Month: July 2015

Την Παρασκευή 24/07 ένας Σύριος μετανάστης 45 χρονών κατέληξε λίγο πριν τη μεταφορά του στο νοσοκομείο της μυτιλήνης. Βρισκόταν στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ όπου περίμενε να προχωρήσουν οι διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησής τους. Σύμφωνα με πληροφορίες είχε φτάσει μαζί με συγγενή του την προηγούμενη μέρα στο βόρειο κομμάτι του νησιού όπου και περπάτησαν για χιλιόμετρα μέχρι να βρεθούν στον καταυλισμό που έχει στηθεί λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της μυτιλήνης. Ο θάνατος οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς, καθώς η ταλαιπωρία του ταξιδιού ήρθε προφανώς να επιδεινώσει πρότερα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Η είδηση δεν βρήκε το χώρο που της άρμοζε στα τοπικά και κεντρικά ειδησεογραφικά μέσα, ενώ έγινε και προσπάθεια να κρυφτεί και στους υπόλοιπους μετανάστες που βρίσκονταν στο καρά τεπέ προς αποφυγή αντιδράσεων.

Ομάδα συντρόφων και συντροφισσών προχώρησε τις επόμενες μέρες σε κινήσεις δημοσιοποίησης του συμβάντος. Πιο συγκεκριμένα γραφτήκαν συνθήματα σε διάφορα σημεία της πόλης και το δημαρχείο (ο άθλιος καταυλισμός του Καρά Τεπέ στήθηκε από πρωτοβουλία του δημάρχου μυτιλήνης Σ.Γαληνού), ενώ τη Δευτέρα 27/07 πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονες παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης όπου και παίχτηκε ηχητικό μήνυμα αλλά και σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι. Την Τρίτη 28/7 στήθηκε μικροφωνική στην αγορά της μυτιλήνης όπου μοιράστηκε το κείμενο που ακολουθεί.

Σε διάφορα τοπικά ειδησεογραφικά υπάρχουν αναφορές και για θάνατο ακόμα ενός μετανάστη λίγες μέρες νωρίτερα, κάτι το οποίο όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα…

ΥΓ: Λόγω των έντονων αντιδράσεων που υπάρχουν ο καταυλισμός του Καρά Τεπέ οδεύει προς το κλείσιμό του ή τουλάχιστον προς μια πιο χαλαρή χρήση του. Τα νούμερα των μεταναστών που καταφθάνουν έχουν μειωθεί σημαντικά καθώς το λιμενικό σώμα, σε συνεργία με το πολεμικό ναυτικό και τη Frontex έχουν ξεκινήσει επιχειρήσεις αποτροπής εισόδου και απώθησης πίσω στα τουρκικά ύδατα. Οι μετανάστες που καταφέρνουν να περάσουν οδηγούνται σχεδόν αμέσως στον κέντρο ταυτοποίησης της Μόριας!

Το κείμενο που μοιράστηκε στις παρεμβάσεις:

Τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Λέσβο, όσον αφορά τα ρεύματα μεταναστών που καταφθάνουν κατά βάση από Συρία και Αφγανιστάν, αποδεικνύουν το πόσο χρήσιμες είναι για την «πολιτισμένη» δύση και το κεφάλαιο οι ανθρώπινες ζωές χωρίς προοπτική και πόσο ευκολότερη είναι η διαχείρισή των ανθρώπων αυτών υπό απάνθρωπες συνθήκες. Συνθήκες που διαμορφώνονται όπως φαίνεται με την ευλογία της τοπικής κοινωνίας.

Η πλειοψηφία των μετακινούμενων αυτών ανθρώπων, πέρα από το γεγονός ότι συλλαμβάνεται και κρατείται έγκλειστη στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, είτε λαμβάνει επιτέλους τα απαραίτητα έγγραφα για τη συνέχιση του ταξιδιού της είτε συνεχίζει να παραμένει έγκλειστη, ανάλογα με τα τρέχοντα συμφέροντα του κράτους και των ευρύτερων εκμεταλλευτών. Και αυτό αφορά μόνο τους «ευτυχείς» που θα καταφέρουν να περάσουν τα νερά του αιγαίου. Όσους και όσες δηλαδή δεν χαθούν σε ένα από τα πολυάριθμα ναυάγια ή δεν πέσουν πάνω στις διαδικασίες απώθησης και επαναπροώθησης από τα σκάφη του λιμενικού και της frontex.

Αποκορύφωμα βέβαια της στυγνής διαχείρισης των ανθρώπων αυτών είναι ο θάνατος ενός Σύριου μετανάστη την Παρασκευή 24-07 στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ όπου είχε βρεθεί περιμένοντας να ακολουθήσει και αυτός με τη σειρά του τις διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησης. Τα αίτια θανάτου του μπορεί ακόμα να μην έχουν εξακριβωθεί παρ’ όλα αυτά το γεγονός ότι βρίσκονται στοιβαγμένοι χιλιάδες άνθρωποι, πολλές φορές χωρίς τροφή και νερό για μέρες, χωρίς υποδομές υγιεινής και υπό την απουσία μιας κάποιας μόνιμης ιατρικής μονάδας στο χώρο όπου διαμένουν, μιλά από μόνο του. Φυσικά όσο γνωστοποιείται η κατάσταση εκτός νησιού, αλλά και λόγω του μεγέθους της, οι εκλύσεις από διάφορους φορείς για την επίσπευση των γραφειοκρατικών διαδικασιών αλλά και της δημιουργίας υποδομών πληθαίνουν. Εκλύσεις που πέφτουν στο κενό. Η ανταπόκριση της πολιτείας σε αυτό ήταν η αποστολή δύο διμοιριών ΜΑΤ από Θεσσαλονίκη και ακόμα περισσότερων λιμενικών για τον έλεγχο και την υποτίμηση των μεταναστών. Γιατί το σημαντικό δεν είναι η εξομάλυνση αυτής της κατάστασης και η όποια καλυτέρευση της υποδοχής των ανθρώπων αυτών εδώ. Το σημαντικό είναι η εντονότερη αστυνόμευση και η κράτηση των μεταναστών μακριά από τα κέντρα του νησιού μη τυχόν διαταραχθεί η ομαλότητα της τουριστικής περιόδου. Μέσα σε αυτό το πνεύμα, και λόγω των αντιδράσεων που είχε αρχίσει να προκαλεί η λειτουργία του καταυλισμού στον Καρά Τεπέ, οι αρχές προανήγγειλαν το κλείσιμο του χώρου αυτού και τη μεταφορά των μεταναστών στη Μόρια όπου η πρόσβαση είναι δυσκολότερη και η ορατότητα μικρότερη.

Το εξωφρενικότερο όλων βέβαια είναι το πως αυτή η κατάσταση πλαισιώνεται και σιγοντάρεται από τους τοπικούς καταστηματάρχες, οι οποίοι στο όνομα του κέρδους παραβλέπουν την ανθρώπινη ύπαρξη υπογράφοντας από κοινού κείμενα που αναπαράγουν ρατσιστικό λόγο και κατασκευάζοντας ψευδής ειδήσεις. Επιπλέον δρώντας καθαρά καιροσκοπικά, δεν διστάζουν να προσπαθήσουν να κερδοσκοπήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο πάνω στις πλάτες των μεταναστών.. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η μετανάστευση δεν είναι ακραίο καιρικό φαινόμενο και ότι οι μετανάστες/ριες δεν συγκεντρώνονται ανά χιλιάδες στο νησί μας γιατί το επέλεξαν για διακοπές. Κρατούνται σε καθεστώς ομηρίας για να υποβληθούν στη διαδικασία ταυτοποίησης και καταγραφής και να βγουν από αυτήν ακόμη πιο υποτιμημένοι και υποτελείς. Αντιλαμβανόμαστε ότι η επίθεση που δέχονται δεν είναι ξεκομμένη από αυτή που δεχόμαστε καθημερινά στις ζωές μας από τα κράτη και τα αφεντικά. Σαν κομμάτι της κοινωνίας της Λέσβου λοιπόν, στεκόμαστε δίπλα στους/στις μετανάστες/ριες και δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε χιλιοστό γης, στο ρατσιστικό μίσος και στις ξενοφοβικές λογικές των κανιβάλων αυτής της κοινωνίας.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ…

Αλληλέγγυοι-ες

Το κείμενο στα γαλλικά εδώ

αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

Στις 24/7 έχασε τη ζωή του μετανάστης καθώς μεταφερόταν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ οπού παρέμενε καταναγκαστικά. Τα ακριβή αίτια θανάτου καθώς και τα στοιχεία του ανθρώπου δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Στον χώρο του Καρά Τεπέ είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν χιλιάδες μετανάστες/ριες κάτω από τον ήλιο με ελάχιστη ή και καθόλου παροχή τροφής, νερού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δημιουργώντας μια συνθήκη κολαστηρίου με πιθανή κατάληξη το θάνατο.

Εχθές το βράδυ ομάδα ατόμων πραγματοποιήσαμε νυχτερινή εξόρμηση στην πόλη της Μυτιλήνης και γράψαμε συνθήματα στους τοίχους με σκοπό την ανάδειξη του γεγονότος ενώ τα ΜΜΕ πάνε να το θάψουν.

---

 

 

---

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο 30ο τεύχος της εφημερίδας Άπατρις. Ολόκληρο το τέυχος μπορείτε να το δείτε ηλεκτρονικά εδώ ή να το βρείτε στην βιβλιοθήκη της κατάληψης στο μπίνειο.

«Χωρίς τέλος η απόβαση προσφύγων στη Λέσβο»

Αυτός ήταν και ο τίτλος άρθρου εφημερίδας πανελλήνιας κυκλοφορίας στις αρχές Μαΐου, που περιέγραφε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Λέσβο άλλα και στο υπόλοιπο ανατολικό αιγαίο. Ένας τίτλος περιγραφικός του μεγάλου αριθμού αφίξεων, μελλοντολογικός καθώς δεν προμηνύεται από πουθενά ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, αλλά επίσης και μιλιταριστικός, έτσι όπως άλλωστε γίνεται η περιγραφή του μεταναστευτικού ζητήματος όλα αυτά τα χρόνια από τα ΜΜΕ της κυριαρχίας.

Τους τελευταίους μήνες στη Λέσβο και από τη στιγμή που άρχισε να βελτιώνεται ο καιρός διευκολύνοντας την έτσι και αλλιώς επικίνδυνη διέλευση των μεταναστών από τα παράλια της τουρκίας στα νησιά του ανατολικού αιγαίου, οι αφίξεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Οι διαμορφωθείσες συνθήκες στη μέση ανατολή, η εντατικοποίηση πολεμικών επιχειρήσεων και η συνεχιζόμενη συσσώρευση μεταναστών-ριών στα εδάφη της τουρκίας, οδηγεί τεράστια κύματα ανθρώπων να εκτελούν το κομμάτι της μετάβασης προς την ευρώπη-φρούριο. Έτσι η λέσβος ως ένας βασικός κόμβος αυτής της διαδρομής έρχεται να υποδεχτεί πρωτοφανή για αυτή νούμερα, παρόλη τη μακρά ιστορία που έχει στο εν λόγω ζήτημα.

Η προνομιακή, για τις ανάγκες αυτές θέση του νησιού κοντά στην τουρκική ακτογραμμή και το αστικό κέντρο της Ismir (Σμύρνης), όπως και η καλή του διασύνδεσή με την ηπειρωτική ελλάδα σε σχέση με το υπόλοιπο ανατολικό αιγαίο, το έχουν μετατρέψει από τις αρχές του 2000, σε μία από τις βασικότερες πύλες εισόδου μεταναστών στην ανατολική συνοριογραμμή της ευρώπης φρούριο. Ήταν τότε που τα περάσματα των μεταναστευτικών ρευμάτων μετατοπίστηκαν από τη βόρεια ελλάδα, στο ανατολικό αιγαίο, μετατρέποντας την περιοχή αυτή στο κύριο πεδίο υλοποίησης των συνοριακών αντιμεταναστευτικών πολιτικών της Ε.Ε και των κρατών μελών της. Πολιτικές που στον πυρήνα τους είχαν πάντα την πολεμική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος και των εμπλεκόμενων πληθυσμών, με τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη υποτίμηση και επισφαλειοποίηση τους.

Οι πολιτικές αυτές δεν άργησαν να πιάσουν τόπο. Ούτως ή άλλως όπως και στην υπόλοιπη ελλάδα η λεσβιακή ύπαιθρος είχε και αυτή τις δικές τις ανάγκες σε υποτιμημένους εργάτες και εργάτριες. Για όσους μετανάστες δεν συνέχιζαν το ταξίδι τους κάπου αλλού υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα, κάθε λογής μικρά και μεγάλα αφεντικά έτοιμα να επωφεληθούν. Η διαχείριση αυτή όμως έχει και τους νεκρούς της. Νεκρούς που βρίσκονται πάντα στην πλευρά των αδυνάτων. Ενδεικτικά μόνο στο αιγαίο, το διάστημα μεταξύ του Αυγούστου του 2012 και του Ιουλίου του 2014 τουλάχιστον 218 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ φέτος έχουν ήδη υπάρξει 22 θάνατοι σε 3 διαφορετικά ναυάγια.

Για την υλοποίηση των πολιτικών αυτών είναι απαραίτητα και τα ανάλογα εργαλεία.. Έτσι νέα ελληνικά αλλά και ευρωπαϊκά στρατιωτικο-αστυνομικά σώματα με μπλε αντί για χακί στολές και πλήθος εναέριων και θαλάσσιων οχημάτων αλλά και υπερσύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό για την παρακολούθηση της συνοριακής γραμμής και των πληθυσμών που ζουν γύρω από αυτή, ήρθαν να εγκατασταθούν στις περιοχές αυτές. Μαζί με αυτά ήρθαν και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ως ένα αναπόσπαστο εργαλείο.

Συγκεκριμένα στη Λέσβο, στις αρχές του 2000 τις ανάγκες εγκλεισμού των νεοαφιχθέντων μεταναστών τις κάλυψε το ερειπωμένο κτήριο των παλιών φυλακών της πόλης στην περιοχή της Λαγκάδας, για να αντικατασταθεί το 2003 από τα κτήρια αποθηκών που βρίσκονταν λίγο δυτικότερα στην περιοχή της Παγανής. Ένα κέντρο που αποτελούσε και τον προπομπό μίας σειράς κέντρων κράτησης που δημιουργήθηκαν την περίοδο εκείνη σε διάφορες περιοχές της ελλάδας με την πλήρη πολιτικο-οικονομική στήριξη της Ε.Ε και άφησαν εποχή για τις άθλιες συνθήκες που τα χαρακτήριζαν. Μπορεί η «Παγανή» να έκλεισε το Νοέμβριο του 2009 μετά από αγώνες που δόθηκαν από έγκλειστους μετανάστες και αλληλέγγυους, μπορεί η μετατόπιση των σημαντικότερων ροών για μία τριετία προς τα περάσματα του έβρου σε ελλάδα και βουλγαρία να καταστούσε τα κελιά των αστυνομικών τμημάτων επαρκή για την υποτίμηση των ανθρώπων που κατέφθαναν, όμως η επιστροφή των ροών αυτών προς το αιγαίο έκανε αναγκαία τη δημιουργία ενός νέου κέντρου κράτησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κατά συνέπεια, μετά και την εξαγγελία των «νέων στρατοπέδων φιλοξενίας» από το Ν.Δένδια το 2012, άρχισε άμεσα ο σχεδιασμός του κέντρου κράτησης στη Μυτιλήνη.

Ο χώρος βρέθηκε σε ένα απενεργοποιημένο στρατόπεδο λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης της Μυτιλήνης στο χωριό Μόρια, που παραχωρήθηκε έναντι μισθώματος από το υπουργείο αμύνης. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε τη δημιουργία ενός Κέντρου Πρώτης Υποδοχής (ΚΕΠΥ) χωρητικότητας 180 ατόμων, και τη δημιουργία Προαναχωρησιακού Κέντρου με την χωρητικότητά του να φτάνει σύμφωνα με πληροφορίες τα 800 άτομα. Αυτά θα ξεκινούσαν τη λειτουργία τους τον Ιούνιο του 2014. Το αρχικό κόστος για την κατασκευή και των δύο αυτών κέντρων ξεπερνάει τα 8.500.000 ευρώ, ενώ ακόμα μεγαλύτερη σε τελικά ποσά είναι η βιομηχανία που έχει στηθεί για την συντήρηση και λειτουργία τους. Παρόλα αυτά, διάφορες κατασκευαστικές «αστοχίες», η δυσκολία επάνδρωσης των προβλεπόμενων υπηρεσιών, αλλά και πολιτικοί ανταγωνισμοί σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο έχουν αναβάλει τη λειτουργία τους. Στη θέση τους λειτουργεί ένα αναβαθμισμένο κέντρο ταυτοποίησης από το Σεπτέμβριο του 2013. Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν 10 κοντέινερ χωρητικότητας 98 ατόμων με τον αριθμό των ατόμων που κρατούνταν να κυμαίνεται όμως στα 120 άτομα για το μεγαλύτερο διάστημα. Από το καλοκαίρι του 2014 όμως, και με την πίεση που δημιουργούσε η αυξημένη παρουσία νεοαφιχθέντων μεταναστών στο λιμάνι της πόλης, οι αρχές έχουν περάσει σε μία παράτυπη χρήση όλων των πτερύγων του στρατοπέδου παρόλο που σε πολλά κοντέινερ δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη (ρεύμα, κρεβάτια, κλπ). Κατά μέσο όρο, η κράτηση των μεταναστών για την ταυτοποίηση και καταγραφή τους διαρκεί 3-4 μέρες, για να τους χορηγηθεί μετά το υπηρεσιακό σημείωμα οικειοθελούς αποχώρησης, που αποτελεί και το διαβατήριό τους για να επιβιβαστούν στα καράβια της γραμμής και να φτάσουν στο λιμάνι του πειραιά. Εδώ να σημειωθεί ότι συμπληρωματικά σε αυτό, άρχισε από το τέλος Μαΐου να λειτουργεί σε κοντινή απόσταση παράτυπο κέντρο κράτησης υπό την εποπτεία του δήμου λέσβου, για την πρώτη καταγραφή των μεταναστών από τις λιμενικές αρχές, ενώ ήδη έχουν εξαγγελθεί η λειτουργία ακόμα τριών τέτοιων κέντρων σε διάφορα σημεία του νησιού. Έτσι οι μετανάστες που καταφθάνουν στο νησί βρίσκονται έγκλειστοι σε έναν χώρο με σκηνές μακριά από το κέντρο της πόλης, όπως ήταν και το βασικό ζητούμενο τον τελευταίο καιρό, περιφραγμένο από συρματοπλέγματα και υπό τη συνεχή επιτήρηση μπάτσων. Στον κέντρο αυτό παραμένουν μέχρι να δημιουργηθεί χώρος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας και να μεταφερθούν για ταυτοποίηση εκεί.

Οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας είναι ανάμικτες. Όπως και σε κάθε εμπόλεμη κατάσταση, έτσι και στον πόλεμο που διεξάγει το ελληνικό κράτος στους μετανάστες εμφανίζονται 2 αντιφατικά μεταξύ τους πρόσωπα. Από τη μία υπάρχουν κινήσεις ανθρωπιστικής κυρίως προέλευσης που προσπαθούν να προσφέρουν κοινωνικο-ψυχολογική υποστήριξη στους ανθρώπους που καταφθάνουν. Έτσι εμφανίζονται επανειλημμένα κινήσεις παροχής φαγητού, ένδυσης αλλά τον τελευταίο καιρό και μεταφοράς προς την πόλη της μυτιλήνης, ενώ εδώ και 2 χρόνια λειτουργεί σε χώρους πρώην δημοτικών κατασκηνώσεων (ΠΙΚΠΑ) ανοιχτός χώρος φιλοξενίας που τρέχει κυρίως από εθελοντές. Από την άλλη, πέρα από τις τοπικές εταιρίες που έχουν προστρέξει στο να επωφεληθούν από τη λειτουργία του κέντρου κράτησης δεν είναι λίγοι οι ιδιώτες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την επισφαλή θέση των μεταναστών καθώς φτάνουν. Έτσι συνεχώς εμφανίζονται αναφορές για τα «κοράκια της λέσβου»[1], ή για τους «μαυραγορίτες» που φέρονται να πουλάνε σε αυξημένες τιμές βασικά είδη ανάγκης (νερό, κλπ) ή ακόμα και να κρατάνε προμήθειες από τα χαρτονομίσματα που προσπαθούν να χαλάσουν οι μετανάστες που αφήνονται «ελεύθεροι» από το κέντρο κράτησης.

Οι απαντήσεις που αρμόζουν στον σύγχρονο κανιβαλισμό που εξαπλώνεται όπως παντού και στο νησί της λέσβου δεν είναι εύκολο να δοθούν. Από τη μία η αφομοίωση της κυρίαρχης προπαγάνδας περί των σύγχρονων «ασύμμετρων απειλών» που αποτελούν οι μετανάστες, από την άλλη μερίδα του ντόπιου επιχειρηματικού κόσμου που παρουσιάζει τους μετανάστες ως απειλή στο τουριστικό προϊόν του νησιού αλλά και οι κινήσεις μονομερούς φιλανθρωπικού χαρακτήρα που έρχονται από τη μεριά τους να «θολώσουν» (ασχέτως προθέσεων) την ουσία των πολιτικών που οδηγούν στην γενικότερη παρανομοποίηση και υποτίμηση των ανθρώπων αυτών, αποτελούν μάλλον και τα κύρια εμπόδια. Επίσης η επιθυμία των περισσοτέρων, αν όχι όλων, από τους μετανάστες-ριες που φτάνουν στο νησί, να μετακινηθούν σε άλλο σημείο της ελλάδας ή της ευρώπης, καθιστά σχεδόν αδύνατη τη δημιουργία σχέσεων για τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων.

Τα παραδείγματα όμως που έχουν γεννήσει προγενέστερα παραδείγματα αγώνων στη λέσβο αλλά και αλλού συνεχίζουν να αποτελούν τον οδηγό για τους αγώνες που δίνονται αλλά και για αυτούς που έρχονται. Ο αγώνας ενάντια στα κέντρα κράτησης και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των καθημερινών αγώνων που διεξάγουν οι «από κάτω» ενάντια στην υποτίμηση των ζωών τους. Απέναντι σε επίπλαστους διαχωρισμούς με βάση το χρώμα, το έθνος, το φύλο, τη φυλή, η συνέχιση και εντατικοποίηση των αντιστάσεων αποτελεί την μόνο οδό…

 

…για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης…

 

Musaferat

Ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης

musaferat.espivblogs.net

 

Ιούνιος 2015

 

[1] Κόσμος που προστρέχει να αρπάξει τις βάρκες και τις μηχανές των μεταναστών που φτάνουν στα παράλια, χωρίς να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια τους ίδιους τους μετανάστες (βλέπε ταμπλό στο blog της ομάδας)

αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

Το τελευταίο διάστημα ομάδα συντρόφων και συντροφισσών προχώρησε σε διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες-ριες που φθάνουν στο νησί. Απέναντι στο ρατσιστικό οχετό που προσπαθεί να κυριαρχήσει στο δημόσιο λόγο προχωρήσαμε σε ανάρτηση πανό και γράψιμο συνθημάτων σε δρόμους της πόλης.

Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες

 ΥΓ: Χτες το απόγευμα μετανάστης κατέληξε κατά τη μεταφορά του από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ στο νοσοκομείο της πόλης. Θα υπάρξει σύντομα πιο συγκεκριμένη ενημέρωση για το γεγονός…

Ενάντια στην Ποινικοποίηση της Αλληλεγγύης

Το ζήτημα της μεταφοράς των μεταναστών από τα σημεία άφιξής τους στο νησί στην πόλη έτσι ώστε να ακολουθηθούν οι διαδικασίες για τη συνέχιση του ατέρμονου τους ταξιδιού, έχει καταλάβει μεγάλο μέρος συζητήσεων τελευταία. Οι εικόνες των εκατοντάδων μεταναστών που πορεύονται για δεκάδες χιλιόμετρα κάτω από τον ήλιο, ακουμπάνε ακόμα και τις πιο συντηρητικές φωνές στο νησί, με αλλεπάλληλες εκκλήσεις ποικίλων προελεύσεων έτσι ώστε να βρεθεί τρόπος για την ασφαλή μεταφορά τους. Ήταν ο μεταναστευτικός κώδικας του 2014, που όριζε τα επιμέρους ζητήματα για την επισφαλή και υποτιμημένη ύπαρξη των μεταναστών στην ελληνική επικράτεια, που είχε προβλέψει να ποινικοποιήσει κάθε βοήθεια που θα τους προσφερόταν με τη μεταφορά τους από οποιονδήποτε άλλο πέραν των αστυνομικών και λιμενικών σωμάτων. Έτσι κινήσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που εκδηλώθηκαν από κόσμο του νησιού βρέθηκαν υπό την απειλή των αστυνομικών οργάνων και της εισαγγελίας. Απειλές που ήθελαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με σκοπό να παραμείνουν αποστασιοποιημένοι και αδιάφοροι μπροστά στις εικόνες εξαθλίωσης των οποίων μάρτυρες γινόμαστε καθημερινά. Είναι το σημείο στο οποίο δεν πιάνει η κυρίαρχη προπαγάνδα που θέλει να δημιουργήσει μία εχθρική εικόνα για αυτούς τους ανθρώπους, το σημείο στο οποίο ο κατακερματισμός και διαχωρισμός επιβάλλονται δια μαστιγίου και ροπάλου.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, βρέθηκαν εγκλωβισμένες δύο γυναίκες τις προηγούμενες μέρες στο νησί της Λέσβου. Ενάντια στις λογικές ιδιώτευσης και εκμετάλλευσης που παράγονται από κράτος και κοινωνία, προσέφεραν, όπως και δεκάδες άλλοι κάτοικοι του νησιού καθημερινά, τη βοήθειά τους μεταφέροντας μετανάστες και μετανάστριες στο άτυπο κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ, λίγο έξω από τη Μυτιλήνη. Για την κίνησή τους αυτή συνελήφθησαν από τα παλικάρια του λιμενικού σώματος, που πέρα από την υποχρέωση της υποτίμησης και επισφαλοποίησης των μεταναστών-στρίων που βρίσκονται υπό την επίβλεψή τους, τους έχει ανατεθεί παράλληλα η υποχρέωση του εκφοβισμού των υπόλοιπων κατοίκων αυτού του νησιού. Είναι ούτως ή άλλως αδύνατο μέσα στα κεφάλια τους (στα οποία οι λέξεις «αλληλεγγύη» και «ανθρωπιά» αποτελούν απλώς ορθογραφικούς γλωσσοδέτες) να αντιληφθούν τη διαφορά ανάμεσα στα κυκλώματα διακίνησης που εκμεταλλεύονται την συνθήκη εξαθλίωσης των μεταναστών που φτάνουν και σε αυτούς-ες που στέκονται απέναντι σ’ αυτό θέλοντας απλώς να βοηθήσουν τον κόσμο που έρχεται.

Και οι δύο δίκες είχαν ευτυχώς θετική κατάληξη αφού και οι δύο γυναίκες κρίθηκαν εν τέλει αθώες από το δικαστήριο. Αθώες όχι όμως γιατί γινόταν αντιληπτό το παράλογο και το άδικο του νόμου που με βάση αυτό ενοχοποιούνταν, αλλά γιατί κρινόμενες ειδικά για τις ευγενείς τους προθέσεις κατά τη τέλεση αυτού του “απεχθούς” εγκλήματος, η έδρα του δικαστηρίου έκρινε ότι έπρεπε να τους δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία. Δεν παρέλειψε όμως να δηλώσει, σε αυστηρούς τόνους, τη συνέχιση ισχύος του νόμου βάσει του οποίου θα συνεχίσουν να κρίνονται ανάλογες κινήσεις που θα έφταναν ενώπιων της στο μέλλον…

 

 Στήνουμε Αγώνες για Αξιοπρέπεια και Χειραφέτηση

Παράλληλα όμως οι υποθέσεις αυτές έρχονται να αναδείξουν ακόμα μία μεγάλη αντίφαση της κοινωνίας και του συστήματος που την περιβάλλει. Βλέπουμε πρόσωπα που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό της παρούσας κυβέρνησης να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των κινήσεων αλληλεγγύης. Τα βλέπουμε να «προτάσσουν γενναία» τα αμάξια τους μπροστά σε κομβόι αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγο καιρό, να καταθέτουν ως μάρτυρες υπεράσπισης, να κάνουν δηλώσεις στα κανάλια και να εκδίδουν δελτία τύπου. Είναι η κυβέρνηση τους αυτή όμως που προσυπογράφει καθημερινά όπως η προηγούμενη τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές που οδηγούν στην παρανομοποίηση ολόκληρων πληθυσμών, τις πολιτικές που επισφραγίζουν την στρατιωτικο-αστυνομική διαχείριση των μεταναστών στα σύνορα, στο κέντρο των πόλεων, στους εργασιακούς τους χώρους. Αυτή που κρατάει το φράχτη του Έβρου όρθιο και τον ενισχύει ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα να οδηγεί τους μετανάστες-ριες στα ακόμα πιο επικίνδυνα περάσματα του αιγαίου. Αυτή που με το που ξεχάστηκαν οι θάνατοι του Φεβρουαρίου στα κέντρα κράτησης, ήρθε να δηλώσει τη συνέχιση και τον πολλαπλασιασμό τους. Αυτή που από τη μία καταθέτει τροπολογία για την αποποινικοποίηση περιπτώσεων μεταφοράς μεταναστών αλλά μόνο εφόσον αυτές γίνονται για τη διευκόλυνση και τη συνέχιση του ίδιου αυτού συστήματος υποτίμησης και επισφαλοποίησης. Αυτή που όταν οι κινήσεις αλληλεγγύης ακουμπάνε τα πιο ευαίσθητα σημεία για την εξάπλωση της κυριαρχίας στέλνει τα ΜΑΤ για να τις καταστείλει…

 

Αλληλεγγύη σε όσους καθημερινά στέκονται έμπρακτα

απέναντι στον κόσμο της ιδιώτευσης και της εκμετάλλευσης

 

Για ένα κόσμο Ισότητας, Ελευθερίας και Αλληλεγγύης

 

 

 

Σήμερα εκδικάστηκε η υπόθεση δίωξης της Δ.Β. για μεταφορά μη νόμιμα διαμένοντων μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας σύμφωνα με το άρθρο 30 του Μεταναστευτικού Κώδικα. Πιο συγκεκριμένα η Δ.Β συνελλήφθη το Σάββατο 04 Ιουλίου καθώς αποβίβαζε από το αυτοκίνητό (βανάκι) της, 3 γυναίκες και 4 παιδιά αφγανικής καταγωγής στο κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ στη Μυτιλήνη. Οι λιμενικοί που βρίσκονταν στο χώρο την προσέγγισαν και τη συνέλλαβαν με βάση τις παραπάνω κατηγορίες.

Κατά τη διάρκεια της δίκης που έγινε σε μία αίθουσα γεμάτη από αλληλέγγυους-ες, βρέθηκε ως μάρτυρας κατηγορίας ο μπάτσος που προέβη στη σύλληψη αλλά και 5 μάρτυρες υπεράσπισης. Πιο συγκεκριμένα ο εν λόγω λιμενικός παραδέχθηκε από τις ερωτήσεις της έδρας και των συνηγόρων υπεράσπισης ότι η κατηγορούμενη δεν έδειξε να έχει τον οποιοδήποτε δόλο από τη μεταφορά των μεταναστών αυτών και ότι η αποβίβαση έγινε μπροστά στα μάτια των φρουρών του κέντρου. Από τους μάρτυρες υπεράσπισης κατά σειρά κατέθεσαν: ο Γ.Ζ (βουλευτής Λέσβου του Σύριζα ) ο οποίος βάσισε την υπεράσπισή του στα χρόνια γνωριμίας του με την διωκόμενη και στο ότι στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο περί ιθαγένειας, συμπεριλαμβάνεται τροπολογία στην οποία αποποινικοποιείται η μεταφορά μεταναστών εφόσον αυτή γίνεται για τη διευκόλυνση των διαδικασιών των αρχών (!). Στη συνέχεια κατέθεσε η Π.Δ., (εργαζόμενη της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ) προσπαθώντας να μεταφέρει τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί τον τελευταίο καιρό, με τους πολυάριθμους μετανάστες που καταφθάνουν να χρειάζεται να διανύσουν δεκάδες χιλιόμετρα μέχρι να οδηγηθούν για καταγραφή και ταυτοποίηση, κάτι που επιβάλει την τέλεση των εν λόγο κινήσεων αλληλεγγύης από μεριάς των κατοίκων του νησιού. Επίσης αναφέρθηκε στην πολύχρονη γνωριμίας της με τη διωκόμενη μέσα από τα δίκτυα στήριξης των μεταναστών που λειτουργούν στο νησί. Οι υπόλοιποι τρεις μάρτυρες υπεράσπισης, η Ε.Λ. (από το Χωριό Όλοι Μαζί), η Σ.Κ. (Πανεπιστημιακός στο Michigan University) και ο Σ.Π. (από τη Συνύπαρξη), οι οποίοι πιεζόμενοι-ες και χρονικά από την έδρα, βάσισαν την υπεράσπισή τους επίσης στις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί και στην εθελοντική συμμετοχή της διωκόμενης στα δίκτυα αλληλεγγύης που αποδεικνύει τη μη ύπαρξη του οποιοδήποτε δόλου.

 Η ίδια Δ.Β βάσισε την υπεράσπισή της στο ότι δεν ήταν σίγουρη για την ακριβή έννοια και εφαρμογή του νόμου αλλά και ότι ακόμα και σε διαφορετική περίπτωση, η εικόνα των εξαντλημένων μεταναστών που διανύουν τεράστιες αποστάσεις, η ηθική της θα της επέβαλλε να παρακάμψει τον εν λόγο νόμο όπως καθημερινά κάνουν δεκάδες κάτοικοι του νησιού.

 Οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσαν μία σειρά από ισχυρισμούς στους οποίους βασιζόντουσαν σε σημεία του μεταναστευτικού και του ποινικού κώδικα που εξαιρούν την μεταφορά ανθρώπων που χρήζουν διεθνούς προστασία αλλά και όσων βρίσκεται η ζωή τους σε κίνδυνο από τις ποινικές ευθύνες. Επίσης οι ισχυρισμοί τους στηρίχθηκαν και στο άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα που προβλέπει ότι «ο άδικος χαρακτήρας της πράξης αποκλείεται και όταν η πράξη αυτή αποτελεί ενάσκηση δικαιώματος ή εκπλήρωση καθήκοντος που επιβάλλεται από το νόμο», κάτι που υποστηρίχθηκε ότι ίσχυε στην προκειμένη περίπτωση αφού οι εν λόγο μετανάστριες με τα παιδιά τους οδηγήθηκαν στο κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ προς σύλληψη και καταγραφή.

Η έδρα παρ’όλα αυτά απέρριψε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης κηρύσσοντας όμως την κατηγορούμενη αθώα. Την απόφαση της την στήριξε στις ειδικές συνθήκες του περιστατικού, τονίζοντας ότι η απόφαση αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα για μελλοντικές δίκες και ειδικότερα όταν η μεταφορά αυτή συμβαίνει σε άλλα σημεία του νησιού και όχι προς παράδοση στις αρχές..

Να σημειωθεί ότι την Πέμπτη 09-07 στις 12.00 θα διεξαχθεί ακόμα ένα δικαστήριο στο οποίο διώκεται 25χρονη κάτοικος του νησιού με τις ίδιες κατηγορίες.

 

Musaferat

07-07-2015

 

Ενημέρωση 09-07-2015: Αθώα κρίθηκε επίσης η Δ.Τ που αντιμετώπιζε παρόμοιες κατηγορίες και η δίκη της πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί.