Ωστόσο, ο μεγαλύτερος αναμφίβολα κίνδυνος για την Ευρώπη σήμερα δεν είναι η προοπτική αναρρίχησης στην εξουσία ριζοσπαστών δεξιών λαϊκιστών, προοπτική η οποία υπήρξε έως τώρα περιορισμένη, αλλά η συντριπτική επιρροή που αυτοί ασκούν στους κυρίαρχους φορείς χάραξης πολιτικής. Αντί να αντικρούσουν με σθένος τα ατελή επιχειρήματα των αντιδραστικών λαϊκιστικών κομμάτων και να υπεραμυνθούν των πολιτικών που βασίζονται στα δικαιώματα, τα κυρίαρχα κόμματα έχουν αντιγράψει την ατζέντα τους φοβούμενα ότι θα απωλέσουν ψηφοφόρους. Ο φόβος αυτός αποτελεί αναμφίβολα το σημαντικότερο σκεπτικό χάραξης πολιτικής για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις σήμερα.
Ο Tim Taylor (τον οποίον φαντάζομαι ότι δεν έχετε ξανακούσει στην ζωή σας εκτός εάν είστε εξελικτικός βιολόγος) πριν από λίγες βδομάδες έγραψε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο στο blog του, που μαζί με το απαραίτητο Tweet, έτυχε μεγάλης αναγνωσιμότητας (για τα δεδομένα του χώρου), και έφτασε και στα χέρια μου, εν μέσω Ολλανδικών εκλογών. Ο τίτλος του άρθρου δεν χρειάζεται μεγάλη επεξήγηση: «Κάθε προσπάθεια επαγγελματικής διαχείρισης της ακαδημαϊκής κοινότητας, κάνει τα πράγματα χειρότερα».
Είχα πολλές αποτυχίες στην καριέρα μου. Όταν άφησα τη δουλειά μου στα μουσικά έντυπα, δεν μπορούσα να βρω κάτι άλλο. Πέρασα ένα μεγάλο μέρος της δεκαετίας του 80 παλεύοντας να βρω οποιαδήποτε δουλειά. Μετά το «Man and Boy» οι πωλήσεις των βιβλίων μου μειώθηκαν. Έχασα τη στήλη που αρθρογραφούσα στην εφημερίδα αμέσως μόλις ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο για τον Μαξ Γουλφ. Οπότε είχα πολλές, πολλές δύσκολες στιγμές αλλά έμαθα ότι το ίδιο και όλοι οι άνθρωποι.
Το γεγονός ότι η ενταξιακή πορεία διακόπτεται λόγω της κρίσης με ένα ευρωπαϊκό κράτος και λόγω της στήριξης της Ένωσης σε αυτό, δεν κοστίζει πολιτικά στον ίδιο τον Ερντογάν. Αντίθετα, εντείνει την αντιπαράθεση μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, καθιστώντας υπεύθυνη την Ε.Ε. στις συνειδήσεις της τουρκικής κοινής γνώμης. Ο απώτερος στόχος του Τούρκου Προέδρου φαίνεται να είναι η αποδυνάμωση της εικόνας των Ευρωπαίων μέσα από επιμέρους δείγματα, ώστε η επιρροή τους στην τουρκική κοινή γνώμη να μειωθεί προς αποφυγή μελλοντικών παρεμβάσεων στα σχέδια του.
Γενικός διευθυντής σε μεγάλη διεθνή εταιρία, πρότυπο ανθρώπου, ζεστός, φιλικός, πάνω από όλα αυθεντικός με κρυφό ατού την ενσυναίσθηση, δίχως ίχνος ψέματος ή ξενέρωτου σνομπισμού. Το γραφείο του ανοιχτό, ευρύχωρο, φορτωμένο αναμνήσεις, όπως άλλωστε ταιριάζει σε τέτοιες περιπτώσεις, ενώ εκείνος, που φορά ακριβό κουστούμι και ταιριαστή γραβάτα, γνωρίζει πολύ καλά το ρόλο και τις δυνατότητες τις εργασίας του. Φτάνουν δυο κουβέντες του, μέσα από την απλότητα, κυρίως την αυθεντικότητα, νιώθεις τον επαγγελματισμό και τη σιγουριά του.
Η ίδια η ανάθεση του Μουντιάλ στο Κατάρ αποτελεί έναν άνευ προηγουμένου παραλογισμό που συνοδεύτηκε από καταγγελίες διαφθοράς στους κόλπους της FIFA και φυσικά άφθονα πετροδόλαρα που κατέληξαν σε αξιωματούχους της για να στηρίξουν την υποψηφιότητα. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι ένα απομακρυσμένο Εμιράτο δύο εκατομμυρίων κατοίκων χωρίς ποδοσφαιρική παράδοση και κυρίως υποδομές θα φιλοξενήσει το μεγαλύτερό αθλητικό γεγονός του πλανήτη σε μια περίοδο που οι θερμοκρασίες θα ξεπερνούν τους πενήντα βαθμούς Κελσίου.
Από τη δεκαετία του 1980 έχει συντελεστεί μία σταδιακή αναβίωση της θεώρησης αρχών στις διεθνείς σχέσεις. Συγκεκριμένα, τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια, νομίζω πως η ηθική διάσταση στη διεθνή πολιτική έχει αναγνωριστεί σχεδόν ως θεμελιώδης στις συζητήσεις των κρατουσών διεθνών σχέσεων. Τεκμήριο αποτελεί και το Oxford Handbook of International Relations, στο οποίο είχε προστεθεί κεφάλαιο για την ηθική σε καθεμιά από τις θεωρητικές προσεγγίσεις των διεθνών σχέσεων. Η νύξη είναι, ασφαλώς, προφανής: η ηθική είναι κεντρική στο έργο εντός της πειθαρχίας, όχι περιφερειακή.
Το σύνδρομο υπερπροπόνησης έχει διάφορα στάδια ανάλογα με τη σοβαρότητα και μονιμότητα της κατάστασης. Μπορεί να είναι κόπωση που παρατηρείται μετά από μία εξαντλητική προπόνηση ή ένα δύσκολο αγώνα και να υποχωρήσει εύκολα και μόνο με αρκετή ανάπαυση. Σε ένα επόμενο στάδιο παρατηρείται εξασθενισμένος οργανισμός και πιθανά παράλληλα με άσχημη ψυχολογική κατάσταση, όπου απαιτείται αποχή του αθλητή για μικρό χρονικό διάστημα από την προπόνηση, επαρκής ξεκούραση και ισορροπημένη διατροφή.
Mετά την γέννησή του, ο νεογέννητος άνθρωπος ζητά την ίδια αίσθηση, την αίσθηση της Σύνδεσης και η μορφή της μητέρας αποτελεί τον πρώτο οδηγό αναγνώρισης του περιβάλλοντός του. Το περιβάλλον του είναι η απεριόριστη αγκαλιά της και η άμεση ανταπόκριση της στις ψυχοσωματικές του ανάγκες, δημιουργούν την πρώτη αίσθηση της Προστασίας, Ασφάλειας και Εμπιστοσύνης. H μορφή της μητέρας, είναι το περιβάλλον που αγκαλιάζει την ύπαρξη του μικρού ανθρώπου και δίνει το έναυσμα για την εγκαθίδρυση της αίσθησης και την δημιουργία συναισθημάτων που γεννιούνται.
Τα βασικά σημεία του κειμένου της Διακήρυξης της Ρώμης αφορούν την προώθηση του αισθήματος ασφάλειας και προστασίας των πολιτών των κρατών μελών της Ε.Ε., την ευημερία και τη βιωσιμότητα της Ευρώπης μέσω της ενίσχυσης και της περαιτέρω διασύνδεσης και εξέλιξης της ενιαίας αγοράς, η οποία αποτελεί το αντίπαλον δέος των Η.Π.Α. σε ευρωπαϊκό έδαφος, την προώθηση της οικονομικής και κοινωνικής προόδου αλλά και τη συνοχή και σύγκλιση μεταξύ των κρατών και τέλος την ενίσχυση του ρόλου της Ευρώπης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο οργανώνονται και λειτουργούν τα κόμματα σπάνια ταυτίζεται με την ιδεολογία τους. Στην πλειονότητά τους, τα κόμματα αποτελούν οργανισμούς με κλειστές διαδικασίες, συγκεντρωτικά όργανα και απουσία αντιπροσώπευσης της κοινωνίας των πολιτών σε αυτά. Τα στελέχη και τα μέλη που συμμετέχουν σε αυτές τις διαδικασίες «ιδρυματοποιούνται» υιοθετώντας την άποψη ότι η μοναδική αλήθεια είναι αυτή που επικαλείται το κόμμα (όχι η ιδεολογία) και κάθε άλλη άποψη ή προτεινόμενη λύση είναι αναποτελεσματική, ψευδής και εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα του κόμματος που την προτάσσει.
Πρωταρχικός σκοπός του Σωκράτη ήταν να βλέπει τα πράγματα καθαρά, απαλλαγμένος από κάθε είδους προδιάθεση. Επιχειρούσε, δηλαδή, να μελετήσει ένα θέμα από όλες τις πλευρές του, ώστε στο τέλος να οδηγηθεί στις όποιες συναγωγές ή ορισμούς εννοιών. Μάλιστα, προσπαθούσε να καθοδηγήσει και τους συνομιλητές του μέσω της μαιευτικής διαλεκτικής μεθόδου του στην ίδια κατεύθυνση, επιδιώκοντας να φέρει στην επιφάνεια τέτοιες πλάνες ή πεποιθήσεις που οι άλλοι θεωρούσαν αδιαμφισβήτητες αλήθειες.
Ο Μπελογιάννης προφταίνει να αποχαιρετήσει τη σύντροφό του Έλλη Ιωαννίδου. Δεν ανοίγουν την πόρτα του κελιού της. Μέσα από το παραθυράκι ανταλλάσσουν λίγα λόγια κι ένα τελευταίο φιλί. Στις 3.30 η συνοδεία αναχωρεί από τις φυλακές Καλλιθέας. Λεωφόρος Συγγρού, Αμαλίας, Όλγας, Ηρώδου του Αττικού, Ρηγίλλης, Κηφισιάς και Μεσογείων -η διαδρομή μέχρι τη Σωτηρία, τον συνήθη τόπο των εκτελέσεων. Ο τόπος είναι ο συνήθης, αλλά ούτε η μέρα ούτε η ώρα είναι οι συνήθεις. Οι φυματικοί κρατούμενοι στις νοσοκομειακές φυλακές της Σωτηρίας αντιλαμβάνονται από τον θόρυβο της αυτοκινητοπομπής ότι πρόκειται να γίνει εκτέλεση και αρχίζουν να φωνάζουν συνθήματα «Όχι άλλο αίμα». Η ώρα είναι 3.48. Το σκηνικό είναι εφιαλτικό.
Οι UNIque Days είναι ημερίδες ακαδημαϊκού προσανατολισμού οι οποίες θα πραγματοποιηθούν στο Εκθεσιακό Κέντρο Περιστερίου στις 10 και 11 Απριλίου 2017. Στην πρώτη ημερίδα θα παρουσιαστούν οι σχολές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και στη δεύτερη ημερίδα, εκείνες του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Η διημερίδα διοργανώνεται εξολοκλήρου από φοιτητές των προαναφερθέντων ιδρυμάτων και απευθύνονται κυρίως σε μαθητές, αλλά και σε ενδιαφερόμενους γονείς και καθηγητές.
Όμως, πέρα από όλα, αυτό που έτσι παρασιωπάται είναι ότι: α) με τα τρία προγράμματα διάσωσης από το 2010 μέχρι σήμερα (2017), η λειτουργία της ελληνικής οικονομίας δεν βελτιώθηκε, αλλά αντίθετα επιδεινώθηκε και η υπερχρέωση της χώρας δεν μειώθηκε, αλλά αντίθετα εκτινάχθηκε ακόμη πιο ψηλά, β) η πολιτική της βίαιης και εσπευσμένης εξισορρόπησης των δημοσίων ελλειμμάτων στην χώρα μας είχε ως αναπόφευκτο αντίτιμο την νέκρωση της οικονομίας, ενώ αυτό δεν συνέβη στις άλλες ομοιοπαθείς χώρες, στις οποίες η προσαρμογή παρέμεινε σαφώς πιο ήπια και οπωσδήποτε σταδιακή.
Για να σκεφτούμε λοιπόν ποιος Έλληνας ή ξένος επιχειρηματίας θα επενδύσει στην Ελλάδα και γιατί; Μάλιστα! Περιβάλλον: πολιτικό, χρηματοπιστωτικό, φορολογικό, εργασιακό, ασφαλιστικό, νομίσματος, μέλους της ΕΕ ή όχι, αβέβαιο έως και παντελώς άγνωστο. Και βέβαια το αβέβαιο δεν αφορά το μακρινό μέλλον (ασφαλώς πάντα είναι) αλλά κυριολεκτικά το πολύ κοντινό αύριο! Λέτε η λέξη αβεβαιότητα να αποτελεί κίνητρο για επενδύσεις; Εάν τα δεδομένα είναι αυτά (που φοβάμαι ότι είναι ακριβώς αυτά ή χειρότερα) και εμείς ονειρευόμαστε την εμφάνιση της ανάπτυξης μάλλον μας διακρίνει έντονη ουτοπική φαντασία!
Μόλις το 2000, η Τουρκία επέτρεψε τον επίσημο εορτασμό του Nowruz από τους Κούρδους. Οι Κούρδοι της Τουρκίας και της Συρίας αντιλαμβάνονται το Nowruz ως ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της πολιτιστικής τους ταυτότητας το οποίο τα τελευταία χρόνια παίρνει και μία έντονη πολιτική χροιά. Σε πόλεις όπως το Diyarbakir, οι συμμετέχοντες στους εορτασμούς φοράνε τα σύμβολα του PKK ενώ φέτος η τουρκική κυβέρνηση απαγόρευσε όλες τις δημόσιες εκδηλώσεις για το Nowruz σε πόλεις όπως η Άγκυρα και η Κωνσταντινούπολη.
Και τότε ήλθε η κρίση. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες άρχισαν να μεταναστεύουν επειδή μπορούσαν, επειδή είχαν προσόντα, όχι αυτή τη φορά ως γκασταρμπάιτερ. Μορφωμένοι και κοσμοπολίτες καταλαμβάνουν συχνότατα επίζηλες θέσεις στις χώρες υποδοχής τους. Επιβάλλονται στις κοινωνίες τους με τη γνώση και τις ικανότητές τους. Εξάγουν μια Ελλάδα της δημιουργίας, που το ελλαδικό κράτος έπνιγε. Που δεν μπορούσε να αντέξει. Η Ελλάδα, μετά το 1950, αποφάσισε να δημιουργήσει τόσους πολλούς επιστήμονες και επαγγελματίες που αδυνατούσε να απορροφήσει και αξιοποιήσει.
Καθώς τα ρομπότ και τα cyborgs θα αντικαθιστούν τους εργάτες, τους βοηθούς καταστημάτων, την αστυνομία και το νοσοκομειακό προσωπικό, οι μόνοι άνθρωποι που θα εργάζονται είναι οι δημιουργικοί, οι καινοτόμοι και όσοι παραμένουν εκθετικά ανθρώπινοι. Η παραδοσιακή εκπαίδευση φαίνεται ότι όχι μόνο θα αποτύχει να μας προετοιμάσει γι' αυτές τις αναγκαίες για την επιβίωσή μας αλλαγές, αλλά πιθανόν να λειτουργήσει και ενάντια σε αυτές. Αν χάσει κάποιος τη δουλειά του εξαιτίας της αυτοματοποίησης, η επανεκπαίδευση δεν πρόκειται πλέον να του εξασφαλίσει το μέλλον.