این صورت فلکی در سال 1687 به وسیله یوهانس هولیوس به وجود آمد تا قسمتهای خالی جنوب غربی دب اکبر و صورت فلکی مجاور یعنی شیر کوچک را بپوشاند.او ستارگان ضعیف این منطقه را وقتی معرفی کرد نوشت: ((اگر بخواهیم آنها را رصد کنیم باید چشمانی همچون سیاهگوش داشته باشیم))و به همین لحاظ این صورت فلکی نام سیاهگوش گرفت.
ستاره آلفای سیاهگوش دارای طیف K7 III با قدر 3.1 و فاصله 165 سال نوری است.ستاره 38 سیاهگوش، دومین ستاره درخشان از نوع F5 V و قدر 4.0 و به فاصله 46 سال نوری است.