FILIPPO MONTEFORTE via Getty Images

Οι αναμετρήσεις της περασμένης Κυριακής στην Αυστρία και την Ιταλία μπορεί να θεωρηθούν το ξεκίνημα μιας πολιτικής αναμέτρησης που θα κορυφωθεί στις δύο χώρες το 2018. Μεσολαβούν οι βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία τον Μάρτιο του 2017, οι προεδρικές και οι βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία τον Απρίλιο, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2017 και οι βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 2017. Έχουμε μπει σε περίοδο πολιτικών ανακατατάξεων, μέσα από τις οποίες θα προκύψει ένα νέο πολιτικό τοπίο. Προς το παρόν η πολιτική αστάθεια στέκεται εμπόδιο στην κοινή αντιμετώπιση των μεγάλων προβλημάτων της Ε.Ε.

Ansa

Οι αριθμοί δείχνουν την εικόνα. Σχεδόν 70% του ιταλικού εκλογικού σώματος πήγε να ψηφίσει, ένα ποσοστό που μας πάει πίσω στις εκλογές του 2013, όταν 75% του σώματος είχε ψηφίσει. Στην πραγματικότητα, το πολιτικό πάθος σαν αυτό του 2013 ήταν που έφερε αυτή την προσέλευση -πολλούς, πάρα πολλούς ψηφοφόρους- και την απόρριψη των μεταρρυθμίσεων. Το φανταστικό αφήγημα μιας αποτελεσματικής, εργαζόμενης κυβέρνησης αμφισβητήθηκε σημαντικά από τις φωνές των απογοητευμένων.

TongRo Images Inc via Getty Images

Ο μέσος Ιάπωνας είναι όντως διαφορετικός από τον μέσο Έλληνα: ζει περισσότερο, τρέφεται πιο υγιεινά, είναι πιο ευγενικός, πιο πειθαρχημένος και πιο εργατικός. Ένας λευκός Δυτικός μπορεί πράγματι να απολαύσει στην Ιαπωνία τον επίγειο παράδεισο: βρίσκεται διαρκώς στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και έχει τη δυνατότητα να γευτεί όλες τις υπέροχες και ελκυστικές πτυχές της χώρας, χωρίς ποτέ να έρθει σε επαφή με καμία από τις αρνητικές της εκφάνσεις. Και εδώ ακριβώς ελλοχεύει ο κίνδυνος της παραπλάνησης: το γεγονός ότι ο Δυτικός τουρίστας ελάχιστα αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα, δε σημαίνει ότι αυτά δεν υπάρχουν.

Pacific Press via Getty Images

Διαβάζοντας το βιβλίο: «Το στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας» του καθηγητού, πρώην υπουργού εξωτερικών και πρωθυπουργού της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, γίνεται αμέσως κατανοητός, ο τρόπος που προσεγγίζει η κυρίαρχη τουρκική πολιτική ελίτ το κυπριακό ζήτημα. Αφού αναλύει την γεωπολιτική σπουδαιότητα της Μεγαλονήσου καταλήγει στο συμπέρασμα πως η Κύπρος δεν πληροί τα κριτήρια ώστε να εμπέσει στην κατηγορία των χωρών στις οποίες δύναται να εφαρμοστεί το δόγμα «μηδενικών προβλημάτων», δηλαδή της αποδοχής από τις όμορες χώρες των βασικών στρατηγικών στοχοθεσιών της Άγκυρας, με αντάλλαγμα ειρηνικές διμερείς σχέσεις.

AFP via Getty Images

Μεγάλη σεισμική επικινδυνότητα παρουσιάζουν βέβαια και τα παλιά λιθόκτιστα σπίτια σε ζώνες αυξημένης σεισμικότητας, των οποίων όμως η ενδεχόμενη κατάρρευση θα προκαλέσει πολύ μικρότερο αριθμό θυμάτων από αυτά μιας πολυκατοικίας με πιλοτή. Επομένως η οποιαδήποτε σεισμική ενίσχυση των παλιών οικοδομών για την οποία η Πολιτεία θα πρέπει να λάβει μέτρα είναι ανάγκη να ξεκινήσει από τα παλιά κτίρια με πιλοτή για τους εξής δύο λόγους: (α) Επειδή οι ενισχύσεις περιορίζονται στο ανοιχτό ισόγειο του κτιρίου, δεν υπάρχει ανάγκη προσωρινής μετεγκατάστασης των ενοίκων όπως θα απαιτείτο σε πολυκατοικίες χωρίς πιλοτή (β) Είναι πολύ οικονομικότερη από ενισχύσεις αντίστοιχων κτιρίων με κλειστά ισόγεια, επειδή μπορεί να περιοριστεί μόνο στο ελεύθερο ισόγειο και ενδεχομένως και στη θεμελίωση.

Hiroshi Higuchi via Getty Images

Πόσοι κοιτάμε στα μάτια; Πόσοι ψάχνουμε την αλήθεια στις διαπροσωπικές σχέσεις; Ενδιαφερθήκαμε για ένα όραμα σεβασμού και εκτίμησης χωρίς ταμπέλες; Πόσοι κόψαμε την τερατόμορφη ροή του χρόνου και νιώσαμε το εγώ μας στο εμείς (μας) που υπάρχει και φαίνεται, χωρίς το εμείς του κατασκευάσματος των ψευτογραφιάδων της μισής δεκάρας; Πόσοι προτιμήσαμε την ενίσχυση του γείτονα με οικονομικές δυσκολίες που θα θέλαμε να του ευχόμαστε αληθινή καλημέρα, αντί της άγνωστης Actionaid; Πόσες φορές του είπαμε έστω και ψεύτικα καλημέρα; Πόσο αγαπήσαμε τον εαυτό μας για τον εαυτό μας;

Petros Tzeferis

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο για τη γειτονική Γραβιά. Σκεφτόμουν πόσο δύσκολο είναι να πείσεις κάποιον μόνο με τα λόγια ή τα γραφτά χωρίς το παράδειγμα, χωρίς την εικόνα, χωρίς την ουσία. Πώς να υπερβείς την εγγενή «βαρβαρότητα» της εξόρυξης απέναντι στο περιβάλλον, ειδικά όταν το ιστορικό παρελθόν της είναι επίσης βεβαρημένο... Και ακόμη όταν τα βιβλία που κάθε χρόνο διδάσκονται τα παιδιά στα σχολειά τους και που όσο κι αν βελτιώνονται, δυστυχώς στον τομέα αυτό, είναι ακόμη πολύ πίσω. Ξεχνάνε σχεδόν ολοκληρωτικά και γενικευμένα ότι ο κόσμος των υλικών που ζούμε, έχει βαθιές ρίζες στα χρήσιμα ορυκτά, ειδικά τα μη ενεργειακά, και την εξόρυξή τους.

NurPhoto via Getty Images

Η πρωτοβουλία Ρέντσι κατάφερε από την πρώτη στιγμή να πολώσει τους τελευταίους μήνες την ιταλική πολιτική σκηνή. Όχι μόνο επειδή ο Ιταλός πρωθυπουργός χειραγώγησε τη διαδικασία συγκέντρωσης των απαιτούμενων υπογραφών, δίχως να επιτρέψει την ανάληψη σχετικής πρωτοβουλίας από τους πολίτες, όπως το ορίζουν οι καταστατικές διατάξεις και αρχές του ιταλικού κράτους, αλλά και επειδή δεσμεύθηκε για την υποβολή παραίτησης στην περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος στο διενεργηθέν πια δημοψήφισμα. Τοιουτοτρόπως, κατάφερε να στρατεύσει σύσσωμη την αντιπολίτευση υπέρ του «όχι», επιδιώκοντας την αλλαγή του ιταλικού πολιτικού χάρτη, πολλώ δε μάλλον να καλέσει του Ιταλούς πολίτες να αποφανθούν όχι για το Σύνταγμα, αλλά για το εάν συνεχίζουν να εμπιστεύονται τον ίδιο και την Κυβέρνησή του.

Eivaisla via Getty Images

Κατά τον πόλεμο Ιράν - Ιράκ που κράτησε 8 χρόνια (1980 έως 1988) και στον βωμό του θυσιάστηκαν 1.000.000 άνθρωποι, πολλές χώρες πρόσφεραν την υποστήριξή τους στον Σαντάμ, παρέχοντας όπλα ή / και οικονομική ενίσχυση, ενώ άλλες προτίμησαν να πουλήσουν όπλα και στις δύο εμπόλεμες χώρες. Βασισμένος στην ανοχή τους, ο Σαντάμ προχώρησε και σε χρήση χημικών όπλων εναντίον Ιρακινών Κούρδων και Ιρανών πολιτών και στρατιωτών, που καταδικάστηκε από τον ΟΗΕ μόλις το 1991. Αμέσως μετά από αυτήν την απόφαση, ο Σαντάμ προχώρησε στην καταστροφή των όπλων αυτών.

Simona Granati via Getty Images

Η Ιταλία είναι μία από τις χώρες που ίδρυσαν την ΕΕ. Έχει λάβει τεράστιας προσοχής εξαιτίας του τεράστιου δημόσιου χρέους της και ένα «Όχι» σε μία από τις μεταρρυθμίσεις -κλειδιά που ζητούν οι Βρυξέλλες, μπορεί να είναι το «κερασάκι στην τούρτα» μιας ασταθούς Ευρώπης. Ένα «Όχι» θα μπορούσε να είναι το τελευταίο χτύπημα στο ευρώ καθώς και ένα άλμα προς το σκοτάδι για τη Ρώμη, με την τυπική ακυβερνησία της. Από την άλλη, το «Ναι» δε θα φέρει απαραιτήτως μια φάση ειρηνικής ανάπτυξης. Στην πράξη, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια περίοδο βεντέτας και ακόμη και σε κάτι πιο δραματικό, πρόωρες εκλογές. Η νίκη του «Ναι» είναι απίθανη, αλλά όχι αδύνατη, δεδομένης της ανόδου των «μαύρων κύκνων» σε διάφορα πολιτικά συστήματα.

PhotoAlto/Milena Boniek via Getty Images

Ίσως θα το έχετε διαβάσει κι εσείς. Ο Γουόλτ Ντίσνει στα νιάτα του απολύθηκε από μια εφημερίδα της πολιτείας του Μιζούρι γιατί, όπως του είπαν: «δεν είχε φαντασία, ούτε καλές ιδέες». Ο θρύλος Μάικλ Τζόρνταν απορρίφθηκε από την ομάδα μπάσκετ του σχολείου του. Η Όπρα Γουίνφρι στα πρώτα της βήματα κρίθηκε ως ακατάλληλη για την τηλεόραση. Ο δάσκαλος του Έλβις Πρέσλει στο γυμνάσιο του έβαλε ένα μεγαλόπρεπο «C» και του είπε κατηγορηματικά ότι δεν μπορούσε να τραγουδήσει. Ο Μαχάτμα Γκάντι φοβόταν να μιλήσει δημόσια και, κατά τη διάρκεια της πρώτης του υπόθεσης ως δικηγόρος, εγκατέλειψε την αίθουσα του δικαστηρίου. Και η J.K Ρόουλινγκ έγραψε τον πρώτο Χάρι Πότερ σε καφετέριες, σε μια χρονιά που, μόλις χωρισμένη και μ' ένα μωρό, ζούσε χάρη στη βοήθεια της πρόνοιας.

Alexander Koerner via Getty Images

Και τι κάνουν τα λεγόμενα ευρωιερατεία παρακολουθώντας τον Τιτανικό μέρα μεσημέρι με καταγάλανο ουρανό να πηγαίνει ντουγρού πάνω στο παγόβουνο; Τι έκανε ο Γιούνγκερ και ο Τουσκ ή η σινιόρα Μονγκερίνι ακούγοντας τον Ερντογάν να απειλεί ότι θα διεκδικήσει ελληνικά εδάφη, μη αναγνωρίζοντας τις διεθνείς συνθήκες και τα ευρωπαϊκά σύνορα; Γιατί χρειάστηκε να τηλεφωνήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός στην Μέρκελ για να αποφασίσουν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι να κάνουν δηλώσεις επί του θέματος;

WPA Pool via Getty Images

Η τρομοκρατία δεν είναι αποτέλεσμα αυθόρμητων πράξεων ή συνεχούς μένους. Για να πετύχει το στόχο της απαιτείται αφοσίωση, σχεδιασμός και εκπαίδευση. Είναι ένα μείγμα δράματος και δέους ως επιλεγμένη στρατηγική. Από τη στιγμή που αυτό γίνει κατανοητό, μπορούν να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις εναντίον ακατάλληλων ανθρώπων. Κατά συνέπεια, αποδεικνύοντας π.χ. σε επενδυτές ότι ένας οργανισμός έχει ενισχύσει την ανθεκτικότητά του σε όλες τις κρίσιμες δραστηριότητες, αυτόματα καθίσταται πιο ελκυστικός σε δυνητικούς επενδυτές.

Kevin Frayer via Getty Images

Πολύ εύστοχα αναρωτιούνται ορισμένοι «Τι δουλειά είχε στο Πεκίνο με τον πρόεδρο ο Χένρι Κίσινγκερ;» Και γιατί ξαφνικά ο νεοεκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ δέχθηκε συγχαρητήριο τηλεφώνημα από τον Πρόεδρο της Ταϊβάν φέρνοντας αναστάτωση στις σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα; Ευλόγως θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος/α «και γιατί αφορούν εμάς εδώ στην Ελλάδα αυτά τα θέματα»; Σήμερα θα προσπαθήσω να διελευκάνω την ομιχλώδη σχέση αυτών των 2 θεμάτων και να καταδείξω την έμμεση - πολύ σημαντική - σύνδεσή τους με την Ελλάδα.

Getty Images via Getty Images

Ανέκαθεν οι άνθρωποι γοητεύονταν από την ιδέα της ύπαρξης νοήμονος ζωής πέρα από τον πλανήτη μας, διεξάγοντας έτσι συστηματικές έρευνες για την ανακάλυψή της. Tον Οκτώβριο του 1992 η υπηρεσία διαστήματος των ΗΠΑ (NASA) ανακοίνωσε ένα σημαντικότατο πρόγραμμα για την ανίχνευση ραδιοσημάτων τεχνητής προέλευσης (SETI), κάνοντας χρήση ραδιοτηλεσκοπίων που ήταν τοποθετημένα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ένα ανάλογο πρόγραμμα (Breakthrough Listen) ανακοινώθηκε πέρυσι με τη συμμετοχή του διάσημου αστροφυσικού, Στίβεν Χόκινγκ και τη χρηματοδότηση του Ρώσου επιχειρηματία, Γιούρι Μίλνερ.

Poike via Getty Images

Γιατί, λοιπόν, βάζουν και αυτό το φόρο; Δεν καταλαβαίνουν ότι δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ' όσα επιχειρεί να λύσει; Η απάντηση είναι, νομίζω, απλή: Γιατί δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο! 'Η για να είμαι πιο ακριβής, επειδή γνωρίζουν ότι η εναλλακτική -και αποτελεσματική- λύση θα πλήξει το ίδιο το τεράστιο και αναποτελεσματικό κράτος που χρησιμοποιούν για να ελέγχουν την οικονομία, άρα τελικά θα τους στερήσει τον έλεγχο της εκλογικής τους πελατείας. Αντί γι' αυτό, λοιπόν, βάζουν φόρους, πιστεύοντας ότι μέχρι να διαψευστούν στην πράξη τα στοιχεία που παρουσιάζουν ως στόχο, θα έχουν κερδίσει λίγο χρόνο. Ε και μετά, όλο και κάποιον ακόμα φόρο θα σκαρφιστούν για να ρεφάρουν -στα χαρτιά πάντα- τις απώλειες εσόδων κ.ο.κ.

Dimitris Kalantzis

Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές οι Πατρινοί εκδήλωσαν τη δυσαρέσκειά τους, ψηφίζοντας έναν γιατρό, στέλεχος του ΚΚΕ, για δήμαρχο. «Ιδεολογικά είμαι εντελώς αντίθετος με τον Πελετίδη», μου λέει ένας Πατρινός ιδιοκτήτης καφέ, «αλλά τέτοιο δήμαρχο δεν έχει ξαναδεί η πόλη. Παρέλαβε ένα ρημαγμένο από τις λαμογιές ταμείο, με τεράστια χρέη, και μέσα σε δύο χρόνια έβαλε τάξη, μετέτρεψε το χώρο του λιμανιού από χαβούζα σε ένα πολύ ωραίο πάρκο, φροντίζει την καθαριότητα, έβαλε ακόμα και δημόσια ποδήλατα στην πόλη! Θα τον ψηφίσω δαγκωτό και στις επόμενες εκλογές. Αν είχε και λεφτά, θα έφτιαχνε μία άλλη Πάτρα...».