Οι δηλώσεις του κ. Ξυδάκη περί δραχμής δεν αποτελούν ατυχές παράδειγμα, όπως ο ίδιος έσπευσε να διευκρινίσει αργότερα. Είναι η επιτομή του φετιχισμού πολυπληθούς πια μέρους της ελλαδικής κοινωνίας με τη δραχμή. Ο κ. Ξυδάκης, λέγοντας ότι «Είχαμε δραχμή και πριν το ευρώ... Το 1910, το 1912, το 1930, το 1960 κάτι έκανε μια χώρα, κάπως ζούσαμε, ζούσαμε και σε άλλες περιόδους. Εγώ τη βάζω ιστορικά τη συζήτηση αυτή», έγινε ο κατεξοχήν εκφραστής του νεοελληνικού συντηρητισμού. Ακριβώς επειδή, με το να τη θεμελιώσει ιστορικά, θέλησε να δώσει κύρος σε μια αφελή συζήτηση, να της δώσει δηλαδή θεωρητική βάση.
Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε λάθος μήνυμα, μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου, 2015, όπως εύστοχα παρατήρησε ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος. Δηλώσεις στελεχών, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν ξεχωρίζει πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες και ότι θα προωθούνται με τον ίδιο τρόπο στην Ευρώπη, έβλαψαν πολύ. Επίσης, ο προβληματικός έλεγχος των εξωτερικών της συνόρων, υπό την έννοια ότι δεν γινόταν ορθή καταγραφή, δακτυλοσκόπηση και διαβίβαση των δακτυλικών αποτυπωμάτων στην ευρωπαϊκή βάση δεδο-μένων EURODAC, συνδυαστικά με την πολιτική «τροχονόμου», όπου επιτρεπόταν η απρόσκοπτη διέλευση μέσω της ελληνικής επικράτειας των παρανόμως εισερχομένων προσφύγων και μεταναστών, δημιούργησαν μία νέα διαδρομή προσέγγισης της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης, τον λεγόμενο «Βαλκανικό Διάδρομο».
«Κουράγιο Ελληνες! Μέσα στους επόμενους 18 μήνες τελειώνουν τα βάσανά μας, τελειώνει το ευρώ, διαλύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αποφάσισε ο νέος πλανητάρχης και το ανακοίνωσε ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Βρυξέλλες!»- ήταν το πρωτοσέλιδο με το οποίο μια αθηναϊκή εφημερίδα χαιρέτισε τις δηλώσεις Malloch. Η ίδια εφημερίδα, την επομένη, έγραφε «Βάστα Αλέξη, μην δεχθείς τίποτε, ο Τραμπ και η Τερέζα μας περιμένουν». Πόσο πιστευτό μπορεί να γίνει αυτό το αφήγημα; Πώς ο Τραμπ θα μας λυτρώσει από τους δανειστές μας; Πώς από έναν οικονομικό πόλεμο εμείς, όχι μόνον δεν θα γίνουμε τα πρώτα θύματά του, κρέας για οικονομικά κανόνια, αλλά θα βγούμε και ωφελημένοι;
Πέμπτον, οι μεταρρυθμίσεις για να πετύχουν χρειάζονται συνέπεια και εμμονή. Οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν στην Ελλάδα δεν έδειξαν κάτι τέτοιο. Σε κάποιους τομείς, οι αλλαγές που έγιναν δεν ήταν πάντοτε προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ σε άλλους, οι μεταρρυθμίσεις έγιναν «στο πόδι» και χρειάσθηκαν στην πορεία διορθωτικές παρεμβάσεις. Και βέβαια οι συχνές αλλαγές κυβερνήσεων και υπουργών έπαιξαν το ρόλο τους στο θέμα αυτό. Αρκεί να σημειωθεί ότι από το 2009, που άρχισε να διαφαίνεται έντονα η ανάγκη μεταρρυθμίσεων, έχουν υπάρξει οκτώ κυβερνήσεις (μερικές μεταβατικές) και δέκα Υπουργοί Οικονομικών.
Στο σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμη μια συνοπτική αναδρομή στις συνθήκες που επικρατούσαν εκείνη την εποχή στο Ελληνικό Κράτος και οδήγησαν στις πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Το 1955, λίγα χρόνια μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, η ρημαγμένη οικονομία της Ελλάδος αναζητούσε εναγωνίως στρατηγική για τον άμεσο εκσυγχρονισμό της χώρας προκειμένου να εισέλθει σε μία αναπτυξιακή τροχιά. Απαραίτητη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο ήταν ο εξηλεκτρισμός ολόκληρης της χώρας με το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος, καθώς οι χρηματικοί πόροι της χώρας μας ήταν εξαιρετικά περιορισμένοι.
Το «Μαύρο φυλαχτό» ζωντανεύει σ΄ έναν λογοτεχνικό καμβά μια ολόκληρη εποχή, όπου η αποτίναξη της δουλείας από τον ξένο κατακτητή αποτελούσε τον διακαή πόθο των Ελλήνων σε κάθε γωνία της πατρίδος. Η πένα του συγγραφέα σε συνδυασμό με την ουσιαστική και ενδελεχή έρευνά του, φέρνουν στο φως σπουδαία γεγονότα, αναδεικνύουν την αυταπάρνηση των αντρών για Ελευθερία, προβάλλουν την πυγμή και το ψυχικό σθένος των γενναίων γυναικών, αποκαλύπτουν τις δυσμενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες προσπαθούσαν οι Έλληνες να οργανώσουν και να συντονίσουν τον αγώνα τους απέναντι στον εχθρό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον «Ορίζοντα» 2020, το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Έρευνα και την Καινοτομία, ανάμεσα στους πενήντα κορυφαίους ερευνητικούς οργανισμούς που λαμβάνουν χρηματοδότηση οι πέντε είναι ελληνικοί, ενώ μεταξύ των επιστημονικών δημοσιεύσεων με τις περισσότερες αναφορές παγκοσμίως, σε ποσοστό 9% συγκαταλέγονται ελληνικές. Σε μία χώρα σημειωτέον στην οποία το 2014 οι δαπάνες για Έρευνα και Ανάπτυξη ήταν σε ποσοστό μόλις 0,9% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με το 3,2% χωρών όπως η Σουηδία και Φιλανδία.
Ποιόν «επαναφέρει στην τάξη», επισημαίνοντας ότι το νόμισμα δεν είναι ταμπού και ότι η Ελλάδα επι δραχμής μεγαλούργησε; Η απάντηση είναι νομίζω προφανής.Η δήλωση Ξυδάκη είτε κατόπιν συνεννόησης, είτε εν αγνοία του Μαξίμου υπηρετεί απροκάλυπτα τον πρωθυπουργικό σχεδιασμό. Την στιγμή κατά την οποία μια ακόμη ηρωική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης που «αντιστέκεται» είναι σε πλήρες αδιέξοδο, την στιγμή που οι καθυστερήσεις της και η προφανής πολιτική της ανεπάρκεια οδηγούν τη χώρα σε συνθήκες ασφυκτικού αδιεξόδου κατά τα πρότυπα του Ιουλίου του 2015.
Στον αντίποδα όμως του λαϊκισμού υπάρχει, ο αντι-λαϊκισμός. Άλλωστε η κατηγορία κάποιου ως «λαϊκιστή» προέρχεται από κάποιον άλλον ο οποίος διατείνεται ότι είναι «αντι-λαϊκιστής» έχοντας την πεποίθηση ότι κατέχει τη μοναδική αλήθεια. Η ανωτέρω έκφραση της μοναδική αλήθειας, η οποία χρησιμοποιείται κατά κόρον τελευταία στην εγχώρια πολιτική σκηνή, απορρέει από αυτούς που διατείνονται ως αντι-λαϊκιστές. Ωστόσο, η πεποίθηση ενός ανθρώπου ότι είναι ο γνώστης, ο αληθινός, ο ορθόδοξος, κρύβει είτε μια έντονη μεγαλομανία, είτε ένα βαθύ λαϊκισμό μέσω του οποίου προσπαθεί να προσποριστεί ίδιον όφελος.
Υποβλήθηκα σε έξι εργαστηριακές εξετάσεις (τρεις ακτινογραφίες θώρακος, μια αξονική τομογραφία θώρακος, μια αξονική τομογραφία εγκεφάλου και ένα TRIPLEX καρωτίδων). Τις περισσότερες φορές μετέβην στα εργαστήρια μόνος και ασυνόδευτος, κουβαλώντας τον ορθοστάτη με τον ορό<, είτε γιατί δεν υπήρχε μέσο μεταφοράς είτε μεταφορέας. Κάποια ημέρα ζήτησα λίγη ταινία να στερεώσω την «πεταλούδα», η οποία σχεδόν αιωρείτο, και κινδύνευα να σπάσει η φλέβα. Μου απάντησαν ότι δεν έχουν κι όταν βρουν θα μου φέρουν. Πράγματι, μετά από αρκετή ώρα, μου έφεραν, όχι ταινία αλλά μια λωρίδα αυτοκόλλητης γάζας, γιατί αυτό βρήκαν.
Με αφορμή την προ ημερών συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατίας και την παραδοχή του πως έχουμε αποδεχθεί την παραμονή όλων των εποίκων (είτε με το καθεστώς της παροχής υπηκοότητας είτε με την παροχή άδειας εργασίας) η θέση αυτή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας έρχεται σε αντίθεση με 9 κρίσιμες ιστορικές αποφάσεις, αλλά και με μια 10η κατατεθειμένη θέση του ιδίου του Προέδρου.
Η αλήθεια, μπορεί να μην είναι μια, είναι σίγουρα απλούστερη: πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε από την νωθρή ελίτ να μας εγχειρήσει το επόμενο μεγάλο αφήγημα εξόδου από την κρίση. Για την ακρίβεια, πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε το μεγάλο αφήγημα για να εξηγήσουμε όσα έγιναν και συμβαίνουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο αφήγημα. Το μοναδικό αφήγημα είναι ότι (σχεδόν) όλοι -εφτά χρόνια μετά την έναρξη αυτής της θλιβερής εποχής- είμαστε πιο φτωχοί, πιο μίζεροι και πιο αδρανείς. Με σχεδόν ελάχιστες επιλογές. Κανένα μεγάλο αφήγημα δεν μας κατέστρεψε και κανένα μεγάλο αφήγημα δεν θα μας σώσει.
Σε περιβάλλον ανοδικών διεθνών επιτοκίων οποιαδήποτε χαλάρωση της δημοσιονομικής προσπάθειας μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη άνοδο στο κόστος δανεισμού των υπερχρεωμένων χωρών και στο κόστος διαχείρισης του δημόσιου χρέους τους. Για την Ελλάδα υπάρχει μια ακόμη σοβαρή συνέπεια εφόσον γίνεται πιο δαπανηρή, για τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές, η μελλοντική σταθεροποίηση του κόστους διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τους δισταγμούς τους για την αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου για την οποία έχουν δεσμευθεί πολιτικά από τον Δεκέμβριο του 2012.
Οι δασικές εκτάσεις παγκοσμίως απορροφούν έως και 30 % των ανθρώπινων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα κατά τη φωτοσύνθεση. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, τα δάση παγκοσμίως αποθηκεύουν 283 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα στη βιομάζα τους. Σύγχρονες μελέτες της τελευταίας διετίας υπογραμμίζουν ότι η οποιαδήποτε επιβράδυνση του ρυθμού απορρόφησης CO2 θα επιταχύνει τον ρυθμό υπερθέρμανσης του πλανήτη. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα, η αποψίλωση των δασών, συμβάλλει περίπου στο 17% των ετήσιων παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Κατσαρίδες στα νοσοκομεία το 2001-2002, κατσαρίδες στα νοσοκομεία το 2017. Και ενδιαμέσως, κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά και τώρα Τσίπρα δεν πήραν τότε και δεν παίρνουν ούτε και τώρα «στα σοβαρά» το ζήτημα. Οι κατσαρίδες δεν είναι οι ίδιες φυσικά, ούτε οι πολιτικοί προϊστάμενοι, είναι όμως τα ίδια τα Νοσοκομεία. Κι αυτό, δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει μόνο ως πρόοδος της τεχνολογίας, της τηλεοπτικής βιομηχανίας και της σκηνοθετικής δεινότητας που ξαναβρήκε τα βρωμερά έντομα, τα «σκηνοθέτησε», τα «τοποθέτησε» στα Νοσοκομεία, τα τράβηξε με νέας τεχνολογίας κάμερες σε High Definition και μετά, έβαλε τον Πολάκη να κάνει το «σπηκάζ» του ντοκυμαντέρ. Η υπόθεση είναι πολύ πιο σοβαρή.
Βέβαια, τις ημέρες αυτές παρακολουθήσαμε μία ομοβροντία εναντίον των νεοσυλλέκτων. Τρόπον τινά ο σχηματισμός του εθνικού συμβόλου της γείτονος, εντός του στρατοπέδου, διήγειρε το συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας, η οποία κυριεύθηκε από αισθήματα φοβικής ανασφάλειας για την αποτελεσματικότητα του στρατεύματος, την οποία ( κάποιοι θέλησαν να πιστέψουν ότι) απειλούν οι επτά νεοσύλλεκτοι, που σχημάτισαν το σύμβολο που βρίσκεται στη σημαία του αλβανικού κράτους. Σαν να είχαμε λύσει όλα τα προβλήματα στην οργάνωση, λειτουργία και αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων και το μόνο που μας απέμεινε ήταν η τιμωρία των νεοσυλλέκτων.
Με ζητήματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια να κυριαρχούν στην ατζέντα, ο γολγοθάς της Ελλάδας με τη λιτότητα μετά βίας απασχολεί τα οικονομικά πρωτοσέλιδα. Επιπλέον, το μομέντουμ της αριστερής λαϊκιστικής παράταξης έχει ξεκάθαρα περάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια σκιά του εαυτού του, τόσο στις δημοσκοπήσεις όσο και στην εξουσία, την ίδια στιγμή που το εξ Ισπανίας «αδερφάκι» του, οι Podemos, έχουν μειώσει σημαντικά το επίπεδο λαϊκισμού καθώς και τις σχέσεις τους με τους (πρώην) Έλληνες συντρόφους τους. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι καν απομονωμένος, απλώς αδιαφορούν για αυτόν.
Η σοκολάτα μας θυμίζει γλυκιά γεύση που είναι απολαυστική! Οι φανατικοί θαυμαστές της λένε ότι είναι διεγερτική και ταυτόχρονα αγχολυτική και δρα αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της κούρασης και την επανάκτηση της ενεργητικότητας, διεγείρει τον εγκέφαλο και τον βοηθάει να ανταποκριθεί στις δύσκολες διανοητικές εργασίες. Ενώ οι εχθροί της λένε ότι η σοκολάτα είναι υπεύθυνη και συμβάλλει στην τερηδόνα, ακμή, παχυσαρκία, αλλεργία, ημικρανία κ.τ.λ. Αληθεύουν όλα αυτά;
Η αρνητική στάση απέναντι στο Ισλάμ θα αυξήσει τις εντάσεις. Είναι επίσης αλήθεια πως η πόλωση με εμφανή εχθρικότητα από ΗΠΑ, απέναντι στο Ισλάμ θα δώσει «τροφή και έδαφος» σε φανατικούς Ιμάμηδες να στηρίξουν λόγους μίσους. Όμως από την άλλη θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος, αν αυτό δεν υπήρχε, θα άλλαζε σημαντικά την έκβαση κατά της μάχης της τρομοκρατικής προπαγάνδας; Τα αποτελέσματα της προ-Τραμπ εποχής δείχνουν πώς αυτό δεν ισχύει, αφού όταν δεν υπήρχαν αφορμές πόλωσης, δημιουργούσαν οι φανατικοί άλλες με παρερμηνείες από το Κοράνι.