Ο βαθμός φτώχειας παραμένει σήμερα στη Γερμανία υψηλότερος από ό,τι στη Γαλλία: 17% του πληθυσμού έναντι 14%. Η γαλλική ανεργία υπερβαίνει την γερμανική, όμως η φτώχεια πλήττει σαφώς μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στη Γερμανία - άνεργους, αλλά και εργαζόμενους- από ό,τι στη Γαλλία. Η προϊούσα εξαθλίωση και φτώχεια διαβρώνουν την εμπιστοσύνη και αισιοδοξία του κόσμου της εργασίας στη Γερμανία, ενώ στη Γαλλία τα θύματα καλύπτονται από συστήματα κοινωνικής προστασίας, που όμως και αυτά διαβάλλονται ως «βάρη», από τα οποία η οικονομία θα όφειλε να απαλλαγεί το συντομότερο.
Η επανεκκίνηση των συνομιλιών στη Νέα Υόρκη με την προτροπή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες φέρει τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Μουσταφά Ακιντζί ενώπιον των ιστορικών ευθυνών τους. Στην πραγματικότητα αυτό που διακυβεύεται στη συγκεκριμένη κρίσιμη καμπή είναι η ηγετικότητα και των δύο. Στον νέο κύκλο διαπραγματεύσεων στη Γενεύη θα κριθούν η προσήλωση και η αποφασιστικότητά τους να καταλήξουν σε συμφωνία. Πρωτίστως, όμως, θα κριθεί το πολιτικό τους διαμέτρημα.
Το δημοφιλές πρόγραμμα Erasmus έχει δώσει μέχρι σήμερα την ευκαιρία σε πάνω από 3 εκατομμύρια φοιτητές σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση να μετακινηθούν για να σπουδάσουν ή να πραγματοποιήσουν πρακτική άσκηση σε μια άλλη χώρα. Αντίστοιχα από την Ελλάδα, μετακινήθηκαν το διάστημα 1987-2013, 52.091 φοιτητές, 3.091 καθηγητές και 1.260 μέλη λοιπού προσωπικού. Στον τομέα της σχολικής εκπαίδευσης και της κατάρτισης έχουν μετακινηθεί όσον αφορά στη χώρα μας 11.013 άτομα από φορείς εκπαίδευσης και κατάρτισης, ενώ αντίστοιχα έλαβαν χρηματοδότηση 738 σχολεία.
Μπορεί να πέρασαν μόλις λίγες παραπάνω από 100 μέρες στην προεδρία αλλά ο κάτοικος της 1600 Pennsylvania Avenue έχει επιδείξει πρόοδο στη διεθνή πολιτική. Φαίνεται να ξέχασε τον εαυτό του ως υποψήφιο καθώς και τον προεκλογικό λόγο του κατά του Ισλάμ και ο Πρόεδρος πλέον να έμαθε την βασική αρχή της εφαρμοσμένης πολιτικής, πως οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι ανούσιες στη θέα του διεθνούς παιγνίου. Είναι ολοφάνερο πως το έμαθε.
Στη δεκαετία του '70 όταν τα πατητήρια και οι στάβλοι εξαφανίζονταν και τα γνωστά εργαλεία-αντικείμενα της αμπελουργίας έφευγαν απο τα χωράφια και ανέβαιναν στους τοίχους σαν διακοσμητικά Artifacts η παραγωγή του κρασιου μας μειώνονταν. Έτσι προτιμούσαμε να πίνουμε μέσα στο χειμώνα το beaujolais από Γαλλία αλλά όχι το γιοματάρι από τα Σπάτα. Έτσι το Αρβανίτικο βαπτισμένο και γνωστό Λιόπεσι έγινε Παιανία, το Τουρκολίμανο Μικρολίμανο, τα Κιούρκα άλλαξαν σε Αφίδνες, η Μάντρα τιλτοφορείται σε Ειδυλλία, η Ξυλοκερατέα σε Ταμπούρια και η Κερατέα ενδεχομένως κάποια στιγμή στο μέλλον να μετονομασθεί σε «Θορικό» (η τελευταία πάντως ονομασία καλά κρατά και αντέχει...).
Οι περισσότερες ψυχολογικές θεωρίες που θα διαβάσουμε επιβεβαιώνουν πως ένας άνθρωπος είναι ευτυχισμένος ακριβώς όταν αποδέχεται τον εαυτό του. Μας λένε ακόμα πόσο σημαντική είναι η σχέση ενός παιδιού με τη μητέρα του στη διαδικασία διαμόρφωσης της αυτοπεποίθεσης και της προσωπικότητάς του. Δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο δύσκολη είναι η ζωή για ένα παιδί που ίσως, από την προεφηβεία ακόμη, βλέπει τον εαυτό του σαν «διαφορετικό» από τα αναμενόμενα και επιπρόσθετα απορρίπτεται απ' τους γονείς του.
Ωστόσο, το Grand Bargain έχει υπάρξει αργό στο να εμπνεύσει πραγματική αλλαγή. Χρειάστηκαν εννέα μήνες για να συμφωνηθεί το ποιοι είναι οι «τοπικοί ανταποκριτές-φορείς» (local respondents) και τι σημαίνει η «όσο το δυνατόν πιο άμεσα» χρηματοδότησή τους. Έχει συζητηθεί αρκετά η «τοπικοποίηση» της ανθρωπιστικής βοήθειας χωρίς όμως να βρίσκονται οι τοπικοί παράγοντες στο τραπέζι των συζητήσεων/αποφάσεων.
Ταυτόχρονα το εκλογικό σύστημα στη Γαλλία, το οποίο είναι «γκωλικών» προδιαγραφών εξασφαλίζει τη σταθερότητα επειδή πριμοδοτεί την πολιτική δύναμη που προηγείται με τη λογική της εξασφάλισης σταθερής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Έτσι ο κ. Μακρόν που πήρε 24% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών κυριάρχησε στο δεύτερο γύρο με ένα θριαμβευτικό ποσοστό 66% και το κόμμα του, που εξασφάλισε 32% στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, μπορεί να φτάσει στο δεύτερο γύρο που θα πραγματοποιηθεί αυτή την Κυριακή στις 400 έδρες επί συνόλου 577.
Και βέβαια δεν υπάρχει έλλειψη καλών οικονομολόγων. Αυτό θα ήταν το επιθυμητό, γιατί εύκολα θα τους αλλάζαμε. Η έλλειψη αφορά τη λέξη «βούληση». Ένας όρος με άπειρες προεκτάσεις είτε σε χώρους τους οποίους φανατικά επιμένουμε να μην αγγίζουμε, είτε στην εικόνα του αδύνατου που «καταφέραμε» να χαρίσουμε στα ισχυρά κέντρα λήψης αποφάσεων. Μοιάζουμε απλοί θεατές στο θέατρο του παραλόγου, στη χαμένη έννοια των λέξεων, στις ψεύτικες υποσχέσεις, και δυστυχώς χωρίς αίσθηση ενός καλύτερου αύριο.
Ακούγεται ρομαντικό αλλά τo ζήτημα είναι πως την ένωση δεν την αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν είναι μονοδιάστατη. Ύστερα από τόσα χρόνια κοινοτικής εμπειρίας φαίνεται πως οι ευρωπαϊκές συνθήκες, όντας δυσνόητες και ογκώδεις δεν γίνονται αντιληπτές από τους πολίτες τόσων πολλών και διαφορετικών κρατών στην Ευρώπη. Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην Ε.Ε θέτουν επιτακτικά μεγάλα ερωτήματα για την μορφή που πρέπει να έχει αυτό το σύνθετο και μακρινό από τον απλό κόσμο εγχείρημα. Οι απογοητεύσεις συσσωρεύονται, τα exit πραγματοποιούνται, ως εκλογικές επιλογές προκρίνονται ακροδεξιοί ή τεχνοκράτες τραπεζίτες και η οικονομική ανισότητα μεταξύ των Ευρωπαίων εντείνεται.
Καταλυτικό ρόλο στον ορθό χειρισμό της αποτυχίας διαδραματίζει και η στάση των γονέων, η οποία δεν θα πρέπει να είναι απορριπτική και επικριτική. Αντίθετα, είναι σημαντικό με τη στάση τους οι γονείς να παρέχουν στήριξη και αποδοχή στον έφηβο, ο οποίος νοιώθει άσχημα που δεν κατάφερε να ανταποκριθεί όχι μόνο στις δικές του προσδοκίες αλλά και στις προσδοκίες των γονιών του. Με τη στάση τους πρέπει να βοηθήσουν το παιδί τους από τη μία να κατανοήσει ότι η αποτυχία είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και από την άλλη να είναι προετοιμασμένο παρά την αποτυχία να συνεχίσει τις προσπάθειες του, προκειμένου κάποια στιγμή να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το 2014, μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης του με τους ήχους ορχηστρικών σχημάτων και των φυσικών ή των άλλων πολύμορφα επεξεργασμένων πλήκτρων του, ο Anastazios επιστρέφει στην φόρμα του τραγουδιού. Διαβάζοντας και πάλι Λαπαθιώτη, αρχίζει να γράφει μουσική σε ποιήματά του με αποτέλεσμα μία εκτενέστατη σειρά τραγουδιών. Πολλούς άλλους ποιητές που του αρέσουν δεν θα τους αγγίξει. Θέλει το ποίημα να έχει, από μόνο του, μιαν υπόκωφη ένταση και έναν ρυθμό που να εξυπηρετεί την μουσική.
Το νομοσχέδιο σε σχέση με τα μεταπτυχιακά έχει κι άλλες προβληματικές διατάξεις. Για παράδειγμα, θα οδηγήσει στο να δημιουργηθούν από διάφορα τμήματα «ψευδομεταπτυχιακά» μόνο και μόνο για να συμπληρώνουν τις ισοδύναμες ώρες αμισθί διδασκαλίας οι διδάσκοντες που αμείβονται σε κάποια μεταπτυχιακά προγράμματα (απαίτηση του νομοσχεδίου). Επίσης μπαίνει πλαφόν 20% στην επιπλέον αμοιβή από μεταπτυχιακά για τους καθηγητές, όταν υπάρχει (και καλώς) ήδη το πλαφόν του 100% από ερευνητικά προγράμματα και διδασκαλία σε μεταπτυχιακά στερώντας τους την ελευθερία να κατανείμουν όπως θέλουν τον φόρτο τους. Με λίγα λόγια, αν εκλείψει το κίνητρο στους διδάσκοντες γιατί να κάνουν παραπάνω διδασκαλία από την ελάχιστα απαιτούμενη; Γιατί να μην φύγουν τελικά στο εξωτερικό;
Ο κόσμος μας αλλάζει. Εξελίσσεται. Ή πισωγυρίζει; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή για όλα τα ιστορικά έθνη- κράτη. Μπροστά σε μια νέα πρόκληση για τα ιστορικά έθνη όπως η Ελλάδα και έθνη όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Συρία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν. Οι ευρωπαϊκοί λαοί και τα άλλα φύλα που σήμερα έχουν αναδιαμορφωθεί και ενσωματωθεί στη νέα πολυπολιτισμική ταυτότητά τους.
«Είναι η δημόσια διοίκηση, ανόητε!» λοιπόν και στη χώρα μας το σύνθημα αυτό πρέπει να αφορά τη δημόσια διοίκηση, καθώς κάθε φορά που ακούγεται η λέξη «μεταρρύθμιση», η πρώτη σκέψη σε οδηγεί στη δημόσια διοίκηση και είναι από τα λίγα σημεία που εγχώριοι και διεθνείς θεσμοί συμφωνούν. Πράγματι είναι κοινό κτήμα πλέον ότι δεν μπορούμε να αναμένουμε βελτίωση των δημόσιων οικονομικών και βιώσιμη αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας, αν δεν προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης.
Είναι φανερό ότι η ηθική υποχρέωση των ισχυρών παικτών του συριακού δράματος απέναντι στους Κούρδους της Συρίας επιτάσσει την αναγνώριση της αυτονομίας του κουρδικού στοιχείου στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Η αυτονομία αυτή θα λάβει σάρκα και οστά μετά το πέρας της αποστολης των Κούρδων στην Συρία, που δεν είναι άλλη από την πλήρη διάλυση του ισλαμικού κράτους.
«Ζούμε σε συνθήκες μιας διαρκούς πολιτικής ήττας. Είμαστε αναγκασμένοι διαρκώς να κάνουμε συμβιβασμούς. Αλλά ταυτόχρονα να μπορούμε να διακρίνουμε και ποιες είναι οι μικρές έστω δυνατότητες για να σώζουμε ή να κερδίζουμε πράγματα από τη συμφωνία με τους θεσμούς», τόνισε ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά. Απευθυνόμενος στο ακροατήριο, σημείωσε ότι αν δουν την κυβέρνηση να συμβιβάζεται με τα μέτρα λιτότητας «θα είναι το πρώτο βήμα της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς».
Ο ερευνητής Δημήτρης Γκαλών έχει καταγωγή από την Τένεδο, ζει και εργάζεται στο Αμβούργο της Γερμανίας, με σπουδές σε Μουσικολογία, Πληροφορική, Βυζαντινολογία και Εθνολογία, όμως η μεγάλη αδυναμία του είναι η κατάδυση σε ναυάγια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, άλλοτε ταξιδεύει, γυρνά τον πλανήτη, φορά στολή και φιάλες οξυγόνου και εξερευνά σε αληθινό χρόνο την ιστορία. Ενώ άλλες φορές «καταδύεται» μέσα στο χρόνο, «βουτά» στα στρατιωτικά αρχεία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και ανασύρει από τη λήθη, ιστορίες που αξίζει να τις γνωρίσουμε και να σταθούμε λίγο παραπάνω.
Όσον αφορά τον πρώτο πυλώνα, η ΔΕΠΑ πρέπει να αποφύγει αντίστοιχα λάθη που συνέβησαν στην περίπτωση της ΔΕΗ. Αντί δηλαδή να περιμένει απλά να απολέσει μερίδιο αγοράς στην Προμήθεια άνευ οικονομικού ανταλλάγματος, να προσπαθήσει να διεκδικήσει το μέγιστο δυνατό οικονομικό όφελος γι' αυτήν την παραχώρηση εκ μέρους της. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να προχωρήσει στην απευθείας δημοπράτηση υφιστάμενων συμβολαίων εισαγωγής φυσικού αερίου (σε μικρότερες ποσότητες από τις συμβατικές) - κατά τα γενικότερα πρότυπα του gas release που πραγματοποίησε η Gazprom σε ευρωπαϊκές εταιρείες το 2015/2016 ή η Τουρκία σε εγχώριους προμηθευτές της.