Το ερώτημα, λοιπόν, που απασχολεί την έρευνα Judge Leaders είναι τι είναι αυτό που επηρεάζει συστηματικά τις απόψεις των πολιτών προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, πώς διαμορφώνεται η φήμη του ηγέτη και ποιες είναι οι επιπτώσεις της. Πόσο επηρεάζει η ομορφιά την εκτίμηση της ηγετικής ικανότητας του πολιτικού; Πώς η άποψη που έχουν οι πολίτες για τις πολιτικές και τον τρόπο διακυβέρνησής επηρεάζει την ψήφο τους; Μετράει το ήθος του πολιτικού; Ποια είναι τελικά τα χαρακτηριστικά αυτού του περιβόητου «Κανένας» που όλες οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν ως τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό.
Με άλλα λόγια, έχουν επενδυθεί χρήματα φορολογουμένων για την εκπαίδευση Ελλήνων, οι οποίοι όμως δεν αξιοποιούνται στο εσωτερικό, αλλά στην αλλοδαπή. Βάσει συγκεκριμένων υπολογισμών, η εκτιμώμενη απώλεια φορολογικών εσόδων για την ελληνική οικονομία ανέρχεται ετησίως σε €9,1 δισ. (εκτίμηση Endeavor Greece της 19.7.2016). Από το ποσό αυτό, το ελληνικό κράτος απώλεσε ειδικότερα €7,9 δισ. από φόρους εισοδήματος και εισφορές και €1,2 δισ. από ΦΠΑ εκ μέρους ελλήνων πολιτών που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό.
Οι φόροι που πληρώνουμε έχουν μια βασική αρχή. Δίνουμε όλοι από το εισόδημά μας για να λαμβάνουμε κάποιες παροχές που μόνοι μας δεν μπορούμε να καλύψουμε. Δεν μπορούμε να αποκτήσουμε όλοι από ένα νοσοκομείο, ένα δικαστήριο κτλ. Οπότε δίνουμε λίγα, αλλά όλοι, για να μπορούμε να τα έχουμε. Όμως το ερώτημα που καλούμαστε να βρούμε σθένος για να απαντήσουμε, καθώς κοιτάμε στα μάτια τον ελεύθερο επαγγελματία, τον επιχειρηματία, το μισθωτό που τα τελευταία χρόνια πληρώνουν δυσβάστακτους φόρους και ρωτάνε το πιο απλό: «Δέχομαι να πληρώσω τέλος επιτηδεύματος, να δώσω 29% φόρο του ιδρώτα μου, προκαταβολή 100% του εισοδήματος που θα αποκτήσω του χρόνου (!!!) κτλ. Για ποιο λόγο όμως; Τι παροχές λαμβάνω από το κράτος;
Οι υποθέσεις λογοκλοπής χαρακτηρίζονται από το δίπολο «προγενέστερη σύνθεση («στόχος» λογοκλοπής) / μεταγενέστερη δημιουργία (η οποία «αντιγράφει» την πρώτη). Για τη διάγνωση ύπαρξης λογοκλοπής, απαιτείται η σύγκριση των μορφών των επίμαχων συνθέσεων ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο το μεταγενέστερο έργο αντιγράφει τη μορφή του προϋφιστάμενου έργου ή αντίθετα, κατά πόσο πρόκειται για μία μορφή έργου διαφορετική, η οποία απορρέει από έναν θεμιτό «δανεισμό» και επανάχρηση (μη προστατευόμενων) ιδεών που εμπεριέχονται στο προγενέστερο έργο ή στο κοινό μουσικό απόθεμα γενικότερα.
Όμως, ο σπουδαιότερος λόγος του αφανισμού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης είναι ότι κανείς, μα κανείς, δεν τους προστάτευσε. Στην Αθήνα ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός βάφτιζε και πάντρευε αβέρτα και μοίραζε πλαστές χριστιανικές ταυτότητες. Στη Ζάκυνθο η εβραϊκή κοινότητα γλίτωσε χάρη στον μητροπολίτη Χρυσόστομο και στον δήμαρχο Καρρέρ. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, κανείς δεν ανέλαβε παρόμοιες πρωτοβουλίες. Βέβαια, υπήρξαν κάποιοι χριστιανοί που με κίνδυνο της ζωής τους βοήθησαν, φυγάδευσαν ή έκρυψαν φίλους και γείτονες. Όμως ήταν λίγοι.
Δύο χρόνια αργότερα, παραμονές της επετείου των εκλογών του Ιουνίου, επέστρεψα στον ίδιο συνομιλητή, ζητώντας του κάτι σαν τελικό απολογισμό. Απομαγνητοφωνώ την απάντησή του: «Όλη η συζήτηση εξακολουθεί να γυρίζει γύρω από το θέμα του χρέους. Αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος της, είναι το κράτος της. Μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να μεταρρυθμίσει αυτό το κράτος; Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν ξέρω απόλύτως κανέναν εδώ στις Βρυξέλλες που να το πιστεύει πια αυτό. Μετά από δύο χρόνια, κανείς δεν έχει αυταπάτες. Στα δικά μου μάτια, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι σαν το "υπαρκτό ΠΑΣΟΚ". Οικειοποιείται αυτό που θα έπρεπε να αλλάξει. Η μεταρρυθμιστική προσδοκία έχει ολοκληρωτικά διαψευστεί».
Μέσω λοιπόν του Αμερικάνικου υπουργείου εξωτερικών και την Αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα, κατάφερα και άλλαξα ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου σχετικά με το επιχειρείν. Επέστρεψα άλλος άνθρωπος, παραιτήθηκα από την τότε δουλειά μου και αποφάσισα πραγματικά και χωρίς καθυστερήσεις ή δικαιολογίες αυτή τη φορά να ακολουθήσω το όνειρό μου. Να κάνω αυτό στο οποίο είμαι καλή και να πληρώνομαι για αυτό!
Η διδασκαλία του Ολοκαυτώματος συνεπάγεται πρώτα από όλα, την ανάγκη να μεταφέρουμε όλη την αλήθεια για το συγκεκριμένο γεγονός, και να το αναλύσουμε μέσα στο ιστορικό πλαίσιο που έλαβε χώρα. Στη βάση αυτή η εκπαιδευτική προσέγγιση του Ολοκαυτώματος δεν πρέπει να περιορίζεται στην απλή παράθεση και παρουσίαση γεγονότων. Αντίθετα πρέπει να εμβαθύνει χωρίς προκαταλήψεις και στεγανά και να διερευνά τους μηχανισμούς που συνέβαλαν στην εμφάνισή του. Αναλύοντας μέσα από μια πολύπλευρη προσέγγιση τις αιτίες και τις συνέπειες και δίνοντας έμφαση στη γνώση και στην κριτική σκέψη προσεγγίζουμε το Ολοκαύτωμα ως ένα ιστορικό γεγονός που έχει επηρεάσει καταλυτικά το παρόν των σύγχρονων κοινωνιών.
Οι μικροί ομιλητές θα διαπραγματευθούν θέματα όπως το ταξίδι στον χρόνο, τη ρομποτική, το ταξίδι μέσα από ένα βιβλίο ιστορίας και τα ταξίδια της φαντασίας. Οι ενήλικοι ομιλητές είναι λιγότεροι σε αριθμό και θα μας μιλήσουν για το γέλιο, την τεχνολογία, την άτυπη εκπαίδευση και την αξία του εθελοντισμού ήδη από την ηλικία του Δημοτικού. Επιπλέον, φέτος δίνεται η ευκαιρία στους γονείς μέσα από τα διαδραστικά εργαστήρια της εκδήλωσης να εμπλακούν σε όσα βιώνουν τα παιδιά τους. Ενδεικτικές θεματικές είναι το 3D printing, η φωτογραφία, η yoga, ο προγραμματισμός και το θεατρικό παιχνίδι.
Η Ελλάδα ζει το σύνδρομο του σαλιγκαριού. Εξαιρετική χαμηλή ταχύτητα κι αντοχή ανάλογη ενός σαλιγκαριού, αφού είναι σε όλους γνωστό πόσο αργά κινείται το σαλιγκάρι. Επίσης, είναι γνωστό ότι σε θερμές εποχές προφυλάσσεται αντέχοντας για μήνες χωρίς νερό. Συνεπώς, βασανιστικά αργή πρόοδος κι ανθεκτικότητα των Ελλήνων σε ένα πολιτικο-οικονομικό πρόγραμμα που μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει λύσεις. Το σύνδρομο του σαλιγκαριού δεν ενοχλεί την Κυβέρνηση. Σχεδόν το επιδιώκει. Στην αργκό θα το ονομάζαμε «τενεκεδάκι». Σπρώχνω λίγο κάθε ημέρα, μέχρι να δω τι θα κάνω. Και μέχρι τότε διατηρώ τα κεκτημένα.
Η απήχηση του Αρτέμη Σώρρα πολλαπλασιαζόταν τα δύο τελευταία χρόνια όπως ακριβώς και αυτή της Χρυσής Αυγής πριν την δολοφονία Φύσσα. Αθόρυβα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με γραφεία της οργάνωσης του να ξεφυτρώνουν ανά την επικράτεια. Η «επιτυχία» του βασίζεται στην εδραιωμένη αντίληψη μιας σημαντικής μερίδας του πληθυσμού ότι υπάρχει κάπου ένας κάποιος «κουμπαράς» με χρήματα, ο οποίος είναι δυνατόν να μας βγάλει από τη δυσχερή μας οικονομικά θέση. Στις δύσκολες στιγμές πάντα το όνειρο της μαγικής εξόδου από την δύσκολη κατάσταση με εύκολο και γρήγορο τρόπο ανθεί.
Αλήθεια, γιατί καπνίζουν οι άνθρωποι; Γιατί, παρά την τεράστια αντικαπνιστική εκστρατεία που διεξάγεται σ' όλο τον κόσμο και παρά τις αποδεδειγμένες βλάβες που προκαλεί το κάπνισμα, κάποιοι συνεχίζουν ακόμα να κρατάνε τσιγάρο; Πέντε με έξι εκατομμύρια άτομα κάθε χρόνο πεθαίνουν από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα. Σύμφωνα με τον Σίγκμουντ Φρόιντ, οι άνθρωποι που καπνίζουν είναι καθηλωμένοι στο στοματικό στάδιο (0-18 μήνες από τη γέννηση), γιατί οι μητέρες τους δεν έδειξαν το ανάλογο ενδιαφέρον στους 18 πρώτους μήνες.
Με τη «Φάρμα» ο Τομ Ρομπ Σμιθ ξεφεύγει από την τριλογία που τον καθιέρωσε στο αναγνωστικό κοινό (Παιδί 44, Ο μυστικός λόγος, Πράκτορας 6), και επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο είδος ψυχολογικού μυθιστορήματος με μια υποδόρια αίσθηση αστυνομικής υπόθεσης. Παίζει με το μυαλό του αναγνώστη και η Τίλντε είναι πραγματικά εξαιρετική στο «ρόλο» της. Η πρωτοπρόσωπη αφήγησή της είναι εκρηκτική, και παραπαίει επικίνδυνα ανάμεσα στη λογική και την παράνοια. Οι λέξεις της έχουν δύναμη και μεταφέρουν με καθαρότητα τα αισθήματα που τη διακατέχουν καθώς εξιστορεί τις καταστάσεις που έχει ζήσει.
Η οικονομική δυσπραγία ωφελεί περισσότερο συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι βέβαια διακηρύττουν πως βασική τους μέριμνα αποτελεί η προάσπιση των συμφερόντων του λάου. Αλήθεια τι πιθανότητες ιδεολογικής χειραγώγησης και κομματικής ένταξης θα έχει ένας πολίτης με δυνατότητα πολλαπλών επιλογών στην αγορά εργασίας, εκτός μάλιστα δημοσίου τομέα; Το εν λόγω μοντέλο λειτουργεί για όσο διάστημα τα συγκεκριμένα κόμματα ήταν αντιπολίτευση. Ακόμη και σήμερα κόμματα και θεσμοί εξακολουθούν να υπερασπίζονται τα «δίκαια» του αγρότη-εργάτη, αγνοώντας πως για να υπάρξει βιώσιμη γεωργική παραγωγή στη χώρα θα πρέπει να στηρίζεται στον αγρότη-επιχειρηματία.
Μόλις ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θα εγκαταλείψω τη Σχολή στην οποία φοιτούσα υπήρξε η αναμενόμενη κόντρα. Δεν ήταν και εύκολο να συνειδητοποιήσουν ότι θα την εγκαταλείψω μετά από 6 χρόνια φοίτησης εκεί. Βέβαια, από τα 17 μου ασχολιόμουν με το θέατρο σε ερασιτεχνικές ομάδες και σε ομάδες πανεπιστημίων. Η κόντρα κάμφθηκε γρήγορα και μέσα σε ένα χρόνο διαπίστωσαν ότι αυτό μου ταίριαζε περισσότερο. Με το που μπήκα στη Δραματική Σχολή ένιωθα πιο ζωντανός. Στο Μαθηματικό θα ήμουν ένας αιώνιος φοιτητής.
Ανταγωνιστικοί: Άμιλλα. Ψάχνω να βρω πότε άκουσα τελευταία αυτήν την λέξη στην Ελλάδα. Πάει καιρός. Ευγενής άμιλλα. Για φαντάσου. Οι λέξεις αυτές φαίνονται σαν να προέρχονται από χαμένη προϊστορική διάλεκτο, απόμακρη κι ακατανόητη σαν τον δίσκο της Φαιστού. Τι έγινε η ευγενής άμιλλα; Φθόνος και έριδα. Όσο ένας λαός κουρνιάζει σε μπουντρούμι ανελευθερίας, η ξοδεμένη ανάσα στον κλειστό χώρο μαζεύει όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση φθόνου. Είναι σαν το διοξείδιο του άνθρακα σε ερμητικά κλειστό κελί. Μαζεύεται, μαζεύεται, μέχρι που σκας.
Γνωρίζουμε ότι είναι πρακτικά αδύνατο να κρατήσετε τον μικρό ασθενή τόσες ημέρες στο σπίτι. Προσπαθήστε όμως να παραμείνει το παιδί στον χώρο του τουλάχιστον τις πρώτες τρεις μέρες. Ο κίνδυνος μετάδοσης στα άλλα παιδιά είναι υπαρκτός. Επιπροσθέτως βοηθάτε έτσι τα παιδιά που θα μείνουν σπίτι μαζί σας να δυναμώσουν την άμυνά τους και την αντίσταση χωρίς τον κίνδυνο των επιπλοκών (βρογχίτιδα, πνευμονία, ωτίτιδα, ιγμορίτιδα ). Η μετάδοση και των δύο οφείλεται σε ήδη προσβεβλημένα άτομα, με το φτέρνισμα, όπου σταγονίδια εκτοξεύονται με τον βήχα, με την ομιλία, ακόμη με την χειραψία. Οι κλειστοί χώροι δημιουργούν τις πιο κατάλληλες συνθήκες μετάδοσης.
Αν το πολιτικό σύστημα συνολικά είχε δει την κρίση ως ευκαιρία ανάπτυξης της εθνικής μας αυτογνωσίας και, μέσα από την αυτοκριτική, ως αφετηρία αυτόβουλης διορθωτικής παρέμβασης στα καθ' ημάς κακώς κείμενα... (αντί να τη χρησιμοποιεί για να ανατροφοδοτεί και να διογκώνει έναν πρωτόγονο αντιδυτικισμό με ρίζες στις... σταυροφορίες, το Σχίσμα και το Βυζάντιο). Αν αυτά συνέβαιναν... Η ελληνική κοινωνία θα είχε, άραγε, πονέσει λιγότερο; Το πιθανολογώ ισχυρά χωρίς, ωστόσο, να είμαι απολύτως σίγουρος. Απολύτως σίγουρος, αντίθετα, είμαι πως, στην περίπτωση αυτή, ο πόνος θα εκδηλωνόταν περισσότερο με ωδίνες και λιγότερο με οδύνες.
Όποιος πορεύεται με οδηγό τη Μήτι, έχει το βλέμμα στο μέλλον, αναμένει όταν πρέπει και σχεδιάζει προσεκτικά τις κινήσεις του. Ο Οδυσσέας έδινε περισσότερη σημασία στην τελική επιτυχία παρά στην πρόσκαιρη δόξα. Ο σκοπός του αγίαζε τα μέσα. Είχε πάντα στο μυαλό του τον ένα και μοναδικό τελικό στόχο του: να ξαναδεί την Πηνελόπη. Με αυτό ως αφετηρία οπισθοδρομούσε νοητικά, επεξεργαζόταν αντίστροφα όλα τα πιθανά σενάρια και εμπόδια και σχεδίαζε τη στρατηγική του. Έβλεπε ακόμα τον κόσμο μέσα απο τα μάτια των άλλων, γεγονός το οποίο του επέτρεπε να τους εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους κατα το δοκούν για να εκπληρώσει το σκοπό του.