ALAIN JOCARD via Getty Images

Γιατί όμως εδώ επιμένω στο τραύμα και όχι στην Ανάσταση του σώματος του Ιησού που είναι και το καθοριστικό σημείο για την μεταμόρφωση του Ιησού εκ νέου σε Θεϊκή οντότητα, δίπλα στον Πατέρα του. Ο Ιησούς δεν μετασχηματίζεται σε Θεό τραυματισμένος. Η σωματική του -ανθρώπινη- του υπόσταση τελειώνει με την Ανάσταση, σε αυτή δεν υπάρχουν πλέον τραύματα ή πόνος. Αν υπάρχει κάτι από το ανθρώπινο του Είναι, αυτό είναι η ικανότητα του να δείχνει συμπόνια στους ανθρώπους και αυτό γιατί έχει ζήσει και έχει καταλάβει τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές συγκρούσεις της ανθρωπινότητας. Ο Ιησούς την ώρα της Ανάστασης και ιδιαίτερα τη στιγμή της μεταμόρφωσης αποτελεί τη σύνθεση και την υπέρβαση αυτών των αντιθέσεων σε κάτι ανώτερο.

Dimitris Stathopoulos

Σήμερα το έθιμο αυτό το αναβιώνουν οι νέοι του χωριού και οι προετοιμασίες ξεκινάνε αρκετές ημέρες πριν μαζεύοντας καλάμια και αστιβίδες από το χωριό και τη γύρω περιοχή. Τη Μεγάλη Παρασκευή είναι πλέον όλα έτοιμα, και οι «λαμπάδες» προπορεύονται του επιταφίου, φωτίζοντας τη διαδρομή, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ταξιδεύει, όσους παρευρεθούν, πίσω στο χρόνο.

manolis dimellas

Η χειρότερη στιγμή συνέβη λίγες μέρες αργότερα, όταν όλο το πλήρωμα βρισκόταν όπως πάντα στο καπνιστήριο και σε μια στιγμή είδαν το Χάρο με τα μάτια τους! Το ταλαίπωρο πλοίο έδωσε μια βουτιά και έγειρε ακόμη πιο χαμηλά, τόσο που η αριστερή πλευρά βρέθηκε μια ανάσα από την επιφάνεια της θάλασσας, τότε είπαν πως έφτασε η ώρα τους! Μετά από τις ξαφνικές τούμπες και τα γλιστρήματα πάνω στους μπουλμέδες μάζευαν δυνάμεις για να αντέξουν μια περιπέτεια, αυτή τη φορά μέσα στο νερό!

LOUISA GOULIAMAKI via Getty Images

Ξεκινώντας, ελέγχουμε το όχημά μας εξωτερικά (κατάσταση ελαστικών, αναρτήσεις, πιθανές ρωγμές σε καθρέπτες, καθαριότητα φώτων και τζαμιών, κατάσταση υαλοκαθαριστήρων, έλεγχος γυάλινων και πλαστικών επιφανειών, τυχόν διαρροές κ.ά.) και εσωτερικά (λειτουργία ζώνης ασφαλείας, έλεγχος ποδομοχλού πεδήσεως/φρένο, τζόγου του τιμονιού και προειδοποιητικών λυχνίων στο ταμπλό του αυτοκινήτου κ.ά.) και βεβαιωνόμαστε πως όλα βρίσκονται σε καλή κατάσταση, αλλιώς παίρνουμε τα κατάλληλα μέτρα.

Thanasis Zovoilis via Getty Images

Και όταν το παιδί διεκδικήσει το δικαίωμα να μάθει να ζει, η Ελληνίδα μάνα είναι εκεί για να το αποτρέψει: «Άστο κάτω αυτό, θα κοπείς! Καλύτερα να πας να διαβάσεις γιατί τελευταία δε σε βλέπω καλά!». Ή «Άστο σε μένα να το φτιάξω, εσύ τα κάνεις όλα χάλια!». Το πήρε το μήνυμα το παιδί. Του είπε ότι σίγουρα θα κοπεί και ότι είναι άχρηστο γενικώς με εξαίρεση τα μαθήματά του, αν τελικά τα καταφέρει και εκεί. Το απέκλεισε δηλαδή δίχως να κάνει τον κόπο να του δείξει ούτε μία φορά πώς να ξεπεράσει το εμπόδιο που βλέπει μπροστά του.

ABGlavin via Getty Images

Παρότι με μια πρώτη ματιά αυτό δεν είναι εμφανές, η μεγάλη κρίση που βιώνουμε ως συλλογικότητα είναι κατά τη γνώμη μου το αποτέλεσμα μιας φθίνουσας πορείας δύο αιώνων. Ουσιαστικά κλείνουμε μια ιστορική φάση δύο αιώνων, η οποία ξεκίνησε με την ίδρυση του ελληνικού κρατιδίου με θεμέλια, συνθήκες και δομές αλλότριες της ταυτότητάς μας και ως εκ τούτου θνησιγενείς. Ήταν προφανές από την πρώτη κιόλας στιγμή ότι το μόρφωμα αυτό αργά ή γρήγορα θα οδηγούνταν σε πλήρη διάλυση.

george pavlopoulos

Θα πρέπει λοιπόν ν' ακούσουμε τις φωνές των ανθρώπων καθώς επίσης και τη συλλογική φωνή των πόλεων στις οποίες κατοικούμε. Αν με ρωτήσετε τι ακούω αυτή την εποχή στο Βερολίνο, θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν σκοτεινό ψίθυρο απ' το παρελθόν∙ αν με ρωτήσετε τι ακούω στη σημερινή Αθήνα, θ' απαντούσα ότι ακούω ένα σιωπηλό κάλεσμα για αλληλεγγύη∙ κι αν με ρωτήσετε τι ακούω στην Κωνσταντινούπολη (μολονότι βρίσκομαι λιγότερες από 48 ώρες στην πόλη), θα έλεγα ότι ακούω το θόρυβο μιας πολιτείας που ξεδιπλώνεται προς άγνωστη ακόμα κατεύθυνση.

archive

Η συσκευή επαναλαμβάνει τα λόγια του εγγονού μέχρι ο ηλικιωμένος να πάρει το χάπι του μέσα από το ειδικό δοχείο. Η συσκευή παρέχει, επίσης, τη δυνατότητα άμεσης ενημέρωσης του συγγενή του ηλικιωμένου με το πάτημα του κουμπιού έκτακτης ανάγκης. Η "Happill" μπορεί να προγραμματιστεί 7 ημέρες της εβδομάδας σε τρεις διαφορετικές ζώνες (πρωί - μεσημέρι - βράδυ) και όσες φορές χρειάζεται να λάβει τα φάρμακα ο ασθενής.

Christopher Furlong via Getty Images

Ο διάλογος λοιπόν είναι το ζητούμενο και όχι η προσφυγή στα όπλα. Στη βία. Ο διάλογος και η συνεννόηση μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών μόνο μπορούν να αποτρέψουν τα βίαια επερχόμενα γεγονότα. Να μειώσουν τα ασύμμετρα αιματηρά χτυπήματα από το ακραίο Ισλάμ. Γεγονότα που θα αλλάξουν τον κόσμο. Την καθημερινότητα μας. Τη ζωή μας αυτή καθεαυτή. Μια ζωή που ολοένα και καθημερινά θα απειλείται όχι μόνο από την βία και το αίμα, αλλά και από τον περιορισμό των ελευθεριών.

DEA PICTURE LIBRARY via Getty Images

Τον 14ο αιώνα, οι Φραγκισκανοί έλαβαν άδεια για την τέλεση θρησκευτικών λειτουργιών αλλά και για τη διαμονή τους μέσα στον χώρο. Σύντομα, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι υιοθέτησαν την άποψη ότι κάτω από το Υπερώο βρίσκεται ο τόπος ταφής του Βασιλιά Δαυίδ και έτσι οι Φραγκισκανοί αναγκάστηκαν να αφήσουν τον χώρο και να παραχωρήσουν όλη τη διαχείριση στη μουσουλμανική οικογένεια Dajani- Daoudi η οποία συνέχισε να έχει τον έλεγχο για πολλούς αιώνες.

Mikhail Metzel via Getty Images

Ένα από τα κοινά τους χαρακτηριστικά είναι η απέχθεια που έχουν σε αυτό που θεωρούμε ως δυτικό τρόπο σκέψης και η έμφαση που δίνουν στα εθνικά χαρακτηριστικά των χωρών τους. Ο Ταγίπ Ερντογάν θεωρεί ότι η γειτονική μας χώρα θα πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, που δεν είναι άλλες από τις αρχές και τον τρόπο διακυβέρνησης και κυρίως τις πολιτισμικές παρακαταθήκες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, είναι γνωστός για τις απόψεις του περί της διαφοράς ανάμεσα στις αρχές της Ρωσίας και του δυτικού κόσμου, με αναφορά κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Maja Hitij via Getty Images

Οι στρατιωτικοί γιατροί γιατί σιωπούν ή ποιός τους κλείνει το στόμα; Έχουμε πόλεμο κύριοι.

Και η ευρωπαϊκή αθλητική αγορά φανερώνεται πιο αμείλικτη και από αιμοδιψείς αυτοκράτορες που έστελναν χριστιανούς για τροφή λιονταριών στο Κολοσσαίο.

Alkis Konstantinidis / Reuters

Αν ναι, ξέρεις ότι είναι κάτι που χρησιμοποιείται συνέχεια από μεγάλες εταιρίες στο εξωτερικό για να βρουν νέες ιδέες και νέες υπηρεσίες. Αν όχι, μάθε ότι είναι προγράμματα (με διαφορετική εκτέλεση και διεξαγωγή ανάλογα με την περίπτωση) όπου οι εταιριες θέλουν να δώσουν λύσεις σε υπάρχοντα προβλήματα τους ή να εξελίξουν και να βελτιώσουν υπηρεσίες τους. Για να το κάνουν αυτό, ζητούν φρέσκες ιδέες από όλους εμάς.

AFP via Getty Images

Δεν είναι μόνο τα εκκλησάκια σε κάθε σημείο των εθνικών οδών, δεν είναι η ειδησεογραφία που κάθε εβδομάδα έχει να προσθέσει ένα τραγικό συμβάν που αλλάζει μια για πάντα τις ζωές ολόκληρων οικογενειών, είναι ίσως πως όλοι οι Έλληνες έχουμε να αφηγηθούμε μια ιστορία που είτε κινδύνευσε η ζωή μας είτε χάσαμε κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Νομίζετε πως υπερβάλλω; Τα στοιχεία αναφέρουν πως 12 στους 100 Έλληνες κινδυνεύουν από σοβαρό ατύχημα στους δρόμους τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους.

Peter Nicholls / Reuters

Κάποιοι ταυτίζονται με τον αρνητισμό των Βρετανών απέναντι στην ΕΕ, ειδικά όταν οι τελευταίοι περιγράφουν τα δεινά που προκάλεσε σε εμάς η κρίση. Αν παρατηρήσουμε όμως λίγο πιο προσεκτικά το δημόσιο διάλογο στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα αντιληφθούμε την έλλειψη ταύτισης και με τη δική μας περιπέτεια. Σε έρευνα του 2015, της εταιρίας Yougov, μόνο το 11% της βρετανικής κοινής γνώμης θεωρούσε υπεύθυνη την τρόικα για την ελληνική κρίση, σε σχέση με το 41% που κατηγορούσε αποκλειστικά της ελληνικές κυβερνήσεις.

LorenzoT81 via Getty Images

Ωστόσο μέσα σε αυτή την κατάσταση του χάους και της αποσύνθεσης καμία μεγάλη δύναμη δεν ξεκαθαρίζει τη θέση της απέναντι στις αντιμαχόμενες παρατάξεις. Με την αβεβαιότητα να κυριαρχεί και το δυτικό κόσμο να παρακολουθεί αδιάφορος, ο λιβυκός λαός συνεχίζει να υποφέρει. Ο αριθμός των νεκρών αυξάνεται, η πείνα και η εξαθλίωση μαστίζουν τον πληθυσμό, προσφυγικές ροές κατευθύνονται προς την Ιταλία. Το όνειρο της δημοκρατίας και της ελευθερίας αργεί να γίνει πράξη για τη Λιβύη, η οποία μετά τον Καντάφι πρέπει να αντιμετωπίσει νέους εγχώριους και εξωτερικούς δυνάστες.

manolis dimellas

Στ' αλήθεια υπάρχει ένα εκκλησάκι στην είσοδο των Μενετών ή πρόκειται για ακόμη έναν αστικός θρύλο; Μόνο ένας ανθρακωρύχος, ένας άνθρωπος που κατέβαινε στα βάθη της γης, για να βγάλει κάρβουνο ή ένας ξορύχτης μαρμάρου, θα παθιαζόταν με μια τόσο ανάποδη ιστορία! Στο κεφαλοχώρι της Καρπάθου Μενετές, συναντάμε μια υπόθεση καθαρό γρίφο, που ακόμη και σήμερα, περίπου 100 χρόνια μετά από τις πρώτες έρευνες, εξακολουθούμε να βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν!