Već je postalo uobičajeno da se koraci koji vode konačnom slomu srpske privrede i celokupnog društva javnosti prikazuju, gebelsovskom medijskom kampanjom, kao novi uspesi evrofanatične vlasti. Tako je i sa činjenicom da se sa Evropskom unijom otvara novo pregovaračko poglavlje 29 – Carinska unija, pri čemu se od građana Srbije krije šta je njegova suština i kakve su posledice ispunjenja u njemu propisanih uslova.
Pregovaračkim poglavljem 29. utvrđene su obaveze primene zajedničke carinske tarife prema zemljama nečlanicama EU, obaveze da se na robu koja ulazi iz ovih država primenjuju zajednička pravila, carine i kvote, koje određuje briselska administracija. Preuzimanje carinske politike EU podrazumeva raskid ugovora o slobodnoj trgovini koje Srbija ima sa Rusijom, Turskom, Belorusijom, Kazahstanom, kao i stavljanje van snage Opšteg sistema preferencijala koji su SAD odobrile Srbiji.
Od građana se krije činjenica da će to, jednako kao i ispunjenje uslova upisanih u poglavlje 30. – Ekonomski odnosi sa inostranstvom, iz temelja da promeni sadašnje dobre ekonomske i političke odnose Srbije sa Rusijom, Kinom i drugim zemljama van EU, koji su danas, ali i dugoročno od najvećeg ekonomskog interesa Srbije.
Samo jedno je istina: nastavak evrointegracija i ulazak u Evropsku uniju nije interes Srbije i građana koji u njoj žive. Naprotiv, time Srbija konačno prihvata poziciju trećerazredne države, ekonomske kolonije sa jeftinom i obespravljenom radnom snagom, države osiromašenih građana i države izgubljenog suvereniteta i trajno ugroženog teritorijalnog integriteta.
