ბუნება: ომანის სამხრეთი ნაპირები უმთავრესად სწორხაზოვანია, ჩრდილოეთით შეჭრილ-შემოჭრილი. ომანის ყურის სანაპიროს გასწვრივ აღმართულია ომანის მთები, რომლის ჩრდილოეთ მთისწინეთში ელ-ბატინის ვიწრო სანაპირო დაბლობია. ომანის ცენტრალური ნაწილი უჭირავს რუბ-ელ-ხალის ქვიშიანი უდაბნოს აღმოსავლეთ კიდეს, სამხრეთ-დასავლეთი ნაწილი — დოფარის პლატოს.
სასარგებლო წიაღისეული: ნავთობი, ბუნებრივი აირი, სპილენძის მადანი.
კლიმატი: ჰავა ტროპიკულია, ქვეყნის უმეტეს ნაწილში — უდაბნოს ტიპის. ჰაერის ტემპერატურა ზამთარში +18 - +25 C°, ზაფხულში +30 - +35 C°. ნალექები 150 მმ-მდე წელიწადში.
VII - XI სს. ომანი არაბთა სახალიფოს შემადგენლობაში შედიოდა. 1515-1560 წწ. ომანის სანაპირო ზოლი და გამაგრებული პუნქტები პორტუგალიას ემორჩილებოდა. 1737-1744 წწ. ომანის სანაპირო რაიონები ირანმა დაიპყრო. XIII საუკუნის II ნახევარში ომანი საფრანგეთსა და დიდ ბრიტანეთს შორის, შემდეგ ცენტრალური არაბეთის ვაჰაბიტ გამგებლებს შორის ბრძოლის ობიექტი გახდა.
კურსივით აღნიშნულია თანამეგობრობის ის წევრები, რომელთაც ერთი და იგივე მონარქი ჰყავთ სახელმწიფოს მეთაურად. 1 მონარქის სახელმწიფოს მეთაურად ყოფნა სადავოა.
2 ტექნიკურად კონსტიტუციური, მაგრამ ეფექტურობით აბსოლუტური.
