Ο βαθμός φτώχειας παραμένει σήμερα στη Γερμανία υψηλότερος από ό,τι στη Γαλλία: 17% του πληθυσμού έναντι 14%. Η γαλλική ανεργία υπερβαίνει την γερμανική, όμως η φτώχεια πλήττει σαφώς μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού στη Γερμανία - άνεργους, αλλά και εργαζόμενους- από ό,τι στη Γαλλία. Η προϊούσα εξαθλίωση και φτώχεια διαβρώνουν την εμπιστοσύνη και αισιοδοξία του κόσμου της εργασίας στη Γερμανία, ενώ στη Γαλλία τα θύματα καλύπτονται από συστήματα κοινωνικής προστασίας, που όμως και αυτά διαβάλλονται ως «βάρη», από τα οποία η οικονομία θα όφειλε να απαλλαγεί το συντομότερο.
Ωστόσο, το Grand Bargain έχει υπάρξει αργό στο να εμπνεύσει πραγματική αλλαγή. Χρειάστηκαν εννέα μήνες για να συμφωνηθεί το ποιοι είναι οι «τοπικοί ανταποκριτές-φορείς» (local respondents) και τι σημαίνει η «όσο το δυνατόν πιο άμεσα» χρηματοδότησή τους. Έχει συζητηθεί αρκετά η «τοπικοποίηση» της ανθρωπιστικής βοήθειας χωρίς όμως να βρίσκονται οι τοπικοί παράγοντες στο τραπέζι των συζητήσεων/αποφάσεων.
Μπορεί να πέρασαν μόλις λίγες παραπάνω από 100 μέρες στην προεδρία αλλά ο κάτοικος της 1600 Pennsylvania Avenue έχει επιδείξει πρόοδο στη διεθνή πολιτική. Φαίνεται να ξέχασε τον εαυτό του ως υποψήφιο καθώς και τον προεκλογικό λόγο του κατά του Ισλάμ και ο Πρόεδρος πλέον να έμαθε την βασική αρχή της εφαρμοσμένης πολιτικής, πως οι προεκλογικές υποσχέσεις είναι ανούσιες στη θέα του διεθνούς παιγνίου. Είναι ολοφάνερο πως το έμαθε.
Ταυτόχρονα το εκλογικό σύστημα στη Γαλλία, το οποίο είναι «γκωλικών» προδιαγραφών εξασφαλίζει τη σταθερότητα επειδή πριμοδοτεί την πολιτική δύναμη που προηγείται με τη λογική της εξασφάλισης σταθερής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης. Έτσι ο κ. Μακρόν που πήρε 24% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών κυριάρχησε στο δεύτερο γύρο με ένα θριαμβευτικό ποσοστό 66% και το κόμμα του, που εξασφάλισε 32% στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών, μπορεί να φτάσει στο δεύτερο γύρο που θα πραγματοποιηθεί αυτή την Κυριακή στις 400 έδρες επί συνόλου 577.
Ακούγεται ρομαντικό αλλά τo ζήτημα είναι πως την ένωση δεν την αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και δεν είναι μονοδιάστατη. Ύστερα από τόσα χρόνια κοινοτικής εμπειρίας φαίνεται πως οι ευρωπαϊκές συνθήκες, όντας δυσνόητες και ογκώδεις δεν γίνονται αντιληπτές από τους πολίτες τόσων πολλών και διαφορετικών κρατών στην Ευρώπη. Οι εξελίξεις των τελευταίων χρόνων στην Ε.Ε θέτουν επιτακτικά μεγάλα ερωτήματα για την μορφή που πρέπει να έχει αυτό το σύνθετο και μακρινό από τον απλό κόσμο εγχείρημα. Οι απογοητεύσεις συσσωρεύονται, τα exit πραγματοποιούνται, ως εκλογικές επιλογές προκρίνονται ακροδεξιοί ή τεχνοκράτες τραπεζίτες και η οικονομική ανισότητα μεταξύ των Ευρωπαίων εντείνεται.
Καταλυτικό ρόλο στον ορθό χειρισμό της αποτυχίας διαδραματίζει και η στάση των γονέων, η οποία δεν θα πρέπει να είναι απορριπτική και επικριτική. Αντίθετα, είναι σημαντικό με τη στάση τους οι γονείς να παρέχουν στήριξη και αποδοχή στον έφηβο, ο οποίος νοιώθει άσχημα που δεν κατάφερε να ανταποκριθεί όχι μόνο στις δικές του προσδοκίες αλλά και στις προσδοκίες των γονιών του. Με τη στάση τους πρέπει να βοηθήσουν το παιδί τους από τη μία να κατανοήσει ότι η αποτυχία είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και από την άλλη να είναι προετοιμασμένο παρά την αποτυχία να συνεχίσει τις προσπάθειες του, προκειμένου κάποια στιγμή να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το 2014, μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης του με τους ήχους ορχηστρικών σχημάτων και των φυσικών ή των άλλων πολύμορφα επεξεργασμένων πλήκτρων του, ο Anastazios επιστρέφει στην φόρμα του τραγουδιού. Διαβάζοντας και πάλι Λαπαθιώτη, αρχίζει να γράφει μουσική σε ποιήματά του με αποτέλεσμα μία εκτενέστατη σειρά τραγουδιών. Πολλούς άλλους ποιητές που του αρέσουν δεν θα τους αγγίξει. Θέλει το ποίημα να έχει, από μόνο του, μιαν υπόκωφη ένταση και έναν ρυθμό που να εξυπηρετεί την μουσική.
Το νομοσχέδιο σε σχέση με τα μεταπτυχιακά έχει κι άλλες προβληματικές διατάξεις. Για παράδειγμα, θα οδηγήσει στο να δημιουργηθούν από διάφορα τμήματα «ψευδομεταπτυχιακά» μόνο και μόνο για να συμπληρώνουν τις ισοδύναμες ώρες αμισθί διδασκαλίας οι διδάσκοντες που αμείβονται σε κάποια μεταπτυχιακά προγράμματα (απαίτηση του νομοσχεδίου). Επίσης μπαίνει πλαφόν 20% στην επιπλέον αμοιβή από μεταπτυχιακά για τους καθηγητές, όταν υπάρχει (και καλώς) ήδη το πλαφόν του 100% από ερευνητικά προγράμματα και διδασκαλία σε μεταπτυχιακά στερώντας τους την ελευθερία να κατανείμουν όπως θέλουν τον φόρτο τους. Με λίγα λόγια, αν εκλείψει το κίνητρο στους διδάσκοντες γιατί να κάνουν παραπάνω διδασκαλία από την ελάχιστα απαιτούμενη; Γιατί να μην φύγουν τελικά στο εξωτερικό;
Ο κόσμος μας αλλάζει. Εξελίσσεται. Ή πισωγυρίζει; Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή για όλα τα ιστορικά έθνη- κράτη. Μπροστά σε μια νέα πρόκληση για τα ιστορικά έθνη όπως η Ελλάδα και έθνη όπως η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Συρία, η Ρωσία, η Κίνα, η Ινδία, το Ιράν. Οι ευρωπαϊκοί λαοί και τα άλλα φύλα που σήμερα έχουν αναδιαμορφωθεί και ενσωματωθεί στη νέα πολυπολιτισμική ταυτότητά τους.
«Είναι η δημόσια διοίκηση, ανόητε!» λοιπόν και στη χώρα μας το σύνθημα αυτό πρέπει να αφορά τη δημόσια διοίκηση, καθώς κάθε φορά που ακούγεται η λέξη «μεταρρύθμιση», η πρώτη σκέψη σε οδηγεί στη δημόσια διοίκηση και είναι από τα λίγα σημεία που εγχώριοι και διεθνείς θεσμοί συμφωνούν. Πράγματι είναι κοινό κτήμα πλέον ότι δεν μπορούμε να αναμένουμε βελτίωση των δημόσιων οικονομικών και βιώσιμη αναπτυξιακή προσπάθεια της χώρας, αν δεν προχωρήσει ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης.
Είναι φανερό ότι η ηθική υποχρέωση των ισχυρών παικτών του συριακού δράματος απέναντι στους Κούρδους της Συρίας επιτάσσει την αναγνώριση της αυτονομίας του κουρδικού στοιχείου στην περιοχή της Συρίας και του Ιράκ. Η αυτονομία αυτή θα λάβει σάρκα και οστά μετά το πέρας της αποστολης των Κούρδων στην Συρία, που δεν είναι άλλη από την πλήρη διάλυση του ισλαμικού κράτους.
«Ζούμε σε συνθήκες μιας διαρκούς πολιτικής ήττας. Είμαστε αναγκασμένοι διαρκώς να κάνουμε συμβιβασμούς. Αλλά ταυτόχρονα να μπορούμε να διακρίνουμε και ποιες είναι οι μικρές έστω δυνατότητες για να σώζουμε ή να κερδίζουμε πράγματα από τη συμφωνία με τους θεσμούς», τόνισε ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε η ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά. Απευθυνόμενος στο ακροατήριο, σημείωσε ότι αν δουν την κυβέρνηση να συμβιβάζεται με τα μέτρα λιτότητας «θα είναι το πρώτο βήμα της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς».
Η κρίση συνήθισε πολλούς, στην πράξη διαρκώς περισσότερους, να ζουν με φτηνά αντίγραφα γνωστών μαρκών. Τους συνήθισε να ζουν στο περιθώριο, στις γωνιές της ζωής, απ' όπου να παρατηρούν, τα πρωτότυπα προϊόντα και όσους τα αγοράζουν και τα καταναλώνουν, προσπαθώντας από ντροπή και αίσθημα μειονεξίας να κρύψουν τα δικά τους αντίγραφα. Κυρίως τους συνήθισε να μην έχουν τη δική τους πυξίδα σε μια τόσο σημαντική πράξη στο σύγχρονο καπιταλισμό, όπως είναι η πράξη της κατανάλωσης, αλλά κοιτούν συνεχώς δίπλα, στον κόσμο των πρωτότυπων, και να τον αντιγράφουν.
Ο ερευνητής Δημήτρης Γκαλών έχει καταγωγή από την Τένεδο, ζει και εργάζεται στο Αμβούργο της Γερμανίας, με σπουδές σε Μουσικολογία, Πληροφορική, Βυζαντινολογία και Εθνολογία, όμως η μεγάλη αδυναμία του είναι η κατάδυση σε ναυάγια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, άλλοτε ταξιδεύει, γυρνά τον πλανήτη, φορά στολή και φιάλες οξυγόνου και εξερευνά σε αληθινό χρόνο την ιστορία. Ενώ άλλες φορές «καταδύεται» μέσα στο χρόνο, «βουτά» στα στρατιωτικά αρχεία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και ανασύρει από τη λήθη, ιστορίες που αξίζει να τις γνωρίσουμε και να σταθούμε λίγο παραπάνω.
Όσον αφορά τον πρώτο πυλώνα, η ΔΕΠΑ πρέπει να αποφύγει αντίστοιχα λάθη που συνέβησαν στην περίπτωση της ΔΕΗ. Αντί δηλαδή να περιμένει απλά να απολέσει μερίδιο αγοράς στην Προμήθεια άνευ οικονομικού ανταλλάγματος, να προσπαθήσει να διεκδικήσει το μέγιστο δυνατό οικονομικό όφελος γι' αυτήν την παραχώρηση εκ μέρους της. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να προχωρήσει στην απευθείας δημοπράτηση υφιστάμενων συμβολαίων εισαγωγής φυσικού αερίου (σε μικρότερες ποσότητες από τις συμβατικές) - κατά τα γενικότερα πρότυπα του gas release που πραγματοποίησε η Gazprom σε ευρωπαϊκές εταιρείες το 2015/2016 ή η Τουρκία σε εγχώριους προμηθευτές της.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν είναι ο δεύτερος κερδισμένος των εκλογών. Με μία ατζέντα ενάντια σε κλασικές πλέον πολιτικές του κόμματός του (αμφιθυμία στο θέμα του αφοπλισμού στα πυρηνικά, ευρωσκεπτικισμός, επιστροφή σε δημόσιο έλεγχο οικονομικών τομέων που οι Εργατικοί είχαν πια εμπιστευθεί στην ελεύθερη αγορά) και με την κοινοβουλευτική ομάδα να τον έχει καταψηφίσει σε ανύποπτο χρόνο με πρόταση μομφής, έφερε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Αύξησε τη δύναμη του κόμματός του, και σήμερα, εμφανίζεται ακόμη και ως εν δυνάμει πρωθυπουργός. Οι αριθμοί όμως δεν βγαίνουν, αφού μία αριστερή κυβέρνηση χρειάζεται και το αποσχιστικό SNP, συμμαχία που είναι δύσκολο να γίνει δεκτή στην Αγγλία.
Γνώριζα, πως τον ονομάζουν «πράσινο» Πατριάρχη, εξεπλάγην όμως όταν έμαθα πως έτσι τον αποκάλεσε για πρώτη φορά ο πρώην αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Αλ Γκορ. Στο θέμα του περιβάλλοντος ο Οικουμενικός Πατριάρχης, έχω την αίσθηση, ισχυρή τολμώ να πω, πως έχει βάλει ένα προσωπικό στοίχημα∙ να ενημερώσει και ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη και τους ηγέτες των κρατών σχετικά με τα προβλήματα του οικοσυστήματο, τα οποία απειλούν την ίδια την ανθρώπινη ζωή και το φυσικό μας περιβάλλον, που αποτελεί εν τέλει το σπίτι μας. Και στο θέμα αυτό προβάλλει την πνευματική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Καταρχήν, ούτε το 1947, ούτε το 1967 υπήρχε Παλαιστινιακό κράτος. Η ίδρυσή του προτάθηκε το 1947 από τα Ηνωμένα Έθνη, και η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από τα αραβικά κράτη γιατί προέβλεπε ταυτόχρονα και την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους δίπλα στο παλαιστινιακό. Η Δυτική όχθη του Ιορδάνη όπως και η Ανατολική Ιερουσαλήμ ήταν υπό Ιορδανική κυριαρχία μέχρι το 1967, ενώ η Λωρίδα της Γάζας υπό Αιγυπτιακή. Η πρόσβαση βέβαια των Εβραίων στους ιερούς τόπους της Ανατολικής Ιερουσαλήμ απαγορευόταν από τους Ιορδανούς.
Η παγκόσμια πρωτοκαθεδρία της ελληνόκτητης ναυτιλίας ενοχλεί. Αρχής γενομένης της ελληνικής κρίσεως, ευρωπαϊκές ναυτιλιακές χώρες προεξάρχουσας της Γερμανίας έχουν βάλει στο στόχαστρό τους την «σκανδαλώδη» δήθεν φορολογική εύνοια που απολαμβάνουν οι Έλληνες πλοιοκτήτες έναντι των υπολοίπων. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Eπιτροπής αχολήθηκε με το ζήτημα της ευνοϊκής φορολόγησης που πιθανόν να δημιουργεί «στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό», ενώ ο Γκι Φερχόφσταντ, ηγέτης της Συμμαχίας Φιλελευθέρων είχε απευθυνθεί στον Πρωθυπουργό πέρυσι ζητώντας του «να τερματίσει τα σκανδαλώδη προνόμια των Ελλήνων Εφοπλιστών».