(Λάβαμε 9/5/17)
Ένα κείμενο που συνοψίζει τις ιδέες που διατυπώθηκαν κατά τη διάρκεια των συναντήσεων «Με τα κεφάλια μας ψηλά»
Η κρατική καταστολή είναι το πιο σημαντικό μέρος του συστήματος κυριαρχίας και μια από τις πιο ντροπιαστικές εκφράσεις του. Δεν μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτοί που πλήττονται περισσότερο είναι οι ίδιοι που δεν αφήνουν τους εαυτούς τους να αφομοιωθούν απ΄ το σύστημα εξουσίας, δηλαδή αναρχικούς και επαναστατικές ατομικότητες.
Οι τελευταίοι, ανταποκρίνονται στη σωματική, ψυχολογική, ηθική, κοινωνική και οικονομική καταστολή που εξαπέλυσαν όλα τα στοιχεία που συγκροτούν την δημοκρατική εξουσία και στη θηριώδης αδιάκριτη βία των ένοπλων μέσων και της δικαστικής εξουσίας. Αυτό συμβαίνει με την άμεση δράση που απευθύνεται στους υπεύθυνους για την καταστολή, με την δημιουργική και απελευθερωτική καταστροφή των τόπων κυριαρχίας και την υπονόμευση των υποδομών της, προκειμένου να τεθεί τέλος ή τουλάχιστον να παρεμποδιστούν οι αιτίες εκμετάλλευσης και καταπίεσης από ανθρώπινα όντα σε άλλα ανθρώπινα όντα, τη γη και τα ζώα. Κατά την άποψη της ολικής απελευθέρωσης, η παθητική παρακολούθηση της αναπαραγωγής της κυριαρχίας σημαίνει συνενοχή, γιαυτό και υπάρχουν εκείνοι που συνεχίζουν να κρατούν ψηλά το κεφάλι τους και να επαναστατούν.
Κατά συνέπεια, η εξουσία θέτει σε εφαρμογή όλες τις στρατηγικές της και συνεχίζονται οι δίκες και οι διαδικασίες εναντίον συντρόφων για ενέργειες, επεισόδια συγκρούσεων και γραπτά. Τον επόμενο μήνα θα διεξαχθεί η δίκη σχετικά με τη λεγόμενη επιχείρηση Shadow, όπου πολλοί σύντροφοι κατηγορούνται, μεταξύ άλλων, για την παρακίνηση εγκληματικής δράσης μετά τη δημοσίευση του εγγράφου KNO3. [1]
Αυτές οι δικαστικές διαδικασίες είναι μια έκφραση του πολέμου που οι αρχές ανταμείβουν τον συνδυασμό μεταξύ σκέψης και δράσης, που είναι το θεμέλιο της επικίνδυνης αναρχίας. Πέρα από τους ατομικούς και ειδικούς αγώνες, αυτή η αστυνομική επιχείρηση στοχεύει στην διάλυση των βασικών εννοιών των αντιεξουσιαστικών ιδεών και μεθόδων, όπως η άμεση δράση, η άρνηση της ανάθεσης και η αλληλεγγύη.
Ξεκινώντας από αυτές τις σκέψεις, κατά τις συναντήσεις που αναπτύχθηκαν μετά τις συλλήψεις της επιχείρησης Scripta Manent, αντί να ασχοληθούμε με τις στρατηγικές καταστολής, θεωρήσαμε απαραίτητο να μην ελαττώσουμε την αλληλεγγύη στην τεχνική υποστήριξη των φυλακισμένων αλλά να διευρύνουμε το φάσμα της ανάλυσής μας.
Από την άποψη αυτή, συζητήσαμε πώς η αλληλεγγύη είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο της αναρχικής μας δράσης και των συνεργασιών που αποσκοπούν στην καταστροφή της κυριαρχίας και των σχέσεων συνενοχής με στόχο την καταστροφή της εξουσίας. Αυτή η μορφή αλληλεγγύης υπερβαίνει τις επιθέσεις των καταπιεστών και είναι ικανή να αποτρέψει το ασφυκτικό κλήμα της ιδιαίτερης πορείας του αγώνα. Ειδικότερα, η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι ένα ουσιαστικό μέσο για την αντιμετώπιση της κρατικής βίας και δεν δέχεται παθητικά τα χτυπήματα , αλλά διατηρεί μια στάση επίθεσης, έτσι ώστε να μην αναπτύσσονται στάσεις θυματοποίησης, πράγμα που θέλει η καταπίεση. Με το να σκεφτόμαστε με όρους μιας επιθετικής , μιας διαρκούς και διεθνιστικής συγκρουσιακότητας στο προσωπικό μονοπάτι του καθενός/μιας , το ρίσκο της απομόνωσης μπορεί να μειωθεί και ένας απ τους πιο βασικούς στόχους του εχθρού να καταστεί αναποτελεσματικός.
Η έκφραση της αλληλεγγύης με συγκεκριμένα πλαίσια και πρότζεκτ δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνεί με τις ομιλίες και τις πρακτικές εκείνων που έχουν χτυπηθεί από την καταστολή, ούτε σημαίνει ότι πρέπει να ακολουθεί απαραιτήτως έναν συγκεκριμένο αγώνα ή πρακτική: αν ακολουθήσουμε έναν κοινό ορίζοντα μπορούμε να δράσουμε αλληλέγγυα σύμφωνα με την ατομική μας τάση.
Η δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης σε τοπικό και διεθνές επίπεδο είναι ένας στρατηγικός σκοπός για να αντιμετωπίσουμε την ενίσχυση των μέσων καταστολής ενάντια στις αναρχικές, επαναστατικές ατομικότητες.
Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο να κατευθύνουμε τις προτάσεις μας, τους πειραματισμούς μας και τους στόχους μας για την καταστροφή του συστήματος, το οποίο οργανώνει τις κοινωνικές σχέσεις κυριαρχίας “λειαίνοντας” τες, όταν αυτό δεν είναι εφικτό. Από την άποψη αυτή, αναγνωρίζουμε τη σημασία των πολύμορφων ενεργειών και πρακτικών στο ευρύτερο πλαίσιο της αναρχίας, με την μεγαλύτερη πιθανότητα να μην “κολλήσει” σε προκαθορισμένες δογματικές θέσεις, υπό τον όρο ότι οποιοσδήποτε συγκεκριμένος αγώνας και επίθεση αποτελεί μέρος της ευρύτερης θεώρησης του αγώνα προς την ανατροπή.
Η αναγνώριση της αξίας της πολυμορφίας σημαίνει επίσης ότι πρέπει να θέσουμε τα θεμέλια για να αντιταχθούμε σε όλες τις συγκεντρωτικές και δεσπόζουσες τάσεις μέσα στην αναρχία. Αυτό είναι εφικτό μόνο μέσω μιας στάσης διαρκούς αυτοκριτικής και κριτικής μεταξύ των διαφορετικών προσεγγίσεων, μιας στάσης που οδηγεί σε μια ποιοτικά σημαντική ανάπτυξη τόσο της ανάλυσης του τι μας περιβάλλει όσο και των διαφόρων δυνατών τρόπων οργάνωσης της καταστροφής αυτού που μας καταπιέζει. Απορρίπτοντας να κατατάξουμε ή να δώσουμε τη δυνατότητα σε άλλους να ταξινομήσουν τις διαφορετικές μας εντάσεις σε κατηγορίες ταυτότητας, πιστεύουμε ότι κάθε επίθεση κατά της αρχής αλληλεπιδρά με τους κοινωνικούς μηχανισμούς και τις σχέσεις και ταυτόχρονα ενεργεί κατά της ίδιας της κοινωνίας.
Από στρατηγικής άποψης, η ύπαρξη πολύμορφων πρακτικών είναι χρήσιμη για να καλλιεργήσει την πολυπλοκότητα των μορφών οργάνωσης και επίθεσης και να ενισχύει τον διάλογο για τα μέσα και να τελειοποιήσει τους αναρχικούς πειραματισμούς δράσης. Είναι απόλυτη αναγκαιότητα, να κατανοήσουμε πώς να προσδίδουμε αξία σε αυτή την ποικιλομορφία χωρίς να εξασθενεί το περιεχόμενό της από την άποψη ενός κοινού σχεδίου απόλυτης καταστροφής του συστήματος της κυριαρχίας.
Είναι σημαντικό να αναθεωρήσουμε διαφορετικές προτάσεις και προτεινόμενα έργα όχι ως αντιθετικά και στατικά, αλλά ως εργαλεία, μέσα και δυνατότητες που διαθέτουν οι αναρχικοί, εφόσον έχουν ορισμένα χαρακτηριστικά που θεωρούμε θεμελιώδη, όπως η μόνιμη σύγκρουση, η επίθεση, η ανεπίσημη οργάνωση και η ανεξαρτησία από τα θεσμικά όργανα που είναι ιεραρχικά οργανωμένες πολιτικές δομές.
Λέγοντας μόνιμη σύγκρουση, εννοούμε μια τάση προς την ανεπανόρθωτη πρακτική , την άρνηση υποβολής της δράσης μας σε ευκαιριακές αξιολογήσεις. Αυτό δεν αποκλείει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί μια στρατηγική που να αναφέρεται σε τρόπους και στόχους, αλλά αυτό δεν μπορεί να δικαιολογεί τη στάση “περιμένουμε και βλέπουμε” και τη μείωση του περιεχομένου μας για λόγους ποσοτικής διεύρυνσης.
Από αυτή την άποψη δηλώνουμε την άρνηση οποιασδήποτε συνεργασίας με την εξουσία ή οτιδήποτε προσφέρει από μεριά της για ανάκαμψη. Στοχεύουμε την στρατηγική της εξουσίας που απορροφά εμπειρίες και συμπεριφορές που είναι ενδεχομένως επικίνδυνες γι αυτή και τις κατευθύνει προς τους στόχους της.
Στις δημοκρατίες ο μηχανισμός είναι συμπληρωματικός προς το σκληρό πρόσωπο της καταπίεσης και έχει ως στόχο τη διαιώνιση του συστήματος εκμετάλλευσης και καταπίεσης: η προσπάθεια ένταξης και ενσωμάτωσης ορισμένων μορφών διαφωνίας αποσκοπεί στην αύξηση της συμμετοχής στο πολιτικό παιχνίδι, δημιουργώντας έτσι διαχωρισμούς για να επιτεθούν ευκολότερα όσοι δεν θέλουν να βρίσκονται στη πλευρά της κοινωνία του θεάματος. Η αναρχική δράση για την καταστροφή της κοινωνίας και της κυριαρχίας ανταποκρίνεται τόσο στην άρνησης για εξουσία και ως εκ τούτου δεν διαπραγματεύεται με την τελευταία, αλλά θέλει να την ανατρέψει με βία και με μια ευρύτερη στρατηγική που ξεκινά από την επίγνωση ότι δεν θα ζήσουμε ποτέ ελεύθεροι δημιουργώντας νησίδες μέσα στη κοινωνία της μάζας. Επομένως ο αγώνας, για να μην είναι ρεφορμιστικός, πρέπει να εξετάσει την άμεση επίθεση ως πρακτική.
Με το τέλος της επιχείρησης Scripta Manent οι Alfredo, Nicola, Danilo, Valentina, Anna, Marco και Sandrone βρίσκονται αιχμάλωτοι σε φυλακές υψηλής ασφάλειας, και υπόκεινται σε περιορισμούς και λογοκρισία της επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Άλλοι αναρχικοί βρίσκονται σε φυλακές στην Ιταλία και στον υπόλοιπο κόσμο, άλλοι εδώ και αλλού υποβάλλονται σε διάφορα περιοριστικά μέτρα, όπως η κατ ‘οίκον περιορισμό.
Καλούμε σε ένα μήνα κινητοποιήσεων ως ένδειξη αλληλεγγύης στις αναρχικές, επαναστατικές ατομικότητες που τους έπληξε η καταστολή, ως ευκαιρία για συντονισμό μεταξύ πρωτοβουλιών και πρακτικών.
Ρώμη, 30 Απριλίου 2017
Αναρχικοί/ες
[1] Η επιχείρηση Shadow βασίζεται στο άρθρο 270bis, το οποίο έβαλαν σε εφαρμογή οι εισαγγελείς της Περούτζια το 2008. Το αδίκημα της συνέργειας κατέπεσε στην δική πρώτου βαθμού και στην δική του 2015 κατέληξε σε ποινή 3 χρόνων εναντίων δυο συντρόφων ενώ ένας τρίτος είναι υπό έρευνα βάση του άρθρου 302 με την επιβαρυντική διάταξη του τρομονόμου ακολουθώντας τα άρθρα του KNO3, καθώς υπήρξαν και ποινές εναντίων άλλων συντρόφων για απόπειρες σαμποτάζ σε σιδηροδρομικές γραμμές και κλοπή οχημάτων.
(Μετάφραση Traces of Fire)
