UMA ANÁLISE DA DINÂMICA ANTISSEMITA NA FRANÇA;
I – Compreender a dinâmica antissemita para melhor a combater;
II – “Conspiração sionista-illuminatis”, o “reaparecimento” da conspiração “judaico e franco maçon”;
III – O impasse do legitimismo institucional nas instituições comunitárias;
IV - O impasse da opnião sionista;
V – A opção revolucionária: a única via para barrar o antissemitismo.

Na rua, na internet, no trabalho: o antissemitismo cresce. Pela primeira vez, na França, após a segunda guerra mundial, as crianças são assassinadas por serem judias, como em Ozar Hatorah e Toulouse. As sinagogas são atacadas, os cemitérios e as escolas comunitárias são vandalizadas. As pessoas são agredidas, insultadas, por serem judias ou por serem parecidos com tais. A propósito do crescimento na internet: a velha podridão da “conspiração judaíco mundial” reaparece e se propaga em grande velocidade pelos textos e vídeos... read full story / add a comment

Bruno Lima Rocha y Julia Klein, 05 de mayo de 2014

En el fin de abril alerta al país la cuestión del racismo y la violencia estructural del estado contra su propio pueblo. Tomando a Río de Janeiro como ejemplo maximizado, Brasil mediatiza aquello que es regla de supervivencia de la mayor nación afro–descendiente en las Américas. El Estado es racista y no reconoce los derechos civiles o sociales de la mayoría. Las élites son racistas y rechazan cualquier política de reparación del horror de la esclavitud. He aquí por qué hay tanta controversia con las políticas de cuotas y el no reconocimiento de las tierras de Quilombo (tierras de afro descendientes libres, tales como los Palenques en Colombia o los Maroons en el Caribe). En el caso extremo, en los conglomerados urbanos, donde la masa negra se desplazó después de la abolición, el Estado poscolonial realiza la eliminación física de una población colocada bajo sospecha. Los siguientes hechos hablan por sí mismos.
read full story / add a comment

Quelques semaines après la victoire de l’initiative xénophobe dite « contre l’immigration de masse », les positions des divers acteurs apparaissent clairement.

Le succès de l’UDC vient confirmer l’existence d’un bloc politique où une importante fraction de la droite bourgeoise a réussi à capter des secteurs du milieu populaire. Contrairement à ce que veulent nous faire croire les forces sociales-libérales, le vote populaire pro-UDC n’est pas un simple coup de colère, l’expression d’une protestation conjoncturelle, le fruit d’une « com » mal gérée.

Il y a un mouvement plus profond dans le positionnement politique d’une partie des classes populaires. Certes, le vote UDC est d’abord un vote bourgeois, autoritaire et xénophobe. Il s’inscrit dans une conception politique très fortement implantée, et depuis longtemps, dans les classes dominantes de ce pays. Ce qui est grave, c’est que ce courant bourgeois se soit transformé en un cadre d’organisation et de référence stable pour une partie des classes populaires. read full story / add a comment

O lateral direito do Barcelona e da seleção brasileira, Daniel Alves, protagonizou um episódio onde a ironia e a reação espontânea deu margem para o debate anti-racista em escala mundial. No domingo 27 de abril de 2014, o mundo inteiro o viu comer uma banana atirada para este jogador baiano por um torcedor do clube espanhol (valenciano) Villareal, adversário do time catalão. Daniel comeu a banana e continuou jogando. Usou de ironia para combater a atitude preconceituosa, recebendo aplausos e adeptos em todo o país. read full story / add a comment

L’Union démocratique du centre (UDC - extrême-droite nationale libérale) contre tous les autres ? Tel serait le clivage que suscite l’initiative contre l’immigration de masse. En fait, cet affrontement cache des convergences fondamentales. La bourgeoisie, les forces politiques institutionnelles, le social-libéralisme dans toutes ses déclinaisons, l’appareil d’Etat lui-même, tout cela converge dans une défense de l’ordre dominant.

Les droits et les conditions de vie des classes populaires, des majorités sociales, sont un bien commun qui doit être pensé et conquis depuis une exigence d’égalité et d’émancipation. L’UDC, les forces de la bourgeoisie, le dispositif de pouvoir, tout ce monde pense et produit de la division, de la séparation, de l’impuissance pour celles et ceux d’en bas. La défense des droits des salarié-e-s immigré-e-s passe par la défense de toutes et de tous, par des revendications qui donnent à chacun-e les mêmes droits, les mêmes conditions, les mêmes acquis et qui donc les impliquent à égalité dans une même lutte.

La campagne contre l’initiative contre l’immigration de masse n’a été qu’un moment de la politique institutionnelle. C’est sur le terrain de notre force sociale, politique et syndicale, par l’action directe populaire, dans une visée d’égalité qu’il faut agir. Il s’agit de construire la force qui nous permettra d’imposer les revendications, de construire un contre-pouvoir et de faire changer ce monde de base, vers une société socialiste autogestionnaire. read full story / add a comment

Aran Mylvaganam is a member of the Tamil Refugee Council. The Tamil Refugee Council was formed in 2011 to give a voice to Tamil refugees seeking asylum in Australia and has since played a key role in organising protests against mandatory detention and in supporting refugees living in Australia. Anarchist Affinity caught up with Aran to talk about his views on the Australian state’s refugee policy and the contemporary refugee movement. read full story / add a comment

Προκήρυξη της ΕΠΘ ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών με αφορμή και τη διαδήλωση της Πέμπτης 20 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη 18.00 Καμάρα. read full story / add a comment

Ο «πόλεμος κατά της παράνομης μετανάστευσης» είναι, ως προς τον ελληνικό πληθυσμό, άλλη μία τεχνική συσπείρωσης και αντι-λιποταξίας· άλλος ένας τρόπος να εκφασιστούν τα ήθη, να αναζωογονηθούν τα εθνικά αισθητήρια και αντανακλαστικά, να ταυτιστεί ο πληθυσμός με την κρατική ισχύ, να κοπεί από τη ρίζα της η ροή της ανθρώπινης αλληλεγγύης και να απωθηθεί από το συλλογικό ασυνείδητο η αίσθηση της κοινής μοίρας που μας ενώνει με αυτούς τους ανθρώπους. read full story / add a comment

CGT ha recordado a los medios de comunicación congregados que el objeto de la denuncia es "que se abran diligencias para esclarecer los hechos y depurar responsabilidades en su caso, ya que es un asunto de la máxima gravedad al que no se le puede echar tierra encima esperando a que pase su interés mediático". read full story / add a comment

Δώδεκα νεκροί, μεταξύ των οποίων 9 παιδιά και γυναίκες. Η δολοφονία τους δεν είναι ούτε τραγωδία ούτε «κακιά στιγμή». Είναι η ουσία της διαχρονικής πολιτικής που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριών δεκαετιών. Ένα συνεχές έγκλημα που απορρέει όχι μόνο από την δολοφονική φύση των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και απο την οικονομική εξάρτηση και υποχρέωση προς τους Ευρωπαίους εταίρους τους να «περιφρουρούν» τα σύνορα της Ε.Ε στο πλαίσιο της συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ και παλαιότερα από της συνθήκης Σένγκεν. read full story / add a comment

Για να στηθεί ένα τέλειο έγκλημα χρειάζεται είτε ο δολοφόνος να είναι ένας ανώνυμος μηχανισμός ή το θύμα να είναι ένα άτομο το οποίο ουσιαστικά δεν υπάρχει. Τα τελειότερα εγκλήματα τα καταστρώνει πάντα ο κρατικός μηχανισμός, διότι ο εγκληματίας είναι γενικά απρόσωπος ενώ ταυτόχρονα έχει χίλια πρόσωπα· ο Άιχμαν είναι πλέον μια ιστορική φιγούρα που συμβολίζει τον σαδισμό μιας εγκληματικής δράσης η οποία προκύπτει μέσα από την αδράνεια της συνείδησης απέναντι στις εντολές θανάτου που έρχονται από μια αόριστη αρχή, την εξουσία. read full story / add a comment

Η πρόσφατη τραγωδία των προσφύγων στο Φαρμακονήσι έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά λίστα κρατικών δολοφονιών που εδώ και χρόνια λαμβάνουν χώρα στον Έβρο και στο Αιγαίο. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι εδώ- δυστυχώς για τα καθάρματα του λιμενικού, κάποιοι φτωχοδιάβολοι επέζησαν για να διηγηθούν την απόπειρα δολοφονίας τους, αλλά και το χαμό συγγενικών τους προσώπων. read full story / add a comment

The mass murder of infants and women by the Greek state outside the island Farmakonisi is not an individual incident and absolutely not a tragedy, since ignorance is required for a tragedy to happen. It is one more result of the conscious murderous policy of Greece concerning the borders. Favored and motivated by the European Union policy of “Fortress Europe”, Dublin II Treaty, the formation of FRONTEX, Greece has installed a murderous mechanism in land and sea, whose stated target is in the best case the torture and in the worst the death of immigrants travelling towards Europe. read full story / add a comment

H μαζική δολοφονία βρεφών και γυναικών από το ελληνικό Κράτος έξω από το Φαρμακονήσι, δεν είναι ούτε ένα μεμονωμένο γεγονός ούτε φυσικά μια τραγωδία, αφού η τραγωδία ως είδος προϋποθέτει την άγνοια. Είναι ακόμα ένα αποτέλεσμα της συνειδητής δολοφονικής πολιτικής που ακολουθεί η Ελλάδα στα σύνορά της. Ευνοημένη και παρακινημένη από την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την «Ευρώπη – φρούριο», τη συνθήκη Δουβλίνο ΙΙ, την συγκρότηση της FRONTEX, η Ελλάδα έχει εγκαταστήσει έναν δολοφονικό μηχανισμό σε θάλασσα και στεριά ο οποίος ως δεδηλωμένο στόχο έχει στην καλύτερη περίπτωση τον βασανισμό και στη χειρότερη τον θάνατο των μεταναστών που ταξιδεύουν προς την Ευρώπη. read full story / add a comment

Sabato 25 gennaio a Pordenone è attesa in veste istituzionale, come rappresentante del governo Letta, Cécile Kyenge ministro dell'integrazione con delega alle Politiche giovanili... read full story / add a comment

Une analyse de la dynamique antisémite en France
I Comprendre la dynamique antisémite pour mieux la combattre
II « Complot sioniste-illuminatis », le « rebranding » du complot « juif et franc maçon »
III L’impasse du légitimisme institutionnel bourgeois des institutions communautaires
IV L’impasse de l’option sioniste
V L’option révolutionnaire : la seule voie pour briser l’antisémitisme read full story / add a comment

Analyse de la CGA Lyon sur la montée du racisme et de l’antisémitisme, et sa signification en période de crise
read full story / add a comment

Μετανάστες και Κέντρα κράτησης ή Η Βιομηχανία καταναγκαστικής εργασίας ψηλής κερδοφορίας - Συμμετοχή της ΑΠ Ροσινάντε Τ.Ε Βόλου σε συγκέντρωση ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών read full story / add a comment

Mandela, the ANC and the 1994 Breakthrough: Anarchist / syndicalist reflections on national liberation and South Africa’s transition
Shawn Hattingh and Lucien van der Walt

The destruction of the apartheid state form, with its odious policies of coercion and racism, was a major triumph for the working class in South Africa and elsewhere, showing that ordinary people can challenge and defeat systems that seem quite unbreakable. Mandela did play a heroic role, but was also the first to admit that “It is not the kings and generals that make history but the masses of the people, the workers, the peasants, the doctors, the clergy." And indeed, it was the black working class, above all, that through struggle tore down many features of apartheid by the late 1980s, such as the pass law system, the Group Areas Act and numerous other odious laws and policies.

The 1994 transition in South Africa was a political revolution, a break with the apartheid and colonial periods of state-sanctioned white supremacy, a “massive advance” in the conditions of the majority. It introduced a new state, based on non-racialism, in which South Africa was to be a multi-racial, multi-cultural but unified country, founded on human rights; welfare and social policy and legislation was transformed; capitalism was kept in place, but despite this, there were very massive and very real changes, political and material, that made qualitative differences in the daily lives of millions of black and working class people. And for millions, it is precisely the association of Mandela with that victory and with those changes that makes him so emotionally powerful.

Yet at the same time, Mandela’s policies and politics had important limitations that must be faced if the current quandary of South Africa, nearly 20 years later, is to be understood. Mandela never sold out: he was committed to a reformed capitalism, and a parliamentary democracy, and unified South Africa based on equal civil and political rights, a project in which black capitalists and black state elites would loom large. These goals have been achieved, but bring with them numerous problems that must be faced up if the final liberation – including national liberation – of South Africa’s working class is to be achieved.

The 1994 breakthrough was a major victory, but it was not the final one, for a final one requires a radical change in society, towards a libertarian and socialist order based on participatory democracy, human needs rather than profit and power, and social and economic justice, and attention to issues of culture and the psychological impact of apartheid.

As long as the basic legacy of apartheid remains, in education, incomes, housing and other spheres, and as long as the working class of all races is excluded from basic power and wealth by a black and white ruling class, so long will the national question – the deep racial / national divisions in South Africa, and the reality of ongoing racial/ national oppression for the black, Coloured and Indian working class – remain unresolved. And so long will it continue to generate antagonisms and conflicts, the breeding ground for rightwing populist demagogy, xenophobia and crime. By contrast, a powerful black elite, centred on the state and with a growing corporate presence, has achieved its national liberation.
read full story / add a comment

Over the last couple of days we have witnessed massive media hysteria about the case of Maria, a young girl supposedly abducted by a Roma couple in Greece. DNA tests and Lombroso-style racial profiling have come into action in a case that has stirred the irrational anxiety that feeds racism and bigotry. Beyond the fact that child abduction is a serious issue, the "whiteness" and "blondeness" of the alleged victim have been emphasised together with the "Roma" condition of the alleged culprits. Let us remember that this is taking place in Greece, a country where blatant racism (as expressed by Golden Dawn) is on the rise, so there are good reasons to be cautious about this whole case. read full story / add a comment