伴隨著社會責任。人文主義勇於打造一個自由且人人有社會責任感的世界，人文主義也明白我們對自然界的依賴與責任。人文主義並非教條，它不強加教義於擁護者身上。因此它致力教育、遠離灌輸。

5. 人文主義回應了淘汰教條式宗教的普世需求。世界上的各大宗教都宣稱自己是建立在亙古不變的啟示上，這些宗教大多試圖將自己的世界觀強加於每個人身上。人文主義明白要獲得關於這個世界和關於我們自己的可靠知識，需要經過不斷的觀察、評估和修正。

6. 人文主義重視藝術創造力和想像力也了解藝術有可以改變人心的力量。人文主義重視文學、音樂、視覺和表演藝術，因為它們幫助人們發展身心和充實自我。

7. 人文主義是一個生活目標旨在透過培養有道德且創意的生活來最大程度地充實自我，人文主義針對人類面臨的時代挑戰提出有道德且理性的解決方案。人文主義可以成為全球眾人的生活之道。

我們的首要任務是用最簡潔的話語讓人們明白人文主義對他們的意義和賦予他們的責任。透過將自由探究、科學與創意發想用於促成世界和平與愛心服務，我們有自信能解決全人類所面臨的種種問題。我們呼籲所有志同道合的朋友加入我們的行列。

Tijdens het oprichtingscongres van de IHEU in 1952 is een verklaring met IHEU’s uitgangspunten van het humanisme geformuleerd en als resolutie aanvaard. Tijdens het internationaal congres ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan van de IHEU in juli 2002 is een gemoderniseerde versie, de ‘Amsterdam Declaration 2002’, aangenomen, die hieronder vertaald is weergegeven.

Verklaring van Amsterdam 2002

Het humanisme is het resultaat van een lange traditie van vrijdenken dat vele van de grootste denkers en kunstenaars van de wereld heeft geïnspireerd. Het humanisme zelf heeft geleid tot de ontwikkeling van wetenschap.

1. Het humanisme is ethisch. Het bevestigt de waarde, de waardigheid en de autonomie van het individu en het recht van ieder menselijk wezen op de grootst mogelijke vrijheid die verenigbaar is met de rechten van anderen. Humanisten hebben de taak zich te bekommeren om de gehele mensheid, inclusief toekomstige generaties. Humanisten zijn van mening dat de moraal een wezenlijk deel van de menselijke natuur uitmaakt. Moraal is gebaseerd op begrip voor en betrokkenheid bij anderen en behoeft geen goedkeuring van buiten.

2. Het humanisme berust op de rede. Het streeft ernaar wetenschap creatief en niet destructief te gebruiken. Humanisten zijn ervan overtuigd dat de oplossingen voor de problemen in de wereld eerder in het menselijk denken en handelen liggen dan in goddelijke tussenkomst. Het humanisme bepleit de toepassing van wetenschappelijke methoden en vrij onderzoek op de problemen van menselijk welzijn. Humanisten zijn er echter ook van overtuigd dat de toepassing van wetenschap en technologie ingetoomd moet worden door menselijke waarden. De wetenschap geeft ons de middelen maar menselijke waarden moeten de grenzen bepalen.

3. Het humanisme ondersteunt democratie en mensenrechten. Het humanisme streeft naar de grootst mogelijke ontplooiing van ieder mens. Het is van mening dat democratie en menselijke ontwikkeling kwesties van rechten zijn. De grondslagen van democratie en mensenrechten kunnen op vele menselijke betrekkingen toegepast worden en zijn niet beperkt tot methoden van staatsbestuur.

4. Het humanisme spreekt met klem uit dat persoonlijke vrijheid verbonden moet zijn met sociale verantwoordelijkheid. Het humanisme durft het aan een wereld te bouwen die op de idee van de vrije mens berust, die verantwoording schuldig is aan de samenleving, en erkent onze afhankelijkheid van en verantwoordelijkheid voor de natuur. Het humanisme is ondogmatisch en legt geen overtuiging op aan zijn aanhangers. Bijgevolg spreekt het zich uit voor onderwijs dat vrij van indoctrinatie is.

5. Het humanisme is een antwoord op de wijdverbreide behoefte aan een alternatief voor een dogmatische religie. De voornaamste religies in de wereld maken er aanspraak op dat zij gebaseerd zijn op openbaringen die voor altijd vaststaan. Veel religies proberen hun wereldbeschouwing aan de gehele mensheid op te leggen. Het humanisme erkent dat betrouwbare kennis van de wereld en van onszelf ontstaat door een voortdurend proces van waarneming, beoordeling en herziening van dat oordeel.

6. Het humanisme heeft hoge achting voor kunstzinnig scheppend vermogen en verbeelding en erkent de vernieuwende kracht van kunst. Het humanisme bevestigt de betekenis van literatuur, muziek, beeldende kunst en de uitvoerende kunsten voor de persoonlijke ontplooiing en bevrediging.

7. Het humanisme is een levenshouding die streeft naar de grootst mogelijke levensvervulling door het bevorderen van een ethische en oorspronkelijke leefwijze
Het biedt ethische en rationele middelen om de uitdagingen van onze tijd aan te pakken. Het humanisme kan voor iedereen en overal een levenswijze zijn.

Onze eerste taak is mensen in de eenvoudigste bewoordingen bewust te maken van wat het humanisme voor hen kan betekenen en waar het hen aan verbindt. Wij hebben er vertrouwen in dat we de middelen hebben de moeilijkheden die wij allen ontmoeten op te lossen door gebruik te maken van vrij onderzoek, van de kracht van de wetenschap en van de creatieve verbeelding ter bevordering van vrede en medemenselijkheid. Wij doen een beroep op allen die deze overtuiging delen zich met ons in het streven daarnaar te verbinden.

IHEU Congres 2002

En 1952, à l’occasion du premier Congrès Humaniste Mondial, les fondateurs de l’IHEU (Union Internationale Humaniste et Éthique) ont approuvé une déclaration sur les principes fondamentaux de l’Humanisme moderne. Ils l’ont nommée “Déclaration d’Amsterdam”, du nom de la ville où elle a été signée. La Déclaration d’Amsterdam du 1952 est née pendant la guerre froide opposant les grandes puissances mondiales, avec l’idée que “les humanistes sont confiants que la crise actuelle peut être surmontée”.

Conformément à la nature de l’Humanisme – disposé au changement et contraire à tout dogmatisme – la déclaration a été mise à jour en 2002. À nouveau dans le Pays-Bas en occasion du cinquantième anniversaire de l’IHEU, le Congrès Humaniste Mondial du 2002 a approuvé à l’unanimité une résolution nommée “Déclaration d’Amsterdam de 2002”. À la suite du Congrès, cette déclaration mise à jour a été adoptée à l’unanimité par l’Assemblé Générale de l’IHEU, et est ainsi devenue la déclaration officielle qui définit l’Humanisme au niveau mondial.

Déclaration d’Amsterdam de 2002

L’Humanisme est le résultat d’une longue tradition de libre-pensée qui a inspiré plusieurs grands penseurs et artistes du monde, et qui est également à l’origine de la science elle-même.

Les principes fondamentaux de l’Humanisme moderne sont les suivants:

1. L’Humanisme est une position éthique qui affirme la valeur, la dignité et l’autonomie de l’individu ainsi que le droit de tout être humain à la plus grande liberté possible, dans la mesure où cette liberté ne porte pas atteinte aux droits des autres. Les humanistes ont le devoir de se préoccuper de l’humanité entière, y compris des générations futures. Les humanistes croient que la moralité est une partie intrinsèque de la nature humaine, fondée sur la compréhension réciproque et le soin des autres, sans besoin d’une sanction extérieure.

2. L’Humanisme est rationnel. Il tente d’utiliser la science d’une façon créative et non destructive. Les humanistes croient que les solutions aux problèmes mondiaux se trouvent dans la pensée et l’action humaines plutôt que dans l’intervention divine. L’Humanisme soutient l’application de la méthode scientifique et de la libre-pensée aux problèmes concernant le bien-être humain. Cependant, les humanistes pensent que l’application de la science et de la technologie doit être tempérée par les valeurs humaines. La science nous donne les moyens mais c’est aux valeurs humaines de nous donner les fins.

3. L’Humanisme défend la démocratie et les droits de l’homme. Il aspire au développement le plus complet possible de toute être humain et il soutient la démocratie et le développement humain en tant que questions de droit. Les principes de la démocratie et des droits de l’homme peuvent être appliqués à différents types de relations humaines et ne se limitent pas aux méthodes de gouvernement.

4. L’Humanisme soutient la nécessité de combiner la liberté personnelle avec la responsabilité sociale. L’Humanisme hasard la construction d’une monde où les individus sont libres et responsables à l’égard de la société, en reconnaissant également notre dépendance et notre responsabilité à l’égard de la nature. Étant sans dogmes, l’Humanisme n’impose pas de croyance spécifique à ses adhérents. Il s’engage par ailleurs à promouvoir une éducation libre et sans endoctrinement.

5. L’Humanisme est une réponse aux demandes croissantes d’alternatives au dogmatisme religieux. Les plus grandes religions du monde prétendent être fondées sur des révélations immuables dans le temps et plusieurs d’entre elles tentent d’imposer leur vision du monde à l’humanité entière. A l’inverse, l’Humanisme affirme qu’une connaissance fiable de soi-même et du monde ne peut se construire que par un processus continu d’observation, d’évaluation et de révision.

6. L’Humanisme valorise la créativité artistique et l’imagination, en reconnaissant le pouvoir transformatif de l’art. L’Humanisme affirme l’importance de la littérature, de la musique et des arts visuels et performatifs pour le développement et la réalisation personnels.

7. L’Humanisme est une philosophie de vie visant au plus grand épanouissement possible en cultivant une vie éthique et créative. Il propose d’aborder les défis de notre temps de manière rationnelle et éthique. L’Humanisme peut être une façon de vivre pour tous, partout.

Notre tâche principale est de faire prendre conscience aux hommes, le plus simplement possible, de ce que l’Humanisme peut représenter pour eux et de ce que cela signifie de s’engager pour lui. En adoptant la libre-pensée, le pouvoir de la science et l’imagination créative au service de la paix et de la compassion, nous sommes confiants que nous avons à notre disposition les moyens pour résoudre les problèmes auxquels nous devons faire face. Nous invitons tous ceux qui partagent cette conviction à s’associer à nous dans cet effort.

Le Congrès IHEU de 2002

Die Deklaration wurde 2002 von der Generalversammlung der IHEU zum 50-jährigen Jubiläum ihrer ersten internationalen Konferenz im Jahr 1952 beschlossen.

Die Amsterdam-Deklaration

Die grundlegenden Prinzipien des modernen Humanismus sind demnach:

1. Humanismus ist ethisch. Er bekräftigt den Wert, die Würde und die Autonomie des Individuums und das Recht jedes Menschen auf größtmögliche Freiheit, die mit den Rechten anderer kompatibel ist. Humanisten haben eine Fürsorgepflicht gegenüber der gesamten Menschheit, einschließlich den zukünftigen Generationen. Humanisten glauben, dass Moral der menschlichen Natur innewohnt und auf dem Verständnis und der Sorge für andere basiert, ohne externe Sanktionen zu benötigen.

2. Humanismus ist rational. Er versucht, Wissenschaft kreativ und nicht destruktiv zu nutzen. Humanisten glauben, dass die Lösungen zu den Problemen der Welt im menschlichen Denken und Handeln liegen statt in göttlicher Intervention. Humanisten befürworten die Anwendung wissenschaftlicher Methoden und freier Untersuchung auf die Probleme des menschlichen Wohlergehens. Humanisten glauben aber auch, dass die Anwendung von Wissenschaft und Technologie durch menschliche Werte gezügelt werden muss. Die Wissenschaft gibt uns die Mittel, aber menschliche Werte müssen die Ziele vorgeben.

3. Humanismus unterstützt Demokratie und Menschenrechte. Humanismus zielt auf die bestmögliche Entwicklung jedes Menschen. Er geht davon aus, dass Demokratie und menschliche Entwicklung eine Sache des Rechts sind. Die Prinzipien der Demokratie und der Menschenrechte können auf viele menschliche Beziehungen angewendet werden und sind nicht auf Methoden des Regierens beschränkt.

4. Humanismus besteht darauf, dass persönliche Freiheit mit sozialer Verantwortung kombiniert werden muss. Humanismus wagt es, eine Welt auf der Idee des gesellschaftlich verantwortlichen freien Menschen zu bauen, und erkennt unsere Abhängigkeit und Verantwortung gegenüber der natürlichen Welt an. Humanismus ist undogmatisch und erlegt seinen Anhängern kein Glaubensbekenntnis auf. Er ist daher der Bildung und Erziehung frei von Indoktrination verpflichtet.

5. Humanismus ist eine Antwort auf die verbreitete Nachfrage für eine Alternative zu dogmatischer Religion. Die großen Weltreligionen behaupten, sie basierten auf Offenbarungen, die für die Ewigkeit feststünden, und viele trachten danach, der gesamten Menschheit ihre Weltsicht aufzuerlegen. Humanismus erkennt an, dass verlässliches Wissen über die Welt und uns selbst über einen fortgesetzten Prozess der Beobachtung, Evaluation und Überprüfung erwächst.

6. Humanismus befürwortet künstlerische Kreativität und Imagination und erkennt die transformative Macht der Kunst an. Humanismus bekräftigt die Wichtigkeit von Literatur, Musik sowie der visuellen und darstellenden Künste für die persönliche Entwicklung und Erfüllung.

7. Humanismus ist eine Lebenseinstellung, die auf die größtmögliche Erfüllung durch die Kultivierung eines ethischen und kreativen Lebens zielt und eine ethische und rationale Methode bietet, die Herausforderungen unserer Zeit anzugehen. Humanismus kann für jeden überall eine Lebensweise darstellen.

Kongress der IHEU 2002

Daɗaɗɗen tarihin duniya ya tabbatar da mutane masu zurfin tunani a baya can, su suka haifar da falsafa, wadda aiki da ita kuma ya haifi kimiyya da fasaha. Ra’ayin Mutuntaka kuwa ya dogara a kan falsafa da kimiyya ne.

Tubalan ginin Mutuntaka a wannan zamani dai sun haɗa da:

1. Mutuntaka tana tafiya ne bisa halayen kirki. Tana jaddada ƙima, mutunci da ‘yancin duk wani mutum, matuƙar ‘yancin bai cutar da wani ba. Masu ra’ayin Mutuntaka, sun ɗaukarwa kansu nauyin kula da damuwar duk sauran jama’a, da ma waɗanda ba’a haifa ba. Masu ra’ayin Mutuntaka, sun yarda cewa halin kirki, ginannen abu ne a jikin kowanne mutum, bisa fahimtar juna, da damuwa bisa damuwar wasu, ba sai an tilasta shi ba.

2. Mutuntaka na dogaro ne da kimiyya ta hanyar da zata anfani mutane. Masu ra’ayin Mutuntaka sun yadda tambayoyi, bincike da aiki suke kawo hanyoyin warware kowacce irin matsala, ba dogaro da addu’o’I ba. Mutuntaka ta ƙarfafa a mahangar kimiyya da fasaha wajen neman abubuwan da zasu anfani jama’a, amma ba cutar da su ba. Kimiyya da fasaha dole a yi anfani da su wajen cigaba da walwalar jama’a kaɗai ban da cutar da mutane ko hallaka su.

3. Mutuntaka na goyon bayan dimokuraɗiyya da haƙƙin mutune. Tana zumuɗin ciyar da dukkan mutune gaba. Dimokuraɗiyya da cigaban jama’a dole ne kowa ya ci moriyar su. Dimokuraɗiyya da haƙƙin mutum ana iya anfani da su a lowacce mu’amala ko zamantakewa ba wai kawai sai a gwamnatance ba.

4. Mutuntaka tana buƙatar hade sanin ‘yanci ga kowa, da kuma kyautatawa juna. Mutuntaka na ƙoƙarin gina duniya ne kan ‘yantaccen mutum wanda ya fahinci dangantakarsa da dogaronsa da muhalli, wanda ya haɗa da duk sauran dabbobi da tsirrai and ma’adanai da yadda za a kyautata su. Mutuntaka bata kafu kan wani addini na daban ba ko tilastawa ba. Ilimi na haƙiƙa tabbatacce kaɗai ta saka a gaba.

5. Mutuntaka wani zaɓi ne na daban da ke samun karɓuwa bayan mutane sun gaji da takurawa irin ta addinai. Manyan addinai na duniya na iƙirarin cewa sun kafu ne kan saƙon wahayi na dindindin. Suna masu ƙaƙaba kansu a rayuwar jama’a, Mutuntaka ta gamsu, ilmin sanin duniyarmu da jikkunanmu na haƙiƙa kuma tabbatacce na samuwa ne kawai, ta hanyar gwaji, lura, tacewa da tantancewa da kuma waiwaye don gyara ko tabbatar da fahinta.

6. Mutuntaka na daraja fikira ta ƙirƙire-ƙirƙire da tunanin ƙera sabbin abubuwa. Haka ma al’adu, yaruka, rubuce-rubuce, wasannin kwaikwayo, kaɗe-kaɗe, da duk abubuwan da ke saka farin-ciki da nishaɗantarwa ba tare da cutar da lafiya ba, don cigaban jama’ar duniya.

7. Mutuntaka hanyar rayuwa ce, wadda ke kokarin samar wa da mutane, rayuwa ta farin ciki, cike da wadatar zuci da ta waje, rayuwa ta tarbiyya wadda babu cin zali ko ƙarfa-ƙarfa kan kowa a cikinta, Haɗe da warware wa juna matsalolin yau da kullum. Mutuntaka na iya zamewa kowa hanyar rayuwa a ko ina a faɗin duniya.

Aikinmu na farko shine, nuna wa jama’a cikin sauƙi, yadda zamantakewa mai ɗorewa take. Da ma irin yadda zasu bi rayuwa bisa turba ta son juna, ta hanyar amfani da bincike, ilmin kimiyya da tunani mai anfani don tabbatar da zaman lafiya da tausayawa juna. Muna yaƙinin cewa, ta haka ne zamu iya warware wa juna matsaloli. Muna kira ga duk waɗanda suke kan irin wannan ra’ayi, dasu haɗa kai damu domin cimma buri”.

– Taron duniya na Ƙungiyar Masu Ra’ayin Mutuntaka (IHEU) a shekarar 2002 a birnin Amsterdam.

בשנת 1952 בקונגרס ההומניסטי העולמי הראשון, המייסדים של האיגוד ההומניסטי והאתי הבינלאומי (IHEU) הסכימו על הצהרה בדבר עקרונותיו היסודיים של ההומניזם המודרני. הם קראו לה “הצהרת אמסטרדם”.
הצהרת אמסטרדם זו הושפעה ממצב העולם באותה תקופה, תקופה של פוליטיקת מעצמות כוח והמלחמה הקרה. ההצהרה הכריזה ש”ההומניסטים בעלי בטחון שניתן להתגבר על המשבר הנוכחי”.
בהתאם לטבע ההומניסטי – ידידותי לאבולוציה ומתנגד לדוגמטיות – ההצהרה עדכנה בשנת 2002: לרגל שנת היובל לאירגון, הקונגרס ההומניסטי העולמי נפגש שוב בהולנד, ובפה אחד הצביע על החלטה הידועה בשם “הצהרת אמסטרדם 2002”. בעקבות הקונגרס, ההצהרה המעודכנת אומצה בעצרת הכללית של ה – IHEU וכך הפכה להצהרה הרשמית המגדירה את תנועת ההומניזם המודרנית.

הצהרת אמסטרדם 2002

הומניזם הוא התוצאה של מסורת ארוכת שנים של מחשבה חופשית שנתנה השראה לרבים מהוגי הדעות והאמנים הגדולים בעולם, והולידה את המדע.
יסודות ההומניזם המודרני מופיעים להלן:

1. הומניזם הוא מוסרי. הוא מצהיר את הערך, הכבוד והשלטון העצמי של הפרט, ואת הזכות של כל בן אדם לחירות המירבית תוך כדי שמירה על זכויותיהם של אנשים אחרים. להומניסטים יש חובה לפעול לטובת האנושות כולה, כולל את דורות העתיד. הומניסטים מאמינים שמוסר הוא חלק בלתי נפרד מהטבע האנושי, והוא מבוסס על הבנת הזולת ודאגה לו, ללא צורך באישור חיצוני.

2. הומניזם הוא רציונלי. הוא משתמש במדע באופן יצירתי, ולא הרסני. הומניסטים מאמינים שהפתרונות לבעיות העולם מצויים במחשבה ופעולה אנושית, ולא בהתערבות אלוהית. הומניזם תומך ביישום שיטות המדע וחקירה חופשית למען פתרון בעיות של רווחת האדם. עם זאת, הומניסטים גם מאמינים שיישום המדע והטכנולוגיה חייב להיות מעוגן על ידי ערכי האנושות. מדע מעניק לנו את האמצעים, אך ערכי האנושות חייבים להנחות את המטרות.

3. הומניזם תומך בדמוקרטיה ובזכויות אדם. הומניזם שואף לפיתוח המלא ביותר האפשרי של כל אדם ואדם. הוא מצהיר כי דמוקרטיה והתפתחות אנושית הן זכות אנושית. את עקרונות הדמוקרטיה וזכויות אדם ניתן ליישם במגוון מערכות יחסים בין אנשים, וללא הגבלה לשיטות הממשל בלבד.

4. הומניזם מתעקש על כך שחירות אישית חייבת להשתלב עם אחריות חברתית. הומניזם שואף לבנות עולם המבוסס על הרעיון של אדם חופשי ואחראי לכלל החברה, ומכיר בתלותנו בטבע ובאחריותנו כלפיה. הומניזם איננו דוגמטי, ולא כופה חובת אמונים של תומכיו. לפיכך, הומניזם מחויב לחינוך החופשי מכפייה דתית.

5. הומניזם נולד כתגובה לדרישה הנרחבת לתחלופה לדת דוגמטית. הדתות העיקריות בעולם טוענות שהן מבוססות על התגלות אלוהית שדבריה קבועים לתמיד, ורבים פועלים לכפות את השקפת עולמם על כל האנושות. הומניזם מכיר במקור מהימן של הבנת העולם ומודעות עצמית המתגבש בתהליך מתמשך של השקפה, הערכה ועידכון.

6. הומניזם מעריך יצירתיות ודמיון אומנותיים, ומכיר בכוחה של אמנות לחולל שינוי. הומניזם מצהיר שספרות, מוזיקה, אמנות חזותית ואומנויות הבמה חשובות לפיתוח והגשמה אישיים.

7. הומניזם הוא השקפת עולם השואפת למימוש עצמי מירבי דרך טיפוח של עורך חיים מוסרי ויצירתי, ומציע אמצעים מוסריים ורציונליים להתמודד עם אתגרי ימינו. הומניזם יכול להיות דרך החיים לכולם, בכל מקום.

המשימה העיקרית שלנו היא ליידע אנשים באופן הפשוט ביותר לגבי הזכויות והחובות שהומניזם יכול להציע להם. על ידי שימוש בחקירה חופשית. כוח המדע ודמיון יצירתי למען קידום שלום ובשירות חמלה, אנו בטוחים כי ברשותנו האמצעים לפתרון הבעיות העומדות בפני כולנו. אנחנו קוראים לכל מי ששותף להשקפה זו לחבור אלינו במאמץ זה.

קונגרס האיגוד ההומניסטי והאתי הבינלאומי, 2002

Nel 1952, in occasione del primo Congresso Umanista Mondiale, i fondatori della IHEU (Unione Etico-Umanista Internazionale) approvarono una dichiarazione riguardante i principi fondamentali dell’Umanismo moderno. Per essa fu scelto il nome di “Dichiarazione di Amsterdam”, dal nome della città dove venne approvata. Figlia del suo tempo, la Dichiarazione di Amsterdam del 1952 aveva come sfondo la Guerra Fredda e la politica delle grandi potenze mondiali, e sosteneva ad esempio che “gli umanisti sono fiduciosi che l’attuale crisi possa essere superata”.

Come si addice alla natura dell’Umanismo – predisposto ad evolvere, contro ogni dogma – la dichiarazione è stata aggiornata nel 2002. Il Congresso Umanista Mondiale del 2002, svoltosi nuovamente in Olanda nel cinquantesimo anniversario dell’IHEU, ha approvato all’unanimità una risoluzione chiamata “Dichiarazione di Amsterdam 2002”. Dopo il Congresso, questa dichiarazione aggiornata è stata adottata all’unanimità dall’Assemblea Generale della IHEU, diventando così la dichiarazione ufficiale dell’Umanismo mondiale.

Dichiarazione di Amsterdam 2002

L’Umanismo è il risultato di una lunga tradizione di libero pensiero che ha ispirato molti tra i più grandi pensatori e artisti di tutto il mondo e che è all’origine della scienza stessa.

I principi fondamentali del moderno Umanismo sono i seguenti:

1. L’Umanismo è una posizione etica. Afferma il valore, la dignità e l’autonomia dell’individuo così come il diritto di ogni essere umano alla più grande libertà possibile, compatibilmente con i diritti degli altri. Gli umanisti hanno il dovere di interessarsi a tutta l’umanità, incluse le future generazioni. Gli umanisti credono che la moralità sia parte intrinseca della natura umana, basata sulla comprensione reciproca e sull’interesse per gli altri, senza alcun bisogno di sanzioni o comandamenti esterni.

2. L’Umanismo è razionale. Cerca di usare la scienza in maniera creativa e non distruttiva. Gli umanisti credono che le soluzioni per i problemi del mondo si trovino nell’azione e nel pensiero umani piuttosto che nell’intervento divino. L’Umanismo promuove l’applicazione del metodo scientifico e della libera ricerca ai problemi legati al benessere umano. Ma al tempo stesso gli umanisti sostengono che l’uso della scienza e della tecnologia debba essere bilanciato dai valori umani. La scienza ci dà i mezzi, ma spetta ai valori umani indicare i fini.

3. L’Umanismo supporta la democrazia e i diritti umani. Esso mira al massimo sviluppo di ogni essere umano, sostenendo la democrazia e lo sviluppo umano come questioni di diritto. I principi della democrazia e i diritti umani possono essere applicati a molti tipi di relazioni umane e non si limitano ai soli metodi di governo.

4. L’Umanismo sostiene che la libertà personale debba essere combinata con la responsabilità sociale. Esso si avventura nell’impresa di costruire un mondo di persone libere e responsabili nei confronti della società, e riconosce la nostra dipendenza e la nostra responsabilità nei confronti della natura. L’Umanismo non ha dogmi e non impone nessun credo ai suoi aderenti. Per questo motivo esso si impegna in una educazione libera da ogni indottrinamento.

5. L’Umanismo è una risposta alla diffusa domanda di un’alternativa al dogmatismo religioso. Le più grandi religioni mondiali pretendono di essere basate su rivelazioni immutabili nel tempo. Tra di esse, molte tentano di imporre la loro visione del mondo a tutta l’umanità. L’Umanismo riconosce invece che una conoscenza affidabile del mondo e di noi stessi si ottiene attraverso un processo continuo di osservazione, valutazione e revisione.

6. L’Umanismo valorizza la creatività artistica e l’immaginazione, riconoscendo il potere trasformativo dell’arte. Afferma l’importanza della letteratura, della musica e delle arti visive e performative ai fini dello sviluppo e della realizzazione personali.

7. L’Umanismo è una posizione di vita che aspira alla massima realizzazione possibile attraverso l’esercizio di un vivere etico e creativo. Esso offre una maniera etica e razionale per affrontare le sfide del nostro tempo. L’Umanismo può essere un modo di vivere per chiunque, ovunque.

Il nostro compito principale è di far comprendere agli esseri umani, nel modo più semplice possibile, ciò che l’Umanismo può significare per loro e che cosa significhi impegnarsi per esso. Adoperando la libera ricerca, il potere della scienza e la creatività nel perseguimento della pace e al servizio della compassione, siamo fiduciosi di disporre dei mezzi necessari per risolvere i problemi con i quali siamo tutti chiamati a confrontarci. Invitiamo chiunque condivida questa convinzione ad unirsi a noi in questo tentativo.

Il Congresso IHEU del 2002

cGt/f{li6«o dfgjjfbL tyf g}lts ;Ë7g -OG6/g];gn Xo’dflg:6 PG8 Olysn o’lgog_ sf ;+:yfksx?n] ;g\ !(%@ sf] klxnf] ljZjdfgjjfbL ;efdf cfw’lgs dfgjjfbsf cfwf/e”t l;4fGt cfn]vdf ;xdlt hfx]/ u/]sf lyP . ;f] cfn]vnfO{ pgLx?n] æPD:6/8ofd 3f]if0ffkqÆ eg]sf lyP . a8fzlQm /fhgLlt / zLto’4sf a]nfdf :yflkt Tof] 3f]if0ffkq p;sf ;dosf] afns} lyof] .

krf;f+} jflif{sf]T;jsf cj;/df ljZjdfgjjfbL ;efsf] km]/L g]b/NofG8df a;]sf] a}7sn] ;f]xL 3f]if0ffkqnfO{ cWofjlws ub}{ æPD:6/8ofd 3f]if0ffkq @))@Æ k|:tfj ;j{;Ddltaf6 kfl/t u/]sf] 5 . ;ef ;DkGg ePkl5 cGt/f{li6«o dfgjjfbL tyf cfrfl/s ;Ë7gsf] dxf;efn] ;j{;Ddltaf6 cBfjlw ul/Psf] 3f]if0ffkqnfO{ j/0f ub} hf/L u/]sf] 5 , To;}n] ;f] 3f]if0ffkq ljZjdfgjjfbsf] kl/eflifs cf}krfl/s cfn]v ag]sf] 5 .

dfgjjfbsf] æPD:6/8ofd 3f]if0ffkq @))@Æ

dfgjjfb o;nfO{ lj1fgsf] ?kdf pbo u/fpg] ljZjsf cg]s dxfg\ ljrf/s / l;h{gzLn snfsf/x?af6 k|]l/t :jtGq lrGtgsf] nfdf] k/Dk/fsf] k|ltkmn xf] . cfw’lgs dfgjjfbsf df}lns cfwf/ lgDgg’;f/ 5g\M

!= dfgjjfb cfrfl/s 5 . o;n] JolQmsf] ;fy{stf dof{bf / :jfoQtf tyf JolQmsf] xb} ;Dej :jtGqtfsf] clwsf/sf] lgZro ub{5 . dfgjjfbLx?;+u efjL k’:tfnufotsf ;a} dfgjTjsf] /]vb]v ug]{ st{Jo 5 . dfgjjfbL g}ltstfnfO{ cfºgf]  ;’ema’em  / c?sf ;/f]sf/df cfwfl/t dfgjk|s[ltd} cGt/lgld{t c+z xf] eGg] ljZjf; u5{g\ . g}ltstf afXo b08ef/ nflbg] ljifo xf]Og .

@= dfgjjfb ;låj]sLo 5 . o;n] lj1fgnfO{ Wj+;fTds tl/sfn] xf]Og l;h{gfTds tl/sfn] k|of]u ug{ vf]Hb5 . dfgjjfbLx? ljZjsf ;d:ofsf ;dfwfgx? b}jL x:tIf]kdf xf]Og dfgjlrGtg / ;lqmotfdf x’g5g\ eGg] ljZjf; ub{5g\ . dfgjjfbn] lj1fgsf ljlwx?sf] k|of]u / dfgjsNof0f;DaGwL ;d:ofx?sf] v’nf vf]hsf] jsfnt u5{g\ . tyflk, lj1fg / k|ljlwsf] k|of]u dfgjd”Noaf6 lgodg x’g} kg]{ s’/fdf dfgjjfbL ljZjf; ub{5g\ . lj1fgn] xfdLnfO{ ;fwg lbG5 dfgjd”Non] ;fWo k|:tfj ug}{ k5{ .

#= dfgjjfbn] nf]stGq / dfgjclwsf/sf] ;dy{g ub{5 . dfgjjfbn] x/]s dflg;sf];Dej k”0f{Qd ljsf;sf] nIo /fV5 . o;n] nf]stGq / dfgjclwsf/x?nfO{ cg]s dfgj;DjGwdf nfu” ug{ ;lsG5 . logLx? zf;gk|0ffnL;+u dfq l;ldt /xg] s’/f xf]Ogg\ .

$= dfgjjfb JolQmut :jtGqtf ;fdflhs pQ/bfloTj;+u ;lDdl>t x’g} k5{ eGg]df c8\8L lnG5 . dfgjjfb ;dfhk|lt pQ/bfoL :jtGq JolQmsf] ;f]raf6 ljZjlgdf{0f ug{df kl/nlIft 5 / k|fs[lts ;+;f/df xfd|f] lge{/tf / ;f]k|ltsf] pQ/bfloTjnfO{ dfGotf lbG5 . dfgjjfb s§/tfjfbL 5}g / cfÎgf] lgs6tfdf s’g} ;Dk|bfonfO{ /fVb}g . o;/L of] dtfjnDaLs/0faf6 d’Qm lzIffk|lt k|ltj4 5 .

%= dfgjjfb wfld{s s§/tfsf] ljsNksf] Jofks dfuk|ltsf] Pp6f k|To”lQm xf] . ljZjsf k|d’v wd{x?n] Ps} k6ssf] k|s6tf;w}sf] nflu l:y/ eGg] bfaL ug]{ u/]sf 5g\ / w]/}n] pgLx?sf] ljZjb[li6 ;a} dfgjdf nfb\g vf]H5g\ . dfgjjfb e/kbf]{ ;f+;fl/s 1fg / xfdL :jo+ klg cjnf]sg, d”NofÍg / kl/dfh{gsf] lg/Gt/ k|lqmofaf6 pbo ePsf] dfGotf /fVb5 .

^= dfgjjfb snfTds l;h{gzLntf / sNkgfnfO{ d”No lbG5 / snfsf] cGt/0fzlQmnfO{ dfGotf lbG5 . dfgjjfb ;flxTo, ;+uLt / b[io tyf JolQmut ljsf; / kl/k”0f{tfsf nflu snf;Dkfbgsf] dxTjsf] lgZro ub{5 .

&= dfgjjfb cfrf/k”0f{  l;h{gfTds hLjgz}nLsf] k|j4{gåf/f clwstd ;DefJo kl/k”lt{df nlIft hLjgsf] cfwf/ xf] / o;n] xfd|f] ;dosf] r’gf}tLx?nfO{ ;Daf]wg ug{ cfr/0fk”0f{ / ;låj]so’Qm dfWod lbG5 .

xfd|f] k|fylds sfd dflg;x?nfO{ ;/n zAbdf dfgjjfbn] pgLx?nfO{ s] cy{ lbG5 / pgLx?k|lt s]sf] ;ÍNk u5{ eGg] s’/fdf ;r]t kfg'{ xf] . v’nf vf]h Pj+ zflGtsf] a9f]Q/L / ;dfg’e”ltk”0f{ ;]jfdf lj1fg / l;h{gfTds sNkgfsf] zlQmnfO{ pkof]u ub}{ xfdLn] ;fdgf ug'{k/]sf ;a} ;d:ofx?sf] ;dfwfg ug]{ xfdLdf k”/f ljZjf; 5 . xfdL xfd|f] of] k|of;df ;fd]n x’g of] lgi7fsf] ;fem]bf/L ug]{ ;a}nfO{ cfXjfg ub{5f}+ .

W 1952 roku, podczas pierwszego Światowego Kongresu Humanistycznego, założyciele Międzynarodowej Unii Humanistycznej i Etycznej (IHEU) przyjęli deklarację w sprawie podstawowych zasad współczesnego humanizmu. Deklarację nazwano “Deklaracją Amsterdamską”. Deklaracja Amsterdamska z 1952 roku była dzieckiem swoich czasów. Na przykład brała pod uwagę politykę wielkich mocarstw i zimną wojnę i twierdziła, że “Humaniści są przekonani, że kryzys w obecnym czasie można przezwyciężyć”.

Jest to nierozerwalnie związane z charakterem humanizmu – z sympatią do teorii ewolucji i odrzuceniem dogmatu – oświadczenie zostało zaktualizowane w 2002 roku. Jubileusz z okazji 50-rocznicy Światowego Kongresu humanista w 2002 r., który odbył się po raz kolejny w Amsterdamie, jednogłośnie zatwierdził deklarację jako “Deklaracja Amsterdamska 2002”. Deklaracja stała się oficjalnym dokumentem światowego ruchu humanistycznego.

Deklaracja Amsterdamska 2002

Humanizm jest wynikiem długiej tradycji wolnomyślicielskiej, która zainspirowała wielu myślicieli, reformatorów i artystów oraz stanowiła podstawę dla nauki. Podstawowe założenia współczesnego humanizmu są następujące:

1. Humanizm jest etyczny. Uznaje on wartość, godność i autonomię każdej jednostki. Humaniści popierają prawo każdego człowieka do jak największego zakresu wolności, pozostającego jednak w zgodzie z prawami innych. Humaniści mają obowiązek dbania o ludzkość, w tym o przyszłe pokolenia. Humaniści uważają moralność za wrodzony element ludzkiej natury oparty na zrozumieniu i trosce o innych, nie potrzebujący zewnętrznego sankcjonowania.

2. Humanizm jest racjonalny. Stosuje on zdobycze nauki twórczo, a nie destrukcyjnie. Humaniści wierzą, że rozwiązanie problemów świata dokona się dzięki ludzkim myślom i czynom, a nie nadprzyrodzonej interwencji. Humanizm opowiada się za stosowaniem metod naukowych i wolnego dociekania w rozwiązywaniu problemów ludzkości, uznając jednocześnie konieczność stosowania zdobyczy naukowych zgodnie z ogólnoludzkimi wartościami. Nauka bowiem daje nam środki, a ogólnoludzkie wartości wyznaczają cele.

3. Humanizm wspiera demokrację i prawa człowieka. Dąży on do zapewnienia najpełniejszego rozwoju każdego człowieka. Humanizm stwierdza, że demokracja i rozwój są rzeczami najistotniejszymi. Zasady demokracji i praw człowieka mogą być stosowane w relacjach międzyludzkich i nie są ograniczone jedynie do metod rządowych.

4. Humanizm uznaje, że wolność osobistą należy połączyć z odpowiedzialnością społeczną. Humanizm odważa się budować świat na bazie idei wolnej jednostki odpowiedzialnej za świat i uznaje naszą zależność i odpowiedzialność za naturę. Humanizm jest niedogmatyczny, nie narzuca nikomu żadnego credo. Humanizm opowiada się za edukacją wolną od indoktrynacji.

5. Humanizm jest odpowiedzią na duże zapotrzebowanie na alternatywę wobec religii. Główne religie światowe uważają, że ustanowione zostały na bazie objawień na zawsze. Próbują narzucać swój światopogląd całej ludzkości. Humanizm uznaje, że wiarygodna wiedza dotycząca świata i nas samych wynika z ciągłego procesu obserwacji, oceny i aktualizacji.

6. Humanizm docenia artystyczną kreatywność i wyobraźnię oraz zmieniającą siłę sztuki. Humaniści potwierdzają istotność literatury, muzyki, sztuki wizualnej i przedstawianej dla rozwoju i spełnienia osobistego.

7. Humanizm jest postawą życiową dążącą do jak najpełniejszego spełnienia poprzez kultywowanie życia etycznego i twórczego, oferującą etyczne i racjonalne sposoby zajmowania się problemami naszych czasów. Humanizm może być drogą życiową dla każdego i wszędzie.

Naszym głównym celem jest uświadomienie ludziom w najprostszy sposób czym może być dla nich humanizm i co może im zaoferować. Wykorzystując wolne dociekanie, moc nauki i twórczą wyobraźnię na rzecz umacniania pokoju między ludźmi i pomoc w duchu współczucia, jesteśmy przekonani, że mamy środki, aby sprostać wyzwaniom, które stoją przed nami. Zapraszamy wszystkich tych, którzy podzielają to przekonanie, aby dołączyć do nas w realizacji tych ideałów.

IHEU Kongres 2002

Declarația de la Amsterdam 2002

Umanismul este produsul unei lungi tradiții de gândire liberă care a inspirat o mare parte dintre marii filosofi și artiști ai lumii, dând astfel naștere științei înseși. Fundamentele Umanismului modern sunt următoarele:

1. Umanismul este etic. El afirmă valoarea, demnitatea și autonomia individului și dreptul fiecărei ființe umane la cel mai mare nivel de libertate posibilă, compatibilă în același timp cu drepturile altora. Umaniștii au datoria de a se îngriji de întreaga umanitate, inclusiv generațiile viitoare. Umaniștii sunt de părere că moralitatea este o parte intrinsecă a naturii umane, bazată pe înțelegere și grijă față de ceilalți, ce nu are nevoie de confirmare externă.

2. Umanismul este rațional. Caută să folosească știința în mod creativ, nu distructiv. Umaniștii sunt de părere că soluțiile la problemele omenirii se găsesc în gândirea și acțiunea umană și nu în intervenția divină. Umanismul sprijină aplicarea metodelor științifice și a gândirii libere asupra problemelor bunăstării umane. Dar Umaniștii cred în același timp că aplicarea științei și a tehnologiei trebuie să fie temperată de valorile umane. Știința ne oferă mijloacele, dar valorile umane trebuie să propună scopul final.

3. Umanismul sprijină democrația și drepturile omului. Umanismul tinde către cel mai înalt grad posibil de dezvoltare a fiecărei ființe umane. Consideră că democrația și dezvoltarea umană sunt chestiuni de drept. Principiile democrației și ale drepturilor omului sunt aplicabile relațiilor interumane și nu sunt restricționate de formele de guvernare.

4. Umanismul insistă asupra faptului că libertatea personală trebuie să vină totodată cu responsabilitate socială. Umanismul se avântă întru construirea unei lumi bazată pe ideea de persoană liberă responsabilă față de societate și recunoaște dependența noastră de și responsabilitatea pentru lumea naturală. Umanismul nu este dogmatic, nu impune niciun crez asupra aderenților săi. Este, în acest fel, angajat în susținerea unei educații lipsite de îndoctrinare.

5. Umanismul este un răspuns pentru larg răspândita dorință de alternativă la religia dogmatică. Religiile majore ale lumii pretind că sunt bazate pe revelații valabile pentru totdeauna, și mulți încearcă să impună felul în care văd ei lumea asupra întregii umanități. Umanismul admite că o cunoaștere solidă a lumii și a noastră se naște printr-un proces continuu de observație, evaluare și revizuire.

6. Umanismul prețuieste creativitatea artistică și imaginația și recunoaște puterea transformatoare a artei. Umanismul afirmă importanța literaturii, muzicii și a artelor creatoare și vizuale pentru dezvoltarea și împlinirea personală.

7. Umanismul este un mod de viață ce tinde către împlinirea în cel mai înalt grad posibil prin cultivarea unei vieți etice și creative și oferă mijloace etice și raționale de abordare a provocărilor zilelor noastre. Umanismul poate fi un mod de viață pentru oricine, oriunde.

Misiunea noastră principală este ca în termenii cei mai simpli să facem ființele umane conștiente de ceea ce poate să însemne Umanismul și ceea ce le pretinde acestora să fie. Folosind gândirea liberă, puterea științei și imaginația creativă pentru încurajarea păcii și în serviciul compasiunii, avem încredere că dispunem de mijloacele necesare să rezolvăm problemele cu care ne confruntăm cu toții. Facem apel către toți cei care împărtășesc această convingere să se asocieze cu noi în această strădanie.

IHEU Congresul 2002

В 1952 г. на первом Всемирном гуманистическом конгрессе, проходившем в Нидерландах, основатели Международного гуманистического и этического союза (МГЭС) приняли заявление о фундаментальных принципах современного Гуманизма. Они назвали его «Амстердамской Декларацией». Амстердамская Декларация 1952 г. была детищем своего времени. Например, она учитывала политику великих держав и холодную войну и утверждала, что «гуманисты убеждены в том, что кризис настоящего времени может быть преодолен».

Как это присуще природе гуманизма, с симпатией относящегося к эволюционной теории и отвергающего догмы, это заявление было скорректировано в 2002 г. Юбилейный, отмечающий 50-летие со времени создания МГЭС, Всемирный гуманистический конгресс, вновь проходивший в Амстердаме, единогласно одобрил Декларацию, единогласно принятую Генеральной ассамблеей МГЭС. Тем самым эта Декларация стала официальным документом мирового гуманистического движения.

Амстердамская декларация 2002 г.

Гуманизм является результатом многовековой традиции свободомыслия, которая вдохновляла величайших мыслителей и художников во всем мире и которая породила науку.

Следующие положения являются фундаментальными принципами современного Гуманизма:

1. Гуманизм этичен. Он утверждает ценность, достоинство и автономию отдельной личности, а также право каждого человеческого существа на максимально возможную свободу, совместимую с правами других людей. Гуманисты считают своим долгом заботиться обо всем человечестве, включая будущие поколения. Гуманисты исходят из того, что моральность является внутренне присущей чертой человеческой природы и основана на понимании других людей и учете их интересов. Мораль не нуждается во внешней санкции.

2. Гуманизм рационален. Он старается использовать науку для созидания, а не для разрушения. Гуманисты верят, что решение проблем этого мира лежит в сфере человеческой мысли и человеческого действия, а не в сфере божественного вмешательства. Гуманизм призывает к применению методов науки и свободного исследования для решения проблем человеческого благополучия. Но гуманисты также считают, что использование науки и технологий должно соотноситься с общечеловеческими ценностями. Наука предоставляет нам средства, а общечеловеческие ценности определяют цели.

3. Гуманизм поддерживает демократию и права человека.Гуманизм направлен на максимально возможное развитие каждого человека. Он рассматривает демократию и человеческое развитие как право. Принципы демократии и прав человека не ограничены сферой государственного управления и могут применяться в сфере различных человеческих отношений.

4. Гуманизм настаивает на том, что личная свобода должна сопровождаться социальной ответственностью.Гуманизм стремится строить мир на основе идей свободного человека, ответственного перед обществом. Гуманизм признает нашу зависимость от природы и нашу ответственность перед ней. Гуманизм не догматичен, он не навязывает своим последователям никакого кредо. Гуманисты привержены образованию, свободному от индоктринации.

5. Гуманизм является откликом на широко распространенный запрос на альтернативу догматической религии.Крупные мировые религии утверждают, что они основаны на откровениях, верных на все времена, и пытаются навязать свою картину мира всему человечеству. Гуманизм признает, что надежное знание мира и самих себя рождается в длительном процессе наблюдения, оценивания и корректирования.

6. Гуманизм признает ценность художественного творчества и воображения. Он признает трансформирующую силу искусства. Гуманизм принимает важность литературы, музыки, визуальных и драматических искусств для личного развития и реализации.

7. Гуманизм – это жизненная позиция, направленная на максимально возможную реализацию посредством стремления к нравственной и творческой жизни. Гуманизм предлагает этические и рациональные средства, чтобы ответить на вызовы нашего времени. Гуманизм может быть образом жизни для любого человека в любой точке Земли.

Наша самая главная задача – помочь людям понять в самых простых выражениях, что может для них означать Гуманизм, и что он может им предложить. Используя свободный поиск, силу науки и творческое воображение для укрепления мира между людьми и помощи в духе сострадания, мы уверены, что у нас есть средства для решения проблем, которые стоят перед нами. Мы призываем всех, кто разделяет это убеждение, объединиться с нами в достижении этих идеалов.

[Translation courtesy of the Russian Humanist Society, Российское гуманистическое общество]

වර්ෂ 1952 දී, පළමු ලෝක මානවවාදී සමුළුවේදී, IHEU ආරම්භකයෝ නූතන මානවවාදයේ මූලධර්ම පිළිබඳ ප්රකාශයක් මත එකඟ විය. තමන් “ඇම්ස්ටර්ඩෑම් ප්‍රකාශනය ” ලෙස කතා කළාය. 1952 දී ඇම්ස්ටර්ඩෑම් ප්රකාශය එහි කාලයෙහි දරුවා විය. නිදසුනක් ලෙස, එය ශ්රේෂ්ඨ බල දේශපාලනයේ හා සීතල යුද්ධයේ ලෝකය තුල පිහිටුවා තිබුනු අතර, “වර්තමාන අර්බුදය පෙරට ගෙන යා හැකි බවට මානවවාදීන්ට විශ්වාසයක්” ඇති බව අවධාරනය කලේ ය.

මානවවාදයේ ස්වභාවය වලට ගැලපේ – එම ප්රකාශය 2002 දී යාවත්කාලීන කරන ලදී. 2002 දී 50 වන සංවත්සරය ලෝක මානවවාදී කොංග්රසය නැවතත් නෙදර්ලන්තයේ රැස්වීමෙන් ඒකමතිකව “ඇම්ස්ටර්ඩෑම් ප්රකාශය 2002” ලෙසින් හැඳින්වෙන යෝජනාව සම්මත කර ගත්තේය. කොංග්රසය අනුගමනය කරන ලද, මෙම යාවත්කාලීන ප්රකාශනය IHEU හි මහා සම්මේලනය විසින් ඒකමතිකව සම්මත කරගත් අතර ලෝක මානවවාදයේ නිල ප්රකාශනය බවට පත් විය.

ඇම්ස්ටර්ඩෑම් ප්රකාශනය 2002

මානවවාදය  යනු නිදහස් චින්තනයේ දිගු සම්ප්රදායේ ප්රතිඵලයයි. ලෝකයේ ශ්රේෂ්ඨ චින්තකයන් හා නිර්මාණ ශිල්පීන්ගෙන් බොහෝ දෙනා ආභාෂය ලබා ගෙන විද්යාවටම තුඩු දුන්නේය.

නූතන මානවවාදයේ මූලධර්ම පහත පරිදි වේ:

1. මානවවාදය සදාචාරාත්මක ය. එය පුද්ගලයෙකුගේ අයිතිය සහ අභිමානය සහ ස්වාධීනත්වය අන් සෑම පුද්ගලයකුගේම අයිතියට අනුන්ගේ අයිතිවාසිකම්වලට අනුකූලව ඇති හැකි විශාලතම නිදහසට අනුබල දෙයි. මානව පරම්පරාව අනාගත පරම්පරා ඇතුළුව මුළු මානව වර්ගයා කෙරෙහිම සැලකිල්ලක් දැක්විය යුතු ය. මානවයන් විශ්වාස කරන්නේ සදාචාරය යනු අවබෝධය මත පදනම් වූ මානව ස්වභ්ාවිකත්වයේ අත්යවශ්ය කොටසක් වන අතර අනෙකුන්ට සැලකිල්ලක් දක්වන බාහිර සම්බාධක අවශ්ය නොවේ.

2. මානවවාදය තර්කානුකූලයි. එය විද්යාත්මකව නිර්මාණශීලීව විනාශ කිරීමට නොවේ. මානව ගැටලුවලට විසඳුම් වන්නේ මානව සිතුවිලි හා ක්රියාකාරීත්වයට දිව්යමය මැදිහත් වීම වෙනුවට ක්රියා කරන බව මානවවාදීන් විශ්වාස කරයි. මානව සුභසාධනයේ ගැටළු වලට විද්යාව හා නිදහස් පරීක්ෂණයන් යොදා ගැනීම මානවවාදය අනුබල දෙයි. නමුත්, මානව විද්යාඥයින් විශ්වාස කරන්නේ විද්යාවේ හා තාක්ෂණයේ යෙදීම් මානව සාරධර්මවලින් අඩු වී ඇති බවයි. විද්යාව අපට උපකාරී වන නමුත් මානව සාරධර්ම අන්තිම යෝජනා ඉදිරිපත් කළ යුතුය.

3. මානවවාදය ප්රජාතන්ත්රවාදය සහ මානව අයිතිවාසිකම්වලට සහාය දෙයි. මානවයන් සෑම මිනිසෙකුගේ ම උපරිම සංවර්ධනයක් කරා ගමන් කරයි. ප්රජාතන්ත්රවාදය හා මානව සංවර්ධනය සාධාරණත්වයේ කාරණා වන්නේය. ප්රජාතන්ත්රවාදය සහ මානව අයිතිවාසිකම්වල මූලධර්ම බොහෝ මානව සබඳතා සඳහා යොදා ගත හැකි අතර ආණ්ඩුවේ විධික්රමවලට සීමා නොවේ.

4. මානව අයිතිවාසිකම් අවධාරනය කරන්නේ පුද්ගලික නිදහස සමාජ වගකීම් සමග ඒකාබද්ධ කළ යුතු බවයි. සමාජයට වගකිව යුතු නිදහස් පුද්ගලයා පිළිබඳ අදහසක් ලොවට ගොඩ නැගීම සඳහා මානවවාදය ව්යර්ථ කරයි. ස්වභාවික ලෝකය මත අපගේ යැපීම සහ වගකීම පිළිගනී. මානවවාදය යනු නිහතමානී ය. එහි අනුගාමිකයින් මත කිසිඳු ඇදහීමකට පටහැනි නොවේ. ඒ අනුව අධ්යාපන කටයුතු වලින් නිදහස් අධ්යාපනය සඳහා කැපවී සිටී.

5. මානවවාදයේ වාචික ආගමට විකල්පයක් ලෙස පුලුල්ව පැතිරුනු ඉල්ලුමට ප්රතිචාරයක්. ලෝකයේ ප්රධාන ආගමිකයන් සෑම අවස්ථාවකදීම නිශ්චය කර ඇති හෙළිදරව් කිරීම් මත පදනම්ව සිටින අතර බොහෝ දෙනා මානව වර්ගයා මත සිය ලෝක දෘෂ්ටිය පැටවීමට උත්සාහ කරති. මානව විද්යාව පිළිගනී, ලෝකය හා අප ගැන විශ්වසනීය දැනුම, නිරීක්ෂණ ක්රියාවලිය, ඇගයීම හා සංශෝධනය දිගටම කරගෙන යන බව.

6. මානවවාදය කලාත්මක නිර්මාණශීලීත්වය හා පරිකල්පනය අගය කරන අතර කලාවෙහි පරිවර්තන බලය හඳුනා ගනී. සාහිත්යය, සංගීතය, දෘශ්ය හා ප්රාසාංගික කලාව, පෞද්ගලික සංවර්ධනය හා ඉටුවීම සඳහා මානවයන් වැදගත්කම තහවුරු කරයි.

7. මානවවාදය යනු ආචාරධාර්මික හා නිර්මාණශීලී ජීවන රටාව තුළින් උපරිම ඉටුවීමේ අභිප්රාය ලෙස උපකල්පනය කිරීම හා අපේ කාලවල අභියෝගයන්ට මුහුණ දීම සඳහා ආචාරධාර්මික හා තාර්කික ක්රමයකි. සෑම තැනකම සෑම කෙනෙකුටම මානව හිතවාදී ක්රමයක් විය හැකිය.

අපගේ මූලික කර්තව්යය වන්නේ මානවයන් විසින් ඔවුන්ට අර්ථවත් කළ හැකි සරලම පදනමින් මනුෂ්යයන් වෙතට දැනුම් දීමයි. සාමකාමී වාතාවරණයක් උදාවීමත්, දයානුකම්පිතව සේවය කිරීම සඳහා විද්යාත්මක හා නිර්මාණාත්මක බලවේගයන්ගේ බලය යොදා ගනිමින්, අප මුහුණ දෙන ගැටළු විසඳා ගැනීමට අපට හැකි බව අපට විශ්වාසයි. මෙම ප්රයත්නයේ දී අප සමග ඇසුරු කර ගැනීමට මෙම දැක්ම භුක්ති විඳින සියල්ලන්ගෙන් අපි ඉල්ලා සිටිමු.

IHEU සම්මේලනය 2002

En 1952, en el primer Congreso Humanista Mundial, los fundadores de la IHEU elaboraron una declaración de los principios fundamentales del Humanismo moderno. La llamaron “La declaración de Ámsterdam”. La declaración de Ámsterdam de 1952 fue un producto de su tiempo. Al surgir en medio de la política de las grandes potencias de la Guerra Fría, aseguraba que “los Humanistas tienen confianza en que la presente crisis puede ser superada.”

De acuerdo a la naturaleza del Humanismo – amigable a la evolución de las ideas y contraria al dogma – la declaración fue actualizada en 2002. El 50° aniversario del Congreso Mundial Humanista de 2002, reunido nuevamente en los Países Bajos, aprobó por unanimidad una resolución conocida como “La Declaración de Ámsterdam 2002”. Esta declaración actualizada fue adoptada por unanimidad por la Asamblea General de la IHEU y se convirtió así en la declaración definitiva oficial del Humanismo Mundial.

Declaración de Ámsterdam 2002

El Humanismo es el resultado de una larga tradición de pensamiento libre que ha inspirado a muchos de los más grandes pensadores y artistas creativos de todos los tiempos, y que dio origen a la ciencia.

Los fundamentos del Humanismo moderno son los siguientes:

1. El Humanismo es ético. Afirma el valor, dignidad y autonomía del individuo y el derecho de todo ser humano a la mayor libertad posible, compatible con los derechos de los demás. Los Humanistas tienen el deber de cuidar a toda la humanidad, incluyendo a las generaciones futuras. Los Humanistas creen que la moralidad es una parte intrínseca de la naturaleza humana basada en la comprensión y la preocupación por los demás, sin necesidad de sanción externa.

2. El Humanismo es racional. Busca utilizar la ciencia de forma creativa, no destructiva. Los Humanistas creen que las soluciones a los problemas del mundo se encuentran en el pensamiento humano y la acción en lugar de la intervención divina. El Humanismo aboga por la aplicación de los métodos de la ciencia y la libre investigación de los problemas del bienestar humano. Pero los Humanistas creen igualmente que la aplicación de la ciencia y la tecnología debe estar moderada por los valores humanos. La ciencia nos da los medios, pero los valores humanos deben proponer los fines.

3. El Humanismo apoya la democracia y los derechos humanos. El Humanismo tiene como objetivo el máximo desarrollo posible de cada ser humano. Sostiene que la democracia y el desarrollo humano son derechos. Los principios de la democracia y los derechos humanos se pueden aplicar a muchas relaciones humanas y no se limitan a ser métodos de gobierno.

4. El Humanismo insiste en que la libertad personal debe combinarse con la responsabilidad social. El Humanismo busca construir un mundo basado en la idea de que la persona libre es responsable ante la sociedad, y reconoce nuestra dependencia de, y nuestra responsabilidad para con, el mundo natural. El Humanismo es anti-dogmático y no impone credo alguno sobre sus seguidores. Está comprometido con la educación libre de adoctrinamiento.

5. El humanismo es una respuesta a la amplia demanda de una alternativa a la religión dogmática. Las principales religiones del mundo afirman estar basadas en revelaciones fijadas para todos los tiempos, y muchas buscan imponer sus visiones del mundo a toda la humanidad. El Humanismo reconoce que el conocimiento confiable acerca del mundo y acerca de nosotros mismos, surge de un proceso continuo de observación, evaluación y revisión.

6. El Humanismo valora la creatividad y la imaginación artística, y reconoce el poder transformador del arte. El humanismo afirma la importancia de la literatura, la música y las artes visuales e interpretativas para el desarrollo y la realización personal.

7. El humanismo es una postura ante la vida que busca la máxima realización posible por medio del cultivo de una vida ética y creativa, y que ofrece los medios éticos y racionales para enfrentar los retos de nuestro tiempo. El Humanismo puede ser una forma de vida para todos en todas partes.

Nuestra tarea principal es hacer a los seres humanos conscientes, en los términos más sencillos posibles, de lo que puede significar el Humanismo para ellos y a qué los compromete. Utilizando la libre indagación, el poder de la ciencia y la imaginación creativa para la promoción de la paz, y al servicio de la compasión, tenemos confianza de poseer los medios adecuados para resolver los problemas que nos agobian. Llamamos a todos los que comparten esta convicción a asociarse con nosotros en este esfuerzo.

IHEU Congreso 2002

Mwaka 1952 katika mkutano wa kwanza wa Mjumuiko wa IHEU (World Humanist Congress) wa watu wanaofuata na kuishi falsafa ya Ubinadamu – Humanists, Waanzilishi walikubaliana tamko la misingi ya falsafa hiyo kwa wakati wa sasa (modern times).
Waliliita tamko hilo “Azimio la Amsterdam”. Azimio Amsterdam 1952 lilitokana na mazingira ya wakati wake. Mfano ilikuwa ni kipindi cha mvutano wa nguvu za kisiasa kati ya mataifa makubwa, na wakati wa “vita baridi”. Azimio lilisema Wanaofuata falsafa ya Ubinadamu wana uhakika kwamba migogoro ya wakati huo itapita, utulivu utarejea.

Na kama ilivyo desturi ya falsafa ya Ubinadamu – Ni “rafiki” kwa mabadiliko (Zamadamu) na “adui” kwa imani ng’ang’anizi – kukataa mabadiliko kwa dhana zilizopitwa na wakati – Azimio Amsterdam 1952 lilifanyiwa mabadiliko mwaka 2002. Katika kuazimisha miaka 50 ya umoja wa IHEU, Mjumuiko na Mkutano (World humanist Congress) ulifanyika tena kulekule Uholanzi ambapo, kwa kauli moja ulipitisha tamko lililoitwa “Azimio la Amsterdam 2002”.
Kufuatia hilo, Azimio lililofanyiwa mabadiliko ya (kwenda na) wakati lilipitishwa kwa kauli moja na Mkutano Mkuu (General Assembly) wa IHEU, na hivyo kuwa kauli (mpya) ya mwongozo inayoielezea falsafa ya Ubinadamu (kwa wakati huu).

Azimio la Amsterdam 2002

Ubinadamu ni Falsafa na mfumo wa maisha uliotokana na desturi ya Fikra-huru ambayo kwa nyakati tofauti katika historia ya Mwanadamu imeweza kuwatia hamasa wana-fikra mawazo wakubwa mbalimbali mashuhuri, wana-sanaa wabunifu, na hata kuwezesha kuibuka kwa sayansi kwenyewe.

Misingi ya falsafa ya Ubinadamu kwa wakati wa sasa ni ifuatayo:-

1. Ubinadamu – ni Maadili (Uadilifu).Unatamka wazi kuthibitisha Utu wa Mtu kwa haki zake zote za kuzaliwa binadamu na katika mazingira ya uhuru mpana inavyowezekana, ikienda sambamba na kuzingatia haki za wengine pia. Wanaoikubali na kufuata falsafa ya Ubinadamu wana wajibu wa kuwajali binadamu wote (Utu wema), hata wale wa vizazi vijavyo. Wana Ubinadamu wanamini kuwa maadili ni mojawapo ya hulka ya binadamu (katika ubinadamu wake) kwa asili yake, ikitokana na uelewa, na kujali wengine, na haihitaji (msukumo wa) nguvu nyingine (yoyote) nje ya Binadamu.

2. Ubinadamu ni falsafa ya Mantiki – Urazini. Inataka sayansi itumike kwa manufaa, si kwa madhala, kubomoa.Wana Ubinadamu wanaamini kuwa majibu na suluhisho kwa matatizo ya duniani yapo ndani ya (uwezo wa) akili na fikra za Binadamu na hatua za matendo yao katika kutatua matatizo hayo, na siyo kusubiri maamuzi (kudra) ya Mungu au Miungu. Ubinadamu unapendekeza zitumike njia za kisayansi na fikra-huru katika kuyaangalia matatizo ya ustawi wa jamii. Lakini pia wanaamini kuwa utumikaji wa sayansi na tekinolojia uenende ndani ya maadili ya kibinadamu. Sayansi inatupa nyenzo lakini maadili (ya binadamu – Ubinadamu) lazima yaelekeze hatma.

3. Ubinadamu unaunga mkono demokrasia na haki za binadamu. Ubinadamu unalenga kuona maendeleo kamilifu ya hali ya juu kabisa kadiri iwezekanavyo kwa kila binadamu. Inatambua kuwa demokrasia na maendeleo ya binadamu ni suala la haki. Kwamba kanuni za misingi ya demokrasia na haki za binadamu zinaweza zikatumika (zikatekelezeka) katika mahusiano mengi ya binadamu kati yao na si tu kuwa njia za serikali pekee.

4. Ubinadamu unasisitiza kuwa uhuru wa mtu binafsi lazima uendane na wajibu wa kijamii.
Ubinadamu, kwa ujasiri unathubutu kuijenga dunia kwa wazo la Mtu-huru mwenye wajibu kwa jamii (Mjasiria-Maadili), na inatambua utegemezi wetu na wajibu kwa mazingira yetu asilia. Ubinadamu-Utu ni falsafa na mfumo wa maisha ambao si wa imani ng’ang’anizi na wala haina kitabu kitakatifu (msaafu) cha kushinikiza kwa wanaoikubali na kuifuata, au yeyote mwingineyo. Hivyo ina nia na dhamira kuona kunakuwepo elimu huru isiyo na kasumba (ya kuaminishwa, kusadikishwa kwa kuimbishwa au kukaririshwa tu bila kueleweshwa au kukatazwa kuuliza maswali).

5. Ubinadamu ni jibu kwa hitaji lililoenea la kutaka kuwepo na mbadala wa mafundisho ya imani za dini, yasiyokubali mabadiliko kwa ukweli mpya wala udadisi wa kuuliza maswali. Dini kubwa duniani zinadai zinaongozwa na maono yaliyosimikwa ukweli kwa wakati wote, na nyingi zinataka kushinikiza mitazamo yao kwa binadamu wote popote. Ubinadamu yenyewe inatambua kuwa Elimu – Ufahamu wa uhakika juu ya dunia na juu yetu sisi binadamu inatokana na kuendelea kwetu bila kikomo na zoezi lisilokwisha la mchakato wa kusaili – yaani kuangalia kiuchunguzi, kupima, na kuangalia tena kwa marudio (kwa jicho jipya) yale ya kabla.

6. Dhana ya Ubinadamu inathamini ubunifu wa kisanaa na mawazo, uwezekano wa fikra mpya kwa kuwaza nje ya mazoea na inatambua nguvu ya hamasa ya ushawishi iliyopo ndani ya sanaa. Ubinadamu unatambua na kuukubali umuhimu wa fasihi ya maandishi, ya muziki, ya sanaa-picha, na ya jukwaani kwa maendeleo binafsi ya msanii katika kukidhi matakwa na matamanio yake mwenyewe na ya wengineo pia.

7. Ubinadamu ni mfumo wa fikra na maisha wenye lengo la kufikia matarajio ya juu kabisa iwezekanavyo ya mahitaji na ndoto kwa uwezo wa mtu, kwa njia ya malezi na kuishi kwa maadili (utu wema) na ubunifu, Uadilifu (ujasiria-maadili hata bila dini au nje ya dini) ikionyesha kuwa kanuni za Mantiki – Urazini ni njia ya kutumika katika kushughulikia (kukabiliana na) changamoto za wakati wetu. Ubinadamu waweza kuwa ni mfumo wa maisha kwa mtu yeyote popote duniani.

Jukumu letu la msingi ni kuwafanya binadamu popote duniani waelewe kwa lugha rahisi mfumo wa maisha wa falsafa ya Ubinadamu, yamaanisha nini kwao na yawaomba wote popote wafanye nini. Kwa kutumia njia ya udadisi na utafiti-huru, uwezo wa maarifa ya sayansi na ubunifu kuwaza mbadala nje ya mazoea katika kueneza amani na huduma ya kujali shida za wengine, Tuna uhakika kuwa tuna nyenzo ya kutatua matatizo yanayotukabili sisi sote. Tunawaomba wote wanaokubaliana na kuvutiwa na haya kujiunga nasi katika juhudi za harakati hizi.

Mjumuiko-Mkutano (Congress) wa IHEU wa Wana Ubinadamu (utu-wema) 2002.

Noong 1952, sa Unang Kongreso ng mga Humanista sa Amsterdam, Netherlands, napagsang­ayunan ng mga bumbuo sa IHEU (International Humanist and Ethical Union) ang mga mahahalagang paniniwala ng humanismo. Ito ay na tinawag na “Amsterdam Declaration”. Ang Deklarasyon sa Amsterdam ng 1952 ay bunga ng ng mga pangyayari ng panahong iyon; halimbawa, dahil ito ay nakataon nuong panahon ng mga makapangyarihang bansa at Cold War, iginiit nito na ang mga humanista ay mapapagtagumpayan ang krisis na hinaharap ng mundo.

Akma sa kararakan ng humanismo ­ kaibigan ng ebolusyon, kalaban ng kahit anong doktrina ­ ang pahayag na ito ay inupdate noong 2002, nuong ika­50 na taong anibersaryo ng World Humanist Congress. Nagpulong muli sa Netherlands ang IHEU, kung saan nagkaisa ang liderato na ipasa ang “Amsterdam Declaration 2002”, na lubos namang sinang­ayunan ng pangkalahatang pagtitipon ng mga miyembro ng IHEU, at sa gayo’y naging opisyal pahayag ng mga prinsipyo ng Pandaigdigang Humanismo.

Ang Amsterdam Declaration ng Taong 2002:

Ang Humanismo ay bunga ng isang mahabang tradisyon ng malayang pag­iisip na pumukaw sa maraming dakilang alagad ng pilosopiya, sining, at agham.

Ito ang mga mahahalagang prinsipyo ng modernong humanismo;

1. Ang humanismo ay maka etiko. Pinagtitibay nito ang halaga, dignidad at pagsasarili ng bawat tao at ang karapatan ng bawat tao sa pinakamalayang kalayaan na rumerespeto rin sa karapatan ng ibang tao. Ang mga humanista ay may tungkulin na alagaan ang bawat isa, kasama na rin ang mga susunod na henerasyon. Ang mga humanista ay naniniwala na ang moralidad ay parte ng ating pagkatao, na naka­base sa pag­iintidi at pag­aalala sa iba, ng walang hinihinging kapalit.

2. Ang humanismo ay makatwiran. Ninanais nito na gamitin ang agham para makatulong, hindi makapanakit. Ang mga humanista ay naniniwala na ang sagot sa mga problema ng mundo ay matatamo lamang sa pag­iisip at aksyon ng tao, hindi ng banal na interbensyon. Ang humanismo ay nagsusulong sa paggamit ng agham na paraan at malayang pagtatanong para masolusyonan ang mga problema ng sangkatauhan. Pero ang mga humanista ay naniniwala rin na ang paggamit ng agham at teknoholiya ay kailangang mabalanse ng pagiging makatao. Agham ang magbibigay sa atin ng solusyon, ngunit kailangan itong ibase sa kahalagahan ng tao.

3. Ang humanismo ay maigting na tagasuporta ng demokrasya at karapatang pantao. Nais ng mga humanista na matamo ng sangkatauhan ang pinakamataas na lebel ng pag­unlad, at kasama dito ang personal na pag­unlad, na karapatan ng bawat tao at kaya lamang matamo sa ilalim ng demokratikong pamumuhay. Ang mga prinsipyo ng demokrasya at karapatang pantao ay magagamit din sa bawat relasyon ng mga tao at di lamang para sa gobyerno.

4. Iginigiit ng humanismo na ang mga personal na kalayaan ay dapat kabigkis ng responsibilidad sa lipunan. Layon ng humanismo na bumuo ng isang mundong nakabase sa isang malayang taong responsable sa lipunan, na alam na nakadepende tayo at ang ating responsibilidad sa natural na mundo. Ang humanismo ay ayon sa malayang pag­iisip, hindi nagpapataw ng kredo sa mga taga sunod nito ­ at dahil dito ang humanismo ay nakatuon sa edukasyon na walang halong indoktrinasyon.

5. Ang humanismo ay isang sagot sa pangangailangan ng alternatibo sa relihiyong dogmatiko. Ayon sa mga malalaking relihiyon sa mundo, ang kanilang paniniwala ay nakabase sa mga rebelasyon na panghabang panahon, at marami sa mga relihiyong ito ay naglalayong ipataw ang kanilang mga paniniwala sa lahat ng tao sa mundo. Kinikilala ng humanismo na ang tamang paniniwala sa mundo at sa lahat ng tao ay bunga ng proseso ng pagmamasid, pagsusuri, at rebisyon.

6. Ang humanismo ay nagbibigay importansya sa pagkamalikhain at imahinasyon. Kinikilala din nito ang kapangyarihan ng sining na makapagpabago at makapagpabuti sa tao. Pinagtitibay din na humanismo ang kahalagahan ng literatura, musika, sining biswal, sayaw, arte, at disenyo para sa pansariling pag­unlad at katuparan ng pangarap ng bawat isa.

7. Ang humanismo ay isang pagtingin sa buhay kung saan ginugusto ng bawat tao ang pinakamaataas na pakiramdam ng katuparan sa lahat ng aspeto ng kanyang buhay, sa pamamagitan ng paglinang sa etikal na pamumuhay at makatwirang paraan upang masolusyonan ang mga hamon ng hinaharap ng sangkatauhan sa ating panahon. Ang humanismo ay maaring maging paraan ng pamumuhay ng bawat tao, nasaan man siya.

Ang ating pangunahing tungkulin ay mabigyan ng kamalayan ang mga tao sa pinakasimpleng ibig sabihin ng humanismo at kung ano ang magagawa nito. Sa pamamagitan ng paggamit ng malayang pagtatanong, kapangyarihan ng agham, at malikhaing imahinasyon, para sa pagsulong ng kapayapaan at kabutihan ng mundo, kami ay naniniwala na tayo ay may paraan para masolusyunan ang mga problema na hinaharap ng sangkatauhan.

IHEU Kongreso 2002

اردو']1952میں پہلی عالمی انسان دوست کانگریس میں عالمی انسان دوست اور اخلاقی اتحاد کے بانیوں نے جدیدانسان دوستی کے بنیادی اصولوں پر مبنی ایک متفقہ بیان جاری کیا جسے انہوں نے ایمسٹرڈیم اعلامیہ کا نام دیا۔1952 کا ایمسٹرڈیم اعلامیہ اپنے وقت کا بچہ تھا۔مثال کے طور پر اسے عالمی طاقتوں کی سیاسی کشمکش اور سرد جنگ کے تناظر میں رکھا گیا اوراس بات پر زور دیا گیا کہ انسان دوست پراعتماد ہیں کہ حالیہ بحران پر قابو پایا جا سکتا ہے۔انسان دوستی کی نوعیت پر موزوں سمجھتے ہوئے 2002 میں یہ تازہ بیان جاری ہوا کہ ’’انسان دوستی محبت برائے ارتقاء اور نفرت برائے عقیدہ ہے‘‘۔
پچاسویں سالانہ عالمی انسان دوست کانگریس 2002 میں ایک بار پھرہالینڈ میں منعقد ہوئی جس میں متفقہ طور پر ایک قرارداد منظور ہوئی جسے 2002 کا ایمسٹرڈیم اعلامیہ کہا جاتا ہے۔2002 میں عالمی کانگریس کے ایمسٹرڈیم اعلامیہ کے بعد اس تجدید شدہ اعلامیہ کو’’ عالمی انسان دوست اور اخلاقی اتحاد‘‘ کی جنرل اسمبلی میں متفقہ طور پر ’ بحیثیت’عالمی انسان دوستی
کی سرکاری وضاحت‘‘ اپنا لیا گیاتھا۔

ایمسٹرڈیم اعلامیہ 2002
انسان دوستی حریت فکر کی طویل روایت کا نتیجہ ہے جس نے دنیا کے عظیم مفکروں اور تخلیق کاروں اور سائنس کی حوصلہ افزائی کی۔جدید انسان دوستی کے بنیادی اصول درجِ ذیل ہیں۔

1 ۔انسان دوستی اخلاقی ہے۔یہ فرد کی قابلیت ،وقار اور خودمختاری اور ہر انسان کے عظیم تر حتی الامکان حقِ آزادی، جو دوسروں کے حقوق سے ہم آہنگ ہو ،کی تو ثیق کرتی ہے۔انسان دوستوں کا یہ فرض ہے کہ پوری انسانیت بشمول مستقبل کی نسلوں کی ہمدردانہ نگہداشت کریں۔انسان دوستوں کا یقین ہے کہ اخلاقیات فطرت انسانی کا اندرونی حصہ ہے جس کی بنیاد دوسروں سے تعلق اور تفہیم پر ہے جسے کسی خارجی منظوری کی ضرورت نہیں ہے۔

2۔انسان دوستی تعقلی ہے۔یہ سائنس کے تخریبی کے بجائے تعمیری استعمال کی طلب گار ہے۔انسان دوست یہ یقین رکھتے ہیں کہ دنیا کے مسائل کا حل،مداخلت ایزدی کی بجائے انسانی فکر اور عمل میں موجود ہے۔انسان دوستی انسانی بہبود کے لئے سائنسی طریقہ کار اور آزادانہ استفسار کی وکالت کرتی ہے۔البتہ انسان دوست یہ یقین رکھتے ہیں کہ سائنس اور ٹیکنالوجی کے استعمال میں انسانی اقدارکا امتزاج نہایت ضروری ہے۔سائنس ہمیں طریقہ کار دیتی ہے مگر انجام کار انسانی اقدار کے تحت ہونا چاہئیے۔

3 ۔انسان دوستی جمہوریت اور انسانی حقوق کی معاون ہے۔انسان دوستی کا مقصد ہر انسان کی ممکنہ حد تک مکمل ترقی ہے۔یہ جمہوریت اور انسانی ترقی کو حق کا معاملہ سمجھتی ہے۔جمہوریت اور انسانی حقوق کے اصول ہر انسانی تعلق پر لاگو ہوتے ہیں اور یہ کسی طرزِحکومت سے مشروط نہیں ہیں۔

4 ۔انسان دوستی اصرار کرتی ہے کہ شخصی آزادی اور سماجی ذمہ داری کو اکٹھا رکھا جائے۔انسان دوستی اس خیال پر عزم رکھتی ہے کہ ا یسی دنیا تعمیر کی جائے جس میں فرد آزاد ہو مگر معاشرے کوجواب دہ ہواور قدرتی دنیا پر ہمارے انحصار کی ذمہ داری کو پہچانتا ہو۔انسان دوستی غیراذعانی ہے یہ اپنے سے منسلک افرادپر کوئی عقیدہ نافذ نہیں کرتی ہے۔لہذا یہ،عقائد کی تلقین کے بغیر، آزاد تعلیم کے لئے وقف ہے۔

5 ۔انسان دوستی مذہبی عقیدے کے متبادل ایک وسیع طلب کا نتیجہ ہے۔دنیا کے بڑے مذاہب کا دعوی ہے کہ ان کی بنیاد ناقابلِ تبدیل ابدی انکشافات پر ہے ،ان میں اکثر اپنا نظریہ پوری انسانیت پر ٹھونسنا چاہتے ہیں۔انسان دوستی اس بات کو تسلیم کرتی ہے کہ ہمارے اور دنیا کے متعلق قابل اعتبار علم ،مسلسل مشاہدے،قدر پیمائی اور نظر ثانی کے عمل سے ظہور میں آتا ہے۔

6 ۔انسان دوستی فنّی تخلیق اور تخیل کو قدر کی نگاہ سے دیکھتی ہے اور فن کی کایا پلٹنے کی طاقت کو تسلیم کرتی ہے۔انسان دوستی ادب،موسیقی،بصری اورفنون تمثیلہ کی اہمیت کو ذاتی نشوونما اور تکمیل کے لئے تسلیم کرتی ہے۔

7 ۔انسان دوستی وہ موقف حیات ہے جس کا مقصداخلاقی اور تخلیقی اقدار کی حتی الامکان آبیاری کے ذریعے تکمیل ہے اور
اپنے وقت کی رکاوٹوں سے اخلاقی اور تعقلی ذرائع کے ساتھ نبرد آزما ہونا ہے ۔

ہمارا بنیادی فرض ہے کہ بنی نوع انسان کوآسان ترین شرائط پر آگہی دی جائے کہ ان کے لئے انسان دوستی کے معانی اور تقاضے کیا ہیں۔امن کو ہمدردی کی خدمت میں آگے بڑھانے کے لئے آزادانہ تحقیق،سائنس اورتخلیقی تخیل کو استعمال میں لاسکتے ہیں۔ہمیں اعتماد ہے کہ ہمارے پاس، درپیش مسائل کے حل کے لئے وسائل موجود ہیں۔ہم ان سب لوگوں کو بلاتے ہیں جو اس بات پر یقینِ کامل رکھتے ہیں کہ اس کوشش میں ہمارا ساتھ دیں۔