Eritrea

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ga naar: navigatie, zoeken
Hagere Ertra
Vlag van Eritrea Wapen van Eritrea
(Details) (Details)
Eritrea
Basisgegevens
Officiële landstaal Engels, Tigrinya, Arabisch
Hoofdstad Asmara
Regeringsvorm Eenpartijstaat
Staatshoofd President Isaias Afewerki
Religie Eritrees-orthodox, Katholiek, Protestant, Moslim
Oppervlakte 117.600 km² [1]
Inwoners 2.748.304 (1984)[2]
5.869.869 (2016)[3] (49,9/km² (2016))
Overige
Volkslied Ertra, Ertra, Ertra
Munteenheid nakfa (ERN)
UTC +3
Nationale feestdag 24 mei
Web | Code | Tel. .er | ERI | 291
Voorgaande staten
Ethiopië Ethiopië 1991 (Eritrese Onafhankelijkheidsoorlog)
Topografie
Eritrea
Portaal  Portaalicoon   Landen & Volken

Eritrea, officieel de Staat Eritrea (Tigrinya: ሃገረ ኤርትራ , Hagere Ertra, Arabisch: ‏دولة إرتريا , Dawlat Al-Iritriyya), is een land in het oosten van Afrika. Het grenst in het noordwesten aan Soedan, in het zuiden aan Ethiopië, in het zuidoosten aan Djibouti en in het oosten en noordoosten aan de Rode Zee. Het is enkele decennia een provincie van Ethiopië geweest. Sinds 1991 is het land onafhankelijk en in 1993 werd het bij de VN als onafhankelijk land erkend. Onder andere omdat het Ethiopië van de Rode Zee afsnijdt, blijven de spanningen tussen beide landen voortduren.

Geschiedenis[bewerken]

Eritrea was al door veel machten bestuurd toen het in 1885 werd gekoloniseerd door Italië. Italiaans-Eritrea bleef Italiaans bezit tot 1941 toen Italiaanse troepen door de geallieerden uit het gebied werden verdreven. Eritrea werd een Brits protectoraat. Tot 1943 zouden de Italianen in Eritrea nog een guerrillastrijd voeren tegen de Britten.

In 1950 besloten de Verenigde Naties dat Eritrea deel van een federatie met Ethiopië zou worden. Op 2 december dat jaar ging de federatie van start. Eritrea kreeg een eigen parlement en ambtenarenapparaat. Tevens verkregen afgevaardigden van Eritrea het lidmaatschap van het parlement van Ethiopië. In 1961 werd de federatie door keizer Haile Selassie van Ethiopië ontbonden. Velen in Eritrea waren het hiermee oneens en er volgden vele protesten, vooral van studenten. In 1962 werd het Eritrese parlement afgeschaft en werd Eritrea door de keizer de veertiende provincie van Ethiopië gemaakt. Toen was de Eritrese Onafhankelijkheidsoorlog echter al gestart: in september 1961 nam het Eritrean Liberation Front (ELF) de wapens op tegen de Ethiopische regering. In 1971 zou het Eritrean People's Liberation Front (EPLF) zich uit het ELF losmaken. Tweemaal zouden deze groepen met elkaar in gevecht raken, de Eritrese Burgeroorlogen, waarna het EPLF als sterkste uit de strijd kwam.

In 1991 eindigde de onafhankelijkheidsoorlog met een overwinning van de Eritrese rebellen over het Ethiopische regeringsleger. In 1993 stemde een ruime meerderheid van de bevolking voor onafhankelijkheid. Sindsdien is Isaias Afewerki president van Eritrea.

In 1998 brak een nieuwe grensoorlog met Ethiopië uit (de Eritrees-Ethiopische Oorlog), waaraan op 12 december 2000 onder auspiciën van de Verenigde Naties een einde kwam. Sindsdien is in het grensgebied een VN-vredesmacht (UNMEE) gestationeerd, in afwachting van de definitieve vaststelling van het verloop van de grens tussen beide landen door een internationale commissie.

Ernstige schendingen van mensenrechten[bewerken]

In 2009 stelde Human Rights Watch de mensenrechtensituatie in Eritrea aan de kaak. Volgens HRW werd op grote schaal gemarteld, werden duizenden onder slechte omstandigheden opgesloten en werd op grote schaal dwangarbeid toegepast.[4]

In juni 2016 sprak een door de Verenigde Naties ingestelde Commissie van Onderzoek uit dat de schendingen van de mensenrechten in Eritrea zo ernstig waren dat verwijzing naar het Internationaal Strafhof nodig was. De commissie sprak van misdaden tegen de menselijkheid, waaronder onderwerping aan slavernij van mogelijk 400.000 mensen. Na een eerder rapport dat in 2015 uitgebracht was, was geen enkele verbetering opgetreden. In 2015 hadden 47.015 vluchtelingen uit Eritrea asiel aangevraagd in Europa. Commissievoorzitter Mike Smith verklaarde dat slavernij, gevangenschap, gedwongen verdwijning, marteling, vervolging, verkrachting en andere inhumane daden al sinds 1991 onderdeel waren van een "wijdverbreide en stelselmatige campagne tegen de burgerbevolking".[5]

Geografie[bewerken]

Het reliëf wordt gedomineerd door de uitlopers van het Ethiopisch Hoogland in het noorden en door een woestijnvlakte dalend naar het oosten toe. In het noordwesten vindt men een heuvelachtig terrein en in het zuidoosten vlaktes. Het land heeft een hoog centraal plateau dat varieert van 1800 tot 3000 meter boven zeeniveau. De rest van Eritrea bestaat uit een kustvlakte, westelijke laaglanden en zo'n 300 eilanden. Asmara, de hoofdstad, ligt circa 2400 meter boven zeeniveau.

Eritrea heeft in totaal 1630 km aan landgrenzen, waarvan 113 km met Djibouti, 912 km met Ethiopië en 605 km met Soedan. Daarnaast heeft het een kustlijn van 2234 km, waarvan 1151 km langs vasteland en 1083 km rondom de eilanden in de Rode Zee.

Het hoogste punt van Eritrea is de top van de berg Soira op 3018 meter boven zeeniveau. Het laagste punt ligt nabij Kulul in de Danakildepressie.

Bestuurlijke indeling[bewerken]

1rightarrow blue.svg Zie het hoofdartikel: Regio's van Eritrea

Eritrea is onderverdeeld in zes regio's (Arabisch: iqlīm; Tigrinya: zoba; Engels: region) (hoofdsteden tussen haakjes):

Economie[bewerken]

De natuurlijke grondstoffen van Eritrea zijn goud, diamant, potas, zink, koper, zout, mogelijk aardolie en aardgas. Daarnaast is de visserij van belang.

Het land wordt op de volgende manier gebruikt:

  • Bebouwbaar land: 12%
  • Permanente gewassen: 1%
  • Permanente weilanden: 49%
  • Bossen: 6%
  • Rest: 32%

280 km² van het land is geïrrigeerd.

Klimaat[bewerken]

Landschap van Eritrea

Aan de kust van de Rode Zee is er een warm en droog woestijnklimaat. Het is koeler en vochtiger in de centrale hooglanden en semi-aride in de westelijke heuvels en laaglanden. Regenbuien komen voor in de periode van februari tot april en de zwaarste regenval vindt plaats tijdens de periode van juni tot september, behalve aan de kuststrook.

Bevolking[bewerken]

Volken[bewerken]

De inwoners van Eritrea kunnen worden verdeeld in negen volken; de Tigrinya, de Tigre, de Afar, de Saho, de Kunama, de Nara, de Bilin, de Hedareb en de Rashaida. De Tigrinya zijn qua aantal het omvangrijkst.

Religie[bewerken]

In Eritrea zijn de twee overheersende godsdiensten het christendom en de islam. ongeveer 50% van de bevolking is christen, verdeeld over de Eritrees-orthodoxe Kerk, de lokale Oriëntaals-orthodoxe Kerk en diverse kleinere groeperingen zoals rooms-katholieken, protestanten en aanhangers van andere kerken. De bevolkingsgroep met de grootste christelijke aanhang is de Tigrinya (het percentage christenen onder hen bedraagt 95,6%). 50% van de bevolking is moslim, voornamelijk soennieten. De Saho, Rashaida en Afar zijn voornamelijk islamitische bevolkingsgroepen.

Taal[bewerken]

Eritrea heeft geen officiële taal. Op school worden kinderen van jongs af aan onderwezen in het Tigrinya, de taal van het Tigrinyavolk, dat gebruikmaakt van het lettergreepschrift Ge'ez. Andere volken, bijvoorbeeld de Tigre, maken gebruik van het Arabisch, met het Arabisch alfabet. Beide volkeren gebruiken ook het Engels, dat met het Latijns schrift wordt geschreven. Op het voortgezet en wetenschappelijk onderwijs is het Engels de voertaal. Vooral de oudere mensen in Eritrea spreken ook nog Italiaans, wegens de voormalige kolonisatie van Eritrea door Italië.

Externe links[bewerken]