Αλήθεια τι ετοιμάζει το γιουσουρούμ???

Το giusurum έχει εισέλθει αισίως στον δέκατο χρόνο ύπαρξης και λειτουργίας του.
 Δεν ξέρουμε για πόσο ακόμη θα υπάρχει και θα ανανεώνεται αλλά το σίγουρο είναι ότι κάτι ετοιμάζεται στα μέρη του giusurum.
 Ο ευρών κερδίζει.

Η σφαγή του διστόμου και ένα τραγούδι για τον Αργύρη (δείτε το ολόκληρο)

Τίτλος  Ένα τραγούδι για τον Αργύρη (Γερμανικά: Ein Lied für Argyris)

Σκηνοθεσία     Στέφαν Χάουπτ 

Παραγωγή     Fontana Film GmbH 

Σενάριο     Στέφαν Χάουπτ

 Έτος 2007

Διάρκεια   105'

H ταινία ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ  είναι η συγκινητική ιστορία της ζωής του Αργύρη Σφουντούρη με φόντο τα γεγονότα που στιγμάτισαν την Ελλάδα τα τελευταία εβδομήντα xρόνια, από την Γερμανική Κατοχή και τον Εμφύλιο μέχρι τη Μεταπολίτευση. Είναι ταυτόχρονα μια ταινία για την αντιμετώπιση του προσωπικού θρήνου ενός ανθρώπου που σε ηλικία 4 ετών έχασε τους γονείς του και 30 συγγενείς στη σφαγή του Διστόμου, η πορεία του στο δρόμο της επιστήμης, αλλά και η συνειδητοποίηση  του ιστορικού χρέους που είχε για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων. Mια ταινία-ταξίδι στην αναζήτηση της προσωπικής γαλήνης.

10 Ιουνίου 1944. Δίστομο. Ένα μικρό χωριό, ένα βήμα από την θάλασσα, στο δρόμο από την Αθήνα προς τους Δελφούς. Στις 10 Ιουνίου του 1944, ο μικρός Αργύρης σχεδόν τεσσάρων χρονών, επιζεί μιας κτηνώδους σφαγής των Γερμανικών Δυνάμεων Κατοχής: «Μέτρο Εξιλέωσης» μιας ναζιστικής μεραρχίας ως αντίποινα για μία επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή. Σε λιγότερο από δύο ώρες σκοτώνονται 218 κάτοικοι του χωριού – γυναίκες, άντρες, γέροι και βρέφη. Ο Αργύρης χάνει τους γονείς του και άλλους 30 συγγενείς.  

Ο μικρός Αργύρης , γλυτώνει από τύχη και περνά τα επόμενα χρόνια σε ορφανοτροφεία στην Αθήνα, μαζί με άλλα παιδιά θύματα του πολέμου. Μία μέρα, εμφανίζεται μία αποστολή του Ερυθρού Σταυρού και διαλέγει κάποια παιδιά να κάνουν μια καινούρια αρχή σε άλλη χώρα. Ο Αργύρης θέλει οπωσδήποτε να πάει μαζί τους. Έτσι βρίσκεται στην Ελβετία, στο παιδικό χωριό Πεσταλότσι στο Τρόγκεν, όπου μεγαλώνει μακριά από την πατρίδα του αλλά και από τη δυστυχία που επικρατεί στην μεταπολεμική Ελλάδα. Χρόνια αργότερα κάνει τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ) στα Μαθηματικά και την Αστροφυσική. Σύντομα αρχίζει να διδάσκει στα λύκεια της Ζυρίχης, μεταφράζει Έλληνες ποιητές στα γερμανικά, και για κάποια χρόνια εργάζεται ως βοηθός στην αναπτυξιακή βοήθεια του Ελβετικού Σώματος Βοήθειας για τα θύματα καταστροφών στη Σομαλία, το Νεπάλ και την Ινδονησία. Όταν επιστρέφει στην Ευρώπη, πραγματοποιεί τακτικά ταξίδια μεταξύ Ελβετίας και Ελλάδας και η παραμονή στην παλιά του πατρίδα γίνεται κάθε φορά όλο και πιο μακροχρόνια.  

Ο Αργύρης Σφουντούρης περίπου 75 χρονών σήμερα, είναι ένας άνδρας με συναρπαστική γοητεία και μελαγχολική ευθυμία. Έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του με τα γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν μικρό παιδί. Την τραυματική αυτή εμπειρία του, δεν προσπάθησε να την ξεπεράσει και να «κλείσει» το κεφάλαιο με τις παιδικές του αναμνήσεις, αλλά αγωνίστηκε να μάθει να ζει με αυτές και να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Ελπίδα του είναι τέτοια γεγονότα να μην επαναληφθούν ποτέ

(παρουσίαση) B-Sides : The End Is Near

Δεν είναι λίγες φορές που εδώ στο giusurum έχουμε αναφερθεί στους b-sides. Η μπάντα από την Πάτρα, με τα χαρακτηριστικά κιθαριστικά μοτίβα και τις συνεχόμενες αλλά πάντα επιδιωκόμενες αλλαγές στον ήχο, επέστρεψe με το δεύτερο (μετά το stories without end) ολοκληρωμένο τους άλμπουμ με τίτλο The End Is Near (B-Otherside ‎– BSR071).

Σε κάθε μια από τις προηγούμενες δουλειές τους οι b-sides εισήγαγαν νέα στοιχεία όχι μόνο όσο αφορά στον ήχο τους αλλά κυρίως στο «παίξιμο» και στο δέσιμό τους ως μπάντα. Οι b-sides όλα αυτά τα χρόνια έγιναν καλύτεροι μουσικοί και δείχνουν πλέον ως μια καλοδουλεμένη μουσική μηχανή.

Ακούγοντας το The End Is Near αντιλαμβάνεσαι ότι οι b-sides αφήνουν πίσω τους κάθε προσπάθεια να αποδείξουν ότι εξακολουθούν να ανεβαίνουν επίπεδο ως μουσικοί και ως μπάντα και απλά μας παρουσιάζουν τον μουσικό κόσμο από τον οποίο αντλούν ιδέες και με τον οποίο διασκεδάζουν σπίτι τους.

Πρόκειται για ένα καλειδοσκόπιο της τελευταίας 40ετίας στο οποίο δεν καρφώνεις το βλέμμα σου αλλά τα ώτα σου. ¨Όλα με τα οποία μεγαλώσανε οι σημερινοί (πάνω κάτω) 40ρηδες είναι εδώ. Krautrock, απενοχοποιημένη disco, new wave, electro αλλά και Britpop κ.α. Εμείς ακούγοντάς το περιμέναμε την εμφάνιση και reggae κάτι που τελικά (καλώς) δεν έγινε διότι θα κατάστρεφε το δέσιμο των κομματιών του άλμπουμ.

Εδώ βρίσκονται τόσο οι New Order (κυρίως στο 'Future Days) όσο και οι Depeche Mode (στο Lost αλλά και στο Safe με το οποίο οι b-sides συμμετείχαν στον διαγωνισμό του jumping fish τον περασμένο Μάρτιο). Κάπου στο The End Is Near βρίσκονται όμως επιμελώς κρυμμένοι ακόμη και οι Pulp και οι δικοί μας The Art of Parties. Ψάξτε τους και θα εκπλαγείτε. 

Το The End Is Near μοιάζει το αποτέλεσμα ενός καλοδουλεμένου (εάν μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο) jamaρισματος μιας παρέας που περνάει καλά και το δείχνει. 

Ας ελπίσουμε ότι το δεύτερο άλμπουμ των b-sides δεν αποτελεί και το κύκνειο άσμα τους και ότι το τέλος της παρεάς από την Πάτρα ειναι ακόμη μακριά και θα εξακολουθεί να μας εκπλήσσει ευχάριστα σε κάθε της κυκλοφορία.

Και κάτι τελευταίο. Το The End Is Near  ακούγεται δυνατά και μόνο με παρέα.

 

(λογοτεχνικά αποσπάσματα) Jack Kerouac : Aς πιούμε στην υγειά των τρελών

Aς πιούμε στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών. Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, που δεν τιμούν τους κανόνες, που δεν σέβονται την τάξη…

Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις.

Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα.

Ίσως, πρέπει να είναι τρελλοί. Πώς αλλιώς θα κοιτάξουν ένα άδειο καμβά και θα δουν έργο τέχνης; Ή θα καθίσουν στη σιωπή και θ’ ακούσουν τραγούδι που δεν έχει γραφτεί; Εκεί που κάποιοι βλέπουν τρελούς, εμείς βλέπουμε μεγαλοφυΐες.

Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ο,τι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.

 Jack Kerouac 

Ο Miles Davis, το Sketches of Spain και ο βετεράνος ταυρομάχος

Στις 26/05/1926 γεννιέται ο Miles Davis, ο καλύτερος κατά πολλούς μουσικός της τζαζ όλων των εποχών.

Στην μουσικήμυθολογία περιέχονται πολλές ιστορίες τόσο για την μουσική όσο και για την προσωπική του ζωή του Miles Davis. 

Ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του με τίτλο "Miles: The Autobiography" περιγράφει πληθώρα τέτοιων ιστοριών που καλό θα ήταν να "φιλτραριστούν" από την οπτική του καθώς είναι γνωστό ότι πολλές φορές στον μεγάλο τζαζίστα άρεσε να φτιάχνει ιστορίες τις οποίες όπως και ο ίδιος λεει "Δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει.." Μια από τις ιστορίες αυτές αφορούν στο άλμπουμ Sketches of Spain. 

Σύμφωνα λοιπόν με τον Davis μια γυναίκα του είπε ότι όταν επισκέφτηκε έναν βετεράνο ταυρομάχο που πλέον έκτρεφε ταύρους για τις ταυρομαχίες του ανέφερε για τον δίσκο που είχε κάνει ένας μαύρος  Αμερικανός με την μουσική της πατρίδας του. Εκείνος δεν πίστεψε ότι ένας ξένος και ιδιαίτερα ένας μαύρος αμερικάνος θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν τέτοιο δίσκο καθώς αυτό το  εγχείρημα προϋποθέτει βαθιά γνώση της Ισπανικής κουλτούρας και της μουσικής των flamenco.

Στην συνέχεια η γυναίκα ρώτησε των ταυρομάχο εάν θα μπορούσε να του βάλει το δίσκο να τον ακούσει και αυτός δέχτηκε. Όταν τελείωσε η μουσική, ο ταυρομάχος σηκώθηκε, φόρεσε την στολή του ταυρομάχου με όλα τα αξεσουάρ πάλεψε με έναν από τους ταύρους, για πρώτη φορά από την ημέρα που είχε αποσυρθεί, και τον σκότωσε. Όταν η γυναίκα τον ρώτησε γιατί το έκανε αυτό εκείνος της απάντησε ότι το έκανε διότι είχε συγκινηθεί από την μουσική που μόλις είχε ακούσει και ένιωσε την ανάγκη να παλέψει με έναν ταύρο. 

Ο Miles Davis σημειώνει ότι του ήταν δύσκολο να πιστέψει την ιστορία αυτή αλλά η γυναίκα του ορκίστηκε ότι ήταν αλήθεια.

Ελληνικά fanzines και μουσική: Mary Jane (1990-1991)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ

(Πηγή https://www.fanzines.gr/) 

Το Mary Jane οργανώθηκε από τους Γιάννη Κοκκίνη και Φώντα Τρούσα, στην Πάτρα, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το fanzine ήταν ασπρόμαυρο, δακτυλογραφημένο και φωτοτυπημένο σε χαρτί Α4, με μονόχρωμα εξώφυλλα σχεδιασμένα από τον Τζίμη Τσέκενη. Τεύχη  Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1990, είχε 300 δραχμές, 34 σελίδες και θέματα για τους Robert Wyatt, Cynics, Ghost (UK), Deniz Tek (συνέντευξη), την εταιρεία επανεκδόσεων Heyoka Records (Goldenrod, Majic Ship, American Blues Exchange, Gandalf the Grey), τους Purple Overdose (συνέντευξη) και τις Brood!  

Το δεύτερο τεύχος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1991, είχε 450 δραχμές, 46 σελίδες, συν κασέτα (με εξώφυλλο) των Mayday Overdrive, που περιείχε τα τραγούδια (ηχογραφημένα σε στούντιο) “Good evening” και “Pale blue eyes”. Στα θέματα διάβαζες για τους Walkabouts (συνέντευξη), τους Collectors, τους Ultra 5, ένα κείμενο για την ψυχεδέλεια («Το δικαίωμα να είσαι high και άλλες παρεξηγήσεις»), τους Mayday Overdrive (συνέντευξη), τους Γάλλους progsters Shylock, τον Bevis Frond (συνέντευξη), τους Arcadium, την Jargon Records, ενώ το τεύχος έκλεινε με δισκοκριτικές.  

Το τρίτο τεύχος έμεινε στη μέση… Μερικά από τα κείμενά του όμως (π.χ. για τους Embryo και τους Henry Cow) δημοσιεύτηκαν λίγα χρόνια αργότερα από τον Φώντα Τρούσα στο Jazz & Τζαζ.

Mary Jane fanzine No 1 by ThanasisZelianeos on Scribd

Τα Χρονικά της Ελληνικής Ποπ και Ροκ: No More Dreams

Οι No More Dreams είναι από εκείνες τις μπάντες για τις οποίες πολλοί μιλούν, όταν αναφέρονται στις απαρχές του Ελληνικού punk  και New wave,αλλά λίγοι μπορούν σαν σου δώσουν στοιχεία.

Δημιουργήθηκαν στις αρχές του 1983 στην Μεταμόρφωση Αττικής. Προέκυψαν από τους Dirty Squatters (Κώστας Ζωφέα και Σπύρος Κολέλης) και την «σύμπραξή» τους με τα μέλη των Horizon στους οποίους έπαιζαν οι Αρης Ζαρακάς,  Κώστας Ζωφέας και Ηρακλής Αναγνωστόπουλος. 

Η πρώτη σύνθεση των No More Dreams ήταν Αρης Ζαρακάς (Φωνή, κιθάρα, πλήκτρα),  Κώστας Ζωφέας (Κιθάρα, φωνή),  Ηρακλής Αναγνωστόπουλος (Ντράμς), Σπύρος Κολέλης (Μπάσσο, φωνή) και ο Ηλίας Ζονουδάκης ως ηχολήπτης . 

Την φράση No More Dreams βρήκε γραμμένη με κραγιόν, στον καθρέφτη του δωματίου του, σ’ ένα ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, ο Άρης (Ζαρακάς) και την είχε γράψει η κοπέλα του, η οποία δεν μπορούσε πια να ακολουθήσει τον ροκ τρόπο ζωής.

Όπως είναι φυσικό μέσα στην (new wave και Punk) ατμόσφαιρα της εποχής, επιρροές των No More Dreams υπήρξαν οι Clash, Stranglers, Cure, Zounds, The Mob, David Bowie, U2, Depeche Mode κ.α.  Οι No More Dreams ήταν υπήρξε μια μπάντα με πολύ έντονη σκηνική παρουσία «γεννημένοι» για ζωντανές εμφανίσεις, ΜΕταξύ των εμφανίσεών τους ξεχωρίζουν αυτές σε μουσικές σκηνές της εποχής, όπως: ΣΟΦΙΤΑ, Paranoid, Bang Club, ΠΗΓΑΣΣΟΣ, ΑΓΚΑΘΙ, Μουσική Αποθήκη κ.α. 

Τους στίχους των κομματιών τους έγραφε κυρίως ο Αρης Ζαρακάς ενώ η μουσική γραφόταν με την συμμετοχή όλων, σε ιδέες κυρίως του Άρη, του Κώστα και του Σπύρου.

Τον Μαίο του 1984 ύστερα από ένα φοβερό αυτοκινητιστικό δυστύχημα που είχαν οι No More Dreams σκοτώνονται οι Ηλίας Ζονουδάκης και ο Ηρακλής Αναγνωστόπουλος. Τρεις μήνες μετά το συγκρότημα επανέρχεται με την τελική του μορφή: Αρης Ζαρακάς (Φωνή, κιθάρα, πλήκτρα), Κώστας Ζωφέας (Ντράμς),  Σπύρος Κολέλης (Μπάσσο, φωνή),  Πέτρος Μαγουλάς (Κιθάρα).  

Δεν υπάρχει καμία επίσημη κυκλοφορία των No More Dreams και μόνο από τις ζωντανές τους εμφανίσεις έχουν διασωθεί ορισμένα κομμάτια τους.

Το 1986 και εντελώς ξαφνικά οι No More Dreams διαλύονται και έκτοτε δεν έχουν παίξει ποτέ μαζί.

Hints and Tips 

Στο κομμάτι Double exploitation στίχους και μουσική έγραψε ο Κώστας Ζωφέας.

Ο Πέτρος Μαγουλάς μετά τους No More Dreams ασχολήθηκε με την όπερα όπου διαπρέπει εως και σήμερα, ως βαθύφωνος. 

Ο Σπύρος Κολέλης πλέον γράφει μουσική ως Μr.X. O Κώστας Ζωφέας έχει παίξει μουσική και στους The Breaking Waves. 

Ο  Αρης Ζαρακάς έχει μια αξιοσέβαστη πορεία στην μουσική,έχοντας περάσει μεταξύ άλλων από Magic de Spell, Active Member και Ρόδες, ενώ σήμερα ζει και δημιουργεί στο Βερολίνο όπου είναι κιθαρίστας των Golden Apes.