Wikang Ebreo

Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Tumalon sa: nabigasyon, hanapin

Ang Ebreo (Ebreo: עברית, ’Ivrit; Kastila: hebreo [e'βɾeo]; Ingles: Hebrew) ay isang wikang Semitiko ng sangay Apro-Asyatikong sinasalita ng anim na milyong katao karamihan sa Israel, ilang bahagi ng Palestina, ang Mga Istadong Nagkakaisa, at ng mga pamayanang Hudyo sa buong daigdig. Ang sentro ng Tanakh, ang Tora (na pinanghahawakan ng Hudaismo at Kristiyanismo sa tradisyon na unang itinala noong panahon ni Moisés mga 3,300 taong nakaraan), ay sinulat sa Ebreo. Itinuturing ito ng mga Hudyo bilang lashon hakodesh (Ebreo: לשון הקודש, “ang banal na wika”) dahil sinulat ang mga kasulatan sa wikang ito na itinuturing na banal. (Dahil dito, ang mga kasulatan lamang sa wikang ito ang isinasama sa Tanakh maliban sa aklat ni Daniel na ang karamihang bahagi ay nakasulat sa Arameo.)

Ang wikang Ebreo ay nakasulat sa sulat Ebreo, na binabasa mula kanan pakaliwa.

Tingnan din[baguhin | baguhin ang batayan]

Mga panlabas na kawing[baguhin | baguhin ang batayan]

Wikipedia
Edisyon ng Wikipedia sa Wikang Ebreo


Wika Ang lathalaing ito na tungkol sa Wika ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.