Anarchy press grΑπό την Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης: Συνέχεια
Συνελήφθη σήμερα ο Καλαβρέζος μαφιόζος Τζουσέπε Τζόρτζι, 56 ετών, γνωστός με το προσωνύμιο «u capra» (το πρόβατο) στην περιοχή Σαν Λούκα της Καλαβρίας, o οποίος κατεζητείτο από το 1994 και εθεωρείτο ένας από τους πιο επικίνδυνους καταζητούμενους όλης της Ιταλίας. Το «πρόβατο» ένα από τα ισχυρότερα μέλη της μαφίας της Καλαβρίας έχει καταδικαστεί και θα πρέπει να εκτίσει κάθειρξη 28 ετών και 9 μηνών για διακίνηση ναρκωτικών διεθνώς.
Πριν λίγες ημέρες ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης κατέθεσε την μεγαλύτερη προσφορά στην σχετική δημοπρασία που είχαν προκηρύξει οι τράπεζες και από το μεσημέρι της προηγούμενης Τετάρτης είναι πλέον το νέο μεγάλο αφεντικό του ΔΟΛ. Συγκεκριμένα κατέχει πλέον τις εφημερίδες ΒΗΜΑ και ΝΕΑ, το 22,11% των μετοχών του MEGA CHANNEL γεγονός που τον καθιστά δεύτερο μεγαλύτερο μέτοχο μετά τον Βαρδινογιάννη, τις ιστοσελίδες IN.GR, BHMA.GR, και NEA.GR, τον ραδιοφωνικό σταθμό BHMA.FM, το 50% των μετοχών της «IRIS ΕΚΤΥΠΩΤΙΚΗ», το 41,22% των μετοχών του πρακτορείου διανομής «ΑΡΓΟΣ». Με άλλα λόγια ότι ανήκε στον πάλαι ποτέ ονομαζόμενο συγκρότημα Λαμπράκη, αυτό που για δεκαετίες ανέβαζε και κατέβαζε κυβερνήσεις. Ο εφοπλιστής Μαρινάκης είναι, επί πλέον, ο πραγματικός δήμαρχος Πειραιά, τον συνδέουν στενοί δεσμοί με την οικογένεια Μητσοτάκη, ενώ την ίδια στιγμή πλήθος δημοσιευμάτων τον εμπλέκουν στην διακίνηση, ενός τόνου και …κάτι, ηρωίνης με το πλοίο Noor-1, είναι ήδη υπόδικος για πέντε κακουργήματα («απλή» συνέργεια στην σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, δωροδοκία, αλλοίωση αποτελεσμάτων κ.ά.). Συνέχεια
Τα πρόσφατα δημοσιεύματα που αφορούν την βάση της Σούδας, το περιεχόμενο και την χρονική διάρκεια επέκτασης της «συμφωνίας», που υπογράφηκε το 1990 με τις ΗΠΑ, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια παρερμηνείας των στόχων, αλλά και των ευρύτερων σχεδιασμών με τους οποίους είναι συνυφασμένη.
Το κύριο νομοθετικό κείμενο που περιγράφει το καθεστώς χρήσης της βάσης της Σούδας είναι η MDCA (Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας) η οποία υπεγράφη το 1990 όταν υπουργός Εξωτερικών ήταν ο Αντώνης Σαμαράς και πρέσβης των ΗΠΑ ο Μάικλ Σωτήρχος, κυρώθηκε με τον νόμο 1893/1990 και προέβλεπε την κατ’ έτος ανανέωσή της μετά την αρχική οκταετή ισχύ της. Ο Καμμένος δηλώνει τώρα, σ’ όλους τους τόνους, ότι είναι πρόθυμος να την ανανεώσει ακόμη και για τα επόμενα δέκα έτη, να κάνει δεκτό το αίτημα των ΗΠΑ για μόνιμη εγκατάσταση στόλου μη επανδρωμένων αεροσκαφών (UAVs ή drones), ενώ επιμένει για την παραχώρηση βάσης και στην Κάρπαθο, η οποία «σκαλώνει» εξ αιτίας των ενστάσεων του τουρκικού κράτους. Συνέχεια
«Τα νέα είναι τόσο θετικά που δυσκολευόμαστε να τα πιστέψουμε. Κρατάμε μικρό καλάθι βεβαίως, αλλά… Είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά. Θα με αναγκάσουν να φορέσω και γραβάτα», δήλωνε στις 17 Μαΐου ο ανυπέρβλητος κομμουνιστής ηγέτης Αλέξης Τσίπρας, λίγες μόνο ημέρες πριν από την συνεδρίαση του Eurogroup της 22ης Μαΐου.
Τα νέα ταξίδεψαν με την ταχύτητα του ανέμου, τι λέμε τώρα, της αστραπής και του κεραυνού συνάμα, σ’ ολόκληρη την χώρα απ’ άκρη σε άκρη. Οι ελπίδες φούντωσαν και πάλι στο άκουσμα αυτής της ελπιδοφόρας είδησης. Ο Τσίρπας θα φορέσει γραβάτα, ο Τσίρπας θα φορέσει γραβάτα. Ακόμα και το όνομα του ευλογημένου ηγέτη δεν ακουγόταν, όπως θα έπρεπε, αλλά η συγκίνηση τα προκαλεί αυτά. Τα μικρά παιδιά φώναζαν και γελούσαν, τα πουλιά σταμάτησαν να πετούν, οι σειρήνες των πλοίων ηχούσαν παρατεταμένα, τα σύννεφα που σκέπαζαν τον ήλιο παραμέρισαν και αυτά, λες και όλη η φύση γιόρταζε και τραγουδούσε… Συνέχεια
«Η επίθεση στον Λουκά Παπαδήμο την περασμένη Πέμπτη, στον βαθμό που συμβόλιζε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές δήθεν κατά των «ανάλγητων τραπεζιτών», αποτελεί την απόλυτη ειρωνεία. Αν κάτι εκπροσωπεί ο κ. Παπαδήμος με την πορεία στο δημόσιο βίο όλα τα χρόνια, είναι την «καλή Ελλάδα», την Ελλάδα της προόδου, της φιλοευρωπαϊκής κατεύθυνσης, του κοσμοπολιτισμού και των διεθνών διακρίσεων με όπλο την παιδεία και την συνεπή και συνεχή προσπάθεια» (Καθημερινή, Ε. Χρυσολωρά, 28-5-2017).
Ακούραστα τα παπαγαλάκια. Με την αγιαστούρα στο χέρι και όποιος αντέξει. Ο Παπαδήμος ο …καλός ο άνθρωπος, ο κεντρικός τραπεζίτης, που ευλόγησε την «φούσκα» του χρηματιστηρίου, ο τραπεζίτης που νταραβερίστηκε με την Goldman Shacs για να επιτευχθεί η είσοδος στην ΟΝΕ και να ανοίξει ο δρόμος για τον αρμαγεδώνα που ακολούθησε, ο Παπαδήμος πρωθυπουργός με όπλο την καρμανιόλα του δεύτερου μνημονίου, το προβεβλημένο στέλεχος της Τριμερούς, ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ.
Και όμως έχουν περάσει λιγότερα από έξι χρόνια από τότε που κλήθηκε να ολοκληρώσει τις «συνεπείς και συνεχείς προσπάθειές του». Για το καλό όλων; Νομίζεις ότι διαβάζεις κάποια λόγια που αφορούν άλλη χώρα, άλλα πρόσωπα, άλλες συνθήκες, νομίζεις ότι διαβάζεις το παραμύθι με την Χιονάτη και τους επτά νάνους.
Και όμως. Είμαστε εδώ. Εδώ που ο εφιάλτης συνεχίζεται. Εδώ που η μνήμη, φαίνεται ότι είναι πλέον απαγορευμένη.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν. Συνέχεια
Οι μαύρες μερσεντές κατέφθαναν η μία πίσω από την άλλη στο νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε τραυματίας μετά την έκρηξη παγιδευμένης επιστολής ο πρώην δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, πρώην κεντρικός τραπεζίτης, αλλά και πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ (μεταξύ άλλων). Οι «εξέχουσες» προσωπικότητες (τραπεζίτες και πολιτικοί), που έσπευσαν στο σημείο έμοιαζαν περισσότερο να έρχονται πρώτα απ’ όλα να υποβάλλουν τα σέβη τους σε μια «άγνωστη αδελφότητα» και δευτερευόντως να ενημερωθούν για την υγεία του τραυματία.
Τα επαναλαμβανόμενα και βέβαια πανομοιότυπα πλάνα των τηλεοπτικών σταθμών στάθηκαν και δικαίως κατά την γνώμη μας στην προσέλευση και στις δηλώσεις του πρώην πρωθυπουργού Σημίτη, που εμφανίστηκε ως άλλος Ντον Κορλεόνε. Η σκηνή ήταν κυριολεκτικά δανεισμένη από ταινίες με θέμα την μαφία, όπως ο Νονός ή Τιμή των Πρίτζι. Τις επόμενες ημέρες εφημερίδες, «ενημερωτικές» ιστοσελίδες και τηλεοπτικοί σταθμοί επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου λιβάνισμα του Λουκά Παπαδήμου.
Το άρθρο της εφημερίδας Καθημερινή και συγκεκριμένα στο φύλλο της 26ης-5-2017, που υπογράφει ο Νίκος Κωνσταντάρας είναι από τα πλέον ενδεικτικά: Συνέχεια
Οι πολιτισμοί, τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος, που διατηρούν πιστεύω και πρακτικές που βασίζονται σε μια σχέση σεβασμού με τον φυσικό κόσμο έχουν κοινές κοσμολογικές αξίες, έχουν κοινές κοινωνικές πρακτικές. Οι πρακτικές αυτές, μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα διότι αποτελούν το μοντέλο κοινωνικών δομών που ονειρευόμαστε, που προσπαθούμε –συνήθως ανεπιτυχώς, να αναπαράγουμε. Τι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι ζουν σε στενή σχέση με τη Γη; Η κοινωνία που διαμορφώνουμε θα είναι πιθανολογώ συμμετοχική, δημοκρατική, θα διέπεται από αρχές ισότητας, οι άνθρωποι θα έχουν ελεύθερο χρόνο, θα είναι οικολογική και βιώσιμη. Όπως η μεστή ολότητα του φυσικού κόσμου, τέτοιου είδους πρακτικές διαμορφώνουν και διαμορφώνονται από την ψυχική κατάσταση των ανθρώπων, που πηγάζει από υγιείς ψυχές και που ταυτόχρονα προστατεύουν από το να αναδυθούν ψυχολογικές διαστροφές, όπως οι καταχρήσεις και η κακομεταχείριση.
Κατασκευάζοντας γυαλί στα Νησιά του Σολομώντα
Η πλήρης συμμετοχή στην ζωή και την επιβίωση της ομάδας είναι μια από αυτές τις πρακτικές. Σε πολιτισμούς που βασίζονται στη φύση, ο κάθε ένας σχεδόν είναι ένας ειδικός, ή τουλάχιστον έχει τις ικανότητες να εκτελέσει σχεδόν κάθε μια από τις εργασίες της ομάδας. Αντιθέτως, ελάχιστοι από εμάς έχουμε τις ικανότητες, και ακόμη λιγότεροι είμαστε ειδικοί στο να εκτελέσουμε, λίγες και άνευ σημασίας εργασίες που συμβάλλουν στην λειτουργία της κοινωνίας μας. Και, ακόμη χειρότερα, καθώς οι τεχνολογίες μας γίνονται όλο και πιο σύνθετες και η κοινωνία μας γίνεται όλο και πιο κατακερματισμένη, γινόμαστε όλο και λιγότερο ικανοί. Μόλις ένα πολύ μικρό ποσοστό από εμάς γνωρίζει πώς να εγγράψει μια τηλεοπτική εκπομπή σε βίντεο/dvd, να επιδιορθώσει μια ηλεκτρονική συσκευή, ή να κατανοήσει μια ειδοποίηση ότι κέρδισες το λαχείο. «Αυτό είναι το σχέδιο για ένα βομβαρδιστικό Β-1», είπε η Κάντις Μπέργκεν (σ.τ.μ. Αμερικανίδα ηθοποιός) το 1993 σε μια διαφήμιση σε τηλεοπτικά κανάλια για κινητά. «Αυτό είναι το σχέδιο για το DNA και είναι ένα σχέδιο για το απώτερο μέλλον. Τι το κοινό έχουν; Δεν μπορείς να κατανοήσεις ούτε μια από αυτές!». Εν τω μεταξύ, οι μόνες δραστηριότητες τις οποίες μοιάζει να έχουμε κοινές είναι η κατανάλωση (το «σόπινγκ»), η οδήγηση και η παρακολούθηση τηλεόρασης. Αυτή η στενωπός δεν έχει σχέση με το πώς εξελίχθηκε το ανθρώπινο είδος.
Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Στάνλευ Ντάιαμοντ, ο μέσος άνδρας της αφρικανικής φυλής κυνηγών-τροφοσυλλεκτών-βοσκών Νάμα είναι «ένας ειδικός σε θέματα κυνηγιού, ένας ικανός παρατηρητής της φύσης, ένας χειροτέχνης που μπορεί να κατασκευάσει μια σειρά εργαλείων και όπλων, ένας κτηνοτρόφος που γνωρίζει τις συνήθειες και τις ανάγκες του κοπαδιού, ένα άτομο με άμεση συμμετοχή σε μια ποικιλία τελετουργικών και τελετών της φυλής του, και μάλλον θα κατέχει καλά τους θρύλους, τους μύθους και τις παροιμίες της φυλής του.» Ο Ντάιαμοντ συνεχίζει: «Ο μέσος πρωτόγονος άνθρωπος είναι πιο ολοκληρωμένος, στην κυριολεξία, από τους περισσότερους πολιτισμένους ανθρώπους. Συμμετέχει περισσότερο και πιο άμεσα στις πολιτιστικές δυνατότητες που του προσφέρονται, όχι σαν καταναλωτής και όχι διαμέσου αντιπροσώπου, αλλά με ενεργή συμμετοχή, και ως ολοκληρωμένο άτομο.»(1) Συνέχεια
Πριν περίπου δύο χρόνια και συγκεκριμένα στις 19 Ιουλίου 2015 ο υπουργός Αμύνης Πάνος Καμμένος, κατά την διάρκεια της τριήμερης επίσκεψής του στο Ισραήλ, ολοκληρώνει την συμφωνία της Status of Forces Agreement (SOFA), η οποία μέχρι τότε εκκρεμούσε και περιέχει συγκεκριμένες ρυθμίσεις για τη διαμονή στρατιωτικών δυνάμεων του ενός κράτους στο έδαφος του άλλου με πρόσχημα την συμμετοχή σε στρατιωτικές ασκήσεις. Όπως είναι γνωστό παρόμοια συμφωνία το κράτος του Ισραήλ έχει συνάψει αποκλειστικά και μόνο με τις ΗΠΑ.
Η συμφωνία μ’ άλλα λόγια δεν αφορά, απλά, στην «στρατιωτική συνεργασία» των δύο κρατών, αλλά το Καθεστώς εγκατάστασης των Δυνάμεων τους (Status of Forces Agreement, SOFA). Σύμφωνα με τις ΗΠΑ, η οποία είναι η πρώτη χώρα παγκόσμια που εφάρμοσε τις συμφωνίες αυτές μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, SOFA είναι πολυμερείς ή διμερείς συμφωνίες που θεσπίζουν σε γενικές γραμμές το πλαίσιο βάσει του οποίου λειτουργεί το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ σε μια ξένη χώρα και πώς η εσωτερική νομοθεσία της ξένης δικαιοδοσίας ισχύει για το προσωπικό των ΗΠΑ στη χώρα αυτή.
Την περίοδο που ολοκληρώνεται η συμφωνία αυτή, μεγάλος αριθμός του στόλου των επιθετικών ελικοπτέρων του ισραηλινού κράτους βρισκόταν στην Λάρισα, ενώ σπουδαστές της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων ετοιμάζονταν να μεταβούν στο Ισραήλ. Συνέχεια
Καθώς συμπληρώθηκαν 6 χρόνια από το «ατύχημα» στη Φουκουσίμα θεωρούμε σκόπιμη την υπόμνηση αυτού του γεγονότος. Στο πλαίσιο αυτό αναδημοσιεύουμε, από την αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 105, Μάιος 2011, το χρονολόγιο των κινητοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν με αδορμή και σε σχέση με αυτό το συμβάν.
Οι ολέθριες επιπτώσεις που προκλήθηκαν στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα, μετά την σεισμική δόνηση και το τσουνάμι που επακολούθησε, φανερώνει άμεσα και απτά στους κατοίκους της Ιαπωνίας πρώτιστα, ότι η πυρηνική ενέργεια, ανεξαρτήτως χρήσης, είναι καταστρεπτική για τον άνθρωπο και τη φύση. Η κυρίαρχη άποψη που επικρατούσε, την προ Φουκουσίμα εποχή, στην Ιαπωνία ήταν ότι η πυρηνική ενέργεια είναι και χρήσιμη και ασφαλής. Φυσικά, υπήρχαν πάντα τα άτομα και οι οργανώσεις εκείνες που αντιτίθονταν στα πυρηνικά με συνεχή αγώνα.
Δύο μήνες πριν τη Φουκουσίμα, πέντε ιάπωνες πραγματοποίησαν απεργία πείνας εκφράζοντας την αντίθεση τους στη σχεδιαζόμενη κατασκευή πυρηνικού σταθμού στη πόλη Kaminoseki, της περιοχής Seto Inland Sea, συχνά αποκαλούμενης και Γκαλαπάγκος της Ιαπωνίας, λόγω της πλούσιας βιοποικιλότητας τους. Σε κείμενο τους ανέφεραν μεταξύ άλλων: «Ξεκινήσαμε την απεργία πείνας το απόγευμα της 21ης Ιανουαρίου 2011(…) γιατί δεν θέλουμε τα ραδιενεργά απόβλητα που θα προκύψουν και η ραδιενέργεια που θα συσσωρεύεται σε θάλασσα και ατμόσφαιρα θα πρέπει να αφεθεί σε εμάς και στους απογόνους μας. Επί πλέον, αν και οι πυρηνικοί σταθμοί μπορεί να λειτουργήσουν για περίπου 40 χρόνια, δεν υπάρχει ασφαλή μέθοδος παροπλισμού τους μετά τη χρήση τους(…) Κανείς από εμάς δεν είναι κάτοικος του Kaminoseki, αλλά τα προβλήματα αυτού του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας δεν είναι καθόλου προβλήματα μόνο αυτής της πόλης. Πρόκειται για πρόβλημα ολόκληρης της χώρας». Συνέχεια
Στην χθεσινή ομιλία του (24/5) το κομμουνιστικό ανδρείκελο που ονομάζεται Αλέξης Τσίπρας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) απαντώντας στο ερώτημα γιατί δεν υπήρξε λύση στο τελευταίο Eurogroup, απάντησε με τον εξής τρόπο: «Διότι υπήρξε προσπάθεια να προωθηθεί και πάλι μια θολή λύση. Μια λύση μετάθεσης του προβλήματος. Μια λύση που δεν αντιστοιχούσε στο οικονομικό κλίμα, στα δημοσιονομικά αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας αλλά ούτε και στις θυσίες του ελληνικού λαού». Συνέχεια
Οδός Σταδίου
Το 1975 και το 1976 υπήρξαν από τις πλέον έντονες χρονιές από την σκοπιά των κοινωνικών συγκρούσεων. Οι κινητοποιήσεις χιλιάδων ανθρώπων στους χώρους μισθοδουλείας επιχειρείται να πνιγούν μέσα από την συνδιαλλαγή και την διαπραγμάτευση των κομματικών επιτελείων της αριστεράς και του αναδυόμενου, μέσα από τον εξουσιαστικό ορίζοντα, πράσινου ήλιου, που απλώνεται σκορπίζοντας ελπίδες «ανανέωσης» και «αλλαγής».
Σε ότι αφορά τα κόμματα, τις συνδικαλιστικές παρατάξεις και τα συνδικάτα, η σχέση μεταξύ τους τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι ιδιαίτερα στενή όταν δεν είναι σχέση υποτέλειας του συνδικάτου παράταξης προς το κόμμα. Μετά την πτώση της δικτατορίας τα δύο κόμματα της κομμουνιστικής αριστεράς βρήκαν νέο πεδίο ανταγωνισμού για την κατάκτηση πολιτικής ηγεμονίας με την ανάπτυξη των αντιδικτατορικών συνδικαλιστικών παρατάξεων ΑΕΜ (ΚΚΕ εσωτερικού) και ΕΣΑΚ (ΚΚΕ).
Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ οργανώθηκε με την συγκρότηση της ΠΑΣΚΕ που γρήγορα ανέπτυξε μεγάλες δυνάμεις στα εργοστασιακά σωματεία, στις δημόσιες επιχειρήσεις και τράπεζες, εντάσσοντας στους κόλπους της αρκετούς νέους συνδικαλιστές που εμπνέονταν από τις ιδέες της συμμετοχής, του εργατικού ελέγχου, ακόμη και της αυτοδιαχείρισης των εργοστασίων. Συνέχεια
Ένα βασικό χαρακτηριστικό των αναρχικών και των αναρχικών ομάδων/πυρήνων είναι η σύνθεση μεταξύ τους πάνω σε ανιδιοτελή βάση, στα πλαίσια της δράσης και της συμμετοχής τους στους κοινωνικούς αγώνες για την απελευθέρωση από τα δεσμά κράτους και εξουσίας.
Οργανώνοντας τη δράση τους και τη διάχυση του λόγου τους, οι αναρχικοί αποσκοπούν στην πανανθρώπινη απελευθέρωση. Εννοείται ότι η δράση αυτή δε γίνεται για να εξυπηρετήσει κανένα απολύτως προσωπικό όφελος. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. και γνωστό τοις πάσι, ότι σε εξουσιαστικές οργανώσεις, όπως κόμματα, κομματίδια, δημοτικές κινήσεις κτλ. υπάρχει κατά κανόνα προσωπικό όφελος που αυτό μεταφράζεται σε χρηματικές απολαβές (είτε για να γράψει κάποιος ένα κείμενο, είτε για να κολλήσει π.χ. κάποιες εκατοντάδες αφίσες), που ειδικά στην περίπτωση οργανωμένων κομμάτων με στηρίγματα σε εξουσιαστικούς θεσμούς μεταφράζεται και σε κάποιο διορισμό, μια θεσούλα βρε αδερφέ για να εξαργυρώσουν οι «αγωνισταράδες» την όποια νεανική τους συμμετοχή σε κάποιες δράσεις. ‘Άλλωστε, όπως λένε οι «βολεμένοι», «εντάξει, έκανες την επανάστασή σου στην εφηβεία, τώρα κοίταξε να κάνεις…» (εννοώντας οικογένεια, καριέρα κτλ.) Συνέχεια
Στις 21 Μαρτίου 2014, ο Αλέξης Τσίπρας περιγράφει και χαρακτηρίζει ως εξής τα πλεονάσματα που παρουσίαζε τότε η κυβέρνηση Σαμαρά: «Το πλεόνασμά τους είναι σεσημασμένο για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Σε αυτό κρύβονται όλες οι αμαρτίες, όλες οι πληγές, όλη η σήψη, όλη η απάτη της σημερινής πολιτικής. Πρόκειται για πλεόνασμα δυστυχίας, τραγωδίας, ακόμα και αίματος. Πρόκειται για πλεόνασμα θράσους και απάτης».
Τρία χρόνια αργότερα, ο καταλληλότερος εφαρμοστής όλων των μνημονίων, των οποίων πρόσφατα ανέλαβε την πατρότητα (βλ. συνέντευξη στην Wall Street Journal), πανηγυρίζει για τα δικά του αιματοβαμμένα 7 δισεκατομμύρια «πλεονάσματος», που ανοίγουν τον δρόμο για το κλείσιμο της δεύτερης λεγόμενης αξιολόγησης.
Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το θράσος και την απάτη, τον κυνισμό και την σκληρότητα τής συγκεκριμένης εξουσιαστικής εκδοχής, που εκφράζει το καθεστώς Τσίπρα. Συνέχεια
Πρόκειται για «διεθνή και ιστορική μη κυβερνητική οργάνωση» η οποία δεν κατονομάζεται παρά την διακοπή της χρηματοδότησης και παρά τις δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ, όπως ο επίτροπος Ανθρωπιστικής Βοήθειας, Χρήστος Στυλιανίδης. Σύμφωνα με δηλώσεις τού συγκεκριμένου, η ΕΕ αναστέλλει την χρηματοδότηση στη ΜΚΟ. «Η Κομισιόν έχει θεσπίσει έναν διεξοδικό μηχανισμό για την παρακολούθηση και την εξασφάλιση της εφαρμογής της ανθρωπιστικής της χρηματοδότησης παγκοσμίως, με πλήρη σεβασμό όλων των ανθρωπιστικών αρχών και της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης».
Η δραστηριότητα της «άγνωστης» ΜΚΟ, αφορά «δράσεις» τόσο στην ηπειρωτική χώρα, όσο και στα νησιά του Αιγαίου. Δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια στον ελλαδικό χώρο με την έδρα της να βρίσκεται σε ευρωπαϊκό κράτος. Τις καταγγελίες ερευνούν σύμφωνα με δημοσιεύματα πράκτορες της ΕΥΠ, ενώ η Κομισιόν έχει ενεργοποιήσει την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία για την Καταπολέμηση της Απάτης(!!!). Συνέχεια
«Για να απαλλαγεί ο λαός μας από τα Μνημόνια, πρέπει να αποφασίσει να απαλλαγεί από όλα τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου -εγχώρια και ευρωενωσιακά- και να βαδίσει το δικό του δρόμο», δηλώνει σε συνέντευξή του στα Νέα Σαββατοκύριακο ο γενικός γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
Μάλιστα. Ο λαός, λοιπόν, δεν έχει αποφασίσει ακόμη να απαλλαγεί απ’ όλα τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου εγχώρια και ντόπια και να βαδίσει τον «δικό του δρόμο». Ο μέγας ηγέτης του Περισσού δεν μας πληροφορεί ούτε αν θα το κάνει κάποτε ούτε πότε θα το κάνει. Ποιος είναι ο δρόμος της απαλλαγής, που πρέπει να βαδίσει ο λαός κατά Κουτσούμπα; Μα προφανώς ο «δρόμος» του πρωτοπόρου ΚΚΕ, των κομμουνιστών όπως ο Κουτσούμπας, η Παπαρρήγα, ο Τσίπρας, ο Αλαβάνος, ο Δραγασάκης, ο Λαφαζάνης και οι υπόλοιποι της κομμουνιστικής κομπανίας.
Στο πλαίσιο ελέγχου των ανθρώπων η κυριαρχία, κινείται με αργά αλλά προδιαγεγραμμένα και σταθερά βήματα. Η κυριαρχία με τη χρήση της τεχνολογίας και των δυνατοτήτων της ηλεκτρονικής επεξεργασίας δεδομένων δίνει τη δυνατότητα στο κατασκεύασμά της, το κράτος, να μπορεί με ελάχιστο κόστος, να αντλεί όσες περισσότερες πληροφορίες είναι δυνατό να συγκεντρωθούν για τους ανθρώπους. Ακριβώς επειδή το σχέδιο για τον έλεγχο των κοινωνιών είναι διαρκές και αναθεωρούμενο οι κινήσεις προς την τελική εφαρμογή των σχεδίων επιβολής μπορεί να είναι αποσπασματικές αλλά πάντα βασισμένες σε προκαθορισμένο στάδιο υλοποίησης.
Την περίοδο που διανύουμε εκπονείται ένα μεγαλόπνοο σχέδιο αναπροσαρμογής των κοινωνικών σχέσεων και ισορροπιών (και όχι άμεσα οικονομικών) ελέγχου του ρυθμού ανάπτυξης του βιοτικού επιπέδου των, κατά την παράδοση λεγομένων, δυτικού τύπου κοινωνιών. Η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων είναι μια επίθεση όχι μόνο στη «τσέπη» τους αλλά και στην ισορροπία του μηχανισμού «κατανάλωσης» που θεωρούνταν ιδανικός τρόπος συντήρησης και ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος που εφαρμόστηκε μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, από τους «νικητές» στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Αυτή η «δράση» του συστήματος διακυβέρνησης σε τοπικό, όσον αφορά την εφαρμογή του επίπεδο κρατών, αλλά και παγκόσμιο όσον αφορά το σχεδιασμό του, φυσικά αναμένει μια αντίδραση από τους ανθρώπους. Είναι τόσο ζοφερό το μέλλον που η κυριαρχία επιφυλάσσει για τους ανθρώπους, που δε θα μπορούσε να μην σχεδιάσει και τους τρόπους καταστολής ενδεχόμενης αντίδρασης τους. Συνέχεια
Περίπου 3500 διαδηλωτές (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ανταρσύα, εξω-κοινοβουλευτική αριστερά, ΕΠΑΜ κ.ά.) συμπεριλαμβανομένων εκείνων του ΠΑΜΕ συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα διαμαρτυρόμενοι για την ψήφιση των νέων μέτρων που επιβάλλει το νέο μνημόνιο της κυβέρνησης Συριζα-Ανελ. Πρόκειται για την πλέον ισχνή αντιμνημονιακή συγκέντρωση από το 2010 μέχρι σήμερα.
Μικρές ομάδες διαδηλωτών αιφνιδιαστικά επιτέθηκαν με πέτρες και βόμβες μολότωφ ενάντια σε διμοιρίες των ΜΑΤ στον άγνωστο στρατιώτη, πυρπολήθηκε επίσης φυλάκιο των ευζώνων, ενώ στην συνέχεια τα επεισόδια συνεχίστηκαν με επιθέσεις στις κατασταλτικές δυνάμεις που βρίσκονταν έξω από το ξενοδοχείο Μ. Βρετανία. Συνέχεια
Το καθεστώς Τσ
ίπρα ετοιμάζεται να ολοκληρώσει την διαδικασία ψήφισης τις επόμενες ημέρες, όχι ενός αλλά δύο μνημονίων, ενώ πρόσφατα σε συνέντευξή του στην Wall Street Journal ο ίδιος ο Τσίπρας διεκδίκησε την πατρότητα, όχι μόνο αυτών των μνημονίων, αλλά και όλων των προηγουμένων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο γονάτισε πιο βαθιά από κάθε προκάτοχό του, διαβεβαιώνοντας τα μεγάλα αφεντικά, που υποτίθεται είχε αμφισβητήσει προηγουμένως, αφ’ ενός ότι μπορεί να ξεπεράσει κάθε προσδοκία τους και αφ’ ετέρου ότι δεν υπάρχει προηγούμενο όσον αφορά την ικανότητα ακινητοποίησης των κοινωνικών αντιδράσεων. Η ησυχία που επικρατεί, λένε, είναι ιδανική για ασφαλείς επενδύσεις! Ενδεικτικές, μάλιστα, είναι και οι δηλώσεις γάλλων πολιτικών που υποστηρίζουν ότι εάν λάβουν παρόμοια μέτρα θα αντιμετωπίσουν δίχως καμμία αμφιβολία την μέρα της Βαστίλλης.
Έτσι, το καθεστώς Τσίπρα αναδεικνύεται στον δουλικότερο διεκπεραιωτή του συνόλου των ολοένα και σκληρότερων όρων επιβολής, που εφαρμόζονται στον ελλαδικό χώρο από το 2010, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου «έμπασε» το ΔΝΤ στο «παιχνίδι» της «διάσωσης» για να περαστεί, στην συνέχεια, δια πυρός και σιδήρου το λεγόμενο μεσοπρόθεσμο με μέτρα 28 δισεκατομμυρίων ευρώ για το χρονικό διάστημα 2012-15. Συνέχεια
«Η αλήθεια είναι μεγάλη,
αλλά ακόμη μεγαλύτερη
από μια πρακτική άποψη
είναι η σιωπή για την αλήθεια».
(Aldous Huxley: Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος)
Σήμερα, κάθε μορφής επικοινωνία που βασίζεται σε τεχνολογικές επινοήσεις, είναι δυνατό να παρακολουθηθεί: τηλέφωνα κινητά και σταθερά, φαξ, e-mail, διαδίκτυο, κ.λπ. Επίσημες, αρμόδιες επιτροπές, τόσο της ευρωπαϊκής ένωσης όσο και εδώ, αναφέρουν ότι: Τίποτα δεν είναι 100% ασφαλές.
Τα παραπάνω όμως, είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Ο έλεγχος της ζωής ενός ανθρώπου, από τις αρμόδιες υπηρεσίες, μπορεί να εκλάβει παρανοϊκές διαστάσεις.
Για παράδειγμα, επίσημα πλέον στις Η.Π.Α., λειτουργείται μια νέα υπηρεσία, το Γραφείο Ενημέρωσης Πολιτών (ΓΕΠ). Ο ρόλος αυτού, είναι να προλαμβάνει (τι άλλο;) «τρομοκρατικές επιθέσεις». Προσωπικές πληροφορίες θα συγκεντρώνονται από ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κίνηση λογαριασμών μέσω τραπεζικών Α.Τ.Μ., αγορές μέσω πιστωτικών καρτών, εικόνες από ηλεκτρονικές κάμερες παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους, αρχεία τηλεφωνικών κλήσεων από σταθερά και κινητά τηλέφωνα, κ.λπ.. Στη συνέχεια θα «φιλτράρονται» και τέλος θα συνδυάζονται για τον εντοπισμό «ύποπτων» δραστηριοτήτων. Ανάλογη υπηρεσία, θα λειτουργεί και για την παρακολούθηση του υπόλοιπου κόσμου. Φυσικά, όλα αυτά δεν είναι μια αποκλειστικότητα των Ηνωμένων Πολιτειών, απλά εκεί επισημοποιήθηκε.
Τι ακριβώς όμως είναι ηλεκτρονική παρακολούθηση; Πέρα από τις πληροφορίες μέσω echelon π.χ., που αφορούν τα τηλέφωνα, το ηλ. ταχυδρομείο κ.λπ. είναι δυνατό να συγκεντρώνονται και άλλα είδη προσωπικών στοιχείων. Συνέχεια
Μια πόλη χτίζεται πάνω σ’ άλλη νεκρή πόλη, που κι αυτή χτίστηκε πάνω σε μια άλλη νεκρή. Με τις πόλεις συμβαίνει να μπορούν να ζήσουν πάνω στο θάνατο των άλλων. Έτσι, βγάζουν ρίζες και φυτρώνουν, προσπαθώντας να φτάσουν στον ουρανό. Νεκροζωούν, λοιπόν, παίρνοντας την τροφή τους από το παρελθόν του πολιτισμού. Και μέσα εκεί βρίσκεται η ουσία της ζωής τους. Τα φώτα σήμερα μας βοηθούν να το ξεχάσουμε, αλλά οι παλιές πόλεις δε θα μπορούσαν να το κρύψουν. Θα είχαν στο στόμα τη γεύση του μετάλλου, καθώς θα επέστρεφαν στη γη.
Τα φώτα, όμως, χαλάνε τη γεύση. Βγάζουν την άρνηση από το δεν και κάνουν το ναι έναν ξεπεσμένο συμβιβασμό. Δεν είμαστε αιώνιοι ούτε κι η νεκρανάσταση των πόλεων είναι. Δεν είναι όλα πόλη. Είναι κι αυτά που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε αρχέγονες αλήθειες, μέσα στο χώμα των νυχιών αυτών των πόλεων. Είναι η βρωμιά τους, τα ανεπιθύμητα· τα άλλα ανάμεσα στους ίδιους και απαράλλαχτους μοναδικούς.
Η Αναρχία ανήκει σε έναν κόσμο που οι λέξεις ήταν εικόνες, πριν γίνουν οι εικόνες ψεύτικες λέξεις και μας ζαλίσουν με τη φλυαρία τους. Είναι τόσο απλό κι όμως τόσο δύσκολο να θυμηθούμε πώς είναι να μη ζητάς ανταλλάγματα, να μη θέλεις κάτι, γιατί όλα είναι γύρω σου. Συνέχεια
Η συμπεριφορά του ανθρώπου αποτελεί αντικείμενο μελέτης για πάρα πολλά χρόνια. Αμέτρητα πειράματα έχουν διεξαχθεί και εξακολουθούν να διεξάγονται ανά τον κόσμο, με την υποστήριξη και τη χρηματοδότηση των κρατών και των πολυεθνικών εταιριών, που συνεργάζονται και αλληλοϋποστηρίζονται. Στόχος είναι ο έλεγχος του ανθρώπινου μυαλού, μιας και ο τρόπος που ενεργεί, αντιδρά και λειτουργεί ένας άνθρωπος είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί. Παραδείγματα προσπάθειας ελέγχου, με στόχο κυρίως τον αποπροσανατολισμό σκέψης, υπάρχουν πολλά, π.χ. τα κάθε είδους δάνεια (οικονομικός έλεγχος), τα μεταλλαγμένα (διατροφικός έλεγχος), τα ΜΜΕ (που προβάλλουν τρόπο σκέψης και διαβίωσης), κ.τ.λ. Παρ’ όλα αυτά, ο άνθρωπος δεν έχει μετατραπεί σε υπάκουο πλάσμα, έτοιμο να αποδεχτεί και ανεχτεί όλες τις καταπιέσεις που υφίσταται.
Σε πείραμα που διεξάχθηκε στο Αμερικανικό Εθνικό Ινστιτούτο Διανοητικής Υγείας (NIMH – National Institute of Mental Health) προέκυψαν κάποια αρκετά ενδιαφέροντα, για τους κυρίαρχους αποτελέσματα. Τα πορίσματα δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Nature Neuroscience από τον νευροβιολόγο και διευθυντή προγράμματος Μπάρι Ρίτσμοντ, πριν από μερικούς μήνες: «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κίνητρο να δουλέψουν σκληρά και καλά μόνο όταν υπάρχει η προσδοκία κάποιας αμοιβής, είτε πρόκειται για κάποιο χρηματικό ποσό είτε απλώς για έναν έπαινο. Στα πειράματα αυτά βρήκαμε ότι μπορούμε να ακυρώσουμε αυτή τη σύνδεση, δημιουργώντας μια κατάσταση όπου η επαναλαμβανόμενη σκληρή δουλειά συνεχίζεται χωρίς οποιαδήποτε επιβράβευση». Συνέχεια
«Στην πολιτική, τα κοινά μίση είναι σχεδόν πάντα η βάση της φιλίας». Alexis De Tocqueville, Η δημοκρατία στην Αμερική.
Διαχειριστής θεωρείται το άτομο που έχει την επίσημη ευθύνη για την περιουσία ή γενικότερα τις υποθέσεις άλλου ή άλλων. Στην πολιτική, μια κλασική έκφραση της αντιπροσώπευσης ως διαχείριση συναντά κανείς στα λόγια που απεύθυνε ο Edmund Burke στους ψηφοφόρους του στο Μπρίστολ το 1774: «Εκλέγετε έναν βουλευτή. άπαξ όμως και τον εκλέξετε, δεν είναι πια μέλος του Μπρίστολ, αλλά μέλος του κοινοβουλίου… Ο αντιπρόσωπός σας σάς οφείλει όχι μόνο το αξίωμά του, αλλά και την κρίση του. και σας προδίδει, δεν σας υπηρετεί αν θυσιάζει την κρίση του στις απόψεις σας». Είναι σαφής σ’ αυτήν την περίπτωση η πεποίθηση ότι ο ηγέτης, ο πολιτικός ή ο συνδικαλιστής «δέχεται εντολή από τον λαό», αλλά «γνωρίζει περισσότερα από τον λαό» και τον υπηρετεί χωρίς να τον …προδίδει μόνο αν ακολουθεί την δική του «ώριμη ή πεφωτισμένη» κρίση που αντλείται από την «ανώτερη μόρφωση», αλλά και οξύνοια που διαθέτει…
Μ’ άλλα λόγια, το έργο ενός επαγγελματία πολιτικού, ενός πεφωτισμένου ηγέτη είναι η καθοδήγηση της λεγόμενης κοινής γνώμης, ακόμα και η υπέρβαση «δεσμευτικών» προεκλογικών υποσχέσεων ή προγραμμάτων, αφού η κρίση των «εκλεκτών» αντι-προσώπων είναι εκείνη, που μπορεί να προσδιορίζει κάθε φορά το λεγόμενο δημόσιο ή εθνικό συμφέρον. Συνέχεια
Ας ξεκινήσουμε με κάτι ουσιαστικά αισιόδοξο. Δεν πρόκειται κανείς(;) να πάρει σύνταξη από το 2050 και έπειτα. Όποιος δουλεύει και για αυτή την προοπτική ας το ξανασκεφτεί. Επειδή το σύστημα όπως έχει οικοδομηθεί στο δυτικό, κυρίως, κόσμο επανατοποθετεί από την αρχή τα ζητήματά του, η έννοια της παραγωγικότητας (με την στενή οικονομική έννοια) θα παραταθεί λίγα χρόνια περισσότερο. Η κυρίαρχη αντίληψη θεωρεί πως με τη συνταξιοδότηση παύει η παραγωγικότητα του ανθρώπου. Όμως ο άνθρωπος παράγει διαρκώς και για πάντα όσο εντάσσει τον εαυτό του σε μια κοινότητα, ένα σύνολο ή ομάδα. Για την κυριαρχία έχει αξία μόνο ό,τι παράγεται και αποτυπώνεται χρηματικά, αγοραστικά ή στο δείκτη του ΑΕΠ. Αλλά, ο άνθρωπος παράγει υλικά ή άυλα μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Δυστυχώς, όμως και για πάρα πολλούς ανθρώπους η αλλοτρίωση που έχουν δεχθεί από την πολύχρονη ενασχόληση και καθημερινή επανάληψη του μισθωτού μοντέλου εργασίας, τούς τοποθετεί στο πάγκο της απόσυρσης αμέσως μετά τη συνταξιοδότηση. Είχαν ταυτίσει την ικανότητά τους με τη παροχή μισθωτής εργασίας. Δεν είχαν και δεν έχουν τοποθετήσει τον εαυτό τους σε διαφορετικό ρόλο. Και αυτή είναι μια πραγματική επιτυχία για το σύστημα κυριαρχίας, που τώρα εμπλουτίζεται με τη συνέχιση της επαιτείας. Επαίτης κατά τα χρόνια της δουλειάς, επαίτης και στα χρόνια της σύνταξης. Μια ζωή επαίτες… Συνέχεια
Σύμφωνα με το BBC η αστυνομία του Ντούρχαμ στην Αγγλία έχει ήδη δοκιμάσει την χρήση ενός συστήματος τεχνητής νοημοσύνης ειδικά σχεδιασμένου για να «εκτιμά» ή μάλλον για την ακρίβεια να «αξιολογεί» έναν ύποπτο και να αποφαίνεται αν θα πρέπει να συνεχίσει να είναι υπό κράτηση ή όχι!!! Οι «ύποπτοι» αξιολογούνται σε μια κλίμακα υψηλού, μέσου ή χαμηλού κινδύνου όσον αφορά στο ενδεχόμενο να προβούν ξανά σε αδικήματα, και έχει ήδη δοκιμαστεί, «εκπαιδευόμενο» σε δεδομένα ιστορικού διάπραξης αδικημάτων πέντε ετών. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του προγράμματος οι προβλέψεις για «υπόπτους» που είχαν κατηγοριοποιηθεί ως χαμηλού κινδύνου «διαπιστώθηκε» πως είχαν ποσοστό «ακριβείας» 98%, ενώ για τις περιπτώσεις «υψηλού κινδύνου» το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 88%. Το σύστημα που δοκιμάστηκε βασίστηκε σε δεδομένα από τη βάση του αστυνομικού τμήματος του Ντούρχαμ και όχι στο εθνικό σύστημα υπολογιστή της αστυνομίας.
Η πρόσφατη δικαστική απόφαση της «ανεξάρτητης δικαιοσύνης» σχετικά με την περιβόητη υπόθεση Βατοπεδίου άνοιξε τον δρόμο για την «δικαίωση» του Καραμανλή. Δεν πανηγύρισε μόνο ο ίδιος ο Καραμανλής παρ’ ότι τότε είχε σπεύσει να πάρει την πολιτική ευθύνη για το «σκάνδαλο», αλλά και ο επιφανής τοποτηρητής του στην κυβέρνηση Τσίπρα αναπληρωτής Υπουργός Δικαιοσύνης Παπαγγελόπουλος, πρώην επικεφαλής της ΕΥΠ και πρώην εισαγγελέας μεταξύ άλλων και διώκτης της «τρομοκρατίας».
Δήλωσε, λοιπόν, προ μηνός ο αξιότιμος κ. Παπαγγελόπουλος, στην εφημερίδα Ελευθερία, ότι ο Κώστας Καραμανλής είναι απρόσβλητος από τον ιό της διαπλοκής και ότι: «Τους λαοπρόβλητους ηγέτες τα ντόπια και ξένα συμφέροντα, οι νταβατζήδες της διαπλοκής, οι λακέδες και τα γιουσουφάκια της ενημέρωσης προσπαθούν να τα εξουδετερώσουν με κάθε τρόπο. Αυτό συνέβη με τον Κώστα Καραμανλή, αυτό συμβαίνει και σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα».
Την Πέμπτη 4 Μαΐου πραγματοποιήθηκε στον χώρο της Αναρχικής Αρχειοθήκης (οδός Σαριπόλου 8, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο), η τρίτη συζήτηση του 5ου Κύκλου. Με την συζήτηση, της οποία το θέμα ήταν ΔΣΕ. Η συγκρότηση και συντριβή της κομμουνιστικής εξουσίας, ολοκληρώθηκε η Α΄ περίοδος αυτού του Κύκλου. Συνέχεια
Στην πρωτεύουσα του Καζακστάν Αστάνα τρία από τα σοβαρότερα εμπλεκόμενα κράτη στην διάλυση της Συρίας, το ρωσικό, το τουρκικό και το ιρανικό υπέγραψαν μνημόνιο που αφορά τον καθορισμό των λεγόμενων ζωνών ασφαλείας , που θα καλύπτουν όλη την επαρχία Ιντλίμπ καθώς και τμήματα του Χαλεπίου, της Λαττάκειας και της Χομς.
Συνέχεια
Οι κομμουνιστές στην εξουσία, αρουραίοι θλιβεροί, πεινασμένοι όσο ποτέ για αξιώματα, ανεμίζουν την σημαία της «κάθαρσης», αλλά η μπόχα που τους περιβάλλει γίνεται ολοένα και πιο αφόρητη. Σεσημασμένοι ψεύτες, σεσημασμένοι απατεώνες, θρασίμια, γλοιώδεις και εμετικοί, κατορθώνουν κάθε φορά να ξεπερνούν τον εαυτό τους στην παραμόρφωση της πραγματικότητας.
«Βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη στροφή της κυβερνητικής θητείας, της κρίσιμης στροφής της υλοποίησης της εντολής που λάβαμε από τον ελληνικό λαό, τον Σεπτέμβριο του 2015», ανέφερε μεταξύ άλλων ξεκινώντας την ομιλία του στη συνεδρίαση της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας.
Από την Πέμπτη 4 Μαΐου 2017, η μηνιαία αναρχική εφημερίδα ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ βρίσκεται σε περίπτερα της Αθήνας καθώς και στους χώρους διάθεσης του ημερήσιου και περιοδικού τύπου, στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο.
Ακολουθεί το προλογικό σημείωμα, αυτής της έκδοσης, από τον Κύκλο Σύνταξης:
Ο «όρος» Επανάσταση χρησιμοποιήθηκε πλατιά από τους Παλαιστίνιους των στρατοπέδων, που την δέχθηκαν όπως ο διψασμένος το νερό. Πολλοί θ’ αμφισβητήσουν τον «όρο», αφού με την καθιερωμένη έννοια της λέξης δεν ανατράπηκε κανένα καθεστώς.
Είναι σημαντικό, όμως, να πούμε ότι χρήση του όρου Επανάσταση δεν ταυτίστηκε με τις οργανωτικές δομές, ένοπλες ή μη, που συγκροτήθηκαν. Πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε ως συνώνυμο του ένοπλου αγώνα, αλλά και ως σύμβολο ζωής και θυσίας, καθώς επεκτεινόταν στο παρελθόν για να ζωντανέψει τους ξεσηκωμούς που έγιναν στην Παλαιστίνη και για να δείξει τον δρόμο προς το μέλλον. Η κεντρική θέση που πήρε ο ένοπλος αγώνας ήταν απόρροια της ιστορικής εμπειρίας των Παλαιστίνιων, που σ’ όλες τις τεταμένες περιόδους αφοπλίζονταν συστηματικά. «Αυτή η εμπειρία υπήρχε από τα χρόνια της βρετανικής κατοχής και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της Εξέγερσης του 1936. Την ίδια εμπειρία είχαν και οι ξεριζωμένοι στη γκούρμπα: όσοι από τους φυγάδες χωρικούς είχαν πάνω τους όπλα, όταν πέρασαν τα σύνορα προς τις ‘‘φιλοξενούσες’’ χώρες, αναγκάσθηκαν να τα παραδώσουν. Στα στρατόπεδα δεν μπορούσαν να προμηθεύονται ή να κρύβουν όπλα». Έτσι η έλλειψη όπλων κατέληξε να συμβολίζει, όχι μόνο την απώλεια την Παλαιστίνης, αλλά και την κατάπνιξη του απελευθερωτικού αγώνα από τα αραβικά κράτη. Είναι χαρακτηριστικό, ότι όταν τα χωριά της Δυτικής Όχθης χτυπήθηκαν από τους Ισραηλινούς πριν από τον πόλεμο των έξι ημερών, ούτε βοηθήθηκαν από τον ιορδανικό στρατό, ούτε τους επιτράπηκε να συγκροτήσουν δικιά τους αυτοάμυνα. Στην Συρία τα στρατόπεδα δέχθηκαν επιθέσεις τόσο από τους Ισραηλινούς, όσο και από τον συριακό στρατό. Έτσι στη γκούρμπα καθηλωμένοι στα στρατόπεδα οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούσαν πια να ξεσπούν, όπως προηγουμένως, με εξεγέρσεις.
Λίγοι λαοί, λοιπόν, αφέθηκαν τόσο συστηματικά αβοήθητοι απέναντι σ’ επιθέσεις τρίτων, όσο οι Παλαιστίνιοι, μ’ αποτέλεσμα το τουφέκι να γίνει σύμβολο της ανακτημένης ταυτότητας τους ως αγωνιστών. Συνέχεια
Από την ίδρυση ισραηλινού κράτους (1948) μέχρι το 1956 υπολογίστηκε ότι υπήρχαν συνολικά 922.000 Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στις γειτονικές Αραβικές χώρες. Στην Ιορδανία υπήρχαν 512.000, στον διάδρομο της Γάζας 216.000, στον Λίβανο 102.000 και στην Συρία 90.000.
Όλοι αυτοί, από τα τέλη του 1949 παρέμειναν στα στρατόπεδα της UNRWA (Οργάνωση για την Ανακούφιση και Απασχόληση Προσφύγων στην Παλαιστίνη), όπου η βοήθεια σε επίπεδο βασικής τροφής, στέγης, υγειονομικών υπηρεσιών, εκπαίδευσης και εργασίας ήταν ανεπαρκής, με αποτέλεσμα να παραμείνουν εξαθλιωμένοι. Ένας τεράστιος αριθμός ανειδίκευτων εργατών, άκληρων, ξυπόλητων, αγροτών, γυναικών και παιδιών καταδικάστηκαν να ζουν σε συνθήκες απόλυτης στέρησης, απογοητευμένοι, πικραμένοι και κρεμασμένοι από την ελπίδα ότι κάποτε θα γύρναγαν στην χαμένη γη τους.
Η ισραηλινή νίκη είχε μεγάλο αντίκτυπο στους πληθυσμούς των αραβικών κρατών αυτών, για τους οποίους ήταν ένα σοκ και την θεωρούσαν μια ταπείνωση χωρίς προηγούμενο. Όλη αυτή η κατάσταση αποτέλεσε την αφορμή να ξεσπάσουν βίαιες αντιδυτικές διαδηλώσεις, τις οποίες εκμεταλλεύτηκαν νέες ενδοεξουσιαστικές δυνάμεις, που άρχισαν να εναντιώνονται έντονα στους παλιούς πολιτικούς σχηματισμούς που κυβερνούσαν στα αραβικά κράτη και να στοχεύουν στην ανατροπή τους.
Ολόκληρος ο αραβικός κόσμος θεωρούσε την πολιτική και τις εσωτερικές αδυναμίες των αραβικών γερασμένων καθεστώτων, την πραγματική αιτία της αποτυχίας και της ταπείνωσης των Παλαιστινίων.
Την Πέμπτη 4 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί στον χώρο της Αναρχικής Αρχειοθήκης (οδός Σαριπόλου 8, δίπλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο), η τρίτη συζήτηση του 5ου Κύκλου. Με την συζήτηση αυτή ολοκληρὠνεται η Α΄ περίοδος αυτού του Κύκλου
Το θέμα της συζήτησης είναι: ΔΣΕ. Η συγκρότηση και συντριβή της κομμουνιστικής εξουσίας.
Συνεντεύξεις δεν δίνει μόνο ο Τσίπρας, αλλά και ο πρόεδρος Σταύρος. Ο αναμφισβήτητος ηγέτης (λέμε τώρα…) του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης έβγαλε την μουτσούνα του στην κρατική τηλεόραση για να δώσει συνέντευξη, την οποία όσοι είχαν την μεγαλοφυή ιδέα (λέμε τώρα…) να την δουν αποζημιώθηκαν, για τον απλό λόγο ότι διασκέδασαν ανέλπιστα. Ο πρόεδρος Σταύρος αφού εξήγησε την πολιτική σχέση συγγένειας, που έχει με τον Μακρόν, τον πρώην γάλλο τραπεζίτη, που εμφανίζεται φαβορί για την γαλλική προεδρία με αντίπαλο την Λεπέν, ρωτήθηκε από την δημοσιογραφική διάνοια τον Χαρίτο για τους λόγους, που ο ίδιος και το κόμμα του δεν μπόρεσαν να έχουν την ίδια επιτυχία. Τότε ο πρόεδρος Σταύρος μειδιώντας ειρωνικά με τον τρόπο, που μόνο αυτός ξέρει από τότε που έκανε εκπομπές κουβαλώντας ένα σακίδιο, τού απάντησε πάνω κάτω ότι ποτέ δεν ξέρεις πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να συναντήσεις τον λαό σου!!!
Ο πρόεδρος Σταύρος έχασε τον δρόμο, επειδή έτρεχε γρήγορα πάνω στον καλάμι που έχει καβαλήσει και δεν λέει να κατέβει, και ο λαός του τον έχασε; Εξήγηση δεν δόθηκε… Ο πρόεδρος Σταύρος στην συνέχεια με ύφος χιλίων και βάλε ξεπεσμένων αριστοκρατών εκμυστηρεύθηκε ότι συναντήθηκε με πολλούς παλαιούς ευρωπαίους ηγέτες και μοιράστηκε με όσους από τον λαό «του» παρακολουθούσαν την συνέντευξη προφανώς κρατώντας την κοιλιά τους από τα γέλια τι αποκόμισε από τις «σημαντικές» αυτές συναντήσεις. Συνέχεια
Ο August Vincent Theodore SPIES (10 Δεκεμβρίου 1855 – 11 Νοεμβρίου 1887) ήταν ένας αναρχικός εργατικός αγωνιστής που κρίθηκε ένοχος για συνωμοσία και κρεμάστηκε μετά από μια βομβιστική επίθεση εναντίον της αστυνομίας στην εξέγερση του Haymarket.
Το Υπόβαθρο
Ο Αύγουστος Σπις γεννήθηκε στη Γερμανία το 1855 και μετανάστευσε στην Αμερική το 1872 με τη μητέρα του, Χριστίνα, και τα πέντε αδέρφια του, Henry, Kenny, Maggie, Willy και Adolph. Ο πατέρας του είχε πεθάνει το 1871. Εγκαταστάθηκε στο Σικάγο, όπου έγινε ταπετσιέρης. Ασχολήθηκε με εργατικά συνδικαλιστικά τεκταινόμενα λόγω των αδικιών που έζησε και προσχώρησε στο Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα το 1877, όπου άρχισε τη έντονη ενασχόλησή του με την εργατική υπόθεση και τελικά έγινε εκδότης της αναρχικής ημερήσιας εφημερίδας, Arbeiter-Zeitung, το 1880.
Αναρχικός
Γνωστός για την επιθετική του ρητορική, οργισμένος ο Αύγουστος δημοσίευσε ένα φυλλάδιο στις 4 Μάη του 1886 με τίτλο: “Εκδίκηση! Εργάτες στα Όπλα!” Περιείχε το απόσπασμα: “Σκότωσαν τους φτωχούς ταλαίπωρους επειδή, όπως κι εσείς, είχαν το κουράγιο να δείξουν ανυπακοή στην ανώτατη θέληση των αφεντικών σας. Τους σκότωσαν για να δείξουν, σ’ εσάς τους “Ελεύθερους Αμερικανούς Πολίτες” ότι πρέπει να είστε ικανοποιημένοι με ό,τι επιτρέπουν τα αφεντικά σας, αλλιώς θα σκοτωθείτε. Αν είστε άντρες, αν είστε γιοι των μεγάλων σας προγόνων, που έχυσαν το αίμα τους για να σας ελευθερώσουν, τότε θα σηκωθείτε με τη δύναμή σας, σαν τον Ηρακλή, και θα καταστρέψετε το ειδεχθές τέρας που επιδιώκει να σας καταστρέψει. Στα όπλα σας καλούμε, στα όπλα”. Συνέχεια
Ένα Quiz για «γερούς» λύτες. Ποιός είπε το κάτωθι;
«στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος στη χώρα μας το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων, στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση, αλλά και η βιομηχανία. Επίσης, θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών.»
α. Γιάννης Στουρνάρας, Διοικητής ΤτΕ
β. Ο Γερούν ο Ντάισελμπλουμ από το Eurogroup
γ. O Kυριάκος Μητσοτάκης, σε συνεστίαση της ΝΔ
δ. Η ΚΕ του ΚΚΕ
ε. Ο Θάνος ο Τζήμερος με ανάρτηση στο facebook
στ. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος
ζ. Ο Άρης Πορτοσάλτε, μια συνηθισμένη μέρα στο ΣΚΑΙ Συνέχεια
