Remo Casilli / Reuters

Αν κάποιος έχει παρακολουθήσει την «Οικογενειακή γιορτή», στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, είναι δύσκολο να μην μπει στον πειρασμό να προβεί σε αντιπαραβολές με την συνάντηση των ηγετών της ΕΕ στη Ρώμη για τα 60 χρόνια της Ένωσης. Προφανώς και σαφέστατα, εδώ δεν υπάρχει ένα αντίστοιχο φοβερό μυστικό που αποκαλύπτεται, όπως εκείνο στο οικογενειακό τραπέζι για τα 60ά γενέθλια του Χέλγκεν, όμως το αμήχανο κλίμα και η συνέχιση της γιορτής μαρτυρά ότι υπάρχει κι εδώ ένας ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο.

LOUISA GOULIAMAKI via Getty Images

Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα συμπεριφορά του ελληνικού Δημοσίου δεν εγγυάται το μέλλον του εξαιρετικού αυτού πολιτιστικού κέντρου. Το έργο το έχουμε δει πάμπολλες φορές. Οτιδήποτε πέφτει στα χέρια του ελληνικού κράτους βαδίζει ολοταχώς προς διάλυση. Η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη: κακή διοίκηση, κάκιστη διαχείριση οικονομικών, μίζες και ρεμούλες, δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, διορισμοί ημετέρων, αδιαφορία και τέλος εγκατάλειψη. Ό,τι απομένει το ξεκοκαλίζουν οι πλιατσικολόγοι.

John Kolesidis / Reuters

Τις παραμονές του 1821 για την νεοπαγή αστική τάξη, η εθνική απελευθέρωση ήταν η εγγύηση για την χωρίς περιορισμό ανάπτυξη του εμπορίου και των συναφών δραστηριοτήτων. Αντίθετα, για τους εξαθλιωμένους αγρότες και μικροκαλλιεργητές, η εθνική απελευθέρωση ήταν ο καταλύτης και η απαρχή εξελίξεων στο θέμα της ιδιοκτησίας της γης, της κατάργησης των δυσβάστακτων κεφαλικών φόρων και εν γένει της εκμετάλλευσης. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» ήταν η κραυγή του υπόδουλου, του καταπιεσμένου, του απελπισμένου: «Η ζωή του αληθούς πολίτου πρέπει να τελειώνη ή διά την ελευθερίαν του ή με την ελευθερίαν του», έλεγε στην Ελληνική Νομαρχία ο Ανώνυμος Έλλην.

Visuals Unlimited, Inc./Carol & Mike Werner via Getty Images

Ανάμεσα στους επικριτές της θεωρίας ήταν ο διάσημος Αμερικανός φυσικός, Ρίτσαρντ Φάινμαν,ο οποίος θεωρούσε πως οι θεωρητικοί των χορδών δεν ήλεγχαν τις ιδέες τους και σκάρωναν κι από μια εξήγηση για κάθε ασυμφωνία με το πείραμα. Χαρακτηριστικό είναι το ειρωνικό σχόλιό του σε ένα σεμινάριο, απευθυνόμενος σε έναν από τους πρωτοπόρους της θεωρίας των χορδών, το φυσικό Τζον Σβαρτς. Ο Φάινμαν αναφερόμενος στις επιπλέον διαστάσεις που απαιτεί η θεωρία των χορδών,του είχε πει: «Ε, Σβαρτς, μέσα σε πόσες διαστάσεις βρίσκεσαι σήμερα;»

HALLDOR KOLBEINS via Getty Images

Είτε επιθυμεί κανείς εξορμήσεις στη φύση, είτε να πιάσει το σφυγμό της πόλης, η Ισλανδία προσφέρεται για κάθε γούστο, αλλά όχι για κάθε βαλάντιο. Ενδεικτικά ένα πλήρες γεύμα κοστίζει κοντά στα τριάντα ευρώ, η μπίρα δέκα και η διαμονή σε ξενώνα ξεπερνάει τα εκατό ευρώ τη βραδιά. Για ταξί ούτε λόγος. Καλύτερα να το αγοράσεις. Αν δεν θέλεις να βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων ωστόσο, ένας σχολαστικός προγραμματισμός μπορεί να απομειώσει σημαντικά τα έξοδα. Το Ρέικιαβικ μπορεί να φαντάζει αποστειρωμένη, κωμόπολη αλλά κάθε άλλο παρά σαν τέτοια συμπεριφέρεται.

Francois Pauletto via Getty Images

"Au nom du peuple. Et maintenant la France". Αυτό λέει η Λεπέν. Γιατί εκείνη κατάλαβε πως δεν μακιγιάρονταν οι βαθιές πολιτικές ρυτίδες της Χίλαρι Κλίντον με τη λάμψη των αστέρων του Χόλυγουντ και το πολιτικό glam της οικογένειας Μπους. Εκείνη κατάλαβε πως η οργή για τις Χίλαρι είναι δυνατότερη, γεννάει Brexit και Τραμπ. Γιατί, αντίστροφα, δε φτάνει η απέχθεια για τους Τραμπ για να κερδίζουν οι Χίλαρι. Εκεί είμαστε σήμερα. Το σκιάχτρο της Λεπέν φοβίζει όλο κι λιγότερο όσο το κραδαίνουν οι διαχειριστές του Ευρωπαϊκού αδιεξόδου.

Spencer Platt via Getty Images

Ναι, είμαστε στην εποχή των fake news -- τα οποία όμως εκπορεύονται ακριβώς από αυτούς που τα καταγγέλλουν. Η όλη κουβέντα περί «μετα-αλήθειας» δεν συνίσταται στην ανάδυση ενός καινούργιου φαινομένου, αλλά ακριβώς στη διαπίστωση πως η μόνη μας αλήθεια μέχρι τώρα ήταν η μηντιακώς προσφερόμενη «μετα-αλήθεια». Εντελώς ενδεικτικά θα επικεντρωθούμε εδώ σε δύο παραλογισμούς: στην παραφιλολογία περί «Ρώσων χάκερς» στις αμερικανικές εκλογές, και στον (καίρια υπονομευμένο) φοβερό θρήνο/κοπετό της μηντιακής Δύσης για την ήττα των τζιχαντιστών στο Χαλέπι της Συρίας.

OZAN KOSE via Getty Images

Η ευρύτερη «γειτονιά» των κρατών της Κεντρικής Ασίας δεν είναι ιδιαίτερα σταθερή. Πρώτος παράγοντας αστάθειας είναι το Αφγανιστάν. Η χώρα έχει πάψει να βρίσκεται εν ειρήνη εδώ και 30 χρόνια και δεν έχει σταθερή κυβέρνηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύχθηκε και διαδόθηκε η ισλαμιστική τρομοκρατία. Τέτοιοι πυρήνες διαδόθηκαν και στα κράτη της Κεντρικής Ασίας. Η εδραίωση του σαλαφισμού στην περιοχή ευνοήθηκε από την οικονομική δυσπραγία των κεντροασιατικών κρατών. Άλλωστε, είχε εκφραστεί και η υπόνοια ότι μαχητές των Taliban έβρισκαν καταφύγιο στα κράτη της Κεντρικής Ασίας.

JUSTIN TALLIS via Getty Images

Όμως, χθες, ο μοναχικός και αποφασισμένος να πεθάνει τρομοκράτης απέδειξε οτι κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει μιαν αρρωστημένη επίθεση αυτοκτονίας. Όσους δρόμους κι αν κλείσεις και όσους αστυνομικούς κι αν ρίξεις στους δρόμους, ο φανατικός τζιχαντιστής τρομοκράτης που μισεί αυτό που είσαι και αυτό που εκπροσωπείς, θα βρει τον τρόπο να σου κάνει κακό. Και μπορεί η πρωθυπουργός Μέι να δηλώνει (γιατί έτσι πρέπει να κάνει) ότι αυτές οι επιθέσεις είναι καταδικασμένες να αποτύχουν, όμως η ωμή αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που αθώες ανθρώπινες ζωές χάνονται, η πίστη μας στους τωρινούς θεσμούς κλυδωνίζεται.

Anadolu Agency via Getty Images

Στα πλαίσια της τρέχουσας προεκλογικής εκστρατείας ο Ταγίπ Ερντογάν προβαίνει σε συνεχείς και κλιμακούμενες φραστικές επιθέσεις προς τις δυτικές πρωτεύουσες, ιδίως εκείνες που απαγόρευσαν την τέλεση προεκλογικών συγκεντρώσεων στο έδαφός τους. Η αντι-δυτική ρητορική, η οποία αντιτίθεται των παγιωμένων διπλωματικών πρακτικών, σύσσωμης της τουρκικής κυβέρνησης δεν δύναται να λογίζεται μόνο με ψηφοθηρικούς όρους.

sooc

Για την ίδια την απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, δεν μπορεί να πει κανείς πολλά. Αν δεν έχει εξειδικευμένη νομική κατάρτιση και, βεβαίως, πρόσβαση στους σχετικούς φακέλους. Αν δεν είναι σε θέση να πει τι ακριβώς αδιάσειστα τεκμήρια ενοχής απαιτούνται για τυχόν καταδίκη, πώς ανιχνεύεται η ύπαρξη «υποκειμενικού δόλου», πώς προσδιορίζονται οι «αμφιβολίες», τι ακριβώς ορίζει, εντέλει, η σχετική νομοθεσία. Και πώς αυτή καθοδηγεί ή και δεσμεύει την τελική απόφαση.

Jim Dyson via Getty Images

Ας ξεκινήσουμε από το Grexit. Λέγεται ότι μια καθολική διαγραφή του εξωτερικού χρέους θα δώσει την δυνατότητα στην κυβέρνηση να ανακεφαλαιώσει τις τράπεζες και να δώσει ρευστότητα στην οικονομία μέσω δανείων από την (εκ νέου) ελεύθερη Τράπεζα της Ελλάδος (τυπώνοντας χρήμα). Ίσως και να είναι σωστή η αξίωση ότι αρχικά αυτό δεν θα δημιουργήσει πληθωριστικές πιέσεις, καθώς η οικονομία βρίσκεται και θα βρίσκεται (μετά την έξοδο από το Ευρώ) σε απο-πληθωρισμό. Το πρόβλημα δεν είναι ο φοβούμενος υπερ-πληθωρισμός, αλλά κάτι άλλο.

archive

Σχεδιάζετε το επόμενο ταξίδι σας στην Ελλάδα; Είσαστε μαθητές, φοιτητές, καθηγητές, επαγγελματίες, ακόμη και ερασιτέχνες στο χώρο των τεχνών; Έχετε κάνει κράτηση εισιτηρίων και οι αποσκευές σας είναι έτοιμες; Ήρθε η ώρα να ζήσετε (Live), να γνωρίσετε (Learn) και να αγαπήσετε (Love) την Ελλάδα, μέσα από τις συναρπαστικές καλλιτεχνικές - δημιουργικές εμπειρίες και αισθητικές συγκινήσεις που σας προσφέρει απλόχερα η LART.

Martin Dimitrov via Getty Images

Είχα λοιπόν 10 λεπτά περίπου για την ομιλία μου. Και αποφάσισα να μιλήσω στους συμμετέχοντες για τα λεφτά.Ναι! Να ξεκινήσω το συνέδριο κάνοντάς τους να αναρωτηθούν πώς θέλουν να βγάζουν λεφτά. Τι είναι τα λεφτά, ποια η σημασία τους. Να καταλάβουν γιατί άνθρωποι σαν αυτούς που 8 η ώρα το πρωί ήταν ήδη στον χώρο του συνεδρίου, (αντί να κοιμούνται ή να πίνουν καφέ), άνθρωποι διψασμένοι να μάθουν από όλους εμάς ό,τι μπορούσαμε να τους μεταδώσουμε, περίεργοι να ανακαλύψουν νέα μονοπάτια ζωής και να μοιραστούν μοναδικές εμπειρίες με νέους ανθρώπους.

Bloomberg via Getty Images

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μένα ως οικονομολόγο ο μύθος της δραχμής. Ακούω να μου λένε ότι με τη δραχμή η χώρα μας τις δεκαετίες του 1950 και 1960 είχε επιτύχει πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Πράγματι, η Ελλάδα τότε συντηρούσε ένα μέσο ρυθμό ανάπτυξης περίπου 6% το χρόνο που την έφερνε 2η στην παγκόσμια κατάταξη μετά την Ιαπωνία που ήταν στο 7%. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν όσοι μιλούν για αυτό τον μύθο είναι ότι και εκείνη την εποχή η Ελλάδα είχε «ευρώ»! Ήταν και τότε όπως και τώρα σε μια νομισματική ένωση που της απέτρεπε να ασκεί ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, να «κόβει» δηλαδή όσο χρήμα επιθυμεί όπως θέλουν οι υποστηρικτές του μύθου αυτού.

NurPhoto via Getty Images

Οι προεκλογικές φωνές περί αλλαγής δρόμου, περί μιας άλλης Ευρώπης που εμείς θα κληθούμε να διαμορφώσουμε, δεν ήταν τελικά προεκλογικές υπερβολές. Ολοένα και περισσότερο φαίνεται να είναι πίστη του Πρωθυπουργού. Ότι η χώρα θα αλλάξει όταν αλλάξει ο δυτικός κόσμος, κι ότι η αλλαγή του δυτικού κόσμου θα ξεκινήσει από την Ελλάδα. Υπερβολικός ή όχι στην ανάγνωσή μου, δε σας κρύβω ότι εκεί πιστεύω πλέον ότι κρύβεται η αλήθεια. Σημειολογικά, οι Σύμμαχοί μας δεν άναψαν κόκκινο φως στον Πρωθυπουργό. Και ο Πρωθυπουργός δεν έχει ανάψει πράσινο, όσον αφορά στην οικονομική εφαρμογή.

Yoeml via Getty Images

Στους αρχαίους Έλληνες, ειδικά κατά την περίοδο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, ευθύνη (εύθυνα: ισιώνω κυριολεκτικά, τιμωρώ μεταφορικά) ήταν η θεσμοθετημένη λογοδοσία των αξιωματούχων (σ.σ.: Οι επιφορτισμένοι με την «ευθυγράμμιση» σε περίπτωση παρεκτροπής ήταν οι «Εύθυνοι» ενώ οι ελεγχόμενοι ήταν οι «υπεύθυνοι». Όσοι εξαιρούνταν από τη διαδικασία ήταν οι «ανυπεύθυνοι» ή «ανεύθυνοι»). Πέραν όμως από αυτή, τη θεσμοθετημένη λογοδοσία, η οποία αφορούσε κυρίως ζητήματα οικονομικά, κάθε πολίτης την περίοδο εκείνη είχε μέσα του βαθιά ριζωμένη την έννοια και το καθήκον της πολιτικής ευθύνης.