ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ

Τον Γενάρη του 2009 ξεκίνησε μια μεγάλη προσπάθεια από συντρόφους και συντρόφισσες, έλληνες και μη,  ούτως ώστε με σημείο αναφοράς την πολιτική και κοινωνική παρακαταθήκη της δεκεμβριανής εξέγερσης να δημιουργηθεί μια συλλογική υποδομή αγώνα ενάντια στην κυρίαρχη αντιμεταναστευτική πολιτική. Επρόκειτο για έναν πυρήνα ανθρώπων που πήραν την πρωτοβουλία να ξεκινήσουν τη συγκρότηση ενός κεντρικού συλλογικού υποκειμένου που στην ουσία είχε να αντιμετωπίσει πολλές και ατίθασες μεταβλητές. Η επιθυμία ήταν πολυσήμαντη: η συγκρότηση ενός ουσιαστικού ανατρεπτικού λόγου γύρω από την υπόθεση, η επεξεργασία θέσεων για τις μεταλλάξεις του ρατσιστικού κόρπους αλλά και για τα αδιέξοδα του σύγχρονου αντιρατσιστικού μορφώματος, η προσέγγιση των «νεύρων» στην υπόθεση των «χωρίς χαρτιά», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών ανά την επικράτεια και την ίδια στιγμή η έμπρακτη αντίσταση σε μια διαρκή και εντατική γενικευμένη κρατική και παρακρατική επίθεση σε πολλά μέτωπα ενάντια στους μετανάστες, μια επίθεση που παρήγαγε αδιάκοπα γεγονότα. Δεν τα βγάλαμε πέρα ουσιαστικά σε κανένα από αυτά τα πεδία πλην εκείνων των ελαχίστων που δεν δικαιολογούν, ωστόσο, τη συνέχιση της προσπάθειάς μας..

Η μεγάλη αυτή προσπάθεια απαιτούσε πολύ περισσότερη ενέργεια για τον συλλογικό της εαυτό υποθηκεύοντας τις άμεσες απαιτούμενες κοινωνικές και πολιτικές  απαντήσεις. Θεωρώντας ότι, τελικά, δεν χρειάζεται να κρατάμε μεγαλόπνοα εγχειρήματα που υποψιαζόμαστε ότι μπορεί έστω και στοιχειωδώς να εγκλωβίζουν επι μέρους προσωπικές και συλλογικές δυναμικές,

επιλέγουμε να διαλύσουμε το εγχείρημα για να απελευθερώσουμε τις όποιες τέτοιες επί μέρους υπολανθάνουσες δυνάμεις με σκοπό να εκφραστούν ανοιχτά κοινωνικά στο μέγιστο δυνατόν.

Κρατάμε το ιστολόγιο αυτό ανοιχτό για αρχειακούς λόγους

και με δεδομένο ότι δεν υπήρξαν ούτε στο ελάχιστο προσωπικές διαφορές ή ματαιόδοξοι μικροεγωιστικοί ανταγωνισμοί για την επιλογή διάλυσης της πρωτοβουλίας αλλά αυστηρά πολιτικές διαφορές εκτιμήσεων και θέσεων, έχουμε δώσει στους εαυτούς μας την υπόσχεση να συναντιόμαστε και να απολογιζόμαστε τις επιμέρους επιλογές μας αφήνοντας ανοιχτή κάθε επόμενη συλλογική προοπτική αγώνα.

Όλοι και όλες, οι σύντροφοι και συντρόφισσες της πρωτοβουλίας προσφύγων, μεταναστών/τριών και αλληλέγγυων δηλώνουν συνεπείς στο ανοιχτό και διαρκές ραντεβού στους δρόμους…

…συγκρούσεις και πορεία ενάντια στον ρατσισμό και την αστυνομική βαρβαρότητα.

Αναδημοσίευση από το http://zspwawa.blogspot.com/2010/05/police-murder-riots-and-protest-against.html

«Την Κυριακή 23 Μαΐου, η αστυνομία ξεκίνησε μια επιδρομή ενάντια σε μερικούς νιγηριανούς μικροπωλητές παπουτσιών στο παζάρι έξω από στάδιο   στην περιοχή Praga της Βαρσοβίας. Ένας άντρας, προφανώς με χειροπέδες σπρώχνονταν και πιέζονταν από τους αστυνομικούς στο έδαφος. Ένας 36χρονος συνάδελφος του από τη Νιγηρία, ο Max, προσπάθησε να παρέμβει και να σταματήσει τους αστυνομικούς να κακοποιούν τον άλλον μετανάστη. Ο Max πυροβολήθηκε στο στομάχι και σκοτώθηκε.

Αμέσως  ξεκίνησαν τα προβλήματα με την αστυνομία, που προσπάθησε στη συνέχεια να κυνηγήσει και να περικυκλώσει τους υπόλοιπους πανικοβλημένους/σοκαρισμένους αφρικανούς μικροπωλητές, κυρίως από τη Νιγηρία. Όταν κατέφθασε περισσότερη αστυνομία, κάποιες ταραχές ξεκίνησαν. Οι άνθρωποι πετούσαν πέτρες και τούβλα στην αστυνομία και 4 βανάκια της αστυνομίας καταστράφηκαν. 32 άνθρωποι συνελήφθησαν.

Η αστυνομία έστειλε αμέσως τον εκπρόσωπο τύπου της, έτσι ώστε να κατασκευάσει μια καλή ιστορία για τα μέσα ενημέρωσης: δηλαδή ότι μία συμμορία αφρικανών «περικύκλωσαν και επιτέθηκαν» στην αστυνομία, οπότε  έπρεπε να πυροβολήσουν και έτσι πυροβολήθηκε ο Max. Αργότερα όπως μάθαμε από αυτόπτες μάρτυρες, η ιστορία ήταν εντελώς διαφορετική.
Η ZSP κυκλοφόρησε μια δήλωση και έκανε έκκληση για επείγουσα δράση την επόμενη ημέρα. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η τηλεόραση πήρε συνέντευξη από τη σύζυγο του Max, Monika, και από τον Akai της ZSP, αφήνοντας τελικά και μια άλλη εκδοχή των γεγονότων να δημοσιοποιηθεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Ο Max ήταν στην Πολωνία νόμιμα εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν παντρεμένος με τη Μόνικα, μια Πολωνή, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, ηλικίας 10, 4 και 2 ετών. Πωλούσε διάφορα προϊόντα έξω από το γήπεδο ως δεύτερη δουλειά για να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημά του και να βοηθήσει την οικογένειά του.

Το βράδυ, συγκεντρώθηκε κόσμος στο σημείο της δολοφονίας. Πραγματοποιήθηκαν κάποιες ομιλίες/παρεμβάσεις και στη συνέχεια, υπήρξε μια αυθόρμητη διαδήλωση στο αστυνομικό τμήμα που κρατούνταν οι υπόλοιποι Αφρικανοί. Οι διαδηλωτές κατέλαβαν κινήθηκαν από τον κεντρικό δρόμο, Praga, και κατευθύνθηκαν προς το αστυνομικό τμήμα. Στο αστυνομικό τμήμα, μια ομάδα αφρικανών, φίλων του Max ήρθαν και είπαν στον κόσμο τι συνέβη.

Ο κόσμος που βρέθηκε θα ήθελε να δημοσιοποιηθεί το όλο θέμα. Μάθαμε ότι 25 από τους 32 συλληφθέντες κατηγορούνται για επίθεση σε αστυνομικό τμήμα, που σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης μέχρι 10 χρόνια. Λαμβάνουμε νέα βίντεο από τον τόπο της δολοφονίας όπως και εμφανίζονται διάφοροι αυτόπτες μάρτυρες. Θα δημοσιοποιηθούν κάποια αύριο.

Γρήγορη ενημέρωση (25 Μαΐου 11 το πρωί): μία δράση αλληλεγγύης, ανάγκασε την αστυνομία να απελευθερώσει όλους τους κατηγορούμενους πριν από λίγο, ωστόσο, εξακολουθούν να επιβαρύνονται με επίθεση εναντίον της αστυνομίας και οφείλουν να εμφανίζονται στην αστυνομία μέχρι τη δίκη.

Βίντεο (στα αγγλικά):
http://cia.bzzz.net/wypowiedzi_imigrantow_na_pikiecie_przeciw_policyjnemu_mordowi

Βίντεο λίγο μετά τη δολοφονία

http://zspwawa.blogspot.com/2010/05/death-at-stadium.html «

Σήκωσαν 3 πανώ. FREEDOM!, WE ARE NOT ANIMALS!, και το τρίτο περιγραφικά: ηρθαμε εδώ για να ζητήσουμε την προστασία σας, δεν είμαστε κλέφτες! Δεν είμαστε εγκληματίες! Γιατί είμαστε στη φυλακή; Προς τί τα σύνορα. Έγιναν 3 ομαδικές απελάσεις από τη frontex και τις τοπικές αρχές, των 60 ατόμων στις 23/03, 9/04. Οι φυλακισμένοι πρόσφυγες γνωρίζουν πως πρόκειται να απελαθούν και λένε πως προτιμούν να αυτοκτονήσουν. Στο κέντρο το μεσημέρι ήταν 14 πράκτορες της frontex. Οι πρόσφυγες γνωρίζουν, πως η δουλειά τους είναι να αλλάζουν τις εθνικότητες τους στα χαρτιά τους κατά την εισαγωγή τους στο κέντρο στη διάρκεια του “screening” , και να οργανώνουν τις ομαδικές απελάσεις. Σήμερα το πρωί, Τρίτη, 13/04 ένας απεργός πείνας ξυλοκοπήθηκε μέχρι λιποθυμίας από μπάτσο που είχε βάρδια στο κέντρο, επειδή αρνήθηκε να συμμετέχει στο συσσίτιο. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όμως μόνο για λίγες ώρες, γιατί στη συνέχεια οι μπάτσοι τον μετέφεραν στο Α.Τ. , όπου δε μπορεί να επικοινωνήσει και κανείς μαζί του. Σύμφωνα με μαρτυρίες οι μπάτσοι τους πήραν τα κινητά κι έτσι δε μπορούν να επικοινωνήσουν ούτε με το δικηγόρο της νομαρχίας, ο οποίος δουλεύει στο κέντρο. Πρόχειρη μετάφραση των αιτημάτων τους: (οι παρενθέσεις είναι επεξηγηματικές, και δεν αποτελούν μέρος του αρχικού κειμένου) Δευτέρα 12 Απριλίου 2010 Από όλους τους κρατουμένους: Προς τo συμβούλιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (UNHRC) και τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα: Θέμα: S.O.S. Α) Ξεκινήσαμε την απεργία πείνας επειδή έχουμε πολλά προβλήματα. 2 ομάδες προσφύγων μεταφέρθηκαν από το κέντρο κράτησης της σάμου . Η πρώτη ομάδα πριν από 19 μέρες. Τους πήραν με χειροπέδες στην Αθήνα. Έμειναν εκεί 2 μέρες σε κρατητήριο, μετά τους μετέφεραν σε άλλη φυλακή κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. (Βένα;) Το δέυτερο γκρουπ, μεταφέρθηκε στις 9 Απρίλη 2010, πριν από 4 μέρες, με την ίδια τακτική, πάλι σε κρατητήριο στην Αθήνα. Από τότε έχουμε χάσει τα ίχνη τους, δεν έχουμε νέα ή πληροφορίες. Ζητάμε τα στοιχειώδη μας δικαιώματα. Τώρα όλοι εδώ είμαστε σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Κάποιοι από μας σκέφτονται την αυτοκτονία, αν δεν ελευθερωθούμε σύντομα, γιατί είμαστε μάλλον το επόμενο γκρούπ (προς απέλαση). Ζητάμε απελευθέρωση με τους παρακάτω όρους: 1. Επίσημα χαρτιά (διοικητικής απέλασης) σφραγισμένα και υπογεγραμμένα 2. Εισιτήριο μεταφοράς (για Αθήνα) στα χέρια μας 3. Να φύγουμε ελεύθεροι από το κέντρο (όχι με συνοδεία αστυνομίας και χειροπέδες) 4. Να φύγουμε με παρουσία εκπροσώπου των ηνωμένων εθνών ή άλλης διεθνούς οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δικηγόρου, και εκπροσώπων του τύπου και των ΜΜΕ. 5. Χωρίς βία από καμία πλευρά. Β) Είναι παράνομο να μας εξαναγκάζουν να υπογράφουμε χαρτιά εδώ στο κέντρο χωρίς να είναι μεταφρασμένα σε γλώσσα που καταλαβαίνουμε. Κανείς δεν ήρθε εδώ στο κέντρο να μας εξηγήσει (τα δικαιώματά μας και την κατάσταση) στη γλώσσα μας. Δεν υπάρχει μεταφραστής. Γ) Ζητάμε να μάθουμε ποια είναι η επίσημη διαδικασία κατά την οποία η αστυνομία αλλάζει την εθνικότητά μας (στα χαρτιά που μας εξαναγκάζουν να υπογράφουμε στο κέντρο). Δ) Στην ισχύουσα διαδικασία αίτησης ασύλου δε μας παρέχεται το δικαίωμα να υποστηρίξουμε την αίτησή μας γιατί είναι αδύνατο να είναι κάποιος στη φυλακή και ταυτόχρονα να συλλέγει αποδείξεις για την εθνικότητά του και τα προβλήματά του (που τον καθιστούν πρόσφυγα). * τα αιτήματα υπογράφουν 126 κρατούμενοι πρόσφυγες απεργοί πείνας

Για όλους και όλες που παρακολουθούν τις εξελίξεις και τις κινήσεις του ελληνικού κράτους σε σχέση με την πολιτική χορήγησης ασύλου, η διεύθυνση αλλοδαπών της Πέτρου Ράλλη έχει υπάρξει ένα σημείο αναφοράς, το οποίο έχει συμπυκνώσει την πολιτική αυτή σε όλο της το μεγαλείο. Εξευτελιστική γραφειοκρατία, απαξιωτική αντιμετώπιση, ατελείωτες ώρες αναμονής στις ουρές, ολοκληρωτική έλλειψη ορθολογικότητας, πλημμελής έως ανύπαρκτη ιατρική περίθαλψη, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια, δολοφονίες. Διαβάστε τη συνέχεια »