Ο Μάιος λοιπόν θα είναι ο μήνας της Ευρώπης του Μάαστριχτ -9 Μαΐου είναι η Ημέρα της Ευρώπης-, και κάθε Πέμπτη θα παρουσιάζονται δύο επεισόδια από τα οκτώ συνολικά που έχουν δημιουργηθεί, συνοδευόμενα από έρευνα. 11 Έλληνες ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι έχοντας ως σημείο αναφοράς το μοιραίο 1992, αλλά διατηρώντας ο καθένας την δική του οπτική, εξηγούν, αναλύουν και κριτικάρουν τι άλλαξε μετατρέποντας την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα σε Ευρωπαϊκή Ένωση με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα για τις κοινωνίες και φυσικά την άτακτη Ελλάδα.
Όταν οι νικητές των εθνικών αναμετρήσεων ήρθαν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, κατέφυγαν ξανά στο συναισθηματικό λόγο για να δικαιολογήσουν την πρότερη αισιοδοξία τους, αυτή τη φορά όμως με αυτοαναφορικό τόνο. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι το μόνο που μπορούν να του προσάψουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι είναι ότι είχε αυταπάτες. Σε μία παρεμφερή δήλωση, ο υπουργός Brexit Ντέιβιντ Ντέιβις υποστήριξε ότι δεν σκοπεύει να απολογηθεί επειδή απλώς είχε μεγάλες φιλοδοξίες για τη συμφωνία που μπορούσε να πετύχει η χώρα του με την ΕΕ.
Το τρίτο μνημόνιο λοιπόν ολοκληρώνεται οριστικά τον Αύγουστο του 2018, και άλλο δεν έχει. Το γεγονός ότι υπάρχουν μέτρα τα οποία προβλέπεται να υλοποιηθούν μετά τη λήξη του, όπως και το γεγονός ότι συνεχίζεται η εποπτεία (όχι η επιτροπεία) των δανειστών, είναι εντελώς άλλος λογαριασμός. Απολύτως προβλεπόμενος δε. Προβλεπόμενος από το Σύμφωνο Σταθερότητας για τους πάντες κατ' αρχάς. Κι επί πλέον υπαγορευόμενος, με τη μορφή διαρκούς ελέγχου, ειδικά για μας, από τα δύο πρώτα μνημόνια. Εκείνο του Γιώργου Παπανδρέου, και το άλλο των Σαμαρά- Βενιζέλου. Ώσπου να αποπληρωθούν τα δάνεια ή, έστω, το μεγαλύτερο μέρος τους.
Μονολότι οι επιτηδευματίες και οι ελεύθεροι επαγγελματικές σπεύδουν κατά χιλιάδες στις κατά τόπους ΔΟΥ προκειμένου να προβούν σε διακοπή των εργασιών τους εξαιτίας της υπέρμετρης φορολόγησης και του νέου ασφαλιστικού νόμου, καθώς συνδυαστικά υφαρπάζεται το παραγόμενο εισόδημα τους, συχνά γινόμαστε δέκτες ερωτημάτων για τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν για την έναρξη εργασιών μιας ατομικής επιχείρησης. Δικαιολογημένα άλλωστε γιατί για τους περισσότερους φορολογουμένους η διευθέτηση των υποχρεώσεων τους προς την εφορία λόγω της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας και του διαρκώς μεταβαλλόμενου φορολογικού πλαισίου, είναι μια διαδικασία χρονοβόρα και πολύπλοκη.
Ήταν Δευτέρα 21 Ιουνίου 1946, ένα μήνα μετά την αναχώρηση από τη Νέα Υόρκη, όταν επιτέλους έδεσαν και ξεκίνησαν να ξεφορτώνουν τα πρώτα δέματα στον Πειραιά. Μόλις πέντε ημέρες αργότερα, την Παρασκευή 28 Ιουνίου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Τσαλδάρης θα αναγγείλει με κάθε επισημότητα από το βήμα της βουλής, σε μια πανηγυρική συνεδρίαση το πιο χαρμόσυνο νέο, την τελεσίδικη απόφαση της απόδοση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα.
Κοφτές φράσεις. Σκληρές εικόνες. Διάλογοι που αιφνιδιάζουν. Μια αδιόρατη γραμμή ανάμεσα στην διαλυμένη λογική και την αρρωστημένη παράνοια του μυαλού. Υπάρχει μια υπερβολή καταστάσεων που φλερτάρει με την τρέλα μα δεν σου επιτρέπει να την αμφισβητήσεις. Όλα είναι δυνατά στον κόσμο της Αϊλίν, αρκεί να αποφασίσεις να τον γνωρίσεις.
Η χώρα αδυνατεί να επανακτήσει την εμπιστοσύνη θεσμών, επενδυτών και αγορών, παρά την τεράστια δημοσιονομική επίδοσή της από το 2010 μέχρι σήμερα με αποκορύφωμα το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα που επιτεύχθηκε φέτος. Η έλλειψη σχεδίου των ελληνικών κυβερνήσεων, η αλλεργία που επιδεικνύουν σε οποιαδήποτε μορφή εκσυγχρονισμού του κράτους, καθώς και η κουτοπόνηρη πελατειακή αντίληψή τους, απαντούν στο ερώτημα γιατί η Ελλάδα δεν έχει βγει ακόμα από τα μνημόνια.
Σύμφωνα με τις έρευνες της κοινής γνώμης η κ. Λεπέν μπορεί να ελπίζει ότι θα την προτιμήσουν μέχρι και 20% από όσους ψήφισαν Μελανσόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον κ. Μακρόν εκτιμάται, ανάλογα με την έρευνα, από το 35% ως το 45%. Ουσιαστικά ο προεδρικός υποψήφιος της ριζοσπαστικής Αριστεράς κλείνει το μάτι στην κ. Λεπέν δημιουργώντας συνθήκες αποσύνθεσης του δημοκρατικού «μετώπου» κατά της άκρας Δεξιάς κι επενδύοντας στην εκλογή της κ. Λεπέν στην προεδρία της Δημοκρατίας, για να δημιουργηθούν πολιτικές συνθήκες παραπέρα ανάπτυξης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στην ιστορία της δημιουργίας, με την ευρεία έννοια, ο φόβος δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Φοβόμαστε το κοινό, φοβόμαστε το λάθος. Φοβόμαστε τη γνώμη των άλλων και τον πιθανό αρνητικό σχολιασμό. Φοβόμαστε τον πόνο που θα φέρει μια ενδεχόμενη αποτυχία. Φοβόμαστε και να πειραματιστούμε, να δοκιμάσουμε. Όμως αν φοβόμαστε τη δοκιμή, δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε. Κι έτσι δεν μπορούμε να πλησιάσουμε θαρραλέα αυτό που έχουμε μέσα μας και πασχίζει να εκφραστεί -στη ζωή, στη δουλειά ή στην τέχνη.
Όλα ξεκινούν από τη διάθεση των νέων να δουλέψουν στη χώρα τους και να μη μεταναστέψουν στο εξωτερικό. Έτσι, έρχονται οι εργοδότες που ζητούν νέο και φθηνό εργατικό δυναμικό. Προσφέρουν ολιγόωρες συμβάσεις, πενιχρό μισθό και φυσικά καμία ασφάλιση. Το κακό όμως δεν τελειώνει εκεί. Αν για παράδειγμα η σύμβαση είναι για πέντε ώρες γραμματέας, θα δουλεύεις ίσως και 15 ώρες τη μέρα, χωρίς να πληρώνεσαι και θα υπακούς και από πάνω, γιατί μπορεί να απολυθείς. Και δε μπορείς να πεις κάτι. Ή μάλλον θα πεις ευχαριστώ, γιατί τα 300 ευρώ δε μπορείς να τα βρεις αλλού στην Ελλάδα. Έτσι καταντήσαμε.
Με δεδομένο ότι οι Σέρβοι του Κοσόβου κατέχουν σταθερά τις μισές τουλάχιστον έδρες που καταλαμβάνουν εκπρόσωποι εθνικών μειονοτήτων στο Κοινοβούλιο, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι το δεύτερο σκέλος της ενισχυμένης πλειοψηφίας που είναι απαραίτητο για μια συνταγματική αναθεώρηση δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Η πληθώρα των εκκρεμών προβλημάτων μεταξύ Αλβανών και Σέρβων εντός του Κοσόβου, αλλά και μεταξύ Κοσόβου και Σερβίας, καθιστούν βέβαιη την αντίθεση των Σέρβων βουλευτών του Κοσόβου στη μετατροπή της Δύναμης Ασφαλείας σε τακτικό εθνικό στρατό.
Το μοναστήριο Mar Sarkis καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς με τον τρούλο να έχει ισοπεδωθεί μετά από τη ρίψη βόμβας. Το μοναστήρι της Αγίας Θέκλας (Mar Taqla) κάηκε ολοκληρωτικά. Εκατοντάδες μεσαιωνικές εικόνες και αντικείμενα ανεκτίμητης αξίας καταστράφηκαν ή εκλάπησαν. Οι αγιογραφίες στους τοίχους των εκκλησιών υπέστησαν τεράστιες ζημιές καθώς οι τζιχαντιστές χάραζαν με μαχαίρια τις αγιογραφίες, ενώ καμία αγιογραφία δεν βρέθηκε που να απεικονίζει τα μάτια των αγίων. Οι σαράντα εκκλησίες της Ma' loula γκρεμίστηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά.
Ξεπεράστε το επιτέλους. Δεν είναι ξεχωριστοί επειδή νομίζετε ο,τι μιλάνε σε γάτες ή φύκια, ή κάνουν έρωτα με δένδρα. Ας κάνουν ο,τι θέλουν. Απλώς μη μας το λέτε όλη μέρα σαν νέα φοβερή μόδα, και μην φορολογείτε τους (μέχρι χθες) κανονικούς για το κάθε χόμπι που μπορεί να έχουν όλοι αυτοί οι «διαφορετικοί»...Το μόνο που δεν κολλάει στα αφηγήματά τους είναι οτιδήποτε σχετίζεται με τη χώρα και την Ιστορία της. Καταναλώνουν όλη την ενέργεια τους ως «πολίτες του κόσμου» και δεν έμαθαν οτι είσαι πολίτης του τίποτα, αν δεν είσαι πρώτα πολίτης του κάτι.
Το ΠΑΣΟΚ συνιστά αποκαλυπτικό παράδειγμα, για το πώς ένα καινούργιο κόμμα μπορεί να ηγεμονεύει επί χρόνια στην πολιτική σκηνή. Αλλά και πώς καταβαραθρώνεται σε σύντομο διάστημα. Στηριζόμενο σε άξιους και ικανούς ηγέτες διασφάλισε ισχυρή απήχηση και επιρροή. Έγινε πολυδύναμο και πολυσυλλεκτικό. Καθόρισε τις εξελίξεις. Έβαλε τη σφραγίδα του στη δημόσια ζωή του τόπου. Όταν χρειάστηκε, μετεξέλιξε τη στρατηγική και την πολιτική του. Με τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη παρήγαγε έργο, μεταμορφώνοντας την όψη της χώρας. Όταν όμως, προς χάριν της εξουσίας, επένδυσε σε απαίδευτες λογικές -«λεφτά υπάρχουν»- βρέθηκε σε στρατηγικό κενό.
Η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας επιβάλλει στη ΔΕΗ να έχει κάτω από το 50% στο μερίδιο λιανικής και χονδρικής αγοράς ως το 2020 καθιστώντας ένα μέρος της παραγωγικής της δυναμικότητας πλεονάζον. Αρκετές λιγνιτικές μονάδες της φτάνουν στο όριο οικονομικής ζωής τους και θα είναι σχεδόν αδύνατη η λειτουργία τους εντός των περιβαλλοντικών και αποδοτικών ορίων υπό το διαμορφούμενο καθεστώς εκπομπών CO2. Ο βασικός μέτοχός της, το ελληνικό Δημόσιο δεν είναι σε θέση να τοποθετήσει κεφάλαια, να στηρίξει ένα γενναίο αναπτυξιακό σχέδιο. Πώς θα κάνει επενδύσεις η ΔΕΗ, πώς θα εκσυγχρονίσει τις μονάδες της, πώς θα επεκταθεί στην αγορά των ΑΠΕ;
Το ΕΚΚ έχει συγκεκριμένο ρόλο. Εμείς λειτουργούμε συμπληρωματικά και ενισχυτικά. Δεν θέλουμε να υποκαταστήσουμε κανέναν. Όπως ακριβώς συμβαίνει με την ΕΡΤ, που τα τελευταία χρόνια έχει ξοδέψει 10 εκατομμύρια ευρώ για τον κινηματογράφο. Αμφισβήτησε ή υπονόμευσε η λειτουργία της ΕΡΤ την λειτουργία του ΕΚΚ; Ολ' αυτά είναι στο μυαλό των ανθρώπων που θέλουν το ΕΚΚ και τον χώρο σε μόνιμη διαμάχη, διότι αποσκοπούν σε ίδιον όφελος στη λογική του διαίρει και βασίλευε.
Τι είναι αυτή η ταξική μονομέρεια των μνημονιακών και εν γένει νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων; Η διαδικασία κατά την οποία ενώ εκατομμύρια μισθωτοί, συνταξιούχοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι ακόμα και μικροί επιχειρηματίες αγκομαχούν να πληρώσουν τους φόρους, αδυνατώντας να απεμπλακούν από οποιαδήποτε οφειλή προς το Δημόσιο- αλλά και προς τον ιδιωτικό τομέα- φιλικοί και βολικοί για το σύστημα εξουσίας επιχειρηματίες, όχι μόνο αγοράζουν πάμφθηνα υποδομές και επιχειρήσεις με εγγυημένη κερδοφορία αλλά επιπλέον, απαλλάσσονται με χαριστικές ρυθμίσεις από οφειλές, χρέη, φόρους κλπ.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ήρθε η ώρα για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων για χιλιάδες φορολογουμένους. Ήδη η σχετική εφαρμογή έχει τεθεί σε παραγωγική λειτουργία από το Υπουργείο Οικονομικών, αναμένοντας να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία τα σχετικά έσοδα. Αξίζει να αναφερθεί, ότι είναι η τρίτη χρονιά που τα υποβαλλόμενα έντυπα έχουν αρκετές αλλαγές μετά την εφαρμογή του νέου Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν.4172/2013) και παράλληλα είναι η δεύτερη χρονιά όπου τίθενται σε εφαρμογή τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ν.4308/2014), που επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού του εισοδήματος για τα νομικά πρόσωπα, τα οποία κατά συνέπεια αποτελούν πηγή εισοδήματος για σημαντικό μέρος φορολογουμένων.
Όλοι μας συνδεόμαστε από την πρώτη στιγμή με τον εαυτό μας και τους άλλους με λέξεις σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, εξ ου και το «εν αρχή ην ο λόγος». Με τη γλώσσα δομείται ο εγκέφαλος και εκφράζονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Με το λόγο μαθαίνουμε πώς να ακούμε τις λέξεις του άλλου, να τον συναισθανόμαστε, να συμφωνούμε ή διαφωνούμε και έτσι κινείται και συγκινείται ο κόσμος. Η μητρική σχέση ορίζεται από λέξεις. Ο έρωτας γεννιέται από λέξεις και αναζωπυρώνεται με αυτές. Η φιλία θεμελιώνεται στις λέξεις. Ωστόσο, οι άνθρωποι πια αποξενώνονται και αυτή είναι η αρχή του νήματος της κρίσης.