Κάποιοι ταυτίζονται με τον αρνητισμό των Βρετανών απέναντι στην ΕΕ, ειδικά όταν οι τελευταίοι περιγράφουν τα δεινά που προκάλεσε σε εμάς η κρίση. Αν παρατηρήσουμε όμως λίγο πιο προσεκτικά το δημόσιο διάλογο στο Ηνωμένο Βασίλειο, θα αντιληφθούμε την έλλειψη ταύτισης και με τη δική μας περιπέτεια. Σε έρευνα του 2015, της εταιρίας Yougov, μόνο το 11% της βρετανικής κοινής γνώμης θεωρούσε υπεύθυνη την τρόικα για την ελληνική κρίση, σε σχέση με το 41% που κατηγορούσε αποκλειστικά της ελληνικές κυβερνήσεις.
Οι «ελέφαντες» στο δωμάτιο, Γερμανία και ΔΝΤ, πρέπει να φτάσουν σύντομα σε κάποιο συμβιβασμό που να ικανοποιεί και τους δύο. Αυτό θα πρέπει να γίνει μέχρι την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον στις 21-23 Απριλίου, ώστε να υπάρξει χρόνος για πλήρη συμφωνία στο Eurogroup της 22ης Μαΐου, που θα περιλαμβάνει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους και το χρέος. Κάθε καθυστέρηση κοστίζει ακριβά, καθώς η αβεβαιότητα πλήττει την οικονομία και τις τράπεζες, ενώ η συσσώρευση απλήρωτων υποχρεώσεων του δημοσίου μειώνει τη ρευστότητα.
Το Κυπριακό προκλήθηκε και συντηρείται γιατί ο εθνικισμός έβρισκε και βρίσκει γόνιμο έδαφος σε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Ως εκ τούτου, προϋπόθεση για την επίλυσή του εθνικού ζητήματος είναι η στρατηγική του ήττα. Το ξερίζωμά του. Διαφορετικά, όποιες πρωτοβουλίες κι αν αναπτυχθούν, θα αποδειχθούν ατελέσφορες και αδιέξοδες. Τα όσα θεατά και αθέατα συνέβησαν στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις στη Γενεύη το επιβεβαιώνουν. Η επανεκκίνηση των συνομιλιών δεν επισκιάζεται μόνο από το τουρκικό δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου, ούτε από τις κυπριακές προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου.
Η αδικαιολόγητα πλέον παρατεταμένη κρίση, πέρα απ την συρρίκνωση της αγοράς στα μεγάλα αστικά κέντρα επέφερε βαρύτατο πλήγμα στον αιμοδότη της οικονομίας, την επαρχία. Πλέον ένα σημαντικό πρόβλημα που καλείται να λύσει η Ελλάδα είναι ο αφανισμός της ελληνικής επαρχίας. Μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η τελευταία έρευνα της Eurostat που κατατάσσει πλήθος περιοχών της ελληνικής επικράτειας στο γκρουπ των φτωχότερων περιοχών της Ε.Ε.
Υπάρχει τελικά η πιθανότητα να δούμε μια μέρα τα ρομπότ να γνωρίζουν περισσότερα αλλά και καλύτερα από εμάς; Μήπως θα δούμε τους έξυπνους αυτούς σκλάβους να συνωμοτούν με τα ψυγεία - για παράδειγμα - για να κρατούν το φαγητό μακριά μας όταν δεν τηρούμε τη δίαιτά μας; Θα φτάσουμε μήπως στο σημείο να μην μας αφήνουν να μπούμε στο σπίτι όταν ξεχάσουμε τα έξυπνα κλειδιά μας; Θα χαθεί η ελεύθερη βούληση ή μήπως πρόκειται τελικά για μια πλάνη; Είναι ανατριχιαστικό να σκεφτεί κανείς τι θα περιλαμβάνει η ανταγωνιστική διαφοροποίηση ανάμεσα στους κατασκευαστές ρομπότ και πόσο σύντομα θα αρχίσουν οι σκλάβοι που περπατάνε, μιλάνε και σκέφτονται, να αντιμιλάνε.
Είναι ιδιαίτερη χαρά όταν το έργο ενός σημαντικού Νεοέλληνα στοχαστή τιμάται με τη μελέτη και σπουδή του σε διεθνές συνέδριο οργανωμένο υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου του Cambridge, όπως συνέβη πρόσφατα με τον καθηγητή φιλοσοφίας Χρήστο Γιανναρά και το συνέδριο «Polis, Ontology, Ecclesial Event: Enganging with Christos Yannaras' thought». Oι εργασίες του έλαβαν χώρα στις 27-28 Μαρτίου 2017, στο Eastwood Room του γραφείου μεταδιδακτορικών υποθέσεων του Πανεπιστημίου του Cambridge.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα για το τι πραγματικά έγινε στην Idlib και για αυτό θα έπρεπε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να διατάξει άμεσα μία έρευνα από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες αντί να κατηγορηθεί χωρίς αποδείξεις ο Άσαντ. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι ο Άσαντ δεν είχε κανένα απολύτως συμφέρον την ώρα που επικρατούσε στα πεδία των μαχών με συμβατικά όπλα κατά των Τζιχαντιστών να εξαπολύσει επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων. Επομένως στο θεμελιώδες ερώτημα cui bono? (ποιος ωφελείται;) η απάντηση είναι ότι δεν ωφελείται ο Άσαντ ούτε φυσικά οι σύμμαχοί του οι Ρώσοι.
Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα "Creative Lenses: Business Models for Culture" στοχεύει στην ανάπτυξη και ενίσχυση της επιχειρηματικής ικανότητας και της βιωσιμότητας των πολιτιστικών και καλλιτεχνικών οργανισμών της Ευρώπης. Στο έργο συμμετέχουν 13 πολιτιστικοί οργανισμοί, πανεπιστήμια, φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης και δίκτυα από το Βέλγιο, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τη Σλοβακία, την Ολλανδία, τη Σουηδία και την Ιταλία. Το πρόγραμμα υποστηρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή «Creative Europe».
Παρότι μια σειρά αναλυτών τείνει να συγκρίνει τη σημερινή διεθνή κατάσταση, ιδίως μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ με τον Ψυχρό Πόλεμο, στην πραγματικότητα, εδώ και χρόνια, οι αναλογίες με την περίοδο προ του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είναι πολύ πιο εύστοχες: εντεινόμενοι ανταγωνισμοί μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, δευτερεύοντες δρώντες με τυχοδιωκτικές πολιτικές συχνά, σχετικοποίηση της ισχύος, οικονομικές αλληλεξαρτήσεις σε ένα αρύθμιστο πλαίσιο με παράλληλους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς, ηγεσίες χωρίς βαθιά ιστορική συναίσθηση, περίπλοκες συμμαχίες, παρεξηγήσεις και παρερμηνείες οδήγησαν πριν έναν αιώνα σε μια κλιμάκωση που βύθισε τον κόσμο στην καταστροφή.
Έναυσμα και έμπνευση της δουλειάς του αποτέλεσε μια μικρή ιστορία, η αυτοπυρπόληση ενός ανθρώπου, που προβλήθηκε στις τηλεοράσεις. Πρόκειται για τον Μοχάμεντ, Τυνήσιο πτυχιούχο πανεπιστημίου που εργαζόταν ως μανάβης. Η αυτοχειρία του τεκμηρίωσε την απελπισία της επιβίωσής του και συνάμα πυροδότησε ένα κύμα αντιδράσεων στην Τυνησία, τη χώρα που χαρακτήριζαν οι αναλυτές του ΔΝΤ ως «οικονομικό θαύμα». Ακολούθησαν εξεγέρσεις και σε όλες τις χώρες της Νότιας Μεσογείου.
Επισκέφθηκα χθες το Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο το οποίο, φιλοξενεί στους κήπους του το έργο του καλλιτέχνη Ben Patterson, ένα ηχητικό γκράφιτι, με τίτλο «Όταν οι ελέφαντες πολεμούν, είναι οι βάτραχοι που υποφέρουν», στα πλαίσια της έκθεσης Documenta. Ο περίπατος μέσα στον πανέμορφο κήπο είναι εξαιρετικός. Υπάρχουν διάσπαρτα αξιόλογα εκθέματα καθώς και τάφοι οι οποιοι μεταφέρθηκαν στο Βυζαντινό Μουσείο όταν το 1996-97, κατά την κατασκευή του Μετρό της Αθήνας, αποκαλύφθηκε στην οδό Πετμεζά και Φαλήρου στο Κουκάκι, τμήμα νεκροταφείου που ήταν σε χρήση από την αρχαϊκή μέχρι την βυζαντινή εποχή.
«Ακόμη και όμορφα βρέφη δολοφονήθηκαν αποτρόπαια, από αυτή τη βαρβαρική επίθεση», είπε μεταξύ άλλων στο τηλεοπτικό του διάγγελμα ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μετά από τον «στοχευμένο» αμερικανικό βομβαρδισμό τα ξημερώματα της 7ης Απριλίου κατά της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ του συριακού στρατού, από την οποία πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, η επίθεση με χημικά όπλα στη Χαν Σεϊχούν. Μόσχα και Δαμασκός εξανίστανται για προβοκάτσια. Διερωτάται λοιπόν κανείς: Άρα η δολοφονία των «όμορφων βρεφών» της Συρίας με συμβατικό βομβαρδισμό και όχι «αποτρόπαια» με χημικά είναι νομιμοποιημένη και για τις δύο πλευρές;
Έτσι, όμως, δύσκολα θα καταλάβεις γιατί οι νέοι Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι δεύτερης και τρίτης γενιάς ξεπερνούν σε εξτρεμισμό τους γονείς και τους παππούδες τους και τινάζονται σε πολυσύχναστες πλατείες. Δεν χρειάζεται εδώ να ξεκοκαλίσεις το Κοράνι και τις διφορούμενες διδαχές του για να βρεις την εξήγηση, αρκεί να δεις το εξαιρετικό «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς. Ούτε φυσικά είναι η δυτική ανεκτικότητα που έθρεψε και εξακολουθεί να θρέφει το «τέρας», είναι όμως συγκεκριμένες κοινωνικές παθογένειες και μια μακρά σειρά έξωθεν παρεμβάσεων και πολιτικού πατερναλισμού.
Αντίστροφος ρατσισμός, επομένως, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παράπονο όσων αισθάνονται αδικημένοι από τέτοιου είδους πολιτικές. Αυτό που δε γίνεται αντιληπτό, ωστόσο, είναι η ανάγκη της ίσης μεταχείρισης όλων αυτών που δεν μπορούν να αντιπροσωπευθούν με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια ευκολία σε σχέση με τον μέσο όρο. Και, κυρίως, η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας περισσότερο προσανατολισμένης στην κατανόηση του διαφορετικού και την εναρμόνιση του σε μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις.
Πράγματι, αυτό το είδαν ποτέ ως πρόκληση ώστε να χρειαστεί να επενδύσουν στην θεραπεία, αντί να την συντηρούν; Δεν θα ήταν κακή ιδέα λοιπόν εκεί που ορισμένοι κάνουν πολέμους (αμυντικές δαπάνες) να αφιερώσουν ένα κομμάτι αυτών των προϋπολογισμών για αυτό τον σκοπό. Άλλωστε αρκετοί από τους ανάπηρους είναι απόρροια αυτών των εχθροπραξιών. Επίσης ένα κομμάτι των Ευρωπαϊκών Επενδύσεων σε επίπεδο Ε.Ε. (HORIZON 2020) θα μπορούσε να αποδοθεί σε ένα τέτοιο σκοπό μιας και ογδόντα εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι κινητικά ανάπηροι.
Η κυπριακή δημοκρατία έχει καταφέρει με αξιοσημείωτη επιτυχία να προσελκύσει το ενδιαφέρον σημαντικών εταιρειών, ξεπερνώντας δύο βασικά προβλήματα: τη δεδομένη δυσκολία που αντιμετωπίζουν κράτη με ανεξερεύνητες θαλάσσιες περιοχές (offshore frontier areas) στην προσέλκυση επενδυτών οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν εκατομμύρια δολάρια με περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας ώστε να προβούν σε πολυέξοδες έρευνες για εντοπισμό υδρογονανθράκων και την ύπαρξη του Κυπριακού προβλήματος.
Ένα μεγάλο μπράβο στο σουηδικό λαό, που έδωσε την καλύτερη απάντηση στη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό και τον τρόμο: την ενότητα και τη φιλανθρωπία! «Είμαστε Σουηδοί και δεν φοβόμαστε», δηλώνουν πολλοί χρήστες του twitter. Όντως, έτσι είναι! Ένας τέτοιος αλληλέγγυος λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο εκφοβισμός και η βία δεν είναι ποτέ δυνατόν να καταστρέψουν τέτοιο μεγαλείο ψυχής. Η τρομοκρατία είναι ένα έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές, όποια μορφή κι αν έχει, όπου κι αν συμβαίνει, όποια κι αν είναι τα θύματα και οι θύτες. Την πολεμάμε με κάθε τρόπο και συμπάσχουμε...
Σε γεωστρατηγικό επίπεδο, οι σχεδιασμοί του Ερντογάν αρχικά δοκιμάστηκαν στην σύγκρουση με τον Άσαντ, που πολλοί θεώρησαν ότι σκοπό είχε να συσπειρώσει τους σουνίτες εναντίον των αλεβιτών και των σιιτών. Στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες του «χαλίφη» Ερντογάν στοχεύουν στο να εκπροσωπήσει όλους τους μουσουλμάνους, ενάντια στους «εχθρούς τους». Σε μια εποχή αμφισβήτησης και παγκόσμιας αλλαγής, επιδιώκει ακόμα να προσελκύσει τους απογοητευμένους, τους κατ' επίφαση «αμφισβητίες» και τους πρόθυμους υπηρέτες.
Χρειάζεται να βοηθήσουμε όλοι στο έργο για την αναβάθμιση της Αθήνας. Για να γίνουν πεζοδρομήσεις, έργα υποδομής, να φροντίσουμε για τη δημόσια εικόνα της πόλης, για περισσότερο πράσινο, περισσότερο ελεύθερο δημόσιο χώρο και ανάσα ζωής, να σταματήσει η παράνομη στάθμευση, να γίνει η πόλη δημιουργική, με την ενεργή συμμετοχή όλων: επαγγελματιών, κατοίκων, επισκεπτών. Ξεκινώντας απ΄ την καρδιά της πόλης, ας επεκτείνουμε αυτή την προσπάθεια, παίρνοντας στα χέρια μας τα εργαλεία που σβήνουν την ασχήμια και αποκαθιστούν την ομορφιά.