«Κουράγιο Ελληνες! Μέσα στους επόμενους 18 μήνες τελειώνουν τα βάσανά μας, τελειώνει το ευρώ, διαλύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το αποφάσισε ο νέος πλανητάρχης και το ανακοίνωσε ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στις Βρυξέλλες!»- ήταν το πρωτοσέλιδο με το οποίο μια αθηναϊκή εφημερίδα χαιρέτισε τις δηλώσεις Malloch. Η ίδια εφημερίδα, την επομένη, έγραφε «Βάστα Αλέξη, μην δεχθείς τίποτε, ο Τραμπ και η Τερέζα μας περιμένουν». Πόσο πιστευτό μπορεί να γίνει αυτό το αφήγημα; Πώς ο Τραμπ θα μας λυτρώσει από τους δανειστές μας; Πώς από έναν οικονομικό πόλεμο εμείς, όχι μόνον δεν θα γίνουμε τα πρώτα θύματά του, κρέας για οικονομικά κανόνια, αλλά θα βγούμε και ωφελημένοι;
Πέμπτον, οι μεταρρυθμίσεις για να πετύχουν χρειάζονται συνέπεια και εμμονή. Οι μεταρρυθμίσεις που επιχειρήθηκαν στην Ελλάδα δεν έδειξαν κάτι τέτοιο. Σε κάποιους τομείς, οι αλλαγές που έγιναν δεν ήταν πάντοτε προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ σε άλλους, οι μεταρρυθμίσεις έγιναν «στο πόδι» και χρειάσθηκαν στην πορεία διορθωτικές παρεμβάσεις. Και βέβαια οι συχνές αλλαγές κυβερνήσεων και υπουργών έπαιξαν το ρόλο τους στο θέμα αυτό. Αρκεί να σημειωθεί ότι από το 2009, που άρχισε να διαφαίνεται έντονα η ανάγκη μεταρρυθμίσεων, έχουν υπάρξει οκτώ κυβερνήσεις (μερικές μεταβατικές) και δέκα Υπουργοί Οικονομικών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον «Ορίζοντα» 2020, το χρηματοδοτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Έρευνα και την Καινοτομία, ανάμεσα στους πενήντα κορυφαίους ερευνητικούς οργανισμούς που λαμβάνουν χρηματοδότηση οι πέντε είναι ελληνικοί, ενώ μεταξύ των επιστημονικών δημοσιεύσεων με τις περισσότερες αναφορές παγκοσμίως, σε ποσοστό 9% συγκαταλέγονται ελληνικές. Σε μία χώρα σημειωτέον στην οποία το 2014 οι δαπάνες για Έρευνα και Ανάπτυξη ήταν σε ποσοστό μόλις 0,9% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με το 3,2% χωρών όπως η Σουηδία και Φιλανδία.
Ποιόν «επαναφέρει στην τάξη», επισημαίνοντας ότι το νόμισμα δεν είναι ταμπού και ότι η Ελλάδα επι δραχμής μεγαλούργησε; Η απάντηση είναι νομίζω προφανής.Η δήλωση Ξυδάκη είτε κατόπιν συνεννόησης, είτε εν αγνοία του Μαξίμου υπηρετεί απροκάλυπτα τον πρωθυπουργικό σχεδιασμό. Την στιγμή κατά την οποία μια ακόμη ηρωική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης που «αντιστέκεται» είναι σε πλήρες αδιέξοδο, την στιγμή που οι καθυστερήσεις της και η προφανής πολιτική της ανεπάρκεια οδηγούν τη χώρα σε συνθήκες ασφυκτικού αδιεξόδου κατά τα πρότυπα του Ιουλίου του 2015.
Στον αντίποδα όμως του λαϊκισμού υπάρχει, ο αντι-λαϊκισμός. Άλλωστε η κατηγορία κάποιου ως «λαϊκιστή» προέρχεται από κάποιον άλλον ο οποίος διατείνεται ότι είναι «αντι-λαϊκιστής» έχοντας την πεποίθηση ότι κατέχει τη μοναδική αλήθεια. Η ανωτέρω έκφραση της μοναδική αλήθειας, η οποία χρησιμοποιείται κατά κόρον τελευταία στην εγχώρια πολιτική σκηνή, απορρέει από αυτούς που διατείνονται ως αντι-λαϊκιστές. Ωστόσο, η πεποίθηση ενός ανθρώπου ότι είναι ο γνώστης, ο αληθινός, ο ορθόδοξος, κρύβει είτε μια έντονη μεγαλομανία, είτε ένα βαθύ λαϊκισμό μέσω του οποίου προσπαθεί να προσποριστεί ίδιον όφελος.
Υποβλήθηκα σε έξι εργαστηριακές εξετάσεις (τρεις ακτινογραφίες θώρακος, μια αξονική τομογραφία θώρακος, μια αξονική τομογραφία εγκεφάλου και ένα TRIPLEX καρωτίδων). Τις περισσότερες φορές μετέβην στα εργαστήρια μόνος και ασυνόδευτος, κουβαλώντας τον ορθοστάτη με τον ορό<, είτε γιατί δεν υπήρχε μέσο μεταφοράς είτε μεταφορέας. Κάποια ημέρα ζήτησα λίγη ταινία να στερεώσω την «πεταλούδα», η οποία σχεδόν αιωρείτο, και κινδύνευα να σπάσει η φλέβα. Μου απάντησαν ότι δεν έχουν κι όταν βρουν θα μου φέρουν. Πράγματι, μετά από αρκετή ώρα, μου έφεραν, όχι ταινία αλλά μια λωρίδα αυτοκόλλητης γάζας, γιατί αυτό βρήκαν.
Με αφορμή την προ ημερών συνέντευξη του Προέδρου της Δημοκρατίας και την παραδοχή του πως έχουμε αποδεχθεί την παραμονή όλων των εποίκων (είτε με το καθεστώς της παροχής υπηκοότητας είτε με την παροχή άδειας εργασίας) η θέση αυτή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας έρχεται σε αντίθεση με 9 κρίσιμες ιστορικές αποφάσεις, αλλά και με μια 10η κατατεθειμένη θέση του ιδίου του Προέδρου.
Η αλήθεια, μπορεί να μην είναι μια, είναι σίγουρα απλούστερη: πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε από την νωθρή ελίτ να μας εγχειρήσει το επόμενο μεγάλο αφήγημα εξόδου από την κρίση. Για την ακρίβεια, πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε το μεγάλο αφήγημα για να εξηγήσουμε όσα έγιναν και συμβαίνουν στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα μεγάλο αφήγημα. Το μοναδικό αφήγημα είναι ότι (σχεδόν) όλοι -εφτά χρόνια μετά την έναρξη αυτής της θλιβερής εποχής- είμαστε πιο φτωχοί, πιο μίζεροι και πιο αδρανείς. Με σχεδόν ελάχιστες επιλογές. Κανένα μεγάλο αφήγημα δεν μας κατέστρεψε και κανένα μεγάλο αφήγημα δεν θα μας σώσει.
Σε περιβάλλον ανοδικών διεθνών επιτοκίων οποιαδήποτε χαλάρωση της δημοσιονομικής προσπάθειας μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλη άνοδο στο κόστος δανεισμού των υπερχρεωμένων χωρών και στο κόστος διαχείρισης του δημόσιου χρέους τους. Για την Ελλάδα υπάρχει μια ακόμη σοβαρή συνέπεια εφόσον γίνεται πιο δαπανηρή, για τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές, η μελλοντική σταθεροποίηση του κόστους διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Αυτό άλλωστε εξηγεί και τους δισταγμούς τους για την αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου για την οποία έχουν δεσμευθεί πολιτικά από τον Δεκέμβριο του 2012.
Οι δασικές εκτάσεις παγκοσμίως απορροφούν έως και 30 % των ανθρώπινων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) από την ατμόσφαιρα κατά τη φωτοσύνθεση. Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, τα δάση παγκοσμίως αποθηκεύουν 283 δισεκατομμύρια τόνους άνθρακα στη βιομάζα τους. Σύγχρονες μελέτες της τελευταίας διετίας υπογραμμίζουν ότι η οποιαδήποτε επιβράδυνση του ρυθμού απορρόφησης CO2 θα επιταχύνει τον ρυθμό υπερθέρμανσης του πλανήτη. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα, η αποψίλωση των δασών, συμβάλλει περίπου στο 17% των ετήσιων παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Κατσαρίδες στα νοσοκομεία το 2001-2002, κατσαρίδες στα νοσοκομεία το 2017. Και ενδιαμέσως, κυβερνήσεις Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά και τώρα Τσίπρα δεν πήραν τότε και δεν παίρνουν ούτε και τώρα «στα σοβαρά» το ζήτημα. Οι κατσαρίδες δεν είναι οι ίδιες φυσικά, ούτε οι πολιτικοί προϊστάμενοι, είναι όμως τα ίδια τα Νοσοκομεία. Κι αυτό, δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει μόνο ως πρόοδος της τεχνολογίας, της τηλεοπτικής βιομηχανίας και της σκηνοθετικής δεινότητας που ξαναβρήκε τα βρωμερά έντομα, τα «σκηνοθέτησε», τα «τοποθέτησε» στα Νοσοκομεία, τα τράβηξε με νέας τεχνολογίας κάμερες σε High Definition και μετά, έβαλε τον Πολάκη να κάνει το «σπηκάζ» του ντοκυμαντέρ. Η υπόθεση είναι πολύ πιο σοβαρή.
Βέβαια, τις ημέρες αυτές παρακολουθήσαμε μία ομοβροντία εναντίον των νεοσυλλέκτων. Τρόπον τινά ο σχηματισμός του εθνικού συμβόλου της γείτονος, εντός του στρατοπέδου, διήγειρε το συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας, η οποία κυριεύθηκε από αισθήματα φοβικής ανασφάλειας για την αποτελεσματικότητα του στρατεύματος, την οποία ( κάποιοι θέλησαν να πιστέψουν ότι) απειλούν οι επτά νεοσύλλεκτοι, που σχημάτισαν το σύμβολο που βρίσκεται στη σημαία του αλβανικού κράτους. Σαν να είχαμε λύσει όλα τα προβλήματα στην οργάνωση, λειτουργία και αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων και το μόνο που μας απέμεινε ήταν η τιμωρία των νεοσυλλέκτων.
Με ζητήματα όπως η μετανάστευση και η ασφάλεια να κυριαρχούν στην ατζέντα, ο γολγοθάς της Ελλάδας με τη λιτότητα μετά βίας απασχολεί τα οικονομικά πρωτοσέλιδα. Επιπλέον, το μομέντουμ της αριστερής λαϊκιστικής παράταξης έχει ξεκάθαρα περάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά μια σκιά του εαυτού του, τόσο στις δημοσκοπήσεις όσο και στην εξουσία, την ίδια στιγμή που το εξ Ισπανίας «αδερφάκι» του, οι Podemos, έχουν μειώσει σημαντικά το επίπεδο λαϊκισμού καθώς και τις σχέσεις τους με τους (πρώην) Έλληνες συντρόφους τους. Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είναι καν απομονωμένος, απλώς αδιαφορούν για αυτόν.
Η σοκολάτα μας θυμίζει γλυκιά γεύση που είναι απολαυστική! Οι φανατικοί θαυμαστές της λένε ότι είναι διεγερτική και ταυτόχρονα αγχολυτική και δρα αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση της κούρασης και την επανάκτηση της ενεργητικότητας, διεγείρει τον εγκέφαλο και τον βοηθάει να ανταποκριθεί στις δύσκολες διανοητικές εργασίες. Ενώ οι εχθροί της λένε ότι η σοκολάτα είναι υπεύθυνη και συμβάλλει στην τερηδόνα, ακμή, παχυσαρκία, αλλεργία, ημικρανία κ.τ.λ. Αληθεύουν όλα αυτά;
Η αρνητική στάση απέναντι στο Ισλάμ θα αυξήσει τις εντάσεις. Είναι επίσης αλήθεια πως η πόλωση με εμφανή εχθρικότητα από ΗΠΑ, απέναντι στο Ισλάμ θα δώσει «τροφή και έδαφος» σε φανατικούς Ιμάμηδες να στηρίξουν λόγους μίσους. Όμως από την άλλη θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος, αν αυτό δεν υπήρχε, θα άλλαζε σημαντικά την έκβαση κατά της μάχης της τρομοκρατικής προπαγάνδας; Τα αποτελέσματα της προ-Τραμπ εποχής δείχνουν πώς αυτό δεν ισχύει, αφού όταν δεν υπήρχαν αφορμές πόλωσης, δημιουργούσαν οι φανατικοί άλλες με παρερμηνείες από το Κοράνι.
Με αφορμή το κείμενό μου γα το περιστατικό στο Πέραμα, μέσα από τα εκατοντάδες μηνύματα υποστήριξης που έλαβα ήταν και μερικά από πρόσωπα, άντρες και γυναίκες, που μου γνωστοποιούσαν πως είναι στη διάθεσή μου όποτε τους πω, να πάμε να «πατήσουμε το κεφάλι στους φασίστες». Πολλοί παθιασμένοι φίλοι διέθεταν τους εαυτούς τους σε κάποιο κάλεσμά μου για «να πάμε να τους σαπίσουμε στο ξύλο», «να κάνουμε ντου» κ.α. Άκουσα αρκετές φορές εκείνο το: «Κρεμάλα στους φασίστες» αυτές τις μέρες στο inbox αλλά και δημοσίως. Το πιο πιθανόν είναι να μην κυριολεκτούσαν βέβαια όλοι αυτοί. Και προσπάθησα να σκεφτώ. Να βάλω την εικόνα. Θα θέλαμε στα αλήθεια να δούμε έξω από το σχολείο του Περάματος ή άλλου, κρεμάλες;
Ο Άρειος Πάγος αποφάσισε οριστικά και αμετάκλητα (Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017) ύστερα από μία δικαστική διαδικασία δύο μηνών την απόρριψη του αιτήματος των τουρκικών αρχών για έκδοση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών, που μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης-16ης Ιουλίου 2016 κατέφυγαν σε ελληνικό έδαφος ζητώντας πολιτικό άσυλο. Το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου απέρριψε το αίτημα έκδοσης των τουρκικών αρχών με το σκεπτικό ότι υπάρχουν υπόνοιες παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους στην Τουρκία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Μετά από όλα αυτά προκύπτει το μείζον ερώτημα. Μπορεί να να πραγματοποιηθεί η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή του κ. Τραμπ, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε ένοπλες συγκρούσεις; Χωρίς να μηδενίσει το παγκόσμιο κοντέρ για να ξεκινήσουν και να ρυθμιστούν όλα από την αρχή; Όσο υπερβολικό και αν ακούγεται το ερώτημα, οι πιθανότητες να έχουμε μια θερμή τετραετία με τη χρήση όπλων για τις νέες διευθετήσεις, είναι πλέον μπροστά μας. Και αυτό όχι επειδή το προβλέπει ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, αλλά επειδή το διχασμένο αμερικανικό έθνος όπως και το Βρετανικό χρειάζονται εθνική ενότητα με το ζόρι. Διότι δίχως την ενιαία εθνική στάση, τα σχέδια του Τραμπ θα αποτύχουν.
Η θεσμική ακροβασία που επιχειρείται όμως, δεν εξαντλείται εδώ. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά. Η τροποποίηση των συνταγματικών διατάξεων, όπως πρώτοι οι δικαστές κατέχουν, αποτελεί συστατικό στοιχείο του πυρήνα του δημοκρατικού πολιτεύματος, της διάκρισης των εξουσιών και του κράτους δικαίου. Για τον λόγο αυτό, αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της Βουλής, με την πανηγυρική και την ιδιαίτερα αυστηρή διαδικασία που προβλέπεται για την Αναθεώρησης του Συντάγματος. Συνεπώς, η διοικητική Ολομέλεια του ΑΠ δύναται μόνο να διατυπώσει πρόταση αναθεώρησης της σχετικής διατάξεως του Συντάγματος για το όριο ηλικίας των δικαστικών λειτουργών.