Μνήμη Σάκκο και Βαντσέτι

Βόρεια Αμερική / Μεξικό | Αναρχική Ιστορία | Κριτική / Παρουσίαση Thursday August 17, 2017 20:22 by Dmitri - 1 of Anarkismo Editorial Group ngnm55 at gmail dot com

Ένα Χρονικό

Συμπληρώνονται φέτος ενενήντα χρόνια από τη δολοφονία των δύο αναρχικών Σάκκο και Βαντσέτι. Θεωρώντας πως δεν πρέπει να λησμονούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που αγωνίστηκαν μ� αυταπάρνηση για την αναρχία, παραθέτουμε ένα χρονικό των σημαντικότερων γεγονότων αυτής της υπόθεσης που συντάραξε τον κόσμο και η οποία εξακολουθεί να είναι γνωστή ως μια από τις μεγαλύτερες δίκες σκοπιμότητας με στόχο την εξόντωση ανθρώπων για τις αντικρατικές και απελευθερωτικές απόψεις και πρακτικές τους.

11 Ιουνίου 1888: Γεννιέται στο Βιλαφαλέτο της Βόρειας Ιταλίας ο Μπαρτολομέο Βαντσέτι.

22 Απριλίου 1891: Στο Τορεματζιόρε της Νότιας Ιταλίας γεννιέται ο Νικόλα (βαφτισμένος με το όνομα Φερδινάνδος) Σάκκο.

Απρίλιος 1908: Ο Σάκκο και ο αδελφός του Σαμπίνο μεταναστεύουν στην Αμερική.

Ιούνιος 1908: Ο Βαντσέτι φεύγει μετανάστης στις ΗΠΑ.

Μάιος 1917: Οι Βαντσέτι και Σάκκο γνωρίζονται στην Βοστόνη σε μια συνάντηση αναρχικών που τάσσονταν με τις απόψεις του Λουίτζι Γκαλλεάνι. Μια βδομάδα αργότερα θα φύγουν στο Μεξικό μαζί με άλλους αναρχικούς από την Ιταλία, προκειμένου να αποφύγουν την στράτευση.

Σεπτέμβριος 1917: Οι δύο αναρχικοί επιστρέφουν στις ΗΠΑ.

22 Φεβρουαρίου 1918: Η προπαγάνδα του �κόκκινου τρόμου� βρίσκεται σε έξαρση. Τα γραφεία της Cronaca Sovversiva, μιας αναρχικής εφημερίδας, στην οποία αρθρογραφούν και ενισχύουν οικονομικά οι Σάκκο και Βαντσέτι δέχεται την επιδρομή των μπάτσων. Είναι η πρώτη φορά που τα ονόματα των δύο αναρχικών μπαίνουν στη λίστα αυτών που το κράτος χαρακτηρίζει ως επικίνδυνους.

Φεβρουάριος 1919: �Κτυπήστε τα Κεφάλια!�. Ένα έγγραφο που αποδίδεται στους �αμερικανούς αναρχικούς� κάνει την εμφάνισή του στη Νέα Αγγλία. Σ� αυτό οι αμερικανοί αναρχικοί και πιο συγκεκριμένα οι Ιταλοαμερικανοί, απειλούν με βομβιστικές επιθέσεις κατά κρατικών αξιωματούχων, σε αντίποινα για τις απελάσεις και την διαρκή και εντεινόμενη καταπίεση εναντίον τους.

28 Απριλίου 1919: Αποκαλύπτεται ένα σχέδιο βομβιστικών επιθέσεων σύμφωνα με το οποίο πρόκειται να ριχτούν περισσότερες από 30 βόμβες σε άτομα που θεωρούνται εχθρικά προς τους αναρχικούς, όπως ο Γενικός εισαγγελέας των ΗΠΑ Α. Mitchell Palmer, οι J. P. Morgan και John D. Rockefeller και οι δικαστές Oliver Wendell Holmes και Kenesaw Mountain Landis.

2 Ιουνίου 1919: Σε ένα άλλο περιστατικό βομβιστικών επιθέσεων, μια βόμβα εκρήγνυται στα χέρια του Carlo Valdinoci (ο οποίος είχε βρεθεί στο Μεξικό για τους ίδιους λόγους που είχαν μεταβεί ο Σάκκο και ο Βαντσέτι ). Το συμβάν λαμβάνει χώρα έξω από το σπίτι του Γενικού Εισαγγελέα Α. Mitchell Palmer. Οι φήμες θέλουν τους Σάκκο ναι Βαντσέτι να έχουν συμμετάσχει σ� αυτή την ενέργεια.

Νοέμβριος 1919: Το υπουργείο δικαιοσύνης προβαίνει σε ομαδικές συλλήψεις υπόπτων.

24 Δεκεμβρίου 1919: Τέσσερα άτομα επιχειρούν να ληστέψουν την μισθοδοσία της εταιρείας L.Q. White Shoe στο Μπριτζγουότερ της Μασαχουσέτης.

Αρχές του 1920: Οι Σάκκο και Βαντσέτι σκέπτονται να επιστρέψουν στην Ιταλία.

8 Μαρτίου, 1920: Οι Roberto Elia και Andrea Salsedo, δυο αναρχικοί που δουλεύουν για την Cronaca Sovversiva συλλαμβάνονται χωρίς κανένα λόγο.

15 Απριλίου, 1920: Στο Σάουθ Μπρέϊντρι της Μασαχουσέτης, δύο ένοπλοι πυροβολούν και σκοτώνουν τους Frederick Parmenter και Alessandro Berardelli, υπαλλήλους της εταιρείας Slater & Morrill Shoe. Τους παίρνουν το ποσόν των 15.775,51 δολαρίων, που μετέφεραν προκειμένου να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζόμενων. Στη συνέχεια διαφεύγουν με αυτοκίνητο που οδηγεί ένα τρίτο άτομο.

16 Απριλίου, 1920: Ο Ferruccio Coacci, ένας ιταλός αναρχικός ο οποίος επρόκειτο να απελαθεί την προηγούμενη μέρα, ενημερώνει τον O. L. Root, Επιθεωρητή του Γραφείου Μετανάστευσης ότι δεν παρουσιάστηκε ως όφειλε, επειδή η γυναίκα του ήταν άρρωστη και ότι έπρεπε να την φροντίσει για μερικές μέρες. Καχύποπτος ο O. L. Root ζητά από τον Michael E. Stewart, επικεφαλής της αστυνομίας του Μπριτζγουότερ, να του επιτρέψει να ελέγξει τους ισχυρισμούς του Coacci. Ο Stewart στέλνει τον Frank LeBaron που ήταν περίπολο να συνοδεύσει τον Root προκειμένου να μιλήσει με τον Coacci. Όταν έφτασαν, βρήκαν την γυναίκα του Coacci μια χαρά και τον ίδιο να πακετάρει τις βαλίτσες του και να ισχυρίζεται πως αναχωρεί αμέσως. Οδηγήθηκε στον τμήμα μετανάστευσης και δύο μέρες μετά απελάθηκε στην Ιταλία. Ο Stewart θα συμπεράνει, εκ των υστέρων, ότι οι δύο ληστείες του Σάουθ Μπρέϊντρι έγιναν από την ίδια ομάδα ιταλών, στην οποία συμμετείχε ο Coacci και της οποίας οι ιδεολογικές κατευθύνσεις ήταν απροσδιόριστες.

17 Απριλίου 1920: Το αυτοκίνητο που χρησιμοποιήθηκε από αυτούς που έκαναν τη ληστεία στο Σάουθ Μπρέϊντρι, μια κλεμμένη Buick, βρίσκεται σε απόσταση δύο μιλίων από τα σπίτια των Coacci και Bοda.

20 Απριλίου 1920: Ο Stewart πηγαίνει στο σπίτι όπου έμενε ο Coacci και συζητά με τον Mario Buda. Αυτός ισχυρίζεται πως είναι πωλητής και ότι το αυτοκίνητό του επισκευάστηκε στο γκαράζ της πλατείας Elm.

22 Απριλίου 1920: Ο Stewart συζητά με τον Simon Johnson ιδιοκτήτη του γκαράζ της πλατείας Elm και στήνει παγίδα στον Buda ζητώντας του να του τηλεφωνήσει οποτεδήποτε έρθει κάποιος να ζητήσει το αυτοκίνητο.

3 Μαΐου 1920: Ο Andrea Salsedo σκοτώνεται πέφτοντας στο κενό από τον 14ο όροφο του κτιρίου της αστυνομικής διοίκησης της Νέας Υόρκης. Κατά μία εκδοχή είχε εξαναγκασθεί να συνεργαστεί με τις αρχές και αυτοκτόνησε από τύψεις. Το πιθανότερο όμως είναι πως οι μπάτσοι τον �ξεφορτώθηκαν� με τον συνηθισμένο τρόπο που ακολουθούσαν, προκειμένου να ξεφορτωθούν τους εχθρούς του κράτους χαρακτηρίζοντας το γεγονός ως αυτοκτονία.

4 Μαΐου 1920: Οι Σάκκο και Βατζέτι πληροφορούνται το θάνατο του συντρόφου τους Andrea Salsedo και ανησυχούν για το ενδεχόμενο εμπλοκής τους σε βομβιστικές επιθέσεις. Συμφωνούν με τον Mario Buda και ένα ακόμη αναρχικό, το Riccardo Orciani να συναντηθούν την επόμενη μέρα στο γκαράζ της πλατείας Elm στο Γουέστ Μπριτζγουότερ (όπου είχε επισκευασθεί το αυτοκίνητο του Buda) και να προσπαθήσουν να κρύψουν έγγραφα, που θα μπορούσαν να τους κάνουν στόχους των κρατικών μηχανισμών. Ο Σάκκο πηγαίνει στη Βοστόνη για να βρει διαβατήριο.

5 Μαΐου 1920: Οι Σάκκο και Βαντσέτι πηγαίνουν με λεωφορείο στο Γουέστ Μπριτζγουότερ, όπου συναντιούνται με τους Bοda και Orciani έξω από το γκαράζ, που είναι κλειστό. Πηγαίνουν στο σπίτι του ιδιοκτήτη, που συμβουλεύει τον Buda να μην πάρει το αυτοκίνητο, γιατί έχει λήξει η άδεια κυκλοφορίας. Στο μεταξύ η γυναίκα του γκαραζιέρη τηλεφωνεί και ενημερώνει τους μπάτσους. Ο Buda και ο Orciani φεύγουν με τη μοτοσικλέτα του Orciani κι ο Σάκκο με τον Βαντσέτι πηγαίνουν να επιβιβαστούν στο λεωφορείο για να γυρίσουν σπίτια τους. Καθώς το λεωφορείο που τους μεταφέρει, μπαίνει στην περιοχή του Brockton, ένας μπάτσος επιβιβάζεται και συλλαμβάνει τους δύο αναρχικούς σαν �ύποπτες φάτσες�. Και οι δύο είναι οπλισμένοι. Ο Σάκκο και ο Βαντσέτι λένε στους μπάτσους ψέμματα σχετικά με τις απόψεις τους, τα όπλα, τους λόγους για τους οποίους βρέθηκαν στο Μπριτζγουότερ και αρνούνται ότι γνωρίζουν τους Coacci και Bοda. Τα ίδια ψέμματα επαναλαμβάνουν και στον περιφερειακό εισαγγελέα.

11 Ιουνίου, 1920: Απαγγέλλεται κατηγορία στο Βαντσέτι για την ληστεία του Μπριτζγουότερ. Οδηγείται σε δίκη και καταδικάζεται από τον δικαστή Thayer σε ποινή 12 έως 15 χρόνων.

11 Σεπτεμβρίου, 1920: Απαγγέλλονται κατηγορίες στους Σάκκο και Βαντσέτι για τα εγκλήματα του Σάουθ Μπρέϊντρι.

16 Σεπτεμβρίου, 1920: Μια βόμβα που μεταφέρθηκε σε κάρο με άλογο πυροδοτείται στη γωνία της Wall Street με την Broadway του Μανχάταν σκοτώνοντας 31 άτομα, τραυματίζοντας περισσότερα από 200 και προκαλώντας ζημιές δύο εκατομμυρίων δολαρίων. Η βομβιστική ενέργεια αποδίδεται στον Buda και συσχετίζεται με την υπόθεση των Σάκκο και Βαντσέτι. Την επομένη ημέρα οι επιθεωρητές του ταχυδρομείου ανακαλύπτουν ένα μήνυμα στο οποίο γραφόταν: �Να θυμάστε ότι δεν θα δείξουμε άλλη ανοχή. Ελευθερώστε τους πολιτικούς κρατούμενους, ειδ� άλλως θα πεθάνετε όλοι σας�. Το κείμενο υπογραφόταν από τους �Αμερικανούς Αναρχικούς Μαχητές�

31 Μαΐου 1921: Αρχίζει η δίκη στο Dedham της Μασαχουσέτης.

3 Ιουνίου 1921: Μετά από μερικές μέρες, μόνο τέσσερις ένορκοι έχουν επιλεγεί από ένα ολόκληρο κατάλογο 500 ανθρώπων. Το δικαστήριο διατάζει τον Σερίφη να φέρει έναν κατάλογο από ακόμη 200 πιθανούς ενόρκους.

4 Ιουνίου 1921: Η υπεράσπιση προβάλλει ένσταση για τον τρόπο με τον οποίο επιλέχτηκαν οι 200 υποψήφιοι ένορκοι αλλά ο δικαστής Thayer την απορρίπτει.

7 Ιουνίου 1921: Ο βοηθός εισαγγελέα Harold Williams εκφωνεί το κατηγορητήριο εκ μέρους του κράτους.

9 Ιουνίου 1921: Οι αυτόπτες μάρτυρες Carrigan, Bostock και Wade καταθέτουν ότι αδυνατούν να αναγνωρίσουν κάποιον από τη συμμορία, που είχαν δει την ώρα του εγκλήματος. Η Mary Splaine, λογίστρια, καταθέτει ότι είδε το Σάκκο να γέρνει έξω από το αυτοκίνητο καθώς αυτό διέσχιζε τις σιδηροδρομικές γραμμές. Σε επίμονες ερωτήσεις η Splaine αρνείται τα όσα είχε πει στην προανάκριση και ότι αμφιβάλλει κατά πόσο θα μπορούσε να αναγνωρίσει το Σάκκο, παρά το ότι η δήλωσή της έχει καταγραφεί.

10 Ιουνίου, 1921: Ο Lewis Pelser καταθέτει ότι ο Σάκκο είναι η θαμπή εικόνα του ανθρώπου στο αυτοκίνητο. Μετά από επίμονες ερωτήσεις παραδέχεται πως είχε προηγούμενα αναφέρει στους μπάτσους ότι δεν είδε την ληστεία και ότι είχε φύγει τρέχοντας επειδή φοβήθηκε.

11 Ιουνίου 1921: Η Lola Andrews καταθέτει ότι είχε μιλήσει με κάποιον άνδρα ο οποίος μαστόρευε κάτω από ένα αυτοκίνητο, που ήταν σταθμευμένο μπροστά από το εργοστάσιο υποδημάτων την ημέρα της ληστείας και αναγνώρισε τον Σάκκο σαν τον άνθρωπο με τον οποίο είχε μιλήσει. Αρνήθηκε την δήλωση που είχε κάνει στη διάρκεια μιας συνέντευξης και σύμφωνα με την οποία η φωτογραφία του Σάκκο δεν είχε ομοιότητα με τον άνθρωπο που είχε μιλήσει.

13 Ιουνίου 1921: Ο Βαντσέτι αναγνωρίζεται, από τον σιδηροδρομικό υπάλληλο Michael LeVangie, ως ο οδηγός του αυτοκινήτου της συμμορίας.

14 Ιουνίου 1921: Ο Harry Dolbeare καταθέτει ότι ο Βαντσέτι είναι ο άνθρωπος που βρισκόταν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου διαφυγής. Δυο άλλοι μάρτυρες, οι Heron και Tracy, καταθέτουν ότι ο Σάκκο είναι ο άνθρωπος που είχαν δει κοντά στο East Braintree την ημέρα της ληστείας.

15 Ιουνίου 1921: Ο τελευταίος αυτόπτης μάρτυρας, ονόματι Goodridge, καταθέτει ότι είδε τον Σάκκο να πυροβολεί από το αυτοκίνητο. Η υπεράσπιση αμφισβητεί την κατάθεσή του, υπαινισσόμενη ότι μια μικρή ποινή, που επρόκειτο να εκτίσει, δεν είχε εκτελεστεί, σε αντάλλαγμα της κατάθεσης που δόθηκε. Ο δικαστής Thayer αρνείται στην υπεράσπιση να καταθέσει τα στοιχεία της.

16 Ιουνίου 1921: Εκδίδεται πόρισμα που αφορά την ανακάλυψη της μαύρης μπουίκ κοντά στο Γουέστ Μπριτζγουότερ. Το αυτοκίνητο είναι αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τις ληστείες στο Μπριτζγουότερ και το Σάουθ Μπρέϊντρι.

17 Ιουνίου 1921: Ο Connolly, ο μπάτσος που συνέλαβε τους Σάκκο και Βαντσέτι καταθέτει ότι οι δύο αναρχικοί προσπάθησαν να τραβήξουν τα όπλα τους, όταν πήγε να τους συλλάβει.

20 Ιουνίου 1921: Υπάλληλοι της εταιρείας Iver Johnson καταθέτουν ότι το όπλο που βρέθηκε στον Βαντσέτι , όταν αυτός συνελήφθη, ήταν �ίδιο μοντέλο� με αυτό που άφησε στο μαγαζί του ο δολοφονημένος Berardelli. Το αφεντικό του Σάκκο καταθέτει ότι ένα καπέλο που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος, ήταν παρόμοιο με αυτό του Σάκκο.

21 Ιουνίου 1921: Ο Proctor, ειδικός στη Βαλλιστική βεβαιώνει ότι οι κάλυκες και τα βλήματα που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος και στα σώματα των δολοφονημένων �είναι όμοια με αυτά που προέρχονται από την βαλλιστική εξέταση του πιστολιού του Σάκκο�.

22 Ιουνίου 1921: Η υπεράσπιση αρχίζει να αναπτύσσει τα επιχειρήματά της.

28 Ιουνίου 1921: Ο Kurlansky καταθέτει ότι η κα Andrews του είχε πει κάποτε ότι δεν μπορεί να αναγνωρίσει τους κατηγορουμένους και ότι οι πράκτορες της κυβέρνησης την είχαν υποχρεώσει να το κάνει. Ο εμπειρογνώμονας της υπεράσπισης βεβαιώνει, ότι το όπλο του Σάκκο δεν ήταν αυτό με το οποίο είχε πυροβοληθεί ο Berardelli.

5 Ιουλίου 1921: Απολογία του Βαντσέτι. Ερωτάται επίμονα για τις πολιτικές του απόψεις κατά τη διάρκεια της εξέτασης του.

6 Ιουλίου 1921: Απολογία του Σάκκο. Προσπαθεί να φορέσει το καπέλο που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος, αλλά αυτό δεν του κάνει (παρ� όλα αυτά δεν υπάρχει διάθεση απαλλαγής του).

7 Ιουλίου 1921: Συνεχίζεται η απολογία του Σάκκο, όπου ερωτάται επί μακρόν για τις πολιτικές του απόψεις.

14 Ιουλίου 1921: Το σώμα των ενόρκων καλείται να αποφασίσει. Στις 7.30 το απόγευμα εκδίδεται η απόφαση: Οι Σάκκο και Βαντσέτι έχουν βρεθεί ένοχοι για δολοφονίες σε πρώτο βαθμό.

8 Νοεμβρίου 1921: Κατατίθεται η αίτηση Ripley για νέα δίκη. Η υπεράσπιση υποστηρίζει ότι πρόκειται για ένα λάθος του προϊσταμένου των ενόρκων Ripley, που επιφέρει ακυρότητα, το γεγονός ότι είχε φέρει μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου ένα φυσίγγιο των 38, προφανώς για να το επιδείξει στους υπόλοιπους ενόρκους. Η υπεράσπιση παρουσιάζει μια ένορκη γραπτή κατάθεση σύμφωνα με την οποία σε ένα σχόλιο ότι οι �κατηγορούμενοι δεν θα πρέπει να είναι ένοχοι�, ο Ripley είχε πει ότι �ότι θα έπρεπε να κρεμαστούν�.

4 Μαΐου 1922: Κατατίθενται οι αιτήσεις Gould και Pelser. Η αίτηση Gould βασίζεται στη γραπτή ένορκη κατάθεση του Gould, ενός αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος δηλώνει ότι κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών τον πυροβόλησε ένα άτομο που επέβαινε σε αυτοκίνητο και το οποίο δεν έμοιαζε ούτε στο Σάκκο, ούτε και στον Βαντσέτι .

Η αίτηση Pelser βασίζεται στην ανάκληση της κατάθεσης του Pelser, ενός μάρτυρα που είχε πει ότι ο Σάκκο ήταν η θαμπή εικόνα του ανθρώπου που πυροβόλησε τον Berardelli. Ο Pelser υποστηρίζει ότι ο βοηθός του περιφερειακού εισαγγελέα Williams, τον εξανάγκασε να προβεί στην αναγνώριση.

22 Ιουλίου 1922: Κατατίθεται η αίτηση Goodridge για νέα δίκη. Βασίζεται στην έλλειψη αξιοπιστίας του μάρτυρα κατηγορίας Goodridge, ενός σεσημασμένου κακοποιού, ο οποίος κατέθεσε με ψεύτικο όνομα.

11 Σεπτεμβρίου 1922: Κατατίθεται η αίτηση Andrews για νέα δίκη. Η αίτηση βασίζεται στην αναίρεση της κατάθεσης της Lola Andrews.

30 Απριλίου 1923: Η αίτηση Hamilton για νέα δίκη μπαίνει στο αρχείο. Η αίτηση βασίζεται στην ένορκη γραπτή κατάθεση του εγκληματολόγου και ειδικευμένου στα όπλα Hamilton. Σ� αυτήν την κατάθεση δηλώνει ότι οι σφαίρες, που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος και στο σώμα του Berardelli, δεν προέρχονταν από το όπλο του Σάκκο.

5 Νοεμβρίου 1923: Κατατίθεται η αίτηση Proctor για νέα δίκη. Ο εμπειρογνώμονας της κατηγορούσας αρχή Proctor, παραδέχεται ότι η χρήση της διφορούμενης φράσης �είναι όμοια με� είχε προσυμφωνηθεί με τον περιφερειακό εισαγγελέα, ούτως ώστε να κατασκευάσει την εντύπωση στους ενόρκους, πως το όπλο του Σάκκο ήταν αυτό με το οποίο σκοτώθηκε ο Berardelli.

1 Οκτωβρίου 1924: Ο δικαστής Thayer απορρίπτει όλες τις αιτήσεις για μια νέα δίκη.

Νοέμβριος 1925: Ο Celestino Medeiros ένας Πορτογάλος υποστηρίζει ότι ο Σάκκο του εκμυστηρεύτηκε πωςι είχε συμμετάσχει στη ληστεία του Σάουθ Μπρέϊντρι.

12 Μαΐου 1926: Το Ανώτατο δικαστήριο κρίσεων της Μασαχουσέτης επικυρώνει την καταδίκη των Σάκκο και Βαντσέτι και απορρίπτει την αίτησή τους για νέα δίκη.

26 Μαΐου 1926: Μπαίνει στο αρχείο μια αίτηση για νέα δίκη με βάση την ομολογία του Medeiros και τα νεώτερα στοιχεία σε σχέση με τη συμμορία Morelli, μια ιταλική συμμορία που είχε ληστέψει αυτοκίνητα με εμπορεύματα στην Providence, R.I. και στο New Bedford.

Τέλη Μαΐου 1926: Οι αναρχικοί καλούν σε βομβιστικές επιθέσεις ως απάντηση στην απόφαση του Ανώτατου δικαστηρίου της Μασαχουσέτης.

1 Ιουνίου 1926: Μια βόμβα εκρήγνυται στο σπίτι του Samuel Johnson. Προφανώς από λάθος θεωρήθηκε πως επρόκειτο για τον αδελφό του Simon, το τηλεφώνημα του οποίου οδήγησε στη σύλληψη των Σάκκο & Βαντσέτι.

13-17 Σεπτεμβρίου, 1926: Η αίτηση του Medeiros συζητείται ενώπιον του δικαστή Thayer.

23 Οκτωβρίου 1926: Ο Thayer απορρίπτει την αίτηση του Medeiros.

27-28 Ιανουαρίου 1927: Συζητείται στο Ανώτατο δικαστήριο κρίσεων η προσφυγή κατά της απόρριψης της αίτησης του Medeiros.

7 Απριλίου 1927: Επικυρώνεται η απόρριψη της αίτησης του Medeiros.

28 Ιουλίου 1927: Μετά από πολύωρη παρουσία και συζήτηση με τον κυβερνήτη Fuller, ο Βαντσέτι του απευθύνει μια επιστολή, όπου εκθέτει με κάθε λεπτομέρεια τις απόψεις του και ζητά να μην πραγματοποιηθούν οι προσχεδιασμένες εκτελέσεις.

3 Αυγούστου, 1927: Ο κυβερνήτης Fuller ανακοινώνει ότι τίποτε δεν θα αναστείλει την εκτέλεση των δύο αναρχικών.

23 Αυγούστου 1927: Οι δύο αναρχικοί δολοφονούνται στην ηλεκτρική καρέκλα.

27 Σεπτεμβρίου 1932: Βόμβα εκρήγνυται στο σπίτι του δικαστή Thayer, προφανώς για το ρόλο του στην υπόθεση Σάκκο και Βαντσέτι .

23 Αυγούστου 1977: Ο Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκης καθιερώνει την 23η Αυγούστου, ημέρα μνήμης για τους Νικόλα Σάκκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης πενήντα χρόνων από τη δολοφονία τους.

23 Αυγούστου 1997: Ο ιταλοαμερικανός δήμαρχος της Βοστώνης Τόμας Μενίνο αποδέχεται το μνημείο για τους δύο αναρχικούς. Το μνημείο, που φιλοτεχνήθηκε το 1927 από τον γλύπτη Γκάτζαν Μπόργκλουμ, (που είναι πασίγνωστος για τα προεδρικά πρόσωπα που χάραξε πάνω στο Όρος Ράσμορ), παριστάνει τον Σάκο και τον Βαντσέτι να ατενίζουν τον ζυγό της Δικαιοσύνης, που γέρνει μονόπαντα.

*Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΕΘΡΙΑΣ, φ. 61, Ιούλιος-Αύγουστος 2007