Η απόφαση της Ρωσίας να εμπλακεί στον πόλεμο της Συρίας ήταν μια από τις πιο περίπλοκες και επικίνδυνες αποφάσεις που χρειάστηκε να λάβει ο Πούτιν. Πέντε βασικοί λόγοι οδήγησαν την Ρωσία να επέμβει στρατιωτικά και ο πρώτος από αυτούς συνδέεται άμεσα με τον κίνδυνο τρομοκρατίας. Ήδη από τις αρχές του 2013 το ζήτημα των τζιχαντιστών που κατέφθαναν από τις περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης για να πολεμήσουν στη Συρία είχε καταγραφεί ως ανησυχητικό. Επομένως η επιχείρηση της Ρωσίας στη Συρία αποτελεί μια εκστρατεία «προληπτικού κτυπήματος», ώστε να περιοριστεί η επιστροφή μαχητών στη Ρωσία.
Ποιος μελετά την Ελλάδα, την ιστορία, τη γλώσσα, τις ιδέες που ακτινοβόλησε; Όχι με αποφθέγματα «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες» ή με ληθαργικά λογύδρια σε παρελάσεις. Όχι με αρχαία κράνη στις ποδοσφαιρικές κερκίδες ή με «τηλεφωνήστε 5 τόμοι 30 ευρώ». Ούτε με κινηματογραφικές υπερπαραγωγές με μπρατσαρά Θεμιστοκλή και σέξυ Αρτεμισία. Ποιος περισώζει, διαδίδει, αναδεικνύει με επιστημονική ακεραιότητα και αυθεντική σπουδή τον ελληνικό πολιτισμό;
Υπάρχουν τρεις ρεαλιστικές ερμηνείες των παραπάνω εξελίξεων. Η πρώτη είναι ότι η συνάντηση της του Τούρκου και του Ρώσου Προέδρου ήταν τεταμένη και οδήγησε σε διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών, κάνοντας τη Μόσχα να κινηθεί στο Afrin και με τους Τούρκους να στέλνουν, μέσω των επιθετικών κινήσεων των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, το μήνυμα ότι είναι σε θέση να ξαναανακατέψουν την τράπουλα.
Ωστόσο, ο μεγαλύτερος αναμφίβολα κίνδυνος για την Ευρώπη σήμερα δεν είναι η προοπτική αναρρίχησης στην εξουσία ριζοσπαστών δεξιών λαϊκιστών, προοπτική η οποία υπήρξε έως τώρα περιορισμένη, αλλά η συντριπτική επιρροή που αυτοί ασκούν στους κυρίαρχους φορείς χάραξης πολιτικής. Αντί να αντικρούσουν με σθένος τα ατελή επιχειρήματα των αντιδραστικών λαϊκιστικών κομμάτων και να υπεραμυνθούν των πολιτικών που βασίζονται στα δικαιώματα, τα κυρίαρχα κόμματα έχουν αντιγράψει την ατζέντα τους φοβούμενα ότι θα απωλέσουν ψηφοφόρους. Ο φόβος αυτός αποτελεί αναμφίβολα το σημαντικότερο σκεπτικό χάραξης πολιτικής για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σήμερα.
Την Παρασκευή 24 Μαρτίου 2017 ο νέος Αμερικανός πρόεδρος υποδέχτηκε στον Λευκό Οίκο, στην πρώτη του επίσημη επαφή, και τους επικεφαλής της με προεξάρχοντα τον Αρχ. Αμερικής κ. Δημήτριο, την ελληνική Κοινότητα στις ΗΠΑ. Η «πολιτική δήλωση» του νέου Αμερικανού προέδρου ήταν η απλή φράση, αλλά πολλαπλώς ερμηνευόμενη, κάτι περίπου ως χρησμός, «αγαπώ τους Έλληνες» - "I Love the Greeks". Από εκεί και πέρα ουδέν. Και φυσικά κανένα περιθώριο προς πολιτική εκμετάλλευση και αξιοποίηση τα όσα εν συνεχεία είπε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Φόρος 22% ως 45%, προκαταβολή φόρου 100%, ΦΠΑ 24%, εισφορές ασφαλιστικών ταμείων, τεκμήρια διαβίωσης, ΕΝΦΙΑ... ένδεια! Όνειδος πολιτικό, το οποίο κακώς ίσως ανέχεται ο πολίτης, είναι η εξαπάτηση της κοινής γνώμης από τους κρατούντες που θεωρούν πως ο λαός είναι εξ' ορισμού κλέφτης και φοροαποφεύγει, φοροδιαφεύγει κλπ. θεσπίζοντας διαρκώς νέα μέτρα που το μόνο αποτέλεσμα που επιφέρουν είναι να κάνουν την ανάπτυξη να χάνεται όλο και πιο βαθιά σε χρόνους μελλοντικούς κι αβέβαιους.
Το μήνυμα το οποίο εμείς ως μαθητές θα θέλαμε να περάσουμε τόσο στους συνομηλίκους μας, που πιθανώς κάνουν κι εκείνοι τον αγώνα τους σαν μικροί επιχειρηματίες, όσο και στο καταναλωτικό μας κοινό είναι ότι «Ναι, πιστεύουμε πως θα τα καταφέρουμε!» Πιστεύουμε στους εαυτούς μας και αν και γνωρίζουμε πως το εγχείρημα μας είναι ιδιαίτερα δύσκολο, ξέρουμε πως με ομαδικότητα, συνεργασία καιουσιαστική επικοινωνία μεταξύ μας θα μπορέσουμε να φέρουμε εις πέρας τις απαραίτητες εργασίες! Δεν το βάζουμε κάτω και δεν μας πτοεί η κρίση!
Ο Tim Taylor (τον οποίον φαντάζομαι ότι δεν έχετε ξανακούσει στην ζωή σας εκτός εάν είστε εξελικτικός βιολόγος) πριν από λίγες βδομάδες έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στο blog του, που μαζί με το απαραίτητο Tweet, έτυχε μεγάλης αναγνωσιμότητας (για τα δεδομένα του χώρου), και έφτασε και στα χέρια μου, εν μέσω Ολλανδικών εκλογών. Ο τίτλος του άρθρου δεν χρειάζεται μεγάλη επεξήγηση: «Κάθε προσπάθεια επαγγελματικής διαχείρισης της ακαδημαϊκής κοινότητας, κάνει τα πράγματα χειρότερα».
Είχα πολλές αποτυχίες στην καριέρα μου. Όταν άφησα τη δουλειά μου στα μουσικά έντυπα, δεν μπορούσα να βρω κάτι άλλο. Πέρασα ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 80 παλεύοντας να βρω οποιαδήποτε δουλειά. Μετά το «Man and Boy» οι πωλήσεις των βιβλίων μου μειώθηκαν. Έχασα τη στήλη που αρθρογραφούσα στην εφημερίδα αμέσως μόλις ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο για τον Μαξ Γουλφ. Οπότε είχα πολλές, πολλές δύσκολες στιγμές αλλά έμαθα ότι το ίδιο και όλοι οι άνθρωποι.
Γενικός διευθυντής σε μεγάλη διεθνή εταιρία, πρότυπο ανθρώπου, ζεστός, φιλικός, πάνω από όλα αυθεντικός με κρυφό ατού την ενσυναίσθηση, δίχως ίχνος ψέματος ή ξενέρωτου σνομπισμού. Το γραφείο του ανοιχτό, ευρύχωρο, φορτωμένο αναμνήσεις, όπως άλλωστε ταιριάζει σε τέτοιες περιπτώσεις, ενώ εκείνος, που φορά ακριβό κουστούμι και ταιριαστή γραβάτα, γνωρίζει πολύ καλά το ρόλο και τις δυνατότητες τις εργασίας του. Φτάνουν δυο κουβέντες του, μέσα από την απλότητα, κυρίως την αυθεντικότητα, νιώθεις τον επαγγελματισμό και τη σιγουριά του.
Φτάνω στη θεία μου στη Γλυφάδα το μεσημέρι της Τρίτης όταν μου ανακοινώνει ένα ειδεχθές γεγονός που βάρυνε τα αυτιά μου κι ακόμα περισσότερο τις σκέψεις μου. Μια δεκαεξάχρονη στο σχολείο του γιου της (και ξαδέρφου μου) έβαλε τέλος στη ζωή της με ένα μαντήλι που έδεσε γύρω από το λαιμό της κρεμάμενο από το πόμολο τη ντουλάπας της. Ειπώθηκαν πολλά. Στη θεία μου ανήκει το αρτοποιείο της γειτονιάς και έτσι είχε τη τύχη και την ατυχία να μάθει πρώτη όλες τις εκδοχές. Φυσικά, υπήρχαν πάμπολλες εναλλακτικές εκδοχές, καθώς αρέσκεται στους ρουτινιασμένους ανθρώπους να αφήνουν τη φαντασία τους να οργιάζει πάνω σε αποτρόπαια περιστατικά.
Το γεγονός ότι η ενταξιακή πορεία διακόπτεται λόγω της κρίσης με ένα ευρωπαϊκό κράτος και λόγω της στήριξης της Ένωσης σε αυτό, δεν κοστίζει πολιτικά στον ίδιο τον Ερντογάν. Αντίθετα, εντείνει την αντιπαράθεση μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, καθιστώντας υπεύθυνη την Ε.Ε. στις συνειδήσεις της τουρκικής κοινής γνώμης. Ο απώτερος στόχος του Τούρκου Προέδρου φαίνεται να είναι η αποδυνάμωση της εικόνας των Ευρωπαίων μέσα από επιμέρους δείγματα, ώστε η επιρροή τους στην τουρκική κοινή γνώμη να μειωθεί προς αποφυγή μελλοντικών παρεμβάσεων στα σχέδια του.
Η ίδια η ανάθεση του Μουντιάλ στο Κατάρ αποτελεί έναν άνευ προηγουμένου παραλογισμό που συνοδεύτηκε από καταγγελίες διαφθοράς στους κόλπους της FIFA και φυσικά άφθονα πετροδόλαρα που κατέληξαν σε αξιωματούχους της για να στηρίξουν την υποψηφιότητα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ένα απομακρυσμένο Εμιράτο δύο εκατομμυρίων κατοίκων χωρίς ποδοσφαιρική παράδοση και κυρίως υποδομές θα φιλοξενήσει το μεγαλύτερό αθλητικό γεγονός του πλανήτη σε μια περίοδο που οι θερμοκρασίες θα ξεπερνούν τους πενήντα βαθμούς Κελσίου.
Από τη δεκαετία του 1980 έχει συντελεστεί μία σταδιακή αναβίωση της θεώρησης αρχών στις διεθνείς σχέσεις. Συγκεκριμένα, τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, νομίζω πως η ηθική διάσταση στη διεθνή πολιτική έχει αναγνωριστεί σχεδόν ως θεμελιώδης στις συζητήσεις των κρατουσών διεθνών σχέσεων. Τεκμήριο αποτελεί και το Oxford Handbook of International Relations, στο οποίο είχε προστεθεί κεφάλαιο για την ηθική σε καθεμιά από τις θεωρητικές προσεγγίσεις των διεθνών σχέσεων. Η νύξη είναι, ασφαλώς, προφανής: η ηθική είναι κεντρική στο έργο εντός της πειθαρχίας, όχι περιφερειακή.
Το σύνδρομο υπερπροπόνησης έχει διάφορα στάδια ανάλογα με τη σοβαρότητα και μονιμότητα της κατάστασης. Μπορεί να είναι κόπωση που παρατηρείται μετά από μία εξαντλητική προπόνηση ή ένα δύσκολο αγώνα και να υποχωρήσει εύκολα και μόνο με αρκετή ανάπαυση. Σε ένα επόμενο στάδιο παρατηρείται εξασθενισμένος οργανισμός και πιθανά παράλληλα με άσχημη ψυχολογική κατάσταση, όπου απαιτείται αποχή του αθλητή για μικρό χρονικό διάστημα από την προπόνηση, επαρκής ξεκούραση και ισορροπημένη διατροφή.
Mετά την γέννησή του, ο νεογέννητος άνθρωπος ζητά την ίδια αίσθηση, την αίσθηση της Σύνδεσης και η μορφή της μητέρας αποτελεί τον πρώτο οδηγό αναγνώρισης του περιβάλλοντός του. Το περιβάλλον του είναι η απεριόριστη αγκαλιά της και η άμεση ανταπόκριση της στις ψυχοσωματικές του ανάγκες, δημιουργούν την πρώτη αίσθηση της Προστασίας, Ασφάλειας και Εμπιστοσύνης. H μορφή της μητέρας, είναι το περιβάλλον που αγκαλιάζει την ύπαρξη του μικρού ανθρώπου και δίνει το έναυσμα για την εγκαθίδρυση της αίσθησης και την δημιουργία συναισθημάτων που γεννιούνται.
Τα βασικά σημεία του κειμένου της Διακήρυξης της Ρώμης αφορούν την προώθηση του αισθήματος ασφάλειας και προστασίας των πολιτών των κρατών μελών της Ε.Ε., την ευημερία και τη βιωσιμότητα της Ευρώπης μέσω της ενίσχυσης και της περαιτέρω διασύνδεσης και εξέλιξης της ενιαίας αγοράς, η οποία αποτελεί το αντίπαλον δέος των Η.Π.Α. σε ευρωπαϊκό έδαφος, την προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής προόδου αλλά και τη συνοχή και σύγκλιση μεταξύ των κρατών και τέλος την ενίσχυση του ρόλου της Ευρώπης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο οργανώνονται και λειτουργούν τα κόμματα σπάνια ταυτίζεται με την ιδεολογία τους. Στην πλειονότητά τους, τα κόμματα αποτελούν οργανισμούς με κλειστές διαδικασίες, συγκεντρωτικά όργανα και απουσία αντιπροσώπευσης της κοινωνίας των πολιτών σε αυτά. Τα στελέχη και τα μέλη που συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες «ιδρυματοποιούνται» υιοθετώντας την άποψη ότι η μοναδική αλήθεια είναι αυτή που επικαλείται το κόμμα (όχι η ιδεολογία) και κάθε άλλη άποψη ή προτεινόμενη λύση είναι αναποτελεσματική, ψευδής και εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα του κόμματος που την προτάσσει.
Πρωταρχικός σκοπός του Σωκράτη ήταν να βλέπει τα πράγματα καθαρά, απαλλαγμένος από κάθε είδους προδιάθεση. Επιχειρούσε, δηλαδή, να μελετήσει ένα θέμα από όλες τις πλευρές του, ώστε στο τέλος να οδηγηθεί στις όποιες συναγωγές ή ορισμούς εννοιών. Μάλιστα, προσπαθούσε να καθοδηγήσει και τους συνομιλητές του μέσω της μαιευτικής διαλεκτικής μεθόδου του στην ίδια κατεύθυνση, επιδιώκοντας να φέρει στην επιφάνεια τέτοιες πλάνες ή πεποιθήσεις που οι άλλοι θεωρούσαν αδιαμφισβήτητες αλήθειες.