Οι «ελέφαντες» στο δωμάτιο, Γερμανία και ΔΝΤ, πρέπει να φτάσουν σύντομα σε κάποιο συμβιβασμό που να ικανοποιεί και τους δύο. Αυτό θα πρέπει να γίνει μέχρι την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον στις 21-23 Απριλίου, ώστε να υπάρξει χρόνος για πλήρη συμφωνία στο Eurogroup της 22ης Μαΐου, που θα περιλαμβάνει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους και το χρέος. Κάθε καθυστέρηση κοστίζει ακριβά, καθώς η αβεβαιότητα πλήττει την οικονομία και τις τράπεζες, ενώ η συσσώρευση απλήρωτων υποχρεώσεων του δημοσίου μειώνει τη ρευστότητα.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί με βεβαιότητα για το τι πραγματικά έγινε στην Idlib και για αυτό θα έπρεπε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να διατάξει άμεσα μία έρευνα από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες αντί να κατηγορηθεί χωρίς αποδείξεις ο Άσαντ. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι ο Άσαντ δεν είχε κανένα απολύτως συμφέρον την ώρα που επικρατούσε στα πεδία των μαχών με συμβατικά όπλα κατά των Τζιχαντιστών να εξαπολύσει επίθεση με χημικά όπλα κατά αμάχων. Επομένως στο θεμελιώδες ερώτημα cui bono? (ποιος ωφελείται;) η απάντηση είναι ότι δεν ωφελείται ο Άσαντ ούτε φυσικά οι σύμμαχοί του οι Ρώσοι.
Παρότι μια σειρά αναλυτών τείνει να συγκρίνει τη σημερινή διεθνή κατάσταση, ιδίως μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ με τον Ψυχρό Πόλεμο, στην πραγματικότητα, εδώ και χρόνια, οι αναλογίες με την περίοδο προ του Α' Παγκοσμίου Πολέμου είναι πολύ πιο εύστοχες: εντεινόμενοι ανταγωνισμοί μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, δευτερεύοντες δρώντες με τυχοδιωκτικές πολιτικές συχνά, σχετικοποίηση της ισχύος, οικονομικές αλληλεξαρτήσεις σε ένα αρύθμιστο πλαίσιο με παράλληλους εθνικιστικούς ανταγωνισμούς, ηγεσίες χωρίς βαθιά ιστορική συναίσθηση, περίπλοκες συμμαχίες, παρεξηγήσεις και παρερμηνείες οδήγησαν πριν έναν αιώνα σε μια κλιμάκωση που βύθισε τον κόσμο στην καταστροφή.
Επισκέφθηκα χθες το Βυζαντινό & Χριστιανικό Μουσείο το οποίο, φιλοξενεί στους κήπους του το έργο του καλλιτέχνη Ben Patterson, ένα ηχητικό γκράφιτι, με τίτλο «Όταν οι ελέφαντες πολεμούν, είναι οι βάτραχοι που υποφέρουν», στα πλαίσια της έκθεσης Documenta. Ο περίπατος μέσα στον πανέμορφο κήπο είναι εξαιρετικός. Υπάρχουν διάσπαρτα αξιόλογα εκθέματα καθώς και τάφοι οι οποιοι μεταφέρθηκαν στο Βυζαντινό Μουσείο όταν το 1996-97, κατά την κατασκευή του Μετρό της Αθήνας, αποκαλύφθηκε στην οδό Πετμεζά και Φαλήρου στο Κουκάκι, τμήμα νεκροταφείου που ήταν σε χρήση από την αρχαϊκή μέχρι την βυζαντινή εποχή.
«Ακόμη και όμορφα βρέφη δολοφονήθηκαν αποτρόπαια, από αυτή τη βαρβαρική επίθεση», είπε μεταξύ άλλων στο τηλεοπτικό του διάγγελμα ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μετά από τον «στοχευμένο» αμερικανικό βομβαρδισμό τα ξημερώματα της 7ης Απριλίου κατά της αεροπορικής βάσης Σαϊράτ του συριακού στρατού, από την οποία πραγματοποιήθηκε, σύμφωνα με τους Αμερικανούς, η επίθεση με χημικά όπλα στη Χαν Σεϊχούν. Μόσχα και Δαμασκός εξανίστανται για προβοκάτσια. Διερωτάται λοιπόν κανείς: Άρα η δολοφονία των «όμορφων βρεφών» της Συρίας με συμβατικό βομβαρδισμό και όχι «αποτρόπαια» με χημικά είναι νομιμοποιημένη και για τις δύο πλευρές;
Έτσι, όμως, δύσκολα θα καταλάβεις γιατί οι νέοι Ευρωπαίοι μουσουλμάνοι δεύτερης και τρίτης γενιάς ξεπερνούν σε εξτρεμισμό τους γονείς και τους παππούδες τους και τινάζονται σε πολυσύχναστες πλατείες. Δεν χρειάζεται εδώ να ξεκοκαλίσεις το Κοράνι και τις διφορούμενες διδαχές του για να βρεις την εξήγηση, αρκεί να δεις το εξαιρετικό «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς. Ούτε φυσικά είναι η δυτική ανεκτικότητα που έθρεψε και εξακολουθεί να θρέφει το «τέρας», είναι όμως συγκεκριμένες κοινωνικές παθογένειες και μια μακρά σειρά έξωθεν παρεμβάσεων και πολιτικού πατερναλισμού.
Αντίστροφος ρατσισμός, επομένως, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παράπονο όσων αισθάνονται αδικημένοι από τέτοιου είδους πολιτικές. Αυτό που δε γίνεται αντιληπτό, ωστόσο, είναι η ανάγκη της ίσης μεταχείρισης όλων αυτών που δεν μπορούν να αντιπροσωπευθούν με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια ευκολία σε σχέση με τον μέσο όρο. Και, κυρίως, η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας περισσότερο προσανατολισμένης στην κατανόηση του διαφορετικού και την εναρμόνιση του σε μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις.
Πράγματι, αυτό το είδαν ποτέ ως πρόκληση ώστε να χρειαστεί να επενδύσουν στην θεραπεία, αντί να την συντηρούν; Δεν θα ήταν κακή ιδέα λοιπόν εκεί που ορισμένοι κάνουν πολέμους (αμυντικές δαπάνες) να αφιερώσουν ένα κομμάτι αυτών των προϋπολογισμών για αυτό τον σκοπό. Άλλωστε αρκετοί από τους ανάπηρους είναι απόρροια αυτών των εχθροπραξιών. Επίσης ένα κομμάτι των Ευρωπαϊκών Επενδύσεων σε επίπεδο Ε.Ε. (HORIZON 2020) θα μπορούσε να αποδοθεί σε ένα τέτοιο σκοπό μιας και ογδόντα εκατομμύρια Ευρωπαίοι είναι κινητικά ανάπηροι.
Η κυπριακή δημοκρατία έχει καταφέρει με αξιοσημείωτη επιτυχία να προσελκύσει το ενδιαφέρον σημαντικών εταιρειών, ξεπερνώντας δύο βασικά προβλήματα: τη δεδομένη δυσκολία που αντιμετωπίζουν κράτη με ανεξερεύνητες θαλάσσιες περιοχές (offshore frontier areas) στην προσέλκυση επενδυτών οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν εκατομμύρια δολάρια με περιορισμένες πιθανότητες επιτυχίας ώστε να προβούν σε πολυέξοδες έρευνες για εντοπισμό υδρογονανθράκων και την ύπαρξη του Κυπριακού προβλήματος.
Ένα μεγάλο μπράβο στο σουηδικό λαό, που έδωσε την καλύτερη απάντηση στη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό και τον τρόμο: την ενότητα και τη φιλανθρωπία! «Είμαστε Σουηδοί και δεν φοβόμαστε», δηλώνουν πολλοί χρήστες του twitter. Όντως, έτσι είναι! Ένας τέτοιος αλληλέγγυος λαός δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο εκφοβισμός και η βία δεν είναι ποτέ δυνατόν να καταστρέψουν τέτοιο μεγαλείο ψυχής. Η τρομοκρατία είναι ένα έγκλημα ιδιαζόντως ειδεχθές, όποια μορφή κι αν έχει, όπου κι αν συμβαίνει, όποια κι αν είναι τα θύματα και οι θύτες. Την πολεμάμε με κάθε τρόπο και συμπάσχουμε...
Σε γεωστρατηγικό επίπεδο, οι σχεδιασμοί του Ερντογάν αρχικά δοκιμάστηκαν στην σύγκρουση με τον Άσαντ, που πολλοί θεώρησαν ότι σκοπό είχε να συσπειρώσει τους σουνίτες εναντίον των αλεβιτών και των σιιτών. Στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες του «χαλίφη» Ερντογάν στοχεύουν στο να εκπροσωπήσει όλους τους μουσουλμάνους, ενάντια στους «εχθρούς τους». Σε μια εποχή αμφισβήτησης και παγκόσμιας αλλαγής, επιδιώκει ακόμα να προσελκύσει τους απογοητευμένους, τους κατ' επίφαση «αμφισβητίες» και τους πρόθυμους υπηρέτες.
Χρειάζεται να βοηθήσουμε όλοι στο έργο για την αναβάθμιση της Αθήνας. Για να γίνουν πεζοδρομήσεις, έργα υποδομής, να φροντίσουμε για τη δημόσια εικόνα της πόλης, για περισσότερο πράσινο, περισσότερο ελεύθερο δημόσιο χώρο και ανάσα ζωής, να σταματήσει η παράνομη στάθμευση, να γίνει η πόλη δημιουργική, με την ενεργή συμμετοχή όλων: επαγγελματιών, κατοίκων, επισκεπτών. Ξεκινώντας απ΄ την καρδιά της πόλης, ας επεκτείνουμε αυτή την προσπάθεια, παίρνοντας στα χέρια μας τα εργαλεία που σβήνουν την ασχήμια και αποκαθιστούν την ομορφιά.
Γιατί να φύγω (έστω και λίγο) από το κοσμοπολίτικο Λονδίνο και να βρεθώ σε μια γωνίτσα της κακοτράχαλης δυτικής Αφρικής; Καταρχάς για να εκπληρώσω ένα κομμάτι αυτού που θεωρώ χρέος μου: να δώσω κάτι πίσω στον κόσμο, εγώ που ήμουνα τυχερός που γεννήθηκα σε μια χώρα ελεύθερη, δημοκρατική, χωρίς πολέμους και κατατρεγμό. Να βοηθήσω ανθρώπους που δεν είχαν την δυνατότητα να κυνηγήσουν ευκαιρίες, όπως είχα εγώ. Και για κάτι ίσως πιο προσωπικό: να συνεχίσω να εξερευνώ την απίστευτη ομορφιά και διαφορετικότητα του πλανήτη μας, να γνωρίσω άλλους πολιτισμούς και διαφορετικές κουλτούρες.
Νομίζω πάντως, ότι όλοι συμφωνούμε ότι η αξιολόγηση των αιτήσεων χρηματοδότησης από συναδέλφους ερευνητές, είναι σαν τη δημοκρατία: έχει τεράστια προβλήματα, αλλά είναι ότι καλύτερο έχουμε. Τη δημοκρατία μας αφενός δεν θα έλεγα ότι τη χειριζόμαστε με τον καλύτερο τρόπο, αφετέρου δεν θα μπορούσα να κάνω συγκεκριμένες προτάσεις για πως να την βελτιώσουμε. Θα εξαντλήσω την ματαιοδοξία μου λοιπόν, καταθέτοντας κάποιες σκέψεις για το πώς θα ήθελα εγώ να οργανωθεί η χρηματοδότηση της έρευνας στην Ελλάδα.
Τα πολλά πρόσωπα της αγνωμοσύνης εκδηλώνονται με το να μην εκτιμάς κάτι που σου έχει χαριστεί να απολαύσεις και το καταστρέφεις, όπως το περιβάλλον. Όταν σου έχει δοθεί κάτι σε αφθονία και δεν μοιράζεσαι τίποτα με τους λιγότερο ευνοημένους που βρίσκονται σε ανάγκη και έλλειψη. Όταν δεν αναγνωρίζεις τίποτα σε όσους έχουν συμβάλλει στην επιτυχία σου, πάρα μόνο στον εαυτό σου. Αχάριστος είναι και εκείνος που ό,τι και να κάνεις γι' αυτόν δεν ικανοποιείται ποτέ.
Το γεγονός ότι ο γονιός σας έχει διαγνωστεί με άνοια, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως παύει να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή του. Οι άνθρωποι με αρχικού σταδίου άνοια, παρά τις ήπιες δυσκολίες στη μνήμη, το λόγο ή σε άλλες νοητικές λειτουργίες, παραμένουν ικανοί να λαμβάνουν λογικές αποφάσεις και να επιλέγουν τον τρόπο που θέλουν να ζουν. Σε αυτή τη φάση της νόσου, ο δικός σας ρόλος είναι να στηρίξετε την ανεξαρτησία και την αυτονομία του γονιού σας, ενθαρρύνοντάς τον να παραμείνει στο πηδάλιο της ζωής του για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Ο άνθρωπος χρειάζεται να μπορεί να αποδέχεται και να αγαπάει τον εαυτό του, να συνυπάρχει και να συμπορεύεται με την ύπαρξή του και όλο αυτό χτίζεται στην παιδική ηλικία, με τους γονείς να βάζουν τα θεμέλια. Κάθε βήμα που κάνουμε στην ζωή μας οδηγεί στην επίγνωση και δημιουργεί συνειδητοποιήσεις. Οι ταμπέλες στην παιδική ηλικία, εμποδίζουν το παιδί να έρθει σε επαφή με την πραγματική εξέλιξη της ιδιοσυγκρασίας του. Η ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου είναι ένα πάντρεμα ανάμεσα στο ψυχικό του DNA και στον τρόπο που μεγαλώνει. Με την σειρά του ο τρόπος που μεγαλώνει, ορίζεται από την πιο βασική σχέση της ζωής τους, τη σχέση με τους γονείς του.
Τι έχει συμβεί από τον Ιούλιο 2015 μέχρι σήμερα: €6 δισ. νέοι φόροι (ενδεικτικά: αύξηση ΦΠΑ στο 24%, μείωση αφορολόγητου από €9.545 στα €8.636, αύξηση έκτακτης εισφοράς, αύξηση φόρου επιχειρήσεων από 26% σε 29%, προκαταβολή επόμενη χρονιάς 100%, αύξηση ΕΦΚ σε καύσιμα, καπνό, ποτά, καφέ),€1,5 δισ. περικοπή συντάξεων & ΕΚΑΣ, πιλοτική εφαρμογή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, δημιουργία υπερταμείου με παραχώρηση του συνόλου της δημόσιας περιουσίας για 99 έτη, 3η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και αφελληνισμός των διοικήσεών τους.
Για αρκετά χρόνια πλέον, τα γονίδια μελετώνται και χαρακτηρίζονται. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελεί ήδη από τις αρχές του 2000 η ολοκλήρωση της χαρτογράφησης του Ανθρώπινου Γονιδιώματος. Ένα συνηθισμένο ανθρώπινο γονιδίωμα περιέχει περισσότερα από 20.000 γονίδια, που το καθένα ξεχωριστά απαρτίζεται από εκατοντάδες χιλιάδες βάσεις. Η χαρτογράφηση και μόνο του γονιδιώματος απαιτεί εκατοντάδες gigabytes δεδομένων.