Bahasa Jepun

Bahasa Jepun
日本語 Nihongo
asli ke	(Majoriti):Jepun , Kepulauan Ryuku dan Palau, (Bahasa minoriti yang dituturkan):Amerika Syarikat (Terutama di Kalifornia dan Hawaii), Guam, Kepulauan Marshall, Taiwan, Australia dan Brazil
penutur asli	127 juta  (tiada tarikh)
keluarga bahasa	Japonik Bahasa Jepun
Sistem penulisan	Lolograf Jepun dan suku kata
status rasmi
Bahasa rasmi di	Angaur (Palau) De facto di Jepun
Dikawal oleh	Tiada Kerajaan Jepun memainkan peranan penting
kod bahasa
ISO 639-1	ja
ISO 639-2	jpn

Bahasa Jepun (日本語, Nihon-go) ialah bahasa rasmi negara Jepun dan dituturi 125 juta orang.

Bahasa Jepun juga digunakan oleh sebilangan rakyat dari negara yang pernah ditaklukinya seperti Korea dan Taiwan. Ia juga dituturi di Amerika Syarikat (California dan Hawaii) dan Brazil akibat penghijrahan orang Jepun ke sana. Namun keturunan mereka yang dipanggil nisei (二世, generasi kedua), tidak lagi fasih dalam bahasa tersebut.

Bahasa Jepun terbahagi kepada dua bentuk iaitu Hyoujungo (標準語), pertuturan baku, dan Kyoutsugo (共通語), pertuturan umum. Hyoujungo ialah bentuk yang diajar di sekolah dan digunakan di televisyen dan segala perhubungan rasmi.

Tatabahasa Jepun amat berlainan dengan kebanyakan bahasa lain, kerana ia ialah bahasa Subjek-Objek-Kata kerja iaitu kata kerja selalunya berada di hujung suatu ayat.

Fonologi

Konsonan

	Bibir	Gigi	Alveolar	Post- alveolar	Lelangit	Velum	Peti suara	Tidak bertempat
Hentian	p    b		t    d			k    g		Q
Kibasan				ɺ̠
Frikatif	ɸ		s    z				h
Afrikat			ts	tɕ
Nasal	m		n					N
Anggaran					j	ɰ

• Plosif tidak bersuara /p, t, k/ disedut sedikit: kurang berbanding plosif bahasa Inggeris, lebih berbanding plosif bahasa Melayu. Plosif bersuara /b, g/ tidak sentiasa mencapai oklusi penuh, kadang-kadang dihasilkan sebagai frikatif atau anggaran. /g/ dihasilkan sebagai [ŋ] dalam kebanyakan dialek (hanya antara vokal), terutamanya di Jepun timur.
• /t, d, n/ ialah konsonal apical dan denti-alveolar (maksudnya, hujung lidah menyentuh bahagian belakang gigi atas dan bahagian hadapan permatang alveolar). Sebelum /i/, bunyi-bunyi ini berupa alveolo-palatal; sebelum /u/ pula menjadi alveolar.
• /s, z/ ialah bunyi laminal alveolar. Sebelum /i/, bunyi-bunyi ini menjadi alveolo-palatal.
• /r/ (ditranskripsi sebagai ɺ̠) ialah kibasan postalveolar lateral apical postalveolar flap. Konsonan ini serupa dengan r bahasa Korea. Dalam telinga penutur bahasa Melayu, sebutannya seakan-akan antara r yang dikibas /ɾ/ , l, dan d; paling serupa dengan d sebelum /i/  listen ; dan paling serupa dengan l sebelum /o/  listen .
• Konsonan velar mampat /ɰ/ pokoknya (asasnya) merupakan versi bukan moraik bagi bunyi vokal /ɯ/. Konsonan ini tidak bersamaan dengan IPA [w] kerana disebut dengan pemampatan dan bukan pembulatan lidah.
• N ialah bunyi nasal moraik, iaitu konsonan sebelum konsonan lain, yang mana konsonan ini menjadi homorganik dengan konsonan seterusnya, tetapi tidak mencapai oklusi sepenuhnya sebelum frikatif atau antara vokal, di mana timbulnya bunyi vokal sengau. Sebagai akhiran perkataan sebelum rehat, konsonan N menjadi konsonan sengau uvular atau bibir, atau vokal sengau.
• h menjadi [ç] sebelum /i/  listen , dan menjadi [ɸ] sebelum /u/  listen .
• Q direalisasikan sebagai separuh awal obstruen geminat. Analisis lain yang kurang abstrak lebih gemar menganggap Q sebagai gugusan konsonan geminat yang asas, contoh: /pp/, /tt/, /ss/, dll.

Vokal

Bahasa Jepun mempunyai 5 bunyi hidup iaitu /a/, /i/, /u/, /e/, dan /o/.

Sebutan vokal bahasa Jepun seakan-akan bahasa Melayu. Contohnya:

• /a/ seperti "anak"
  
• /i/ seperti "ibu"
  
• /ɯ/ seperti "urut"
  (tetapi bibir tidak dibulatkan)
• /e/ seperti "esok"
  
• /o/ seperti "obor"
  

Tulisan bahasa Jepun

Tulisan bahasa Jepun berasal daripada tulisan Cina (漢字) yang diperkenalkan pada kurun keempat Masihi. Sebelum itu, orang Jepun tiada sistem tulisan sendiri.

Tulisan Jepun terbahagi kepada tiga:

• Kanji (漢字) Tulisan Cina yang digunakan pada kebanyakan perkataan Jepun yang diambil aksaranya daripada tulisan Cina. Kira-kira 3000 aksara kanji perlu dipelajari oleh penutur Jepun.
• Hiragana (ひらがな) tulisan suku kata yang diolah dan dipermudah daripada tulisan kanji oleh golongan wanita bangsawan. Tulisan hiragana digunakan pada perkataan asli Jepun yang tidak terdapat sebarang aksara kanji baginya.
• Katakana (カタカナ) yang diolah daripada tulisan kanji pada kurun kelapan Masihi oleh sami Buddha. Tulisan katakana digunakan bagi semua perkataan yang dipinjam daripada bahasa asing kecuali Bahasa Cina.

Lihat juga

• Ujian Kemahiran dalam Bahasa Jepun
• Bantuan: Bahasa Jepun
• Hubungan bahasa Jepun dengan bahasa Melayu

Pautan luar

Wikipedia Bahasa Jepun, ensiklopedia bebas

• (Inggeris) Atrinia.Com - Kamus on the Fly (Jepun-Inggeris-Indonesia)
• Buku latihan abjad bahasa Jepun (PDF)
• AKSER Brazil - Bahasa Jepun - Video