Οι τύραννοι φέρνουν τους εισβολείς

Μέση Ανατολή / Αραβία / Ιράκ | Ιμπεριαλισμός / Πόλεμος | Γνώμη / Ανάλυση

Tuesday January 17, 2017 15:46

by Leila Al Shami

Άρθρο για την καταστολή της συριακής επανάστασης, γραμμένο από την σύρια αντιεξουσιάστρια Leila Al Shami

Οι τύραννοι φέρνουν τους εισβολείς
Ιμπν Χαλντούν (1332-1406)

Καθώς έπεφτε το απελευθερωμένο Χαλέπι, η φρίκη του μεταδόθηκε από ακτιβιστές των μέσων ενημέρωσης σε πραγματικό χρόνο, και χιλιάδες σε όλο τον κόσμο βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για την ανθρωπιστική καταστροφή που εκτυλισσόταν. Ενώ αυτή η αλληλεγγύη είναι ζωτικής σημασίας, μερικοί μπορεί να διαμαρτύρονται ότι έξι χρόνια καθυστέρηση είναι πολύ. Οι τελευταίοι θύλακες της άμεσης δημοκρατίας και της δημιουργικής αντίστασης τώρα συνθλίβονται, και η συριακή σύγκρουση μεταλλάσσεται σε μια πολύ πιο σκοτεινή και πιο τρομακτική φάση.

Μια νίκη των Ασαντιστών στο Χαλέπι, δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την υποστήριξη της Ρωσίας. Το καθεστώς ήταν κοντά στην κατάρρευση το Σεπτέμβριο του 2015, όταν ο Πούτιν παρενέβη μετά από αίτημα του καθεστώτος. Και είχε σωθεί μια φορά πριν, από το Ιράν, το 2013. Το ίδιο μοτίβο όπως του Χαλεπίου που παίζεται εδώ και καιρό σε μικρότερες κοινότητες αλλού. Οι εξοντωτικές πολιορκίες πείνας επιβάλλονται στο έδαφος κυρίως από τις ξένες και σεχταριστικές θρησκευτικές σιϊτικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν, ενώ οι βόμβες και οι πύραυλοι από τον Άσαντ και τα αεροπλάνα της Ρωσίας πέφτουν σαν βροχή από τον ουρανό. Σε εξαναγκαστικές συμφωνίες συνθηκολόγησης, άνθρωποι εξορίστηκαν από τα σπίτια τους, ίσως και μόνιμα.

Η Ρωσία παρενέβη αρχικά με το πρόσχημα της καταπολέμησης του ISIS. Ωστόσο, πάνω από το 80% των Ρώσικων βομβών έπεσαν πολύ μακριά από την περιοχή που ελέγχεται από αυτήν την τρομοκρατική ομάδα. Αντίθετα, πέφτουν στις κοινότητες που αυτο-οργανώνονται σε δημοκρατικά τοπικά συμβούλια, στα σχολεία και τα νοσοκομεία που οι γιατροί και οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν σε λειτουργία, στους εργαζόμενους εθελοντές που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να τραβήξει τρομοκρατημένα και ματωμένα παιδιά από τα ερείπια.

Κατά τις πρώτες 305 ημέρες της παρέμβασής της, από ρωσικούς βομβαρδισμούς σκοτώθηκαν 2.704 άμαχοι, μεταξύ των οποίων 746 παιδιά. Τόσο Συριακές όσο και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μαρτυρούν την συστηματική και σκόπιμη στόχευση των νοσοκομείων από τη Ρωσία ως στρατηγική του πολέμου. Η παρέμβαση της Ρωσίας είχε ως στόχο να αποφευχθεί η κατάρρευση του καθεστώτος και να το βοηθήσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, και δούλεψε.

Υπάρχει μια ιστορική σχέση μεταξύ της Ρωσίας και του καθεστώτος Άσαντ που χρονολογείται από τον Ψυχρό Πόλεμο. Η Σοβιετική Ένωση πούλησε όπλα στη συριακή δικτατορία και φοιτητές της Συρίας συχνά σπούδαζαν στη Ρωσία ή σε άλλες χώρες του ανατολικού μπλοκ. Μια Σοβιετική ναυτική βάση ιδρύθηκε στην Ταρτούς, τη μόνη βάση της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Η Συρία ήταν ένα καθεστώς ρωσικής επιρροής, και ο Πούτιν έχει αναζωογονήσει αυτή τη σχέση. Οι Ρωσικές βόμβες κρατούν τον Άσαντ στην εξουσία, και η Ρωσία προστατεύει το κράτος-πελάτη της στο Συμβούλιο Ασφαλείας με τον ίδιο τρόπο που οι ΗΠΑ προστατεύουν το Ισραήλ.

Μέσω της παρέμβασης της στη Συρία, η Ρωσία έχει επεκτείνει και αναβαθμίσει τη ναυτική βάση της στην Ταρτούς σε μόνιμη εγκατάσταση και καθιέρωσε μια αεροπορική βάση νότια της Λατάκειας το 2015. Οι συμφωνίες με το καθεστώς σημαίνουν ότι οι ρωσικές εταιρείες προβλέπεται να επωφεληθούν από την προσοδοφόρες συμβάσεις εξαγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Προβάλλει τα προηγμένα όπλα της και αύξησε τις εξαγωγές όπλων της. Αλλά το πιο σημαντικό, μέσα από τη Συρία η Ρωσία έχει προσβάλλει επιτυχώς την ηγεμονία των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Ρωσία είναι που οδηγεί τις διεθνείς διαπραγματεύσεις, αφού ο Ομπάμα υποχώρησε μετά τη συμφωνία των χημικών όπλων. Και ο Πούτιν αναπτύσσει επίσης σχέσεις με άλλους περιφερειακούς εξουσιαστές, όπως ο Ερντογάν της Τουρκίας και ο Σίσι της Αιγύπτου, με τον οποίο διεξήγαγε πρόσφατα κοινή στρατιωτική εκπαίδευση. Ο Πούτιν επίσης ενίσχυσε τις σχέσεις με το Ισραήλ, με την αύξηση της οικονομικής συνεργασίας, πουλώντας στο Ισραήλ στρατιωτικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και με την ανταλλαγή στρατιωτικών πληροφοριών σχετικά με τη Συρία.

Μέσα από τους συνεχείς βομβαρδισμούς της, διώχνοντας χιλιάδες από τα σπίτια τους, και την υποστήριξη των λαϊκιστικών φασιστικών ομάδων στα δυτικά, η Ρωσία έχει επίσης συμβάλει στην αποσταθεροποίηση της Ευρώπης, που ήδη παραπαίει από την αποτυχημένη οικονομική πολιτική νεοφιλελευθερισμού και λιτότητας. Μέσω του καταστήματος προπαγάνδας της, του Russia Today, απλώνεται μια εκστρατεία παραπληροφόρησης, όχι τόσο με σκοπό την πειθώ, αλλά τη σύγχυση.

Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι η παρέμβαση της Ρωσίας δεν μπορεί να είναι ιμπεριαλιστική αφού ο στρατός της Ρωσίας κλήθηκε από το συριακό καθεστώς. Με το ίδιο επιχείρημα, ούτε η παρέμβαση της Αμερικής στο Βιετνάμ θα ήταν ιμπεριαλιστική, αφού κλήθηκε από την κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ. Αυτοί οι σχολιαστές πιστεύουν ότι η εθνική κυριαρχία έγκειται στα κράτη, όχι στους ανθρώπους, και ότι η νομιμοποίηση μπορεί να εξακολουθεί να κατέχεται από εκείνους που διεξάγουν μια εκστρατεία εξόντωσης ενάντια σε όσους διαμαρτυρήθηκαν ειρηνικά την εξουσία τους.

Άλλοι θα πουν ότι οι επαναστάτες υποστηρίζονται επίσης από τις περιφερειακές και διεθνείς ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, την Τουρκία και τις χώρες του Κόλπου. Αλλά οι αντάρτες δεν έχουν λάβει υποστήριξη, ούτε καν κοντά στο επίπεδο της οικονομικής και στρατιωτικής στήριξης που το καθεστώς έχει λάβει από τους συμμάχους του. Η σημαντικότερη παρέμβαση του Ομπάμα ήταν να ασκήσει βέτο στα κράτη που ήθελαν να παρέχουν αντιαεροπορικά όπλα στους αντάρτες. Ήταν η αδυναμία των ανταρτών να ανταποκριθούν στη συντριπτική χρήση της δύναμης αέρος από τον Άσαντ, που κράτησε την ισορροπία δυνάμεων υπέρ του καθεστώτος, καθώς εξάλειφε όλες τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις στην κυριαρχία του. Με την εγκατάλειψη του Χαλεπίου, είναι πλέον σαφές ότι η Τουρκία ασχολείται κυρίως με σύνθλιψη της κουρδικής αυτονομίας στο βόρειο τμήμα της Συρίας, και την αυταρχική εκστρατεία του Ερντογάν ενάντια σε κάθε διαφωνούντα. Και οι αντιδραστικές χώρες του Κόλπου όλοι έχουν τις δικές τους ατζέντες, υποστηρίζοντας τις αντίστοιχες παρατάξεις τους, συμβάλλοντας στην διχόνοια και τη φαγωμάρα των ανταρτών.

Με πρωταρχικό κίνητρο τον τοπικό ανταγωνισμό για την επικυριαρχία με το Ιράν, έχουν αναζοπυρώσει τις φλόγες του σεχταρισμού και του εξτρεμισμού που το καθεστώς και οι υποστηρικτές του έχουν τόσο άγρια προκαλέσει.

Δεν φαίνεται ότι Τραμπ θα αποκλίνει σημαντικά από τη θέση απομονωτισμού του Ομπάμα. Όπως και ο Ομπάμα, θα συνεχίσει να βλέπει το ISIS ως τη μεγαλύτερη απειλή για τα αμερικανικά συμφέροντα. Αυτό δεν βοηθά τους Σύριους οι οποίοι βλέπουν το καθεστώς ως το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ειρήνη, το οποίο μαζί με τους συμμάχους του, ήταν υπεύθυνο για πάνω από το 90% των θανάτων αμάχων και είναι η κύρια αιτία του εκτοπισμού. Ο Ομπάμα και ο Πούτιν συντονίζονται για αρκετό καιρό στον «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας». Ο Trump θαυμάζει τον Πούτιν και είναι πιθανό να συνεργαστεί ακόμα με τον ίδιο και Άσαντ άμεσα, δίνοντας μικρότερη σημασία στα προσχήματα για θέματα όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η δημοκρατία και η προστασία των αμάχων. Δεν πειράζει που Άσαντ και ο Πούτιν επιτίθενται στον Ελεύθερο στρατό και τις ισλαμιστικές πολιτοφύλακες που πραγματικά πολεμούν το ISIS, καθώς είναι το μόνο μέσο άμυνας για τους πολίτες.

Μένει να δούμε αν θα αναπτυχθούν εντάσεις μεταξύ του Ιράν και της Ρωσίας. Ήδη στη συμφωνία εκκένωσης του Χαλεπίου, που βγήκε από τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας, οι σεχταριστικές πολιτοφυλακές του Ιράν δεν συμμορφώθηκαν. Και ενώ ο Trump μπορεί να έρθει πιο κοντά στον Πούτιν, οι στενοί του σύμβουλοι είναι σε αντίθεση με πυρηνική συμφωνία του Ιράν και του Ομπάμα. Αλλά η Ρωσία γνωρίζει, επίσης, ότι ο Άσαντ δεν μπορεί να κρατήσει το ανακατηλειμμένο έδαφος χωρίς τα υποστηριζόμενα από το Ιράν στρατεύματα στο έδαφος. Μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από ένας χειριστές μαριονέτας να κινούν τα νήματα;

Η πτώση του Χαλεπίου μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ορφανής επανάστασης της Συρίας. Μια νίκη των Ασαντιστών σημαίνει το τέλος της πολιτικού δημοκρατικού πειράματος του Χαλεπίου, κάποτε φάρος ελπίδας. Αυτό σημαίνει την πιθανή σύλληψη εκατοντάδων περισσότερων ακτιβιστών του πολιτικού κινήματος, των εργαζομένων στις ιατρικές ομάδες που θα ενταχθούν στους χιλιάδες που ήδη μαραζώνουν στη φυλακή με ισχνή ελπίδα απελευθέρωσης. Οι πρόσφυγες και οι εκτοπισμένοι δεν θα είναι ποτέ σε θέση να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Οι εξτρεμιστικές ομάδες θα αυξηθούν σε δύναμη, δεν υπόκεινται πλέον σε λαϊκή πίεση. Θα σημάνει μια επιστροφή στο βασίλειο του φόβου.

Ο λαός της Συρίας έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για την επιθυμία τους για ελευθερία. Βομβαρδίστηκε από τη δική του κυβέρνηση, βομβαρδίστηκε από ξένες κυβερνήσεις, και εισέβαλαν οι πιο τρελοί τζιχαντιστές του κόσμου. Το καθεστώς δεν έχει δείξει μια πραγματική βούληση για να πάει σε διαπραγματεύσεις. Ο Άσαντ δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει ή να μοιραστεί την εξουσία του. Όλες οι εκεχειρίες μέχρι στιγμής έχουν ενεργήσει ως πρελούδια για να αυξηθεί η σφαγή και ο εκτοπισμός πραγματοποιείται με τίποτα περισσότερο από "ισχυρές καταδίκες" από τη διεθνή κοινότητα. Ο Άσαντ, η Ρωσία και το Ιράν πιστεύουν σε μια στρατιωτική λύση σε αυτή τη σύγκρουση.

Εναπόκειται τώρα στους ανθρώπους, σε παγκόσμιο επίπεδο, για να οικοδομήσουμε ένα σταθερό αντιπολεμικό κίνημα που να στέκεται με το συριακό λαό εναντίον όλων των κρατών που συμμετέχουν σε αυτή τη σύγκρουση και τη διαιωνίζουν.

user preferences

Anarkismo.net

Search

New Events

Upcoming Events

Other Press

Feeds

Οι τύραννοι φέρνουν τους εισβολείς

Front page

Latest News

Opinion and Analysis

Press Releases