باکالیجار یا باکالنجار اتا زیاری وزیر، سپهسالار و حاکم بی‌یه. وه که شاید باوندی بی‌بائه، منوچهر ِبرارزن و انوشیروان ِخوردپییر یا دایی بی‌یه. ونه پییر ِنوم «ویهان کوهی» یا شاید هم «سرخاب دیلمی» بی‌یه.
منوچهر ِبمردِن په، ونه ریکا انوشیروان، که هَنتا وَچه بی‌یه، تبرستون و گرگان ِشا بیّه و ونه حکومِت بَرِسی‌یِن په، باکالیجار همه چی ره شه دَس ِبِن بَییته و کم‌کم هَمینتی انوشیروان ره کِنار بَزوئه و شه ره حاکم اعلام هاکرده. وه همه ره بائوته که انوشیروان ره بَکاشته ولی انوشیروان ره احتمالاً زندونی هاکرد بی‌یه چون ونه حکومت ِتموم بَیِّن په، دِباره انوشیروان سَر و کَلّه پیدا وانه و حکومت ره شه دَس گَنّه.
باکالیجار اتا نامستقل ِشا بی‌یه. وه ویشته سلطان مسعود، غزنویون ِحاکم، ِحمایت ره شه وسّه جذب هاکرده و ونه کیجا مسعود ِزَن بی‌یه. باکالیجار اِت‌دَفه که مسعود بوردبی‌یه هند، شورش هاکِرده و آل بویه پـِشتی ره هاکِرده ولی زمونی که مسعود وَردَگرسته، وه ره شه سرجا هِنیشِنی‌یه و آمل ِمردِم ره سرکوب هاکرده. با اون‌که مسعود و باکالیجار دِباره رَفِق بَیینه، ولی اینان کارها مسعود ِحکومِت ره ضعیف هاکرده و باعث بَیّه که اتا تِرکِمون گروه، که وشون نوم سلجوقیون بی‌یه، مسعود ِحکومِت ره رِقِد بَدِن و باکالیجار ره هم حکومِت جه کنار بی‌یِلِن.
