Otto Ernst Remer

Otto Ernst Remer
Data i miejsce urodzenia	18 sierpnia 1912 roku Neubrandenburg
Data i miejsce śmierci	4 października 1997 roku Marbelli, Hiszpania

Otto-Ernst Remer (ur. 18 sierpnia 1912 w Neubrandenburgu - zm. 4 października 1997 w Marbella) niemiecki oficer Wehrmachtu w stopniu generała majora, który odegrał decydującą rolę w zatrzymaniu zamachowców po zamachu na Adolfa Hitlera (20 lipca). Po wojnie rozpoczął współpracę z Socjalistyczną Partią Rzeszy (SRP). Był propagatorem Kłamstwa oświęcimskiego.

Niemieckie sądy skazały go w czterech procesach na łączną karę pozbawienia wolności na 22 miesiące:

• W 1952 sąd w Brunszwiku skazał Remera za zniesławienie pamięci ofiar faszyzmu.
• W 1986 sąd w Kempten (Allgäu) skazał Remera za podżeganie do buntu i szerzenie nienawiści rasowej.
• W 1992 sąd w Monachium skazał Remera za propagację kłamstwa oświęcimskiego.
• W 1992 sąd w Schweinfurcie skazał Remera za podżeganie do buntu i szerzenie nienawiści rasowej.

Po wyczerpaniu wszystkich możliwości apelacji od wyroków Remer zbiegł do Hiszpanii, gdzie pozostał do końca życia.

Odznaczenia

• Krzyż Żelazny
  • II klasa
• Krzyż Niemiecki - złoty
• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego
  • Liście Dębu
• Odznaka za Rany - złota
• Srebrna Odznaka za Waleczność
• Medal za Udział w Walkach na Froncie Zachodnim
• Medal Sił Zbrojnych Za Długoletnią Służbę
• Medal Bułgarski "Za Waleczność w Walce"
  • IV klasa
  • I klasa

Literatura

• Herbert Kraus: Die im Braunschweiger Remerprozess erstatteten moraltheologischen und historischen Gutachten nebst Urteil. Girardet, Hamburg 1953.
• Willi Lasek: „Revisionistische“ Autoren und ihre Publikationen. In: Brigitte Bailer-Galanda, Wolfgang Benz, Wolfgang Neugebauer (Hrsg.): Die Auschwitzleugner. Elefanten-Press, Berlin 1996, ISBN 3-88520-600-5.