Στην Ελλάδα δεν έγινε δημοψήφισμα. Οι πολιτικές ελίτ, από την δεξιά μέχρι την αριστερά - ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ (ο τότε ΣΥΡΙΖΑ)- ήταν υπέρ του Μάαστριχτ. Ο λαός βέβαια δεν ρωτήθηκε ούτε εκ των υστέρων. Ωστόσο ήταν η εποχή που οι Έλληνες πρόφεραν ή άκουγαν «πακέτο Ντελόρ» και χαμογελούσαν. Ήταν η «πληρωμένη» ευρωφιλία που πήγαζε από την εγκληματικά ανορθολογική διανομή/εκμετάλλευση χρημάτων που έκαναν οι ελίτ -μηχανισμός ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ευαγή «φιλοευρωπαϊκά» Ιδρύματα, Ινστιτούτα κτλ.
Ο πολιτικός λόγος του Μακρόν θα μπορούσε να θεωρηθεί ως τυπικός, αν προέρχονταν από τον χώρο της κεντροδεξιάς ως ένας συνεχιστής της γκωλικής παράδοσης. Ο ίδιος όμως, ήταν μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος και κυβέρνησης, αν και αργότερα αυτοπροσδιορίστηκε ως φιλελεύθερος. Η πολιτική του επανατοποθέτηση, τα «προβλήματα» του κεντροδεξιού υποψηφίου και η κυβερνητική φθορά του σοσιαλιστικού κόμματος τον βοήθησαν σημαντικά να επιλεγεί από τους ψηφοφόρους για τον 2ο γύρο, όπου η παρουσία της Μαρί Λεπέν σηματοδοτούσε την εύκολη εκλογή του στον προεδρικό θώκο.
Η κατάργηση των Πανελλαδικών, ενός αδιάβλητου μεν, αλλά αναχρονιστικού, αντιπαιδαγωγικού, και αντιπαραγωγικου θεσμού, θα έπρεπε να είναι αίτημα όλων μας. Είναι απαραίτητο βήμα για να γίνουμε αυτό που εγώ τουλάχιστον για μια 25ετία έχω βιώσει ως κανονικό Ευρωπαϊκό κράτος, στην ζωή μου και στις παρέες μου στην όχι κατ' όνομα αλλά κατ' ουσίαν πατρίδα μου, την Ευρώπη.Η Ευρώπη δεν ειναι à la carte, για κανέναν, ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Η «Ελληνική ιδιαιτερότητα» κάποτε πρέπει να τελειώνει εφόσον αποφασίσαμε να συμπορευτούμε με τους Ευρωπαίους.
Το πακέτο της συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών, όπως περιγράφεται στο κείμενο 53 σελίδων που αποκάλυψε η Handelsblatt, είναι αναμφισβήτητα σκληρό και ιδιαίτερα απαιτητικό. Περιλαμβάνει: Επαχθή δημοσιονομικά μέτρα ύψους 4,5 δισ. τα έτη 2018-20, τα οποία ασφαλώς επιτείνουν τη λιτότητα. Διατάξεις που η σημερινή κυβέρνηση όταν ήταν στην αντιπολίτευση απέρριπτε μετά βδελυγμίας είτε ως νεοφιλελεύθερες (πχ. απελευθέρωση αγορών προϊόντων και ωραρίων καταστημάτων), είτε ως ακραίες (εργασιακές αλλαγές) ή αντεθνικές (πχ. ιδιωτικοποιήσεις). Διαρθρωτικές αλλαγές, τις οποίες η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε εφαρμόσει από μόνη της προ πολλού.
Με λίγα λόγια, σε τέτοιες συνθήκες εθνικής καταστροφής, που σε οικονομικό επίπεδο βιώνουν χώρες μετά από πόλεμο, η πρώτη και μεγαλύτερη ανάγκη είναι η εθνική ενότητα. Και με την έννοια αυτή, ασκώ κριτική στον αρχηγό της ΝΔ. Και δεν ασκώ μόνον εγώ. Την ασκεί κάθε έμπειρος πολιτικός. Όλοι σχεδόν οι ηγέτες που ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, έχουν συστήσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη να σταματήσει την υπονόμευση, διότι το διακύβευμα στην Ελλάδα δεν είναι κομματικό, είναι πρωτίστως και ολοφάνερα εθνικό.
Παρά τις σημαντικές δυσμενείς επιπτώσεις, η διαφυγή πνευματικού δυναμικού δημιουργεί ταυτόχρονα μια θετική παράμετρο της οικουμενικής διάστασης του ελληνικού στοιχείου, η οποία παραμένει ωστόσο αρκετά υποτιμημένη. Αυτή αφορά στη δυνατότητα αυξημένης επιρροής του ελληνικού στοιχείου σε κοινωνίες με ανεπτυγμένες ή ανερχόμενες οικονομίες. Η παρουσία σημαντικά περισσοτέρων Ελλήνων σε πανεπιστήμια, σε ερευνητικά κέντρα, στη βιομηχανία, σε νοσοκομεία, σε οικονομικά κέντρα και σε διάφορους καίριους τομείς παροχής υπηρεσιών του εξωτερικού αυξάνει την κρίσιμη μάζα Ελλήνων σε διεθνή επιστημονικά, οικονομικά και κοινωνικά δίκτυα με τεράστια δυνατότητα επιρροής υπέρ της Ελλάδας.
Υπάρχουν χιλιάδες λόγια που πολλές στιγμές έχουμε την ανάγκη να πούμε είτε στη μητέρα μας είτε στα παιδιά μας, αλλά οι ξέφρενοι ρυθμοί της καθημερινότητάς δεν μας επιτρέπουν να τα εκφράζουμε όσο συχνά θέλουμε. Αυτό ακριβώς συμμερίστηκε η συγγραφέας Μαρίνα Γιώτη και έγραψε ένα λιτό, μα περιεκτικό σε νοήματα και συναισθήματα, βιβλίο για όλες εκείνες τις λέξεις που χάθηκαν στα γρανάζια των δεκάδων υποχρεώσεών μας.
Αν σε κάτι ξεπερνά την Ρωσία η Τσετσενία, αυτό είναι τα δικαιώματα της LGBTQ κοινότητας. Τα ποια; Ακριβώς. Τέλη του Μάρτη γνωστοποιήθηκε η είδηση, από την ανεξάρτητη ρωσική εφημερίδα Novoya Gazeta, πως στην Τσετσενία έχουν δημιουργηθεί στρατόπεδα συγκέντρωσης για ομοφυλόφιλους. Οι αρχές του κρατιδίου αρνούνται κατηγορηματικά, ωστόσο, όχι μόνο την ύπαρξη τέτοιων εγκαταστάσεων αλλά και την ίδια την ύπαρξη ατόμων με προσανατολισμό διαφορετικό από τον ετεροφυλοφιλικό.
Το Politico την έβγαλε δεύτερη, μετά τον Σουλτς μεταξύ των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με τη μεγαλύτερη επιρροή το 2016. Όπως έχει υποστηριχθεί από πολέμιους επρόκειτο για «την ακροδεξιά με ανθρώπινο πρόσωπο». Είναι υπέρ των πολιτικών γάμων ομοφυλοφίλων, των εκτρώσεων κατά βούληση της γυναίκας χωρίς κρατικό περιορισμό, έχει απαρνηθεί τον αντισημιτισμό του πατέρα της, μαζί όλα τα καλά λόγια για τον Αδόλφο Χίτλερ που εκείνος έλεγε. Το περιοδικό Foreign Policy την κατέταξε μεταξύ των 100 παγκόσμιων στοχαστών το 2014.
Η εκλογή του σημερινού προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας νοηματοδοτούσε την επίλυση του Κυπριακού. Η ταύτισή του με το εγχείρημα αυτό του προσέδωσε πολιτικό κεφάλαιο. Πρωτίστως επέδρασε θετικά στην ηγετικότητά του. Τα προβλήματα που προέκυψαν μετά το ναυάγιο της Γενεύης δεν αναιρούν την ταυτότητά του. Ούτε ακυρώνουν τη δυνατότητά του να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην εξεύρεση συμφωνίας.
Δυστυχώς όμως ποτέ δεν υπήρξε από το Κράτος οργανωμένος σχεδιασμός και προγραμματισμός της αξιοποίησης αυτού του τεράστιου ανθρώπινου δυναμικού της ελληνικής διασποράς. Όποιες προσπάθειες έγιναν διακρίνονταν από προχειρότητα ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις κατέληξαν σε πολυδάπανες αποτυχίες. Με λύπη αλλά και ζήλια παρατηρούσα τις μεγάλες ουρές που σχημάτιζαν οι Γάλλοι πολίτες στο Λονδίνο, έξω από την Πρεσβεία τους για να ψηφίσουν στις Προεδρικές εκλογές της χώρας τους. Ένα δικαίωμα που έχουν οι ξενιτεμένοι πολίτες πολλών χωρών και που στερούνται οι Έλληνες της διασποράς και που θα πρέπει να το αποκτήσουν.
Εντούτοις, ο Εμμανουέλ Μακρόν έχει να αντιμετωπίσει τα πολύπλοκα προβλήματα μιας υπερδύναμης, χωρίς να διαθέτει κομματικές δομές που θα συνδράμουν στο προεδρικό του έργο. Και αυτό προς στιγμήν είναι ο ύφαλος με τον οποίο είναι αντιμέτωπος ο νεοεκλεγείς πρόεδρος: πρέπει να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, των οποίων ο πρώτος γύρος διεξάγεται στις 3 και 4 Ιουνίου και ο δεύτερος γύρος στις 17 και 18 Ιουνίου, χωρίς να ηγείται κάποιου κόμματος, αλλά διαθέτοντας μια κίνηση που την στελεχώνουν εθελοντές και στελέχη από την δεξιά και τους σοσιαλιστές.
Αυτός που με τη γνώση του αλλά και το όραμά του μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να πετύχει μια αλλαγή. Έτσι θα 'θελα να ήταν κι όλοι οι Έλληνες απόφοιτοι της σχολής δημόσιας διοίκησης (κάποιοι είναι): να κάνουν δική τους υπόθεση την αλλαγή του κράτους και να μην περιμένουν ξενόδουλα να σηκώσουν από το πάτωμα τα ψυχία «μεταρρύθμισης» που ρίχνει η εκάστοτε «τεχνική βοήθεια» του μνημονίου, αλλά ούτε και να ακολουθούν σκυφτά την εκάστοτε κυβερνητική νομενκλατούρα περιμένοντας ένα βλέμμα αναγνώρισης.
Προσεκτικός είναι ο κ. Μακρόν και στο ζήτημα της διάρκειας της εργάσιμης εβδομάδας, η οποία έχει οριστεί στις 35 ώρες από το 1999, οπότε στην εξουσία ήταν οι Σοσιαλιστές. Ο κ. Μακρόν θέλει να κάνει πιο ελαστική την εφαρμογή του 35ωρου, χωρίς όμως να προχωρήσει στην κατάργησή του, για να περιορίσει το κόστος των υπερωριών των επιχειρήσεων που αναπτύσσονται και να δημιουργήσει νέες ευκαιρίες απασχόλησης για τη νέα γενιά. Εάν ήταν νεοφιλελεύθερος δεν θα ήταν υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Βαλς και οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου Ολάντ. Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας είναι αρκετά κοντά στη γερμανική αντίληψη για την κοινωνική οικονομία της αγοράς.
Ο Πρόεδρος της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας, με βάση τις εξουσίες που του παραχωρεί το Σύνταγμα, είναι, όπως οι Γάλλοι συχνά αναφέρουν, ένας «εκλεγμένος μονάρχης». Τούτο είναι ιδιαίτερα φανερό στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της άμυνας. Ο Εμμανουέλ Μακρόν, με βάση τις προεκλογικές του εξαγγελίες και, κυρίως, τις δηλώσεις του μετά την εκλογή του φαίνεται πώς είναι αποφασισμένος να αναλάβει αυτόν τον ρόλο, με έναν τρόπο που θυμίζει ταυτόχρονα τον Φρανσουά Μιτεράν, αλλά και τον στρατηγό Ντε Γκολ. Ο τρόπος που θα λειτουργήσει σε αυτούς τους τομείς είναι κρίσιμος με δεδομένο τον ρόλο της Γαλλίας στον κόσμο.
Ο κ. Πάιατ πλέκει το εγκώμιο των διμερών σχέσεων, Ελλάδος - ΗΠΑ, τονίζοντας διακριτικά -αλλά το κάνει πάντως με πολύ προσοχή και χωρίς να θίξει την Τουρκία - και με τη δέουσα διπλωματκή προσοχή τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδος, καθώς και τη σημασία της για τα συμφέροντα της υπερδύναμης. Από μια τέτοια δημόσια τοποθέτηση δεν θα μπορούσε να λείπει αναφορά στο ρόλο της Ελλάδος εντός του ΝΑΤΟ εν όψει και της κρίσιμης Συνόδου και άλλων σημαντικών γεγονότων.
Τις χαλεπές αυτές μέρες, εν μέσω αποριών και διλημμάτων κάθε είδους, επιστημονικών, φιλοσοφικών, οικονομικών, οι καθηγητές και οι φοιτητές της αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας και φιλολογίας μπορούν να απελπισθούν-- ή να ακολουθήσουν την πρόταση των διοργανωτών του συμποσίου: να χορέψουν στον λαβύρινθο, όπως η Αριάδνη. Πρόκειται για ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τις ελληνικές σπουδές όχι μόνο στη Βραζιλία, αλλά και για την Ελλάδα.
Με τα φαινόμενα διαφθοράς να επεκτείνονται διεθνώς από τις... καλύτερες οικογένειες έως και σε συνηθισμένους ανθρώπους o Δρ. Νίκος Πασσάς, Καθηγητής Εγκληματολογίας και Ποινικής Δικαιοσύνης στο Νοrtheastern University, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ασφάλειας και Δημόσιας Πολιτικής, Επισκέπτης Καθηγητής σε μεγάλα ΑΕΙ Βιέννη, Βασιλεία) και πρόσφατα βραβευμένος με το Dr. Jean Mayer Global Citizenship Award για το 2017, αναλύει το φαινόμενο και προτείνει λύσεις για την αντιμετώπισή του.
Η δυνατότητα όλων των ατόμων, ανεξαρτήτως ηλικίας, να σκέφτονται και να συνεργάζονται σε ομάδες με βάση κοινούς στόχους και αξίες αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την ευημερία των ατόμων και της κοινωνίας γενικότερα. Μέσα από τα πολυδύναμα δίκτυα κοινής δράσης και συνεργασίας μεταξύ των γενεών, τη γόνιμη ανταλλαγή ιδεών, εμπειριών και γνώσεων την αποδοχή κοινών στόχων μπορούν να αναπτυχθούν κοινοί κώδικες και αξίες μεταξύ των γενεών που διευκολύνουν τη συλλογική δράση με απώτερο στόχο τη μεγιστοποίηση του κοινωνικού οφέλους.