Πάτρα: κάλεσμα στη σημερινή αντιφασιστική συγκέντρωση

0

ΔΕΥΤΕΡΑ, 18/09, 

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΙΣ 18:30

Η ΛΑ-ΑΑΣ Πάτρας καλεί τον λαό της πόλης σε μαζική συμμετοχή στο αντιφασιστικό συλλαλητήριο για την συμπλήρωση των 4 χρόνων της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από την ναζιστική – εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

• Τον φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί!
• Ενάντια στην πολιτική της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποτέλειας. Για να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική της ανεργίας, της φτώχειας και της κρατικής τρομοκρατίας που τροφοδοτεί τον φασισμό!
• Θάνατος στο φασισμό και στον ιμπεριαλισμό!
• Για τη συγκρότηση μαζικού λαϊκού αντιμπεριαλιστικού και αντιφασιστικού κινήματος!
• Ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών που δημιουργούν τα εκατομμύρια προσφύγων. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΛΑ-ΑΑΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/9, ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

0

Η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία καλεί στη διαδήλωση για την επέτειο των 4 χρόνων απ' τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, τη Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη, 5:00 μ.μ. Σαλαμίνος και Παύλου Φύσσα (πρώην Π. Τσαλδάρη) στο Κερατσίνι

4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

- Το δολοφονικό χέρι της φασιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής έκοψε το νήμα της ζωής τέσσερα χρόνια πριν, ενός αντιφασίστα δημοκρατικού ανθρώπου.

- Όπως έχει στερήσει τη ζωή και από άλλους μετανάστες, πρόσφυγες, όπως έχει επιδοθεί σε βάρβαρες επιθέσεις μόνο σε αδύναμους, σε αριστερούς, σε δημοκρατικούς πολίτες.

- Τέσσερα χρόνια μετά, ο δολοφόνος του Παύλου Φύσσα είναι ελεύθερος, η πολύκροτη δίκη της ναζιστικής συμμορίας ακροβατεί ανάμεσα σε δικολαβικά τερτίπια, την απόπειρα δημοσιογραφικής αφάνειας, τις προκλήσεις των οπαδών της συμμορίας.

Ταυτόχρονα θεσμοποιείται η παρουσία της κοινοβουλευτικής παρουσίας του ναζιστικού μορφώματος, σε εκδηλώσεις δίπλα σε υπουργούς, παραμένει και αξιοποιείται η παρουσία του στον πολιτικό ανταγωνισμό, λειτουργεί σαν ενεργή εφεδρεία, είτε με τον μανδύα της «σοβαρής Χ.Α», είτε σαν «αυθεντικό μεταπολιτευτικό κίνημα», είτε και κυρίως σαν το μακρύ και οπλισμένο χέρι του συστήματος ενάντια στις λαϊκές κατακτήσεις, το εργατικό κίνημα, δίπλα και παράλληλα με την αστυνομική βία και την κρατική καταστολή. Το γεγονός μάλιστα ότι το νέο-ναζιστικό αυτό μόρφωμα ή όποια «μετάλλαξή» του θα χρησιμοποιηθεί στη διαμόρφωση του κυρίαρχου πολιτικού σκηνικού, αποτελεί και μια απ΄τις αιτίες «καθυστέρησης» της δίκης.

Η πολιτική των μνημονίων της κοινωνικής εξαθλίωσης, η αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση που κλιμακώνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η πολιτική της υποταγής στους ιμπεριαλιστές «προστάτες» των ΗΠΑ και της ΕΕ, πάνω στο έδαφος της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, η φασιστικοποίηση της πολιτικής του συστήματος, όλη η παραγωγή ιδεολογικών και πολιτικών κατασκευών πάνω σε αυτή τη βάση, προσβλέπουν και στη διείσδυση στην κοινωνική συνείδηση, αντιδραστικών συντηρητικών ρατσιστικών και φασιστικών κηρυγμάτων.

Σύμφωνα με αυτά τα κηρύγματα αντί να στοχοποιείται το σύστημα, η εργοδοσία, οι κυβερνητικές πολιτικές των μνημονίων και των περικοπών, η άγρια εκμετάλλευση και το γκρέμισμα των στοιχειωδών κατακτήσεων, οι αντιδράσεις ωθούνται σε βάρος του διπλανού, σ΄ αυτόν που έχει δουλειά, στον υπάλληλο του δημοσίου, στον γιατρό και τον νοσηλευτή για τα χάλια στην περίθαλψη και την υγεία, στον δάσκαλο και τον καθηγητή για τα προβλήματα στην εκπαίδευση κοκ., στον άνεργο, στον πρόσφυγα και στο μετανάστη.

Αντί να υποδεικνύεται και να καταγγέλλεται ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί και οι επεμβάσεις του, τα δάχτυλα του πολιτικοκοινωνικού εκφασισμού δείχνουν τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, τον ξεριζωμένο από τον όλεθρο του πολέμου.

Σ’ αυτό το έδαφος ποτίζονται τα αγκάθια της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, το αντικομμουνιστικό παραλήρημα, η ταξική υποταγή και συνθηκολόγηση, οι φασιστικές απόψεις, με κηπουρούς τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος, απολογητές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και φυσικά τα μαντρόσκυλα του συστήματος σαν την Χρυσή Αυγή.

Ο δρόμος της μαζικής λαϊκής αντίστασης, το δυνάμωμα των κινημάτων διεκδίκησης, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, ενάντια στην κατεδάφιση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού, ενάντια στο ξεπούλημα της χώρας, μπορούν μόνο να βάλουν φρένο, να κλαδέψουν και να ξεριζώσουν το δηλητήριο του φασισμού.

ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΛΑΪΚΟΙ!

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Για τον Μάνο το Λοΐζο

0

Πώς τα κατάφερνε αυτός ο άνθρωπος και συνέθετε ό,τι μουσική επέλεγε. Ο λόγος για το Μάνο Λοΐζο, έναν από τους λαϊκότερους μουσικοσυνθέτες του ελληνικού λαού, που μας άφησε πρόωρα τέτοια μέρα πριν από 35 χρόνια. Εμείς οι νεότεροι βέβαια δεν τον προλάβαμε, ούτε καν προλάβαμε κάποια περίοδο δόξας του, που να αγκαλιαζόταν μαζικά από το λαό. Όμως σίγουρα το έργο του ήταν τόσο σπουδαίο, τόσο άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή και τον αγώνα που ακόμη και το ίδιο το αστικό κράτος δεν μπορούσε να τον αρνηθεί και να θάψει τα τραγούδια του, τα οποία πήραν εξέχουσα θέση μέχρι και μέσα στις σχολικές γιορτές, εκεί που αυτή η γενιά τουλάχιστον τον πρωτανακάλυψε. Βέβαια δε θα μπορούσε να λείπει το τίμημα, αφού αυτή η “διδαχή” των τραγουδιών του στο σχολείο, παρέμενε να έχει αυτό το βαρύ φορτίο του γραφικού, μιας και αδυνατούσαν (ή και δεν ήθελαν) να μας δώσουν να καταλάβουμε την αγωνιστική σημασία και διάθεση του έργου ενός από τους μεγαλύτερους επαναστάτες καλλιτέχνες του χώρου μας.

Ο Λοΐζος ήταν επαναστάτης καλλιτέχνης όχι απλώς επειδή οι αναφορές του στον αγώνα ήταν ποικίλες, αλλά επειδή όπως και κάθε επαναστάτης καλλιτέχνης μιλούσε για όλο το περιεχόμενο της ζωής. Βέβαια μια απλή γλυκανάλατη αναφορά δεν έχει τίποτα το προοδευτικό, επομένως τα λαϊκά και προοδευτικά χαρακτηριστικά που έχει και πρέπει να έχει η ζωή, είναι, ως όφειλαν, παρόντα. Ο Μάνος ήταν άνθρωπος μιας ειδικής μαγιάς, από αυτούς που ξέρουν να “διαβάζουν” τον κόσμο γύρω τους και να αναγνωρίζουν το πρόβλημα και να προσφέρουν λύση, όση δυνατότητα λύσης δηλαδή αναλογεί στην τέχνη. Έγραψε λαϊκά, έντεχνα, μπαλάντες, ροκ. Έγραψε όσα χρειαζόταν να ακούσει αυτός ο λαός: τραγούδια για τους εργάτες, τραγούδια για τους νέους, τραγούδια μιας πιο εναλλακτικής προσέγγισης, τραγούδια για όλα (ή τουλάχιστον τα περισσότερα) τα γούστα, χωρίς να φθίνει το επαναστατικό του πρόσημο προκειμένου να γίνεται αρεστός, έτσι γενικά κι αόριστα. Αποτέλεσε έτσι μία από τις σημαντικότερες φιγούρες του αντιδικτατορικού και αντιφασιστικού αγώνα, που δεν ξεπούλησε την τέχνη του όπως έκαναν ορισμένοι “καλλιτέχνες” κατά την περίοδο της Χούντας.

Θα πει κανείς πως οι στίχοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία τουλάχιστον απ'όσο γνωρίζω, δεν είναι δικοί του. Κι όμως, το ζητούμενο δεν είναι αν οι λέξεις των τραγουδιών του γράφτηκαν από τον ίδιο, αλλά το γεγονός πως επέλεξε να μελοποιήσει μια σειρά αριστερών και κομμουνιστών ποιητών (ανάμεσά τους κι ο Ναζίμ Χικμέτ) λέει ίσως και τα πάντα για το τι ήταν αυτό που ήθελε να εκφράσει, δηλαδή και τους πόνους και τους αγώνες, αλλά κυρίως και την προτροπή για αγώνα τόσο του ελληνικού λαού όσο και των υπόλοιπων (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο δίσκος του “Τα Νέγρικα”). Τραγούδια για την απεργία, για την κατάληψη, για τη διαδήλωση και τον αντιφασιστικό αγώνα αλλά και τραγούδια για την εργασία, για το γλέντι, για τον έρωτα και ό,τι αφορά και κάνει άξια και όμορφη τη ζωή ενός ανθρώπου.

Βέβαια για μένα και η ίδια η μουσική σύνθεση, αν και δεν έχει λέξεις αυτή καθαυτή για να μιλήσει, αποτελεί σημαντικότατη πολιτική δήλωση. Δεν επέλεξε λοιπόν να γράψει πάνω στα αμερικάνικα φέρ' ειπείν ιδιώματα, ιδιαίτερα την περίοδο που βάθαινε η εξάρτηση από τις ΗΠΑ και πλησίαζε το πραξικόπημα. Επέλεξε να βασιστεί στη μουσική ιστορία της χώρας και να χρησιμοποιήσει πληθώρα παραδοσιακών οργάνων. Δεν είχε στόχο όμως να συνθέσει μια απλώς ξαναδοσμένη παράδοση, όπως επιλέγει συχνά-πυκνά η αστική τέχνη, αλλά να ανανεώσει τη μουσική, να την “πετάξει” μπροστά, να δώσει ολοκαίνουρια ακούσματα και να αποτελέσει βάση για ακόμη μεγαλύτερο προχώρημά της. Με λίγα λόγια να έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που είχε από πάντα και οφείλει να συνεχίσει να έχει η δική μας, η επαναστατική τέχνη.

Δεν ξέρω αν θα ήταν σπουδαιότερος αν ζούσε μέχρι και σήμερα ο Μάνος Λοΐζος, δε με απασχολεί κιόλας να ξαναγράψω την ιστορία με υποθετικό λόγο. Δεν ξέρω ούτε αν θα συνέχιζε να είναι ο κομμουνιστής που υπήρξε σε όλη του την καλλιτεχνική ζωή, όπως άλλωστε πολλοί πάλαι ποτέ καλλιτέχνες που από τις αναφορές στον ταξικό αγώνα πέρασαν στην τέχνη του καπιταλισμού. Ξέρω όμως πως υπηρέτησε τόσο την τέχνη όσο και τον ελληνικό λαό με τον πιο επαναστατικό τρόπο: τους έδειξε μελωδικά τι θα πει αγώνας και πώς μπορεί να ξεπηδήσει το νέο μέσα από την πάλη ενάντια στο παλιό.

Υ.Γ.: Λέγεται πως στη μελοποίηση των ποιημάτων του Χικμέτ, ο Λοΐζος θεωρώντας πως δεν τα καταφέρνει καλά, είπε στον Θάνο Μικρούτσικο που είχε ήδη μελοποιήσει τα ποιήματα του πρώτου ότι δεν μπορεί να τον φτάσει στο συνθετικό του έργο και γι'αυτό απογοητευμένος δεν το συνέχισε. Κρίνοντας από τις ηχογραφήσεις του δίσκου “Γράμματα στην Αγαπημένη”, θα έλεγα πως αυτές έχουν τη φύση προσχεδιακής καταγραφής, αν τις συγκρίνουμε μάλιστα με άλλες ηχογραφήσεις του τέτοιας φύσης. Παρ'όλ'αυτά, προσωπική μου γνώμη είναι πως το έργο, στο βαθμό που μου αναλογεί να κρίνω, είναι ολοκληρωμένο, ή εύστοχα ατελές• έχει ακριβώς αυτή τη φόρμα που ταιριάζει και στη μουσική του Λοΐζου και στην ποίηση του Χικμέτ• έχει την απλότητα και την ευθύτητα που αρμόζει σε μια αυθεντική αγωνιστική απεύθυνση σε εμάς που έχουμε πραγματική ανάγκη από μια τέτοια τέχνη.

Δημήτρης Χατζηκωνσταντίνου

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Κυβέρνηση- εφοπλιστές- κεφάλαιο ρημάζουν τις ζωές μας. Άνθρωπος και περιβάλλον θυσία στο βωμό του κέρδους

0

Η μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή που προκλήθηκε στον Αργοσαρωνικό από τη βύθιση του δεξαμενόπλοιου «Αγία Ζώνη 2», είναι ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα και όχι ένα ατύχημα. Είναι αποτέλεσμα της απληστίας και της ασυδοσίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου για υπερκέρδη. Άλλωστε, εφοπλιστές, βιομήχανοι, τραπεζίτες και γενικά οι κεφαλαιοκράτες «έχουν το μαχαίρι, έχουν και το πεπόνι», έχουν και τις κυβερνήσεις και το κράτος για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους και να κάνουν τις «δουλειές» τους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι συνένοχη στο έγκλημα. Όχι μόνο επειδή οι μηχανισμοί του κράτους και τα αρμόδια υπουργεία είχαν δώσει τα διαπιστευτήρια για τη κατάσταση του 45χρονου πλοίου με τα μπαλώματα (όπως καταγγέλλει η ΠΕΝΕΝ), όχι μόνο επειδή τα ΕΛΠΕ οπού έγινε η φόρτωση του μαζούτ είναι και υπό την διοίκηση του κράτους, όχι μόνο για τους διαλυμένους και ανυπάρκτους μηχανισμούς αντιμετώπισης τέτοιων καταστροφών αντίστοιχα με τις πυρκαγιές , σύμφωνα με τις μνημονικές «υποχρεώσεις». Πρώτα και κυριά γιατί η αντιλαϊκή -αντεργατική πολιτική της είναι που αποθρασύνει την ασυδοσία και τον κυνισμό του κεφαλαίου, νομοθετώντας και λειτουργώντας με γνώμονα το «όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο». Γι’ αυτό άλλωστε το σαπιοκάραβο είχε κριθεί αξιόπλοο, ενώ ταξίδευε με μόνο 2 από τα 11 μέλη του πληρώματος, ενώ μια σειρά ερωτημάτων που παραμένουν αναπάντητα φαίνεται να μαγειρεύονται. Η συγκάλυψη της κυβέρνησης που παρασχέθηκε άμεσα στο πιο κερδοφόρο κομμάτι της αστικής τάξης, δεν ήταν λάθος ή αργοπορία κατανόησης της σοβαρότητας. Ήταν έκφραση της πολιτικής της για "δίκαιη ανάπτυξη".

Η μεγάλη καταστροφή στο θαλάσσιο οικοσύστημα δεν μπορεί να κρυφτεί. Αδιάψευστος μάρτυρας το μαζούτ που επεκτάθηκε από τη Σαλαμίνα, στον Πειραιά, στο Ελληνικό, στη Γλυφάδα, ξεβράστηκε στις ακτές και έκανε αφόρητη την ατμόσφαιρα στις περιοχές κατά μήκος του παραλιακού μετώπου. Τις αρνητικές συνέπειες θα τις υποστούμε σε βάθος αρκετών χρόνων, ακόμη και αν καθαρίσει η πετρελαιοκηλίδα. Ήδη ορισμένες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για μια δεκαετία προκειμένου να επανέλθει το θαλάσσιο οικοσύστημα σε ισορροπία, ενώ άλλοι προειδοποιούν για τον κίνδυνο να περάσει η μόλυνση στη διατροφική αλυσίδα. Ετούτος ο Σεπτέμβρης σήμανε το τέλος των επομένων καλοκαιριών για το φτωχό λαό της Σαλαμίνας και του Πειραιά που απολαύανε αυτές τις ακτές.

Όμως το τίμημα της «στήριξης της επιχειρηματικότητας», της «διευκόλυνσης των επενδύσεων» και της «ανάπτυξης» μας υπόσχονται ότι θα είναι πολλαπλάσια βαρύτερο. Γιατί όλα αυτά σημαίνουν εργασιακό μεσαίωνα και συνθήκες γαλέρας για τους εργαζομένους και πλήρη ασυδοσία για τους κεφαλαιοκράτες. Από τις Σκουριές και τη περιβαλλοντική καταστροφή στη Χαλκιδική μέχρι τα καζάνια στη Δραπετσώνα και το Πέραμα, από τα καμένα δάση μέχρι τις χωματερές, από τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα μέχρι τα εργατικά εγκλήματα, το καπιταλιστικό κέρδος σαρώνει τον άνθρωπο και το περιβάλλον σκορπώντας καταστροφή και θάνατο. Η Ειδική Οικονομική Ζώνη που χτίζεται μέρα με τη μέρα και φέρει νωπή την υπογραφή της κυβέρνησης, από το «κινέζικο» λιμάνι του Πειραιά ως το Πέραμα και από κει στον Ασπρόπυργο ως την Ελευσίνα, θα μετατρέψει την ήδη επιβαρυμένη περιοχή σε βόμβα έτοιμη να εκραγεί με ανεπίστρεπτα αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό αποκρύπτουν οι τοπικοί παράγοντες, που σε συμμαχία με τη κυβέρνηση πουλάνε το ακριβοπληρωμένο παραμύθι των 85 στρεμμάτων στην έκταση των πρώην Λιπασμάτων.

Μόνο οργή πρέπει να γεμίζουν, το λαό και τους εργαζόμενους, οι καθησυχάστηκες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και οι διαβεβαιώσεις ότι θα πληρώσουν οι υπαίτιοι. Όπως πλήρωσαν και τιμωρήθηκαν οι ναυτιλιακές εταιρίες για τους πνιγμένους ανθρώπους ή οι βιομήχανοι για τις καταστροφές με τα βιομηχανικά απόβλητα ή γενικώς οι εργοδότες για τους σακατεμένους και νεκρούς εργάτες που ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει τακτικό φαινόμενο.

Αν αυτό το έγκλημα παραμείνει αναπάντητο από το λαό και τους εργαζόμενους, τότε το αυριανό θα είναι ακόμη χειρότερο και καταστροφικότερο. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο στους δρόμους της αντίστασης και του αγώνα, από ένα μαζικό λαϊκό κίνημα που θα διεκδικεί την πλήρη απορρύπανση των ακτών και της θάλασσάς, την αποχώρηση από κατοικημένες περιοχές κάθε βιομηχανικής δραστηριότητας, τη δημιουργία ενιαίου πάρκου σε όλη την έκταση των πρώην Λιπασμάτων, που θα αποτελεί αποκλειστικά ένα πνεύμονα πράσινου. Ταυτόχρονα, στο πλευρό των ναυτεργατών και όλων των εργαζομένων της περιοχής θα διεκδικεί το δικαίωμα στη δουλειά, συνολικά στη ζωή με καθαρό αέρα, ελεύθερους χώρους και δικαιώματα.

17/9/17

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Αντιδραστικός καυγάς κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για να μείνει ο λαός στη γωνία

0

Δεν θα μας σώσουν οι δυνάστες μας - Η ελπίδα στη μαζική πάλη!

Με βιτρίνα την ψευδεπίγραφη -και στην πραγματικότητα αντιδραστική- πορεία προς την «κανονικότητα», η κυβέρνηση Τσίπρα
- Καμένου επιδιώκει να δείχνει προς τον λαό ότι ξέρει προς τα πού βαδίζει και ότι ακόμα περισσότερο βαδίζει προς όφελος του! Αυτό βέβαια δεν αντέχει καν σε αντιπαράθεση για μια κυβέρνηση που μέσα στους υπόλοιπους μήνες του χρόνου δεσμεύεται σε όλους τους τόνους και προς όλες τις κατευθύνσεις για την τάχιστη υλοποίηση των 95 προαπαιτούμενων της λεγόμενης τρίτης αξιολόγησης, στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκονται νέες επιθέσεις στα εργασιακά δικαιώματα και οι ιδιωτικοποιήσεις.

Όμως αν για την αντιλαϊκή-αντεργατική της πορεία δεν μπορεί να υπάρχουν αμφιβολίες, ούτε η σταθερότητα του πολιτικού σκηνικού δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη και αδιασάλευτη. Γιατί οι βάσεις του και οι αναφορές του, δηλαδή οι ιμπεριαλιστές-πάτρωνες της χώρας, κάθε άλλο παρά σε σταθερότητα και ομοψυχία βρίσκονται. Για παράδειγμα, στην ΕΕ, περιμένοντας… τις γερμανικές εκλογές οι διάφοροι αξιωματούχοι κάνουν δηλώσεις για «αέρα στα πανιά της Ένωσης», προσπαθώντας να «ξεχάσουν» το brexit, τις αμερικάνικες σφήνες και εκβιασμούς εντός της Ευρώπης, τις ανησυχίες τους για την κινέζικη διείσδυση, τα ευρώ (γερμανικά) προβλήματα με την Τουρκία που κλιμακώνονται και αρκετά άλλα, που μόνο ανέφελο μέλλον δεν προδιαγράφουν για τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό. Αλλά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, καλά κρατά και συνεχίζει ο αναβρασμός εντός των κυρίαρχων κύκλων της Ουάσιγκτον με ερώτημα για το πώς, -ακόμα και εάν!- θα συνεχιστεί η προεδρία Τραμπ. Αναβρασμός που αναστατώνει όλο τον πλανήτη, από την χερσόνησο της Κορέας και την ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Ασίας ως τα Βαλκάνια, τις Βαλτικές, τη Μ. Ανατολή, τη Μεσόγειο και τον Καύκασο με κύριο επίδικο, για όλες τις πλευρές των ΗΠΑ, την τιθάσευση και αποδυνάμωση, τουλάχιστον, του βασικού τους ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή, της Ρωσίας.

Σε αυτό το πλαίσιο των πραγματικών ζητημάτων, τα αισιόδοξα και καμπόσικα του Τσίπρα και της κυβέρνησής του, θα ήταν απλώς γελοία αν δεν ήταν τυχοδιωκτικά, αν πίσω τους δεν έκρυβαν την απόφαση της κυβέρνησής του να υπηρετήσει με κάθε τρόπο τα ξένα και ντόπια αφεντικά, να καθυποτάξει και να εγκλωβίσει τον λαό και τη νεολαία σε ακόμα χαμηλότερες προσδοκίες και απαιτήσεις για τη ζωή τους και το μέλλον τους.

«Δανεική» κυριαρχία

Ζούμε σε μια χώρα που ο πρωτογενής της τομέας συρρικνώθηκε, με βάση τις απαιτήσεις -οδηγίες της ΕΟΚ-ΕΕ, από το 17% του ΑΕΠ που αντιστοιχούσε το 1981 στο 4% το 2015, διαμορφώνοντας έτσι συνθήκες (και) διατροφικής εξάρτησης με τις εισαγωγές κτηνοτροφικών-γαλακτοκομικών προϊόντα από χώρες της ΕΕ να φτάνουν ή και να ξεπερνούν σε αξία τις εισαγωγές πετρελαίου! Όμως, σε αυτή τη χώρα η κυβέρνηση, όλα τα κόμματα του συστήματος και συνολικά η άρχουσα τάξη εξυμνεί ως … αναγκαίο παράδεισο την ΕΕ και την παραμονή της χώρας σε αυτήν! Με αυτά (και πολλά άλλα…) δεδομένα δεν είναι καθόλου περίεργο ότι η επίσκεψη ενός εκπροσώπου από τους ιμπεριαλιστικούς πυλώνες της ΕΕ (Μακρόν) αναστατώνει στα αλήθεια κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αφού εισπράττουν από αυτόν και όσο αντιστοιχεί από αυτόν, ανανέωση της δανεικής κυριαρχίας τους στη χώρα. Ακόμα και αν αυτή η ανανέωση θα τους στοιχίσει και άλλο στρίμωγμα (σε πολιτικό-οικονομικό και όχι μόνο επίπεδο) των ορίων αυτής της δανεικής κυριαρχίας τους.

Σε αυτή τη χώρα των δανείων, λοιπόν, είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Τσίπρα θα μπορούσε να αναφωνήσει στην παρούσα συγκυρία το γνωστό ρητό «έξω πάμε καλά» στον βαθμό που παραμένει σε ισχύ η στήριξή της από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Μια στήριξη που εκφράζει την καταρχήν ικανοποίηση τόσο των ΗΠΑ για τις κλιμακούμενες υπηρεσίες του «φυλακίου Ελλάδα» στις αμερικανονατοϊκές γεωπολιτικές, πολεμικές επιδιώξεις σε ολόκληρη την περιοχή, όσο και των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών για τα δικά τους κέρδη και προσβάσεις κάθε είδους στη χώρα. Μια στήριξη ωστόσο που πάντα έχει την αίρεση των ενδοϊμπεριαλιστικών (εντός της Δύσης) αντιθέσεων και τριβών, των ιδιαίτερων, του καθενός, εκτιμήσεων και αναγκών, που όταν φτάσουν σε ορισμένο σημείο εκδηλώνονται και αποφασιστικά και αποτελεσματικά για την τύχη (ή την… ατυχία) των κυβερνήσεών τους στη χώρα. Αυτό το είδαμε και σχετικά πρόσφατα με τις κυβερνήσεις του Σαμαρά και του ΓΑΠ αλλά και σε προηγούμενα χρόνια, και πάντα μέσα στο πλαίσιο των καθώς πρέπει κοινοβουλευτικών εναλλαγών της Ελλάδας της μεταπολίτευσης και της… μπόλικης δημοκρατίας.

Ωστόσο και παρόλο που, και μέχρι νεωτέρας, «έξω πάει καλά» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν έχει κατορθώσει ακόμα στο εσωτερικό να υπερβεί τους ιδιότυπους όρους που την έκαναν κυβέρνηση, να συνδεθεί οργανικά με τις ντόπιες δυνάμεις του συστήματος, να γίνει με έναν σχετικά πιο κανονικό τρόπο αποδεκτή ως η κυρίαρχη πολιτική δύναμη από την πλειοψηφία τους. Αυτό εκφράζει από γενική άποψη η αναπαραγωγή τριβών και ενστάσεων από μεγαλόσχημους παράγοντες απέναντί της. Πιο συγκεκριμένα, ωστόσο, και στο ζήτημα αυτό η κυβέρνηση «πληρώνει» το κόστος της πλήρους υποταγής και συμμόρφωσής της στις αντιδραστικές ορέξεις και απαιτήσεις. Πληρώνει το κόστος της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής της, που ποτέ δεν είναι αρκετή για τα αρπακτικά του κεφαλαίου, ιδιαίτερα όταν το μόνο που έχουν να προσδοκούν για την αύξηση των κερδών τους και του ρόλου τους είναι η ακόμα μεγαλύτερη και ταχύτερη καταβύθιση του εμπορεύματος εργατική δύναμη, η ακόμα μεγαλύτερη καταλήστευση των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών. Καθώς δηλαδή για την άρχουσα τάξη διαψεύδονται οι όποιες προσδοκίες μπορεί να είχε από τη διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ με τους λεγόμενους δανειστές και δεν διαμορφώνονται όροι μιας κάποιας «ανάταξης» του ρόλου και του πεδίου δράσης, τροφοδοτούνται σε κάποια τμήματα της δυσαρέσκειες και απαιτήσεις.

Αυτή η κατάσταση από μόνη της δεν είναι αρκετή για να τροχοδρομήσει αλλαγές και εξελίξεις στο κυβερνητικό επίπεδο, ενόσω δηλαδή παραμένει η έξωθεν καλή μαρτυρία για την κυβέρνηση. Εξάλλου και η ΝΔ, που αποτελεί αναμφίβολα σπλάχνο από τα σπλάχνα του συστήματος και προβάλλει ως ο μόνος πιθανός κυβερνητικός διάδοχος, βρίσκεται και αυτή εντός των ίδιων ορίων της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και δεν έχει απαντήσεις για αυτό το πρόβλημα, που είναι συνολικό και πρόβλημα ταυτότητας της άρχουσας τάξης. Αλλά καθώς «το πρόγραμμα τελειώνει» το 2018, ή πιο ουσιαστικά καθώς βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα, ο τυχοδιωκτικός χαραχτήρας των ντόπιων δυνάμεων και των κομμάτων τους πάντα επιτρέπει να ελπίζουν σε μια κάποια ευκαιρία και δυνατότητα να τους χρειαστούν σε κάτι παραπάνω τα αφεντικά τους, να βρεθούν πεδία και ανταλλάγματα που σήμερα δεν φαίνονται.

Τα κυβερνητικά σχέδια και οι διακυμάνσεις τους

Αυτός είναι ο πυρήνας θα λέγαμε του πολιτικού ανταγωνισμού που φαίνεται να εντείνεται, ενώ η βάση του και η προοπτική του είναι απροκάλυπτα αντιδραστική και αντιλαϊκή, φορτωμένη με κινδύνους και βαρβαρότητα για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Σε αυτό το πλαίσιο, τον πρώτο λόγο έχει βέβαια η κυβέρνηση, που θέλει να ελπίζει πως θα της δώσουν ένα περιτύλιγμα της νέας επιτροπείας μετά το 2018, με το οποίο θα μπορεί να σταθεί απέναντι στο λαό περιορίζοντας τη φθορά που συσσωρεύει και να παραμείνει με αξιόμαχους όρους εντός του σκηνικού. «Ως τότε» θα συνεχίσει με τη γραμμή της ασύστολης δημαγωγίας και της διαστροφής της πραγματικότητας. Θα συνεχίσει όπως κάνει τώρα στις Σκουριές της Χαλκιδικής, με το ένα χέρι να προωθεί την καταλήστευση της χώρας και την υποδούλωση των εργαζομένων και με το άλλο να γράφει αστερίσκους ενστάσεων και ευαισθησιών σε αυτή την πραγματικότητα, που η ίδια προωθεί. Θα συνεχίσει να καίει δικαιώματα και κατακτήσεις των μαζών και να αλείφει με μερικές σταγόνες λάδι ένα πολύ μικρό κομμάτι από αυτά που η ίδια με την πολιτική της κατέκαψε. Θα συνεχίσει δηλαδή στη γραμμή της επιτυχίας που συνολικά το σύστημα της έχει αναγνωρίσει ως τώρα, στη γραμμή που εμφανίζει ως αναπόδραστη τη συμπίεση και την εξαθλίωση, τη γραμμή που θέλει να πείσει ευρύτερα λαό και νεολαία πως τα 5μηνα και οι αμοιβές εξαθλίωσης, η ανύπαρκτη περίθαλψη και ο διωγμός της νεολαίας από τα σχολεία είναι ότι περισσότερο μπορεί να έχει!

Αυτός ο βασικός κυβερνητικός σχεδιασμός είναι φανερό ότι περιέχει αρκετά «αν» και «ίσως» και ότι στην εξέλιξη του τροφοδοτεί αντικειμενικά τους άλλους διεκδικητές της κυβέρνησης και των εκλογικών ποσοστών και ρόλων. Σίγουρα τη ΝΔ, που αποκτά κάθε «επιχείρημα» για το γιατί «πρέπει» η χώρα να είναι παράρτημα και βάση των ιμπεριαλιστών, γιατί «πρέπει» η κοινωνία να γίνει ζούγκλα που θα βασιλεύουν το κέρδος και η αδικία χωρίς κανένα πρόσχημα και φύλο συκής, γιατί «πρέπει» να μπουν στο «γύψο» οι λαϊκές ελευθερίες και να ανακηρυχτούν παράνομοι οι αγώνες και η μαζική πάλη. Αλλά και ο κεντροαριστερός εσμός βρίσκει ανάλογο πεδίο για να εκδηλώσει την αποφασιστικότητά του ενάντια… στον λαό και τα δικαιώματά του. Μέχρι και σε πρόταση απαγόρευσης της δράσης των κομμάτων στα Πανεπιστήμια έφτασε ο… μεταρρυθμισμός του Σ. Θεοδωράκη, στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ! Σε κάθε περίπτωση, το σύνολο αυτών των –γνωστών και δοκιμασμένων στην υπηρεσία του συστήματος- δυνάμεων αντιλαμβάνεται ότι επίμαχο αυτής της περιόδου αποτελεί το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα του πάρει τη θέση («είμαι ο νέος Α. Παπανδρέου» έγραψε ο ίδιος ο Τσίπρας) ή αν θα αποδυναμωθεί αρκετά ώστε όλοι αυτοί (με κάποιον αρχηγό και κάποιο κόμμα που θα το βρουν μετά τον αρχηγό…) να επιστρέψουν σε κεντρικό ρόλο στις υπηρεσίες του συστήματος. Υπηρεσίες που βέβαια πρέπει να συνάδουν με την ένταση της αντιδραστικής πορείας, η οποία εξελίσσεται.

Με δοσμένες αυτές τις αντιφάσεις του βασικού σχεδιασμού, το κυβερνητικό επιτελείο προφανώς αντιμετωπίζει και άλλες εκδοχές των εξελίξεων. Όπως το να τρέξει να προλάβει την ισχυροποίηση των ανταγωνιστών του, με αιφνίδιες εκλογές για τις οποίες θα βρει ή θα κατασκευάσει αφορμές απέναντι και ενάντια σε αυτούς που δεν συμμερίζονται τις ευαισθησίες του για το λαό που υποφέρει από την πολιτική του… Απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο προετοιμάζεται προφανώς και η αντιπολίτευση και ίσως οι πιέσεις που ασκούνται από μια σειρά ντόπιες δυνάμεις να έχουν τελικά στόχο να μην επιτρέψουν εύκολα μια τέτοια επιλογή ή και αν αυτή γίνει να έχουν καλύτερους όρους απάντησης. Εξάλλου για μια τέτοια «αναστάτωση» θα πρέπει να υπάρχει και η ανοχή τουλάχιστον των ξένων κέντρων…

Αν είναι κάτι παραπάνω από φανερό με όλα αυτά, είναι ότι ο λαός δεν έχει τίποτε θετικό να περιμένει από αυτές ή τις άλλες επιλογές και εξελίξεις που μπορεί να δρομολογηθούν από τα πάνω, από τα κέντρα του συστήματος και την κυβέρνησή του. Αντίθετα, έχει να περιμένει τη χειροτέρευση της θέσης του και των όρων της ζωής του. Κοινός παρανομαστής των επιδιώξεων των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων είναι ο λαός να παραμείνει στη γωνία, να αφοπλιστεί ακόμα παραπέρα ιδεολογικά και πολιτικά, να γίνει θεατής του τσαλαπατήματος των δικαιωμάτων του. Η «κανονικότητα» που όλοι τάζουν και προπαγανδίζουν είναι να γίνει νόμος η ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, νόμος που δεν θα συναντά προσκόμματα και αντιστάσεις. Η «κανονικότητα» είναι η νέα διατύπωση του «συνταγματικού τόξου» των Σαμαρά-Βενιζέλου, μέσα στην οποία χωράει μια χαρά και η φασιστική Χ.Α., για την οποία, τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα, η «δικαιοσύνη» δεν μπορεί ακόμα να αποφανθεί!

Μόνο κέρδος θα έχουν ο λαός και η νεολαία αν κινηθούν στην αντίθετη τροχιά από αυτήν που εξελίσσεται η κατάσταση, αν αποφασίσουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο μόνο πεδίο που μπορούν να ελπίζουν. Στο πεδίο των αντιστάσεων και των διεκδικήσεων, στο πεδίο της μαζικής πάλης. Σε αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται να δώσουμε όλες μας τις προσπάθειες, αυτή την κατεύθυνση στήριξε ιδεολογικά και πολιτικά και ο κύκλος των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή επανάσταση, που θα κορυφωθεί στα πλαίσια του διεθνιστικού διημέρου του Νοέμβρη. Σε αυτό το πεδίο απαιτείται η αποφασιστική και τολμηρή παρουσία μιας αναβαθμισμένης Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ, αυτής που πρέπει να παλέψουμε για να διαμορφωθεί στα πλαίσια του διαλόγου σε αυτήν και ενόψει της πανελλαδικής διαδικασίας των σχημάτων της, πριν το τέλος της φετινής χρονιάς. Οι μαζικοί αγώνες και η συγκρότηση-ενίσχυση της επαναστατικής κατεύθυνσης μέσα σε αυτούς είναι ότι πιο επίκαιρο και αναγκαίο για τα συμφέροντα του λαού και της νεολαίας!

Προλεταριακή Σημαία - http://www.kkeml.gr/

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Για την αντιφασιστική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη

0

Η χθεσινή αντιφασιστική πορεία στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε από το άγαλμα Βενιζέλου κατέβηκε την Αγ. Σοφίας πέρασε από το αμερικανικό Προξενείο και από τη Δωδεκανήσου κατέληξε στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Στη διαδήλωση συμμετείχαν με πανό και οι ΟΚΔΕ, ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΕΕΡΦΑ καθώς και οι φοιτητικοί σύλλογοι Φιλολογίας, Χημείας, ΦΠ.

Η Λαϊκή Αντίσταση-Αριστερή Αντιιμπεριλιστική Συνεργασία διαδήλωσε μαζικά με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, 4 χρόνια πριν από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Στην πορεία συμμετείχε με δικό της πανό και κάλεσμα, θέλοντας να αναδείξει στο λαό της πόλης πως τον φασισμό εκτρέφει το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης, πως η προοπτική για τους εργαζόμενους και το λαό βρίσκεται στη δημιουργία μετώπου αντίστασης ενάντια στην επίθεση του συστήματος, στην οργάνωση του απέναντι στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την πολιτική τής φασιστικοποίησης.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

ΑΠΘ: Δε θα τους αφήσουμε να καταστείλουν τον αγώνα βάζοντας χέρι σε κάθε έννοια ελευθερίας.

0

Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ ΟΠΛΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΠΘ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΛΑΟ!

Η κουβέντα γύρω από το πανεπιστημιακό άσυλο φαίνεται ότι δεν παύει ποτέ να αποτελεί πεδίο ενδιαφέροντος, καθώς οι εξελίξεις συνεχώς την επικαιροποιούν. Τον τελευταίο καιρό είχε ξεσπάσει μια μερίδα φοιτητών του ΑΠΘ για την εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά στο πανεπιστήμιο ζητώντας την προστασία των αρχών στο εσωτερικό του πανεπιστημίου, υπονομεύοντας την έννοια του ασύλου ως όπλο εξασφάλισης των συνδικαλιστικών ελευθεριών, των αγώνων και της πάλης του φοιτητικού κινήματος.

Έπειτα από την κατάργηση του ασύλου το 2011 η Σύγκλητος και η Πρυτανεία, έχουν το δικαίωμα να απευθυνθούν στα όργανα της πολιτείας και να ζητήσουν την άμεση επέμβαση στο χώρο του πανεπιστημίου, όποτε τυχόν το κρίνουν αναγκαίο. Σήμερα, λοιπόν, αυτό τους το δικαίωμα αναβαθμίζεται. Ο νέος κατάπτυστος νόμος Γαβρόγλου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση αναφέρει ότι «επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των ΑΕΙ λαμβάνει χώρα σε περιπτώσεις πλημμελημάτων και κακουργημάτων αυτεπαγγέλτως και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση μετά από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου». Με ενημερωτικό e-mail, η πρυτανεία προειδοποιεί στις 8/9/2017 τους φοιτητές του ΑΠΘ ότι πρόκειται να επιτρέψει τη «συνεχή παρέμβαση και διενέργεια ελέγχων των αρμόδιων οργάνων της αστυνομίας εντός της πανεπιστημιούπολης, αποκλειστικά και μόνο προς αντιμετώπιση του προβλήματος διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών.».

Ποιος, όμως, μπορεί να εγγυηθεί ότι η παρέμβαση των αστυνομικών αρχών θα περιοριστεί στο κυνήγι του εμπορίου ναρκωτικών; Ποιος άραγε δεν γνωρίζει ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι οι ίδιοι που το έφεραν στα πανεπιστήμια; Είναι αλήθεια ότι ο νέος νόμος και η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λύνουν τα χέρια των μαντρόσκυλών τους εντός της πανεπιστημιούπολης, ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου για την επέμβαση της αστυνομίας σε συλλογικές διαδικασίες διεκδίκησης και για την καταπάτηση κάθε συνδικαλιστικής ελευθερίας, κάθε προοδευτικής και αριστερής φωνής, που αποτελεί αγκάθι για το σύστημα, στα πλαίσια του πανεπιστημίου. Η πρυτανεία του ΑΠΘ, πιστό εργαλείο ενάντια στα φοιτητικά δικαιώματα, παίρνοντας αφορμή από το πρόβλημα διακίνησης, υλοποιεί το ρόλο της. Ενισχυμένη από το νέο νομικό πλαίσιο, αξιοποιεί κάθε μέσο καταστολής ενάντια σε κάθε απόπειρα «διαταραχής» της ησυχίας και της εύρυθμης λειτουργίας του πανεπιστημίου, σε κάθε προσπάθεια, δηλαδή, αντίδρασης του φοιτητικού σώματος εναντίον της καταβαράθρωσης κάποιων βασικών του δικαιωμάτων. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις σκληρής αστυνομικής βίας. Πόσο «ασφαλής» θα είναι από αύριο ο φοιτητής που θέλει να αντιστέκεται και να αγωνίζεται μέσα στο πανεπιστήμιο;

Η ασφάλεια μας είναι στα συλλογικά μας όργανα και στους αγώνες μας. Κάθε μορφή φασιστικοποίησης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής θα μας βρίσκει απέναντι της. Απάντηση μας δεν πρέπει να είναι η διεξαγωγή διαλόγου με τα όργανα της πρυτανείας, ούτε προσπάθειες τραμπουκισμού. Σκοπός είναι να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα έτσι ώστε να ζυμωθούν μέσα του τα αντανακλαστικά συλλογικής, αγωνιστικής απάντησης. Δε θα τους αφήσουμε να καταστείλουν τον αγώνα βάζοντας χέρι σε κάθε έννοια ελευθερίας. Κάθε μάχη έχει τα όπλα της. Τα δικά μας είναι τα δικαιώματα μας και οι ως τώρα κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, που δίνουν το βηματισμό για την αναζωπύρωση του.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ- ΚΑΤΩ Ο ΝΕΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ

ΔΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΣΤΕ- ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Με λαϊκούς αγώνες θα τσακίσουμε τον φασισμό και το σύστημα που τον γεννά!

0

Πάνε 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που ήρθε από το μαχαίρι του χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Μια δολοφονία καθόλου τυχαία, ενός ανθρώπου που μέσα από τα τραγούδια του και την δράση του στην ιδιαίτερη γειτονιά του, το Κερατσίνι, ύψωνε φωνή αντίστασης και αμφισβήτησης. Τέτοιες φωνές δεν χωράνε, βέβαια, στο σάπιο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, που με την πολιτική της φασιστικοποίησης και τις δολοφονίες του προσπαθεί να τρομοκρατήσει τον λαό και τη νεολαία. Αυτό το σύστημα «καθοδήγησε» και το χέρι του Ρουπακιά.

Όσα αναθέματα και «καταδίκες» και αν ρίξανε, σύσσωμοι οι εκπρόσωποι και μαϊντανοί του δολοφονικού συστήματος -από ΜΜΕ μέχρι κόμματα-υπηρέτες- απέναντι στη Χ.Α. και τη δράση της, δεν μπορούν να κρύψουν τον ρόλο που έπαιξαν για την άνοδο και τροφοδότησή της. Είναι αυτοί που δεν δίστασαν να αποκαλέσουν το συμβάν «μεμονωμένο περιστατικό» και είναι οι ίδιοι που κάνουν τα πάντα σήμερα για να ενοχοποιήσουν οτιδήποτε βγαίνει εκτός των τειχών του συστήματος, για να αποπροσανατολίσουν τον λαό, για να ποτίσουν τις συνειδήσεις των μαζών με το δηλητήριο της αντίδρασης. Για αυτούς, πρόσφυγες και μετανάστες αποτελούν «πρόβλημα» και «κίνδυνο», οι άνεργοι είναι «άχρηστοι» και συνυπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, φοιτητές και μαθητές «επαναστάτες χωρίς αιτία», οι αγωνιστές «εξτρεμιστές», ισχύει η θεωρία των «δύο άκρων» και της εξίσωσης φασισμού-κομμουνισμού, που αθωώνει τον πρώτο και στοχεύει στο λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Θέλουν να εμπεδώσουν στο λαό την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Τις απαγορεύσεις κινητοποιήσεων και απεργιών, την κατάργηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και τα αντεργατικά νομοσχέδια, το χτύπημα του Ασύλου, την καταστολή των λαϊκών αγώνων με ΜΑΤ και γκλομπ. Δίνοντας ακόμα περισσότερο αέρα στα πανιά των κάθε λογής φασιστών.

Στην ίδια ρότα κινείται και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που φτάνει έως και να ξεπλένει τους φασίστες με κοινές εθνικιστικές φιέστες μαζί τους στο Καστελόριζο. Αποδεικνύοντας παράλληλα πόσο αποπροσανατολιστικές ήταν οι λογικές που πίστεψαν ότι μπορεί και να μας γλιτώσει μια «αριστερή» διαχείριση από αυτές τις κακοτοπιές,

Οι ίδιες λογικές είναι που συνεχίζουν, όμως, να τρέφουν αυταπάτες για τον ρόλο του κράτους και των μηχανισμών του και να ψάχνουν την απάντηση στο ζήτημα της φασιστικοποίησης, καλώντας το ίδιο το σύστημα να απονείμει «δικαιοσύνη» ή να «κλείσει τα γραφεία της Χ.Α.». Το σύστημα που εξέθρεψε την Χ.Α. και που την έχει για μαύρη εφεδρεία του απέναντι στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Την αστική δικαιοσύνη που δεν δίστασε να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, κρίνοντας αντισυνταγματικές απεργίες, διώκοντας αγωνιστές, στέλνοντας στη φυλακή χωρίς στοιχεία νέους ανθρώπους, όπως την Ηριάννα, αφήνοντας τον δολοφόνο Ρουπακιά, καθώς και άλλους εμπλεκόμενους χρυσαυγίτες, να κυκλοφορούν προκλητικά ελεύθεροι. Καμία αξία δεν έχουν οι επικλήσεις από την μεριά του κινήματος στην κατ’ επίφαση δικαιοσύνη του αστικού συστήματος, παρά μόνο να εγκλωβίζουν συνειδήσεις και να ευελπιστούν για λύση του θέματος από τον δημιουργό του.

Μοναδικός τρόπος απάντησης από τον λαό και τη νεολαία στην πολιτική της φασιστικοποίησης που βιώνουμε είναι η δημιουργία κινήματος απέναντι στο σύστημα που δολοφονεί με εκτελέσεις και πολέμους, που φέρνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, που γεννά και θρέφει το τέρας του φασισμού. Να αντισταθούμε στον καπιταλιστικό μονόδρομο που το σύστημα θέλει να επιβάλλει και να αντιτάξουμε τον αγώνα για τα δικαιώματά μας και την καλυτέρευση των όρων ζωής μας.

Άλλωστε, ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε την μνήμη του Παύλου, είναι να δυναμώσουμε αυτό που τους φοβίζει… Να χτίσουμε τους όρους για το λαϊκό εργατικό κίνημα που θα είναι ικανό να αντιταχθεί συνολικά στο σύστημα που γέννησε τον φασισμό!

http://www.agonistikeskiniseis.org/

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Συλλαλητήριο στην Καμάρα (19/9): να φύγει η El Dorado

0

Έξω οι ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές του θανάτου από τον τόπο μας!

Όλοι στο συλλαλητήριο στην Καμάρα!

Την Τρίτη 19 Σεπτέμβρη στις 6 το απόγευμα

Με την αναστολή των επενδυτικών της προγραμμάτων στην Χαλκιδική, η πολυεθνική EL DORADO GOLD προχώρησε σ’ έναν ολοφάνερο εκβιασμό. Ταυτόχρονα μεθοδεύει ένα προπαγανδιστικό μπαράζ ψευδολογιών, με στόχο την γρήγορη και χωρίς πολλές διατυπώσεις έγκριση όλων των εκκρεμών αδειών, για την εξάλειψη κάθε νομικού και τεχνικού κωλύματος. Απαιτεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ να πάρει θέση άμεσα και να προχωρήσει στην υπογραφή άνευ όρων. Η στάση της κυβέρνησης που δίνει γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές, αποδεικνύει ακόμη μια φορά ότι όσο υποκύπτεις στους ιμπεριαλιστές τόσο περισσότερα θα απαιτούν.

Το ξένο ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο και οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες τα θέλουν όλα χωρίς προσχήματα και τα θέλουν τώρα. Ουραγοί στην προσπάθεια αυτή της εταιρείας η Δεξιά, η Ακροδεξιά, η Κεντροαριστερά, τα ΜΜΕ, ο ΣΕΒ και άλλοι καλοθελητές.

Απέναντι σ’ αυτές τις προκλήσεις η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία πιστεύει ότι είναι ανάγκη να δοθεί μια μαζική, ανυποχώρητη και δυναμική απάντηση με την ενίσχυση του λαϊκού, ενωτικού κινήματος στην Χαλκιδική και στην ευρύτερη περιοχή.

Με αγωνιστική, ενεργό αλληλεγγύη να απαντήσουμε στις τρομοκρατικές δίκες που έρχονται σαν αποτέλεσμα των διώξεων των αγωνιστών.

Ο αγώνας για την ζωή μας και το κουμάντο στον τόπο μας θα συνεχιστεί ανυποχώρητα μέχρι την νίκη!

ΕΞΩ Η ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Εν όψει του ερχομού Τσίπρα στα Χανιά, να δυναμώσουμε τη φωνή της αντίστασης στην αντιλαϊκή πολιτική!

0

Μετά τις δηλώσεις του στη ΔΕΘ και τις θριαμβολογίες του για το δρόμο της ''ανάπτυξης και των επερχόμενων επενδύσεων'', ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, μαζί με διάφορους υπουργούς και ευρωπαίους αξιωματούχους ενέργειας και επενδύσεων,έρχεται στα Χανιά στις 22 Σεπτεμβρίου, για το πρώτο φόρουμ Καθαρής ενέργειας στις νήσους της ΕΕ. Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση θέλει να διατείνει με κάθε ευκαιρία ότι αποτελεί για αυτούς στοίχημα η μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό σταυροδρόμι. Μια χώρα με διαπραγματευτικά χαρτιά τους όρους σταθερότητας, τη γεωπολιτική-γεωστρατηγική θέση και την προσέλκυση επενδύσεων κάθε είδους, προϋποθέτοντας σαφώς το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και το τσάκισμα των εργασιακών κατακτήσεων.

Συγκεκριμένα για την Κρήτη, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον τόσο από το ιμπεριαλιστικό αλλά και το ντόπιο κεφάλαιο. Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και η διακίνησή τους με τη δημιουργία αγωγών είναι ένα ζήτημα σοβαρό, που προϋποθέτει την διαπραγμάτευση των ΑΟΖ μεταξύ των γύρω χωρών, εν μέσω της πίεσης και της εποπτείας των ιμπεριαλιστών. Παράλληλα, λόγω και της ιδιαίτερης γεωγραφικής της θέσης, θέλουν να αποτελέσει τον ενδιάμεσο σταθμό ενεργειακών διαδρομών και αγωγών, όπως αυτών φυσικού αερίου EastMed, μέσω της πρόσφατης συμφωνίας με το Ισραήλ και όλα αυτά με την μεθόδευση και ευλογία των Αμερικανών, χτυπώντας έτσι την ενεργειακή εξάρτηση της ΕΕ από τους Ρώσους.

Επικίνδυνες εξελίξεις για το λαό και την ειρήνη στην περιοχή, με την αστική τάξη της χώρας να δίνει γη και ύδωρ στους ιμπεριαλιστές και το καθεστώς της εξάρτησης ολοένα να βαθαίνει. Εν μέσω παρόξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και τον έλεγχο της (ολοένα και πιο σημαντικού-στρατηγικού χαρακτήρα) περιοχής, η αναγκαιότητα να απαντηθεί μαζικά και αγωνιστικά η αντιδραστική και αντιλαϊκή αυτή πολιτική, είναι επιτακτική. Οι επενδύσεις που ετοιμάζονται, οι εξορύξεις, οι ενεργειακοί δρόμοι και ροές θα γίνουν πάλι στις πλάτες των εργαζομένων, σε καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα και με όρους απόλυτης κυριαρχίας του κεφαλαίου στον κόσμο της δουλειάς, με όρους καταλήστευσης του πλούτου και σε βάρος του περιβάλλοντος και του τόπου.

Καμία αναμονή και προσδοκία λοιπόν από αυτά που ξεδιάντροπα θα εξαγγείλει και στα Χανιά ο πρωθυπουργός.Καμία αυταπάτη για καλυτέρευση της ζωής των νέων,των εργαζόμενων και των συνταξιούχων χωρίς τη συγκρότηση όρων αντίστασης, χωρίς την αναμέτρηση με αυτούς που συνθλίβουν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις που επέφερε η πάλη των λαών,με αυτούς που μας προετοιμάζουν για τα πιο εφιαλτικά πολεμικά σενάρια.

http://protovouliantistasis.blogspot.gr/

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Μάριος Ζέρβας: 8 χρόνια μετά, ακόμη ...δικάζεται!

0

ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΖΕΡΒΑ

Έχουν περάσει σχεδόν 8 χρόνια από την άδικη προφυλάκιση του Μάριου Ζέρβα. Για όσους δεν θυμούνται την ιστορία, γνωστή ως ο δάσκαλος κολύμβησης με τα ράστα και το σαμπουάν, στις 11 Μαρτίου του 2010 συνελήφθη από άνδρες των ΜΑΤ στην μεγάλη πορεία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, ενάντια στα μέτρα του πρώτου μνημονίου.

Φορτώθηκε ένα παράλογο κατηγορητήριο και παρά τις δεκάδες μαρτυρίες και φωτογραφίες, που αποδείκνυαν την αθωότητά του, προφυλακίστηκε. Η αποφυλάκισή του ήρθε μετά από 40 ημέρες και
ύστερα από την πίεση και τις διαμαρτυρίες του κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε πανελλαδικά.

O Μάριος Ζ βρισκόταν στην διαδήλωση, φορούσε στην πλάτη του ένα σακίδιο και σε συνδυασμό με τα «αντισυμβατικά» ράστα μαλλιά του, καθίσταται ύποπτος και συλλαμβάνεται σε μια ανύποπτη στιγμή.

Στον έλεγχο, βρέθηκαν στην κατοχή του σαμπουάν, σαγιονάρες, μπουρνούζι, γυαλάκια και σκουφάκι κολύμβησης, είδη της δουλειάς του ως δάσκαλος κολύμβησης νηπίων στο ΟΑΚΑ. Το κατηγορητήριο στήνεται με βάση ΜΟΝΟ τις καταθέσεις αστυνομικών χωρίς άλλα στοιχεία ή ευρήματα και μετά την εξέταση μόλις ενός από τους πολλούς αυτόπτες μάρτυρες. Οι κατηγορίες που του αποδίδονται επιβαρύνονται με τον καταργημένο πλέον “κουκουλονόμο’’, παρά το πλήθος των φωτογραφιών που τον δείχνουν με ακάλυπτα χαρακτηρίστηκα.

Στο παρελθόν έχουν υπάρξει και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις αυθαιρεσίας, όπως η υπόθεση ζαρντινιέρα, τα πράσινα παπούτσια, ο φοιτητής με τις πιτζάμες, του Θοδωρή Ηλιόπουλου κι άλλες πολλές. Η υπόθεση του Μάριου Ζέρβα, του δασκάλου κολύμβησης με τα ράστα και τα σαμπουάν που γίνανε μολότοφ, ας τελειώσει εδώ κι ας είναι και η τελευταία.

ΝΑ ΑΘΩΩΘΕΙ Ο ΜΑΡΙΟΣ ΖΕΡΒΑΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ τη ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Νεόδμητο Κτίριο Ειρηνοδικείου Αθηνών, Δέγκλερη 4

Αίθουσα ΜΟΔ2 στις 9 π.μ

www.freemariosz.wordpress.com

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ

Κυβέρνηση και δικαστές δίνουν δώρα στην Ελντοράντο!

0

Τρεις άδειες-πρόγευμα για την ανενόχλητη δράση της καναδικής πολυεθνικής Ελντοράντο στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής που έδωσε άρον-άρον το Υπουργείο Περιβάλλοντος και μια δικαστική καταδίκη τεσσάρων αγωνιστών για επιδόρπιο από τους δικαστές του Πολύγυρου ήταν τα κέρδη των χρυσοθήρων ύστερα από την οργανωμένη επίθεση που εξαπέλυσαν στις αρχές της εβδομάδας. Το κυρίως μενού, τις Σκουριές, ο Σταθάκης το έστειλε στην διαιτησία σε μια ελεεινή και απέλπιδα προσπάθεια των κυβερνητικών να μην χρεωθούν την τελική άδεια καταστροφής της Χαλκιδικής. Για όσους είχαν και την παραμικρή αμφιβολία για την στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα γεγονότα είναι αποκαλυπτικά.

Άδικα πανηγυρίζουν οι Καναδοί χρυσοθήρες και μαζί με αυτούς όλα τα κόμματα του αστισμού και της ξένων αφεντικών. Το κίνημα ενάντια στην Ελντοράντο στην Χαλκιδική που εκπροσωπεί την πλειοψηφία του λαού και η πανελλαδική αλληλεγγύη που έχει συγκεντρώσει είναι αυτοί που θα πούνε την τελευταία λέξη ! Τίποτε δεν πρόκειται να τελειώσει πριν ξεκουμπιστεί η πολυεθνική από την Χαλκιδική. Μέχρι τότε με επιμονή και αισιοδοξία πρέπει να γίνουν άοκνες προσπάθειες για να ενωθούν και να δυναμώσουν οι ανεξάρτητοι μαζικοί αγώνες . Δίχως αυταπάτες , αναθέσεις και αποπροσανατολισμούς. Πρώτο βήμα η συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου στην Θεσσαλονίκη αλλά και η μαζική παρουσία στις δίκες των αγωνιστών.

Γραφείο Τύπου ΚΟ Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ(μ-λ)

15/9/2017

ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ