Zofia Jaroszewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Zofia Jaroszewska
Zofia Jaroszewska w Kandydzie George'a Bernarda Shawa
Zofia Jaroszewska w Kandydzie George'a Bernarda Shawa
Data i miejsce urodzenia 25 września 1902
Irbit
Data i miejsce śmierci 25 września 1985
Warszawa
Zawód aktorka, pedagog
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Wawrzyn Akademicki
Grób Zofii Jaroszewskiej na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie

Zofia Jaroszewska, primo voto Niedzielska, secundo voto Friedrich (ur. 25 września 1902 w Irbit, zm.25 września 1985 w Warszawie) – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, reżyser, pedagog.

Życiorys[edytuj]

Urodziła się 25 września 1902 w miejscowości Irbit na Uralu, ówcześnie na terenie Imperium Rosyjskiego.

W 1920 po zdaniu matury studiowała krótko grę fortepianową w Konserwatorium Warszawskim, a następnie w Warszawskiej Szkole Dramatycznej (1921–1922). W 1922 ukończyła Oddział Dramatyczny przy Konserwatorium Muzycznym w Warszawie. 29 września 1923 zadebiutowała rolą Elsinoe w Irydionie Zygmunta Krasińskiego na deskach Teatru Polskiego w Wilnie. Po ukończeniu studiów pracowała w teatrach wileńskich, krakowskich i warszawskich.

W 1928 powróciła do Krakowa i do wybuchu wojny występowała na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego. Podczas okupacji pracowała jako urzędniczka Elektrowni Miejskiej w Krakowie. Mieszkała w Tenczynku[1].

Po wyzwoleniu nadal występowała na scenach krakowskich: Teatru im. Juliusza Słowackiego (1945–1946, 1955–1957 i 1961–1972), Teatrów Dramatycznych (1946–1954) oraz Starego Teatru (1954–1955 i 1957–1961).

Odtwórczyni zarówno ról komediowych, jak i dramatycznych. W latach 1963–1972 wykładała w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, od 1967 będąc profesorem PWST.

Po przejściu na emeryturę w 1972 grała jeszcze gościnnie na deskach Starego Teatru. Przed wojną zagrała w dwóch filmach, wraz z wyjazdem do Warszawy jej kontakt z filmem uległ zerwaniu. Dopiero po przejściu na emeryturę teatralną przyjęła kilka ról filmowych i telewizyjnych. Była członkiem zasłużonym ZASP-u.

Występowała również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Moralność pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej w reż. Lidii Zamkow jako Pani Dulska (1968), Zygmunt August Stanisława Wyspiańskiego w reż. Zygmunta Hübnera jako Królowa Bona (1969), Niemcy Leona Kruczkowskiego w reż. Kazimierza Dejmka jako Berta (1969), Klara i Angelika Marii Dabrowskiej w reż. Ireneusza Kanickiego jako Klara (1971) oraz w Pigmalionie George'a Bernarda Shawa w reż. Józefa Słotwińskiego jako Pani Higgins (1971), a także w przedstawieniu Las Aleksandra Ostrowskiego w reż. Edwarda Dziewońskiego jako Raisa Gurmyska (1978) i Nocy listopadowej Stanisława Wyspiańskiego w reż. Andrzeja Wajdy jako Demeter (1978).

Zmarła 25 września 1985 w Warszawie i została pochowana na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

Filmografia[edytuj]

Odznaczenia i nagrody[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ Ja po prostu jestem stąd (podkrakowska.pl)
  2. ↑ M.P. z 1952 r. Nr 70, poz. 1078
  3. ↑ Rocznik Polskiej Akademii Literatury 1937-1938, Warszawa 1939, s. 181.

Bibliografia[edytuj]

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zofia_Jaroszewska&oldid=46071979”