Δύο χρόνια αργότερα, παραμονές της επετείου των εκλογών του Ιουνίου, επέστρεψα στον ίδιο συνομιλητή, ζητώντας του κάτι σαν τελικό απολογισμό. Απομαγνητοφωνώ την απάντησή του: «Όλη η συζήτηση εξακολουθεί να γυρίζει γύρω από το θέμα του χρέους. Αλλά το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το χρέος της, είναι το κράτος της. Μπορεί η κυβέρνηση Τσίπρα να μεταρρυθμίσει αυτό το κράτος; Λυπάμαι που το λέω, αλλά δεν ξέρω απόλύτως κανέναν εδώ στις Βρυξέλλες που να το πιστεύει πια αυτό. Μετά από δύο χρόνια, κανείς δεν έχει αυταπάτες. Στα δικά μου μάτια, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι σαν το "υπαρκτό ΠΑΣΟΚ". Οικειοποιείται αυτό που θα έπρεπε να αλλάξει. Η μεταρρυθμιστική προσδοκία έχει ολοκληρωτικά διαψευστεί».
Η Ελλάδα ζει το σύνδρομο του σαλιγκαριού. Εξαιρετική χαμηλή ταχύτητα κι αντοχή ανάλογη ενός σαλιγκαριού, αφού είναι σε όλους γνωστό πόσο αργά κινείται το σαλιγκάρι. Επίσης, είναι γνωστό ότι σε θερμές εποχές προφυλάσσεται αντέχοντας για μήνες χωρίς νερό. Συνεπώς, βασανιστικά αργή πρόοδος κι ανθεκτικότητα των Ελλήνων σε ένα πολιτικο-οικονομικό πρόγραμμα που μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει λύσεις. Το σύνδρομο του σαλιγκαριού δεν ενοχλεί την Κυβέρνηση. Σχεδόν το επιδιώκει. Στην αργκό θα το ονομάζαμε «τενεκεδάκι». Σπρώχνω λίγο κάθε ημέρα, μέχρι να δω τι θα κάνω. Και μέχρι τότε διατηρώ τα κεκτημένα.
Η απήχηση του Αρτέμη Σώρρα πολλαπλασιαζόταν τα δύο τελευταία χρόνια όπως ακριβώς και αυτή της Χρυσής Αυγής πριν την δολοφονία Φύσσα. Αθόρυβα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, με γραφεία της οργάνωσης του να ξεφυτρώνουν ανά την επικράτεια. Η «επιτυχία» του βασίζεται στην εδραιωμένη αντίληψη μιας σημαντικής μερίδας του πληθυσμού ότι υπάρχει κάπου ένας κάποιος «κουμπαράς» με χρήματα, ο οποίος είναι δυνατόν να μας βγάλει από τη δυσχερή μας οικονομικά θέση. Στις δύσκολες στιγμές πάντα το όνειρο της μαγικής εξόδου από την δύσκολη κατάσταση με εύκολο και γρήγορο τρόπο ανθεί.
Η οικονομική δυσπραγία ωφελεί περισσότερο συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι βέβαια διακηρύττουν πως βασική τους μέριμνα αποτελεί η προάσπιση των συμφερόντων του λάου. Αλήθεια τι πιθανότητες ιδεολογικής χειραγώγησης και κομματικής ένταξης θα έχει ένας πολίτης με δυνατότητα πολλαπλών επιλογών στην αγορά εργασίας, εκτός μάλιστα δημοσίου τομέα; Το εν λόγω μοντέλο λειτουργεί για όσο διάστημα τα συγκεκριμένα κόμματα ήταν αντιπολίτευση. Ακόμη και σήμερα κόμματα και θεσμοί εξακολουθούν να υπερασπίζονται τα «δίκαια» του αγρότη-εργάτη, αγνοώντας πως για να υπάρξει βιώσιμη γεωργική παραγωγή στη χώρα θα πρέπει να στηρίζεται στον αγρότη-επιχειρηματία.
Η διδασκαλία του Ολοκαυτώματος συνεπάγεται πρώτα από όλα, την ανάγκη να μεταφέρουμε όλη την αλήθεια για το συγκεκριμένο γεγονός, και να το αναλύσουμε μέσα στο ιστορικό πλαίσιο που έλαβε χώρα. Στη βάση αυτή η εκπαιδευτική προσέγγιση του Ολοκαυτώματος δεν πρέπει να περιορίζεται στην απλή παράθεση και παρουσίαση γεγονότων. Αντίθετα πρέπει να εμβαθύνει χωρίς προκαταλήψεις και στεγανά και να διερευνά τους μηχανισμούς που συνέβαλαν στην εμφάνισή του. Αναλύοντας μέσα από μια πολύπλευρη προσέγγιση τις αιτίες και τις συνέπειες και δίνοντας έμφαση στη γνώση και στην κριτική σκέψη προσεγγίζουμε το Ολοκαύτωμα ως ένα ιστορικό γεγονός που έχει επηρεάσει καταλυτικά το παρόν των σύγχρονων κοινωνιών.
Ανταγωνιστικοί: Άμιλλα. Ψάχνω να βρω πότε άκουσα τελευταία αυτήν την λέξη στην Ελλάδα. Πάει καιρός. Ευγενής άμιλλα. Για φαντάσου. Οι λέξεις αυτές φαίνονται σαν να προέρχονται από χαμένη προϊστορική διάλεκτο, απόμακρη κι ακατανόητη σαν τον δίσκο της Φαιστού. Τι έγινε η ευγενής άμιλλα; Φθόνος και έριδα. Όσο ένας λαός κουρνιάζει σε μπουντρούμι ανελευθερίας, η ξοδεμένη ανάσα στον κλειστό χώρο μαζεύει όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση φθόνου. Είναι σαν το διοξείδιο του άνθρακα σε ερμητικά κλειστό κελί. Μαζεύεται, μαζεύεται, μέχρι που σκας.
Γνωρίζουμε ότι είναι πρακτικά αδύνατο να κρατήσετε τον μικρό ασθενή τόσες ημέρες στο σπίτι. Προσπαθήστε όμως να παραμείνει το παιδί στον χώρο του τουλάχιστον τις πρώτες τρεις μέρες. Ο κίνδυνος μετάδοσης στα άλλα παιδιά είναι υπαρκτός. Επιπροσθέτως βοηθάτε έτσι τα παιδιά που θα μείνουν σπίτι μαζί σας να δυναμώσουν την άμυνά τους και την αντίσταση χωρίς τον κίνδυνο των επιπλοκών (βρογχίτιδα, πνευμονία, ωτίτιδα, ιγμορίτιδα ). Η μετάδοση και των δύο οφείλεται σε ήδη προσβεβλημένα άτομα, με το φτέρνισμα, όπου σταγονίδια εκτοξεύονται με τον βήχα, με την ομιλία, ακόμη με την χειραψία. Οι κλειστοί χώροι δημιουργούν τις πιο κατάλληλες συνθήκες μετάδοσης.
Αν το πολιτικό σύστημα συνολικά είχε δει την κρίση ως ευκαιρία ανάπτυξης της εθνικής μας αυτογνωσίας και, μέσα από την αυτοκριτική, ως αφετηρία αυτόβουλης διορθωτικής παρέμβασης στα καθ' ημάς κακώς κείμενα... (αντί να τη χρησιμοποιεί για να ανατροφοδοτεί και να διογκώνει έναν πρωτόγονο αντιδυτικισμό με ρίζες στις... σταυροφορίες, το Σχίσμα και το Βυζάντιο). Αν αυτά συνέβαιναν... Η ελληνική κοινωνία θα είχε, άραγε, πονέσει λιγότερο; Το πιθανολογώ ισχυρά χωρίς, ωστόσο, να είμαι απολύτως σίγουρος. Απολύτως σίγουρος, αντίθετα, είμαι πως, στην περίπτωση αυτή, ο πόνος θα εκδηλωνόταν περισσότερο με ωδίνες και λιγότερο με οδύνες.
Όποιος πορεύεται με οδηγό τη Μήτι, έχει το βλέμμα στο μέλλον, αναμένει όταν πρέπει και σχεδιάζει προσεκτικά τις κινήσεις του. Ο Οδυσσέας έδινε περισσότερη σημασία στην τελική επιτυχία παρά στην πρόσκαιρη δόξα. Ο σκοπός του αγίαζε τα μέσα. Είχε πάντα στο μυαλό του τον ένα και μοναδικό τελικό στόχο του: να ξαναδεί την Πηνελόπη. Με αυτό ως αφετηρία οπισθοδρομούσε νοητικά, επεξεργαζόταν αντίστροφα όλα τα πιθανά σενάρια και εμπόδια και σχεδίαζε τη στρατηγική του. Έβλεπε ακόμα τον κόσμο μέσα απο τα μάτια των άλλων, γεγονός το οποίο του επέτρεπε να τους εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους κατα το δοκούν για να εκπληρώσει το σκοπό του.
Τον Δεκέμβριο του 1998, αμέσως μετά την διακήρυξη του Saint-Malo, ανακοινώθηκε η δημιουργία της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, η οποία υπεγράφη από τον τότε Βρετανό Πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ και τον Γάλλο Πρόεδρο Ζακ Σιράκ. Λόγω του σημαντικού μεγέθους και της εμπειρίας των στρατιωτικών δυνάμεων της η Βρετανία κατείχε από την αρχή ηγετικό ρόλο στη δημιουργία της νέας πολιτικής. Η προσφορά της στην δημιουργία μιας αυτόνομης Ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης ήταν ιδιαίτερα σημαντική, όπως φάνηκε και από την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Άμυνας το 2004.
Λοιπόν κύριε Σώρρα: Είμαι 28 ετών δικηγόρος, εκλεγμένος για δεύτερη θητεία δημοτικός σύμβουλος, τέως Αντιδήμαρχος, πρώην επιστημονικός συνεργάτης υπουργού, μαχητής του αναπηρικού κινήματος στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχω φιλοδοξίες και προθέσεις. Επιδιώκω την ανατροπή του ισχύοντος κοινωνικοπολιτικού status quo και απειλώ το κατεστημένο στο ποσοστό που έχει σαπίσει γιατί ως τυφλός εκ γενετής που βίωσα τον ρατσισμό στην αντιμετώπισή μου, τον παλεύω και τον νικάω, θέλω να αλλάξουν τα πράγματα για τους τυφλούς και γενικά τους ανάπηρους... Ποιος θα με εμποδίσει; Εσείς;
Η αλήθεια βέβαια για τη ζωή που κάνει ένας φοιτητής κατά τη διάρκεια της εξεταστικής περιόδου είναι κάπου στη μέση. Είναι καλό να θεωρείς ότι χρειάζεται λίγο και καλό διάβασμα για να επιτύχεις στην εξέταση κάποιου μαθήματος, αρκεί το λίγο να είναι αναλογικό της ύλης και της δυσκολίας του. Δε χρειάζεται να ενστερνίζεσαι τις απόψεις άλλων φοιτητών σχετικά με τα μαθήματα αλλά να σχηματίζεις τη δική σου ανεπηρέαστος. Ο πανικός αλλά και το χαοτικό και υπερβολικό διάβασμα δε θα οδηγήσουν σε θετικά αποτελέσματα. Το σωστό πρόγραμμα, όσο βαρετό και τετριμμένο σου ακούγεται, είναι αυτό που θα βοηθήσει στα σωστά αποτελέσματα αλλά και στη διατήρηση της ψυχικής σου ηρεμίας.
Η δουλειά στο παζάρι δεν είχε κάποια ξεχωριστή τέχνη, δεν σπαταλούσε μυαλό, ούτε χρειαζόταν να κάμει κάποια γνωριμία. Τουλάχιστον στην αρχή, πήγαινε από τα μαύρα χαράματα και έπιανε μια γωνιά, μακριά από τους παλιούς που δεν τον ενοχλούσαν, αλλά δεν έδειξαν και καμιά χαρά όταν πρωτόδαν τα μούτρα του. Άνοιγε μια γκρι μισομάλλινη κουβέρτα, δώρο της νονάς του κι άπλωνε ότι είχε κουβαλήσει από το σπίτι. Έπειτα περίμενε τους περαστικούς πελάτες. Ένα μυστικό είχε ετούτη η δουλειά, να φέρεις πράματα πρωτότυπα και να μην σε κάνουν τσακωτό οι μπάτσοι! Είναι αλήθεια πως ετούτος ο ξερακιανός καμπούρης, με τα ξεζωσμένα παντελόνια, που δεν έλεγε καλημέρα από φόβο, μήπως και αναγνωρίσουν κάτι καλό στα μούτρα του, πήγαινε κάλα, όχι καλά, πολύ καλά!
Μεταφορές, κτηνοτροφία, ιατρική είναι μόνο ορισμένοι από τους τομείς της οικονομίας, αλλά και της καθημερινότητας, στους οποίους η ρομποτική τυγχάνει ήδη ευρείας αξιοποίησης. Τα ηθικά και νομικά ερωτήματα που προκύπτουν στον ταχέως εξελισσόμενο τομέα της ρομποτικής είναι πολλά: Μπορεί ένα ρομπότ να θεωρηθεί υπεύθυνο για τις πράξεις του; Θα πρέπει να υπάρχει νομική αναγνώριση του καθεστώτος των «ηλεκτρονικών προσώπων»; Με την ανησυχία για τους κινδύνους σχετικά με ζητήματα αστικής ευθύνης αλλά και θέματα ασφάλειας να αυξάνεται, οι Ευρωπαίοι νομοθέτες υποστήριξαν ότι ήρθε η ώρα να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για τη θέσπιση κανόνων αναφορικά με τη χρήση των ρομπότ.
Στο εξωτερικό γίνονται ήδη συζητήσεις για το που και πώς θα βρει η Ελλάδα τα χρήματα που χρειάζεται από το 2018 και μετά, όταν δεν έχει γίνει καμία προπαρασκευαστική ενέργεια μέχρι τώρα. Και εάν οι ανάγκες του 2018 είναι καλυμμένες από το τρέχον πρόγραμμα (εφόσον αυτό τηρηθεί και ολοκληρωθεί), για τα επόμενα έτη δεν υπάρχει καμία ασφαλής εκτίμηση. Η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης είναι και αυτή εξαιρετικά επισφαλής λόγω της εκκρεμούς αξιολόγησης και η αποχώρηση του ΔΝΤ θα δυσκολέψει την ένταξή μας στο πρόγραμμα. Ακόμα και αν αυτή γίνει με απόφαση της ΕΚΤ, λίγα θα είναι τα οφέλη για την ελληνική οικονομία και περισσότερα για εκείνους που έχουν επενδύσει στα ομόλογα.
Τα γεωπάρκα αποτελούν το κορυφαίο εργαλείο γεωδιατήρησης που ξεκίνησε σαν δίκτυο συνεργασίας μεταξύ φορέων - διαχειριστών γεωλογικών μνημείων των διαφόρων ευρωπαϊκών περιοχών, με στόχο να συμβάλει στην τοπική ανάπτυξη των περιοχών αυτών μέσω της ανάπτυξης του γεωτουρισμού. Οι βασικές αρχές λειτουργίας και τα ποιοτικά πρότυπα που υιοθετήθηκαν, εφαρμόζονται σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο μέσω του Παγκόσμιου Δικτύου Γεωπάρκων (GGN) υπό την αιγίδα της UNESCO.
Η αλήθεια είναι ότι βάση των όσων βλέπουμε στους δέκτες μας και διαβάζουμε στα ΜΜΕ, έχει σίγουρα επέλθει αρκετή πρόοδος σε διάφορα θέματα, και αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι στην πλειοψηφία των θεμάτων η διαπραγμάτευση γίνεται από τους ίδιους τους ηγέτες, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις (τουλάχιστον αυτό αφήνεται να φανεί). Υπάρχουν όμως δυστυχώς και τα θέματα που χωρίς τη συγκατάθεση των «δυνατών παικτών» όπως της Τουρκίας και της Ελλάδας, καθώς και ενός φάσματος πιο δυνατών συμφερόντων, δεν κινείται φύλλο.
Η κινητικότητα που αναπτύχθηκε στο Κυπριακό συνιστά μια φωτεινή αναλαμπή σε ένα όλο και πιο σκοτεινό σκηνικό. Οι θιασώτες των τετελεσμένων που προέβλεπαν ναυάγιο εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Οι δήθεν εθνικές τους ευαισθησίες είναι προσχηματικές και επικίνδυνες. Τα αποτελέσματα των συνομιλιών στο Μοντ Πελεράν και στη Γενεύη κατέδειξαν ότι ο μόνος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι ο τορπιλισμός των κοινών προσπαθειών από επιπόλαιες και απαίδευτες ενέργειες, ιδιαίτερα όταν προέρχονται εκτός του Νησιού.
Όμως, ο σπουδαιότερος λόγος του αφανισμού των Εβραίων της Θεσσαλονίκης είναι ότι κανείς, μα κανείς, δεν τους προστάτευσε. Στην Αθήνα ο αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός βάφτιζε και πάντρευε αβέρτα και μοίραζε πλαστές χριστιανικές ταυτότητες. Στη Ζάκυνθο η εβραϊκή κοινότητα γλίτωσε χάρη στον μητροπολίτη Χρυσόστομο και στον δήμαρχο Καρρέρ. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, κανείς δεν ανέλαβε παρόμοιες πρωτοβουλίες. Βέβαια, υπήρξαν κάποιοι χριστιανοί που με κίνδυνο της ζωής τους βοήθησαν, φυγάδευσαν ή έκρυψαν φίλους και γείτονες. Όμως ήταν λίγοι.