Ιωάννης Κονιδάρης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Ιωάννης Κονιδάρης
Γέννηση
Χίος
Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης Ελλάδα
Σχολές φοίτησης Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Πανεπιστήμιο του Μονάχου
Ιδιότητα καθηγητής πανεπιστημίου
Εργοδότης Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ο Ιωάννης Κονιδάρης (1948) είναι Έλληνας νομικός. Είναι καθηγητής Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Χίο και είναι γιος του Μαρίνου Κονιδάρη. Κατάγεται από την Κεφαλονιά και είναι ανηψιός του Γεράσιμου Κονιδάρη. Σπούδασε[1] νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Την περίοδο 1974 - 1978 πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική και τη Φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου του Μονάχου με υποτροφίες[1] του Άθλου Σταθάτου, της βαυαρικής κυβέρνησης και της Γερμανικής Υπηρεσίας Μορφωτικών Ανταλλαγών. Μετά το πέρας των μεταπτυχιακών σπουδών απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ, με τίτλο «Το δίκαιον της μοναστηριακής περιουσίας από του 9ου μέχρι και του 12ου αιώνος».

Ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία διατελώντας βοηθός στη Νομική Σχολή Αθηνών την περίοδο 1981 - 1984. Το 1985 εξελέγη[1] υφηγητής του εκκλησιαστικού δικαίου, το 1985 επίκουρος καθηγητής, το 1989 αναπληρωτής καθηγητής και το 1995 τακτικός καθηγητής. Διετέλεσε διευθυντής του Κέντρου Έρευνας της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου της Ακαδημίας Αθηνών (1994 - 2000) καθώς και δύο φορές πρόεδρος του τομέα Ιστορίας και Θεωρίας του Δικαίου στη Νομική Σχολή Αθηνών.

Παράλληλα με την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομιά ιδιωτεύει ως δικηγόρος. Έχει χρηματίσει ειδικός σύμβουλος[2] για εκκλησιαστικά ζητήματα του Υπoυργείου εξωτερικών (1996 - 1999, 2001), νομικός σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος καθώς και Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων[2] στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (2001 - 2004). Υπήρξε μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Νομικό Βήμα» (1985 - 2006). Είναι επίσης ιδρυτής[2] και διευθυντής «Βιβλιοθήκης Εκκλησιαστικού Δικαίου» και της Επιθεώρησης Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου «Νομοκανονικά».

Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο ενώ αρθρογραφεί τακτικά στην εφημερίδα Το Βήμα. Έχει ανακηρυχθεί «Άρχων Μέγας Δικαιοφύλαξ του Οικουμενικού Θρόνου»[3] από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και έχει τιμηθεί με το παράσημο[4] του Ταξιάρχου του Τάγματος των Ιπποτών του Παναγίου Τάφου. Στις 10 Μαρτίου 2010 κατέθεσε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής σχετικά με την υπόθεση του Βατοπεδίου.

Κατοικεί στην Αθήνα.

Συγγραφικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το δίκαιον της μοναστηριακής περιουσίας από του 9ου μέχρι και του 12ου αιώνος (Διατριβή, εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1979)
  • Νομική θεώρηση των μοναστηριακών τυπικών (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1984) , Αθήνα: Έκδοση Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1984, σσ. 254.
  • Νομική θεωρία και πράξη για τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1987)
  • Η διαπάλη νομιμότητας και κανονικότητας και η θεμελίωση της εναρμονίσεώς τους (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1994)
  • Ιδιαίτερα εκκλησιαστικά καθεστώτα στην ελληνική επικράτεια, (Εκδόσεις Σάκκουλα. Αθήνα - Θεσσαλονίκη, 2012)
  • Εγχειρίδιο Εκκλησιαστικού Δικαίου, (3η έκδ. , Εκδόσεις Σάκκουλα ΑΕ, Αθήνα - Θεσσαλονίκη 2016)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]