“Ένδοξες Μέρες” -Σίσσυ Δουτσίου
Λυπάμαι για τις ένδοξες μέρες που τα παιδιά δεν θα ζήσουν, τις νέες κοπέλες που θα αγναντεύουν χωματερές και τα ερείπια μιας προηγούμενης εποχής. Τα αγόρια βουτάνε τα δάχτυλα τους σε λασπωμένα μέταλλα της microsoft, μελανιάζουν τα γόνατα στις αυλές κορεάτικων κολοσσών έξυπνων τηλεφώνων. Η ύπαιθρος ντροπαλή δείχνει τον έρωτα. Και ευτυχώς υπάρχει αυτό το βαθύ κόκκινο που σώζει τους λογισμούς μας. Το σθένος απουσιάζει. Ευρωπαϊκές γραμματοσειρές ίδια χιλιόμετρα από… …
