Οι εμπειρίες του 1953-1963, 1993-99 και 2012-2014 έδειξαν (και η θεωρία επιβεβαιώνει) ότι η καθιέρωση και υποτίμηση του (νέου) νομίσματος θα πρέπει να συνοδεύσει σφικτή εισοδηματική και δημοσιονομική πολιτική (και σοβαρές μεταρρυθμίσεις) προκειμένου να αποφευχθεί το σπιράλ πληθωρισμού και υποτιμήσεων που καταλήγει σε πλήρη αποδιοργάνωση της οικονομίας. Όμως αυτό ακριβώς δεν είναι βέβαιο στις σημερινές πολιτικές και οικονομικές συνθήκες. Την έξοδο από την Ευρωζώνη (ή και την ΕΕ) θα ακολουθούσε μεγαλύτερη απόκλιση της οικονομικής πολιτικής από τις τάσεις στην Ευρώπη και ακόμα μεγαλύτερη (και παραλυτική) εσωστρέφεια του πολιτικού συστήματος.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο FSA υιοθέτησε την πράσινη σημαία που είχε καθιερωθεί από τους Σύριους αγωνιστές κατά της αποικιακής Γαλλίας (1920-1945) και παρέμεινε η επίσημη σημαία της Συρίας ως ανεξάρτητη χώρα μέχρι το 1958, οπότε αντικαταστάθηκε από τη σημερινή κόκκινη με δύο αστεράκια που θεωρείται το σύμβολο της ένωσης της Συρίας με την Αίγυπτο. Από τη διάλυση της ένωσης το 1961 μέχρι το 1980 όπου ξανά υιοθετήθηκε η σημερινή κόκκινη σημαία της Ένωσης ως επίσημη της Συρίας, πέρασε η χώρα από άλλες δυο διαφορετικές σημαίες.
Eάν είσαι είτε αντι-Ευρωπαϊστής είτε (κρυπτο)φασίστας, η μόνη ουσιαστική επιλογή είναι να το βουλώσεις, γιατί το 70% και πλέον του Ολλανδικού λαού συνολικά απέρριψε την προοπτική μιας αντι-Ευρωπαϊκης πορείας, και πάνω από το 80% απέρριψε τον φασισμό, ακόμα και στην πιό εξευγενισμένη εκδοχή του οξυζεναρισμένου αντι-ισλαμιστή γκεμπελίσκου του λαϊκίστικου PVV.
Επιστημονικές μελέτες κατέδειξαν ότι, το 2013, το συνολικό κόστος των πρόωρων θανάτων παγκοσμίως εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης ξεπέρασε τα 5 τρισεκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον, οι θάνατοι αντρών και γυναικών παραγωγικής ηλικίας από την ατμοσφαιρική ρύπανση κόστισαν στην παγκόσμια οικονομία περίπου 225 δισεκατομμύρια δολάρια σε χαμένες εργατοώρες. Ειδικότερα, η ρύπανση της ατμόσφαιρας υπολογίζεται ότι κοστίζει στη Βρετανία 7,6 δισ. δολάρια ετησίως, στις Η.Π.Α. 45 δισ. δολάρια και στην Γερμανία 18 δισ. δολάρια.
Ανέκαθεν, ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός νοείτο ως η στρατηγική χωροθέτηση των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στη θάλασσα, ούτως ώστε να επιτυγχάνεται η ρύθμιση, η διαχείριση και η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, με τρόπον ώστε να μετριάζονται, αν όχι να ελαχιστοποιούνται συγκρούσεις και αρνητικές επιδράσεις στο θαλάσσιο οικοσύστημα, να αυξάνονται οι συνέργειες και να προωθείται η διασυνοριακή και η διεθνής συνεργασία.
Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου λοιπόν, πάει πάλι με την ίδια τακτική να ψηφίσει μέτρα φορολογικά, πετώντας και ένα τυράκι των αντιμέτρων, μόνο αν περάσουμε το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα (στην οικονομική ασφυξία δηλαδή), μόνο για εσωκομματική κατανάλωση. Να μην έχει απώλειες από τους δικούς της βουλευτές, αποδεικνύοντας τη γλύκα της καρέκλας μιας και στο ελάχιστο νοιάζεται για το αποτέλεσμα των φορολογικών μέτρων που περνάει, με απόδειξη τις αυξήσεις σε όλους τους έμμεσους φόρους που χτυπούν τα χαμηλά εισοδήματα.
Η αναθεώρηση της οδηγίας που διέπει τη λειτουργία του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου (ΕΣΕΔΕ) θα αποτελέσει ίσως το σταυροδρόμι για το ενεργειακό μέλλον της Ελλάδας για τις επόμενες δεκαετίες. Ο λόγος είναι απλός: οι ως τώρα δρομολογημένες αλλαγές του ΕΣΕΔΕ προβλέπεται να ανεβάσουν σημαντικά την τιμή των δικαιωμάτων εκπομπών, καθιστώντας μη οικονομικά βιώσιμο το λιγνιτικό μοντέλο ηλεκτροπαραγωγής, στο οποίο βασίστηκε η χώρα μας για δεκαετίες.
Γεννήθηκα πάνω στη θάλασσα του Μοσχάτου, σε μια ατελείωτη παραλία με άμμο, όπου υπήρχε το Ακταίον, στο Νέο Φάληρο, υπήρχαν οι Τζιτζιφιές του Τσιτσάνη, του Παπαϊωάννου, της Μαρίκας Νίνου και της Μπέλλου. Και όλες αυτές είναι εικόνες, οι οποίες, όταν το χέρι μου πάει να κάνει κάτι, πηγαίνει πάντα εκεί. Οι τράτες που τότε ήταν πάνω στην άμμο. Δεν μπορείς να το φανταστείς τώρα εσύ πώς ήταν, γιατί ήταν ο ιππόδρομος πριν, το Χρυσάκι, ένα κέντρο αθλητικό, όπου πηγαίναμε και κάναμε δοκιμές για τις αθλητικές επιδείξεις. Σήμερα είναι τελείως διαφορετική όλη αυτή η περιοχή. Ένας κόσμος που, δυστυχώς, χάθηκε. Ένας κόσμος της γειτονιάς, των απλών ανθρώπων, χωρίς κακίες και χωρίς ανταγωνιστικότητα.
Αντίθετα, αν μεγαλώσουμε σε ένα συναισθηματικά στείρο περιβάλλον ή σε περιβάλλον απόρριψης, επιβολής και υποτίμησης και μεταμορφώνουμε κάθε μέρα τη συνεργατικότητα μας και ψυχοδυναμική μας σε αλλοίωση, που ορίζει να παρεμβαίνουμε με βία σε αυτό που γινόμαστε για να προστατευθούμε από την ψυχική βία των γονιών μας, τότε μεγαλώνουμε, εξελισσόμαστε και δημιουργούμε «μάσκες» που από ένα σημείο και μετά όχι απλά δεν μας προστατεύουν αλλά μας αφαιρούν το πιο φυσιολογικό: την ανάγκη, επιθυμία και όρεξη να ζούμε.
Δηλαδή, η δημοσιονομική σταθεροποίηση και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ήταν άγνωστο σε εμάς ότι έπρεπε προ πολλού να έχουν γίνει; Όπως ασφαλώς και η τεράστια φοροδιαφυγή και παραοικονομία ότι έπρεπε να έχουν αντιμετωπισθεί. Επίσης δε γνωρίζαμε ότι χρήματα που προορίζονταν για διαρθρωτικές αλλαγές χρησιμοποιούνταν έμμεσα για την κάλυψη δημοσιονομικών κενών ή και «εξαφανίζονταν»; Δεν μας ήταν (και είναι) προφανές ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν πρόσβαση σε δάνεια με χαμηλό επιτόκιο; Και φυσικά ούτε κατά διάνοια μας πέρασε από τη σκέψη ότι πρέπει να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα μας!
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαφωνεί. Δε ρίχνει το βάρος στον εργοδότη να αποδείξει τη ζημιά που υφίσταται κατά περίπτωση, αλλά αποδέχεται ως κανόνα τη δυνατότητα να υποχρεώνει κανείς τους εργαζόμενούς του σε ένα «ουδέτερο ντύσιμο», αρκεί να το έχει κάνει εκ των προτέρων. Προκρίνει την προστασία της ελευθερίας του εργοδότη από το δικαίωμα θρησκευτικής έκφρασης του εργαζόμενου, τιμωρώντας μια μειονότητα και περιορίζοντας σημαντικά τις επιλογές που έχει για εργασία. Ανοίγει το δρόμο σε καταχρήσεις από ρατσιστικά στοιχεία, αφήνοντας πρακτικά στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη το τι θρησκευτικό σύμβολο θα αποδεχθεί και τι όχι.
Στον κομματικό βιότοπο της Κύπρου, χρόνια τώρα, ευδοκιμεί μια ξεχωριστή διασταύρωση. Το υβρίδιο οφείλεται στην πολτοποίηση, εθνικιστικών, ακροδεξιών, εθνικοσοσιαλιστικών και αντιδραστικών απόψεων. Αναπτύσσεται στο έδαφος της αντιπαλότητας, της μισαλλοδοξίας, του φανατισμού, της αρτηριοσκλήρωσης μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Όποιο κι είναι το περιτύλιγμά του -δεξιό, κεντρώο, ακόμη και σοσιαλιστικό- ο πυρήνας του παραμένει ίδιος: Η σθεναρή άρνηση της συνύπαρξης.
Το μεγάλο επίτευγμα της συγγραφέως είναι πως κατορθώνει να συνταιριάξει στο κείμενό της αντικρουόμενα στοιχεία: ρομαντισμό, τρόμο, κοινωνικά στερεότυπα της εποχής, ψυχολογικές εμβαθύνσεις, ανατροπές. Ένα κράμα στοιχείων που δένουν περίτεχνα μέσα από τον χαρισματικό της λόγο και ακολουθούν ένα ρυθμό ιδιότυπο, που άλλοτε τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και άλλοτε μειώνει αισθητά την έντασή του και προβάλλει τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων. Οι ήρωες είναι τόσο αντιφατικοί μεταξύ τους, που δεν ξέρεις ποια στάση να κρατήσεις απέναντί τους.
Eίναι υποχρέωσή του ελληνικού κράτους να προσφέρει όραμα στους Έλληνες ομογενείς του εξωτερικού που μεγαλουργούν στους τομείς που δραστηριοποιούνται, ώστε να συνεισφέρουν με την τεχνογνωσία τους στην ανάπτυξη της χώρας μας, καθώς και να επενδύσουν μέρος των κεφαλαίων τους. Το γεγονός αυτό θα έπρεπε να αποτελεί μια από τις προτεραιότητες για την καθημαγμένη Ελλάδα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Πολλοί Έλληνες του εξωτερικού, με αμύθητες περιουσίες θα ήθελαν να επενδύσουν στη χώρα τους, στη χώρα των προγόνων τους, αλλά εις μάτην.
Δουλεύεις σκληρά και δουλεύεις καλά. Έχεις αποτελέσματα, πιάνεις τους στόχους, κλείνεις πελάτες, δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό. Όμως το αφεντικό σου δεν δείχνει σημάδια ότι εκτιμάει τη δουλειά που κάνεις. Την πρώτη φορά δεν είναι θέμα. Στο κάτω -κάτω δεν μπορεί να περιμένεις επαίνους κάθε φορά που κάνεις κάτι καλά. Αλλά αν αυτό συμβαίνει συνεχώς και ενώ δουλεύεις σκληρά και αποτελεσματικά δεν ακούς ποτέ μια καλή κουβέντα, τότε πρέπει να αναλάβεις δράση για να γίνει η δουλειά σου (και η αξία σου) περισσότερο ορατή.
Πρώτα από όλα, όπως κάθε άλλη φορά άλλωστε, σχεδόν μπορείς να ξεχάσεις ότι γίνονται εκλογές. Σπάνιες συζητήσεις και αυτές με ελάχιστη πόλωση, κανένα δείγμα αφισορύπανσης στους δρόμους, απλά μια σχετική επιβάρυνση του τηλεοπτικού προγράμματος με πολιτική. Οι Ολλανδοί όμως ειναι έντονα πολιτικοποιημένοι. Παρόλο που οι εκλογές είναι Τετάρτη, η Τετάρτη αυτή είναι κανονικά εργάσιμη, και δεν υπάρχει καμιά επίσημη πολιτική για να πάρεις άδεια να πας να ψηφίσεις, παρά ταύτα, περίπου το 75% των πολιτών ψήφισαν το 2012 - θλιβερή σύγκριση με το 57% του Σεπτεμβρίου 2015 στην ημεδαπή.
Όταν ήμουν 13 ετών, έγινα αντικείμενο επιθέσεων και εκφοβισμών επειδή ήμουν εξυπνότερος από αυτούς. Δεν ήταν το καναδικό σύστημα εκπαίδευσης που προέβη σε διάσωσή μου... δεν ήταν η «προηγμένη» τους αίσθηση ευγένειας και συνείδησης που έσπευσαν να με βοηθήσουν. Ήταν η αρχαία ελληνική σκέψη και δράση που προέβη σε διάσωσή μου καθεμία φορά. Έχω δεκάδες άλλες ιστορίες όπου υπερέβην κάθε είδους εμπόδια μόνος και αβοήθητος. Ίσως είναι καιρός για εμένα να τις δημοσιεύσω μία-μία.
Κάθε κύτταρο του σώματος περιέχει ένα ακριβές αντίγραφο του γονιδιώματος με περισσότερα από 20.000 γονίδια και 3 δισ. βάσεις του DNA. Τα γονίδια είναι εκείνα που καθορίζουν ποιοι είμαστε ως όντα και εύλογα μπορούμε να αντιληφθούμε την προφανή επίδραση που έχουν στην εξέλιξη της υγείας ενός ατόμου. Όσο καλύτερα γνωρίζουμε τις μοριακές βάσεις μίας νόσου, τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι πιθανότητες για την ανακάλυψη νέων φαρμακευτικών στόχων και θεραπειών. Οι ερευνητές χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας αλληλούχισης του DNA έχουν ήδη ανακαλύψει χιλιάδες γονίδια που ενδεχομένως να επιδρούν στην εξέλιξη συγκεκριμένων ασθενειών.
Ο Ολλανδός Hans Vollaard, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Leiden, είναι ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς της ευρωπαϊκής απο-ενοποίησης (disintegration) και γνώστης της ολλανδικής πολιτικής. Λίγες ώρες πριν τις ολλανδικές εκλογές, οι οποίες διεξάγονται στη σκιά των επερχόμενων αντίστοιχων γαλλικών και γερμανικών, μου μίλησε για το φαινόμενο Γκερτ Βίλντερς, τις κομματικές διεργασίες στην χώρα του, την ευρωπαϊκή απο-ενοποίηση και φυσικά την αναδυόμενη Ευρώπη των δύο ταχυτήτων.