Για κάποια μνημεία κορυφαίας πολιτιστικής αξίας, όπως ο Παρθενώνας, οι προϋποθέσεις υποψιάζομαι ότι θα κατέληγαν να είναι ιδιαίτερα περιοριστικές, η συχνότητα αξιοποίησης de facto σποραδική, το τίμημα εξαιρετικά υψηλό. Ποιος ξέρει, μπορεί το πακέτο αυτό να ήταν ακόμη και απαγορευτικό. Όμως όσον αφορά έναν τεράστιο αριθμό μνημείων, σταδιακά λιγότερο εμβληματικών από τον Ιερό Βράχο, πολλά από τα οποία μάλιστα καταρρέουν υπό το βάρος του κόστους της συντήρησης που αδυνατούμε να καλύψουμε, θα έπρεπε να υπάρχει ένα ξεκάθαρο modus operandi για την αξιοποίησή τους.
Υπάρχει ένα κομμάτι του Κέντρου που είναι εντελώς ασπόνδυλο και που, αν και ορκίζεται στον εκσυγχρονισμό, συγκυριακά είναι πρόθυμο και επιρρεπές στην αντιδραστικότητα και τον μυστικισμό του λαϊκισμού.Το ασπόνδυλο Κέντρο είναι κατακερματισμένο και επιρρεπές σε διάφορες κακοτοπιές. Ίσως επειδή έχει την δυναμική και την απήχηση μιας αίρεσης. Το πρόβλημα του Κέντρου είναι ότι στην πραγματικότητα δεν διαθέτει κανένα αναλυτικό εργαλείο, αλλά στηρίζεται στις διάφορες αποσπασματικές αφηγήσεις που προωθούν οι παλαίμαχοι μοναχικοί καβαλάρηδες του, ο καθένας από τους οποίους έχει την δική του ατζέντα.
Το να απορρίπτεις ανθρώπους που έχουν ερωτήματα για μεταναστευτικά ζητήματα, όση άγνοια και αν μπορεί να δείχνει το σημείο έναρξης της συζήτησης, δεν είναι η λύση. Αν δεν συζητήσουμε αντί να τους καταστέλλουμε, τους οδηγούμε σε αυτούς που είναι ακραίοι. Όλοι θέλουν να τους ακούσουν, ακόμα και αν αυτός που τους ακούει έχει ξυρισμένο κεφάλι και σβάστικα στο χέρι.
Παρεμπιπτόντως, να σημειώσω ότι αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που έργα τέχνης και πολιτισμού επιστρέφονται μετά από μακρό χρονικό διάστημα στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους. Το 2016 oι Ηνωμένες Πολιτείες επέστρεψαν στην Ινδία διακόσια έργα τέχνης αξίας άνω των εκατό εκατομμυρίων δολλαρίων. Όπως και τα Ελγίνεια μάρμαρα, αυτά τα έργα είχαν κλαπεί από διάφορους θρησκευτικούς χώρους και μεταφέρθηκαν παρανόμως στην Αμερική. Ο Πρόεδρος Ομπάμα δήλωσε ότι είναι τιμή του να επιστρέψει τα κλεμμένα έργα σε αυτούς στους οποίους ανήκουν.
Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη ιστορικών και πολιτικών επιστημόνων, το Ηνωμένο Βασίλειο (1707-) δεν απέκτησε ποτέ γραπτό σύνταγμα γιατί δεν υπήρξε ποτέ μια τέτοια στιγμή ρήξης στη σύγχρονη πολιτική του ιστορία (δηλαδή την εποχή της συγκρότησης των μοντέρνων εθνών κρατών) - όπως εμφύλιος πόλεμος ή επανάσταση - που να οδηγήσει σε μια συνταγματική διαβουλευτική διαδικασία ως πράξη συμφιλίωσης κι εξημέρωσης των πολιτικών παθών. Το «Μπρέξιτ» όμως μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τη συνταγματική αυτή συγκυρία ("constitutional moment") στη σύγχρονη ιστορία ενός από τα παλαιότερα και μέχρι πρότινος πιο σταθερά έθνη κράτη στη Γηραιά Ήπειρο.
Και βεβαίως η Ζωίτσα η Λάσκαρη φωτογραφήθηκε γυμνή στη Δήλο το 1985 για το εξώφυλλο του περιοδικού Playboy, το οποίο διηύθυνε -αν θυμάμαι καλά- ο Ανταίος Χρυσοστομίδης. Αλλά τότε υπουργός Πολιτισμού ήταν η Μελίνα Μερκούρη. Η Μελίνα ποτέ δεν θα αρνιόταν στο Gucci να κάνει την επίδειξη στον Ιερό Βράχο. Γιατί η Μελίνα γνώριζε καλά την ιστορία της Ακρόπολης και δεν φοβόταν ότι θα την βεβήλωνε η παρουσία της σύγχρονης μόδας! Η Μελίνα «Γεννήθηκε Ελληνίδα» και ήξερε να διατρανώνει την ιστορία της χώρας της με κάθε τρόπο. Ακόμη και με Gucci!
Άρα αν οι καλλιτέχνες μπαίνουν σε θεραπευτική αγωγή, γίνονται λιγότερο δημιουργικοί; Ο διάσημος ζωγράφος Έντουαρντ Μουντς, δημιουργός του περίφημου πίνακα «Η Kραυγή» και ο οποίος είχε νοσηλευθεί πολλές φορές στη ζωή του σε ψυχιατρικά ιδρύματα, είχε σαφή εικόνα του προβλήματος: Όπως γράφει χαρακτηριστικά , «Ένας Γερμανός μου είπε κάποτε: Θα μπορούσες όμως να απαλλαχθείς από πολλά προβλήματα σου». Και εγώ του απάντησα «Είναι μέρος του εαυτού μου και τη τέχνης μου. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι μου και η ελλειψή τους θα κατέστρεφε τη τέχνη μου. Θέλω να κρατήσω αυτά τα προβλήματα μου».
Ναι, παιδιά και έφηβοι νοσούν από καρκίνο. Αλλά αυτό που είναι ακόμα πιο σημαντικό να γνωρίζουν όλοι είναι ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά θεραπεύονται! Η διαχρονική εξέλιξη των θεραπειών έχει βελτιώσει σημαντικά την πρόγνωση για την αντιμετώπιση σχεδόν όλων των μορφών καρκίνου (ιδιαίτερα οι αιματολογικοί καρκίνοι στα παιδιά και τους εφήβους αντιμετωπίζονται επιτυχώς σε ποσοστό που ξεπερνά το 80%), σε βαθμό ώστε πλέον το ενδιαφέρον να στρέφεται όχι μόνο στις βραχυπρόθεσμες αλλά και στις μεσο-μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της θεραπείας, δηλαδή στην εξασφάλιση μιας ομαλής ενήλικης ζωής για αυτά τα παιδιά.
Η υπόθεση λαμβάνει χώρα στο παλιό αρχοντικό Καρατζά, δίπλα στη λίμνη Βόλβη, όπου ο Τάσος Βαρθαλίτης προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή μετά τον αιφνίδιο χαμό της γυναίκας του. Με τα δυο του παιδιά, Ελπίδα και Δημήτρη, μετακομίζει στην παλιά αυτή έπαυλη, όπου δεκαέξι χρόνια πριν είχε κάνει πρόταση γάμου στη μητέρα τους, πιστεύοντας ότι το ίδιο θα επιθυμούσε κι εκείνη. Από την πρώτη στιγμή ο διοικητής Γρίβας προσπαθεί να τον προειδοποιήσει για τη σκιά που παραμονεύει και ζητά παρηγοριά. Όμως εκείνος απτόητος και αποφασισμένος αρνείται να εγκαταλείψει το όνειρο της Ναταλίας.
Μέχρι και τον 18ο αιώνα, (επισήμως) καμία. Από τον 19ο άρχισαν δειλά-δειλά να ασχολούνται δημοσίως, αλλά συναντούσαν μεγάλη αντίσταση μέσα στους ανδροκρατούμενους τομείς της γνώσης. Οι άντρες (γονείς, εκπαιδευτικοί, προϊστάμενοι) δεν έδειχναν καθόλου διατεθειμένοι να τους κάνουν χώρο· μάλλον το αντίθετο: τις απέτρεπαν, τις εμπόδιζαν, τις απέκλειαν· έκλεβαν τις ιδέες τους, τις ταπείνωναν με υποδεέστερες δουλειές, τις αγνοούσαν. Μια γυναίκα έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει τον σκόπελο του (συνήθως αντιδραστικού) πατέρα-αφέντη. Στη συνέχεια, να σπουδάσει - περίπου στα κρυφά. Και στο τέλος να βρει μια ταπεινή δουλειά, σαν να της έκαναν και χάρη από πάνω που την εκμεταλλεύονταν.
Όλοι έχουμε θυμό, αγανάκτηση και πιστεύουμε οτι αδικούμαστε καθημερινά από τις επιλογές και τις δράσεις της κυβέρνησης. Ωστόσο επειδή η λειτουργικότητα μίας χώρας είναι αλυσιδωτή, αν καταλαμβάναμε δρόμους ή κυβερνητικά κτήρια ή νοσοκομεία, η χώρα θα παρέλυε στο λεπτό, προσφέροντας μηδαμινό συμφέρον. Μία κίνηση διαμαρτυρίας, πρέπει να έχει συμβολικό και όχι απόλυτο χαρακτήρα. Η πίεση που θα ασκηθεί θα είναι εξίσου δυνατή αν αποκλεισθούν κομβικοί δρόμοι σε μη ώρες αιχμής, ενώ παράλληλα θα έφερνε σύμμαχο στο πλευρό των αγροτών, τον μεγαλύτερο δικαστή, τον λαό.
Χωρίς λοιπόν κάτι το ιδεολογικά κοινό μεταξύ τους, οι «λαϊκιστές» αποκαλούνται «απειλή για τη δημοκρατία»: το γιατί ακριβώς θα ίσχυε κάτι τέτοιο παραμένει νεφελώδες, σπάνια επεξηγείται. Για την ακρίβεια, στην διετή διακυβέρνηση της Ελλάδας από τον Αλέξη Τσίπρα διαπιστώνουμε το ακριβώς αντίθετο: πως δεν αποκαλείται λαϊκιστής στον βαθμό που ακυρώνει τη δημοκρατική εντολή, ενώ αποκαλείται λαϊκιστής ακριβώς όταν πετάει τη δημοκρατική εντολή στα σκουπίδια. Έτσι, η πρόκληση δημοψηφίσματος θα θεωρηθεί λαϊκιστική πράξη, αλλά η ανατροπή της λαϊκής εντολής που προέκυψε από αυτό θα χαιρετισθεί ως μονόδρομος της υπευθυνότητας.
Πόσες φορές θελήσατε να αρχίσετε μια αθλητική δραστηριότητα αλλά δεν γνωρίζατε πού να αποταθείτε και πώς να προετοιμαστείτε; Ο ιστότοπός μας, σας δίνει την ευκαιρία να βρείτε γυμναστήρια, σχολές αθλητισμού καθώς και ειδικούς υγείας, όπως φυσικοθεραπευτές, διατροφολόγους& διαιτολόγους, παιδιάτρους, καρδιολόγους. Πλέον, μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε υποδείξεις από ειδικούς μόνο με ένα κλικ.
Με λένε Λεόν. Γράψτε το όνομα μου, Λεόν. Lima, Echo, Oscar, November, είμαι ο διαπραγματευτής! Η άγνωστη φωνή από τον γνώριμο τηλεφωνικό αριθμό δεν βρήκε απροετοίμαστο τον υπεύθυνο της ναυτιλιακής εταιρίας, καπετάν Βαγγέλη Σπαθή. Μόλις τέσσερις ημέρες νωρίτερα η συνομιλία με τον Mario, τον έμπειρο καπετάνιο του φορτηγού, είχε διακοπεί με βία, πειρατές είχαν μπουκάρει και είχαν καταλάβει το πλοίο! Για τη σύγχρονη πειρατεία ακούγονται μισόλογα, σπάνια τα στόματα των εμπλεκόμενων ναυτικών, σε θάλασσα και στεριά, δίνουν πληροφορίες και για λεπτομέρειες ούτε λόγος!
Το Vouliwatch.gr καταγράφει αυτή την εικόνα μετά από λεπτομερή έρευνα των δηλώσεων. Επιθυμώντας να συμβάλει στη σφαιρική ενημέρωση των πολιτών, αλλά και στην ενίσχυση της διαφάνειας. Ένα στοιχείο ζωτικό για τον ίδιο τον κοινοβουλευτισμό αφού είναι κοινώς παραδεκτό ότι μαζί με την οικονομική διανύουμε και περίοδο πολιτικής κρίσης. Φυσικά αυτά δεν προσπερνούν το θεμελιακό πρόβλημα της διαδικασίας των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης. Ότι δηλαδή ουσιαστικά αποτελούν μία απεικόνιση της οικονομικής κατάστασης του υπόχρεου και όχι το αποτέλεσμα ενός ελέγχου για την προέλευση των περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή μαθαίνουμε το «έσχες», αλλά όχι το «πόθεν». Ένα πρόβλημα που έχει αναγνωρίσει ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Η παγίδα της Φύσης είναι στημένη και μας περιμένει. Πιανόμαστε όλοι ανεξαιρέτως. Είναι στη φύση μας.Πλην παθολογικών περιπτώσεων δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που δεν πιάστηκε στα ερωτικά δόκανα.Ο έρωτας είναι εμπειρία ζωής. Ποτέ άλλοτε δεν θα νιώσουμε τόση χαρά, ευτυχία, αλλά και τόσο πόνο. Οι μεγάλες στιγμές της ζωής μας, χαρούμενες ή οδυνηρές, είναι απότοκες του έρωτα. Ο έρωτας είναι ανεξήγητος. Ένα μυστήριο, όπως όλα όσα πηγάζουν από την ψυχή, τον βαθύτερο εαυτό μας.
Σώζεται η Ελλάδα με καλύτερη διαχείριση; Διαχειριστικό π.χ. είναι το πρόβλημα, αν λύνεται με εναλλαγή κομμάτων εξουσίας και νέο πρωθυπουργό, αν κάνει τη διαφορά αν ο υπουργός ονομάζεται Μάκης Φωτίου αντί Θεανώ Βορίδη, αν το πλεόνασμα γίνει 1,54% αντί 2,43%, αν οι καταληστευμένοι ψηφοφόροι αποκοιμίζονται καλύτερα με Tavor φορομειώσεων (π.χ. μείωση 30% ΕΝΦΙΑ) αντί με Lexotanil παροχών (π.χ. μποναμά 386 Ευρώ). Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό αν λύνεται από 500 «τεχνοκράτες» ψευτο-ειδικούς με ή χωρίς γραβάτα. Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό αν λύνεται με μερεμέτια γραφειοκρατικού στόκου και χ συνεδριάσεις επιτροπών (όπου έστω χ<3435). Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό, αν δεν είναι σοβαρό.
ίσως ακουστεί παράδοξο, μα είμαι πια πεπεισμένη ότι το καταλληλότερο μέρος για να δει κανείς από κοντά πώς μοιάζει η αληθινή αγάπη, είναι η αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου μνήμης. Εκεί κρύβεται. Μπροστά στην πιθανότητα ο ένας από τους δύο να γίνει αργά, αλλά σταθερά σκιά του εαυτού του, η πραγματική αγάπη δυναμώνει και ανθίζει. Σιωπηλός παρατηρητής, εδώ και 17 χρόνια έχω δει μπροστά μου να ξετυλίγονται αμέτρητες ιστορίες αγάπης. Μα αγάπη όμοια με αυτή δεν έχω ξανασυναντήσει.
Δυστυχώς όμως για την ελληνική ομογένεια της Ουκρανίας η επίσκεψη Τσίπρα, παρά τις διακηρύξεις και την ρητορική υποστήριξη του ίδιου του πρωθυπουργού, το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να νομιμοποιήσει τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Κίεβου, η οποία προωθεί νομοθεσία για τον περιορισμό των γλωσσικών ελευθεριών των εθνικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής μειονότητας. Πριν από μερικούς μήνες μάλιστα και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2016, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο συζήτησε το θέμα των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ουκρανία, ενώ αντίστοιχες αναφορές έχουν γίνει και από μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.