جمهوری آفریقای مرکزی

جمهوری آفریقای مرکزی Ködörösêse tî Bêafrîka République centrafricaine آفریقای مرکزی
'شعار ملی: 'یگانگی، شرافت، کار
سرود ملی: نوزایی
پایتخت (و بزرگترین شهر)		بانگی ۴°۲۲′ شمالی ۱۸°۳۵′ شرقی
زبان رسمی		زبان فرانسوی
نوع حکومت		جمهوری
نام حاکمان  • رئیس جمهور • نخست‌وزیر		کاترین سامبا پانزا آندره انزاپایکه
موارد منجر به تشکیل از فرانسه		۱۳ اوت ۱۹۶۰
مساحت
-	مساحت	۶۲۲٬۹۸۴کیلومتر مربع (۴۳ام)
-	‌آب‌ها (٪)	۰
جمعیت
-	سرشماری	۰۰۰، ۶۱۶، ۴ نفر  (۱۱۹ام)
-	تراکم جمعیت	۶٫۷۷‎/km۲‏ (۱۸۹ام)
تولید ناخالص داخلی	(تخمین ۲۰۰۶)
-	مجموع	۳٫۱۰۲ بیلیون دلار
-	سرانه	۷۲۶ دلار
شاخص توسعه انسانی (۲۰۰۷)		۶۱٫۳ (پایین) (۱۷۱ام)
واحد پول		فرانک سی اف آ (XOF)
منطقه زمانی		WAT (ساعت جهانی+۱)
-	تابستانی (DST)	DST (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی		.cf
پیش‌شماره تلفنی		+۲۳۶

جمهوری آفریقای مرکزی (به فرانسوی: République centrafricaine) کشوری است در مرکز آفریقا. پایتخت آن شهر بانگی است. آفریقای مرکزی روز ۱۳ اوت ۱۹۶۰ از فرانسه استقلال یافت و این پس از آن صورت گرفت که دو سال پیش از آن به خودمختاری دست یافته‌بود. کشور آفریقای مرکزی مدت ۳۰ سال توسط رؤسای جمهوری که قدرت را به زور و با انتخابات تقلب‌آمیز به‌دست آورده‌بودند اداره شد. نخستین انتخابات دموکراتیک در سال ۱۹۹۳ برگزار شد که درپی آن آنژ-فلیکس پاتاسه به ریاست‌جمهوری رسید. وی اما در سال ۲۰۰۳ توسط ژنرال فرانسوا بوزیزه کنار زده‌شد؛ بوزیزه در انتخابات ۲۰۰۵ پیروز شد و از آن زمان رئیس جمهور این کشور است.

جمهوری آفریقای مرکزی از کشورهای فقیر جهان است. قوم کوتاه‌جثه آکا در این کشور ساکنند.

تاریخ

جمهوری آفریقای مرکزی ابتدا بخاطر مجاورت با رود اوبانگی به کشور اوبانگی معروف بوده است که احتمالاً به دلیل وضعیت انسانی و سیاسی، اوبانگی-شاری (Ubangishari) نیز نامیده می‌شده است. در قرن نوزدهم با تسلط استعمار فرانسه، این کشور با سیزده کشور دیگر آفریقایی مجموعاً به «آفریقای سیاه فرانسه» موسوم گشت. از سال ۱۸۹۱م تا ۱۹۱۰م به آفریقای مرکزی نام «کنگوی فرانسه» دادند. در جریان میارزات استقلال طلبانه مردم این کشور برای نخستین بار نام «آفریقای مرکزی» برای آن رایج شد چون در مرکز قاره آفریقا واقع شده است. در سال ۱۹۶۰م این کشور استقلال خود را بدست آورد و به جمهوری آفریقای مرکزی (Central African Republic) موسوم گشت که نام رسمی و بین‌المللی آن نیز می‌باشد.

این کشور شاهد بیشترین بهره‌کشی‌های استعمارگران فرانسوی در بین تمامی کشورهای آفریقایی بوده‌است و بیشترین زیان‌های دوران استعمار را تجربه کرده‌است.

سیاست

این کشور دارای رژیم جمهوری است. آفریقای مرکزی در سال ۱۹۶۰ به استقلال رسید و در همان سال نیز به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.

جغرافیا

نقشه عوارض‌شناسی جمهوری آفریقای مرکزی.

این کشور در جنوب کشور چاد، جنوب و جنوب غربی کشور سودان، شرق کامرون و شمال دو کشور زئیر (کنگو کینشازا) و کنگو قرار گرفته‌است.

این کشور محصور در خشکی بوده، و از هیچ طرف به دریا راه ندارد. آب و هوای گرمسیری داشته و شمال آن را، بیابان فراگرفته‌است و از جنوب نیز به رودخانه بانگوئی محدود است.

مناطق جغرافیایی

نمایی از رود اوبانگی در نزدیکی بانگی (پایتخت)

از آنجا که آفریقای مرکزی کشور نسبتاً وسیع و گسترده‌ای می‌باشد، این کشور را از نظر جغرافیایی و طبیعی به سه منطقه تقسیم می‌کنند:

۱– منطقه شرقی آفریقای مرکزی: شامل ۵ استان

۲– منطقه مرکزی آفریقای مرکزی: شامل ۶ استان به همراه شهر بانگوئی، پایتخت

۳– منطقه غربی آفریقای مرکزی: شامل ۵ استان

توجه داشته باشید که این سه منطقه از تقسیمات اداری یا سیاسی این کشور نمی‌باشند و تنها از نظر جغرافیایی به این سه منطقهٔ طبیعی تقسیم گردیده‌است.

تقسیمات کشوری

کشور آفریقای مرکزی به ۱۶ استان بخش شده‌است که از میان آن‌ها، دو استان، ناحیه ویژه اقتصادی هستند.

شهر بانگوئی، پایتخت، به صورت خودمختار و مستقل از سایر استان‌ها اداره می‌شود.

فهرست استان‌های آفریقای مرکزی:

• لوبای
• بامینگوبانگوران
• کوتو سفلی
• کوتو علیا
• امبومو علیا
• کومو
• مامبرکادی
• امبومو
• نانامامبر
• اومبلا مپوکو
• اوواکا
• اوهام
• اوهامپونده
• واکاگا
• ناحیه اقتصادی ناناگربیزی
• ناحیه اقتصادی سانگا امبیری

استان‌های آفریقای مرکزی، خود به ۷۱ شهرستان تقسیم می‌گردند.

شهرهای مهم

شهرهای مهم این کشور بربراتی، بامباری، امبایکی، بُودا، بیمبو، کارنوت هستند.

آبیاری مزارع کاهو

اقتصاد

یکای پول این کشور فرانک جامعه مالی آفریقا موسوم به فرانک سی اف آ می‌باشد.

جنگلهای درخت سارج در جنوب شرقی، الوار صادراتی را تأمین می‌کنند. همچنین درمنطقه جنوب شرقی کشور پوشش گیاهی ساوان به اندازه وفور، به چشم می‌خورد. صادرات این جمهوری شامل: قهوه – کاکائو – الوار – تنباکو – اورانیوم – الماس و مقدار کمی طلا می‌باشد.

مردم

این کشور نزدیک به چهار میلیون و چهارصد هزار تن جمعیت دارد که بیشتر آنها از نژاد سیاه هستند و زندگی قبیله‌ای دارند. ۸۰٪ مردم این کشور مسیحی، پانزده درصد آنها مسلمان سنی و دیگران آنیمیست هستند. زبان رسمی این کشور نیز فرانسوی است. اما زبان ملی سانگو می‌باشد که در بین مردم بومی رایج‌تر است. کشور آفریقای مرکزی.