Η ψήφος στο σουρεαλιστικό δημοψήφισμα της Κυριακής δυστυχώς δεν μπορεί να βγάλει μαγικές λύσεις: μας επιτρέπει να σπρώξουμε τη χώρα είτε προς λιτότητα εντός ευρωσυστήματος, είτε προς λιτότητα εκτός ευρωσυστήματος (αυτό που ο Αρίστος λέει λιτότητα με συμμάχους, ή λιτότητα χωρίς συμμάχους).* Χωρίς βεβαιότητες, το ΝΑΙ θα είναι μια σπρωξιά προς το πρώτο· το ΟΧΙ, μια σπρωξιά προς το δεύτερο. Θα ψηφίσω ΝΑΙ για τρεις λόγους:

1. Το χειρότερο σενάριο της λιτότητας εντός ευρωσυστήματος το ξέρουμε. Είναι πολύ κακό, αλλά σίγουρα πιο ανεκτό από το χειρότερο σενάριο της λιτότητας εκτός ευρωσυστήματος, που είναι απόλυτη καταστροφή, ειδικά για τους πιο αδύναμους. (Το ανεκτό σενάριο της λιτότητας εκτός ευρωσυστήματος απαιτεί νόρμες, πολιτικό προσωπικό, δημόσια διοίκηση και θεσμούς που δεν έχουμε σήμερα)

2. Η λιτότητα εντός ευρωσυστήματος είναι επιλογή αναστρέψιμη σε έναν εκλογικό κύκλο. Αν τα πράγματα πάνε πολύ άσχημα, αυτός δύσκολα θα υπερβαίνει τα 2 χρόνια. Η λιτότητα εκτός ευρωσυστήματος είναι επιλογή δύσκολα αναστρέψιμη· μπορεί να οδηγήσει σε έξοδο από την ΕΕ, δεσμεύοντας και μελλοντικούς ψηφοφόρους.

3. Τα δικά μας κακά μπορούμε να τα διορθώσουμε πιο εύκολα μέσα στην Ευρώπη. Τα κακά της Ευρώπης μπορούμε να τα διορθώσουμε μόνο με αργά βήματα, αλλαγές πολιτικών συσχετισμών, συμμαχίες και προσαρμογές σε μικρές και μεγάλες κρίσεις. Δεν υπάρχει για εμάς μεγαλύτερη τραγωδία από “μια καλύτερη Ευρώπη” που θα έρθει ταχύτερα σαν προσαρμογή στην αποτυχία, την απομόνωση και την πιθανή έξοδο της Ελλάδας.

Σε όσους δεν έχουν ακόμα αποφασίσει και σε αυτούς που κλίνουν προς το ΟΧΙ προτείνω, με πολύ σεβασμό, πολλή σκέψη. Πρέπει να σκεφτούμε καλά τι εντολή δίνουμε με την ψήφο μας και πώς η εντολή αυτή θα γίνει αντιληπτή μέσα και έξω από τη χώρα. Αυτή η ψήφος μπορεί να καθορίσει όχι μόνο το δικό μας αύριο αλλά και το πώς θα μας κρίνουν οι επόμενες γενιές.

* Δεν πείθομαι ότι υπάρχει σήμερα σοβαρή πιθανότητα καλύτερης λύσης εντός ευρωσυστήματος. Με τη χώρα σε οριακή κατάσταση και τις αγορές να αντιδρούν μάλλον χλιαρά μέχρι σήμερα στο δράμα της διαπραγμάτευσης, το ΟΧΙ λογικά ενισχύει περισσότερο την θέση όσων προτιμούν την Ελλάδα εκτός ευρώ, παρά τη διαπραγματευτική θέση της ελληνικής κυβέρνησης (που επιπλέον θα έχει και μικρότερα περιθώρια υποχώρησης, πόσο μάλλον υλοποίησης μιας συμφωνίας με όρους χειρότερους από αυτούς που θα έχουν απορριφθεί σε δημοψήφισμα λίγες μέρες πριν). Ακόμα κι αν δούμε αναταραχή στις αγορές, πιο πιθανή βλέπω μια κίνηση της Ευρωζώνης για να πείσει ότι δεν φοβάται έξοδο της Ελλάδας, παρά την προσφορά μιας καλύτερης συμφωνίας.

Αφορμή για τα παρακάτω είναι φυσικά το προχθεσινό ατελέσφορο “ελληνικό” Eurogroup, του οποίου το μη-αποτέλεσμα παρατείνει αναγκαστικά για τουλάχιστον δύο ακόμα εβδομάδες Το Θαύμα Των Αστείρευτων Ταμειακών Διαθεσίμων.

Ομολογώ ότι όταν πρωτοδιάβασα το ποστ του talou η αντίδρασή μου ήταν στην καλύτερη περίπτωση συγκαταβατική. Κάτι στο στυλ, “it’s the T-bills, comrade”, έντοκα, γιου νόου έντοκα;

(more…)

Ο Λεβ πρέπει να έχει παίξει στο μυαλό του τον ημιτελικό του Ντέρμπαν πολλές φορές. Εκεί, η Ισπανία είχε αποδειχτεί τοίχος για την μέχρι τότε καταιγιστική ομάδα του. Το τίκι-τάκα των Τσάβι, Ινιέστα, Αλόνσο και Μπουσκέτς την είχε αναγκάσει να αμύνεται διαρκώς, πιο πίσω απ’ ότι συνήθως, εκτός σχήματος και χωρίς περιθώρια να ξεδιπλώσει την τρομερή της κόντρα. Ο Σβάινι και οι χλωροπόδαροι Κεντίρα και Εζίλ είχαν βρει τα σκούρα ανάμεσα στα απίθανα μικρά ανθρωπάκια του Αλέκου Θεοφιλόπουλου (πού ήταν αυτός φέτος;;). Θα έχει φανταστεί ο Λεβ πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να ήταν τα πράγματα αν είχε σ’ εκείνο το ματς το Μίλερ, αλλά δεν μπορεί παρά να ξανάπαιζε και την επιλογή του αντικαταστάτη του. Τότε είχε να διαλέξει ανάμεσα στον πιτσιρικά Τόνι Κρόος και στον έμπειρο και πιο συνηθισμένο στην πτέρυγα, Πιοτρ Τροχόφσκι. Πήγε με τον δεύτερο, που δεν ακούμπησε. Έβαλε τον Κρόος με το ματς ακόμα στο 0-0, αλλά με τους χαφ του ήδη σκασμένους και την Ισπανία να σφίγγει τη θηλιά.

Στο Ματς του φετινού Euro, τον ημιτελικό με την Ιταλία του Πραντέλι, το δίλημμα ήταν πάλι εκεί. Τις προηγούμενες μέρες ο Λεβ δήλωνε ότι η Γερμανία δεν θα άφηνε τους Ιταλούς να της μάθουν μπάλα, να επιβάλουν το παιχνίδι τους. Πολλοί διάβασαν δήλωση πίστης στο σύστημα της Νατσιοναλμανσαφτ. Ήταν το ακριβώς αντίθετο. Ο Λεβ ετοιμαζόταν να αλλάξει σχήμα, νομίζω για πρώτη φορά στην καριέρα του σαν εκλέκτορας της Γερμανίας, μεσούσης μεγάλης διοργάνωσης. Ο Κροος δεν ήταν πια ο μικρός της Ν. Αφρικής, αλλά σχεδόν εστεμμένος διάδοχος του Σβάινι — κατά πολλούς καλύτερός του. Και είχε έρθει η ώρα να παίξει το what-if, ένα ματς νωρίτερα απ’ ότι το υπολόγιζε, αλλά με ομάδα που, όπως και η Ισπανία, επιδιώκει την αριθμητική υπεροχή στο κέντρο. Ο Λεβ πήρε τον άξονα, κυριάρχησε απόλυτα στο πρώτο εικοσάλεπτο, μεγάλωσε τη γηπεδική του υπεροχή στο β’, αλλά έχασε και πήγε σπίτι του. Αυτή τη φορά με περισσότερα δάκρυα και λιγότερους επαίνους. Και με πικρή ειρωνία ότι τα γκολ των Ιταλών προήλθαν από την πτέρυγα που είχε αφήσει περισσότερο εκτεθειμένη. Αν υπήρξε καλή τύχη στη Βαρσοβία, πήγε με εκείνον που δεν φοβήθηκε να παίξει τη δική του μουσική.

Κι έτσι στον τελικό φτάνουν δύο ομάδες που ρίχνουν, η καθεμιά με τον τρόπο της, το βάρος στο κέντρο, και κυρίως στον άξονα. Στηριζόμενες σε παίκτες που, δημιουργικοί ή όχι, ξέρουν να κρατούν και να πασάρουν καλά τη μπάλα και κινούνται μη συμβατικά. Είναι μια σημαντική αλλαγή σε σχέση με αυτά που είδαμε στη Ν. Αφρική και ίσως ένα ακόμα σημάδι επικράτησης των στοιχείων που καθιέρωσε στο παιχνίδι η Μπάρσα του Πεπ Γκουαρντιόλα και που — ειρωνία, πάλι — δουλεύουν εδώ και αρκετό καιρό και οι Γερμανοί, κυρίως στις μικρές τους εθνικές.

Μένει να δούμε πόσο καθοριστική θα αποδειχτεί αυτή η ζώνη του γηπέδου στην εξέλιξη του τελικού. Στο ματς των ομίλων ήταν απόλυτα, με τα δυο γκολ να έρχονται από ενέργειες στον άξονα. Αυτή τη φορά μπορεί να δούμε κάτι διαφορετικό. Κάπου στο Κίεβο, αυτή την ώρα, ο Αντόνιο Κασάνο ονειρεύεται σφήνες στην πλάτη του Τζόρντι Άλμπα.

Ίσως, αν βάλουμε πλάι-πλάι το προ δεκαετίας ματς Άγγλων και Σουηδών στην Ιαπωνία με το χτεσινό, να δούμε μια εξήγηση γιατί βαρεθήκαμε ήδη το Seven Nation Army στο φετινό Γιούρο: καλές επιθέσεις, πιο κάθετο και μαζί πιο απλωμένο ποδόσφαιρο, ναι. Αλλά και άμυνες σλάπστικ. Μέσα στον ενθουσιασμό για τις συνεχείς ανατροπές και το χάι ντράμα του Κιέβου, φανταζόμουν το Λάγκερμπακ και το Σβεν να κλαίνε αγκαλιά σε κάποιο παρακμιακό μπαράκι με ασπρόμαυρη τιβί.

Αλλά η μεγάλη ιστορία χτες βγήκε από τον κατακλυσμό του Ντόνετσκ και είναι ότι η Γαλλία, μετά από 6 χρόνια, ξαναβρίσκει σφυγμό στη μεγάλη σκηνή — με τη γενιά-υπό-σκιά να μοιάζει επιτέλους έτοιμη να πάρει τα πράγματα στα χέρια της: Μπενζεμά, Νασρί, Μπεν Αρφά και ο κάποτε εκκολαπτόμενος σούπερσταρ, Ζερεμί Μενέζ. Λ’εσπουάρ μερ αν ντερνιέ, Δήμητρα.

Απόψε αρχίζουν οι μπέλλες: τέσσερα βράδια, τέσσερα θρίλερ. Προβλέψεις ανά όμιλο:

[Α] Ρωσία-Πολωνία: Είπαμε, λ’εσπουάρ μερ αν ντερνιέ, αλλά θα χάσουμε αρκετούς φίλους αν πετάξουμε έξω αυτή τη Ρωσία. Είναι σαφώς η πιο δυνατή ομάδα του ομίλου, παίζει ωραία μπάλα και προβλέπω πορεία τουλάχιστον ανάλογη του ’08, έστω κι αν τα πνευμόνια του Αρσάβιν δεν αντέχουν το ίδιο. Περιμένω την Ελλάδα πιο συγκεντρωμένη στο ξεκίνημα (και θυσία ο καημένος ο Χολέμπας, μάλλον σε ρόλο Ιφιγένειας). Και να αποφύγουμε όμως το γρήγορο γκολ, κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ρισκάρουμε τη ρωσική κόντρα — και τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Στο άλλο ματς βλέπω Πολωνία, που μετά την παραλίγο καταστροφική πρεμιέρα έπαιξε ωραία μπάλα με τους Ρώσους. Η Τσεχία δεν μου φαίνεται ομάδα που μπορεί να πάρει αποτέλεσμα αμυνόμενη και ειδικά αμυνόμενη απέναντι στο τρίο της Ντόρτμουντ. Αν παίξει ο Ροζίτσκι και είναι υγιής, το ματς θα έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

[Β] Γερμανία-Πορτογαλία: κι εδώ υπάρχει μια ελπίδα που πεθαίνει τελευταία, αλλά να θες +2 με την Πορτογαλία (έστω κι αν δεν είναι η Πορτογαλία-μπετόν της Ν. Αφρικής) και ταυτόχρονα αποτέλεσμα στο άλλο ματς, δεν είναι ακριβώς η θέση που ονειρευόσουν να βρίσκεσαι ως φιναλίστ του μουντιάλ. Οι Γερμανοί, που δεν είναι ακόμα και με τα δυο πόδια στους 8, πες πως κερδίζουν. Εσύ; Κρατάω το obit για τη Δευτέρα, μαζί με την κριτική για την κάπως γερμανικότερη Γερμανία του ’12.

[Γ] Ισπανία-Κροατία: η παρουσία τριών PIIGS, των Κροατών και του Τραπ, με φόντο το αλήστου μνήμης 2-2 του Οπόρτο το ’04, εγγυάται τρομερό ψικοντράμα. Αν το έκαναν οι Σκανδιναβοί, γιατί να μην το κάνουν κι αυτοί; Νομίζω ότι δεν θα το κάνουν, αλλά θα μιλήσει το Άιρις πράιντ. Όπως και να ‘χει δεν θα παίξει χαιρεκακία εδώ στο RT. Η Ιταλία του Πραντέλλι μου αρέσει πολύ κι αν καταφέρει να βγει ζωντανή από το θρίλερ της Δευτέρας πάει φουλ για τετράδα με τις ευλογίες της σύνταξης.

[Δ] Γαλλία-Αγγλία: Οι Γάλλοι πολύ δύσκολα θα τα σκατώσουν τώρα. Οι Άγγλοι, renowned experts at snatching defeat from the jaws of victory, αυτή τη φορά θα χρειαστεί να αντέξουν μόνο την πίεση της εξέδρας. Δεν τους βαραίνουν οι τρελές προσδοκίες των tabloids, δεν τους τρομάζει η ανύπαρκτη ποιότητα των Ουκρανών.

Εντιμότατοι φίλοι μου.

Δέχομαι με ιδιέτερη χαρά και προφόντα σοντισφατσιόνε την μεγάλη τιμή του καρίσσιμο Τζώρτζιο να με ανασύρει από το χρονοντούλαπο ντελλα Στόρια, κι έκκολο νάμαι πάλι εδώ σε τούτο το ζεστό ανγκολίνο ντελ τσιμπερσπάτσιο, για να μοιραστώ μαζί σας τις μεγάλες στιγμές και συνγκινήσεις του Έουρο 2012 Ουκραΐνα-Πολόνια, και να σας εξηγώ με κάθε λεπτομέρεια την στρατετζία και την τάττικα του κομμισσάριο τέκνικο ιταλιάνο Τσέζαρε Πραντέλλι.

Καταλαβαίνετε βέβαια καλά πως από την ούλτιμα βόλτα που ήμασταν μαζί τα πράγματα έχουν αλλάξει ραντικαλμέντε. Γιατί εσείς, δυστυχώς επτωχεύσατε, και προσπέσατε στην Καντσελλιέρα Μέρκελ για βοήθεια, κι αυτή βέβαια σας έχει κάνει τη ζωή μπιτσυκλέττα.

Κι εγώ με τη σειρά μου έζησα το δικό μου φαλλιμέντο περσονάλε, και δεν είμαι πια εκείνο το mostro di fortezza και φόβητρο κάθε αββερσάριου που τούττι εσείς τόσο αγαπήσατε, μα σολαμέντε ένας ξωμάχος της μπάλλας και μια curiosità των γηπέδων, όπως ο Μασσίστας και ο Κουταλιανός. Και πρόσφατα αποχαιρέτησα με δάκρυα στα μάτια το Μιλανέλλο, και είπα στη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, θα σας πάρω να φύγουμε σ´άλλη γη σ´άλλα μέρη, που κανέναν δεν ξέρουμε και κανείς πια δεν μας ξέρει.

Έτσι λοιπόν δεν σας στέλνω την ανταπόκριζη μέσα από τ´αποδυτήρια της σκουάντρα ατσούρα, μα από την αναπαυτική πολτρόνα σαλονιού στην πατρική μου κάζα Γκατούζο, όπου προχτές και πάλι παρεβρέθηκα για να δει η μαμά τα εγγόνια της κι όλοι οι άλλοι την γκιγκαντέσκα παρτίτα Ιτάλια κόντρο Σπάνια. Κι όπου φυσικά όσα χρόνια κι αν περάσαν κάποια πράγματα δεν άλλαξαν, όπως ότι ο Πατέρας τσακώνεται διαρκώς με τον τσίο Κορνέλιο, και ανεβάζει μετά πίεζη, και η μαμά ανχώνεται. Με μόνη ντιφφερέντσα πως με τα όσα συννταρακτικα σας έχουνε συμβεί η πάρλα τους έχει πια συχνά να κάνει με την όμορφη πατρίδα σας, την Μπέλλα Γκρέτσια.

(more…)

Αγαπητέ οικοδεσπότη, θενκ γιου φορ δε ιντροντάκσιο.

Ξεκινάω κι εγώ συνοπτικά, following your lead (οι ευγένειες θα κοπούν στα νοκάουτ, ως συνήθως). Μπούλετ πόιντζ μετά τις πρώτες δυο ημέραι:

1. Εσύ αναγνώστη που βιάζεσαι να ξεγράψεις τους Ολλανδούς, think again. Χθες δεν τους έκατσε, αλλά διατηρούν τη συνοχή και την ποιότητα του προηγούμενου mundial. Ο Φαν Πέρσι δεν θα ξανακάνει τόσο κακό ματς. Ήδη έχει στηθεί σκηνικό μάχης για τις επόμενες αγωνιστικές του ομίλου.

2. Ναι, δεν άρεσαν οι Γερμανοί. Αλλά όπως έχει πει και ο σοφός τάδε, “άντε κέρδα τους” http://canadianviagras.com/. Η αρμάδα του Λεβ είναι για Το Γκαζόν το μέγα φαβορί τούτης εδώ της πολυαναμενόμενης διοργάνωσης.

Υγ: Παναγία μου, τι στόπερ είναι αυτός ο Χάμελζ;

3. Ακόμα τρέχει, κλείνει χώρους και μοιράζει παιχνίδι ο εικονιζόμενος Ντενίσοβ. Ο MVP των δυό πρώτων αγωνιστικώνε. Τι θες  να σου πω για τη Ρωσία; Τα είδες, σε εντυπωσίασε. Φαίνεται να τα έχουν όλα: ταχύτητα, ωριμότητα, βάθος, συνοχή, ταλέντο, τερματοφύλακα. Οι κάθετες του ροζίτσκι βέβαια τους άνοιγαν στα δύο. Ίδωμεν.

4. Κυριάκος Παπαδόπουλος: ΝΑΙ!

Χφρσσστ….φφσσστ…τσικ-τσικ. Ένα-δύο…

This here blog crawls back to life for yet another footie-fest! Εκτός από τα δικά μου τα βαρετά τα περιγραφικά, θα έχουμε και εκλεκτούς κοντριμπιτέρ: το ραψωδό του τίκι-τάκα, τροπαιούχο Ελβετιών και Αυστριών και θριαμβευτή της Νοτίου Αφρικής, Γκαζόν, το μαέστρο του μπλάκμπορντ, Πίχατσεκ (που ακόμα ψάχνει να αναλάβει ομάδα της Καφ ή της Κονκακάφ, έστω, για τα προκριματικά του μουντιάλ), ψήνω και το Ρίνο, που ως εκκολαπτόμενος αλενατόρε μπορεί να προσφέρει και κομεντάριο τέκνικο ντι άλτο λιβέλο στον Πραντέλλι. Η Δήμητρα αυτή τη φορά δεν ταξίδεψε, για λόγους ιδεολογικούς, λέει. Έχει ξενερώσει δε τόσο πολύ με τη Γαλλία από την εποχή του Ντομενέκ, που δεν έχει δώσει ούτε μια ευκαιρία στον καημένο το Λοράν.

Να μην τα πολυλογάω, αρχίσαμε καλά. Η Ελλαδάρα συνεκίνησε αλλά αποδεκατίστηκε, η Ζενίτ έκανε το ξεκίνημα που θα ήθελε ο Λεβ, κι αν ακόμα και στον όμιλο των χασμουρητών είδαμε χάι ντράμα, επτά γκολ και διαστήματα καλής μπάλας, φανταστείτε τι μπορεί να δούμε σήμερα.

Προγνωστικά μόλις τελειώσει η 1η αγωνιστική — θα’ναι κι αμαρτία να γκαντεμιάσω τα άλογα της αποψινής κούρσας.

Τι περιμένω να δω:

1. Αν η Οράνιε θα τολμήσει να παίξει ωραία μπάλα στον όμιλο του θανάτου. (πρόβλεψη: 270′ Ντε Γιονγκ)
2. Αν ο Μάριο Γκόμες θα καταφέρει να κρατήσει επιτέλους το ρόλο του βασικού στράικερ. (πρόβλεψη: ιτς α τόσσαπ, δώστε μου δυόμιση ώρες)
3. Αν η Ιταλία θα περάσει στους 8 παίζοντας και μπάλα. (πρόβλεψη: 270′ ελκυστικού rebranding)
4. Ποιό θα είναι το μαύρο άλογο της οκτάδας (πρόβλεψη: το είδαμε χτες)
5. Πώς θα αντέξουν οι Άγγλοι χωρίς παράλογα ψηλές προσδοκίες.
6. Τον Τραπ! Αν βρω κι αυτή την παλιά φανέλα του Πολ Μαγκράθ, θα την κάνω στολή του Γιούρο.
7. vardenafil 20mg

Ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο
οι πικραμένοι οπαδοί το ξέρουμε μόνο.

Ανεώχθησαν οι Ουρανοί
και ανελήφθη Ιώζεππ ο Πατήρ
καθεζόμενος εκ δεξιών του Νονού
και Μεγάλου Αρχιτέκτονος, Ιώχααν του Κατωλλανδίτου

Του δε κρισίμου λακτίσματος εποστρακισθέντος
η του Υιού Λίο καρδία Λίαν επικράνθη
και εκέκραξεν αυτώ, Ιώζεππ Ιώζεππ
λαμά σαβαχθανί

Κι ο Αη Κόραξ εν είδει περιστεράς
την των ποινών εσχάτη προθύμως καταλογίσας
κοπιάσας αλλ΄ ουκ ιάσας
εβεβαίου του Τέλους το ασφαλές

Εφονεύθη γαρ το Καλόν υπό μελαχρόων Θηρίωνε
Ντρογκμπά Υποσαχαρίου και Ραμίρεζ Υπεράτλαντος
Και ανεγεννήθη εκ τέφρας παιδίον παλαιόν
και το όνομα αυτού: Ελ Νίνιο Τόρρες

ό έστιν μεθερμηνευόμενον
εις την αρχαίαν Καταλανικήν
Εως-φόρος, ο Φέρων το Έως Εδώ
Και Μη Παρέκει

Ίνα πληρωθούν τα υπό Αχρείων Προφητών
καταρασθέντα τε και μηχανευθέντα
Γκούους του Σκαιού, Ζοσέ Παγκακίστου,
Ρωμάν δε έτι Δολιοτάτου και του Μαμμωνά θεράποντος.

Ειδικά αφιερωμένο στον Elias του buzz, κι ας απεχθάνεται τις επαγγελματικές αθλοπαιδειές. Να ευθυμήσομε λιγάκι, πριν τα μετεκλογικά δεινά.

Δερζ α φήλινγκ αϊγκέτ
γουέν αϊλούκ του δη Γουέστ:
Χέηβεν κεν γουέητ.

Tornarem A Vèncer.