Υπάρχει ένα κομμάτι του Κέντρου που είναι εντελώς ασπόνδυλο και που, αν και ορκίζεται στον εκσυγχρονισμό, συγκυριακά είναι πρόθυμο και επιρρεπές στην αντιδραστικότητα και τον μυστικισμό του λαϊκισμού.Το ασπόνδυλο Κέντρο είναι κατακερματισμένο και επιρρεπές σε διάφορες κακοτοπιές. Ίσως επειδή έχει την δυναμική και την απήχηση μιας αίρεσης. Το πρόβλημα του Κέντρου είναι ότι στην πραγματικότητα δεν διαθέτει κανένα αναλυτικό εργαλείο, αλλά στηρίζεται στις διάφορες αποσπασματικές αφηγήσεις που προωθούν οι παλαίμαχοι μοναχικοί καβαλάρηδες του, ο καθένας από τους οποίους έχει την δική του ατζέντα.
Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη ιστορικών και πολιτικών επιστημόνων, το Ηνωμένο Βασίλειο (1707-) δεν απέκτησε ποτέ γραπτό σύνταγμα γιατί δεν υπήρξε ποτέ μια τέτοια στιγμή ρήξης στη σύγχρονη πολιτική του ιστορία (δηλαδή την εποχή της συγκρότησης των μοντέρνων εθνών κρατών) - όπως εμφύλιος πόλεμος ή επανάσταση - που να οδηγήσει σε μια συνταγματική διαβουλευτική διαδικασία ως πράξη συμφιλίωσης κι εξημέρωσης των πολιτικών παθών. Το «Μπρέξιτ» όμως μπορεί κάλλιστα να αποτελέσει τη συνταγματική αυτή συγκυρία ("constitutional moment") στη σύγχρονη ιστορία ενός από τα παλαιότερα και μέχρι πρότινος πιο σταθερά έθνη κράτη στη Γηραιά Ήπειρο.
Μέχρι και τον 18ο αιώνα, (επισήμως) καμία. Από τον 19ο άρχισαν δειλά-δειλά να ασχολούνται δημοσίως, αλλά συναντούσαν μεγάλη αντίσταση μέσα στους ανδροκρατούμενους τομείς της γνώσης. Οι άντρες (γονείς, εκπαιδευτικοί, προϊστάμενοι) δεν έδειχναν καθόλου διατεθειμένοι να τους κάνουν χώρο· μάλλον το αντίθετο: τις απέτρεπαν, τις εμπόδιζαν, τις απέκλειαν· έκλεβαν τις ιδέες τους, τις ταπείνωναν με υποδεέστερες δουλειές, τις αγνοούσαν. Μια γυναίκα έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει τον σκόπελο του (συνήθως αντιδραστικού) πατέρα-αφέντη. Στη συνέχεια, να σπουδάσει - περίπου στα κρυφά. Και στο τέλος να βρει μια ταπεινή δουλειά, σαν να της έκαναν και χάρη από πάνω που την εκμεταλλεύονταν.
Όλοι έχουμε θυμό, αγανάκτηση και πιστεύουμε οτι αδικούμαστε καθημερινά από τις επιλογές και τις δράσεις της κυβέρνησης. Ωστόσο επειδή η λειτουργικότητα μίας χώρας είναι αλυσιδωτή, αν καταλαμβάναμε δρόμους ή κυβερνητικά κτήρια ή νοσοκομεία, η χώρα θα παρέλυε στο λεπτό, προσφέροντας μηδαμινό συμφέρον. Μία κίνηση διαμαρτυρίας, πρέπει να έχει συμβολικό και όχι απόλυτο χαρακτήρα. Η πίεση που θα ασκηθεί θα είναι εξίσου δυνατή αν αποκλεισθούν κομβικοί δρόμοι σε μη ώρες αιχμής, ενώ παράλληλα θα έφερνε σύμμαχο στο πλευρό των αγροτών, τον μεγαλύτερο δικαστή, τον λαό.
Χωρίς λοιπόν κάτι το ιδεολογικά κοινό μεταξύ τους, οι «λαϊκιστές» αποκαλούνται «απειλή για τη δημοκρατία»: το γιατί ακριβώς θα ίσχυε κάτι τέτοιο παραμένει νεφελώδες, σπάνια επεξηγείται. Για την ακρίβεια, στην διετή διακυβέρνηση της Ελλάδας από τον Αλέξη Τσίπρα διαπιστώνουμε το ακριβώς αντίθετο: πως δεν αποκαλείται λαϊκιστής στον βαθμό που ακυρώνει τη δημοκρατική εντολή, ενώ αποκαλείται λαϊκιστής ακριβώς όταν πετάει τη δημοκρατική εντολή στα σκουπίδια. Έτσι, η πρόκληση δημοψηφίσματος θα θεωρηθεί λαϊκιστική πράξη, αλλά η ανατροπή της λαϊκής εντολής που προέκυψε από αυτό θα χαιρετισθεί ως μονόδρομος της υπευθυνότητας.
Πόσες φορές θελήσατε να αρχίσετε μια αθλητική δραστηριότητα αλλά δεν γνωρίζατε πού να αποταθείτε και πώς να προετοιμαστείτε; Ο ιστότοπός μας, σας δίνει την ευκαιρία να βρείτε γυμναστήρια, σχολές αθλητισμού καθώς και ειδικούς υγείας, όπως φυσικοθεραπευτές, διατροφολόγους& διαιτολόγους, παιδιάτρους, καρδιολόγους. Πλέον, μπορείτε να έχετε πρόσβαση σε υποδείξεις από ειδικούς μόνο με ένα κλικ.
Με λένε Λεόν. Γράψτε το όνομα μου, Λεόν. Lima, Echo, Oscar, November, είμαι ο διαπραγματευτής! Η άγνωστη φωνή από τον γνώριμο τηλεφωνικό αριθμό δεν βρήκε απροετοίμαστο τον υπεύθυνο της ναυτιλιακής εταιρίας, καπετάν Βαγγέλη Σπαθή. Μόλις τέσσερις ημέρες νωρίτερα η συνομιλία με τον Mario, τον έμπειρο καπετάνιο του φορτηγού, είχε διακοπεί με βία, πειρατές είχαν μπουκάρει και είχαν καταλάβει το πλοίο! Για τη σύγχρονη πειρατεία ακούγονται μισόλογα, σπάνια τα στόματα των εμπλεκόμενων ναυτικών, σε θάλασσα και στεριά, δίνουν πληροφορίες και για λεπτομέρειες ούτε λόγος!
Το Vouliwatch.gr καταγράφει αυτή την εικόνα μετά από λεπτομερή έρευνα των δηλώσεων. Επιθυμώντας να συμβάλει στη σφαιρική ενημέρωση των πολιτών, αλλά και στην ενίσχυση της διαφάνειας. Ένα στοιχείο ζωτικό για τον ίδιο τον κοινοβουλευτισμό αφού είναι κοινώς παραδεκτό ότι μαζί με την οικονομική διανύουμε και περίοδο πολιτικής κρίσης. Φυσικά αυτά δεν προσπερνούν το θεμελιακό πρόβλημα της διαδικασίας των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης. Ότι δηλαδή ουσιαστικά αποτελούν μία απεικόνιση της οικονομικής κατάστασης του υπόχρεου και όχι το αποτέλεσμα ενός ελέγχου για την προέλευση των περιουσιακών στοιχείων, δηλαδή μαθαίνουμε το «έσχες», αλλά όχι το «πόθεν». Ένα πρόβλημα που έχει αναγνωρίσει ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Η παγίδα της Φύσης είναι στημένη και μας περιμένει. Πιανόμαστε όλοι ανεξαιρέτως. Είναι στη φύση μας.Πλην παθολογικών περιπτώσεων δεν υπάρχει άνθρωπος επί γης που δεν πιάστηκε στα ερωτικά δόκανα.Ο έρωτας είναι εμπειρία ζωής. Ποτέ άλλοτε δεν θα νιώσουμε τόση χαρά, ευτυχία, αλλά και τόσο πόνο. Οι μεγάλες στιγμές της ζωής μας, χαρούμενες ή οδυνηρές, είναι απότοκες του έρωτα. Ο έρωτας είναι ανεξήγητος. Ένα μυστήριο, όπως όλα όσα πηγάζουν από την ψυχή, τον βαθύτερο εαυτό μας.
Σώζεται η Ελλάδα με καλύτερη διαχείριση; Διαχειριστικό π.χ. είναι το πρόβλημα, αν λύνεται με εναλλαγή κομμάτων εξουσίας και νέο πρωθυπουργό, αν κάνει τη διαφορά αν ο υπουργός ονομάζεται Μάκης Φωτίου αντί Θεανώ Βορίδη, αν το πλεόνασμα γίνει 1,54% αντί 2,43%, αν οι καταληστευμένοι ψηφοφόροι αποκοιμίζονται καλύτερα με Tavor φορομειώσεων (π.χ. μείωση 30% ΕΝΦΙΑ) αντί με Lexotanil παροχών (π.χ. μποναμά 386 Ευρώ). Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό αν λύνεται από 500 «τεχνοκράτες» ψευτο-ειδικούς με ή χωρίς γραβάτα. Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό αν λύνεται με μερεμέτια γραφειοκρατικού στόκου και χ συνεδριάσεις επιτροπών (όπου έστω χ<3435). Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό, αν δεν είναι σοβαρό.
ίσως ακουστεί παράδοξο, μα είμαι πια πεπεισμένη ότι το καταλληλότερο μέρος για να δει κανείς από κοντά πώς μοιάζει η αληθινή αγάπη, είναι η αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου μνήμης. Εκεί κρύβεται. Μπροστά στην πιθανότητα ο ένας από τους δύο να γίνει αργά, αλλά σταθερά σκιά του εαυτού του, η πραγματική αγάπη δυναμώνει και ανθίζει. Σιωπηλός παρατηρητής, εδώ και 17 χρόνια έχω δει μπροστά μου να ξετυλίγονται αμέτρητες ιστορίες αγάπης. Μα αγάπη όμοια με αυτή δεν έχω ξανασυναντήσει.
Δυστυχώς όμως για την ελληνική ομογένεια της Ουκρανίας η επίσκεψη Τσίπρα, παρά τις διακηρύξεις και την ρητορική υποστήριξη του ίδιου του πρωθυπουργού, το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να νομιμοποιήσει τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Κίεβου, η οποία προωθεί νομοθεσία για τον περιορισμό των γλωσσικών ελευθεριών των εθνικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής μειονότητας. Πριν από μερικούς μήνες μάλιστα και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2016, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο συζήτησε το θέμα των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ουκρανία, ενώ αντίστοιχες αναφορές έχουν γίνει και από μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: πώς θα αλλάξουν οι βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες σχετικά με τα φύλα; Η εφαρμογή πρακτικών μέτρων ίσως να μπορεί να ξεκλειδώσει το αδιέξοδο του φαύλου κύκλου των έμφυλων στερεοτύπων που αναπαράγονται και μαζί αναπαράγουν τις ανισότητες. Θα αναφερθώ σε ένα χαρακτηριστικό και χρήσιμο παράδειγμα από τη Σκανδιναβία. Στη Νορβηγία παρέχεται η δυνατότητα 59 εβδομάδων αμειβόμενης γονικής άδειας με το 80% των απολαβών (ή 49 εβδομάδων με το 100% των απολαβών). Ένα τρίμηνο προορίζεται για τον πατέρα, αντίστοιχο διάστημα για τη μητέρα, και το υπόλοιπο οι γονείς το μοιράζονται με δική τους απόφαση. Αντίστοιχη πολιτική εφαρμόζεται στη Σουηδία.
Με λίγα λόγια ο γραπτός Τύπος δεν έχει μέλλον και όποιες διευκολύνσεις ή ανάσες, απλά θα παρατείνουν για ορισμένο χρόνο την κατάληξη. Και η κατάληξη είναι ήδη γνωστή. Η άμεση ενημέρωση φεύγει από το χαρτί και περνάει στα ηλεκτρονικά μέσα και μάλιστα στα πλέον σύγχρονα, τα laptop, τα Tablet και τις τηλεφωνικές πολυσυσκευές. Πρόκειται για φυσική και αναγκαία μετεξέλιξη, που οι ταχύτητες των πληροφοριών και των εικόνων έχουν αλλάξει τα μέσα. Δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο υπουργός. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες δεν υπάρχουν κρατικές εφημερίδες. Ο νόμος της αγοράς και της ζήτησης καθορίζει το εμπόριο από αρχαιοτάτων χρόνων και θα συνεχίσει εσαεί να το κάνει.
Ένας παλιός μου Διοικητής, τη δεκαετία του 1980, συνήθιζε να λέει στην αναφορά της Μονάδος ότι η εύρυθμη λειτουργία του στρατεύματος στηρίζεται στο επιμελημένο «πρωινό στρώσιμο» των κρεβατιών των στρατευσίμων. Αδιανόητη και λίγο «γραφική» φαίνονταν για όλους εμάς τους ενθουσιώδεις νεαρούς ανθυπολοχαγούς η καθημερινή του επισήμανση-υπενθύμιση. Με τη νεανική τότε ορμή που μας διέκρινε, εστιάζαμε στην πολεμική προπαρασκευή των ανδρών μας (δεν είχαμε τότε ακόμη γυναίκες στο στράτευμα) και τα υπόλοιπα μας φαίνονταν ανούσιες διαδικασίες ρουτίνας, ενίοτε δε ασήμαντες και χρονοβόρες.
Πόσες είναι οι εκκρεμείς υποθέσεις στη Διοικητική Δικαιοσύνη; Κρατηθείτε: 288.229! Κι όσο για τη... διεθνή μας καταξίωση σ αυτό το χώρο, η Ελλάδα στις καθυστερήσεις είναι η πρώτη ανάμεσα στις 26 χώρες της Ευρώπης. Και αυτά είναι στοιχεία αδιαμφισβήτητα και επίσημα αφού παρουσιάστηκαν στην ετήσια τακτική συνέλευση των διοικητικών δικαστών από την πρόεδρο της Ένωσης Ρένα Γιανναδάκη, η οποία με δηκτικό ύφος υποστήριξε ότι η Ένωση έχει ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον υπουργό και τον πρωθυπουργό για τα θέματα που απασχολούν τη Διοικητική Δικαιοσύνη, αλλά ακόμη περιμένει.
Φανταστείτε να είστε 58 ετών και άνεργος σήμερα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία στις ηλικίες 55-64 ετών από 9,2% το 2011 έχει εκτιναχθεί στο 19,3% το 2016, ένας στους πέντε σχεδόν. Οι πιθανότητες για επάνοδο στην εργασία ελάχιστες, αν όχι μηδενικές. Η συνταξιοδότηση στα 67, μετά τις νέες ρυθμίσεις, μακρινό όνειρο. 150.000 άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην ιδιότυπη αυτή ομηρία.
Το αποκορύφωμα ήταν η μακρά, εριστική διαπραγμάτευση του πρώτου επταμήνου του 2015. Μια νέα κυβέρνηση, με τεράστια αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου, είχε μιαν ευκαιρία να κλείσει μια συμφωνία με τους δανειστές τον Φεβρουάριο του 2015. Καλή; Όχι. Καλύτερη πάντως από εκείνην που μπορούσε να έχει πετύχει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά και απείρως καλύτερη από εκείνην που τελικά συμφωνήθηκε τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου. Και, επιπλέον, ο μακρύς χρόνος της διαπραγμάτευσης δεν δόθηκε δωρεάν. Πληρώθηκε ακριβά στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας. Με αβεβαιότητα που ματαίωσε επενδύσεις, διέψευσε προσδοκίες και σακάτεψε το τραπεζικό σύστημα.
Τι είναι όμως αυτό που καθιστά τον λιμπεραλιστικό συντηρητισμό πανοπλία των κοινωνιών και δήμιο των προβλημάτων τους; Πρώτιστα εν αντιθέσει με τα κοινώς λεγόμενα, η συντηρητική γραμματεία ενσαρκώνει ατομοκεντρικά ιδεώδη, κατοχυρώνοντας την ολότητα της ανθρώπινης υπόστασης και τα σύμφυτα με αυτή αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα. Κοντολογίς δημιουργεί ένα πλέγμα προστασίας της ατομικής ύπαρξης, εξοστρακίζοντας τις ισοπεδωτικές νομοτέλειες του σοσιαλισμού, του ορθόδοξου μαρξισμού και του εθνικοσοσιαλισμού όπως και την παραδοσιακή σταθερά του κλασικού συντηρητισμού η οποία συνοψίζεται στην οργανισμική θεώρηση των κοινωνικών σχηματισμών.