Είχα μία φίλη στο πανεπιστήμιο που το έλεγε αυτό. Θα καλούσε έναν straight φίλο της μαζί μας και θα του έλεγε ότι θα είμαι κι εγώ εκεί, αλλά να μην ανησυχεί γιατί είμαι «καλό παιδί». Άκουσα μία φορά μία γυναίκα σε ένα εστιατόριο να προετοιμάζει τον σύντροφό της για την άφιξη ενός από τους καλούς της φίλους. Του είπε να μην ανησυχεί. «Θα τον λατρέψεις. Είναι γκέι, αλλά είναι καλό παιδί». Θεώρησα ότι εννοούσε ότι ο φίλος της δεν θα νιώσει ότι απειλείται ή ότι θα διαταραχθεί ο ανδρισμός του ή θα τον κάνει να νιώσει άβολα επειδή είναι γκέι. Αναρωτήθηκα αν συστήνει και τους υπόλοιπους φίλους της με αυτόν τον τρόπο.

Είναι σχεδόν απίθανο οι δυνάμεις που εμπλέκονται στο Συριακό να συμφωνήσουν με τη δημιουργία των ζωνών αυτών, και επομένως προκύπτουν πολλά ερωτήματα σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί: Θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να ζητήσουν την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη δημιουργία ζωνών ασφάλειας στη Συρία, χωρίς τη συγκατάθεση της συριακής κυβέρνησης; Θα έστελνε ο Πρόεδρος Τραμπ στρατιώτες των ΗΠΑ (με ή χωρίς άλλες διεθνείς δυνάμεις) για την προστασία των αμάχων στο εσωτερικό της Συρίας; Θα έστελνε αστυνομικές δυνάμεις για τη διατήρηση του νόμου και της τάξης εντός των ζωνών ασφάλειας;

Πρόσφατα είχαμε την περίπτωση του Πολωνού ευρωβουλευτή ο οποίος είπε ότι θεωρεί πως οι γυναίκες πρέπει να πληρώνονται λιγότερο καθώς είναι λιγότερο ικανές, λιγότερο έξυπνες και μικρόσωμες. Φυσικά καταδικάστηκε και απομονώθηκε από το σώμα και την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών, δεν παύει όμως να αναδεικνύει τις συντηρητικές νοοτροπίες που ακόμα υπάρχουν και οφείλουμε ακριβώς γι' αυτό το λόγο να είμαστε σε εγρήγορση και να συνεχίσουμε να διεκδικούμε ίσες ευκαιρίες και να πολεμάμε κάθε διάκριση εις βάρος των γυναικών και όχι μόνο.

Ως ακραίο, πλην υπαρκτό παράδειγμα ας συγκρίνουμε, έστω επιφανειακά για τις ανάγκες του παρόντος επιχειρήματος, την Αθήνα του Περικλή με την Αθήνα της σύγχρονης μεταπολιτευτικής κρίσης. Στην Αθήνα του Περικλή οι γυναίκες εν γένει απούσες στα κοινά, δεν είχαν σημαντικό μέρισμα στην πολιτική και πολιτιστική επιβεβαίωση της αξίας κάθε πολίτη. Και ίσως δεν χρειαζόταν ή αναζητούνταν η συμβολή τους καθώς μεσουρανούσαν τα ιδεώδη και οι διαδικασίες της Δημοκρατίας.

Πριν από μερικές εβδομάδες επισκέφτηκα ένα γυμνάσιο της Αττικής για να συζητήσω με τα παιδιά για την ψυχογενή ανορεξία. Στην τάξη, όπως συμβαίνει συνήθως, κάποιο με ρώτησε αν πιστεύω ότι η βιομηχανία της μόδας και τα πρότυπα εμφάνισης που προβάλλονται από τα ΜΜΕ ευθύνονται για τις διατροφικές διαταραχές και την ανορεξία. Απάντησα πως δεν πιστεύω ότι ευθύνονται τόσο όσο θέλουμε να νομίζουμε. Και ότι το πρότυπο που βαραίνει, κατά τη γνώμη μου, πιο πολύ στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού ή ενός εφήβου είναι κάτι που ξεπερνάει την εξωτερική εμφάνιση: είναι αυτό που λέει πως, ό,τι κι αν κάνουν, οι γυναίκες πρέπει να αρέσουν.

Είναι αδιανόητο για λόγους υγείας, σωματικής και ψυχολογικής, η μη εξασφάλιση στις γυναίκες, από όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης επαρκούς άδειας μητρότητας πριν και μετά από την γέννηση ενός παιδιού. Βεβαίως εξίσου σημαντική είναι και η ύπαρξη ενός νομοθετικού πλαισίου για την ομαλή επιστροφή της μητέρας στην πρότερη θέση εργασίας της χωρίς αρνητικές επιβαρύνσεις ή απώλειες (αδυναμία εξέλιξης, μισθολογική στασιμότητα, απόλυση κ.α.). Παρόλα αυτά για την υλοποίηση των παραπάνω, ρόλο κλειδί έχει ο άνδρας-πατέρας και η δική του ευελιξία και διαθεσιμότητα.

Ουσιαστικά έχουμε τέσσερεις συστάδες μεταβλητών: οικονομική ανισότητα, μόρφωση, υγεία, πολιτική εξουσία.Οι Ελληνίδες δεν υστερούν ούτε στην υγεία, ούτε στη μόρφωση. Υστερούν στην πολιτική και στην οικονομική  ισχύ. Και για να γίνω  λίγο πιο προκλητική, το πολιτικό μας σύστημα  είναι τόσο καλό και ανοιχτό απέναντι στις γυναίκες όσο και οι επιχειρήσεις μας. Όσον αφορά το εισοδηματικό χάσμα ανδρών και γυναικών η Ισπανία έχει ένα χάσμα 50%, εάν μιλάμε με όρους κατά κεφαλή εισοδήματος. Η Πορτογαλία έχει γύρω στο 30%. Η Ολλανδία γύρω στο 20%. Η Ελλάδα 100% και η Τουρκία άνω του 250%.

Σημειώθηκαν απώλειες στην κρίση. Όμως, ας μην εξιδανικεύουμε την προηγούμενη κατάσταση. Και προηγουμένως είχαμε χάσει πολλές ευκαιρίες, επειδή συνεχίζαμε να θεωρούμε την εργασία των γυναικών «επικουρική» και «δευτερεύουσας σημασίας», και επειδή οι «κανονικοί εργαζόμενοι» ήταν οι άνδρες πλήρους απασχόλησης. Αντί να αυξήσουμε τις υποδομές φροντίδας που υποστηρίζουν τους εργαζόμενους γονείς, συνεχίσαμε να φορτώνουμε τη φροντίδα της οικογένειας στις γυναίκες, με άδειες και μειωμένα ωράρια και πρόωρες συνταξιοδοτήσεις. Και αυτό το βάρος μεταφραζόταν παγίως σε διακοπτόμενες καριέρες, χαμηλότερες αποδοχές και προαγωγές μετ' εμποδίων (εμπεδώνοντας τον επικουρικό ρόλο των γυναικών στο οικογενειακό εισόδημα).

Πιστεύω πως όλοι έχουμε την ευκαιρία να ορθώσουμε το ανάστημά μας στην καθημερινότητά μας υπέρ των γυναικών. Πιστεύω πως όλοι έχουμε τη δύναμη να αντικαταστήσουμε το μίσος με τη δικαιοσύνη, την ειλικρίνεια και την καλοσύνη. Πιστεύω πως μπορούμε να ξεκινήσουμε με την καλοσύνη. Καλοσύνη. Ξέρω, δεν είναι καθόλου cool λέξη, ε; Τα αποτελέσματά της όμως είναι cool. Είναι άμεσα και πραγματικά. Μια πράξη καλοσύνης μπορεί να κάνει τη μέρα σου από ανεκτή σε ευχάριστη, στη στιγμή. Γιατί με το να δείχνεις καλοσύνη σε κάποιον, του δείχνεις και ότι τον βλέπεις και τον ακούς, και ότι έχει αξία. Και αυτό είναι σέξι.

Η γνωριμία μου με το «Μπορούμε» και την Diana Farr Louis, γνωστή συγγραφέα και μετέπειτα συνεπιμελήτρια του βιβλίου, ήταν η απαρχή για τη μετουσίωση όλων όσα μας ενώνουν σε ένα βιβλίο, με την ανεκτίμητη συνεισφορά τριανταπέντε διεθνών προσωπικοτήτων που μοιράζονται την ίδια αγάπη για την Ελλάδα. Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, τον Ιούνιο του 2016, και χάρη στην αμέριστη βοήθεια του γερμανικού εκδοτικού οίκου teNeues, οι «Γεύσεις Ελλάδας» κυκλοφόρησαν σε τρεις γλώσσες και σε 72 χώρες. Η ανταπόκριση του διεθνούς κοινού ήταν πέρα από κάθε προσδοκία και, σε μόλις τρεις μήνες, η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε. Σήμερα, είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι και υπερήφανοι που η ελληνική μετάφραση, από τις εκδόσεις Μίλητος, θα βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων στις αρχές Δεκεμβρίου.