Функцыянал
Функцыяна́л — гэта адлюстраванне, зададзенае на адвольным мностве і тое, якое мае лікавую вобласць значэнняў: звычайна мноства рэчаісных лікаў або комплексных лікаў [1].
Вызначэнні[правіць | правіць зыходнік]
Вобласць вызначэння функцыяналу можа быць любым мноствам. Калі вобласць вызначэння з'яўляецца тапалагічнай прасторай, можна вызначыць бесперапынны функцыянал; калі вобласць вызначэння з'яўляецца лінейнай прасторай над або над , можна вызначыць лінейны функцыянал; калі вобласць вызначэння з'яўляецца спарадкаваным мноствам, можна вызначыць манатонны функцыянал.
Функцыянал, зададзены на тапалагічнай прасторы , называецца бесперапынным, калi ён бесперапынным як адлюстраванне ў тапалагічную прастору або .
Функцыянал, зададзены на тапалагічнай прасторы , называецца бесперапынным ў кропцы , калі ён непарыўны ў гэтай кропцы як адлюстраванне ў тапалагічную прастору або .
У больш шырокім сэнсе функцыяналам называецца любое адлюстраванне з адвольнага мноства ў адвольнае (не абавязкова лікавае) кальцо.
Функцыянал, зададзены на лінейнай прасторы, і які захоўвае складанне і множанне на канстанту, называецца лінейным функцыяналам. (Адлюстраванне плоскасці і ў прасторы ў лінейную прастору называюць аператарам) .
Мабыць, самы просты функцыянал — праекцыя — (супастаўленне вектару адной з яго кампанент або каардынат).
Даволі часта ў ролі плоскасці і ў прасторы выступае тая ці іншая прастора функцый (бесперапынныя функцыі на адрэзку, інтэграваныя функцыі на плоскасці і г.д.). Таму ў прыкладных галінах пад функцыяналам часта разумеюць функцыю ад функцый, адлюстраванне, якое пераводзіць функцыю ў лік (рэчаісны або комплексны).
Функцыянал на лінейным прасторы называецца станоўча вызначаным, калі яго значэнне неадмоўнае і роўна нулю толькі ў нулі.
Адлюстраванне, якое перакладае вектар у яго норму, з'яўляецца выпуклым станоўча вызначаным функцыяналам, гэта адзін з самых распаўсюджаных функцыяналаў. У фізіцы часта выкарыстоўваецца дзеянне — таксама функцыянал.
Задачы аптымізацыі фармулююцца на мове функцыяналаў : знайсці рашэнне (ўраўнення, сістэмы ўраўненняў, сістэмы абмежаванняў, сістэмы няроўнасцей, сістэмы уключэнняў і т. п.), якое дастаўляе экстрэмум (мінімум або максімум) зададзенаму функцыяналу. Функцыяналы таксама разглядаюцца ў варыяцыйным аналізе.
Функцыянал у лінейнай прасторы[правіць | правіць зыходнік]
Пазней ад паняцця традыцыйнага функцыяналу аддзялілася паняцце функцыяналу ў лінейнай прасторы, як функцыі, якая адлюстроўвае элементы лінейнай прасторы ў яго прастору скаляраў. Часцяком (напрыклад, калі прастора функцый з'яўляецца лінейнай прасторай) гэтыя дзве разнавіднасці паняцця "функцыянал" супадаюць, у той жа час яны не тоесныя і не паглынаюць адзін аднаго.
Асабліва важнай разнавіднасцю функцыяналаў з'яўляюцца лінейныя функцыяналы.
Прыклады[правіць | правіць зыходнік]
- норма функцыі
- значэнне функцыі ў фіксаванай кропцы
- максімум або мінімум функцыі на адрэзку
- велічыня інтэграла ад функцыі
- даўжыня графіка рэчаіснай функцыі рэчаіснай зменнай
- даўжыня крывой, параметрычнай зададзенай вектарнай функцыяй рэчаіснага аргументу (даўжыня шляху)
- плошча паверхні, параметрычнай зададзенай вектарнай функцыяй двух рэчаісных аргументаў
- скалярны здабытак на фіксаваны вектар
- дзеянне ў механіцы
- функцыянал энергіі
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Математическая Энциклопедия — М.: Советская Энциклопедия, 1984. — Т. 5.
- Элементы теории функций и функционального анализа — изд. четвертое, переработанное. — М.: Наука, 1976. — 544 с. — 35000 экз.
- У.Рудин Функциональный анализ — М.: Мир, 1975.
Вікіпадручнік має книгу на тему |
Гэта пачатак артыкула па матэматыцы. Вы можаце дапамагчы праекту, выправіўшы і дапоўніўшы яго. |